Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΖΩΗ(του J.PENN-LEWIS)
Εκδόσεις ¨Θρίαμβος εν Χριστώ¨αριθ.2
02
(Λουκάς θ:23).
Λέγοντας αυτά τα λόγια ο Κύριος ήταν σαν να τους έλεγε: «Όταν θα έρθει η ώρα και θα με δείτε να βαδίζω το δρόμο του Γολγοθά σηκώνοντας τον Σταυρό μου και να πεθαίνω εκεί πάνω σ’ αυτόν να θυμηθείτε ότι ο δρόμος σας πρέπει να είναι ο ίδιος. Και σεις επίσης πρέπει να πάρετε τον σταυρό και ίσως Εγώ και μαζί με Μένα ν΄ αρνηθήτε τη ζωή σας και να πεθάνετε πάνω σ’ αυτόν».
Συνηθίζομε κάθε μικρή θλίψη ή δοκιμασία του να φέρομε τον σταυρό μας πολύ βαθειά. Σημαίνει ότι δεχόμαστε και μείς δια της πίστεως τη θέση μας στον Σταυρό και τον θάνατο του Χριστού σαν δικό μας και ότι και μείς είμεθα χωρισμένοι για ότι Εκείνος είχε χωρισθεί επάνω στο σταυρό. Στην πρακτική ζωή για να έχει ενεργητική αξία ο Σταυρός είναι ανάγκη να εμπιστευόμαστε συνεχώς ότι το Άγιο Πνεύμα θα πραγματοποιεί στην παλιά ζωή μα τον θάνατο του Χριστού.
«…Εάν εις απέθανε υπέρ πάντων άρα οι πάντες απέθανον». Πόσο καθαρά ο Λόγος του Θεού μας δείχνει ότι όλοι για τους οποίους ο Χριστός πέθανε κι’ αυτοί μαζί Του έχουν πεθάνει. Αυτή είναι η βάσης της εν Χριστώ ζωής. Αν δεν έχουμε αυτό το θεμέλιο του Λόγου του Θεού είναι σαν να χτίζουμε πάνω στην άμμο. Πόσοι που ομολογούν τον Χριστό προσπαθούν πάνω στην παλιά ζωή τους να προσθέσουν την καινούργια. Δεν έχουν καταλάβει ότι η παλιά ζωή πρέπει να είναι σταυρωμένη και συνεχώς να κρατιέται δια της πίστεως σε κατάσταση θανάτου για να υπάρχει έδαφος στη ζωή του Χριστού να ενεργεί αυτή μέσα μας.
Είμαστε πρόθυμοι να καταδικάζουμε στον Σταυρό οποιαδήποτε εκδήλωση της παλιάς ζωής που ο Θεός θα μας δείχνει; Υπάρχει τίποτε πιο σοβαρό από του να έχομε το όνομα ότι ζούμε αλλ’ εμείς όμως να
παράγομε νεκρά έργα; Μόνο εάν είμεθα πρόθυμοι να παίρνομε τη θέση μας συνεχώς στον Σταυρό μαζί με τον Χριστό δια της Πίστεως αφήνοντας να το κάνει Εκείνος πραγματικότητα μέσα μας δια του Πνεύματος Του θα υπάρχει έδαφος ελεύθερο ώστε ο χείμαρρος της θείας ζωής και αγάπης να πλημμυρίζει όλη την ύπαρξη μας και να ξεχύνεται δι’ ημών στους γύρω
(Ιωάννης ζ:38).
«Και απέθανε υπέρ πάντων δια να μη ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες αλλά δια τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών». Αυτό είναι το ευλογημένο αποτέλεσμα.
Από δω κι’ εμπρός όχι πια για τον εαυτό μου αλλά για τον Κείνον που πέθανε παίρνοντας επάνω Του τις αμαρτίες μου και αναστήθηκε για τη δικαίωση μου. Μ’ αυτό το φρόνημα περπατάμε μέρα με την ημέρα δια της πίστεως και λέμε: «Κύριε αρνούμαι την παλιά μου ζωή δέχομαι τη θέση μου στο Σταυρό Σου και παίρνω τη δική σου ζωή αντί της δικής μου». Πολλοί παίρνουν αυτή τη θέση αλλά δεν την διατηρούν λεπτό με λεπτό σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Λόγου του Θεού το νομίζουν σαν γεγονός που όταν συμβεί έχει το αποτέλεσμα το μόνιμο και συνεχές για πάντα. Ξεχνούν ότι δεν είναι αρκετό μια φορά.
Πρέπει «Πάντοτε την νέκρωση του Κυρίου Ιησού να περιφέρομε εν τω σώματι ημών και η ζωή του Ιησού» (Β΄ Κορινθίους δ:10).
Είναι ανάγκη να φυλάξομε το θεμέλιο του Σταυρού καθαρό και αληθινό. Ζωή που ξεπηδά απ’ τον θάνατο και θάνατος ως η μόνη βάσης της ζωής απ’ την αρχή μέχρι τέλους.
Καθώς βαδίζομε μ’ αυτό το φρόνημα είναι απαραίτητο να είμαστε με την βοήθεια του Θεού σε συνεχή αγρυπνία και προσευχή
(Ματθαίος κς: 41)
και να μην αφίνωμε να υπάρχει στη ζωή μας κανένα σκοτεινό ή αδύνατο σημείο ούτε και κανένας συμβιβασμός με την αμαρτία. Και οποιαδήποτε εκδήλωση του παλαιού ανθρώπου εμφανισθεί (ανησυχίες φόβοι μέριμνες θυμοί στενοχώριες κλπ) αμέσως να τις απορρίπτομε δια της ελευθέρας μας θελήσεως
(Εβραίους ιβ:1)
τοποθετώντας τους εαυτούς μας κάτω απ’ την εξαγνιστική δύναμη του αίματος του Χριστού-
ΠΟΛΥ ΠΡΩΙ
(Α΄ Ιωάννου α:7).
Επίσης χρειάζεται προσοχή διότι ο εχθρός της ψυχής μας θα προσπαθεί με πονηρούς τρόπους να μας απελπίζει εκμεταλλευόμενος τις απροσεξίες αδυναμίες και πτώσεις μας. Τότε απλά μπορούμε να πούμε: «Έχω καταδικάσει όλα στον Σταυρό και το αίμα του Χριστού με καθαρίζει καθώς περπατώ στο φως (Α΄ Ιωάννου α:7). Και σταθερά στέκομαι στην
αλήθεια του Θεού ότι έχω πεθάνει μαζί με τον Χριστό αυτή τη θέση παίρνω και τώρα δια της ελευθέρας μου θελήσεως και εκλογής. Ο Κύριος είναι η δύναμης μου και Αυτός μου δίνει τη δύναμη για να σταθώ και να συνεχίσω τον καλό αγώνα της πίστεως
(Α΄ Τιμοθέους:12)
και δια του Σταυρού έχω απελευθέρωση
(Ρωμαίους ς:7—14)».
Καθώς βαδίζεις έτσι ο Χριστός θα έχει κατοχή μέσα σου καθημερινώς και ο χαρακτήρας Του όλο και περισσότερο θα φανερώνεται δια σου.
Δεν είναι μεγάλη ανακούφιση όταν ο Θεός δια του Αγίου Πνεύματος Του φωτίζει την καρδιά μας και δείχνει ποιοι είμαστε για να στραφούμε στο Γολγοθά; Δόξα τω Θεώ για τον θάνατο του Χριστού. Ο Θεός λέει ότι έχομε γίνει σύμφυτοι με τον Χριστό κατά την ομοιότητα του θανάτου Του «ώστε καθώς ο Χριστός ανεστήθη εκ των νεκρών έτσι και μείς να περπατήσουμε σε νέα ζωή»
(Ρωμαίους ς:4).
Δεν πρέπει απλώς ν’ ασχολούμαστε μ’ αυτές τις αλήθειες σαν γνώσεις αλλά με την πραγματικότητα του Λόγου του Θεού που μας λέει ότι ο Χριστός έγινε κατάρα για μας παίρνοντας μας μαζί Του στον Σταυρό. Κάνοντας το λάθος όταν μάθουμε λίγα γύρω απ’ το Σταυρό να νομίζουμε τα ξέρουμε όλα. Μπορείς με βεβαιότητα να λες: «Συνεσταυρώθην μετά του Χριστού» αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ακόμα δεν έχεις μάθει τι σημαίνει αυτό σ’ όλο το βάθος,
Είθε ο Κύριος να μας εμβαθύνει καθημερινώς στην επίγνωση του Σταυρού Του για να υπάρχει όλο και περισσότερο έδαφος να φανερώνει τη ζωή Του και το φως και η αγάπη Του μέρα με την ημέρα να ξεχύνονται δι’ ημών. Οι ψυχές γύρω μας περιμένουν για την αγάπη του Χριστού όχι απλώς με λόγια αλλά οι καρδιές μας πρέπει να είναι γεμάτες με την ίδια εκείνη αγάπη που έκανε τον Υιόν του Θεού να δώσει τον Εαυτό Του για τους αμαρτωλούς ώστε και μείς αυθόρμητα να δώσουμε τους εαυτούς μας για τους άλλους υπέρ του Χριστού.
Πόσο χρειάζεται ο κόσμος αυτήν την αγάπη! ας ζητάμε χάρι απ’ τον Θεόν για να μας ικανώνει να ζούμε σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Λόγου Του ώστε η αγάπη του Χριστού να γεμίζει τις καρδιές μας και να ξεχύνεται στους γύρω μας .
( Ιωάννης ιε: 10).
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ
ΠΟΛΥ ΠΡΩΙ
………
