Iδού έρχομαι ταχέως !!!
2001--ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Μαθαίνοντας από τα λάθη της Εύας
Τα θετικά
Η Εύα, η μοναδική γυναίκα που πλάστηκε από τα χέρια του Θεού, έγινε «μήτηρ πάντων των ζώντων» (Γεν. 3/γ/20). Όπως κάθε στοργική μητέρα, θα ήθελε οι κόρες της να μάθουν από τα δικά της λάθη μάλλον, παρά από τη δική τους πικρή εμπειρία. Επιπλέον, ο λόγος του Θεού μας λέει ότι «όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών» (Ρωμ. 15/ιε/4). Ο Θεός χρησιμοποιεί τα Παραδείγματα των περασμένων αιώνων, παραδείγματα προς μίμηση ή προς αποφυγή, για να μας ενθαρρύνει ώστε να κάνουμε εκείνο που είναι σωστό και να μας αποθαρρύνει από του να πράττουμε εκείνο που είναι κακό.
Η Εύα μας δίνει και θετικά αλλά και αρνητικά παραδείγματα. Έτσι η ζωή της μας παρέχει μαθήματα από τα οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε μερικά. Για ν’ αρχίσουμε, ας κάνουμε ένα φανταστικό ταξίδι στη χαραυγή της ανθρώπινης ιστορίας και στον τόπο όπου «εφύτευσε Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς» (Γεν. 1/α/31). Κοιτάζουμε γύρω με θαυμασμό τις ποικίλες αποδείξεις της καλοσύνης του Θεού. Κάθε τι που βλέπουμε είναι καλό (Γεν. 1/α/31). Ομορφιά και αφθονία που μας καταπλήσσει καθώς νιώθουμε ότι όλη η φύση είναι σε τέλεια αρμονία με τον Δημιουργό της. Ακηλίδωτη ζωή και υγεία χαρακτηρίζει τα πάντα. Τι συναρπαστική σκηνή!
Θα θέλαμε να τη θαυμάσουμε ακόμη περισσότερο, όμως ο χρόνος περνάει και πρέπει να βρούμε την Εύα. Να την, όπως θα το περιμέναμε^ είναι εκεί και βοηθάει τον Αδάμ στην περιποίηση του κήπου. Δημιουργήθηκε γι’ αυτό το ρόλο, «βοηθός όμοιος με αυτόν» ή όπως το αποδίδει μια άλλη μετάφραση «βοηθός ταιριαστός με αυτόν» (Γεν. 2/β/18). Μας αιχμαλωτίζει η ομορφιά της, η επιδεξιότητα και η χαρά με την οποία βοηθά τον άντρα της να εκτελέσει το σκοπό που του ανέθεσε ο Θεός εξουσιάζοντας τη δημιουργία πριν από την είσοδο της αμαρτίας (Γεν. 1/α/28). Η Εύα είναι ενήμερη ότι, καθώς πλάστηκε «κατ’ εικόνα Θεού» (Γεν. 1/α/27), μοιράζεται μαζί με τον Αδάμ και το προνόμιο και τη μεγάλη ευθύνη να είναι οι ορατοί αντιπρόσωποι του αόρατου Θεού πάνω στη γη.
Μας εντυπωσιάζει η σκέψη ότι η Εύα είχε κάθε τι που θα μπορούσε να επιθυμήσει μια γυναίκα! Όμορφο παρουσιαστικό, εξυπνάδα, τέλεια υγεία, όμορφη διαμονή και σπουδαία θέση. Είχε τον τέλειο άντρα που τον αγαπούσε και την αγαπούσε χωρίς εγωκεντρισμούς. Πνευματικά, φυσικά και διανοητικά ήταν η τέλεια σύντροφός του. Ο δικός της γάμος ήταν στ’ αλήθεια «παραδεισένιος» χωρίς καυγάδες, πληγωμένα αισθήματα ή δάκρυα!
Αληθινά, η Εύα ήταν ευλογημένη από τον Θεό με κάθε υλική ευλογία. Η φυσική της ανταπόκριση ήταν να κάνει τα πάντα «εις δόξαν Θεού» (Α' Κορ. 10/ι/31). Η υπακοή στο λόγο του Θεού, είτε τον είχε ακούσει η ίδια είτε τον έμαθε από τον άντρα της, ήταν η ευφροσύνη της.
Τα αρνητικά
Αλλά πριν αρχίσουμε να ζηλεύουμε την Εύα, πρέπει βιαστικά να μεταφερθούμε σε μια άλλη σκηνή. Δεν μπορούμε να δούμε την ίδια την Εύα, όμως βλέπουμε τα όμορφα μακριά της μαλλιά. Είναι και τώρα στο πλευρό του άντρα της, όμως τώρα τρέμει από φόβο και ντροπή καθώς κι οι δυο τους κρύβονται «από προσώπου Κυρίου του Θεού, μεταξύ των δένδρων του παραδείσου» (Γεν. 3/γ/8). Όταν τους φώναξε ο Θεός, παρουσιάζονται ντυμένοι εξωτερικά με ρούχα φτιαγμένα από συκόφυλλα, όμως καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι η ενοχή τους δεν μπορεί να κρυφτεί^ επειδή τα «πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον» (Εβρ. 4/δ/13). Καημένη Εύα! Πώς είναι δυνατό να τη ζηλέψουμε τώρα σ’ αυτή της την κατάσταση;
Τι προκάλεσε τη φοβερή διαφορά; Ας αφήσουμε η ίδια η Εύα να μιλήσει για τον εαυτό της: «Ο όφις με ηπάτησε, και έφαγον» (Γεν. 3/γ/13). Ο λόγος του Θεού επιβεβαιώνει τη δήλωσή της αυτή λέγοντας: «η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις» (Α' Τιμ. 2/β/14). Είναι χρήσιμη η επαλήθευση αυτή του Θεού, επειδή στο εξής δε μπορούμε να εμπιστευτούμε την κρίση ή τα λόγια της Εύας. Η Εύα δεν σχεδίασε να παρακούσει τον Θεό - όμως αυτό ακριβώς έκανε!
Η Πλάνη
Πώς έγινε η απάτη; Προφανώς η Εύα άκουσε πρώτα τη φωνή ενός απλού δημιουργήματος, του φιδιού, χωρίς να γνωρίζει ότι πίσω από αυτό ήταν «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκ. 12//ιβ/9). Ύστερα έδωσε βάση στα λόγια του, λες και είχαν ίδια αξία και κύρος με τα λόγια του Θεού. Τελικά, πίστεψε στο ψέμα, «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει» (Γεν. 3/γ/4).
Σ’ αυτή τη διαδικασία της αποπλάνησης, η Εύα εγκατέλειψε το «βοηθητικό» της ρόλο, σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε ν’ αναγνωρίζει τον Αδάμ ως «κεφαλή» της, και ανέλαβε την ευθύνη σε αποφάσεις που έμελλαν ν’ αλλάξουν τη ζωή της. Ύστερα από λίγο, αφού προηγούμενα απόφυγε να ζητήσει τη συμβουλή του Αδάμ, κάνει το μέρος της για να τον παρασύρει στην πτώση.
Τελικά, η Εύα παραπλανήθηκε να πιστέψει ότι τα πνευματικά οφέλη μπορούσαν να εξαρτώνται από το φάγωμα του καρπού ενός δέντρου (Γεν. 3/γ/5-6). Εξαρτήθηκε από ένα υλικό δημιούργημα για ν’ αποκτήσει πληρότητα και τελείωση που μόνο ο Δημιουργός μπορούσε να της δώσει. Όταν η προσοχή της αποσπάσθηκε από τον Δημιουργό Θεό προς τη δημιουργία, έγινε η πρώτη υλίστρια! Ποιος μπορεί να μετρήσει το μέγεθος της ζημιάς που έπαθε;
Το μάθημα
Τώρα πώς όλα αυτά σχετίζονται μ’ εμάς, που είμαστε οι σύγχρονες κόρες της Εύας; Έχοντας γεννηθεί με μια αμαρτωλή φύση και σταθερά ελκυόμενες από ένα πλήθος πανούργες φωνές, αντιμετωπίζουμε μεγαλύτερο κίνδυνο από εκείνη, ν’ αποπλανηθούμε, επειδή ο Σατανάς εξακολουθεί να πλανά (Β' Κορ. 2/β/11).
Έχουμε μάθει τίποτα από τη μητέρα Εύα; Μέσω προσεκτικής μελέτης των λαθών της, μπορούμε να μάθουμε ν’ αναγνωρίζουμε την παραπλάνηση στη δική μας ζωή εφαρμόζοντας τρεις δοκιμασίες.
(1) Αν κάτι παίρνει τη θέση του λόγου του Θεού, που είναι η απόλυτη και τελική εξουσία στη ζωή μου, οδηγούμαι σε πλάνη.
(2) Αν παραμελώ την θεόδοτη τάξη εξουσίας, και στη θέση της απαιτώ ελευθερίες και δικαιώματα, οδηγούμαι σε πλάνη.
(3) Αν επιζητώ ικανοποίηση και πληρότητα από οποιοδήποτε δημιούργημα και όχι από τον Δημιουργό μου Θεό, οδηγούμαι σε πλάνη.
Σύντμηση από άρθρο της C. Gibb στο περιοδικό "Grace & Truth", 3/2001, σελ. 23.
Τίτλος στο πρωτότυπο: "Learning From Mother Eve's Mistakes" 
