Iδού έρχομαι ταχέως !!!
02—ΤΥΧΙΚΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ –ΑΠΡΙΛΙΟΣ-2000
Για τη Γυναίκα 02 η συνεχεια απο το:01
Υποταγή ή Καταπίεση;
Μαθαίνεται, δεν έρχεται αυτόματα
Η υποταγή είναι κάτι που μαθαίνεται και ο καλύτερος τρόπος για να τη μάθει κανείς είναι να ακολουθεί το παράδειγμα κάποιου άλλου. Η ανταρσία έρχεται αυτόματα. Μη έχοντας κάποιο παράδειγμα ν’ ακολουθήσουν, τα παιδιά δε μαθαίνουν τίποτα για την υποταγή. Δεν είναι απελευθερωμένα. Απομακρυνόμενα από την εξουσία που μπορεί να τα γλιτώσει από τον εαυτό τους, γίνονται τα ίδια οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους.
Πολλοί άνθρωποι έχασαν την ελευθερία τους, όχι όταν βρέθηκαν μπροστά στο δικαστή, αλλά όταν έχασαν το κίνητρο να δεχτούν την εξουσία^ όταν έχασαν το κουράγιο να υποταχτούν σε ό,τι είναι σωστό και δίκαιο.
Καθώς το κάθε άτομο παίρνει το δικό του δρόμο, φτιάχνει το δικό του νόμο και κάνει ό,τι του αρέσει, αρνούμενο κάθε εξουσία, δεν είναι πια χρήσιμο στην οικογενειακή ομάδα και, το πιο τραγικό, δεν είναι πια χρήσιμο ούτε στον ίδιο τον εαυτό του.
Θυμάμαι κάποιο γεγονός στην οικογένειά μας, όταν ένιωσα ότι έπρεπε να πω όχι στις επιθυμίες της συζύγου μου και των παιδιών. Τότε ήταν που ο γιος μου με πληροφόρησε: "Με ποιο δικαίωμα λες όχι; Δεν είσαι το αφεντικό εδώ!"
Η κόρη μας δεν είπε τίποτα. Περίμενε να δει τι θα συμβεί. Όταν επέστρεψε από το σχολείο εκείνη την ημέρα, η σύζυγός μου της είπε: "Θα κάνουμε αυτό που ο πατέρας σου νομίζει ότι είναι καλύτερο".
Η απάντηση της κόρης μου ήταν γεμάτη κατηγόρια: "Υποχώρησες σ’ αυτόν; Δεν ξέρεις ότι δικαιούσαι να έχεις τη δική σου γνώμη; Δεν ξέρεις ότι ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα από το πλευρό του άντρα για να είναι ίση με εκείνον, και όχι απ’ το πόδι του για να την πατάει;"
Είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι το να ενδίδεις σε κάποιον, είναι σα να σε τραβάνε από τη μύτη^ ότι η υποταγή είναι καταπίεση. Είσαι άτομο με δικαιώματα. Αυτό είναι σωστό! Αλλά το συμπέρασμα ότι δικαιούσαι να κάνεις ό,τι σου αρέσει, είναι λάθος.
Ως οδηγός που χρησιμοποιεί τον αυτοκινητόδρομο, κατανοώ την εξουσία της Τροχαίας και τα οφέλη της υποταγής σ’ αυτήν. Στη χρήση του αυτοκινητόδρομου, για παράδειγμα, έχουμε ελευθερία όσο όλοι υπακούμε τους κανονισμούς της οδήγησης. Ο οδηγός που κάνει ό,τι του αρέσει, βάζει σε κίνδυνο την ελευθερία όλων. Αν όλοι κάνουν ό,τι τους αρέσει, δεν υπάρχει πια ελευθερία στον αυτοκινητόδρομο, αλλά σύγχυση και καταστροφή.
Έχετε προσέξει ότι οι άνθρωποι ελέγχουν προσεκτικά τη φωτιά στους φούρνους και τον ηλεκτρισμό που έρχεται στα σπίτια τους, οδηγούν τα αυτοκίνητά τους με προσοχή; Και όμως, ζουν τη ζωή τους απρόσεκτα!
Τι περίεργη αντίληψη του υλισμού! Τα υλικά πράγματα είναι σημαντικά κι έτσι τα προστατεύουμε με διακόπτες και ελέγχους, αλλά οι άνθρωποι είναι ασήμαντοι, κι έτσι ενθαρρύνουμε την αφαίρεση κάθε ελέγχου.
Τους φορτώνουμε σ’ ένα λεωφορείο που έχει την παραπλανητική επιγραφή "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", και τους στέλνουμε σε σίγουρη καταστροφή.
Αρμονία μέσα στη διαφορετικότητα
Η καταπίεση θα φόβιζε τη γυναίκα και θα την έκανε ανίκανη να σκεφτεί ή να εκφραστεί σαν άτομο. Η υποταγή, όμως, της δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί το νου της, να διαμορφώνει δικές της απόψεις και την ελευθερία να τις εκφράζει. Όμως, όταν δεν ακολουθείται η δική της γνώμη και η πορεία τελικά καθορίζεται σε διαφορετική κατεύθυνση απ’ αυτήν που εκείνη θ’ ακολουθούσε, με βάση την υποταγή στηρίζει αυτή την απόφαση με τον ίδιο ενθουσιασμό όσο κι αν ήταν δική της. Γνωρίζει ότι το πλοίο έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει αν γίνει μια λανθασμένη κίνηση, παρά μέσα σε μια ανταρσία.
Τι συμβαίνει όταν αποδειχτεί τελικά ότι εκείνη είχε δίκιο και ο καπετάνιος έχει κάνει λάθος; Κλείνει το στόμα της διακριτικά, παίρνει ήρεμα το κουπί της και βοηθάει να τραβήξουν το πλοίο από τα βράχια.
Τι γίνεται όταν ο καπετάνιος ακολουθήσει τη συμβουλή του υποπλοίαρχου και το πλοίο προσαράξει; Αναγνωρίζει ότι η γνώμη της συζύγου του δόθηκε μέσα από την ειλικρινή της επιθυμία για το καλό της οικογένειας. Θυμάται με ταπείνωση ότι όποια κι αν είναι η προέλευση μιας συμβουλής, η τελική απόφαση είναι δική του ευθύνη. Επαινεί μεγαλόφωνα τα κίνητρά της και ψιθυριστά διορθώνει το λάθος της.
Η εικόνα μιας σωστά υποταγμένης γυναίκας βρίσκεται στο βιβλίο των Παροιμιών (31/λα/10-31). Δεν πρόκειται για την εικόνα μιας γυναίκας, της οποίας ο ρόλος μέσα στο γάμο την έχει εξευτελίσει και υποβιβάσει σε ένα άψυχο κουφάρι. Δεν πρόκειται για την εικόνα μιας μη οντότητας, ποδοπατημένης στο χώμα. Είναι η εικόνα ενός ζωντανού και ικανού ατόμου, που διατηρεί τη σχέση του με τη πραγματικότητα και διαθέτει αυτόνομη προσωπικότητα.
Περιγράφει έναν αξιόπιστο, εργατικό και ικανό διαχειριστή. Στις αγορές είναι ειδική. Αναλαμβάνει μεταβιβάσεις ακινήτων. Είναι επιδέξια στην εκτέλεση των καθηκόντων που κάνουν ένα σπίτι να λειτουργεί και στο να εκπαιδεύει τα παιδιά στα δικά τους καθήκοντα.
Είναι γεμάτη χαρά και απολαμβάνει τις ευλογίες που προσφέρει στην οικογένεια της. Μοιράζει έλεος και φιλοξενία. Το στόμα της είναι γεμάτο σοφία. Τα λόγια της αντανακλούν πνεύμα γεμάτο χάρη.
Ως τώρα, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης πάνω στην υποταγή, αφιερώθηκε στην αναγνώριση της εξουσίας, κυρίως επειδή αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα στις μέρες μας. Όμως η υπακοή στην εξουσία είναι μόνο ένα μέρος της έννοιας της υποταγής.
Για το όφελος κάποιου άλλου
Η πραγματική έννοια της υποταγής φαίνεται όταν κάποιος θεληματικά αφιερώνει τον εαυτό του και τις ικανότητές του για το καλό κάποιου άλλου.
Οι γνήσιοι Χριστιανοί δε θα έπρεπε να δυσκολεύονται ν’ αντιληφθούν την έννοια του να υποτάξει κάποιος τη ζωή του για να δοξάσει κάποιον άλλο.
Ας δούμε πάλι την ιδανική γυναίκα. Η έμφαση δε δίνεται στην καθυπόταξή της στην εξουσία του συζύγου της. Στην πραγματικότητα, όλο αυτό το θέμα υποταγής και εξουσίας λειτουργεί καλύτερα όταν λειτουργεί ήσυχα και διακριτικά. Ο τελειότερος ηγέτης εργάζεται χωρίς να τραβά την προσοχή επάνω του. Η πιο ευγενική υποταγή είναι αυτή που γίνεται χωρίς κολακείες
Στ’ αλήθεια, αντί να υπογραμμίζεται η υποταγή της στην εξουσία, αυτή η γυναίκα απεικονίζεται σαν ένα άτομο που έχει επιρροή. Ο σύζυγός της είναι έξυπνος. Γνώριζε τα οφέλη που θα είχε επενδύοντας εξουσία πάνω της. Πιο πέρα ακόμα, εξασφάλισε την επένδυσή του, υψώνοντάς την σε μια θέση που της άξιζε ως έξυπνη και ικανή γυναίκα.
Η έμφαση δίνεται στο σκοπό στον οποίο κατευθύνει τις προσπάθειές της. Σημειώστε τις εκφράσεις (εδ. 12 και 23):
Θα φέρει καλό στο σύζυγό της όλες τις ημέρες της ζωής της.
Ο άνδρας της γνωρίζεται στις πύλες, όταν κάθεται ανάμεσα στους άρχοντες του τόπου.
Το κύριο κίνητρό της, ταυτόχρονα και η ανταμοιβή της, είναι το αυξανόμενο γόητρο που φέρνει στο σύζυγο και το σπιτικό της. Ικανότητες που θα μπορούσε να τις είχε χρησιμοποιήσει για ν’ αποκτήσει δικό της όνομα, τις κατευθύνει προς όφελος του συζύγου της.
Τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω στο σύζυγο της, δε θα ήταν όμως τόσο λαμπρά αυτά τα φώτα αν εκείνος ήταν μόνος του. Εκείνη το γνωρίζει. Το γνωρίζουν και όλοι οι άλλοι. Αυτό που τελικά φαίνεται, είναι δικό της επίτευγμα. Ο έπαινος της ανήκει και δεν υπάρχει καλλιτέχνης που αισθάνεται μειωμένος επειδή τα φώτα πέφτουν πάνω στο έργο του και όχι στον ίδιο.
συνεχιζεται
……………………………………..
