Iδού έρχομαι ταχέως !!!
24--5--2016--
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΠΟΛΥ ΑΔΕΛΦΟΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΒΕΒΑΙΑ
ΑΦΗΣΕ ΟΜΩΣ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΡΗΓΜΑ ΠΙΣΤΗΣ ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΣΤΕΦΑΝΟ ΔΙΟΤΙ ΧΡΩΣΤΩ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΤΑ ΤΟΥ
ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ
( «Λόγοι Ζωής 1974»Χρήστος Φραγκόπουλος)
Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς
-Κάποιος από τους σοφούς αυτού του κόσμου παρατηρώντας τα χάλια της κοινωνικής ζωής και την αθλιότητα που βασιλεύει γύρω μας και θέλοντας να κάνει χιούμορ είπε πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο όπως ένα τεχνικός κατασκευάζει μια ατμομηχανή την έβαλε σε κίνηση και μόλις ξεκίνησε αυτή βιάστηκε να πηδήξει. Από τότε ο κόσμος πορεύεται σε μια τρελή και χωρίς σκοπό πορεία με μύριες συγκρούσεις και ανατροπές. Αυτό το πνεύμα επικρατεί σε πολλούς ανθρώπους. Βλέποντας το κακό την αδικία τη βία τα καθημερινά δράματα τα φορτώνουν όλα στο Θεό και με μεγάλη ευκολία τον κατηγορούν πως αδιαφόρησε και εγκατέλειψε τον κόσμο στην τύχη του.
-στο ίδιο καταλήγουν κάποιο άλλοι στρεφόμενοι στην αντίθετη κατεύθυνση και εξετάζοντας τα βάθη τους που τα βρίσκουν τόσο άδεια. Τους τρώει η μοναξιά. Πουθενά δεν μπορούν να βρουν λίγη αληθινή αγάπη που τόσο λαχταρά η ψυχή τους η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή μπορεί να σκεφθεί ο καθένας μας.
Είμαστε μονάχοι μας; Ορφανοί; Ο Θεός μας έριξε στη γη και μας άφησε στην τύχη μας στα χέρια της αθλιότητας μας;
-Ε λοιπόν αυτό είναι μεγάλο ψέμα. Μια άθλια συκοφαντία ένα σατανικό κατασκεύασμα. Δεν είμαστε μόνοι. Ούτε φυσικά ορφανοί. Έχουμε έναν Πατέρα που δεν τον χωρούν οι Ουρανοί
τα σύμπαντα. Έναν αληθινό πατέρα γεμάτο στοργή τρυφερότητα
αγάπη για τον άνθρωπο τον κάθε άνθρωπο προσωπικά. Δικός σου Πατέρας και δικός μου Πατέρας. Και μπορούμε να τον πλησιάσουμε με την προσευχή και να του μιλήσουμε. Να ανοίξουμε την καρδιά μας και να ζητήσουμε τα πολύτιμα δώρα του.
-Υπάρχει όμως μια μεγάλη αλήθεια στην κοινή αντίληψη της μοναξιάς και της αποξενώσεως μας από τον Θεόν. Μονάχα που δεν είναι ο θεός που μας εγκατέλειψε. Εμείς είμαστε που εγκαταλείψαμε τον Θεό. Τον διαγράψαμε από τη ζωή μας για να ακολουθήσουμε τους αμαρτωλούς δρόμους των επιθυμιών μας. Τότε μας φαινότανε εμπόδιο ο Θεός και η αγάπη του. Τον
θυμόμαστε τον Θεό μονάχα σαν βρισκόμαστε μπροστά σε μια χρεοκοπία ή όταν πρόκειται να μπούμε στο χειρουργείο για μια σοβαρή εγχείρηση. Αποξενωθήκαμε από τον Θεό και πνιγόμαστε
μέσα στην μοναξιά μας. Μα δεν συμβαίνει το ίδιο με όλους τους ανθρώπους. Υπάρχουν όμως και άλλοι που την καρδιά τους άνοιξαν στον Θεό. Μετανόησαν για την αμαρτία τους και ζήτησαν από το Θεό να τους επισκεφθεί με το Πνεύμα του και να τους χαρίσει μια καινούργια ζωή. Και το θαύμα αυτό έγινε. Και νοιώθουν από μέσα τους οι άνθρωποι αυτοί πως είναι γνήσια παιδιά του Θεού.
(Ρωμαίους 8:16).
16 Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού.
**
-Παιδιά του Θεού δεν είναι όλοι οι άνθρωποι. Το ξεκαθαρίζει ο λόγος του Θεού. Παιδιά του Θεού είναι αυτοί που τον αναγνωρίζουν σαν Πατέρα τους και αφού αναγεννήθηκαν
(Ιωάννης 3:3). Ζουν τώρα μέσα στο θέλημα του μέσα στην αγάπη του και αγαπούν να πράττουν ότι ο Πατέρας τους ο Ουράνιος αγαπά και παραγγέλλει. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια χαρά ανείπωτη. Ποια δεν είναι μόνοι. Μιλούν στον άπειρο Θεό Δημιουργό του σύμπαντος με απλότητα και βεβαιότητα. Και ξέρουν ότι τους ακούει. Και παίρνουν απαντήσεις στις προσευχές τους. Και ο Θεός χαίρεται σαν μπορεί να δείξει την αγάπη του στα παιδιά του.
-Γιατί και συ να μην είσαι ένα γνήσιο αναμφισβήτητο παιδί του
Θεού.
-Γιατί και συ να μην απολαμβάνεις τη χαρά την ασφάλεια τη
γαλήνη που προσφέρει η πατρική αγκαλιά του Θεού;
-Γιατί και συ να μην έχεις την απόλαυση της καθημερινής επικοινωνίας με τον Ουράνιο Πατέρα;
Αγιασθήτω Το Όνομα Σου
-Γύρω από το πρόσωπο του θεού ακούει κανείς κάθε μέρα από απλούς μα και καλλιεργημένους ανθρώπους τις μεγαλύτερες ανοησίες τις πιο παράλογες αλοκοτιές τα πιο εξωφρενικά λόγια. Γύρω από ένα τραπέζι καφενείου ή μέσα στη ζεστασιά ενός
χειμωνιάτικου βραδινού πίνοντας καφεδάκι τους ακούμε τον καθένα να λέγει και με τα λόγια να ζωγραφίζει τον Θεό όπως του αρέσει αυτήν την ώρα το δε κατασκεύασμα τους τις πιο πολλές φορές θυμίζει ζωγραφική παιδιών που κάνανε το πρώτο μάθημα ιχνογραφίας.
-Ο Θεός καημένε είναι… μια δύναμη. Να όπως ο ηλεκτρισμός να πούμε που κάνει τόσα πράγματα σηκώνει βάρη ανάβει λάμπες να πούμε μαγειρεύει το φαγητό. Να μια δύναμη τέτοια μα πιο μεγάλη. Τίποτα άλλο. Και μας δίνει το δικό του πορτραίτο του Θεού.
-Ο Θεός είναι μια ιδέα ξεφουρνίζει ο δεύτερος σοφός. Έχουμε στο κεφάλι μας διάφορες ιδέες. Δεν είναι πραγματικότητες. Του μυαλού κατασκευάσματα. Κάτι σαν τα όνειρα. Σαν τα αερικά. Ποιος είδε τον Θεό; ποιος τον έπιασε;
-Δεύτερη έκδοση περί Θεού επαυξημένη.
-Ο θεός είναι μια συμφορά. Δεν βλέπεις τι δράματα τι πολέμους τι αρρώστιες τι αδικίες; Δεν ξέρω τι είναι μα ότι και να είναι πολλά κακά μας έχει κάνει. Ο άνθρωπος κάνει όλα τα καλά και τα κακά.
-Τους πολέμους τους κάνει ο Θεός; Τις απάτες τις και τις αρπαγές τις κάνει ο Θεός; Τα κακά μας χάλια τα έκανε ο Θεός ή εμείς;
-Δεν βρίσκει άκρη. Δεν γνώρισαν οι άνθρωποι τον Θεόν. Και δεν μπορούν να τον γνωρίσουν. Οι υλιστές έχουν άλλο Θεό. Οι πανθεϊστές έχουν άλλο Θεό. Οι πνευματιστές έχουν άλλο Θεό. Ο καθένας ζωγραφίζει με τα δικά του κονδύλια και με τα δικά του χρώματα φαντασίας.
-Και το πιστό παιδί που μιλά με τον αγαπημένο του Ουράνιο Πατέρα του λέγει τον πόθο του τη λαχτάρα του. «Πατέρα μου πόσο θα ήθελα να σε γνωρίσουν οι άνθρωποι. Να σε γνωρίσουν όπως είσαι να γνωρίσουν το αληθινό σου πρόσωπο όπως αυτό φανερώνεται μέσα στη Βίβλο.
-Όταν λέγουμε ένα όνομα αμέσως αν γνωρίζουμε το πρόσωπο αυτό έστω και από εφημερίδες έρχεται μπροστά μας η αληθινή του μορφή το έργο του ο χαρακτήρας του ο ρόλος στη ζωή. Το
ίδιο και όταν αναφέρουμε το όνομα του Θεού οι άνθρωποι όταν γνωρίσουν θα σκέπτονται το πραγματικό του πρόσωπο και όχι τις καρικατούρες που αυτοί σχεδιάζουν και φαντάζονται. Και τότε ο Άγιος Θεός θα πάρει τη σωστή του θέση στην καρδιά μας
«θα αγιαστεί» και μέσα στην- καρδιά μας και μέσα στη ζωή μας.
-Αυτός που γνώρισε τον Θεό αυτός που πίστευσε στο Θεό. Την ώρα που αρχίζει να προσεύχεται ξεχνά τις ανάγκες του τα προβλήματα του ατομικά ή οικογενειακά και δέεται για ένα μονάχα πράγμα που καίει την καρδιά του. Θεέ μου αγιασθήτω το όνομα σου στις καρδιές όλων των ανθρώπων και να πάρει τη σωστή του θέση.
-Είναι ένας πόθος της καρδιάς.
-Είναι ένα αίτημα δικαιώσεως για τον Πατέρα μας.
-Είναι μια εκδήλωση αγάπης.
-Εκείνο που μπορεί και θέλει ο Θεός να γνωσθεί στους ανθρώπους δεν είναι η ουσιαστική του υπόσταση θέμα με το οποίο ασχολούνται φιλόσοφοι και θεολόγοι μα ο άγιος χαρακτήρας του γεμάτος αγάπη στοργή θυσία για τον άνθρωπο τον κάθε άνθρωπο. Μα σαν επιθυμούμε να αγιασθεί το όνομα του τότε θα πρέπει από τη ζωή μας να αποκαλύπτεται ο αληθινός χαρακτήρας του Χριστού και έτσι ν’ αγιάζεται ο Θεός.
Ελθέτω Η βασιλεία Σου Γεννηθήτω Το Θέλημα Σου Ως Εν Ουρανώ Και Επί Γης.
-Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η ζωή των ανθρώπων έχει καταντήσει σε όλα τα μέρη του κόσμου ένα συνεχές αδιάκοπο δράμα σε διάφορες αποχρώσεις. Οι άνθρωποι ζητούν ορισμένα αγαθά ορισμένα βασικά στοιχεία της ζωής που είναι σαν ανάγκες γραμμένες μέσα στα βάθη της ψυχής τους. Μα κάνουν το μεγάλο λάθος να τα γυρεύουν εκεί που δεν μπορούν να βρεθούν. Και ακόμη να νομίζουν πως μόνοι τους θα τα καταφέρουν να επιτύχουν στη ζωή τους. από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος αγωνίζεται για δικαιοσύνη για ισοπολιτεία για ελευθερία για μια ασφάλεια της ζωής του.
Ζητά ο άνθρωπος σεβασμό από τον άλλον. Διατήρηση των αγαθών του κόπου του. Γι’ αυτά έχουν γίνει τόσες και τόσες επαναστάσεις από τα παλιά τα χρόνια μέχρι σήμερα. Για λίγο φάνηκε πως τους χαμογέλασε το όραμα πως οι αιώνιοι πόθοι γίνονται πραγματικότητα.
Μα πολύ γρήγορα έρχεται η απογοήτευση. Δεν υπάρχει πιο πλούσια σε συμπεράσματα μελέτη από τη μελέτη των τόσο μεγαλύτερων επαναστάσεων που έχυσαν τόσο αίμα. Της Ιουλιανής στη Γαλλία και της Οκτωβριανής στη Ρωσία. Πιστεύουμε πως υπήρχε ειλικρίνεια στις προθέσεις. Μα δεν υπήρχε δυνατότητα πραγματοποιήσεως αυτών που δόθηκαν σαν υπόσχεση. Η απογοήτευση που ακολούθησε ήτανε τόσο αποκαρδιωτική.
-Ο χριστιανός πιστεύει στον Θεό και όχι σε άνθρωπο. Αυτά που ζητούν οι άνθρωποι μονάχα ο Θεός δια του Χριστού μπορεί να τα χαρίσει. Όλα αυτά γίνονται πραγματικότητα σαν βασιλεύσει ο Χριστός στη ζωή μας. Σαν γίνει Εκείνος ο πραγματικός Κύριος. Και αυτά που τόσο λαχτάρησαν και πόθησαν οι αιώνες δεν είναι παρά βασικά στοιχεία της βασιλείας του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων.
-Ο άνθρωπος ο πιστός που προσεύχεται δεν ζητά από τους ανθρώπους αλλά από τον Πατέρα του τον Ουράνιο του οποίου γνωρίζει την αγάπη και τις προθέσεις ζητά να ενεργήσει ώστε οι άνθρωποι να δεχθούν τη βασιλεία του μέσα στις καρδιές τους.
Τότε στον κόσμο αυτό ένας νόμος και ένα θέλημα θα υπάρχει. Όλα μα όλα τα προβλήματα μας θα βρουν τη λύση τους. Όλοι οι πόθοι μας βαλμένοι στην καρδιά μας από τον Θεό θα βρουν την εκπλήρωση τους. Μια πλατειά ειρήνη πρώτα στην καρδιά μας και ύστερα στην κοινωνία μας θα βασιλεύσει. Να γιατί ο πιστός προσεύχεται και ζητά να έλθει η βασιλεία του Θεού στη γη.
-Η βασιλεία του Θεού απλώνει καθώς κάθε μια ψυχή αναγνωρίζοντας την αμαρτία της και την αποτυχία της καταφεύγει στον Θεό και ζητά από Εκείνον να βασιλεύσει μέσα στη ζωή της. Ένα τέτοιο καθεστώς υπάρχει. Είναι στη σφαίρα την πνευματική που αποκαλύπτεται ο Θεός και που λέγεται Ουρανός
-Να μην υπάρχουν πικραμένοι. Να μην υπάρχει μίσος. Να μην υπάρχει βία. Να βασιλεύει η ειρήνη. Να νοιώθουν όλοι ασφάλεια. Να μπορούν όλοι ευτυχισμένοι με την καρδιά τους να ψάλλουν. Μα όλα αυτά δεν τα περιμένουμε από τους ανθρώπους που το απέδειξαν πως δεν μπορούν να προσφέρουν. Μα τα περιμένουμε από τον Θεό. Ναι Κύριε. Ας έλθει η δικά σου βασιλεία στις καρδιές μας και στην ταλαίπωρη γη μας και μας βασιλεύει το δικό σου μονάχα θέλημα το δικό σου που είναι αγαθό.
-Ναι Κύριε….
Τον Άρτον Ημών Τον Επιούσιον
-Ένας από τους μεγάλους φιλοσόφους του περασμένου αιώνα που διαβάζεται και είναι πάρα πολύ γνωστός στην εποχή μας ο Σοπενάουερ γράφει για τον άνθρωπο δίνοντας τον ορισμό του. «Ο άνθρωπος είναι ένα μάτσο από επιθυμίες. Και είχε απόλυτα δίκιο. Επιθυμίες μας ζώνουν απ’ όλες τις μεριές. Επιθυμίες χωρίς αρχή και τέλος που μας μαστιγώνουν κάθε μέρα και μας σπρώχνουν σε ένα σκληρό αγώνα που δεν είναι ανάγκη της συντηρήσεως μας αλλά περισσότερο για να ικανοποιήσουμε κάποιες από αυτές τις επιθυμίες. Πολλές από αυτές είναι καθαρά του λάριγγος. Πόσος κόπους πόσα χρήματα πόση εργασία δεν γίνεται για μια ελάχιστη απόσταση που αρχίζει από την άκρη της γλώσσας και τελειώνει λίγο πριν από τις αμυγδαλές μας. Μερικά εκατοστά. Εκεί είναι τα αισθητήρια της γεύσεως. Γι’ αυτό το λίγο και για ένα γρήγορο πέρασμα.
Σκεφθείτε. Τσελεμεντέδες ζαχαροπλαστεία ποτά συνδυασμοί και αγώνες της νοικοκυράς να επιτύχει το άριστο αποτέλεσμα «με σιγανή φωτιά» έτσι λέγει ο αρχιμάγειρας των ανακτόρων. Κάποτε άκουσα κάποιον να λέγει πω πήγαινε από το σπίτι του μια απόσταση πάνω από δέκα χιλιόμετρα γιατί είχε ανακαλύψει σ’ ένα συνοικιακό μπακάλη μια φέτα… αριστούργημα.
-Έχουμε σώμα έχουμε ανάγκες. Πρέπει να διατηρηθούμε στη ζωή. Την ώρα που ανοίγουμε την καρδιά μας στο Θεό θα πρέπει να μιλήσουμε και για τις σωματικές μας ανάγκες. Και ο Κύριος μας συμβουλεύει τις ανάγκες μας αυτές να τις περιορίσουμε στην αίτηση μας στο ελάχιστό. Το ψωμάκι μονάχα θα ζητούμε και αυτό τόσο όσο είναι απαραίτητο για τη συντήρηση μιας ημέρας. Την άλλη μέρα ο Θεός θέλει να έχει τη χαρά να μας συναντήσει στην προσευχή.
-Με αυτό δεν σημαίνει πως ο Θεός μας έχει καταδικάσει σε όλη μας τη ζωή να ζούμε τρώγοντας ξερό ψωμί μονάχα. Σκεφθείτε πόσων ειδών καρπούς και φρούτα πόσα είδη ψαριών πόσες ποικιλίες κρεάτων έχει δημιουργήσει για τον άνθρωπο. Μα η καρδιά μας και η γλώσσα μας δεν είναι δεμένη με αυτά. Εκείνο που έχει για μας σημασία είναι να έχουμε κάτι να κρατηθούμε στη ζωή για να μπορούμε να ζήσουμε και να δοξάζουμε τον Θεό και πατέρα μας. Και να μας δίνει την υπόσχεση του πως αυτό το ψωμάκι δεν θα μας λείψει ποτέ δεν θα το στερηθούμε και εκείνος εγγυάται γι’ αυτό. Τα θέματα γαργαλισμών γλώσσας και άλλων αισθησιακών απαιτήσεων δεν θα πρέπει να απαιτούμε από τον Θεό. τον λαό Ισραήλ στην έρημο ο Κύριος τον έτρεφε με το μάνα του ουρανού μια θαυμάσια τροφή που ετοιμαζότανε στα μαγειρεία του Ουρανού και περιείχε ότι χρειαζόταν ο ανθρώπινος οργανισμός για την πορεία των Ισραηλιτών στην έρημο.
-Πόσο διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων της εποχής μας που μοιάζουν περισσότερο με τον ανόητο εκείνο πλούσιο της παραβολής του Κυρίου μας που έλεγε λίγο πριν πεθάνει: «Έχεις ψυχή μου πάρα πολλά αγαθά φυλαγμένα στις αποθήκες. Φάγε πιες και γλεντοκόπα». Μα δεν πρόλαβε ο φουκαράς γιατί κάποιοι άλλοι πρόλαβαν και πήγανε με κυριαρχικά δικαιώματα να πάρουν την ψυχή του.
(Λουκάς 12:20) .
20 Και ο Θεός είπε σ' αυτόν: Άφρονα, αυτή εδώ τη νύχτα απαιτούν από σένα την ψυχή σου· όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι;
- Κύριος που μας έδωσε το σώμα γνωρίζει και τις ανάγκες του και έχει αναλάβει την υποχρέωση αυτός να το εφοδιάζει με τα απαραίτητα για τη συντήρηση του.
-«Κύριε δίνε μας το ψωμάκι που μας χρειάζεται και τις ανάγκες μας που γνωρίζεις συ Κύριε που μας χρειάζεται και τις ανάγκες μας που γνωρίζεις συ Κύριε για να μπορούμε να έχουμε τη χαρά της παρουσίας σου και την ευφροσύνη του προσώπου σου».
Και Άφες Ημίν Τα Οφειλήματα Ημών
-Πολλοί έχουν την ιδέα πως ο κόσμος τούτος είναι ένα ξέφραγο αμπέλι που ο καθένας μπαίνει και βγαίνει ότι ώρα του καπνίσει
Χωρίς να είναι υποχρεωμένος να δώσει λόγο σε κανέναν. Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που παθαίνουν το ρεζιλίκι αυτό με τα μεγάλα Σούπερ Μάρκετ που φαίνονται σαν να μην είναι κανένας να παρακολουθήσει τι γίνεται και ποιος πήρε από τα διάφορα ράφια. Μα έχουν εγκαταστήσει κλειστά κυκλώματα τηλεοράσεως που όλα τα παρακολουθούν. Και σαν φθάσουν στην έξοδο με τα κλεμμένα ταυτόχρονα φθάνει και ο λογαριασμός με το πρόστιμο και την απειλή παραπομπής στο δικαστήριο.
-Υπάρχει δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη Θεού που εμείς με τις πράξεις μας με τη ζωή μας με τις πονηρίες μας την έχουμε περιφρονήσει την έχουμε αγνοήσει με αποτέλεσμα ένα τεράστιο παθητικό μα μας περιμένει ένα χρέος μεγάλο που κάνουμε πως δεν το ξέρουμε ή και πραγματικά μπλεγμένοι μέσα στο κυνήγι των αμαρτωλών μας επιθυμιών δεν είχαμε καιρό να ασχοληθούμε. Μα έχουμε πολλά χρέη απέναντι της δικαιοσύνης του θεού. χρέη που πρέπει να πληρωθούν. Ή με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο. μα οπωσδήποτε θα πληρωθούν και μάλιστα μέχρι την τελευταία πεντάρα. Αυτό απαιτεί η δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη του Θεού.
-Σαν σκεφτούμε όμως πως στον κόσμο τούτο ήρθαμε από γονείς αμαρτωλούς και από την ώρα εκείνη δεν πάψαμε ούτε μια στιγμή να κάνουμε δικές μας αμαρτίες αντιλαμβάνεστε πόσο μεγάλο θα πρέπει να είναι το παθητικό μας. Ακριβώς όλες οι αμαρτίες μας εάν μετανοήσουμε και πιστέψουμε στο λυτρωτικό έργο του Χριστού τις πληρώνει ο Ιησούς Χριστός με τη θυσία Του. Ή πιο σωστά τις έχει πληρώσει ήδη. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό. Είναι η μια πλευρά της μεγάλης θυσίας του Γολγοθά. Μα η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Κάθε μέρα που περνά από τότε που πιστεύσαμε στον Κύριο όλο και κάποιες αμαρτίες διαπράττουμε.
Μπορεί να έχουμε τον πόθο να αρέσουμε στον Κύριο. Μπορεί να επιθυμούμε να περπατήσουμε στο δικό Του θέλημα μα η ανθρώπινη φύση που κουβαλάμε μας ξεγελά και πέφτουμε σε αμαρτίες. Αυτές μια-μια με πόνο και ειλικρίνεια πρέπει να τις φέρουμε στο θρόνο του Κυρίου και να ζητούμε συγχώρηση και καθαρισμό. Αυτήν την μεγάλη αλήθεια τόνισε ο Κύριος στον Πέτρο όταν αυτός
αρνήθηκε να δεχθεί το πλύσιμο των ποδιών του από τον Κύριο και μετά άλλαξε και είπε να τον πλύνει ολόκληρον. Ο Κύριος τότε του φανέρωσε «πως ο λελουμένος δεν έχει χρείαν ειμή τους πόδας να πλύνει».
(Ιωάννης 13:10)
10 Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εκείνος που είναι λουσμένος δεν έχει ανάγκη παρά μονάχα τα πόδια να πλύνει, για τον λόγο ότι είναι ολόκληρος καθαρός· εσείς είστε καθαροί, αλλά όχι όλοι.
-Είναι ανάγκη να είμαστε καθαροί. Ο Πατήρ μας είναι άγιος και εμείς πρέπει να είμαστε άγιοι. Πόθος της καρδιάς μας διακαής θα πρέπει να είναι αυτή η καθαρότητα. Είναι ανάγκη συνεχώς να εξετάζουμε τον εαυτό μας τη ζωή μας τις προθέσεις μας τις σκέψεις μας και κάθε φορά που ο Κύριος φανερώνει κάτι το ακάθαρτο το απαράδεκτο σ’ Αυτόν και την αγιότητα του με ταπείνωση και θλίψει να ζητούμε από αυτόν να καθαρίσει και να συγχωρήσει τα πταίσματα μας. Αυτό που ζητούμε από τον Κύριο μας θα πρέπει να γίνεται με ειλικρίνεια και όχι με αοριστολογία ή γενικότητες. Μια –μια τις πράξεις ή τις προθέσεις που ζητούμε συγγνώμη από τον Κύριο να τις φέρνουμε μπροστά του μια-μια χωρίς δικαιολογίες και να ζητούμε τη συγγνώμη από τον Κύριο. Και είναι βέβαιο πως θα την έχουμε αν πραγματικά λυπόμαστε γι’ αυτό που πράξαμε και η μετάνοια μας είναι ειλικρινής. Αυτό ο Κύριος θα το εκτιμήσει.
-Δεν είναι δυνατόν κάθε μέρα που περνά το Πνεύμα του Θεού να μην υπογραμμίσει μέσα στην ζωή μας κάποια μαύρα στίγματα κάποιες αμαρτίες που θα πρέπει ο Κύριος να μας συγχωρήσει.
Ως Και Ημείς Αφίεμεν Τοις Οφειλέταις
-Υπάρχει μια έκφραση λαϊκή: «Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος». Αυτός κινδυνεύουμε να πάθουμε. Κάποτε ένας έμπορος θέλησε να πάρει μέρος σε μια δημοπρασία του Δημοσίου και του ζήτησαν να φέρει ένα χαρτί από την εφορία. Είχε κάτι παλιά χρέη που με επιτηδειότητα τα είχε ξεχάσει. Σαν είπε το όνομα του και άνοιξε την καρτέλα ο υπάλληλος δεν του είπε τίποτα μα του ζήτησε τη διεύθυνσή του. Αυτός την έδωσε χωρίς υποψία χωρίς υποψία πρόθυμα. Σαν ζήτησε το χαρτί ο υπάλληλος του απάντησε πως θα έλθει στο σπίτι του υπηρεσιακώς σε λίγες μέρες. Και είπε την αλήθεια. Σε λίγες Πήγε το χαρτί με όλα του τα παλιά χρέη επιπλέον όλες τις προσαυξήσεις και με την απειλή αμέσου κατασχέσεως και φυλακίσεως αν εντός ολίγων ημερών δεν….
-Είμαι βέβαιος πως πολλοί χριστιανοί που πηγαίνουν να ζητήσουν συγνώμη από το Θεό αντί να ελαφρύνουν τη θέση τους την επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό. Και ζητούν από τον Κύριο να τους συγχωρήσει με τον ίδιο τρόπο που κι αυτοί συγχώρησαν τους άλλους. Μα επειδή αυτοί δεν έχουν συγχωρήσει τους άλλους με την προσευχή τους και είτε το λένε όπως αναφέρεται στην προσευχή αυτή είτε δεν το λένε δεν κάνουν άλλο παρά να επιβαρύνουν το παθητικό τους. και αυτοί μπορεί να ησυχάζουν ότι ζήτησαν συγγνώμη από τον Κύριο και συνεχωρήθησαν οι αμαρτίες τους. Να κοιμούνται ήσυχοι. Να κάνουν σχέδια για την αιωνιότητα και το παθητικό τους κάθε ημέρα να αυξάνει γιατί δεν θέλησαν να δείξουν στους άλλους το έλεος που έδειξε σ’ αυτούς ο Χριστός.
-Μέσα σ’ αυτήν την πρότυπη και υποδειγματική προσευχή του Κυρίου μας που είναι ολόκληρη δεν υπάρχει κανένας όρος για να γίνουν δεκτά τα αιτήματα μας παρά μονάχα αυτό. «Καθώς και ημείς αφίεμεν». Είναι όρος και μάλιστα ένας όρος όμως απόλυτος που προηγείται του αιτήματος της προσευχής. Όπως ορισμένες αιτήσεις στις δημόσιες υπηρεσίες δεν γίνονται δεκτές αν δεν έχουν συνημμένα έτσι και εμείς μαζί με τα αιτήματα μας θα πρέπει να έχουμε και την ειλικρινή διαβεβαίωση πως έχουμε συγχωρήσει έχουμε διαγράψει όλα όσα μας έχουν κάνει οι άλλοι. Χωρίς αυτό ματαιοπονούμε. Χωρίς αυτό επιβαρύνουμε τη θέση μας χωρίς αυτό ας μη περιμένουμε καμιά απάντηση.
-Αν μπορούμε και υψώνουμε φωνή προσευχής. Αν αποκαλούμε τον Θεό πατέρα μας. Αν ζητούμε από τον Θεό ευλογίες πρέπει να το καταλάβουμε μια για πάντα είναι αποτέλεσμα του ελέους του Θεού στη ζωή μας. Πρώτος αυτός διέγραψε το αμαρτωλό παρελθόν το πλήρωσε με τη θυσία του Γολγοθά. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και ενώ εμείς είμαστε καρποί του ελέους του Θεού πρέπει δεν γίνεται διαφορετικά να δείξουμε το ίδιο πνεύμα την ίδια διάθεση και στους άλλους ανθρώπους. Αν αυτό δεν γίνει
Είναι απόδειξη πως δεν καταλάβαμε τι έχει κάνει ο Χριστός για μας και είμαστε ακόμη μέσα στις αμαρτίες μας έστω και αν φανταζόμαστε ότι θέλουμε.
-Πολλές παραβολές είπε ο Κύριος πάνω στο θέμα αυτό για να δείξει πως δεν αφήνεται το θέμα της συγχωρήσεως των αμαρτιών των άλλων σε μας στην καλή μας διάθεση αλλά είμαστε υποχρεωμένοι επί ποινή ακυρότητας και της πρώτης μεγάλης συγχωρήσεως των αμαρτιών μας. Δεν εξετάζει αν έχουμε δίκιο ή άδικο. Περισσότερο πρέπει να συγχωρούμε όταν το δίκιο είναι με το μέρος μας. Και ακόμη δεν εξετάζει τι είδους ήτανε το αδίκημα. Ότι και να είναι αυτό πρέπει να συγχωρούμε. Διαφορετικά είμαστε χαμένοι. Χαμένοι για πάντα.
-αν η εκκλησία στη μακρόχρονη πορεία της εφάρμοζε αυτήν την αλήθεια. Αν οι χριστιανοί οι σημερινοί γνώριζαν και πρόσεχαν αυτήν την μεγάλη πραγματικότητα πόση χάρη Θεού θα υπήρχε στη μαρτυρία του Ευαγγελίου και στη σωτηρία ψυχών.
Και Μη Εισενέγκης Ημάς Εις Πειρασμόν.
-Ο Σωκράτης θεωρήθηκε μεγάλος από τους συγχρόνους του περισσότερο δε από τους αιώνες που πέρασαν μέχρι σήμερα γιατί τόλμησε να στρέψει για γνώση του ανθρώπου πρώτα προς τον ίδιο τον εαυτό του. Εκείνο το «γνώθι σαυτόν» ήτανε αρκετό και μόνο του να του εξασφαλίσει την αθανασία. Είναι αλήθεια πως δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Είναι αλήθεια πως αγνοούμε τα βάθη μας. Τις δυνάμεις μας. Τις προθέσεις μας. Μονάχα ο Θεός όταν τον πλησιάσουμε με την αληθινή γνώση του Ευαγγελίου μονάχα Αυτός μπορεί να μας φανερώσει ποιοι είμαστε. Και τότε τρομαγμένοι στην αρχή ευχαριστημένοι αργότερα μαθαίνουμε πως είμαστε άθλιοι αμαρτωλοί χαλασμένοι ολωσδιόλου και πως δεν αξίζουμε παρά ένα σταυρό του Γολγοθά που στη θέση μας δέχθηκε ο Χριστός για μας τους ανάξιους.
-Και μετά αφού γνωρίσουμε και αφού πιστέψουμε στον Χριστό δεν παύουμε να έχουμε για τον εαυτό μας την ίδια γνώμη αδυναμίας και αναξιότητας. Δεν τρέφουμε αυταπάτη. Είμαστε τόσο αδύνατοι.
Γι’ αυτό μπροστά στους πειρασμούς που ο Κύριος μπορεί να επιτρέψει για την πρόοδο μας την ανάπτυξη μας την τελείωση μας είμαστε πάντοτε συνεσταλμένοι. Επιφυλακτικοί. Συναισθανόμεθα την αδυναμία μας και λέγουμε στον Κύριο: «μη Κύριε μας ρίξεις μέσα σε καταστάσεις πειρασμού της πιστότητας μας της δυνάμεως μας μη Κύριε γιατί δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό μας». Είναι ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που έκανε ο Πέτρος μπροστά σε όλους τους μαθητάς του Κυρίου μιλώντας προκλητικά και προσβλητικά για τους άλλους μαθητάς και λέγοντας: «Και αν όλοι σε εγκαταλείψουν εγώ όμως θα σε ακολουθήσω». (Ματθαίος 26:32).
32 και αφού αναστηθώ, θα πάω πριν από σας στη Γαλιλαία.
Γι’ αυτό ο Κύριος τον άφησε να φτάσει εκεί που έφτασε για να αναγνωρίσει και ομολογήσει την αδυναμία του.
-Μέσα στη ζωή μας μεγάλη σημασία έχουν οι πειρασμοί που δεν είναι ίδιοι για όλους τους ανθρώπους. Είναι στο σύνολό τους ένα μεγάλο τεράστιο εργαστήριο με διάφορα μηχανήματα που το καθένα προσφέρει και ένα διαφορετικό είδος επεξεργασίας στο χαρακτήρα μας στην ψυχή μας. Είναι απαραίτητοι οι πειρασμοί. Όλοι πέρασαν από αυτούς. Όλοι οι άγιοι και οι προφήτες του Θεού. και φυσικά και μείς θα περάσουμε. Μα συναισθανόμενοι την αδυναμία μας και την αναξιότητα μας δεν πηγαίνουμε προκλητικά να πούμε στον Κύριο: «ρίξε όσους πειρασμούς και αν θέλεις. Εγώ δεν φοβάμαι».
-Στην πραγματικότητα οι πειρασμοί είναι μια δυσάρεστη και αρκετά οδυνηρή εμπειρία.
Αφηνόμαστε σχεδόν μόνοι μας να αντικρούσουμε τον πειραστή που δεν είναι άλλος από τον εχθρό μας τον διάβολο κατά τον ίδιο τρόπο που και ο Κύριος μας πειράσθηκε υπό του διαβόλου στην έρημο σαράντα μέρες. Και πρέπει να νικήσουμε. Και πάντα νικά το πιστό παιδί του Θεού. πρώτα γιατί ο Κύριος του δίνει δύναμη να ανταπεξέλθει στην επίθεση αυτή. Μα γιατί ακόμη ο Κύριος δεν μας αφήνει να πειρασθούμε παραπάνω από τη δύναμη μας. Και επιτρέπει πειρασμούς σύμφωνα με το πνευματικό μας ανάστημα με τη δύναμη μας.
-Με το αίτημα μας αυτό ταυτόχρονα ζητούμε από τον Κύριό μας
Να μη μας αφήσει μόνους μας. Είναι μια ομολογία της αναγνωρίσεως μας πόση ανάγκη έχουμε της ενώσεως μας με τον Κύριο που το ενδεχόμενο κάποιου πειρασμού θα διασπάσει. Και ακόμη δεν θέλουμε να ριψοκινδυνεύσουμε περνώντας από μια περιπέτεια που ίσως καταλήξει σε μια πνευματική πτώση με όλα τα δυσάρεστα αποτελέσματα.
-(Περισσότερα στο θέμα αυτό μπορείτε να βρείτε στο τεύχος μας «οι πειρασμοί του Κυρίου»και σ’ ένα άλλο που προσεχώς θα εκδώσουμε: «Οι θλίψεις στη ζωή του πιστού).
Αλλά Ρύσαι Ημάς Από Του Πονηρού.
Στο άκουσμα της λέξεως διάβολος πολλοί απ’ αυτούς που χωρίς να σκεφτούνε αλλά από μαϊμουδισμό και σνομπισμό αρνούνται την ύπαρξη ενός τέτοιου όντος γελούν ειρωνικά. Μα πιο πολύ από αυτούς γελά ο ίδιος ο διάβολος που τους έχει ζέψει στο δικό του άρμα των επιθυμιών και τους όπως σ’ αυτόν αρέσει χωρίς αυτοί να παίρνουν καθόλου είδηση τι συμβαίνει μέσα στη ζωή τους. ένας μεγάλος μαθηματικός ο Έϋλερ έλεγε σε μια σειρά απολογητικών σκέψεων «γιατί να υπάρχουν πονηροί άνθρωποι και να μην υπάρχουν και άλλα όντα υπερβατικά που κάνουν κακή χρήση της ελευθερίας τους όπως εμείς».
-Μέσα στη Βίβλο που μας φανερώνει τα πάντα αποκαλύπτεται και αυτός ο μοναδικός εχθρός μας. Οι άνθρωποι δεν είναι εχθροί μας και δεν μπορεί να είναι τέτοιοι. Είναι απλώς θύματα του μοναδικού αυτού εχθρού μας. Γι’ αυτό προσευχόμαστε για τους ανθρώπους και τους αγαπούμε. Λυπούμαστε αυτούς τους ανθρώπους και τους αγαπούμε. Ο εχθρός μας αυτός έχει πολλά χαρακτηριστικά. Έχει μια τεράστια πείρα από τα τόσα εκατομμύρια των ανθρώπων που πέρασαν από τα χέρια του. Είναι πιο δυνατός από μας υπήρξε «χερούβ εκλεκτό». Μονάχα με την ζωντανή παρουσία του Κυρίου μέσα στην καρδιά μας και στη ζωή μας μπορούμε να σταθούμε απέναντι του και να τον αντιμετωπίσουμε και μάλιστα νικηφόρα.
Έχει πονηριά αφάνταστη και αν δεν είναι ο Κύριος μαζί μας μπορεί να μας
φέρει σε μια πολύ τραγική κατάσταση.
-Φέρει τίτλους μεγάλους που τους έδωσε ο ίδιος ο Κύριος μας όπως «ο πλανών την οικουμένην όλην»
(Αποκάλυψης 12:9).
9 Και ρίχτηκε ο μεγάλος δράκοντας, το αρχαίο φίδι, που αποκαλείται ο διάβολος, και ο σατανάς, που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη· και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του.
«ο άρχων του αιώνος τούτου»
(Ιωάννης 12:31).
31 Τώρα είναι η κρίση αυτού τού κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού τού κόσμου θα ριχτεί έξω·
Ανάμεσα στα άλλα ονόματα του είναι και το «διάβολος»διότι έργο του είναι να διαβάλει τον Θεό στον άνθρωπο και τον άνθρωπο στον Θεό και άνθρωπο σε άνθρωπο ώστε να δημιουργεί συγκρούσεις και πολέμους. Ακόμη λέγεται και «πονηρός» όπως τον αποκαλεί ο Κύριος μας στην προσευχή αυτή γιατί σκοπό του έχει να προκαλεί πόνο στον άνθρωπο οδηγώντας τον στο θάνατο.
-Με το τελευταίο από τα αιτήματα που αναφέρονται στην προσευχή αυτή ζητούμε από τον Πατέρα μα ς να μας προστατεύσει από τον επικύνδινο και τρομερό εχθρό. Μα αυτό συνεπάγεται πως θα μένουμε κοντά στον Κύριο. Πως θα μισούμε την αμαρτία που είναι το όργανο με το οποίο παγιδεύει τις ψυχές μας. Πως δεν θα πορευόμαστε στους δικούς δρόμους των επιθυμιών που δίνουν δικαιώματα να επεμβαίνει μέσα στη ζωή μας και να δημιουργεί δυσάρεστες καταστάσεις που αφήνουν τραύματα και πληγές. Όπως έλεγε κάποιος «ο Θεός μας προστατεύει από τον πονηρό μας εμείς δεν προστατεύουμε τον εαυτό μας». Ο Κύριος μας φανερώνει τον κίνδυνο μας δείχνει την παγίδα μας ξεσκεπάζει τα σχέδια του. μα σαν εμείς δεν θέλουμε να αλλάξουμε δρόμο και πορεία τότε η προστασία του θεού καθίσταται ανώφελη.
-Έχουμε έναν πατέρα στοργικό και γεμάτο αγάπη. Μας έδειξε με την προσευχή αυτή τον τρόπο που θα επικοινωνούμε μαζί του. Η προσευχή είναι ένα δυνατό όπλο. Μα η γνήσια και αληθινή προσευχή πρέπει να γίνεται με αυτό το πνεύμα αυτής της υποδειγματικής προσευχής του Κυρίου μας.Αμήν
………………………………………
Από το χαρτάκι του Ημεροδείκτη θα αντιγράψω την Προσευχή που έχει για το ξεκίνημα της νέας Χρονιάς.
Παρασκευή 1==Ιανουρίου 2010
Ξεκίνημα με το εδάφιο του Α΄ Πέτρου 3:11
«Αφού λοιπόν όλα αυτά πρόκειται να διαλυθούν σκεφτείτε πόση αγιότητα και ευσέβεια πρέπει να σας διακρίνει εσάς στις διάφορες λεπτομέρειες της ζωής σας.
Πατέρα Ουράνιε Σ’ ευχαριστούμε που μας αξίωσες να ζήσουμε ακόμα ένα χρόνο και να μπούμε στην καινούρια τούτη χρονιά. Δεν ξέρουμε αν θα ζήσουμε κι αυτή τη χρονιά ή θα μας καλέσεις κοντά Σου κατά τη διάρκεια της αλλά Σε παρακαλούμε όσο θα μας χαρίζεις βοήθησε μας να ζούμε μια ευσεβή αγία καθαρή σε όλες τις λεπτομέρειες της. Μια ζωή που θα τιμά και θα δοξάζει το δικό σου όνομα. Μια ζωή που θα μιλά στους γύρω μας για το έργο της σωτηρίας που έκαμες μέσα μας. Μια ζωή που να τη βλέπουν οι άλλοι και να λένε: «Να ένας πραγματικός άνθρωπος του Θεού»! Βοήθησε μας Κύριε τούτη τη χρονιά με τα λόγια μας με τις πράξεις μας με τη συμπεριφορά μας να δώσουμε την καλύτερη μαρτυρία για Σένα σαν παιδιά Σου και να οδηγήσουμε ψυχές αθάνατες σε μετάνοια σε πίστη στο Χριστό και σε σωτηρία.
Στο όνομα του Σωτήρα μας Χριστού. ΑΜΗΝ
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
