Μάρκος 5
1 ΚΑΙ ήρθαν στην αντίπερα όχθη της θάλασσας, στη χώρα των Γαδαρηνών.
2 Και καθώς βγήκε από το πλοίο, τον συνάντησε αμέσως ένας άνθρωπος από μέσα από τα μνήματα, που είχε ακάθαρτο πνεύμα,
3 αυτός είχε την κατοικία του μέσα στα μνήματα, και κανένας δεν μπορούσε να τον δέσει ούτε με αλυσίδες•
4 επειδή, πολλές φορές είχε δεθεί με ποδόδεσμα και με αλυσίδες, αλλ' αυτός είχε σπάσει τις αλυσίδες, και είχε συντρίψει τα ποδόδεσμα• και κανένας δεν μπορούσε να τον δαμάσει•
5 και βρισκόταν πάντοτε, ημέρα και νύχτα, στα βουνά και στα μνήματα, κράζοντας και κατακόβοντας τον εαυτό του με πέτρες.
6 Βλέποντας, όμως, από μακρυά τον Ιησού, έτρεξε, και τον προσκύνησε•
7 και κράζοντας με δυνατή φωνή, είπε: Τι υπάρχει ανάμεσα σε σένα και σε μένα, Ιησού, Υιέ τού Ύψιστου Θεού; Σε ορκίζω στον Θεό, μη με βασανίσεις.
8 Επειδή, του έλεγε: Εσύ, το ακάθαρτο πνεύμα, βγες από τον άνθρωπο.
9 Και τον ρώτησε: Ποιο είναι το όνομά σου;
Και απάντησε, λέγοντας: Το όνομά μου είναι λεγεώνα• επειδή, είμαστε πολλοί.
10 Και τον παρακαλούσε πολύ, να μη τους στείλει έξω από τη χώρα.
11 Ήταν μάλιστα εκεί, κοντά στα βουνά, μια μεγάλη αγέλη από γουρούνια, που έβοσκε•
12 και όλοι οι δαίμονες τον παρακάλεσαν, λέγοντας: Στείλε μας στα γουρούνια, για να μπούμε μέσα σ' αυτά.
13 Και ο Ιησούς αμέσως τους το επέτρεψε. Και αφού τα ακάθαρτα πνεύματα βγήκαν, μπήκαν μέσα στα γουρούνια• και η αγέλη όρμησε προς τον γκρεμό στη θάλασσα (ήσαν δε μέχρι 2.000), και πνίγονταν μέσα στη θάλασσα.
14 Και εκείνοι που έβοσκαν τα γουρούνια έφυγαν, και το ανήγγειλαν στην πόλη και στα χωράφια. Και βγήκαν για να δουν τι είναι αυτό που έγινε.
15 Και έρχονται στον Ιησού, και βλέπουν τον δαιμονιζόμενο, που είχε τη λεγεώνα, να κάθεται, και να είναι ντυμένος, και λογικευμένος• και φοβήθηκαν •
16 και εκείνοι που είδαν τα γεγονότα, τους διηγήθηκαν πώς έγινε το πράγμα στον δαιμονιζόμενο, και για τα γουρούνια.
17 Και άρχισαν να τον παρακαλούν να αναχωρήσει από τα όριά τους.
18 Και όταν μπήκε μέσα στο πλοίο, ο άλλοτε δαιμονιζόμενος τον παρακαλούσε να είναι μαζί του.
19 Όμως, ο Ιησούς δεν τον άφησε, αλλά του λέει: Πήγαινε στο σπίτι σου και στους οικιακούς σου, και ανάγγειλε σ' αυτούς όσα ο Κύριος έκανε σε σένα, και σε ελέησε.
20 Και αναχώρησε, και άρχισε να κηρύττει στη Δεκάπολη όσα ο Ιησούς έκανε σ' αυτόν• και όλοι θαύμαζαν.
21 Και αφού ο Ιησούς διαπέρασε ξανά με το πλοίο στην αντίπερα όχθη, συγκεντρώθηκε ένα μεγάλο πλήθος• και ήταν κοντά στη θάλασσα.
22 Και ξάφνου, έρχεται ένας από τους αρχισυνάγωγους, με το όνομα Ιάειρος• και βλέποντάς τον, πέφτει κοντά στα πόδια του•
23 και τον παρακαλούσε πολύ, λέγοντας, ότι: Το κοριτσάκι μου πνέει τα λοίσθια• νάρθεις και να βάλεις τα χέρια σου επάνω της, για να σωθεί• και θα ζήσει.
24 Και πήγε μαζί του• και τον ακολουθούσε ένα μεγάλο πλήθος, και τον συνέθλιβαν.
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΥ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΠΥΡΟΥ ΦΙΛΟΥ
Συνέχεια του πρώτου κεφαλαίου του 05
Μάρκος 5
25 Και μια γυναίκα, που για δώδεκα χρόνια βρισκόταν με αιμορραγία,
26 και η οποία πολλά έπαθε από πολλούς γιατρούς, και είχε δαπανήσει ολόκληρη την περιουσία της, και δεν είχε ωφεληθεί σε τίποτε, αλλά μάλλον είχε γίνει χειρότερα,
27 καθώς άκουσε για τον Ιησού, ήρθε ανάμεσα στο πλήθος, από πίσω, και άγγιξε το ιμάτιό του•
28 επειδή, έλεγε ότι: Και αν ακόμα αγγίξω τα ιμάτιά του, θα σωθώ.
29 Κι αμέσως ξεράθηκε η πηγή τού αίματός της• και αισθάνθηκε στο σώμα της ότι γιατρεύτηκε από τη μάστιγα.
30 Κι αμέσως, ο Ιησούς, όταν κατάλαβε μέσα του τη δύναμη που είχε βγει απ' αυτόν, αφού στράφηκε μέσα στο πλήθος, έλεγε: Ποιος άγγιξε τα ιμάτιά μου;
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΠΥΡΟΥ ΦΙΛΟΥ
Συνέχεια του πρώτου κεφαλαίου του 05
Μάρκος 5
25 Και μια γυναίκα, που για δώδεκα χρόνια βρισκόταν με αιμορραγία,
26 και η οποία πολλά έπαθε από πολλούς γιατρούς, και είχε δαπανήσει ολόκληρη την περιουσία της, και δεν είχε ωφεληθεί σε τίποτε, αλλά μάλλον είχε γίνει χειρότερα,
27 καθώς άκουσε για τον Ιησού, ήρθε ανάμεσα στο πλήθος, από πίσω, και άγγιξε το ιμάτιό του•
28 επειδή, έλεγε ότι: Και αν ακόμα αγγίξω τα ιμάτιά του, θα σωθώ.
29 Κι αμέσως ξεράθηκε η πηγή τού αίματός της• και αισθάνθηκε στο σώμα της ότι γιατρεύτηκε από τη μάστιγα.
30 Κι αμέσως, ο Ιησούς, όταν κατάλαβε μέσα του τη δύναμη που είχε βγει απ' αυτόν, αφού στράφηκε μέσα στο πλήθος, έλεγε: Ποιος άγγιξε τα ιμάτιά μου;
31 Και οι μαθητές του έλεγαν σ' αυτόν: Βλέπεις το πλήθος που σε συνθλίβει, και λες: Ποιος με άγγιξε;
32 Και κοίταζε ολόγυρα για να δει εκείνη που το είχε κάνει.
33 Και η γυναίκα, η οποία φοβήθηκε και έτρεμε, επειδή γνώριζε τι είχε γίνει επάνω της, ήρθε και έπεσε μπροστά του, και του είπε όλη την αλήθεια.
34 Και εκείνος της είπε: Κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε• πήγαινε σε ειρήνη, και να είσαι υγιής από τη μάστιγά σου.
35 Ενώ αυτός ακόμα μιλούσε, έρχονται από τον αρχισυνάγωγο, λέγοντας, ότι: Η θυγατέρα σου πέθανε• γιατί ενοχλείς ακόμα τον δάσκαλο;
36 Ο Ιησούς, όμως, αμέσως μόλις άκουσε τον λόγο που μιλούσαν, λέει στον αρχισυνάγωγο: Μη φοβάσαι, μόνον πίστευε.
37 Και δεν άφησε κανέναν να τον ακολουθήσει, παρά μονάχα τον Πέτρο, και τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη, τον αδελφό τού Ιακώβου.
38 Και έρχεται στο σπίτι τού αρχισυναγώγου, και βλέπει θόρυβο, και να κλαίνε και να αλαζάζουν ποικιλότροπα.
39 Και μπαίνοντας μέσα, τους λέει: Γιατί κάνετε θόρυβο και κλαίτε; Το παιδί δεν πέθανε, αλλά κοιμάται.
40 Και γελούσαν γι' αυτόν ειρωνικά. Εκείνος, όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, παίρνει τον πατέρα τού παιδιού και τη μητέρα, κι αυτούς που ήσαν μαζί του, και μπαίνει μέσα, όπου ήταν ξαπλωμένο το παιδί.
41 Και πιάνοντας το χέρι τού παιδιού, της λέει: Ταλιθά, κούμι, που ερμηνευόμενο σημαίνει: Κοριτσάκι, σε σένα λέω, σήκω επάνω.
42 Κι αμέσως το κοριτσάκι σηκώθηκε επάνω, και περπατούσε• επειδή, ήταν δώδεκα χρόνων• και εκπλάγηκαν με μεγάλη έκπληξη.
43 Και παρήγγειλε σ' αυτούς με πολλούς τρόπους να μη το μάθει αυτό κανένας• και είπε να της δοθεί να φάει
..............
19--9--2017-----Σαμουήλ Α' 05 ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ Σ. ΦΙΛΟΣ
Σαμουήλ Α' -5-
1 ΚΑΙ οι Φιλισταίοι πήραν την κιβωτό τού Θεού, και την έφεραν από το Έβεν-έζερ στην Άζωτο.
2 Και οι Φιλισταίοι πήραν την κιβωτό τού Θεού, και την έφεραν στον οίκο τού Δαγών, και την έβαλαν κοντά στον Δαγών.
3 Και όταν οι Αζώτιοι σηκώθηκαν ενωρίς το πρωί την επόμενη ημέρα, να, ο Δαγών ήταν πεσμένος με το πρόσωπό του επάνω στη γη, μπροστά στην κιβωτό τού Κυρίου. Και αφού πήραν τον Δαγών, τον έβαλαν στον τόπο του.
4 Και την επόμενη ημέρα, όταν σηκώθηκαν ενωρίς το πρωί, να, ο Δαγών ήταν πεσμένος με το πρόσωπό του επάνω στη γη μπροστά στην κιβωτό τού Κυρίου· και το κεφάλι τού Δαγών και οι δύο παλάμες των χεριών του ήσαν αποκομμένες επάνω στο κατώφλι· μονάχα ο κορμός τού Δαγών εναπέμεινε σ' αυτόν.
5 Γι' αυτό, οι ιερείς τού Δαγών στην Άζωτο, και καθένας που μπαίνει μέσα στον οίκο τού Δαγών, δεν πατούν στο κατώφλι τού Δαγών, μέχρι τη σημερινή ημέρα.
6 Και το χέρι τού Κυρίου έγινε βαρύ επάνω στους Αζώτιους, και τους εξολόθρευσε, και τους χτύπησε με αιμορροϊδες, την Άζωτο και τα όριά της.
7 Και όταν οι άνδρες τής Αζώτου είδαν ότι έγινε έτσι, είπαν: Η κιβωτός τού Θεού τού Ισραήλ δεν θέλει να κατοικεί μαζί μας· επειδή, το χέρι του σκληρύνθηκε επάνω μας, κι επάνω στον Δαγών τον θεό μας.
8 Γι' αυτό, αφού έστειλαν, συγκέντρωσαν κοντά τους όλους τους σατράπες των Φιλισταίων, και είπαν: Τι θα κάνουμε με την κιβωτό τού Θεού του Ισραήλ; Κι εκείνοι είπαν: Η κιβωτός τού Θεού τού Ισραήλ ας μετακομιστεί στη Γαθ. Και μετακόμισαν την κιβωτό τού Θεού τού Ισραήλ.
9 Και αφού τη μετακόμισαν, το χέρι τού Κυρίου ήταν ενάντια στην πόλη με υπερβολικά μεγάλον όλεθρο· και χτύπησε τους άνδρες τής πόλης, από μικρόν μέχρι μεγάλον, και βγήκαν σ' αυτούς αιμορροϊδες.
10 Γι' αυτό, έστειλαν την κιβωτό τού Κυρίου στην Ακκαρών.
Και καθώς η κιβωτός τού Κυρίου ήρθε στην Ακκαρών, οι Ακκαρωνίτες αναβόησαν, λέγοντας: Έφεραν σε μας την κιβωτό τού Θεού τού Ισραήλ, για να θανατώσει εμάς και τον λαό μας.
11 Και αφού έστειλαν, συγκέντρωσαν όλους τους σατράπες των Φιλισταίων, και είπαν: Διώξτε την κιβωτό τού Θεού τού Ισραήλ, και ας επιστρέψει στον τόπο της, για να μη θανατώσει εμάς και τον λαό μας· επειδή, τρόμος θανάτου ήταν σε όλη την πόλη· το χέρι τού Κυρίου ήταν εκεί υπερβολικά βαρύ.
12 Και οι άνδρες, όσοι δεν πέθαναν, χτυπήθηκαν με αιμορροϊδες· και η κραυγή τής πόλης ανέβηκε στον ουρανό.
...............
18--9--2017--------02-- ΤΥΧΙΚΟΣ --ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2000 --
Υποταγή ή Καταπίεση;
"Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει" (Γέν. 3/γ/16).
"Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον" (Εφεσ. 5/ε/22, Κολ. 3/γ/18).
Όταν διαβαστούν για πρώτη φορά από κάποιο σύγχρονο άτομο και αφεθούν απομονωμένες, οι παραπάνω δηλώσεις μπορεί να απορριφθούν σαν μεγαλοστομίες κάποιου σοβινιστή άντρα, σαν υποβιβασμός της γυναίκας, ένα μανιφέστο σχεδιασμένο να καταπιέσει τη γυναίκα μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο κόσμο.
Ίσως ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος στον παραδοσιακό γάμο είναι ότι αυτές οι δηλώσεις εξετάζονται μεμονωμένες και χρησιμοποιούνται για να υποστηρίξουν μια παράλογη ανισότητα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες.
Υπάρχουν ακόμα κάποιοι άντρες που τρέφουν περιφρόνηση για τις γυναίκες. Σ’ αυτούς χρειάζεται να τονιστεί ότι οι γραφές σαν σύνολο ζωγραφίζουν μια εικόνα ισοτιμίας ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Είναι και οι δύο ιδιαίτερα δημιουργήματα, το σχέδιο της λύτρωσης ισχύει και για τους δύο, και οι δύο είναι παιδιά του Θεού. Δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό, γιατί όλοι είναι ένα μέσα στο Χριστό (Γαλ. 3/γ/28).
Και στους δύο δόθηκε η ευθύνη να υποτάξουν τη γη και να την κυβερνήσουν, όπως και κάθε τι ζωντανό (Γεν. 2/ 28). Οι γυναίκες δε μπορούν ν’ αποκλειστούν από κανένα τομέα τής ανθρώπινης δραστηριότητας -ίσως σε κάποιους τομείς να είναι καλύτερες- αλλά έχουν κάποιο ρόλο να παίξουν σε όλα.
Υποταγή, όχι καταπίεση
Η λέξη υποταγή, συχνά ερμηνεύεται ως καταπίεση, όμως αυτές οι δύο λέξεις απέχουν μεταξύ τους σε σημασία, όσο ο Βόρειος Πόλος από το Νότιο. Οι γυναίκες δε φοβούνται την υποταγή^ φοβούνται την καταπίεση.
Πολλή από την τωρινή δυσαρέσκεια, απογοήτευση και σύγχυση πάνω στον ανδρικό και το γυναικείο ρόλο μέσα στο γάμο, θα είχε αποφευχθεί αν οι δύο σύζυγοι κατανοούσαν την υποταγή και οι άντρες αρνιόντουσαν κάθε ευκαιρία για καταπίεση.
Είτε θεληματικά είτε λόγω άγνοιας, πολλές από τις σημερινές συζητήσεις πάνω στην απελευθέρωση, επικεντρώνονται στην αντίληψη ότι η ηγεσία είναι τυραννία, η υποταγή καταπίεση και ότι πραγματική ελευθερία είναι η δυνατότητα να κάνει κανείς το δικό του, ν’ ακολουθεί τα συναισθήματά του, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε εξουσία ανώτερη του εαυτού του.
Όταν όμως επεκτείνεις την κοινωνία σου για να συμπεριλάβει ένα σύντροφο και, πιο πέρα, τους απογόνους σου, η αντίληψή σου για την ηγεσία, την υποταγή και την ελευθερία θα πρέπει ν’ αλλάξει, εκτός κι αν πιστεύεις ότι σε μια πολλαπλή κοινωνία, υπάρχει μόνο ένα άτομο που μετράει. Δηλαδή αν πιστεύεις στην ιδέα: "Εγώ θα κάνω το δικό μου και άσε τους άλλους να τα βγάλουν πέρα όπως μπορούν καλύτερα."
Όταν μιλάμε για την υποταγή των γυναικών στους άντρες τους, αυτόματα η λέξη φέρνει στο νου των περισσότερων ανθρώπων μια εικόνα εντελώς διαφορετική: την εικόνα μιας φοβισμένης γυναίκας, ενός πλάσματος αξιολύπητου, χωρίς προσωπικότητα ή ατομικότητα, με τη δημιουργικότητά της καταπνιγμένη, με αλυσοδεμένη κάθε ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς της, με φιμωμένη φωνή, μια γυναίκα που δεν είναι παρά ένα χαλί κάτω από τις μπότες κάποιου άντρα.
Αναγνωρίζω ότι αυτή η κατάσταση αποτελεί πραγματικότητα σε κάποια σπίτια, είναι μια εικόνα καταπίεσης και δεν ανήκει σε μια υποταγμένη γυναίκα. Η διαφορά εξαρτάται κυρίως από το σύζυγο και από τον τρόπο που χειρίζεται τη θέση εξουσίας που κατέχει.
Δύναμη ντυμένη με αβρότητα
Ένα απλό αεράκι φουσκώνει τα πανιά και σπρώχνει το πλοίο προς τον προορισμό του. Πολύ δυνατός άνεμος καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του.
Η ηλεκτρική ενέργεια που ελέγχεται από μετασχηματιστές και διακόπτες, φωτίζει με ασφάλεια τα περισσότερα σπίτια στη γη. Χωρίς αυτό τον έλεγχο, η ηλεκτρική ενέργεια θα κατέστρεφε οποιονδήποτε ερχόταν σ’ επαφή μαζί της.
Μικρή ποσότητα πυρηνικού καυσίμου με ελεγχόμενη ροή ενέργειας, θερμαίνει καυστήρες και ενεργοποιεί γεννήτριες και μηχανές με μεγάλα οφέλη, όμως η έκρηξη του καυσίμου αυτού, θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρες πόλεις.
Ποιος δε θα φοβόταν να βρεθεί στο επίκεντρο ενός σεισμού ή στο δρόμο ενός παλιρροϊκού κύματος; Κανείς δεν θέλει να υποστεί τα αποτελέσματα μιας ανεξέλεγκτης δύναμης. Η αβρότητα, το γεμάτο αγάπη ενδιαφέρον, η καλοσύνη, αποτελούν για το σύζυγο μέσα που τον βοηθούν να ελέγχει την εξουσία που ασκεί. Οδηγεί, δεν καταπιέζει^ και η σύζυγος υποτάσσεται, δεν εξολοθρεύεται.
Η υποταγή γίνεται με προθυμία
Δεν υπάρχει ηγέτης χωρίς οπαδούς. Υποτάσσεται εκείνος που προθυμοποιείται ν’ ακολουθήσει αυτόν που ηγείται. Είναι μια πράξη επιλογής και ελεύθερης βούλησης. Είναι αποτέλεσμα δύναμης και ελευθερίας. Η αληθινή υποταγή απαιτεί περισσότερο κουράγιο και δύναμη χαρακτήρα, απ’ όσο μπορεί να φανταστεί ο αντάρτης. Ανταρσία μπορούμε να συναντήσουμε ακόμα και στο πιο μικρό παιδί που υπερασπίζεται το εγώ του.
Η υποταγή είναι κατάσταση ζωής, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από διαδικασία ανάπτυξης και ωρίμανσης. Εφαρμόζεται στο σπίτι, στο σχολείο, στην κοινωνία και στο έθνος.
Όχι εξαναγκασμός
Επανειλημμένα οι Άγιες Γραφές αναφέρουν ότι ο άντρας είναι το κεφάλι της γυναίκας, όμως πουθενά δεν υπάρχει η εντολή να την αναγκάσει να υποταχτεί. Η εντολή γι’ αυτόν είναι να την αγαπήσει.
Η απελευθέρωση, όμως, απαιτεί κάτι παραπάνω από την άρση της καταπίεσης.
Αφαίρεσε την καταπίεση και ίσως φέρεις ελευθερία στους ανθρώπους, όχι όμως απαραίτητα, γιατί η ελευθερία δεν υφίσταται από μόνη της. Για τον καθένα από μας, η ελευθερία υφίσταται μόνο σε εξάρτηση με ό,τι είναι σωστό και δίκαιο. Ελευθερία δεν είναι το δικαίωμα να κάνω ό,τι μου αρέσει. Είναι η δύναμη να κάνω ό,τι είναι σωστό!
Μαθαίνεται, δεν έρχεται αυτόματα
Η υποταγή είναι κάτι που μαθαίνεται και ο καλύτερος τρόπος για να τη μάθει κανείς είναι να ακολουθεί το παράδειγμα κάποιου άλλου. Η ανταρσία έρχεται αυτόματα. Μη έχοντας κάποιο παράδειγμα ν’ ακολουθήσουν, τα παιδιά δε μαθαίνουν τίποτα για την υποταγή. Δεν είναι απελευθερωμένα. Απομακρυνόμενα από την εξουσία που μπορεί να τα γλιτώσει από τον εαυτό τους, γίνονται τα ίδια οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους.
Πολλοί άνθρωποι έχασαν την ελευθερία τους, όχι όταν βρέθηκαν μπροστά στο δικαστή, αλλά όταν έχασαν το κίνητρο να δεχτούν την εξουσία^ όταν έχασαν το κουράγιο να υποταχτούν σε ό,τι είναι σωστό και δίκαιο.
Καθώς το κάθε άτομο παίρνει το δικό του δρόμο, φτιάχνει το δικό του νόμο και κάνει ό,τι του αρέσει, αρνούμενο κάθε εξουσία, δεν είναι πια χρήσιμο στην οικογενειακή ομάδα και, το πιο τραγικό, δεν είναι πια χρήσιμο ούτε στον ίδιο τον εαυτό του.
Θυμάμαι κάποιο γεγονός στην οικογένειά μας, όταν ένιωσα ότι έπρεπε να πω όχι στις επιθυμίες της συζύγου μου και των παιδιών. Τότε ήταν που ο γιος μου με πληροφόρησε: "Με ποιο δικαίωμα λες όχι; Δεν είσαι το αφεντικό εδώ!"
Η κόρη μας δεν είπε τίποτα. Περίμενε να δει τι θα συμβεί. Όταν επέστρεψε από το σχολείο εκείνη την ημέρα, η σύζυγός μου της είπε: "Θα κάνουμε αυτό που ο πατέρας σου νομίζει ότι είναι καλύτερο".
Η απάντηση της κόρης μου ήταν γεμάτη κατηγόρια: "Υποχώρησες σ’ αυτόν; Δεν ξέρεις ότι δικαιούσαι να έχεις τη δική σου γνώμη; Δεν ξέρεις ότι ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα από το πλευρό του άντρα για να είναι ίση με εκείνον, και όχι απ’ το πόδι του για να την πατάει;"
Είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι το να ενδίδεις σε κάποιον, είναι σα να σε τραβάνε από τη μύτη^ ότι η υποταγή είναι καταπίεση. Είσαι άτομο με δικαιώματα. Αυτό είναι σωστό! Αλλά το συμπέρασμα ότι δικαιούσαι να κάνεις ό,τι σου αρέσει, είναι λάθος.
Ως οδηγός που χρησιμοποιεί τον αυτοκινητόδρομο, κατανοώ την εξουσία της Τροχαίας και τα οφέλη της υποταγής σ’ αυτήν. Στη χρήση του αυτοκινητόδρομου, για παράδειγμα, έχουμε ελευθερία όσο όλοι υπακούμε τους κανονισμούς της οδήγησης. Ο οδηγός που κάνει ό,τι του αρέσει, βάζει σε κίνδυνο την ελευθερία όλων. Αν όλοι κάνουν ό,τι τους αρέσει, δεν υπάρχει πια ελευθερία στον αυτοκινητόδρομο, αλλά σύγχυση και καταστροφή.
Έχετε προσέξει ότι οι άνθρωποι ελέγχουν προσεκτικά τη φωτιά στους φούρνους και τον ηλεκτρισμό που έρχεται στα σπίτια τους, οδηγούν τα αυτοκίνητά τους με προσοχή; Και όμως, ζουν τη ζωή τους απρόσεκτα!
Τι περίεργη αντίληψη του υλισμού! Τα υλικά πράγματα είναι σημαντικά κι έτσι τα προστατεύουμε με διακόπτες και ελέγχους, αλλά οι άνθρωποι είναι ασήμαντοι, κι έτσι ενθαρρύνουμε την αφαίρεση κάθε ελέγχου.
Τους φορτώνουμε σ’ ένα λεωφορείο που έχει την παραπλανητική επιγραφή "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", και τους στέλνουμε σε σίγουρη καταστροφή.
Αρμονία μέσα στη διαφορετικότητα
Η καταπίεση θα φόβιζε τη γυναίκα και θα την έκανε ανίκανη να σκεφτεί ή να εκφραστεί σαν άτομο. Η υποταγή, όμως, της δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί το νου της, να διαμορφώνει δικές της απόψεις και την ελευθερία να τις εκφράζει. Όμως, όταν δεν ακολουθείται η δική της γνώμη και η πορεία τελικά καθορίζεται σε διαφορετική κατεύθυνση απ’ αυτήν που εκείνη θ’ ακολουθούσε, με βάση την υποταγή στηρίζει αυτή την απόφαση με τον ίδιο ενθουσιασμό όσο κι αν ήταν δική της. Γνωρίζει ότι το πλοίο έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει αν γίνει μια λανθασμένη κίνηση, παρά μέσα σε μια ανταρσία.
Τι συμβαίνει όταν αποδειχτεί τελικά ότι εκείνη είχε δίκιο και ο καπετάνιος έχει κάνει λάθος; Κλείνει το στόμα της διακριτικά, παίρνει ήρεμα το κουπί της και βοηθάει να τραβήξουν το πλοίο από τα βράχια.
Τι γίνεται όταν ο καπετάνιος ακολουθήσει τη συμβουλή του υποπλοίαρχου και το πλοίο προσαράξει; Αναγνωρίζει ότι η γνώμη της συζύγου του δόθηκε μέσα από την ειλικρινή της επιθυμία για το καλό της οικογένειας. Θυμάται με ταπείνωση ότι όποια κι αν είναι η προέλευση μιας συμβουλής, η τελική απόφαση είναι δική του ευθύνη. Επαινεί μεγαλόφωνα τα κίνητρά της και ψιθυριστά διορθώνει το λάθος της.
Η εικόνα μιας σωστά υποταγμένης γυναίκας βρίσκεται στο βιβλίο των Παροιμιών (31/λα/10-31). Δεν πρόκειται για την εικόνα μιας γυναίκας, της οποίας ο ρόλος μέσα στο γάμο την έχει εξευτελίσει και υποβιβάσει σε ένα άψυχο κουφάρι. Δεν πρόκειται για την εικόνα μιας μη οντότητας, ποδοπατημένης στο χώμα. Είναι η εικόνα ενός ζωντανού και ικανού ατόμου, που διατηρεί τη σχέση του με τη πραγματικότητα και διαθέτει αυτόνομη προσωπικότητα.
Περιγράφει έναν αξιόπιστο, εργατικό και ικανό διαχειριστή. Στις αγορές είναι ειδική. Αναλαμβάνει μεταβιβάσεις ακινήτων. Είναι επιδέξια στην εκτέλεση των καθηκόντων που κάνουν ένα σπίτι να λειτουργεί και στο να εκπαιδεύει τα παιδιά στα δικά τους καθήκοντα.
Είναι γεμάτη χαρά και απολαμβάνει τις ευλογίες που προσφέρει στην οικογένεια της. Μοιράζει έλεος και φιλοξενία. Το στόμα της είναι γεμάτο σοφία. Τα λόγια της αντανακλούν πνεύμα γεμάτο χάρη.
Ως τώρα, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης πάνω στην υποταγή, αφιερώθηκε στην αναγνώριση της εξουσίας, κυρίως επειδή αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα στις μέρες μας. Όμως η υπακοή στην εξουσία είναι μόνο ένα μέρος της έννοιας της υποταγής.
Για το όφελος κάποιου άλλου
Η πραγματική έννοια της υποταγής φαίνεται όταν κάποιος θεληματικά αφιερώνει τον εαυτό του και τις ικανότητές του για το καλό κάποιου άλλου.
Οι γνήσιοι Χριστιανοί δε θα έπρεπε να δυσκολεύονται ν’ αντιληφθούν την έννοια του να υποτάξει κάποιος τη ζωή του για να δοξάσει κάποιον άλλο.
Ας δούμε πάλι την ιδανική γυναίκα. Η έμφαση δε δίνεται στην καθυπόταξή της στην εξουσία του συζύγου της. Στην πραγματικότητα, όλο αυτό το θέμα υποταγής και εξουσίας λειτουργεί καλύτερα όταν λειτουργεί ήσυχα και διακριτικά. Ο τελειότερος ηγέτης εργάζεται χωρίς να τραβά την προσοχή επάνω του. Η πιο ευγενική υποταγή είναι αυτή που γίνεται χωρίς κολακείες.
Στ’ αλήθεια, αντί να υπογραμμίζεται η υποταγή της στην εξουσία, αυτή η γυναίκα απεικονίζεται σαν ένα άτομο που έχει επιρροή. Ο σύζυγός της είναι έξυπνος. Γνώριζε τα οφέλη που θα είχε επενδύοντας εξουσία πάνω της. Πιο πέρα ακόμα, εξασφάλισε την επένδυσή του, υψώνοντάς την σε μια θέση που της άξιζε ως έξυπνη και ικανή γυναίκα.
Η έμφαση δίνεται στο σκοπό στον οποίο κατευθύνει τις προσπάθειές της. Σημειώστε τις εκφράσεις (εδ. 12 και 23):
Θα φέρει καλό στο σύζυγό της όλες τις ημέρες της ζωής της.
Ο άνδρας της γνωρίζεται στις πύλες, όταν κάθεται ανάμεσα στους άρχοντες του τόπου.
Το κύριο κίνητρό της, ταυτόχρονα και η ανταμοιβή της, είναι το αυξανόμενο γόητρο που φέρνει στο σύζυγο και το σπιτικό της. Ικανότητες που θα μπορούσε να τις είχε χρησιμοποιήσει για ν’ αποκτήσει δικό της όνομα, τις κατευθύνει προς όφελος του συζύγου της.
Τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω στο σύζυγο της, δε θα ήταν όμως τόσο λαμπρά αυτά τα φώτα αν εκείνος ήταν μόνος του. Εκείνη το γνωρίζει. Το γνωρίζουν και όλοι οι άλλοι. Αυτό που τελικά φαίνεται, είναι δικό της επίτευγμα. Ο έπαινος της ανήκει και δεν υπάρχει καλλιτέχνης που αισθάνεται μειωμένος επειδή τα φώτα πέφτουν πάνω στο έργο του και όχι στον ίδιο.
Ανταμοιβή
Υπάρχει και ένα τρίτο στοιχείο στην έννοια της υποταγής, που τη διαχωρίζει ακόμα περισσότερο από την καταπίεση. Είναι η έννοια της ανταμοιβής. Η καταπίεση είναι συγγενής με τη σκλαβιά, μια σχέση στην οποία το άτομο δεν έχει δικαίωμα να περιμένει κάποια ανταμοιβή. Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα για κάποιον που προσφέρεται να υπηρετήσει, επειδή είναι υποχρέωση εκείνου που δέχεται την υποταγή, να ανταμείψει αυτόν που την προσφέρει.
Ας εφαρμόσουμε αυτές τις αρχές στις εργασιακές σχέσεις. Κάθε εργαζόμενος προσφέρεται να εργαστεί με πρωταρχικό στόχο το όφελος του εργοδότη του, αλλά και κάθε εργοδότης εγγυάται την πληρωμή δίκαιης και σωστής ανταμοιβής.
Στο σπίτι
Ας παρατηρήσουμε ξανά το υπόδειγμά μας (εδ. 28 και 31):
Τα παιδιά της σηκώνονται και τη μακαρίζουν, ο άνδρας της και την επαινεί.
Δώστε της από τον καρπό των χεριών της, και τα έργα της ας την επαινούν στις πόλεις.
Αυτή η γυναίκα δε βρίσκεται μόνο στην εβραϊκή λογοτεχνία, βρίσκεται παντού. Παρά τις προσπάθειες των ηγετών τού γυναικείου απελευθερωτικού κινήματος να τις αποθαρρύνουν, οι περισσότερες γυναίκες θα ήθελαν -μέσα στα όρια των προσωπικών τους ικανοτήτων- να προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες στους συζύγους τους σήμερα και να νιώσουν πλήρεις κάνοντάς το, αν οι σύζυγοί τους, τους επέτρεπαν να προσπαθήσουν και μετά τις αντάμειβαν με την αγάπη και τον έπαινο που τους αξίζει. Αν και η κύρια ανταμοιβή δεν είναι χρηματική, η γυναίκα θα πρέπει να μοιράζεται με το σύζυγό της τα οφέλη της όποιας ευημερίας του.
Ένας αλάνθαστος άντρας, θα περιμένει βέβαια αλάνθαστη υπηρεσία. Ένας καλός άντρας, όμως, θα εκτιμήσει την πρόθυμη υπηρεσία. Θα επιβραβεύσει το κίνητρο μάλλον παρά θα κατακρίνει την αποτυχία.
Στο γάμο, ο άντρας και η γυναίκα ενώνονται σαν δύο ενωμένα χέρια, που τα δάχτυλα του ενός πλέκονται με τα δάχτυλα του άλλου, και όχι σαν δύο σφιγμένες γροθιές που χτυπούν και εξουδετερώνουν η μία την άλλη.
Στους περισσότερους ανθρώπους, το ένα χέρι υπερτερεί. Το ένα χέρι κρατά το σφυρί. Το άλλο το καρφί. Ανόητος είναι ο άνθρωπος εκείνος που χτυπά με το σφυρί το χέρι που τον βοηθά.
• Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σε σύντμηση ως συνέχεια στη σειρά άρθρων μας "Για τη γυναίκα", λόγω του περιεχομένου του. Προέρχεται από το βιβλίο του Daglas Roberts, "Στον Αδάμ με αγάπη!", το οποίο συστήνουμε ολόθερμα σε άντρες και γυναίκες. Διάθεση: Εκδόσεις "ΑΝΩΓΕΙΟ", τηλ. 82.31.328.
>>>>>>>>>>>>>>