Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
24—9—2017—ΚΥΡΙΑΚΗ
ΕΙΣ ΣΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΜΟΥ( ψαλμός λα:1—31:1)
46ον
Είναι ώρες που τα χείλη μένουν βουβά…
Είναι ώρες που η καρδιά πλέκει τ’ ακάνθινο
στεφάνι της με πόνους και δάκρυα…
είναι ώρες που οι δρόμοι είναι χωρίς ιστορίες τα λουλούδια
χωρίς ομορφιά ανέκφραστα τα παιδικά πρόσωπα βουβές οι νύχτες
χλωμές οι αυγές. Τα πουλιά ψάλλουν το ορατόριο της οδύνης
η τρικυμία μαίνεται…Φτωχό της ζωής το σκάφος πολλοί οι ύφαλοι…
¨Κύριε σώσον ημάς χανόμεθα¨… Πόσο λίγη η πίστη μας
πόσο φτωχοί οι οραματισμοί μας… παραλυμένα
τα γόνατα αδύναμα τα χέρια…
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````¨
¨Σιώπα ησύχασον¨. Ω! γλυκειά νηνεμία στην τρικυμία μας αχτίδα
ελπίδα στο σκοτάδι μας χαρμόσυνη νότα στο πένθος μας.
Κύριε… η φωνή Σου ανοιξιάτικη θωπεία στις μπόρες μας
Άρωμα ρόδου στην έρημο μας μύρο πολύτιμο
Στα κουρασμένα μέλη μας…
Στενή η παροικία μας Κύριε στενοί οι δρόμοι στενές οι καρδιές.
Πάρε το κομπολόι των ωρών μας και καν’ το στεφάνι καν’ το χιτώνα
Λευκό να μας σκεπάσει όταν θα’ ρθούμε νικητές στην παρουσία Σου
Πάρε τις ώρες μας…
``````````````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
25—9—2017—ΔΕΥΤΕΡΑ
ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΕΛΕΞΕΝ Ο ΘΕΟΣ(Α΄ Κορινθίους α:27—1:27)
47ον
Εκεί κοντά στους λόφους στ’ απέριττα σπιτάκια εκεί είν’ η καρδιά μου
Εκεί οσφράνθηκα το μύρο της αγάπης εκεί πήραν μορφή τα όνειρά μου.
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Μέσα στον κάμπο τον χρυσό στην τόση τη γαλήνη στα κελαηδίσματα
Των αηδονιών πάνω στη Βίβλο την παλιά να σκύβουν μορφές
αγαπητές των αδελφών.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Χέρια να ρίχνουν το δίχτυ της αγάπης του χριστού θερμός κει σπέρνεται
Ο Λόγος το φως απλώνεται παντού.
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Κάτω απ’ τα’ αστέρια τα αργυρά στην τόση την γαλήνη ν’ ακούγονται
Ψαλμοί μελωδικοί και από πάνω ο Χριστός ν’ απλώνει τη σκιά Του
Στην σύναξη την ταπεινή.
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Εκεί στους λόφους εκεί είν’ η καρδιά μου μες τα σπιτάκια τα απλά
Τα ταπεινά αγνές ψυχές ανοίξανε τις πόρτες εκεί ο Χριστός γυρνά.
````````````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
26—9—2017—ΤΡΙΤΗ
ΤΟ ΑΗΔΟΝΑΚΙ ΠΕΤΑΞΕ (Του Ανδρέα Φερεντίνου)
48ον
Σήμερα τα’ αηδονάκι δεν κελάηδησε βαρειά σιωπή απλώθηκε στο σπίτι
Σήμερα χάθηκε το φως το φως του αποσπερίτη. Στις άδειες κάμαρες
Ασύλληπτο γυρίζει τα’ όραμα του πάνω στα έπιπλα παντού
απλώνεται η σκιά του.
Σε μια γωνίτσα τα παιγνίδια του μιλάνε στη δική τους γλώσσα
Παρέκει η σάκα τα τετράδια λένε βουβά τόσα-τόσα… πως ήρθε
τα’ αηδονάκι μιαν αυγή άπλωσε τα φτερούγια του στο σπίτι
κι’ άναψε κι’ έλαμψε το φως –το φως τα’ αποσπερίτη…
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Και κάποιο δείλι τόσο ξαφνικά επέταξε για τα’ ουρανού τη χώρα.
Άγγελοι το σηκώσανε ψηλά άγγελοι το κρατούνε τώρα και πάνω
Του ολόγλυκια μορφή ο Κύριος που αγαπούσε σκύβει πόση
Αγάπη πόσους οικτιρμούς το βλέμμα το δικά Του το κρύβει!
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Στα μάτια με το χρώμα τα’ ουρανού τα παιδικά αθώα μάτια
Ζωντάνεψε η χώρα η τρανή ζωντάνεψαν τα μαγικά παλάτια
Κι ο Ρήγας ο γαλάζιος ο τρανός ω! τι χαρά τον αγκαλιάζει
τον παίρνει κει στον θρόνο του ψηλά και η μικρή ψυχή αναγαλλιάζει.
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Σήμερα τ’ αηδονάκι δεν κελάηδησε βαρειά σιωπή απλώθηκε στο σπίτι
Έφυγε με του αστεριού το φως-το φως τα’ αποσπερίτη.
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Μονάχα τα ουράνια σκύψανε και ένα φως απλώθηκε τριγύρω
Ήταν απ’ τη μορφή σου Κύριε ήταν απ’ της αγάπης σου το μύρο.
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
27—9—2017—ΤΤΕΤΑΡΤΗ
ΤΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥΛΗ ΜΑΣ
LACRIMAE RERUM ( Του Ανδρέα Φερεντίνου)
49ον
Μες στις άδειες κάμαρες ψάχνω κοιτάζω μες τις άδειες κάμαρες
Τριγυρνώ και σε κράζω. Αχ! οι ώρες περάσανε και θα’ ρθεί μεσημέρι
Το μαβί τα’ αυτοκίνητο βιαστικό θα σε φέρει με τη σάκα χαρούμενο
Στην πόρτα μπροστά… Την φωνή σου ακούω κι η καρδιά σταματά.
```````
Ω! φωνούλα ολόγλυκια που γέμιζε το σπίτι τρίλιες και τιτιβίσματα
Του μικρού σπουργίτι κάθε πράγμα στο διάβα σου παίρνει φως
ζωντανεύει κάθε βλέμμα ανάερα σε φιλά σε χαϊδεύει. Στρωμένο λες
και καρτερεί το ολόλευκο κρίνο τον μικρό μαθητή.
````````
Μες τις άδειες τις κάμαρες περπατάμε θλιμμένοι σ’ όλα κάτι από σένανε
Ζωντανό κάτι μένει. Ένας άγγελος διάβηκε κι’ όλα τα’ άγγιξε γύρω στην
Ψυχή μας εξέχυσε το δικό του το μύρο κι’ ένα ρόδινο έφυγε και πικρό
δειλινό πως κοιτάζουν τα μάτια μας τον βαθύ ουρανό!
````````
Κύριε μου στα χέρια Σου ο μικρός μου άγγελός μου τι γλυκό
Καταφύγιο μες στην θλίψη του κόσμου!
Της γειτονεισας τα πουλια
..................
