ΟΙ ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΑΜΕ ΤΟ 2011 ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΜΑΣ
Μήπως θεωρείς πολλά ως «δεδομένα»;
Είναι λάθος να πιστεύεις ότι...
Κάποτε οι γονείς του Ιησού, η Μαρία και ο Ιωσήφ, επέστρεφαν από την Ιερουσαλήμ στην πόλη τους μαζί με μια ομάδα φίλων και συγγενών. Θεωρώντας δεδομένο ότι ο Ιησούς έπρεπε να είναι στη συντροφιά, έκαναν ταξίδι μιας ημέρας πριν ανακαλύψουν ότι Εκείνος είχε μείνει πίσω.
Το λάθος τους ήταν ότι αντιμετώπιζαν την υπόθεσή τους σαν γεγονός. Ένας μικρός έλεγχος στην αρχή του ταξιδιού θα τους είχε γλυτώσει από μια βασανιστική εμπειρία και δύο επιπλέον μέρες ταξίδι χωρίς λόγο.
Το δικό τους λάθος ήταν κάτι που μπορεί να συγχωρεθεί^ κάτι που βρισκόμαστε συνεχώς σε κίνδυνο να το κάνουμε και εμείς. Το σύνολο των λεγόμενων Ευαγγελικών ταξιδεύουν προς τον προορισμό τους υποθέτοντας διάφορα πράγματα, μερικά από τα οποία δεν είναι αληθινά. Θα ήταν καλύτερο αν κάναμε έναν έλεγχο πριν προχωρήσουμε παρά πέρα. Η αμέλειά μας να το κάνουμε αυτό μπορεί να έχει σοβαρότερες συνέπειες από εκείνες της Μαρίας και του Ιωσήφ. Μπορεί να μας οδηγήσει κατευθείαν σε καταστροφή.
Κάποιοι θεωρούν τον Χριστό δεδομένο. Υποθέτουν πως επειδή έχουν τα δογματικά πιστεύω της Καινής Διαθήκης είναι για τούτο χριστιανοί της Καινής Διαθήκης^ αλλά δεν είναι έτσι. Ο Διάβολος είναι καλύτερος θεολόγος από καθένα από εμάς, και όμως εξακολουθεί να είναι διάβολος.
Άλλοι υποθέτουν ότι μπορούν να έχουν σωτηρία χωρίς μετάνοια. Η συγνώμη χωρίς μετάνοια είναι μια αυταπάτη που η απλή ειλικρίνεια απαιτεί να παραδεχτούμε πως έχουμε παρασυρθεί σ’ αυτήν. Για να συγχωρεθεί μια αμαρτία πρέπει να εγκαταλειφθεί. Αυτό συμφωνεί με τις Γραφές, με την κοινή λογική και με την εμπειρία των αγίων όλων των αιώνων.
Είναι λάθος να πιστεύεις ότι η θρησκεία έχει αξία χωρίς δικαιοσύνη. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας μας πιέζουν να πιστέψουμε ότι η θρησκεία είναι μόνο ένα όμορφο πράγμα για να φέρνει θάρρος και ειρήνη διάνοιας σ’ έναν ταραγμένο κόσμο. Ας αντισταθούμε σ’ αυτή την προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου. Ο σκοπός του λυτρωτικού έργου του Χριστού ήταν να κάνει τους κακούς ανθρώπους να μπορέσουν να γίνουν καλοί, βαθιά, ριζικά και τελικά. Ο Θεός μεταφέρει τους ανθρώπους από τη βασιλεία του σκότους στη βασιλεία του Υιού της αγάπης Του, Το να πιστεύεις ότι αυτοί οι αλλαγμένοι άνθρωποι πρέπει να εξακολουθούν να κατοικούν στο σκοτάδι είναι προσβολή στο αίμα του Χριστού και την σοφία του Θεού.
Σε αντίθεση με όλα όσα έγραψε ο Ιάκωβος, εξακολουθούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι η πίστη χωρίς έργα έχει κάποια μυστική αξία. Αλλά η πίστη, λέει ο Παύλος, έχει αξία όταν είναι «δι’ αγάπης ενεργουμένη» και όπου τα έργα της αγάπης απουσιάζουν μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε ότι και η πίστη απουσιάζει επίσης. Η πίστη στην πίστη έχει αντικαταστήσει την πίστη στον Θεό σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να δεχτείς τον Χριστό χωρίς να εγκαταλείψεις τον κόσμο. Αλλά τι λέει το Άγιο Πνεύμα; «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να ήναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται» (Ιακ. 4/δ/4), και «Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ» (Α~ Ιωάν. 2/β/15). Αυτό δεν χρειάζεται σχόλια, χρειάζεται υποταγή.
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να έχουμε δικαίωση χωρίς μεταμόρφωση. Η δικαίωση και η αναγέννηση δεν είναι το ίδιο πράγμα^ μπορεί στη θεολογία να εξετάζονται χωριστά, όμως ποτέ δε μπορούμε να έχουμε πείρα τους χωριστά. Όταν ο Θεός διακηρύττει έναν άνθρωπο δίκαιο, ταυτόχρονα εκφράζει την βούλησή Του να τον κάνει δίκαιο. Το λάθος μας σήμερα είναι ότι δεν θεωρούμε απαιτούμενο ότι ο άνθρωπος που έχει στραφεί στον Χριστό πρέπει επίσης να μεταμορφωθεί. Σαν αποτέλεσμα αυτού του λάθους, οι εκκλησίες μας είναι γεμάτες από χριστιανούς κακής ποιότητας. Η αναζωπύρωση, ανάμεσα σε άλλα, είναι επιστροφή στην παραδοχή ότι η αληθινή πίστη αναπόφευκτα παράγει αγιότητα καρδιάς και ζωή δικαιοσύνης.
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πνευματικό έργο χωρίς πνευματική δύναμη. Άλλοτε υπήρχε η γνώμη πως για να κερδίσεις κάποιον στον Χριστό ήταν αναγκαίο να έχεις χάρισμα από το Άγιο Πνεύμα. Τώρα οι θρησκευτικές ταινίες περνούν το μήνυμα ότι αυτό είναι δυνατό για τον καθένα, ακόμη και αν δεν έχει το πνευματικό χρίσμα. Βεβαίως μια τέτοια αντίληψη είναι μωρία, αλλά μέχρι τώρα δεν άκουσα τους λεγόμενους Ευαγγελικούς να την αμφισβητούν.
Κάποιος παρομοίαζε τον άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει πνευματικό έργο χωρίς τη δύναμη του Πνεύματος, με εκείνον που προσπαθεί να κάνει χειροτεχνίες χωρίς να έχει δάχτυλα. Η εικόνα είναι σοκαριστική αλλά είναι αληθινή. Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μια πολυτέλεια που δίνεται για να κάνει χριστιανούς πολυτελείας, όπως ένα γυαλιστερό ή δερμάτινο εξώφυλλο κάνει ένα βιβλίο πολυτελές. Το Πνεύμα είναι μια επιτακτική αναγκαιότητα. Μόνο το Αιώνιο Πνεύμα μπορεί να κατορθώσει αιώνια επιτεύγματα.
Χωρίς να εξαντλείται ο κατάλογος των πραγμάτων που λανθασμένα θεωρούμε ως δεδομένα, θα ήθελα να αναφέρω ένα ακόμη. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να ζούμε για τον Χριστό χωρίς πρώτα να έχουμε πεθάνει με τον Χριστό. Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος που δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει. Ο χριστιανός που θέλει να είναι νικητής πρέπει να έχει γνωρίσει δύο ζωές. Η πρώτη ήταν η ζωή του από τον Αδάμ, που κινούνταν από τον σαρκικό νου και με κανένα τρόπο δε μπορούσε να ευχαριστήσει τον Θεό. Αυτή δε μπορεί να διορθωθεί^ μπορεί μόνο να πεθάνει (Ρωμ. 8/η/5-8). Η δεύτερη ζωή του χριστιανού είναι η νέα του ζωή με τον Χριστό (Ρωμ. 6/ς/1-14). Το να ζήσεις μια χριστιανική ζωή με τη ζωή του Αδάμ είναι εντελώς αδύνατο. Και όμως εκατομμύρια άνθρωποι θεωρούν ότι αυτό μπορεί να συμβεί και χρόνο με το χρόνο συνεχίζουν σ’ αυτό το δρόμο πάντα νικημένοι. Και το χειρότερο από όλα, θεωρούν αυτή την μισο-πεθαμένη ζωή ως φυσιολογική. Για το καλό της δικής μας ψυχής, ας εγκαταλείψουμε αυτές τις ψεύτικες διδασκαλίες. |
Σκέψεις του A.W. Tozer στο περιοδικό «The Overcomer», Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2001, σελ. 7. Προσαρμογή. Τίτλος στο πρωτότυπο: «Taking too much for Granted».
........
