ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ ΧΡΥΣΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Με αφορμή το εκτεταμένο αφιέρωμα που έγινε στο προηγούμενο τεύχος αναφορικά με την καταστροφή της 11ης Σεπτεμβρίου, κάποιοι –ευτυχώς ελάχιστοι– έσπευσαν να μας κατηγορήσουν από «αντιαμερικανισμό» μέχρι και «φιλοκομμουνισμό»[!], Βέβαια δώσαμε τις κατάλληλες απαντήσεις, όμως, επειδή μπορεί να υπάρχουν λίγοι ακόμη που ίσως έχουν ανάλογες απορίες, κρίθηκε σκόπιμο να παραθέσουμε εδώ τις θέσεις που διατύπωσαν και κάποιοι Αμερικανοί, που ευτυχώς δεν φορούν παρωπίδες.
Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ BILLY GRAHAM
Σε συνέντευξη που έδινε στην εκπομπή «Early Show», της δημοσιογράφου Jane Clayson, και απαντώντας στην ερώτηση που της έγινε «Πώς μπόρεσε ο Θεός να αφήσει κάτι τέτοιο να συμβεί;», –για την καταστροφή της 11 Σεπτεμβρίου– η κ. Anne Graham, κόρη του γνωστού Αμερικανού ευαγγελιστή Billy Graham, είπε: «Πιστεύω ότι ο Θεός λυπάται βαθιά από αυτό [που έγινε], ακριβώς όπως και εμείς, αλλά για χρόνια τώρα έχουμε πει στον Θεό να φύγει από τα Σχολεία μας και από την κυβέρνησή μας και από τις ζωές μας. Και όντας ευγενικός, πιστεύω ότι αποχώρησε σιωπηλά. Πώς μπορούμε να περιμένουμε από τον Θεό να μας δίνει την ευλογία και την προστασία Του, όταν απαιτούμε να μας αφήσει μόνους;»
Ε Ι Π Α Μ Ε “ Ο . Κ . ”
Ενας άλλος Αμερικανός χριστιανός σχολιαστής έγραψε:
Παίρνοντας υπόψη τα πρόσφατα γεγονότα (τρομοκρατικές επιθέσεις, πυροβολισμούς στα Σχολεία κ.λπ.), σκέφτομαι ότι όλο αυτό ίσως άρχισε όταν η Madeline Murray O’Hare διαμαρτυρήθηκε επειδή δεν ήθελε να γίνεται οποιαδήποτε προσευχή στα Σχολεία μας, και εμείς είπαμε «Ο.Κ.». (Η ίδια βρέθηκε δολοφονημένη πρόσφατα).
Κατόπιν, κάποιος είπε, Καλύτερα να μην διαβάζεται η Βίβλος στο Σχολείο... Και είπαμε «Ο.Κ.». (Η Βίβλος βέβαια είναι που λέει, «Μη σκοτώσεις», «Μη κλέψεις», «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» κ.λ.π.).
Κατόπιν, ο Δρ Benjamin Spock είπε ότι δεν πρέπει να δίνουμε ξύλο στα παιδιά μας όταν συμπεριφέρονται άπρεπα, επειδή οι μικρές τους προσωπικότητες θα στρεβλώνονταν και θα βλάπταμε τον αυτοσεβασμό τους. Σκεφτήκαμε πως ένας εμπειρογνώμονας θα πρέπει να ξέρει τι λέει και έτσι είπαμε «Ο.Κ.». (Δυστυχώς ο γιος του Δρ. Spock αυτοκτόνησε).
Κατόπιν, κάποιος είπε ότι είναι καλύτερα οι δάσκαλοι και οι διευθυντές των Σχολείων να μην εφαρμόζουν πειθαρχία στα παιδιά μας όταν έχουν κακή συμπεριφορά. Και οι αρμόδιοι έδωσαν εντολή κανένας από το προσωπικό να μην απλώνει χέρι στους μαθητές όταν συμπεριφέρονται άπρεπα, επειδή δεν ήθελαν να γίνουν αντικείμενο κακής δημοσιότητας και σίγουρα δεν ήθελαν να τους κάνουν μήνυση. Και είπαμε «Ο.Κ.». (Εννοείται ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εφαρμογή πειθαρχίας και τη βία).
Κατόπιν κάποιος είπε, ας επιτρέψουμε στις κόρες μας να κάνουν αμβλώσεις όταν θέλουν, χωρίς να είναι απαραίτητο να ενημερώσουν ούτε στους γονείς τους. Και είπαμε «Ο.Κ.».
Κατόπιν μερικοί από τους κορυφαίους εκλεγμένους ανώτερους αξιωματούχους είπαν, Δεν έχει σημασία τι κάνουμε στην ιδιωτική μας ζωή, εφόσον κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Και συμφωνήσαμε μαζί τους, ότι δεν πειράζει τι κάνει ο καθένας ιδιωτικά, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου, αρκεί να υπάρχουν εργασίες για να δουλεύουμε και η οικονομία να πηγαίνει καλά. Και είπαμε «Ο.Κ.».
Και έπειτα κάποιος είπε, Ας τυπώσουμε περιοδικά με εικόνες με γυμνά και αυτό ονομάστηκε ηθικά υγιής και προσγειωμένη εκτίμηση για την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος. Έπειτα κάποιος άλλος πήγε ένα βήμα παραπέρα και δημοσίευσε εικόνες γυμνών παιδιών και έπειτα προχώρησε και τις διέθεσε στο διαδίκτυο. Επιτέλους έχουν δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, σκεφτήκαμε και είπαμε «Ο.Κ.».
Και έπειτα η βιομηχανία της ψυχαγωγίας είπε, Ας κάνουμε τηλεόραση και κινηματογράφο που να προωθούν την προστυχιά, τη βία και το παράνομο σεξ. Ας γράψουμε μουσική που ενθαρρύνει το βιασμό, τα ναρκωτικά, τη δολοφονία, την αυτοκτονία και το σατανισμό. Εμείς δεχτήκαμε πως ήταν μια απλή ψυχαγωγία, κανείς δεν τα παίρνει αυτά στα σοβαρά και δεν θα έχει καμία κακή συνέπεια. Και είπαμε «Ο.Κ.».
Έτσι πήγαμε ακόμη παρά πέρα...
Τώρα ρωτάμε γιατί τα παιδιά μας δεν έχουν συνείδηση, γιατί δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος και γιατί δεν τα ενοχλεί να σκοτώνουν τους ξένους, τους συμμαθητές τους και τους εαυτούς τους.
Πιθανό, αν σκεφτούμε περισσότερο και βαθύτερα, να μπορέσουμε να βρούμε την αιτία στο αρχαίο ρητό: «ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΣΠΕΙΡΑΜΕ».
Α Σ Υ Ν Ε Π Ε Ι Ε Σ . . .
Είναι αστείο όταν άνθρωποι που δεν εμπιστεύονται τους νόμους του Θεού για τη ζωή τους, έπειτα αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος βαδίζει προς την καταστροφή.
Είναι αστείο όταν πιστεύουμε όσα λένε οι εφημερίδες, αλλά αμφισβητούμε όσα λέει η Βίβλος.
Είναι αστείο όταν ο καθένας θέλει να πάει στον ουρανό, αρκεί να μην του ζητούν να πιστεύει, να σκέφτεται και να κάνει το δίκαιο.
Είναι αστείο όταν κάποιος μπορεί να λέει: «Πιστεύω στον Θεό» αλλά επιμένει να ακολουθεί τον Σατανά. (Παρεμπιπτόντως, και εκείνος επίσης «πιστεύει» στον Θεό).
Είναι αστείο όταν είμαστε πρόθυμοι να κρίνουμε, όχι όμως και να κριθούμε.
Είναι αστείο όταν το άσεμνο, το πρόστυχο και το αισχρό, κυκλοφορούν ελεύθερα, αλλά απαγορεύεται στα Σχολεία και στους χώρους εργασίας κάθε δημόσια συζήτηση για τον Θεό.
Είναι αστείο όταν κάποιος μπορεί να απολυθεί από την εργασία του επειδή σύμφωνα με το πιστεύω του δεν θέλει να εργαστεί την Κυριακή, αλλά κανένας δεν ενοχλείται για πολλούς λεγόμενους «χριστιανούς» που τεμπελιάζουν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα.
Ή μήπως δεν είναι τόσο ΑΣΤΕΙΟ; |
Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ε Ι Τ Ε . . .
«Φανταστείτε αν οι Μπιν Λάντενς και οι άλλοι οργισμένοι του κόσμου είχαν να στρατολογήσουν ανθρώπους κατά των ΗΠΑ, σε μια περίοδο όταν:
Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν τις οικονομικές πηγές τους για να τερματιστεί η πείνα και να επαναδιανεμηθεί ο πλούτος του πλανήτη, ώστε όλοι να έχουν αρκετά.
Οι ΗΠΑ ήταν η ηγετική φωνή που έδινε το παράδειγμα ενός ήθους γενναιοδωρίας και φροντίδας για άλλους, οδηγώντας τον κόσμο σε οικολογική υπευθυνότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και εγκάρδια μεταχείριση των μειονοτήτων, και επιβραβεύοντας πρόσωπα και επιχειρήσεις για κοινωνική υπευθυνότητα.
Οι ΗΠΑ αναδομούσαν την εσωτερική τους ζωή, ώστε όλες οι κοινωνικές πρακτικές, οι εταιρίες και οι θεσμοί να εγκρίνονταν όχι με το κατά πόσο κατόρθωσαν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, αλλά επίσης με το βαθμό στον οποίο μεγιστοποίησαν την αγάπη και τη φροντίδα, την ευαισθησία και μια προσέγγιση προς το σύμπαν που θα βασιζόταν στο δέος και το θαυμαστό για τη μεγαλοπρέπεια της κτίσεως».
Μάικλ Λέρνερ, – Περιοδικό «ΤΙΜΕ». Όπως μεταφέρθηκε στο περιοδικό «Αστήρ της Ανατολής», Οκτώβριος 2001
