Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
14—9—2017—ΠΕΜΠΤΗ
``ΑΚΟΙΜΗΤΟΣ ΠΟΘΟΣ
36ον
Κύριε παντού ξεσπάνε οι μπόρες μα γοργοφτέρουγες οι ώρες
Περνούν με Σένανε κοντά στα πόδια Σου εκεί μπροστά.
Γυρνώ τα μάτια Σε κοιτάζω μέρα νύχτα’ γω Σε κράζω να ζήσω
Μόνη πως μπορώ σ’ αυτόν τον άστατο καιρό;
Κι αν έρθει της φωτιάς η ώρα κι αν με χτυπήσει κάποια μπόρα
Το έργο μου το ταπεινό ας μείνη για τον ουρανό.
``````````````````````````````````
Περνούν με Σένανε κοντά στα πόδια Σου εκεί μπροστά.
Γυρνώ τα μάτια Σε κοιτάζω μέρα νύχτα’ γω Σε κράζω να ζήσω
Μόνη πως μπορώ σ’ αυτόν τον άστατο καιρό;
Κι αν έρθει της φωτιάς η ώρα κι αν με χτυπήσει κάποια μπόρα
Το έργο μου το ταπεινό ας μείνη για τον ουρανό.
``````````````````````````````````
Διαμάντια θέλω να γεμίσω το σπίτι Σου να το στολίσω να μη μπει
το χόρτο το φθαρτό και το καλάμι το φτωχό ``
Της πυρκαγιάς κείνη την ώρα ας είναι πλούσια τα δώρα ν’ ανθέξουνε
Στον χαλασμό δες της ψυχής μου τον καημό.
`````````````````````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
15—9—2017—ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΣΤΗ ΦΑΤΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
37ον
Φλόγες πετούν μέσα στη νύχτα φλόγες ανάβουν στην καρδιά απ’ άκρη
Σ’ άκρη τα ουράνια λάμπουν τριζοβολάνε τα κλαδιά.
Γύρω απ’ την αναμμένη θράκα κάτι προσμένουν οι βοσκοί κάτι κι’ αυτοί
Δεν ξέρουν τι ναι κι’ όλο αφουγκράζονται σκυφτοί.
Την ίδια ώρα κάποιοι μάγοι σχίζουν ραχούλες και βουνά μ’ ένα αστρί
Για οδηγό τους τρέχουν ντυμένοι γιορτινά.
`````````````````````````````
Σ’ άκρη τα ουράνια λάμπουν τριζοβολάνε τα κλαδιά.
Γύρω απ’ την αναμμένη θράκα κάτι προσμένουν οι βοσκοί κάτι κι’ αυτοί
Δεν ξέρουν τι ναι κι’ όλο αφουγκράζονται σκυφτοί.
Την ίδια ώρα κάποιοι μάγοι σχίζουν ραχούλες και βουνά μ’ ένα αστρί
Για οδηγό τους τρέχουν ντυμένοι γιορτινά.
`````````````````````````````
Κι’ έτσι κι’ εμένα η ψυχή μου Σε πρόσμενε κάποιον καιρό και στην καρδιά
Πού’ χε πεθάνει ήρθες Αθάνατο νερό.
Κι’ όλη φλογίστηκε η νύχτα και σώπασε ο κουρνιαχτός στη σκοτεινή πικρή
Ζωή μου άστραψε τα’ αστεριού το φως.
Όμως δεν έχω Κύριε μου ούτε λιβάνι ούτε χρυσό μόνο τα δάκρυα μου
Τόσων πόνων ποτάμι τώρα τα σκορπώ.
Τ’ Αστρί Σου φώτισε κι ‘ εμένα έγιν’ η στήλη του πυρός γιατί στη φάτνη
Της ψυχής μου ήρθε γεννήθηκε Χριστός.
`````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
16—9—2017—ΣΑΒΒΑΤΟ
Σ’ ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ
38ο
Δεν έχω τίποτα να πω μονάχα ότι σ’ αγαπώ διαβάτη που περνάς θλιμμένος
Θα’ θελα μόνο μια στιγμή να’ φευγες απ’ τη γη πού’ σαι σφιχτά δεμένος.
Να υψωνόσουνα ψηλά με την ψυχή σου που κυλά στην τόση της ζωής
Οδύνη να’ βλεπες μες στους ουρανούς τόσους κρυμμένους θησαυρούς
Που δίνουν την ειρήνη.
``````````````````````````````````
Θα’ θελα μόνο μια στιγμή να’ φευγες απ’ τη γη πού’ σαι σφιχτά δεμένος.
Να υψωνόσουνα ψηλά με την ψυχή σου που κυλά στην τόση της ζωής
Οδύνη να’ βλεπες μες στους ουρανούς τόσους κρυμμένους θησαυρούς
Που δίνουν την ειρήνη.
``````````````````````````````````
Κι’ ακόμα στην καρδιά σου μπρος να’ νοιωθες πόσα ο Χριστός μερόνυχτα
Σε περιμένει κάθε της χτύπος είν’ Αυτός μπροστά στην πόρτα σου σκυφτός χτυπά και σε προσμένει.
Γύρω σου όλα σκοτεινά χωρίς ανάπαυση καμιά στον κόσμο που στενάζει
Γύρισε κοίτα στον σταυρό από το ξύλο το σκληρό ο Κύριος σε κράζει.
Σκύψε μπροστά του ταπεινά γονάτισε σιωπηλά τα δάκρυα ας κυλήσουν
Δύο χέρια απλώνονται θερμά αιώνια και στοργικά για να σε κλείσουν.
`````````````````
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΣΥΛΒΙΑ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΩΝ (Ποιήματα της Ρέας Συλβίας 1959-1969)
17—9—2017—ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ
39ον
Στην ηλιόλουστη μέρα που γλυκά μου γελά βλέπω κάτι από Σένα και
Με κάνει παιδί που γελάει και τρέχει και γλυκά τραγουδεί.
Στων βουνών τις παρθένες τις λευκές κορυφές βλέπω κάτι από Σένα σε
Αδρές πινελιές. Βλέπω κάτι από Σένα μες τα δένδρα παντού στους
Αφρούς του πελάγου στις σκιές τα’ ουρανού.
``````````````````````
Με κάνει παιδί που γελάει και τρέχει και γλυκά τραγουδεί.
Στων βουνών τις παρθένες τις λευκές κορυφές βλέπω κάτι από Σένα σε
Αδρές πινελιές. Βλέπω κάτι από Σένα μες τα δένδρα παντού στους
Αφρούς του πελάγου στις σκιές τα’ ουρανού.
``````````````````````
Κι η καρδιά μου γεμίζει Κύριε μου χαρά γιατί Συ’ σαι που δίνεις στην
Ψυχή μου φτερά και πετά στα ουράνια και ξεχνάει την γη και
Αφήνει τον πόνο την βαρειά την πληγή.
Τα αόρατα βλέπω ορατά μες το φως της δικής Σου αγάπης κι’ ένας πόθος
Βουβός την καρδιά κατακαίει μια ελπίδα κρυφή πότε θα’ μαι μαζί Σου στ’ ουρανού την κορυφή.
