Iδού έρχομαι ταχέως !!!
Θρησκεία ή Σχέση;
Eχετε σκεφτεί ποτέ ότι η Θρησκεία μπορεί να γίνει εμπόδιο στην αληθινή γνώση του Θεού και του Υιού Του Ιησού Χριστού με ένα προσωπικό τρόπο; Διαβάζουμε πώς ο απόστολος Παύλος στάθηκε στον Άρειο Πάγο και είπε: «Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας» (Πράξ. 17/ιζ/22-23) και στη συνέχεια τους μίλησε για έναν βωμό που συνάντησε, αφιερωμένο «Τω αγνώστω Θεώ».
Είναι δυνατό να μπλεχτείς με ένα θρησκευτικό σύστημα σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Θεός και ο Ιησούς Χριστός να είναι για σένα ακατάληπτοι ή άγνωστοι; Ένας χριστιανός συγγραφέας έγραψε: «Πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να πλησιάζουν τον Θεό μόνο όταν σταματήσουν να ασχολούνται με τη θρησκεία, επειδή υπάρχει μόνο ένας κύριος στην ανθρώπινη καρδιά και αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός».
Κανένα ανθρώπινο θρησκευτικό πιστεύω δε μπορεί να μας φέρει σε σχέση με τον Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό. Η πιστότητά μας πρέπει να κατευθύνεται προς τις εντολές Τους και όχι σ’ εκείνα που οποιοδήποτε θρησκευτικό σύστημα περιμένει και απαιτεί από τους οπαδούς του. Αν κάποιος εγκαταλείψει τις θρησκευτικές ιδέες των ανθρώπων, αποβλέπει μόνο “εις τον Ιησούν» και στρέφει την καρδιά του σ’ εκείνα που θέλει ο Θεός όπως τα είδαμε στη ζωή του Ιησού εδώ στη γη, αυτός πιθανότατα θα θεωρηθεί από το θρησκευτικό σύστημα ως αιρετικός, διότι οι άνθρωποι των θρησκειών έχουν την τάση να γίνονται υπερόπτες, κοιτάζοντας αφ’ υψηλού τους άλλους, που ακολουθούν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που διάλεξαν εκείνοι. Όμως η αφοσίωσή μας πρέπει να κατευθύνεται προς τον ουρανό και όχι προς τη θρησκεία.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν όλοι τους πολύ θρήσκοι. Τόσο ώστε είχαν τυφλωθεί απέναντι στην Αλήθεια και απέρριψαν τον Ιησού και το μήνυμά Του, επειδή δεν ταίριαζε με τις δικές τους θρησκευτικές σκέψεις και προσδοκίες. Γι’ αυτό και ο Ιησούς είπε πως ήταν «τυφλοί οδηγοί τυφλών».
Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. Όταν ο Ιησούς ήταν εδώ στη γη, Τον ακολουθούσαν πολλοί, όμως ούτε οι ίδιοι οι μαθητές Του δεν Τον είχαν γνωρίσει σωστά. Αυτό έγινε μόνο όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα τη μέρα της Πεντηκοστής, που οι διάνοιές τους φωτίστηκαν για να θυμηθούν ξανά και να καταλάβουν όσα τους είχε διδάξει ο Ιησούς. Τότε πια ήταν σε θέση ν’ αναπτύξουν μια στενή σχέση με τον Ιησού. Αν και Τον ακολουθούσαν για τριάμισι χρόνια, Τον γνώριζαν μόνο όσο μπορούσε να τους βοηθήσει το ανθρώπινο μυαλό. Όταν όμως πληρώθηκαν με το Πνεύμα, μπόρεσαν πλέον να ζήσουν ως αφοσιωμένοι μαθητές, κατανοώντας την ουσία των λόγων του Ιησού που είπε, «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, και ας με ακολουθή» (Λουκ. 9/θ/23) κι αυτό το έκαναν χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν κάθε στιγμή από τους Ιουδαίους και από Εθνικούς ειδωλολάτρες.
Ο Ιησούς δεν είπε, «Κάνετε αυτό» ή «Μη κάνετε εκείνο». Είπε μόνο, «Ελάτε σε μένα». Η γνώση σχετικά με τον Ιησού δεν είναι αρκετή! Είναι πολύ διαφορετικό να Τον γνωρίζεις προσωπικά.
Επίσης ο Ιησούς είπε, «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού^ διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν^ και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11/ια/29). Για να μάθουμε από τον Ιησού, πρέπει να ξοδέψουμε χρόνο μαζί Του, για να μάθουμε τα λόγια και τις διδασκαλίες Του. Αυτό δεν σημαίνει μόνο να τα διαβάζουμε στη Βίβλο, αλλά επίσης απαιτείται περισυλλογή και προσευχή γύρω από τα λόγια Του. Όταν φτάσουμε σε στενή σχέση με τον Κύριό μας, μένουμε μαζί Του και Εκείνος μαζί μας, και πλέον δεν χρειάζεται να ρωτάμε, «Τι θα έκανε ο Ιησούς;» διότι θα πράττουμε ενστικτωδώς το σωστό και έτσι θα είμαστε αρεστοί σ’ Εκείνον και τον Ουράνιο Πατέρα μας.
Αλλά, πώς φτάνουμε σε βαθιά γνώση του ίδιου του Θεού; Μας το λέει ο Ιησούς: «Ούτε εμέ εξεύρετε, ούτε τον Πατέρα μου^ εάν ηξεύρετε εμέ, ηθέλετε εξεύρει και τον Πατέρα μου» (Ιωάν. 8/η/19). Ο Ιησούς είπε ότι Εκείνος και ο Πατέρας ήταν «ένα» και ήθελε κι εμείς να έχουμε την ίδια ενότητα (Ιωάν. 17/ιζ/21). Αυτό σημαίνει αληθινή σχέση. Είμαστε παιδιά του Θεού και συγκληρονόμοι με τον Κύριο Ιησού Χριστό που είπε πως τα λόγια που έλεγε δεν ήταν δικά Του, αλλά Εκείνου που Τον έστειλε (Ιωάν. 14/ιδ/10). Είμαστε τόσο οικείοι με τον Θεό και τον Λόγο Του, ώστε να μπορούμε να πούμε κι εμείς το ίδιο;
Μια προσωπική σχέση περιλαμβάνει αληθινή εμπιστοσύνη και αποδοχή. Σημαίνει να φτάσουμε να γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τη ζωή μας. Αυτός ήταν ο κύριος στόχος του Ιησού, που ήταν αποφασισμένος να κάνει το θέλημα του Πατέρα, αδιάφορο πόσο θα Του κόστιζε και ποιες θα ήταν οι συνέπειες (Ματθ. 26/κς/39). Ο Ιησούς χαιρόταν να κάνει το θέλημα του Θεού και επιθυμούσε ολόκληρη η ζωή Του να φέρνει δόξα και τιμή στον Πατέρα. Αυτή είναι μια αληθινά στενή σχέση. Συμβαίνει το ίδιο με μας;
Ποιες άλλες ενδείξεις υπάρχουν για την αληθινή σχέση; Μία από τις κυριότερες είναι η καρποφορία. Ο Ιησούς είπε ότι Αυτός είναι η Άμπελος και εμείς τα κλίματα. Τα κλίματα δεν μπορούν μόνα τους να παράγουν καρπό, μπορούν όμως να φέρουν τον καρπό που παράγει η άμπελος. Για να γίνει αυτό πρέπει να μένουν ενωμένα με την Άμπελο (Ιωάν. 15/ιε/1-4). Τότε, η ζωή και το Πνεύμα Του θα ρέουν μέσα σ’ αυτά. Αυτή η πνευματική καρποφορία καταγράφεται στην Επιστολή προς Γαλάτας (5/ε/22-23): «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Παράγουμε εμείς με τη ζωή μας τέτοιο καρπό; Αν ναι, σημαίνει ότι έχουμε στενή σχέση και ποτέ δεν πρόκειται να τραβήξουμε στον εαυτό μας την προσοχή των άλλων αλλά θα δείχνουμε τι ο Θεός και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός κάνουν μέσα στη ζωή μας.
Μια στενή σχέση είναι πολύ περισσότερο από μια διανοητική αντίληψη για τον Θεό και τον Λόγο Του. Είναι η γνώση μέσα στις καρδιές μας για το ποια πράγματα ευχαριστούν τον Θεό^ είναι η διάκριση και η επιλογή του σωστού που Τον ευχαριστεί και η απόρριψη του κακού που Τον δυσαρεστεί.
Διαβάζουμε επίσης ότι «Πας ο μετέχων γάλακτος, είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης^ επειδή είναι νήπιος. Των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες διά την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν. Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερόμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών, και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών, και της κρίσεως της αιωνίου» (Εβρ. 5/ε/13-6/ς/2). Η «στερεά τροφή» είναι σπουδαιότερη επειδή δίνει στους ώριμους χριστιανούς την ικανότητα να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και να είναι σε θέση να το θέσουν σε πράξη. Ο Θεός εργάζεται μέσα μας για να μας κάνει όμοιους με την εικόνα του Κυρίου Ιησού (Ρωμ. 8/η/28). Η διανοητική γνώση ποτέ δε θα μπορέσει να φέρει κάποιον στην ωριμότητα που απαιτεί ο Θεός και που μας κάνει κατάλληλους να ανήκουμε στη Νύμφη του Υιού Του. Η στέρεη τροφή με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος του Θεού κατεργάζεται μέσα μας τον δίκαιο και άγιο χαρακτήρα που μας μεταμορφώνει σύμφωνα με την εικόνα του Αγαπητού Υιού Του. Ο Παύλος γράφει γι’ αυτό το καταπληκτικό έργο του Θεού, «Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου» (Β~ Κορ. 3/γ/18).
Ας είμαστε βέβαιοι, λοιπόν, ότι τα δόγματα (διδασκαλίες) μπορεί να είναι σπουδαία, όμως η σωτηρία μας δεν εξαρτάται από όσα αναφέρονται στον Χριστό αλλά από τον ίδιο τον Ιησού Χριστού προσωπικά. Είναι η προσωπική μας πίστη σ’ Εκείνον ως Κύριο και Σωτήρα μας, που μας ωθεί ν’ απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να σηκώνουμε καθημερινά τον σταυρό μας και να Τον ακολουθούμε επειδή εμπιστευόμαστε σ’ Εκείνον να μας οδηγεί, να μας θρέφει, να μας ποτίζει και να φροντίζει τις ανάγκες μας ως Καλός Ποιμένας, γνωρίζοντας πως ακόμη και όταν ο δρόμος της ζωής γίνεται σκληρός, Εκείνος ξέρει ποιο είναι το καλύτερο για μας.
Για να μπορούμε να το κάνουμε αυτό, πρέπει να Τον γνωρίσουμε στενά, προσωπικά, σε μια καθημερινή σχέση. Τότε, ναι! Αυτό είναι Σχέση και όχι Θρησκεία! |
Σύντμηση και προσαρμογή από άρθρο του E. Weeks στο περιοδικό «The New Creation”.
Τίτλος στο πρωτότυπο: “Religion or Relationship?”.
........
