Μια ομάδα αρχαιολόγων ανακάλυψε ανθρώπινα οστά που φέρεται ότι ανήκουν στον μεγάλο αιγυπτιακό στρατό που πνίγηκε στην Ερυθρά Θάλασσα, όταν ο Μωυσής έδωσε εντολή να κλείσουν τα νερά για να σώσει τον λαό του.
Υπολογίζεται ότι ανήκουν στον 14ο αιώνα π.Χ., και βρέθηκαν στον βυθό του κόλπου του Σουέζ, 1,5 χιλιόμετρο μακριά από τη σύγχρονη πόλη του Ras Gharib, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.
Οι αρχαιολόγοι αναζητούσαν απομεινάρια αρχαίων πλοίων και αντικειμένων που σχετίζονται με την Εποχή του Λίθου και την Εποχή του Χαλκού στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, όταν βρέθηκαν μπροστά από μια γιγαντιαία μάζα ανθρώπινων οστών.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Αμπντέλ Μωάμεθ Γκάντερ σε συνεργασία με τη Σχολή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Καΐρου, έχουν ήδη ανακτήσει περισσότερους από 400 διαφορετικούς σκελετούς, καθώς και εκατοντάδες όπλα και κομμάτια της πανοπλίας, τα ερείπια των δύο πολεμικών αρμάτων τα οποία βρίσκονταν διάσπαρτα σε μια έκταση περίπου 200 τετραγωνικών μέτρων . Οι αρχές εκτιμούν ότι στην περιοχή βρίσκοταν τα λείψανα περισσότερων από 5.000 ανθρώπων, γεγονός που υποδηλώνει ότι πρόκειται για ένα μεγάλο τμήμα στρατού, που έχασε τη ζωή του στην περιοχή.
Πολλές ενδείξεις οδήγησαν τον καθηγητή Γκάντερ στο συμπέρασμα ότι τα λείψανα θα μπορούσαν να συνδεθούν με το περίφημο επεισόδιο της Βιβλικής Εξόδου.
Πρώτα απ 'όλα, οι στρατιώτες φαίνεται να έχουν πεθάνει σε στεγνό έδαφος, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ίχνη σκαφών ή πλοίων που έχουν βρεθεί στην περιοχή. Οι θέσεις που βρέθηκαν τα λείψανα και το γεγονός ότι ήταν κολλημένα σε μια τεράστια μάζα από πηλό και πέτρα, υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να έχουν πεθάνει από κατολίσθηση ή παλιρροϊκό κύμα.
Ο αριθμός των πτωμάτων υποδηλώνει ότι ένα μεγάλο αρχαίο στράτευμα έχασε τη ζωή του στην περιοχή και ο δραματικός τρόπος με τον οποίο πέθαναν, φαίνεται να επιβεβαιώνει τη βιβλική εκδοχή του περάσματος της Ερυθράς Θάλασσας, όταν ενώθηκαν τα νερά που άνοιξε ο Μωυσής για να περάσει ο λαός του με αποτέλεσμα ο στρατός του Φαραώ της Αιγύπτου να βρει τραγικό θάνατο.
Αυτό το νέο εύρημα αποδεικνύει ότι υπήρξε πράγματι αιγυπτιακός στρατός μεγάλου μεγέθους που έχασε τη ζωή του στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Akhenaten.
Αυτή η εκπληκτική ανακάλυψη φέρεται να αποτελεί αδιαμφισβήτητη επιστημονική απόδειξη, ότι ένα από τα πιο διάσημα επεισόδια της Παλαιάς Διαθήκης είναι πραγματικό και βασίζεται σε ιστορικό γεγονός. Φέρνει μια νέα προοπτική μιας ιστορίας που πολλοί ιστορικοί εξετάζουν επί πολλά χρόνια ως έργο της φαντασίας και υποδηλώνει ότι και άλλα θέματα, όπως οι «πληγές της Αιγύπτου» θα μπορούσαν να έχουν πράγματι ιστορική βάση.
Ο καθηγητής Γκάντερ συνεχίζει την προσπάθεια ανάσυρσης όλων των λειψάνων και αντικειμένων από τον βυθό της θάλασσας, που όπως αποδεικνύεται είναι μία από τις πλουσιότερες αρχαιολογικές υποβρύχιες τοποθεσίες που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.
................................
Τι λένε οι επιστήμονες - Η Βίβλος περιγράφει τη σκηνή ως ένα από τα σπουδαιότερα θαύματα της Παλαιάς Διαθήκης, όμως η επιστήμη επιχειρεί να δώσει τη δική της απάντηση
Με αφορμή την ταινία «Έξοδος» που αναφέρεται στην ιστορία του Μωυσή από την Παλαιά Διαθήκη, επιστήμονες επιχειρούν να εξηγήσουν με βάση τα φυσικά φαινόμενα, ένα από τα «θαύματα» που περιγράφονται στο ιερό κείμενο.
Η ταινία διηγείται την βιβλική ιστορία του Μωυσή, που κυνηγημένος από τους Αιγύπτιους οδήγησε το λαό του Ισραήλ στους μετέπειτα Ιερούς Τόπους, διασχίζοντας και την Ερυθρά Θάλασσα, η οποία «άνοιξε για να περάσουν» οι Ισραηλίτες.
Η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά έγινε το 1956, στην θρυλική πια ταινία «Οι Δέκα Εντολές» με πρωταγωνιστή τον Τσάλτον Ίστον, όπου ο σκηνοθέτης επέλεξε να παρουσιάσει τη σκηνή μεταφέροντας κατά γράμμα την διήγηση της Βιβλου. Όταν ο Μωυσής και ο λαός έφτασαν στις όχθες, ο Θεός επενέβη και ως διά θαύματος το νερό άνοιξε για να περάσουν. Κατόπιν και ενώ ακολουθούσε πανίσχυρος στρατός του Φαραώ, η θάλασσα «έκλεισε» πάλι με ορμή και έπνιξε τους πάντες. Έτσι το Ισραήλ σώθηκε και το περιστατικό έμεινε στην θρησκευτική ιστορία.
Ο Ρίνλτεϊ Σκοτ που σκηνοθετεί τη φετινή ταινία, όπου πρωταγωνιστεί ο Κρίστιαν Μπέιλ, φιλοδοξεί να κάνει τα πράγματα πιο «φυσικά». Έτσι, στην επίμαχη σκηνή δεν ακούγεται ο Θεός να παρεμβαίνει με κάποιο τρόπο, αλλά αντίθετα ο Μωυσής «εκμεταλλεύεται» ένα φυσικό φαινόμενο. Ένας μεγάλος σεισμός που σημειώνεται στις όχθες της Ερυθράς και το επερχόμενο τσουνάμι δίνουν αυτή τη φορά τη λύση. Το Ισραήλ διασχίζει την Ερυθρά αμέσως μετά το σεισμό, ενώ τα νερά έχουν τραβηχτεί πριν το τσουνάμι, κάτι που όντως συμβαίνει, όπως εξηγούν οι επιστήμονες.
Μόνο που και αυτή η εκδοχή δεν μπορεί να σταθεί, αν αποκλειστεί η θεϊκή παρέμβαση. Γιατί πώς ο Μωυσής ήξερε πότε θα γίνει ο σεισμός, και πώς πρόλαβε ολόκληρος ο λαός να περάσει τη θάλασσα, πριν χτυπήσει το τσουνάμι, δηλαδή το πολύ 20 λεπτά μετά τη δόνηση;
Τι μπορεί λοιπόν να συνέβη τότε, στην αρχαία Αίγυπτο, την εποχή του Μωυσή; Είναι εντελώς φανταστική η ιστορία αυτή της Βίβλου ή όντως συνέβη;
Όχι, απαντούν οι ειδικοί επιστήμονες, όντως τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας αποτραβήχτηκαν κι έτσι σώθηκαν οι κυνηγημένοι Ισραηλίτες. Το σχετικά συνηθισμένο φαινόμενο της παλίρροιας εξηγεί τι ακριβώς συνέβη. Καθώς ο Μωυσής γνώριζε καλά την περιοχή, μπορούσε να προβλέψει πότε ακριβώς θα συμβεί και πότε τα νερά θα «ανοίξουν» το δρόμο για το λαό και τη σωτηρία του. Αντίθετα, ο αιγυπτιακός στρατός, υπό την ηγεσία των Φαραώ δεν γνώριζε πως η παλίρροια επιστρέφει... Μην μπορώντας να το προβλέψει κανείς τους, οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν και οι Ισραηλίτες σώθηκαν!
Κάτι ανάλογο, λένε οι επιστήμονες συνέβη και το 1798, όταν ο Μέγας Ναπολέων με ένα μικρό αριθμό στρατιωτών επιχειρούσε να διασχίσει τον Κόλπο του Σουέζ, και πάλι στην Ερυθρά Θάλασσα. Ενώ διέσχιζαν την περιοχή όπου το νερό με το ζόρι τους έφτανε ως τους αστραγάλους, ξαφνικά η παλίρροια άρχισε να ανεβαίνει και μάλιστα παραλίγο να τους πνίξει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι ειδικοί επισημαίνουν πως αν ήταν όντως η παλίρροια που βοήθησε τον Μωυσή και το λαό να περάσουν την Ερυθρά Θάλασσα, τότε θα πρέπει να θεωρείται ως η μεγαλύτερη στην ανθρώπινην ιστορία!
