23--9--2018----ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ-Από Τον Κόσμο Της Αγίας Γραφής ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ GEORGE D. BECKWITH Διδάκτωρ φιλοσοφίας = ιεροκήρυκος

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΔΩΔΕΚΑΤΟ

 ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΑΙ ΚΑΙ ΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

  «Και έχομεν βεβαιότερον  τον προφητικόν λόγον εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω εωσού έλθη η αυγή της ημέρας και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών τούτο πρώτον εξεύροντες ότι ουδεμία προφητεία της Γραφής γίνεται εξ’ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία  εκ θελήματος ανθρώπου αλλ’ υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού».(Β΄ Πέτρου α:19—21).

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  Εις τους πιστούς που ζουν σήμερα αρμόζει να εξετάζουν τα συμβαίνοντα εις τον κόσμο υπό το φως των προφητειών της Βίβλου και να διαβλέπουν εξ’ αυτών τας μέλλουσας εξελίξεις.  

Έπειτα από την γνώσι της σωτηρίας θα έπρεπε να ακολουθεί η γνώσης του προφητικού σχεδίου του Θεού περί των χρόνων εις τους οποίους ζούμε. Προφήτης λέγεται εκείνος ο οποίος εκφέρει αγγελία που αποκαλύφθηκε σε αυτόν από του Θεού είτε περί καθηκόντων πρακτικής ζωής είτε περί γεγονότων του μέλλοντος. Εις την εκδοθείσαν υπό του Σκόφηλδ Αγία Γραφή αναφέρεται ένας κατάλογος πολλών προφητειών της Βίβλου οι οποίες εκπληρώθηκαν.

  Η περίοδος των προφητών καλύπτει ένα χρονικό διάστημα 500 περίπου ετών. Οι προφήται της περιόδου αυτής είναι οι εξής:

  1/. Προφήται προ της αιχμαλωσίας: Αβδιού (887π.χ.) Ιωνάς (862 π.χ.) Ιωήλ(800 π.χ.) Αμώς (787 π.χ.) Ωσηέ (785π.χ.) Ησαϊας (760—698 π.χ.) Μιχαίας (750—710 π.χ.)

Ναούμ (713 π.χ.) Σοφονίας (630 π.χ.) Ιερεμίας (629—588 π.χ.) Αββακούμ (626 π.χ.) 

  2/. Προφήται της αιχμαλωσίας: Δανιήλ (607—534 ) Ιεζεκιήλ

(565—574 π.χ.)

  3/. Προφήται μετά την αιχμαλωσία: Αγγαίος (520 π.χ.) Ζαχαρίας (520—518 π.χ.).

   Δια την εξακρίβωση της σημασίας εκάστου κατ’ ιδίαν μέρους της Αγίας Γραφής πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν ο κεντρικός σκοπός των προφητειών (Β΄ Πέτρου α:20). Τα βασικά κεφάλαια που μας οδηγούν να μελετούμε τις προφητείες σαν ένα σύνολο είναι τα: (Δευτερονόμιο 28—29—και 30 εκ των Ψαλμών 2^ος  και του Δανιήλ τα 2και 7)

  Η κλεις (το κλειδί) η οποία αποσφραγίζει την σημασία των προφητειών πρόρρησης=(που ειπώθηκε προηγουμένως ή παλιότερα) περί των δύο ελεύσεων του Μεσσία κατά την πρώτη δια να πάθει εν ταπεινώσει (σε ταπείνωση) και κατά την δεύτερη δια να βασιλεύσει εν δόξη (σε δόξα).                                           

   Ο διάβολος μισεί τους προφήτες διότι δεν θέλει να μάθει ο κόσμος ότι αυτός και τα έργα του πρόκειται να καταστραφούν υπό του Χριστού. Μισεί την Γραφή μισεί τους Χριστιανούς και μισεί επίσης τον Χριστό. Το γεγονός ότι εξ όλων των προφητειών της Βίβλου ουδεμία έμεινε ανεκπλήρωτος εν τω καιρώ της αποτελεί σαφή απόδειξη περί της αληθείας της Αγίας Γραφής.

  Κάθε χριστιανός δικαιούται να πιστεύει ότι όλες αφορούν το παρόν και το μέλλον προφητείες θα εκπληρωθούν με τον ίδιο τρόπο όταν έρθει η ώρα τους διότι η Γραφή είναι Λόγος Αλήθειας.

   Ο Δανιήλ ο προφήτης του Θεού κατά την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας λέγει: «Και εγώ άκουσα αλλά δεν εννόησα τότε είπον Κύριε μου ποίον το τέλος τούτων; Και είπε ύπαγε Δανιήλ διότι είναι κεκλεισμένοι και εφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού»

(Δανιήλ ιβ:8—9).

   Είναι βέβαιον ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες διότι το Άγιο Πνεύμα ανοίγει τους οφθαλμούς των Χριστιανών δια να ιδούν την σημασία των προφητειών. Υπάρχουν χιλιάδες Χριστιανοί οι οποίοι δεν εκπλήττονται από την όλην στροφή την φοβερή των γεγονότων

Αντί να κλονίζεται η πίστη τους βλέπουν  ότι προφητείες της Γραφής εκπληρώνονται προ των οφθαλμών τους.

    Οι πιστοί αυτοί ενδιαφέρονται έτσι περισσότερο στην μελέτη του Λόγου του Θεού και είναι δραστηριότεροι εις το έργο τους διότι αυξάνει η ελπίδα τους καθόσον βλέπουν την ημέρα προσεγγίζουσαν και «προσμένουν την μακαρία ελπίδα και επιφάνεια της δόξης του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτος β:13). Η θεραπεία δια το παγκόσμιο χάος της σήμερον βρίσκεται εις την προσωπική επάνοδο του Ιησού Χριστού.

   Ο κόσμος και η κοσμική Εκκλησία που δεν ακολουθούν τον Θεό δεν μπορούσαν να εννοήσουν τα παράδοξα γεγονότα περί των οποίων διαβάζουν στις εφημερίδες και τα περιοδικά και ακούν στο ραδιόφωνα και στους δρόμους. Είναι τόσο πολυάσχολοι ώστε δεν βρίσκουν τον χρόνο να διαβάζουν τον προφητικό λόγο του Θεού στις Γραφές. Οι συνετοί όμως εννοούν τον και διδάσκουν σύμφωνα προς αυτόν.

  Οι προφητείες βρίσκουν τον τρόπο  να μεταφέρονται στην ιστορία χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο τυφλός κόσμος. Αλλά γι’ αυτούς που ερευνούν την Γραφή παρέχεται αιφνίδιο φως και κατανόησης επί ορισμένων προφητειών αυτής.

   Ενώ τα γεγονότα αυτά εκτυλίσσονται η κατά γράμμα ακριβής εκπλήρωσης τους παρέχει φως εις τους ερευνητές του Λόγου του Θεού. Και έτσι οι μελετώντες την Γραφή μπορούν να μεγαλύνουν τον Θεό διότι τους δίδεται κατανόησης των γεγονότων του παρόντος και του μέλλοντος εις το φως του Προφητικού Λόγου.

………………

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ

                           ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

«Και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό των Εθνών εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών»Λουκάς κα:24)

  Ο όρος «Έθνη» περιλαμβάνει όλα τα έθνη της γης εκτός των Εβραίων.

  Ως εκ τούτου όλος ο κόσμος διαιρείται σε δύο τάξεις—τους Εβραίους ή Ισραηλίτες και τα Έθνη. Οι «καιροί των Εθνών» είναι η χρονική περίοδος η οποία άρχισε το 606 π.χ. όταν η παγκόσμιος εξουσία περιήλθε στα χέρια του Ναβουχοδονόσωρ βασιλέως της Βαβυλώνας κατ’ επιταγή  του Θεού (Ιερεμίας κζ:1—21). Και όταν ο Ναβουχοδονόσωρ εισέβαλε εις την Παλαιστίνη και έφερε τους Ιουδαίους αιχμάλωτους εις την Βαβυλώνα κατέστρεψε δε συγχρόνως τον Ιουδαϊκό Ναό της Ιερουσαλήμ. Η αιχμαλωσία αυτή των Ιουδαίων υπήρξε το αποτέλεσμα της παρακοής των εις τας εντολάς του Θεού και της στροφής των προς την ειδωλολατρία. Οι καιροί των Εθνών θα εξακολουθήσουν μέχρι της Αποκαλύψεως του Ιησού Χριστού.

  Υπάρχει διαφορά μεταξύ της περιόδου που ονομάζεται «Καιροί των Εθνών» και του όρου «Πλήρωμα των Εθνών»

  Το πλήρωμα των εθνών αναφέρεται εις την ολοκλήρωση της ομάδας εκείνης  των ανθρώπων απ’ τα έθνη οι οποίοι απαρτίζουν την Εκκλησία του Χριστού. Η περίοδος αυτή της Εκκλησίας άρχισε κατά την Πεντηκοστή και θα εξακολουθήσει μέχρι την αρπαγή της.(της Εκκλησίας).  Ο Παύλος λέγει «τύφλωσης κατά μέρος έγινε εις τον Ισραήλ εωσού εισέλθει το πλήρωμα των Εθνών»(Ρωμαίους ια:25).

  Κατά τα τελευταία έτη ελάχιστος αριθμός των Εβραίων έχουν

πιστέψει εις τον Χριστό μέχρις ότου μετά την Αρπαγή κατάλοιπο ένα μέρος εκ του συνόλου του Ισραήλ θα επιστρέψει εις τον Κύριο και Μεσσία και θα μαρτυρήσει περί Αυτού. (Ρωμαίους ια:4—5 και Αποκάλυψης ζ:3—8).

  «Το πλήρωμα των Εθνών»αποτελεί την ολοκλήρωση των σκοπών του Θεού καλούντος εκ μέσου των εθνών ένα λαό δια να ανήκει εις τον Χριστό—την Εκκλησία.

  Κατά την διάρκεια αιχμαλωσία της Βαβυλώνας άκμασαν δύο προφήτες ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ οι οποίοι έγραψαν δια την ιστορία του Εθνικού κόσμου μεταξύ των οποίων κυριότερος είναι ο Δανιήλ.

   Ο Δανιήλ επέβη μέγας προφήτης διότι μέσα στην καρδιά του

αποφάσισε να μη εκκλίνη από του Θεού και ο Θεός τον χρησιμοποίησε. Ενώ βρισκόταν σε ξένη γη δεν ντρεπόταν ή φοβόταν να ομολογεί τον Θεό και εμπιστεύεται εις Αυτόν. Δεν έκαμε συμβιβασμούς με τον Διάβολο και αυτό είναι το μυστικό κάθε καρποφόρου ζωής. Ο Θεός κυβερνά τις σκέψεις των αγίων Του που ομοιάζουν προς τον Δανιήλ.

  Ο Δανιήλ έγινε τοιουτοτρόπως ο ακόλουθος Βασιλέων έλαβε μεγάλη εξουσία στην Βαβυλώνα και αναγνωρίσθηκε ως ο πρώτος των σοφών. Και παράλληλα μίλησε με αγγέλους και ο Θεός  τον ικάνωσε να ερμηνεύσει το όραμα της εικόνας του Ναβουχοδονόσωρ όπως και τις δικές του οράσεις το σύνολο των οποίων δίδει την προφητική εικόνα της εξελίξεως των Εθνών και «Των καιρών των εθνών».

   Η εικόνα του δεύτερου κεφαλαίου του Δανιήλ αναφέρεται εις το διάγραμμα ευθύς μετά την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα. Το όνειρο του Ναβουχοδονόσωρ και οι οράσεις του Δανιήλ στο έβδομο κεφάλαιο έχουν παρόμοια ερμηνεία. Η εικόνα του ονείρου συνίστατο από τέσσερα διάφορα μέταλλα τα οποία αντιπροσωπεύουν τέσσερις κοσμοκρατορίες. Κάθε μέταλλο που διαδέχεται το προηγούμενο ήταν μεν κατώτερης αξίας παρουσίαζε όμως μεγαλύτερη δύναμη. Τα τέσσερα ζώα των οράσεων του Δανιήλ τα οποία ανέβαιναν από την Θάλασσα αντιπροσώπευαν τις ίδιες κοσμοκρατορίες της εικόνας.

  Η βαβυλωνιακή βασιλεία παρουσιάζεται στην εικόνα με την

χρυσή κεφαλή και εις την όραση του Δανιήλ με το θηρίο που ήταν όμοιο με λέοντα και είχε πτέρυγας αετού.

  Η Μηδοπερσική βασιλεία παρουσιάζεται εις την εικόνα με το στήθος και τους βραχίονες αυτής εξ’ αργύρου και εις την όραση του Δανιήλ με το θηρίο που ήταν όμοιο με άρκτο και σηκώθηκε κατά το ένα πλάγιο (την Περσία εννοεί) και είχε τρεις πλευρές στο στόμα αυτού μεταξύ των οδόντων αυτού.(Το θηρίο= εννοεί την Μηδοπερσική βασιλεία).

  Η Ελληνική αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρουσιάζεται στην εικόνα με την κοιλιά αυτής και τους μηρούς αυτής εκ του χαλκού και εις την όραση του Δανιήλ με θηρίο όμοιο με πάρδαλη έχοντας τα νότα του τέσσερις πτέρυγας και τέσσερις κεφαλές που αντιπροσωπεύουν την εις τέσσερα κράτη διαίρεση της βασιλείας αυτής.

   Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορίαπαρουσιάζεται στην εικόνα με τις κνήμες εκ σιδήρου και τα πόδια αυτής μεν εκ σιδήρου μέρος δε εκ πηλού και εις την όραση του Δανιήλ με ένα θηρίο τρομερό και καταπληκτικό και ισχυρό σφόδρα(=( ορμητικός βίαιος εξαιρετικά ισχυρός )και είχε μεγάλους οδόντας κατέτριβε και κατασυνέτριβε και καταπατούσε το υπόλοιπο με τους πόδας αυτού και αυτό ήταν διαφορετικό πάντων των θηρίων των προ αυτού και είχε δέκα κέρατα.

   Η ιστορία των Εθνών μόλις είχε περάσει την περίοδο των κνημών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όταν αυτή καταστράφηκε. Η ιστορία της αυτοκρατορίας αυτής δεν έφθασε στην περίοδο των ποδών και των δέκα δακτύλων της εικόνας του ονείρου του Ναβουχοδονόσωρ. Οι δέκα δάκτυλοι των οποίων μέρος ήταν εκ σιδήρου και μέρος εκ πηλού αντιπροσώπευαν την περίοδο των δέκα βασιλείων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υπό την τελική μορφή τα οποία μέλλουν να συντριφθούν υπό του αποκοπέντος «λίθου άνευ χειρών». «εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών και χτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού και κατασύντριψε αυτούς». Τότε ο σίδηρος ο πηλός ο χαλκός ο άργυρος και ο χρυσός κατασυντρίφτηκαν μαζί και έγιναν ως λεπτό άχυρο αλωνιού θερινού. Και ο άνεμος σήκωσε αυτά και κανένας τόπος δε βρέθηκε γι αυτούς ο δε λίθος αυτός που χτύπησε την εικόνα έγινε όρος μεγάλο και γέμισε όλη την γη». Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «Λίθος» όστις απεκόπη άνευ χειρών και ο οποίος θα έλθει πάλι και θα εκπληρώσει την προφητεία αυτήν.

   Ως εκ τούτου η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία η οποία κατεστράφη πρόκειται να αναβιώσει και πάλι δια να εκπληρωθεί η προφητεία της εικόνας του ονείρου του Ναβουχοδονόσωρ και να τερματιστούν οι καιροί των Εθνών. Έτσι λέγουν ο Δανιήλ και ο Ιωάννης εις την Αποκάλυψη του. οι Αυτοκρατορίες σηκώνονται και πέφτουν κατ’ επιταγήν του Θεού και κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να μεταβάλει το σχέδιο του θεού εν σχέση με τους «Καιρούς των Εθνών» όπως αναφέρεται προφητικώς εις

την αγία Γραφή.

  Εκείνος που μελετά τις Γραφές πρέπει να παρακολουθήσει τις σχετικές παραπομπές που αναφέρονται εις τον Δανιήλ και εις την αποκάλυψη περί ιστορίας των Εθνών όπως αυτή αποκαλύπτεται εις την εικόνα του Ναβουχοδονόσωρ στις οράσεις του Δανιήλ και εις την Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Έτσι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τις προφητείες της Γραφής οι οποίες μας μιλούν περί του τέρματος της περιόδου των καιρών των Εθνών.

………………

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ-

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν αλλά να έχει ζωήν αιώνιον. Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον δια να κρίνει τον κόσμον αλλά δια να σωθή  κόσμος δι’ αυτού».(Ιωάννης γ:16—17).

                «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  «Εάν ομολογήσεις δια του στόματος σου τον Κύριο Ιησού και πιστεύσεις εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών θέλεις σωθεί».(Ρωμαίους ι:9).

                «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

   Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μονογενής Υιός του θεού. γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου υπό της Παρθένου Μαρίας εις την Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

    Επί του διαγράμματος η γέννησης του Χριστού εικονίζεται δι’ ενός αστέρος και η σταύρωσης Του δι’ ενός σταυρού. Μετά τον σταυρό ακολουθούν η ανάστασης και η ανάληψης Του. Ο Ιησούς Χριστός ήτο απ’ αρχής. Επί τη γης έζησε περίπου 33 έτη. Τώρα ζει εις τα δεξιά του Θεού και εις όλη την αιωνιότητα. Όταν ο Ιησούς ήταν επί της γης είχε κοινωνία μετά του Θεού διότι ήταν Άγιος.

Η κοινωνία εκείνη ήταν το υπόδειγμα κοινωνίας την οποία ζητεί ο Θεός από τον άνθρωπο. Όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο του έδωκε ικανότητα ώστε να έχει κοινωνία μαζί Του. Δυστυχώς  ο άνθρωπος υποχώρησε στον πειρασμό αμάρτησε  και είχε πλέον ανάγκη Σωτήρος ο οποίος θα τον επανάφερε εις την κοινωνία μετά του Θεού με την υψηλή αποστολή να γίνει Σωτήρας του ανθρώπου να ελευθερώσει αυτόν από τα δεσμά της αμαρτίας και να τον επαναφέρει προς τον Θεό. Ο Χριστός ήλθε εις την γη για να λυτρώσει τον χαμένο κόσμο εκ του θανάτου και να χαρίσει την αιώνιο ζωή. Δια να εκπληρώσει την αποστολή Του έδωκε την ζωή Αυτού επί του Σταυρού ως Αμνός του Θεού ο αίρων την=(να ανακαλέσει-να υποβαστάξει-να αφαιρέσει- αυτό έκανε ο Χριστός) αμαρτία του κόσμου. Σταυρώθηκε πέθανε τάφηκε.

   Την Τρίτη ημέρα ανέστη εκ νεκρών νικώντας δια του θανάτου Του τον θάνατο. Μετά την Ανάσταση ου εθεάθη επί της γης υπό της Μαρίας της Μαγδαληνής και των μαθητών Του.

   Συνανεστράφη και συνομίλησε μαζί τους επί 40 ημέρες μετά την ανάσταση Του κατόπιν δε ανελήφθη εις τους Ουρανούς όπου τώρα κάθεται εις τα δεξιά του Θεού. Βρίσκεται εκεί ως ο Αρχιερεύς ημών «κατά την τάξη Μελχισεδέκ»(Εβραίους ς:20). Η έκφρασης αυτή «κατά την τάξη» αναφέρεται εις το βασιλικό αξίωμα και εις το αμετάθετο της Ιεροσύνης του Χριστού εις τον αιώνα (Εβραίους  ζ: 23—24 και Γένεσης ιδ: 18). Τώρα ο Χριστός μεσιτεύει υπέρ ημών των τέκνων του Θεού. Επειδή Αυτός ζει θέλομε ζήσει και εμείς διότι σωθήκαμε με το αίμα Του και ανήκουμε εις Αυτόν. Ο Χριστός θα έλθει και πάλι να κρίνει ζώντας και νεκρούς.

  Ο τυφλός κόσμος ουδέποτε θα μπορέσει να βγει από το σκότος παρά μόνο όταν ανοίξει τα μάτια του προς την αληθινή έννοια της αποστολής και της δυνάμεως του Ιησού Χριστού και μετανοήσει εκ των πονηρών αυτού οδών αποδεχόμενος Αυτόν ως Λυτρωτή και Σωτήρα του. ο Χριστός είναι ο μόνος δυνάμενος να λυτρώσει τον χαμένο κόσμο από τον θάνατο και να δώσει την ζωή.

   Αυτό είναι το Ευαγγέλιο οι καλές αγγελίες της Γραφής.

   Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει πολλές κατηγορηματικές προφητείες που αφορούν την γέννηση την ζωή την διακονία τον θάνατο την ανάσταση την ανάληψη και την υπερύψωση του Χριστού. Πολλές από τις Προφητείες αυτές εκπληρώθηκαν όπως αναφέρεται εις την Καινή Διαθήκη. «Και αρχίσας από του Μωϋσέως και πάντων των προφητών διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί των γεγραμμένα εν πάσαις ταις Γραφαίς»(Λουκάς κδ: 27).

  Αναφέρουμε εδώ μερικές από αυτές τις προφητείες της Π.Δ. και την εκπλήρωση τους εις την Κ.Δ.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ======================= ΕΚΠΛΗΡΩΣΗΣ

Σπέρμα γυναικός—Γένεσης γ:15==========Γαλάτας δ:4

Σπέρμα Αβραάμ—Γένεσης ιζ: 7+κβ:18=====Γαλάτας γ:16

Σπέρμα Δαβίδ—Ψαλμός ρλβ:11=========Πρ.ιγ:23+Ρωμ.α:3

Γέννησης εκ Παρθένου—Ης.ζ:14===========Λουκ.α:35

Γέννησης εν Βηθλεέμ Μιχ.ε:2==============Ματθ.β:1

Η δημόσια διακονία Του—Ησα.ξα:1—2======Λουκ.δ:16—21 

Έναρξης αυτής εις Γαλιλαία—Ησα.θ:1—2====Ματθ.δ:12—16

Η είσοδος Του εις Ιεροσόλυμα—Ζαχ.θ:9======Ματθ.κα:1—5

Ο ζήλος Του—Ψαλμός  ξθ:9===============Ιωαν.β:13—17

Απερρίφθη υπό των αδελφών Του ψαλ.ξθ:8===Ιωαν.11—12+ζ:5

Επροδόθη υπό φίλου—Ψαλμ.μα:9==========Ιωαν.γ:18—21

Επωλήθη αντί τριάκοντα αργύρια Ζαχ.ια:12===Ματθ.κς:15

Η σιωπή Του ενώ κατηγορείτο—Ησα.νγ:7===Ματθ.κζ:12—14

Επτύσθη και εμαστιγώθη—Ησα.ν:6====Μαρκ.ιδ:65+Ιωαν.ιθ:1

Ο χιτών Του ετέθη εις κλήρον—ψαλμ.κβ:18=====Ματθ.κζ:35

Ο εξιλαστήριος θάνατος Του—Ησα.νγ:12========Ματθ.κ28

Η σαρξ Του δεν είδε διαφθορά—Ψαλ.ις:10—11===Πραξ.β:31

Η ανάστασή Του—Ψαλμ.ις:10—11 =========Πραξ.Β:32

Η ανάληψης Του—Ψαλμ.ξη:18=============Εφεσ. Δ:8—10

Η υπερύψωσης Του—Ψαλμ.ρα:1===============Εβρ.α:3

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Ο αιώνιος Χριστός είναι το κύριο θέμα ολοκλήρου της Γραφής.

Ήλθε εκ σπέρματος Αβραάμ και ως τοιούτος αποτελεί την

ευλογία ολόκληρου του κόσμου. Ο σταυρός επί του οποίου έκαμε ιλασμό επί των αμαρτιών ημών είναι πηγή νέας ζωής.  Καταγόταν από τον Οίκο Δαβίδ. Τοιουτοτρόπως θα γίνει ο Βασιλεύς του Ισραήλ «Ο επιθυμητός των Εθνών».

  Ο Ιησούς Χριστός είναι το Άλφα και το Ωμέγα. Την καταγωγή Του βρίσκουμε εκ του Θεού εις το: (Ιωάννης α:12 και εκ του Αβραάμ εις το (Ματθαίος 1—17 ). Ο ίδιος ο Χριστός τονίζει Εαυτόν μετά του Θεού λέγων: «Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν».

  Η Παλαιά Διαθήκη δια της ιστορίας των νόμων της των θυσιών της και των προφητειών της αποτελεί προετοιμασία δια την έλευση του Ιησού Χριστού εις τον κόσμο. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν την φανέρωση του Χριστού εις τον κόσμο. Η Αποκάλυψης αποτελεί την συγκεφαλαίωση όλων των σχεδίων του Θεού εν τω Χριστώ και δια του Χριστού. Εις την Π.Δ. υποκρύπτεται η Κ.Δ. και εις την

Κ. Διαθήκη αποκαλύπτεται η Π. Διαθήκη.

   Ο Χριστός είναι η χρυσή κλωστή της νίκης που διατρέχει το μήκος ολοκλήρου της Γραφής. Εν τω Προσώπου του Χριστού η Γραφή παρουσιάζεται μια συνεχής και αδιάσπαστος ιστορία της ανθρωπότητας εν σχέσει της προς τον Θεό. Ο Χριστός ο οποίος είναι η αλήθεια συνδέει το ένα προς  άλλο τα 66 βιβλία της Γραφής εις μια προοδευτική αποκάλυψη της Αλήθειας με τελεία αρμονία εις την διδασκαλία.

  Επί του διαγράμματος θα παρατηρήσετε ότι ο Χριστός ήταν Προφήτης κατά την διάρκεια της επιγείου ζωής Του. τώρα κατά την οικονομία της Εκκλησίας ήτις είναι οικονομία Χάριτος ο Χριστός Είναι ο μέγας Αρχιερεύς ημών. Και κατά την περίοδο της βασιλείας η οποία θα διαδεχθεί την περίοδο της μεγάλης θλίψεως επί της γης θα είναι ο Βασιλεύς.         

  Ο Χριστός θα καταστρέψει τον θάνατο.

«διότι επειδή ο θάνατος ήλθε δι’ ανθρώπου ούτω και δι’ ανθρώπου η ανάστασης των νεκρών. Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ ούτω πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ. Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν ο Χριστός είναι η απαρχή έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία Αυτού  ύστερον θέλει είσθαι το τέλος όταν παραδώσει τη βασιλεία εις τον Θεό και Πατέρα όταν Καταργήσει πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύσει εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας Αυτού έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.

( Α΄ Κορινθίουςιε:21—23). Ο Χριστός είναι το «σπέρμα της γυναικός» περί του οποίου εγένετο ο λόγος εις το (Γένεσης γ:15)».

   Αυτός τελικώς θα καταστρέψει τον Διάβολο και τα έργα αυτού.

   Ο παλαιός ύμνος που διδαχθήκαμε περί του Χριστού και της αγάπης Του ενώ ακόμη βρισκόμαστε εις το περιβάλλον της χριστιανικής οικογενείας μας εκφράζει την ανάγκη ολοκλήρου της ζωής μας.

  Πόσον μέγαν φίλον Έχομεν ω Ιησού οία χάρης και αγάπη λάμπει εν τω βίο σου….

  «Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς και ενώ ήμεθα νεκροί δια τα αμαρτήματα εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού»

(Εφεσίους β:4—5).

………………

Από Τον Κόσμο Της Αγίας Γραφής

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

(Μετά βιβλικού χάρτου)

Υπό

GEORGE D.BECKWITH

Διδάκτωρ φιλοσοφίας = ιεροκήρυκος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟΝ ΠΕΜΠΤΩΝ ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

Ο ΤΑΦΟΣ—ΑΙ  ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΩΝ—ΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ

 «Μη θαυμάζετε τούτον διότι έρχεται ώρα καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».

(Ιωάννης κ:23—29).

  Προς συσχετισμό με τα αναφερόμενα εις το παρόν κεφάλαιον ας στρέψουμε την προσοχή μας εις το κάτω μέρος του Διαγράμματος όπου εικονίζονται: πρώτον ο τάφος δεύτερον η θέση για τις ψυχές των αποθανόντων δικαίων τρίτον η θέσεις για τις ψυχές των αποθανόντων αμαρτωλών τέταρτον το μέγα χάσμα μεταξύ των δύο αυτών θέσεων πέμπτον αι αναστάσεις εκ νεκρών.

  Πολλοί άνθρωποι δεν διακρίνουν ότι θα πραγματοποιηθούν

χωριστές  αναστάσεις εκ των νεκρών και ότι θα λάβουν χώραν περισσότερες της μια κρίσεως.

  Δεν διακρίνουν ότι η Γραφή μιλά περί μιας μακράς περιόδου χιλίων ετών μεσολαβούσης μεταξύ της αναστάσεως των δικαίων κατά την δευτέραν έλευση του Χριστού και της αναστάσεως εκείνων που έπραξαν τα φαύλα δια να κριθούν ενώπιον του λευκού Θρόνου.

  Το μόνο στοιχείο του ανθρώπου το οποίο πεθαίνει είναι το σώμα του.

  Ο τάφος είναι ο επί της γης τόπος όπου τα σώματα των αποθανόντων δικαίων και πονηρών αποτίθενται σε αναμονή της αναστάσεως εις την οποίαν θα έχει μέρος εκάστη εκ των τάξεων αυτών.

  Η ψυχή του ανθρώπου δεν πεθαίνει αλλά εξακολουθεί να ζει μετά τον θάνατο του σώματος και απέρχεται στον ετοιμασμένο τόπο γι’ αυτήν.

  Ο τόπος όπου απέρχονται οι ψυχές των δικαίων ονομάζεται «Παράδεισος» εις το διάγραμμα εικονίζεται ο παράδεισος ως ευρισκόμενος υπό του τάφου κατά το διάστημα που προηγήθη της αναστάσεως του Χριστού. Αλλά μετά την ανάσταση του Χριστού τοποθετείτε εις τον Ουρανό.

  Ο Χριστός πέθανε αλλά ανέστη και πάλι νίκησε τον θάνατο. Όταν το σώμα Του ανέστη εκ του τάφου ο τάφος αυτός ανοίχθηκε και η ψυχή Αυτού και το Πνεύμα επανήλθαν δια να ενωθούν με το σώμα Του επί της γης. Έτσι ο Χριστός έγινε απαρχή των κεκοιμημένων. (αρχή των αυτών που κοιμήθηκαν εν Κυρίω).

  Ο Χριστός εν τη ανάσταση Του ηχμαλώτισεν αιχμαλωσίαν. Ηλευθέρωσεν τας ψυχάς των δικαίων εκ του άδου και μετατόπισε τον παράδεισον εις τους ουρανούς. Ο Παύλος ονομάζει παράδεισο τούτον τρίτον ουρανό κατοικία του Θεού(Β΄ Κορινθίους ιβ:1—4). Οι δίκαιοι όιτινες ηλευθερώθησαν υπό του Χριστού εκ του άδου μετέβησαν εις τον εν ουρανοίς παράδεισον.  Ο παράδεισος αυτός φαίνεται εις το διάγραμμα μετά την ανάληψη του Χριστού. Τώρα τα πνεύματα και οι ψυχές των δικαίων πηγαίνουν κατά τον θάνατο εις τον παράδεισο εν ουρανοίς και θα παραμένουν εκεί έως ότου έλθει ο Χριστός δια να παραλάβει την εκκλησία Του κατά την αρπαγή οπότε τα σώματα των κεκοιμημένων δικαίων θα κληθώσι εκ των τάφων. Επί  του διαγράμματος σημειούται μέγα χάσμα στηριγμένο κάτω υπό τον τάφον παράδεισο και υπό το χάσμα τούτο βρίσκεται ο τόπος δια τις ψυχές των αδίκων. Το μέγα τούτο χάσμα μεταξύ του παραδείσου και τόπου όπου βρίσκονται οι ψυχές των αδίκων είναι αδιάβατο.

  Η ιστορία του πλούσιου και του Λαζάρου που αναφέρει ο (Λουκάς κεφ.ις:19—31) βεβαιώνει ότι τα πνεύματα των αποθνησκόντων έχουν συνείδηση υπάρξεως και ότι φέρουν «ψυχικό σώμα»το οποίο τους δίδει την ικανότητα να αναγνωρίζονται υπό την μορφή που είχαν επί της γης διότι ο πλούσιος αναγνώρισε τον Λάζαρο και συνομίλησε περί αυτού μετά του Αβραάμ δια μέσου του αδιάβατου χάσματος.

  Το πνεύμα δεν είναι στερημένο σώματος και το σώμα αυτό λέγεται «ψυχικόν».

  Η θέσης κάθε ψυχής μετά θάνατο εξαρτάται από την στάση την οποία τήρησε επάνω στη γη απέναντι του Σωτήρος Ιησού Χριστού. Εάν δηλαδή αποδέχθηκε τον εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού επί του Σταυρού και εσώθη δι’ Αυτού. Εάν ο αμαρτωλός αναγεννηθεί και σωθεί ενώ βρίσκεται ακόμη εις την παρούσα ζωή ούτως ώστε το Πνεύμα του Θεού να κατοικήσει στην καρδιά του και να γίνει ναός του ζώντος Θεού τότε η ψυχή και το Πνεύμα αυτού μετά τον αποχωρισμό εκ του σώματος μεταβαίνουν εις τον παράδεισο τον τόπο που προορίζεται δια τις ψυχές των δικαίων. Ο τρόπος κατά τον οποίο ζει ένα πρόσωπο ως χριστιανός καθορίζει την αμοιβή ή τον στέφανο που θα λάβει όταν παρουσιασθεί προ του προ του βήματος του Χριστού.

  Εάν ένας άνθρωποςπαραμένει άνευ σωτηρίας ενώ ζει επί της γης και το κακό έχει τον θρόνο του εις την καρδιά του ώστε να μη υπάρχει θέση δια τον Θεό μέσα στη ζωή του τότε η ψυχή του απέρχεται εις τον τόπο που έχει ετοιμασθεί δια τας ψυχάς των αδίκων. Έτσι η κατάστασης ενός ανθρώπου επί της γης σωσμένου ή μη καθορίζει που θα παραμείνει το πνεύμα του μετά θάνατο ως και τον χρόνο κατά τον οποίο το σώμα του θα αναστηθεί εκ νεκρών.

   Εφ’ όσον από του Αδάμ και εξής επικράτησε ο φυσικός θάνατος ο θάνατος του σώματος πρόκειται να λάβει χώραν και

φυσική ανάστασης. «Επειδή πάντες αποθνήσκει εν τω Αδάμ ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ»(Α΄ Κορινθίους ιε: 22). Εδώ και ο θάνατος και η ανάστασης αναφέρονται εις το σώμα.

   Η πρώτη ανάσταση είναι ανάσταση δικαίων.  Λαμβάνει χώραν εις δύο στάδια καθώς αναφέρεται εις το διάγραμμα. Το πρώτο στάδιο συμπίπτει με την αρπαγή της Εκκλησίας οπότε οι νεκροί εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτον ενώ τα σώματα των ανθρώπων που έζησαν στην αμαρτία θα παραμείνουν εις τους τάφους των.

  Το δεύτερο στάδιο της πρώτης ανάστασης θα περιλαμβάνει τους αγίους της μεγάλης θλίψεως και θα λάβει χώραν κατά το τέλος της θλίψεως. Άγιοι  αυτοί θα είναι οι ομολογήσαντες τον Χριστό κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψεως οι μη λατρεύσαντες το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού και οι οποίοι δεν έλαβαν το χάραμα επί των μετώπων αυτών και επί την χείρα αυτών (Αποκάλυψης κ:4). Οι ψυχές των αγίων βρίσκονται σε αναμονή της αναστάσεως των σωμάτων αυτών. Οι άγιοι αυτοί θα αναστηθούν και θα λατρεύσουν τον Χριστό ημέραν και νύκτα μέσα στο Ναό Αυτού.

 (Αποκάλυψης ζ:15)

  Οι χριστιανοί που θα ζουν επί της γης κατά την στιγμή της αρπαγής δεν θα ιδούν θάνατο διότι θα αρπαχθούν αμέσως δια να είναι μετά του Χριστού.

  Αυτοί γεννήθηκαν δύο φορές και δεν πρόκειται να πεθάνουν καμία. Οι άνθρωποι που έχουν γεννηθεί δύο φορές και πεθάνουν θα πεθάνουν μόνο μία φορά κατά τον θάνατο του σώματος. Εκείνοι όμως που γεννήθηκαν μία φορά δηλαδή την κατά σάρκα γέννηση πρόκειται να πεθάνουν δύο φορές δηλαδή θα υποστούν σωματικό και πνευματικό θάνατο.

  Εις τον Άδην θα παραμείνουν οι ψυχές των πονηρών μέχρι την Δευτέρα ανάσταση του Ιησού Χριστού. Κατά την Δευτέρα ανάσταση θα εξέλθουν εκ των τάφων τα σώματα των αδίκων και θα ενωθούν και πάλι με τις αμαρτωλές ψυχές τους και θα εμφανισθούν προ του «Μεγάλου Λευκού Θρόνου» δια κρίσι. Μετά την κρίσι θα ριφθούν εις την λίμνη του πυρός και τούτο είναι ο δεύτερος θάνατος.

   Η πρώτη ανάστασης αφορά τους σωσμένους. Οι τα αγαθά

Ποιήσαντες θέλουσι εξέλθει εις ανάσταση ζωής. Η Δευτέρα ανάστασης αφορά τους πράξαντες τα φαύλα οι οποίοι θα εξέλθουν εις ανάσταση κρίσεως. (Ιωάννης ε:29).

  «Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάσταση επί τούτου ο θάνατος δεν έχει εξουσία αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσιν βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη» (Αποκάλυψης κ:6).

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ—Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ—Ο ΠΙΣΤΟΣ

  «Διότι εφανερώθει η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας τους ανθρώπους διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τα κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν προσμένοντες σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι καιρώ προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.»(Τίτος β:11—13).

             «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Η οικονομία της Χάριτος είναι η παρούσα οικονομία εις την οποίαν ζούμε. Εκτείνεται από του σταυρού του Γολγοθά μέχρι της δευτέρας ελεύσεως  του Χριστού. Η Χάρις του θεού περιγράφεται από τον Παύλο ως «χρηστότης και φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού» (Τίτος γ:4) και ως αγαθότης προς ημάς εν χριστώ Ιησού»

(Εφεσίους β:7).

   Ο Θεός έσωσεν ημάς ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς αλλά κατά το έλεος Αυτού.»Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον» (Εφεσίους β:8)). Η Χάρις του Θεού είναι η ευμένεια της οποίας δεν είμαστε άξιοι και η οποία παρασχέθηκε δωρεάν σε μας τους ανάξιους αμαρτωλούς.  «Ίνα δικαιωθέντες  δια της χάριτος εκείνου γίνωμεν κληρονόμοι κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής» (Τίτος γ:7).

  Ο καθηγητής Σκόφιλδ λέγει ότι η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σώζει δικαιώνει συγχωρεί λυτρώνει προσφέρει κληρονομιά αποκαθιστά εξασφαλίζει θρόνο προς τον οποίον ερχόμαστε με παρρησίας δια να λάβουμε έλεος και βοήθεια μας διδάσκει πώς να ζούμε και μας δίδει ευλογημένη ελπίδα. «Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας δια να λαμβάνομεν έλεος και να εύρωμεν βοήθειαν εν καιρώ χρείας».

(Εβραίους δ:16).

  Ο Χριστός λέγει «αρκεί εις σοι η χάρις μου»

  Η Οικονομία της χάριτος είναι θαυμαστή διότι είναι η οικονομία του Ευαγγελίου της Χάριτος του Θεού. Ας  συγκρίνουμε την οικονομία του Νόμου την οποία διαδέχθηκε.

  Η οικονομία του Νόμου είναι Ιουδαϊκή ενώ η οικονομία της Χάριτος είναι οικονομία του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας. Ο Ιουδαϊκός Νόμος δεν συγχέεται με την Χάρι διότι ο νόμος περιλαμβάνει τις απαγορεύσεις του Θεού ενώ η Χάρις εκθέτει τις προσφορές του Θεού. Ο Νόμος κλείνει ενώ η Χάρις ανοίγει. Ο Νόμος κατακρίνει και τον καλύτερο άνθρωπο ενώ η Χάρις δικαιώνει και τον χειρότερο. Ο Νόμος επιφέρει κατάρα και θάνατο ενώ η Χάρις συγχωρεί λυτρώνει και ζωοποιεί. Ο Νόμος  χαρακτηρίζεται από το πνεύμα του μίσους αλλ’ η Χάρις εμπνέει αγάπη ειρήνη και αίνον.

  Ο Νόμος και η Χάρις υπήρχαν αφ’ ότου πλάσθηκε ο Αδάμ αλλά κατά την διάρκεια της οικονομίας του Νόμου ο οποίος δόθηκε υπό του Μωϋσέως ο Νόμος ήταν επικρατέστερος. Τώρα όμως κατά την διάρκεια της οικονομίας της χάριτος επικρατεί η χάρις και η αλήθεια που ήλθαν δια Ιησού Χριστού

(Λουκάς κγ:43+ Ρωμαίους ε:15 +Α΄ Κορινθίους ς:9—11).

  Ο Ιησούς Χριστός ήλθε ερχομένης της οικονομίας της χάριτος να πληρώσει (εκπληρώσει)τον νόμο του Θεού. Ο Ψαλμωδός ομιλεί περί του Νόμου του Θεού λέγοντας «Αλ’ εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα Αυτού και εν τω Νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα»  (Ψαλμός α:2).  

  Ο Νόμος εδόθη εις την περίοδο της ανθρώπινης κυβερνήσεως εξ’ αιτίας των παραβάσεων. Ο θεός έδωκε τον Νόμο εις τον Μωϋσή δια να φέρει τον ένοχο άνθρωπο εις συναίσθηση της αμαρτίας του. «Όσοι είναι εξ έργου Νόμου υπό κατάραν είναι» (Γαλάτας γ:10) «διότι εξ’ έργων Νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού δια του Νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας» 

(Ρωμαίους γ:20). «Η δύναμις της αμαρτίας είναι ο νόμος»

Α΄ Κορινθίους ιε:56)

Ο άνθρωπος δεν δικαιούται(δικαιώνεται) εξ’ έργων Νόμου αλλά δια της πίστεως εις τον Ιησούν Χριστό (Γαλάτας γ:26) Ο Νόμος δεν είναι εκ πίστεως (Γαλάτας γ:12). «Πριν δε έλθει η πίστις εφρουρούμεθα υπό τον Νόμον…Ώστε ο νόμος έγινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως αφού όμως ήλθεν η πίστις δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν».

(Γαλάτας γ:23—25).    

  «Περιπατείται κατά το Πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την

Επιθυμίαν της σαρκός» (Γαλάτας ε:16)  ο Παύλος λέγει προς τους πιστούς «Η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει επειδή δεν είσθε υπό νόμον αλλ’ υπό χάριν»(Ρωμαίους α:14).

  Η οικονομία της χάριτος είναι θαυμαστή διότι είναι οικονομία της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία είναι το ζων σώμα του Ιησού Χριστού ο οργανισμός εις τον οποίο ο Χριστός είπε: «Θέλω οικοδομήσει την Εκκλησία μου». Το να είναι κανείς μέλος της μεγάλης αυτής οικογενείας των πιστών οι οποίοι λυτρώθηκαν με το πολύτιμο αίμα του Χριστού αποτελεί μία ανεκτίμητη πείρα.

   Η Χριστιανική εκκλησία περιλαμβάνει προσκεκλημένους ανθρώπους εκ των έξω αδιάφορο εάν προέρχονται εξ’ Ιουδαίων ή εξ’ Εθνικών.

  Διαρκούσης της Οικονομίας της εκκλησίας τόσο οι Ιουδαίοι που σώζονται δια του Χριστού όσο και οι Εθνικοί έχουν την δυνατότητα να μετέχουν εξ’ ίσου των υποσχέσεων του Θεού προς την Εκκλησία. Ο Θεός προσκαλεί κατά θαυμαστό τρόπο τον λαό Του εκ μέσου όλων των εθνών και της γης. Οι προσκεκλημένοι τούτοι πρέπει να αναγεννηθούν και να βαπτισθούν δια του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι το μυστήριο της εκκλησίας.

  Η οικονομία της Χάριτος είναι επίσης θαυμαστή διότι είναι οικονομία του Αγίου Πνεύματος. Κάθε σεσωσμένος λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα.

  Κάθε άνθρωπος που γεννάται εις τον κόσμο είναι εκ φύσεως τέκνον οργής και νεκρός εν τη αμαρτία και ελευθερώνεται εκ της καταστάσεως αυτής δια της αναγεννήσεως. Η αναγέννηση καταργεί τον Πνευματικό θάνατο που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ και αποτελεί την αρχή της πνευματικής ζωής του πιστού στο Χριστό. Ο Θεός δίδει το Άγιο Πνεύμα εις τους δικούς του την στιγμή που πιστεύουν εις την ανάσταση Αυτού εκ των νεκρών δια την δικαίωση τους.

  Η οικονομία της χάριτος είναι θαυμαστή ακόμη διότι είναι κατ’ εξοχήν οικονομία του ευαγγελισμού. Ο αντικειμενικός σκοπός της σωτηρίας ψυχών. Το να συμμετέχει κανείς σε ένα κύκλο πιστών εκ της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού οι οποίοι έχουν ως αντικείμενο τον ευαγγελισμό ψυχών τούτο αποτελεί μία μεγάλη ευλογία.

  Μέσα εις το σχέδιο του Θεού περί Σωτηρίας κατά την οικονομία αυτήν της χάριτος είναι πρόσκλησης εκ του κόσμου των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι θα αποτελέσουν την Εκκλησία του Χριστού κατά της οποία πύλαι άδου δεν μπορούν να κατισχύσουν =(νικήσουν να ή να έχουν την τελική νίκη—αι Πύλαι άδου).

   Οι προσκεκλημένοι αυτοί αποτελούν ένα σώμα την Εκκλησία έχουν ένα Πνεύμα το Άγιο Πνεύμα και οικοδομούνται επί ενός θεμελίου του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.

  Η κοσμική Εκκλησία της σήμερον αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής διότι δεν θέλησε να αναγνωρίσει το μυστικό της σοφίας και δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος κατά την παρούσα οικονομία Αυτού.

  Η Εκκλησία μένει άνευ ελπίδος εάν δεν διοικείται από το Άγιο Πνεύμα.

  Μέσα εις την κοσμική Εκκλησία μπορούν να υπάρχουν άνθρωποι με δράσι και ενθουσιασμό όπως το να βοηθήσουν την ανθρωπότητα αλλά το έργο τους στερείτε πνευματικών αποτελεσμάτων.

  Ο σαρκικός νους δεν αντιλαμβάνεται τα πράγματα του Θεού διότι δεν έχει επαφή με το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί. Η λαμπάς του σαρκικού ανθρώπου δεν έχει έλαιο το οποίο σημαίνει το Άγιο Πνεύμα. Αυτοί οι άνθρωποι μη έχοντας έλαιο εις τις λαμπάδες τους δεν θα είναι έτοιμοι όταν έλθει ο ΝΥΜΦΙΟΣ.

  Οι αυτοαποκαλούμενες συγχρονισμένες Εκκλησίες βρίσκονται μάλλον εις το στρατόπεδο του Σατανά. Προσπαθούν να κάμνουν το καλό αλλά δεν περιέχουν πνευματική βοήθεια. Δεν έχουν αναγεννηθεί σε ζωή αιώνιο.

  Το αποκάλυψης γ:1 λέγει «Εξεύρω τα έργα σου ότι το όνομα

έχεις ότι ζεις και είσαι νεκρός». Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε αυτές τις Εκκλησίες ως άγγελος φωτός και οι διάκονοι αυτού παρουσιάζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης αλλ’ αγνοούν την πραγματικότητα την χάρι του Αγίου Πνεύματος.

  Ο Σατανάς εφευρίσκει συνεχώς νέα θρησκευτικά συστήματα που στερούνται της βοηθείας του Αγίου Πνεύματος  συστήματα που απευθύνονται εις την ξεπεσμένη ανθρώπινη φύσι και απορρίπτουν την αναγέννηση.

   Τα κύρια χαρακτηριστικά των συστημάτων αυτών του Σατανά είναι η λατρεία ειδώλων και η εκμετάλλευσης πράγματα τα οποία μισεί ο Θεός.

  Η Εκκλησία έχει ανάγκη να ιδεί τον Ιησού και να Τον γνωρίσει ως μόνο Σωτήρα της. Ο Χριστός πρέπει να παρουσιάζεται εις την ζωή και τις πράξεις των πιστών Χριστιανών.

   Κάθε αναγεννημένος άνθρωπος κατά την οικονομία αυτή της χάριτος είναι κάτοχος δύο φύσεων μιας την οποία κατέχει εκ γενετής και η οποία είναι εξ’ ολοκλήρου διεφθαρμένη και μιας άλλης της νέας φύσεως η οποία προέρχεται εκ του Θεού δια της αναγεννήσεως και είναι εξ’ ολοκλήρου αγαθή.

………………   

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ-

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ—Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ—Ο ΠΙΣΤΟΣ

  Ο καθηγητής Σκόφιλδ λέγει ότι εκείνοι που δεν έχουν αναγέννηση μπορεί να είναι μορφωμένοι ικανοί με καλή διάθεση γενναιόφρονες αξιαγάπητοι ακόμη και θρησκευτικοί άνθρωποι. Εν  τούτοις όμως κανείς εξ’  αυτών δεν ζητεί να κατανοήσει το θέλημα του Θεού να υπακούσει εις Αυτόν να

αρέσκει εις Αυτόν και να έχει κοινωνία μετ’ Αυτού.

  Οι άνθρωποι που δεν έχουν αναγεννηθεί στερούνται των ευλογιών που απορρέουν από την θυσία του Χριστού και απορρίπτουν τον λόγο Αυτού.

  Συχνά παρουσιάζονται γεμάτοι από συμπάθεια προς τις συμφορές και προς όλους τους ανικανοποίητους πόθους της ανθρωπότητας αλλ’ η πραγματικότης είναι ότι από την καρδιά των ανθρώπων αυτών που δεν εγεννήθησαν «εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί πορνεία φόνοι κλοπαί πλεονεξία πονηρία δόλος ασέλγεια βλέμμα πονηρό βλασφημία υπερηφάνεια αφροσύνη.  Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται και μολύνουν τον άνθρωπο»(Μάρκος ζ:22—23). 

    « Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικός ανακρίνονται»

(Α΄ Κορινθίους β:14).

  « Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα προς τον Θεό επειδή εις το νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται αλλ’ ουδέ δύναται όσοι δε είναι της σαρκός δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν».(Ρωμαίους η:7—8).

  Ο χριστιανός έχει δύο φύσεις. Δια της γεννήσεως λαμβάνει ανθρώπινη φύση. Ο πιστός εξακολουθεί να φέρει τον παλαιό άνθρωπο. Η αναγέννησης είναι μια νέα δημιουργία μας νέας φύσεως και όχι η αναμόρφωσης της παλαιάς. Ο Νικόδημος ήταν ηθικός και θρησκευτικός άνθρωπος αλλ’ ο Χριστός του είπε: «Εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού».(Ιωάννης γ:3).

  «Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιηού» (Γαλάτας γ:26).

   Εξ αντιθέτου εάν δεν έχετε πίστιν εις τον Ιησού Χριστό δεν είσθε τέκνα Θεού. Εάν κανείς δεν αναγεννηθεί και δεν εισέλθει εις την οικογένεια του Θεού δεν έχει το δικαίωμα να ονομάζει τον Θεό Πατέρα Του.

  Ο Θεός δεν είναι Πατήρ όλων των ανθρώπων ούτε  όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί προς αλλήλους από πνευματικής πλευράς. «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας  Θεού το δώρον»(Εφεσίους β:8 και Γαλάτας γ:6και ς:15).

   Όλα τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού είναι αναγεννημένα είναι αδελφοί εν Χριστώ και ο Θεός είναι πατέρας αυτών. (Α΄ Πέτρου β:9—12).

   Η ιδιότητα του Θεού ως Πατέρας αποκαλύπτεται μόνο εις την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Οπότε εάν ένας είναι στον Χριστό είναι νέο κτίσμα τα παλιά παρήλθαν και ιδού τα πάντα έγιναν νέα. (Β΄ Κορινθίους ε:17).

   «Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην. Ζω δε ουχί εγώ αλλ’ ο Χριστός ζει εν εμοί καθ’ ο δε τώρα ζω εν σαρκί ζω εν τη πίστη του Υιού του Θεού όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλάτας β:20).

«Διότι απεθάνετε και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ. Όταν  ο Χριστός η ζωή ημών φανερωθεί τότε και σεις μετ’ αυτού θέλετε φανερωθεί εν δόξη».

(Κολοσσαείς γ:3—4).

   «Όστις έχει τον υιόν έχει την ζωήν όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού την ζωήν δεν έχει».(Α΄ Ιωάννου ε:12)

   Εν τούτοις οι δύο φύσεις η παλαιά και η νέα την οποία αποκτά κάποιος δια της αναγεννήσεως συνυπάρχουν εις τον πιστό. Μεταξύ των δύο αυτών φύσεων υφίσταται σύγκρουσης όπως και δια μέσου των αιώνων υφίσταται μεταξύ του Θεού και του Διαβόλου δια την απόκτηση των ανθρώπινων ψυχών. Η σαρξ και το πνεύμα αντιμάχονται το ένα προς το άλλο. Ο μόλις επιστρέψας εις τον Χριστόν όπως και ο προ πολλού τοιούτος ο οποίος έχει το θάρρος εις την δύναμη της θελήσεως του δοκιμάζουν δυσκολία να εισέλθουν εις το νόημα εις το νόημα της ζωής εξ’ αιτία αυτής της συγκρούσεως.

  Μόνο η δύναμης του Πνεύματος του Αγίου μπορεί να διαλύσει αυτήν την σύγχυση. «Περιπατείτε κατά το Πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμία της σαρκός» (Γαλάτας ε:16).

  Η οικονομία της Χάριτος είναι και οικονομία της Εκκλησίας.

  Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού έχει ζωή αιώνιο. Ο θείος αυτός οργανισμός υπήρχε στα σχέδια του Θεού που προ καταβολής κόσμου  αλλ’ έλαβε υπόσταση μετά την ανάληψη

του Χριστού. Επί του διαγράμματος και εις την θέση της οικονομίας της Χάριτος σημειούται η Εκκλησία ως ιδρυθείσα κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και εξακολουθούσα να υπάρχει επί της γης μέχρι της αρπαγής. Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι εκ της γης αλλ’ εκ του ουρανού (Εφεσίους α:3). Τα μέλη της είναι ξένοι και παρεπίδημοι εις τον κόσμο αυτό.

  Επί του διαγράμματος αναφέρονται τα ονόματα των επτά Εκκλησιών της Ασίας ως περιγράφονται εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως κεφάλαια 2—και 3.

   Ένα βιβλίο του L.S.Harrison υπό του τίτλου «Τα θαυμάσια της Μεγάλης Αποκαλύψεως» δίδει μία σαφή εικόνα των επτά τούτων εκκλησιών. Οι  επτά επιστολές προς τις Εκκλησίες  αυτές δίδουν την χρονολογική και προφητική εικόνα των επτά περιόδων της οικονομίας της Εκκλησίας ως και μία επταπλή αγγελία προς την Εκκλησία. Οι επτά αστέρες που σημειούνται επί του διαγράμματος και άνω των Εκκλησιών αντιπροσωπεύουν τους αγγέλους των Εκκλησιών τούτων (Αποκάλυψης α:12—16). Ο Ιωάννης είδε τον ευλογητό του Κύριο ημών ιστάμενο εν τω μέσω των Εκκλησιών  και ενδεδυμένο ως μέγας Αρχιερεύς. Οι οφθαλμοί Αυτού ήσαν ως «Φλοξ πυρός» και «οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον». Και οι δύο αυτές εκφράσεις είναι συμβολικές της κρίσεως. Επτά αστέρες ήσαν εν τη δεξιά αυτού αντιπροσωπεύοντας τις αγγελίες προς τις Εκκλησίες. «Και εκ του στόματος αυτού εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία» σύμβολον του δικαιώματος όπως κάμνει χρήσιν.

  Εις εκάστην επιστολή προς τις Εκκλησίες ο Κύριος λέγει: «Γνωρίζω τα έργα σου». Και εις τις επιστολές αυτές ο Κύριος αναφέρει προφητικός τις πνευματικές συνθήκες που θα επικρατούσαν κατά τις επτά διαδοχικές περιόδους της παρούσης οικονομίας της Εκκλησίας.

  Η Εκκλησία της Εφέσου το 95 μ.Χ. αναφέρεται εις τα χωρία Αποκάλυψης 6:1—7. Έφεσος σημαίνει «επιθυμητός». Εις την  επιστολή προς την Εκκλησία της Εφέσου περιγράφεται η αγάπη του Κυρίου προς την Εκκλησία Του. παράλληλα ο

Κύριος κατακρίνει την πρώτη αυτήν Εκκλησία διότι άφησε την πρώτη αγάπη και λησμόνησε την φωνή του Αγίου πνεύματος. Η υπόσχεση του Κυρίου προς την εκκλησία τούτη είναι: «εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγει εκ του ξύλου της ζωής το οποίο είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού».

  Η Εκκλησία των Σμυρναίων 95—315 μ.Χ. στην αποκάλυψη β:8—11αντιπροσωπεύει την περίοδο των διωγμών υπό την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία την οποία χαρακτηρίζουν μεγάλα παθήματα. Δέκα αυτοκράτορες επεχείρησαν να συντρίψουν την Εκκλησία χωρίς να το κατορθώσουν. Η υπόσχεσης του Κυρίου προς την Εκκλησία αυτή ήταν: «γίνου πιστός μέχρι θανάτου και θέλω σοι δώσει το στέφανο της ζωής.

  Η Εκκλησία της Περγάμου 315—500 μ.Χ.

Αποκάλυψης β:12—17σημαίνει «κοινωνία γάμου» και κοσμική Ανάδειξη. Προηγουμένως η  Εκκλησία ήταν στον κόσμο αλλά δεν ήταν εκ του κόσμου. Αργότερα εισήλθαν εις την Εκκλησία πολλά εκ του Ιουδαϊσμού και ετέθει αυτή υπό αυτοκρατορική εύνοια. Η υπόσχεσης προς την Εκκλησία της περιόδου αυτής ήταν: «Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν ψήφο λευκή και επί την ψήφο όνομα νέο γεγραμμένον το οποίο ουδείς γνωρίζει ει μη ο λαμβάνων»

  Η εκκλησία των Θυατείρων 500—1000 μ.χ. στην Αποκάλυψη β: 24—25—27—28—29    σημαίνει «Θυσίαν και η αγγελία του Κυρίου προς την εκκλησία αυτή ήταν: «Όσοι δεν έχουσι την διδαχήν ταύτην και οίτινες δεν εγνώρισαν τα βάθη του Σατανά ως λέγουσι δεν θέλω βάλει εφ’ ημάς άλλο βάρος πλην εκείνο το οποίον έχετε κρατήσατε εωσού έλθω».

  Η Εκκλησία των Σάρδεων 1500—1800 μ.Χ. στην Αποκάλυψη γ: 1—16περιλαμβάνει την περίοδο της Αναμορφώσεως κατά την οποία εν τούτοις ολίγοι έμειναν αμόλυντοι. Η υπόσχεσης του Κυρίου προς την Εκκλησία αυτή είναι: «Ο νικών ούτος θέλει ενδυθή ιμάτια λευκά και δεν θέλει εξαλείψει το όνομα αυτού εκ του Βιβλίου της ζωής και θέλω ομολογήσει το όνομα αυτού ενώπιον του Πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού».

  Η Εκκλησία της Φιλαδέλφειας στην

Αποκάλυψη γ: 7—13 αναφέρεται εις την περίοδον του

19^ου  αιώνος και σημαίνει «αγάπη προς τους αδελφούς». Η περίοδος αυτή είναι περίοδος Ιεραποστολών. Η ιστορία των Χριστιανών Ιεραποστόλων οι σκοποί τους οι θυσίες τους οι περιπέτειες τους οι νίκες τους η αφοσίωσης τους εις την υπόθεση της Εκκλησίας του Χριστού είναι πραγματικότητα που ανυψώνουν και εμπνέουν.  Κατά την περίοδο αυτή της εξαπλώσεως του Ευαγγελίου δια των ιεραποστόλων εμφανίζονται άνθρωποι όπως ο Δαβίδ Λίβιγκστον ο οποίος είχε ο οποίος είχε την μεγαλοψυχία να θυσιαστεί ενώ εξερευνούσε την μαύρη Ήπειρο της Αφρικής με την ελπίδα της απελευθερώσεως ψυχών που ζούσαν στο σκότος της αμαρτίας.

  Εκεί υπηρέτησαν περιώνυμοι Ιεραπόστολοι όπως και άλλοι μεταξύ των Ινδικών φυλών μέσα εις τα δάση της Βορείου Αμερικής. Άλλοι πάλι  ταξίδεψαν προς τις κοραλλιογενείς νήσους Του Ειρηνικού Ωκεανού ενώ ο Χούδσον Ταίηλορ ίδρυσε την Εσωτερική Ιεραποστολή της Κίνας ένας άνθρωπος πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως με σπάνιας δυνάμεως και προσευχής με θαυμάσιες οργανωτικές ικανότητες με ενεργητική πρωτοβουλία και με μεγάλη επιρροή επί των ανθρώπων. Εκατοντάδων τέτοιων ανθρώπων θα μπορούσαμε να αναφέρουμε που υπήρξαν ισχυρής πίστεως  εργάτες εις την υπόθεση της Χριστιανικής εκκλησίας κατά την περίοδο αυτήν της Ιεραποστολικής δράσεως και οι οποίοι απέδειξαν ότι ο Θεός δύναται να εργασθεί σε όλες τις εποχές δια της ζωής ταπεινών αφιερωμένων και αυτοθυσιαζόμενων πιστών ανδρών και γυναικών.

  Εις την εκκλησία της ιεραποστολικής δράσεως ο Κύριος δεν βρίσκει σφάλματα και δίδει εις αυτήν  την υπόσχεση: «Ιδού έθεσα ενώπιον σου θύραν ανεωγμένην και ουδείς δύναται να κλείσει αυτήν. Όστις νικά θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου».

………………   

Από Τον Κόσμο Της Αγίας Γραφής

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

(Μετά βιβλικού χάρτου)

Υπό

GEORGE D.BECKWITH

Διδάκτωρ φιλοσοφίας = ιεροκήρυκος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ—

                  ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

« ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματος μου λέγει ο Κύριος των δυνάμεων».(Ζαχαρίας δ:6).

  «Και ότε ήλθεν της Πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτό τόπω. Και εξαίφνης έγινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι. Και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός και εκάθισαν εις ένα έκαστον αυτών. Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου. Και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσι».

           «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ως αναφέρεται επί κεφαλής του διαγράμματος και υφίσταται ανέκαθεν απ’ αρχής.

  Κατά τους χρόνους της ιστορίας της Π.Δ. το Άγιον Πνεύμα επήρχετο επάνω σε θεοσεβείς ανθρώπους και ειργάζετο θαυμασίως δι αυτών. Το έργο του Αγ. Πνεύματος ήταν δημιουργικό έργο καθοδηγήσεως και θείας ενεργείας. Οι εκδηλώσεις του Πνεύματος γινόταν αναλόγως των περιστάσεων και με ορισμένο πάντοτε σκοπό. Η έκφρασης εις την Π.Δ. για τις εκδηλώσεις αυτές είναι:

«Το Πνεύμα το Άγιον επήλθε»

    Το Άγιο Πνεύμα κατηύθυνε την ζωή των πιστών ανθρώπων όπως ο Ενώχ ο Ιώβ ο Αβραάμ ο Μωϋσής ο Δανιήλ ο Ηλίας ο Ελισσαιέ.

    Εις το βιβλίο του Ησαϊα μα:10 ο Κύριος λέγει: «Μη φοβού διότι εγώ είμαι μετά σου μη τρόμαζε διότι εγώ είμαι ο θεός σου σε ενίσχυσα μάλιστα σε βοήθησα μάλιστα σε υπερασπίθην δια της δεξιάς της δικαιοσύνης μου».

    Αργότερα όταν ο Χριστός ήταν εδώ στη γη μίλησε προς τους μαθητές Του περί του Αγίου Πνεύματος και αποκάλυψε προς αυτούς ότι Αυτός έπρεπε να απέλθει και ότι το Πνεύμα το Άγιο θα ερχόταν προς αυτούς για να μείνει μαζί τους.(Ιωάννης ιδ:17). Και  πάλι είπε: «Συμφέρει εις εσάς να απέλθω  εγώ διότι εάν δεν απέλθω ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς αλλ’ αφού απέλθω θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς (Ιωάννης ις:7). Ώστε η επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος  εις την εκκλησία εξαρτιόταν

από την ανάληψη του Ιησού Χριστού. Η επιφοίτησης σημειούται επί του διαγράμματος κατά την οικονομίαν της χάριτος εν συνεχεία προς την ανάληψη του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός γνώριζε ενώ ήταν επί της γης ότι πρέπει να απέλθει και να λάβει την θέσιν Του εις τα δεξιά του Θεού όπου ευρίσκεται τώρα. Γνώριζαν  ότι θα ήταν για μας ο Μέγας Αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ για να μεσιτεύει για μας οι οποίοι Τον ακολουθούμε.

   Ο Ιησούς αναλήφθηκε καθώς είπε εις τους ουρανούς αλλά προ της αναλήψεως Του εξεπλήρωσε την μεγάλη αποστολή της ζωής Του. έδωσε την ζωή Αυτού αντί πολλών. Έγινε θυσία δια της προσφοράς του επί του Σταυρού χυθέντος αίματος Αυτού διότι ήταν ο αμνός ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου. Μας αγαπά τόσο πολύ ώστε έκαμε ιλασμό(καθαρισμό) περί των αμαρτιών μας. «Μεγαλυτέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς του να βάλει τις(κάποιος0 την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού»

(Ιωάννης ιε:13).

   Ο Ιησούςανέστη εκ νεκρών έγινεν απαρχή των κεκοιμημένων.

Νίκησε την αμαρτία και τον θάνατο και τώρα ζει δια παντός. Τον δεχόμαστε ως Σωτήρα μας πιστεύοντες εις Αυτόν. «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθή συ και ο οίκος» (Πράξεις ις:31)

   Ο Ιησούς Χριστός έστειλε μετά την ανάληψη Του το Άγιο Πνεύμα τον Παράκλητο όπως υποσχέθηκε κατά την ημέρα της Πεντηκοστής ώστε να κατοικεί στις καρδιές των δικών Του. το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το υπούργημα του Παράκλητου να όπως είχε φανερώσει ο Ιησούς περί της αποστολής του και ήταν ο αντιπρόσωπος του επί της γης δια να μένει μετά των πιστών Του. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο Χριστός χωρίς τους περιορισμούς της σαρκός και του υλικού κόσμου. Ο Σταυρός του Γολγοθά άνοιξε την πηγή από την οποία ανέβλυσαν επάνω στους μαθητές οι ευλογίες της Πεντηκοστής.

  Ο Χριστός είπε: «Θέλω οικοδομήσει  την Εκκλησία Μου».

Η Εκκλησία ιδρύθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής. Το Άγιο

Πνεύμα ήλθε τότε ως αντιπρόσωπος του Χριστού δια να οικοδομήσει την Εκκλησία την Νύμφη  του Αρνίου να κατευθύνει αυτήν  και να μένει εν αυτή (μαζί με την εκκλησία)εφ’ όσον θα βρίσκεται επί της γης μέχρι της αρπαγής.

  Το Άγιο Πνεύμα ήλθε επίσης δια να ελέγξει τον κόσμο περί αμαρτίας περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως.

  Κατά την Πεντηκοστή η ζωή των μαθητών που ήσαν συνηγμένοι μεταμορφώθηκε δια του Αγίου Πνεύματος. Νέα δύναμης ήλθε να εργαστεί μέσα στις καρδιές τους. ο φόβος εξαφανίστηκε και αυτοί μίλησαν περί της αλήθειας

  Ο Χριστός ενώ ακόμη ήταν επί της γης είπε προς τους μαθητάς Του: «Ο Παράκλητος το Πνεύμα το Άγιο το οποίο θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματι Μου εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπαν προς εσάς»

(Ιωάννης ιδ: 26)

  Η Γραφή κάμνει λόγο στις (Πράξεις δ:31) περί μιας άλλης ομάδας πιστών οι οποίοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. «Μετά δε την δέηση αυτών εσείσθει ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας..(33) και μετά δυνάμεως μεγάλης απέδιδαν την μαρτυρία της αναστάσεως  του Κυρίου Ιησού. Η χριστιανική Εκκλησία σήμερα είναι πλήρης του Αγίου Πνεύματος. Αυτό κατοικεί εις το σώμα του κάθε πιστού  διότι είναι ναός του ζώντος Θεού τον διδάσκει και τον εμπνέει εις την προσευχή. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει  όσα ο Χριστός δεν μας είπε ζωοποιεί τα θνητά ημών σώματα προικίζει τον πιστό με ικανή ενεργητικότητα και δύναμη για να εργάζεται πάντοτε περισσότερο. Όταν ο χριστιανός πληρούται δια του Αγίου Πνεύματος λαμβάνει το χάρισμα της δυνάμεως του Χριστού. Όταν κανείς δεν έχει το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να κάμνει έργον Χριστού διότι η ζωή του στερείται δυνάμεως.

 Το Άγιο Πνεύμα είναι του Θεού το Πνεύμα της Αληθείας ως επίσης και το Πνεύμα του ελέγχου της μαρτυρίας της δυνάμεως της ζωής του αγιασμού της βοήθειας της σοφίας της ελευθερίας της πραότητας της αγάπης της χάριτος της αποκαλύψεως της προφητείας της λογικής δόξας.

 Εν τω πληρώματι του Πνεύματος υπάρχει αφθονία σοφίας πλούτου και δυνάμεως. Ο πληρωμένος υπό του Αγίου Πνεύματος άνθρωπος αποτελεί το υπόδειγμα της τελειότητας που μας παρουσιάζει ο Θεός δια την ζωή μας. Ένας τέτοιος άνθρωπος ζει κοντά στον Θεό και ευχαριστιέται που έχει κοινωνία μαζί με Αυτόν. Από την σχέση αυτή αντλεί όλη την απαιτούμενη ετοιμασία και δύναμη προς υπηρεσία.

  Η πείρα των πεπληρωμένων υπό του Πνεύματος ανθρώπων ανδρών και γυναικών εκδηλώνεται κατά πολλούς τρόπους εφ’ όσον ζουν με το Θεό. κάθε πιστός πρέπει να έχει κάποιαν  ώραν που θα ευρίσκεται μόνος μετά του Θεού.

 Η κοινωνία αυτή με τον Θεό είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί είτε μέσα εις το δωμάτιο είτε κατά την ώραν της μελέτης είτε έξω σε ένα κήπο είτε μέσα εις τα ωραία δάση. Γίνεται να πραγματοποιηθεί βαθιά πρωί ή κατά την ώραν που αρχίζει το λυκόφως ενώ βρίσκεται σε μια βάρκα εις την ήσυχη θάλασσα. Ακόμη και σε ένα ψηλό βουνό η κατά μήκος μιας ήσυχης παραλίας ή ακόμη και στη μέση ενός μεγαλόπρεπου ωκεανού.

  Όταν είμαστε κατ’ ιδίαν μόνοι με τον Θεό τότε μπορούμε να καταλάβουμε και να συλλάβουμε τους μυστικούς εκείνους

φθόγγους  που αναδίδονται από όλα τα πράγματα και είναι γεμάτοι από θείαν δύναμιν. Κάποιος λέγει: «Ο Κύριος μου έφυγε προς τα δάση» αλλά και εκ των δασών έρχεται πάλιν έτοιμος προς υπηρεσία.

  Τα δώρα και τα υπουργήματα του Αγίου Πνεύματος είναι πολλά. Κατωτέρω αναφέρουμε μερικά από αυτά.

  1==Το Άγιο Πνεύμα είναι δημιουργός της αναγεννήσεως

       (Ιωάννης γ: 5—6 ).

  2==Εστάλη υπό του Χριστού παρά του Πατρός

        (Ιωάννης ιε: 26)

  3==Είναι δώρο του Πατρός(Νεεμίας θ:20).

  4==Εστάλη εν τω ονόματι του Χριστού (Ιωάννης ιδ:26).

  5==Μαρτυρεί περί του Χριστού (Ιωάννης ιε:26).

  6==Εδόθει εκ παραλλήλου προς την υπερύψωαιν του Χριστού

      (Ψαλμός ξη:18).

  7==Μεταδίδει την αγάπην του Θεού (Ρωμαίους ε:3—8)

  8==Εδόθη προς διδασκαλίαν (Νεεμίας θ:20).

  9==Εμπνέει ελπίδα (Ρωμαίους ιε:15)

10==Μένει πάντοτε μετά των Αγίων (Ιωάννης ιδ:16—17).

11== Διδάσκει τους πιστούς (Ιωάννης ιδ:26).

12== Οικοδομή την Εκκλησία (Πράξεις θ:31)

13==Αγιάζει την Εκκλησία (Ιεζεκιήλ  λζ:28—

       Ρωμαίους ιε:16).

14==Είναι Παρήγορος της Εκκλησίας(Πράξεις θ:31).

15== Εδόθη δια της μεσιτείας του Χριστού (Ιωάννης ιδ:16)

16==Είναι η πηγή της σοφίας (Ησαϊας ια:12).

17== Δίδεται εις απάντηση της Προσευχής (Λουκάς ια:12).

18== Αγωνίζεται κατά της αμαρτίας(Γένεσης ς:3)

19==Εδόθη κατόπιν υποσχέσεως (Πράξεις β:38—39).

20== Δίδεται εις τους μετανοούντας και πιστεύοντας

        (Πράξεις β:38)

21== Δίδεται εις τους πειθαρχούντας εις τον Θεόν

        (Πράξεις ε:32).

22== Αναγεννά τον Πιστό (Ρωμαίους η).

23== Εδόθη εις τα Έθνη (Πράξεις ι:43—45).

24== Αποκτάται δια της πίστεως (Γαλάτας γ:14).

25== Αποτελεί απόδειξη της μετά του Χριστού ενότητας

        (Α΄ Ιωάννου γ:24).

26== Εδόθη ως εγγύηση της συνεχούς ευμενείας του Θεού

        (Ιεζεκιήλ λθ:29).

27== Οδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν (Ιωάννης ις:13)

28== Αποκαλύπτει τα του Χριστού (Ιωάννης ις:14).

29== Κατευθύνει τα βήματα του πιστού (Πράξεις ις:6—7).

30== Διερευνά τα πάντα (Ρωμαίους ια:33—34).

31== Ενισχύει τους πιστούς εις το να υπομένουν τους διωγμούς

         και απαντούν όταν κρίνονται (Μάρκος ιγ: 11).

32== Δημιουργεί και προσφέρει ζωή (Ιώβ λγ:4).

33== Συμπαραστέκεται και βοηθά στις αρρώστιες μας.

         (Ρωμαίους η:26)

34== Προσκαλεί και αποστέλλει τους υπηρέτες Του

        (Ησαϊας μη:16)

35== Οδηγεί που πρέπει να κηρύξουμε

         (Α΄ Κορινθίους β:13 και Πράξεις ις:6—10).

36== Διδάσκει τι πρέπει να κηρύττομε (Α΄ Κορινθίους β:13

37== Κατευθύνει τις αποφάσεις της Εκκλησίας (Πράξεις ιε:26)

38== Ενδυναμώνει τους ασχολουμένους εις το κήρυγμα ΄

         (Α΄ Κορινθίους ιβ:8).

39== Μίλησε δια των προφητών(Πράξεις α:16)

40== Αναγγέλλει τα μέλλοντα (Λουκάς β: 26).

41== Είναι η πηγή θαυματουργικής δυνάμεως(Ματθαίος ιβ:28)

42== Βαπτίζει τους πιστούς εις έν σώμα την Εκκλησίαν

        (Α΄ Κορινθίους  ιβ:13)

43== Ο κόσμος δεν δύναται να Το λάβει (Ιωάννης ιδ:17)

44== Το έργον του Θεού δεν γίνεται δι’ ανθρώπινης δυνάμεως

         αλλά δια του Αγίου Πνεύματος (Ζαχαρίας δ:6).

………………   

                  ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

  Τα εμβλήματατου Αγίου Πνεύματος είναι διάφορα όπως η περιστερά.(Ματθαίος γ:16)το πυρ το οποίο φωτίζει καθαρίζει και Θερμαίνει(Ματθαίος γ:11)το έλαιον το οποίο συμβολίζει το χρίσμα της αφιερώσεως θεραπεύει και εξαγνίζει

(Ψαλμός με :7)

  Η βροχή η οποία αναζωογονεί και δίδει ευφορία η σφραγίδα  η οποία επισημοποιεί και εξασφαλίζει την γνησιότητα η φωνή η οποία οδηγεί ομιλεί και προτρέπει (Ησαϊας ς:8) το ύδωρ το οποίο καθαρίζει και χορηγείται δωρεάν(Ιωάννης γ:5) ο άνεμος ο οποίος Είναι ισχυρός ελεύθερος και ζωογόνος (Ιωάννης γ: 8).

  Μεταξύ του Αγίου Πνεύματος και του πονηρού πνεύματος του Διαβόλου υφίσταται ανέκαθεν ανταγωνισμός και αντίκεινται προς άλληλα. Η σαρξ οδηγημένη από τον διάβολο επιθυμεί ενάντια του Πνεύματος και το Πνεύμα ενάντια της σαρκός.

  Το Πνεύμα οδηγεί τον άνθρωπο προς τον ουρανό. «Οι καρποί του Πνεύματος είναι αγάπη χαρά ειρήνη μακροθυμία χρηστότης αγαθοσύνη πίστις πραότης εγκράτεια». Το Άγιο Πνεύμα δίδει βεβαιότητα δύναμη ασφάλεια αυταπάρνηση νίκη ευτυχία κατανόηση ικανοποίηση θάρρος εμπνέει αγίους πόθους προικίζει τον πιστό με αγαθή

επιρροή καθιστά ευτυχισμένες τις οικογένειες και εισάγει εις τον Ουρανό. Εάν οδηγούμαστε δια του Πνεύματος δεν είμαστε κάτω από το Νόμο, ενώ η σάρκα οδηγεί προς αυτόν χωρίς να εξασφαλίζει καμία ωφέλεια εις τον άνθρωπο. Τα έργα της σαρκός είναι μοιχεία πορνεία ακαθαρσία ζηλοτυπία θυμός μάχες διχοστασίες αιρέσεις φθόνος φόνος μέθη κώμοι (κραιπάλη ακόλαστη οργιώδης ζωή) και τα όμοια τούτων.

(Γαλάτας ε: 17—21).  Οι άνθρωποι που πράττουν αυτά βασιλείαν Θεού δεν θα κληρονομήσουν. Ο φυσικός άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν μπορεί να γνωρίσει αυτά  διότι πνευματικώς ανακρίνονται. (Α΄ Κορινθίους β:14

  Η ανθρώπινη διάνοια όταν στερείται του Πνεύματος του Θεού είναι ανεπαρκείς ασταθείς και ανίσχυρος. Η φιλοσοφία των ανθρώπων είναι πιθανόν να ζητεί λύση των βασικών προβλημάτων της ζωής αλλά δίδει εις τον άνθρωπο την δύναμη να λύσει τα προβλήματα αυτά.  Ο άνθρωπος δεν δύναται δια των αισθήσεων να αντιληφθεί τα ακατάληπτα ούτε δια της λογικής να γνωρίσει τα ασύλληπτα. Η ανθρώπινη διάνοια περιβάλλεται από μεγάλα μυστήρια και έχει ανάγκη σοφίας.

  Ο άνθρωπος γνωρίζει ποιος έπρεπε να  είναι και γνωρίζει επίσης ότι αστόχησε πάντοτε τον σκοπό του. Εκείνο που χρειάζεται δεν είναι απλώς το φως αλλά κάτι περισσότερο—η δύναμης. Ο άνθρωπος αφημένος εις τον εαυτό του πιέζεται και καταβάλλεται από μεγάλες αμαρτίες.

  Έχει ανάγκη συγχωρήσεως απολυτρώσεως και απαλλαγής από την αμαρτία.

  Οι δούλοι της αμαρτίας δεν είναι ελεύθεροι.

  Η ανθρώπινη φιλοσοφία ενδεχόμενο να είναι αληθείς και να προκαλεί το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της διανοίας αλλ’ ουδέποτε είναι επαρκείς για να φέρει τον άνθρωπο εις τον λιμένα της ειρήνης με τον Θεό. Το ασθενές φως ανθρώπινης σοφίας αδυνατεί να κοιτάξει στο ανεξερεύνητο μέλλον ή να εξιχνιάσει τα σκοτεινά άδυτα της καρδιάς του ανθρώπου.

  Η ιστορία της ανθρώπινης σκέψης φανερώνει ότι ο κόσμος δια της σοφίας δεν γνώρισε το Θεό.

  Η ειρήνη και δύναμης βρίσκονται στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει μεγάλα μυστήρια με τέτοια απλότητα ώστε ο νεογέννητος χριστιανός μπορεί να αντιληφθεί και να θέσει εις εφαρμογή. Οι πιστοί συγχωρούνται δια κάθε αμαρτία δια του Ιησού Χριστού διότι «ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν»

(Πράξεις δ:12).

 Εκείνο που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι να γνωρίσει τον Παντοδύναμο Κύριο ο οποίος συγχωρεί και μεταμορφώνει την ζωή του ανθρώπου και καθιστά αυτόν τέλειο όπως ο Πατέρας ο Ουράνιος είναι τέλειος. Τότε πλέον η ελευθερία  δεν αποτελεί άλυτο πρόβλημα διότι δια του θαύματος της Χάριτος ο σεσωσμένος άνθρωπος ελευθερώθηκε από τον νόμο της αμαρτίας. Ο νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού τον ελευθέρωσε από τον νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Τότε τα μυστήρια της ζωής που έφεραν εις αμηχανία τον άνθρωπο καθ’ όλους τους αιώνες βρίσκουν την τελική λύση δια του Αγίου Πνεύματος.

  Η πίστης αναπαύεται εις την επίγνωσιν=(επίγνωση =ακριβής και ενσυνείδητη γνώση ) του Ιησού Χριστού. Ο άνθρωπος πρέπει να τον γνωρίσει. Η Εκκλησία πρέπει να αποκτήσει τους θησαυρούς του Αγίου Πνεύματος

και οφείλει προς τούτο να ερευνά τας Γραφάς.

   Ο Θεός φανέρωσε δια του Πνεύματος Του ότι υπάρχει ζωή για μάς διότι το Πνεύμα ερευνά τα πάντα και αυτά τα βάθη του Θεού τα οποία μας αποκαλύπτει.(Α¨ Κορινθίους β:10).

  Ο Θεός θέλει και δύναται να χρησιμοποιήσει μια εκκλησία της οποίας τα μέλη και οι ποιμένες είναι πλήρεις Πνεύματος Αγίου. Κάθε Εκκλησία της σήμερον όπως και του παρελθόντος η οποία υστερεί ως προς το υψηλό ιδεώδες της ζωής δεν δύναται να ανταποκριθεί εις την κλήση της ,οποιαδήποτε και αν είναι η οργάνωσης της. Δυστυχώς η σύγχρονος Εκκλησία διοικείται από ανθρώπους έχει συνδεθεί με τον κόσμο και κυριαρχείται από ανθρώπους και ως εκ τούτου δεν μπορεί να είναι αρεστή εις τον Θεό. Τέτοια Εκκλησία δεν μπορεί να αντιδράσει προς σωτηρία του κόσμου εκ της αμαρτίας και να εκπληρώσει την αποστολή εις την οποία την καλεί ο Χριστός. Η σύγχρονη νεωτερίζουσα εκκλησία είναι εξασθενημένει εις πνευματική δύναμη και εις την πραγματικότητα αποκλίνει βαθμιαίως από την πνευματική αξία που προσδίδει η δια του Αγίου Πνεύματος γέννησης της.

  Η αληθής Εκκλησία του Χριστού  είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου. Ο Θεός θέλει σήμερα τέτοια εκκλησία. «Το αυτό φρόνημα έστω εν υμίν το οποίο ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού.»

………………………

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ-ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΔΕΥΤΕΡΑ  ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

  «Ας μηταράττεται η καρδία σας πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη ήθελον σας ειπεί υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον πάλιν έρχομαι και θέλω παραλάβει εμαυτόν δια να είσθε και σεις όπου είμαι εγώ»(Ιωάννης ιδ:1—3).

  «άνδρες Γαλιλαίοι τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; Ούτως ο Ιησούς όστις ανελήφθη αφ’ ημών εις τον ουρανόν θέλει ελθεί ούτω καθ’ όν τρόπον ίδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν».(Πράξεις α:11).

  «Διότι τούτο λέγομεν δια του λόγου του Κυρίου ότι ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν εις την παρουσία του Κυρίου δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας. Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ Ουρανού με κέλευσμα με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον Έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντηση του Κυρίου εις τον αέρα και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου».

(Α΄ Θεσσαλονικείς δ:15—17).

  Η Δευτέρα έλευσης του Χριστού είναι η «μακαρία ελπίδα» που εμπνέει την Χριστιανική Εκκλησία.  Ο λόγος του Θεού μας λέγει να ετοιμαζόμαστε (Λουκάς ιβ:31—38).να προσδοκούμε

 (Λουκάς ιβ:ε:7—8) να είμαστε πιστοί (Λουκάς ιβ:42—44). Να μακροθυμούμε(Ιάκωβος ε:7—8). Να μένομε σε Αυτόν

(Α΄ Ιωάννου β:28) να είμαστε προσεκτικοί (Ρωμαίους ιδ:58).

  Εκείνος που είναι έτοιμος να συναντήσει τον Κύριο δεν ικανοποιείται εις τούτο μόνο και την προσδοκία αλλ’ επιζητεί να μιλήσει και σε άλλους περί της ελεύσεως του Χριστού και τους βοηθάει ώστε να ετοιμάζονται και αυτοί προς συνάντηση του Κυρίου «Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι διότι καθ’ ήν ώραν δεν στοχάζεσθε έρχεται ο Υιός του ανθρώπου».

  Ο χριστιανός που βρίσκεται σε αυτόν τον ανήσυχο  κόσμο ευχαριστεί τον Θεό και χαίρετε δια την ετοιμασία του. Την θέση του χριστιανού αυτού εκφράζει το γνωμικό: «Επάνω σε ένα κλαδί που λυγίζει κάθεται ένα πουλί και κελαηδάει  γιατί έχει φτερούγες».

  Η Δευτέρα έλευσης του Χριστού κατέχει θέση πρωτεύουσα εις ολόκληρο Καινή Διαθήκη. Περισσότερα πράγματα αναφέρονται περί της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού παρά για την πρώτη. Και εις την Π.Δ. γίνεται μνεία περί της Δευτέρας ελεύσεως του Χριστού είκοσι φορές περισσότερο παρά για την πρώτη. Εις κάθε τριάντα εδάφια της Κ.Δ. το ένα αναφέρεται εις την επάνοδο του Χριστού.

  Η Δευτέρα έλευσης του Χριστού αποτελεί το κλειδί δια την κατανόηση της Γραφής. Περί αυτής μίλησε ο ίδιος ο Χριστός(Ματθαίος κδ: 6—27 και κε:31—32  Ιωάννης ιδ:2—3 και κα:22). Επίσης μίλησαν οι απόστολοι (Αποκάλυψης α:7 και Α¨ Ιωάννου 28 και Ιούδα α:14—15 και Ιάκωβος ε:7 και Β΄ Πέτρος α:16 και θ:27 και Φιλήμονας γ:20—21 και Τίτος β:13 και Α΄ Κορινθίους ια:26)

  Ο Παύλος κάμνει λόγο περί της ελεύσεως του Κυρίου 50 φορές. Ακόμα και άγγελοι εκ του ουρανού μιλούν για το μεγάλο τούτο γεγονός (Πράξεις α:10—11 και Αποκάλυψης ια;3—12). Η έλευσης του Χριστού είναι η μόνη θεραπεία δια το σημερινό χάος εις το οποίο βρίσκεται ο κόσμος. Οι αλήθειες που βρίσκονται εις τον Λόγο του Θεού οδηγούν εμάς τα τέκνα Του ει το να πιστεύουμε ότι η Δευτέρα έλευσης του Χριστού είναι πλησίον επί θύραις.

Πλείστοι=(πολλοί)από τους μελετώντας την Γραφή συμφωνούν ότι έχουν εκπληρωθεί σχεδόν όλα τα σημεία τα οποία αναφέρονται εις την έλευση του Χριστού και έχουν προφητευθεί εις τον Λόγο του Θεού.

   Όταν ο Χριστός ήταν με τους μαθητές Του είπε προς αυτούς. «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνονται ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας διότι πλησιάζει η απολύτρωσις σας» και πάλι είπε: «Και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν Νεφέλαις μετά δυνάμεως και δόξης πολλής»(Λουκάς κα:27—28).

  Οι μαθητές είπαν προς τον Ιησού. «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα; Και τι το σημείον της παρουσίας Σου και της συντελείας του αιώνος;»

  Μόνον η παντογνωσία του Θεού δίνεται να απαντήσει εις τις ερωτήσεις αυτές και Εκείνος απάντησε εκ των προτέρων με προφητικό τρόπο. Παραθέτουμε κατωτέρω τα σημεία που αναφέρονται προφητικώς και τα οποία εισάγουν αμέσως εις την περίοδον της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού.

  Πολλά εκ των σημείων αυτών αναφέρονται εις το 24^ον κεφάλαιο του Ματθαίου και το 21^ον του Λουκά δίδουν δε μία ακριβή εικόνα των συνθηκών της παρούσης περιόδου εις ολόκληρο τον κόσμο.

                     «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

   1^ον ==Η σημερινήκατάστασης των εθνών είναι όμοια προς εκείνη Που προηγήθηκε του κατακλυσμού. «Καθώς έγινεν εν ταις ημέραις του Νώε ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του ιού του ανθρώπου».(Λουκάς ιζ:26—30).

  Ο κόσμος τότε είχε απορροφηθή με τα υλικά συμφέροντα και ξέχασε τον Θεό. Στις ημέρες του Νώε συνεβαίνανε τα ακόλουθα:

  1== Αύξησης του πληθυσμού των πόλεων

  2== Πρόοδος εις τον πολιτισμό.

  3== Λατρεία του Θεού ως Δημιουργού αλλ’ όχι ως Λυτρωτού.

  4== Σύγχυσης των πιστών μετά του κόσμου.

  5==Χαλάρωσης των ηθών όσον αφορά την γυναίκα και τον γάμο.

  6== Δαιμονοπληξία.

  7== Αδιαφορία των θρησκευτικών οδηγών με αποτέλεσμα να ελαττωθούν οι περιπτώσεις ειλικρινούς μετανοίας προς τον Θεό.

  8== Οι άνθρωποι ήταν φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι

  9== Η κακία επικρατούσε σε ολόκληρο τον κόσμο όπως τις ημέρες του Νώε.

                     «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  2^ον  «Η ανομία και το έγκλημα αφθονούν. Τα περισσότερα εγκλήματα γίνονται σήμερα από τους νέους. «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί».

  3^ον «Επικρατούν οι ψευδόχριστοι η αποστασία εις την Εκκλησία η λατρεία δαιμονίων και οι διδασκαλίες αυτών(Α΄ Τιμοθέου δ:1).

  4^ον «Οι άνθρωποι είναι κοσμικοί χλευασταί γελωτοποιούν την Γραφή και ονομάζουν τους πιστούς ανθρώπους με σκουριασμένες ιδέες».

  5^ον «Διωγμοί κατά των Ιουδαίων και Χριστιανών».

  6^ον ¨Παρατηρείται αύξησης της γνώσης και των συγκοινωνιών».

  «Πολλοί θέλουσι περιτρέχει και η γνώσης θέλει πληθυνθή» λέγει ο Δανιήλ. «Αι άμαξαι θέλουσι κινείσθαι με σίδηρον και λάμποντα εν τη ημέρα της ετοιμασίας αυτού και τα ελάτινα δόρατα θέλουσι σεισθή τρομερά. Αι άμαξαι θέλουσι θορυβείσθαι  εν ταις οδοίς θέλουσι συγκρούεσθαι η μία μετά της άλλης εν ταις πλατείαις η θέα αυτών θέλει είσθαι ως λαμπάδες θέλουσι τρέχει ως αστραπαί»(Ναούμ β:3—4). Η προφητεία αυτή αναφέρεται εις τα αυτοκίνητα και ελέχθη προ2.600 χρόνια και πλέον.

Η ΔΕΥΤΕΡΑ  ΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

  Ακόμη και περί αεροπλάνων υπάρχουν προφητείαι:

«Ως πτηνά  διαπετώμενα επί τους νεοσσούς ούτως ο Κύριος των δυνάμεων θέλει υπερασπισθεί την Ιερουσαλήμ υπερασπιζόμενος και ελευθερώνων αυτήν διαβαίνων και σώζων αυτήν».

 (Ησαϊας λα:5). Αυτή η προφητεία ελέχθη 2.667 έτη προτού εκπληρωθεί κατά το1917 όταν ο στρατηγός Allenby κατέλαβε και ελευθέρωσε την Ιερουσαλήμ.

 Η γνώσης αυξάνει σταθερώς δια του ραδιόφωνου του τηλεφώνου του τηλεγράφου και τόσων άλλων μέσων. Όλα μαρτυρούν ότι

πλησιάζουμε προς το τέλος.

   7^ον  Παρατηρείται μεγάλη συσσώρευσης πλούτου και όμως το εθνικό χρέος αυξάνει και δεν υπάρχει προσφορά εργασίας.

   8^ον Σημειώνονται κοινωνικές ανωμαλίες οικονομική στενοχώρια φόβος φορολογίες βαρύτατες απεργίες ασθένειες. Όλα αυτά προηγούνται της Δευτέρας Ελεύσεως του Χριστού.

   9^ον Πόλεμοι και σχέδια ειρήνης απασχολούν τον κόσμο. Και εν τω μεταξύ ο πόλεμος εξαπλώνεται.

  10^ον Συνάπτονται συμμαχίες και συνασπισμοί και έτσι προπαρασκευάζουν τον δρόμο δια τον υπεράνθρωπο τον αντίχριστο.

  11^ον Σεισμοί πλημμύρες επιδημίες και λιμοί είναι τα σημεία των καιρών(Ματθαίος κδ:7). Οι σεισμοί σημειώνονται τόσο συχνά αυτά τα τελευταία χρόνια ώστε οι άνθρωποι δεν παύουν να τους απαριθμούν. Και απόκειται να σημειωθεί ένας σεισμός ο μέγιστος όλων(Ζαχαρίας ιδ: 4—8). Σε πλείστα (Πολλά) μέρη και σήμερα μεγάλη πείνα υπάρχει.

  12^ον Οι επικρατούσεςσυνθήκες προκαλούν μίσος σε πολλούς και λαμβάνουν χώραν ανατροπές και συγκρούσεις. Στον κόσμο παρατηρείται ένας γενικός αναβρασμός.

 13^ον Εκδηλώνεταιαφ’ ενός μεν Πνεύμα δικτατορικό όπως και εις τις ημέρες του Ναβουχοδονόσωρ αφ’ ετέρου δε τάσης προς ομοσπονδίες όπως και στην πρώτη περίοδο της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Δανιήλ β:31—45).

 14^ον  Άλλο σημείο είναι η επάνοδος των Ιουδαίων εις την Παλαιστίνη χωρίς καμία πίστη εις τον Μεσσία τους.

 15^ον  Η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται δια την έλευση του Χριστού ενώ εξ’ άλλου σημειούται τόση αποστασία μέσα στην Εκκλησία. Ελάχιστος αριθμός ανθρώπων αποβλέπει εις την επάνοδο του Χριστού(Λουκάς ιβ:40)

 16^ον  Σημεία εις τον Ουρανό.

17^ον Η αληθινή Εκκλησία του Χριστού αρχίζει να καταλαβαίνει τις προφητείες της Γραφής που αφορούν την Δευτέρα έλευση του Χριστού. Ο προφητικός λόγος δεν είναι τώρα κλειστό βιβλίο όπως ήταν στο παρελθόν.

  Όλα αυτά πείθουν ότι ο καιρός της επανόδου του Χριστού είναι Κοντά. «Αγρυπνείτε λοιπόν και γίνεσθε έτοιμοι».

  Η Δευτέρα έλευσης του Χριστού λαμβάνει χώραν εις δύο στάδια.

  Πολλοί χριστιανοί περιπλέκονται εν σχέσει με το ζήτημα της

Δευτέρας ελεύσεως διότι δεν δίδουν προσοχή εις την διάκριση αυτή. Τα δύο στάδια αυτά χωρίζονται απ’ αλλήλων με μία περίοδο επτά ετών.

  Το πρώτο στάδιο επανόδου του Χριστού ονομάζεται «Αρπαγή» όπως σημειούται εις το διάγραμμα. Κατ’ αυτήν ο Χριστός έρχεται δια την Εκκλησία Του. Το δεύτερο στάδιο ονομάζεται «Επιφάνεια» ως επίσης σημειούται εις το διάγραμμα. Κατ’ αυτήν έρχεται ο Χριστός μαζί με την εκκλησία Του και με όλες τις δυνάμεις των ουρανών για να κρίνει τα έθνη και να εγκαταστήσει την βασιλεία Του επί της γης. Οι άγιοι κατά τον χρόνον της αρπαγής πηγαίνουν προς τον Χριστό δια να είναι μετ’ Αυτού επί της γης.

  Η έλευσης του Χριστού κατά την αρπαγή θα είναι αιφνίδια.  «Αγρυπνείτε λοιπόν διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν καθ’ ην ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθαίος κε:13).

  Οι άγιοι αποτελούν το σώμα του Χριστού το οποίο δεν μπορεί να διασπαστεί (δεν δύναται να διασπασθή). Η Γραφή εκθέτει ότι η Αρπαγή λαμβάνει χώραν προ της μεγάλης θλίψεως την οποία δεν πρόκειται να υποστεί η εκκλησία ως σώμα του Χριστού.

 (Λουκά κα: 36 και Β΄ Πέτρου β:9).      

   Η περίοδος των επτά ετών μεταξύ των δύο σταδίων της ελεύσεως του Χριστού είναι πλήρης από γεγονότα. Επί της γης θα εκδηλωθεί η μεγάλη θλίψης «ο καιρός της στενοχώριας του Ιακώβ» (Ιερεμίας λ:7)και στον ουρανό θα λάβει χώραν η κρίσης των έργων της Εκκλησίας «προ του βήματος του Χριστού» και ο γάμος του Αρνίου (Β΄ Κορινθίους ε:10 και Αποκάλυψης ιθ:7). Τότε ο Χριστός θα αναλάβει την βασιλεία Του: «Άς χαίρωμεν και ας αγαλλώμεθα και ας δώσωμεν εις αυτόν διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν».

  Τι λέγει η Γραφή περί του τρόπου με το οποίο θα έλθει ο

Χριστός κατά την αρπαγήν;  Θα έλθει λέγει «με κέλευσμα» το οποίο θα απευθύνεται προς τους «αποθανόντας εν Χριστώ» και το οποίο θα ακούσουν αυτοί. Θα έλθει «με φωνή αρχαγγέλου» έτσι ώστε όσοι ζουν και είναι δικοί Του να αντιληφθούν την πρόσκληση  Του. Όπως οι μαθητές επί της γης είδαν τον Ιησού απερχόμενο έτσι η Εκκλησία θα Τον ιδεί ερχόμενον κατά την αρπαγή.

  Θα έλθει με «σάλπιγγα Θεού» η οποία θεωρείται η τελευταία πρόσκλησης των αποθανόντων εν Χριστώ οι οποίοι ήδη άκουσαν το κέλευσμα και οι οποίοι αναστήθηκαν εκ των λοιπών νεκρών και εξήλθαν εκ τω τάφων των.

  Η σάλπιγγα του Θεού θα είναι και τελική πρόσκλησης προς τους ζώντας κατά την ώρα εκείνη πιστούς οι οποίοι θα είναι έτοιμοι και θα μεταμορφωθούν εν ριπή οφθαλμού. Θα είναι μία πρόσκλησης προς τους δικαίους και αγίους ζώντας και νεκρούς να εγκαταλείψουν την γη και να συναντήσουν τον Κύριο και Σωτήρα τους εις τον αέρα.

  Το Άγιο Πνεύμα το οποίο είναι μετά της Εκκλησίας επί της γης από την ημέρα της Πεντηκοστής θα απέλθει(φύγει) και Αυτό.

  Τα σώματα των «αποθανόντων εν Χριστώ θα αναστηθούν εκ των νεκρών πρώτα. Τα σώματα των νεκρών που δεν θα αναστηθούν τότε ανήκουν στους «λοιπούς των νεκρών» οι οποίοι έζησαν εν (ή μέσα στην) αμαρτία. Αυτοί δεν θα ακούσουν το κέλευσμα του Χριστού διότι δεν τον γνωρίζουν. Θα παραμείνουν στους τάφους τους και δεν θα αναστηθούν παρά στην Δευτέρα ανάσταση η οποία θα λάβει χώραν μετά την χιλιετή βασιλεία και η οποία θα είναι ανάστασης κρίσεως προ του λευκού Θρόνου κρίσεως εκείνων που έπραξαν τα φαύλα.

(Ιωάννης ε:28—29 και Αποκάλυψης κ:11—15).

  «Μη θαυμάζετε τούτο έρχεται ώρα καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν Αυτού».

  Η ανάστασις των αποθανόντων εν Χριστώ ομοιάζει με την ενέργειαν μαγνήτη ο οποίος μέσα από ένα σωρό ανακατεμένων μικρών τεμαχίων σιδήρου ξύλων ή καουτσούκ προσελκύει προς τον εαυτό του μόνο κομμάτια του σιδήρου τα οποία είναι συγγενή προς την φύσι του αφήνει δε όλα τα άλλα αντικείμενα που δεν μετέχουν της φύσεως του. Τοιουτοτρόπως η αρπαγή θα είναι το πρώτο στάδιο της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού. Το πολίτευμα ημών είναι εν τοις ουρανοίς.

  Η έλευσης του Χριστού στον κόσμο ως βρέφος ονομάζεται πρώτη έλευσης του Χριστού. Ήλθε όχι δια να υπηρετηθεί αλλά δια να υπηρετήσει και να δώσει την ψυχή Αυτού αντί πολλών. Ήλθε δια να σώσει ψυχές. Έπαθε κατά σάρκα και ανελήφθη σωματικός. Έτσι και η Δευτέρα έλευσης του Χριστού θα είναι σωματική και θα έλθει δια την απολύτρωση του σώματος ανδρών γυναικών τον οποίων έσωσε τις ψυχές από την αμαρτία.

  Πολλοί διδάσκαλοι επιχειρούν να εξηγήσουν την προσωπική επάνοδο του Χριστού και αποτυγχάνουν διότι στερούνται της γνώσεως και του Πνεύματος του Λόγου του Θεού. Η Δευτέρα έλευσης του Χριστού δεν σημαίνει τον θάνατο του πιστού όπως προσπαθούν να παραστήσουν. Δεν σημαίνει ακόμα την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή ούτε την επιστροφή του αμαρτωλού ούτε την διάδοση του Χριστιανισμού ούτε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Η Δευτέρα έλευσης σημαίνει εκείνο που είπε ο Ιησούς: «Πάλι έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν (τους αποθανόντας και ζώντας πιστούς) δια να είσθε και σεις όπου είμαι εγώ».

  Η Εκκλησία προορίζεται να παίξει σπουδαίο ρόλο εις το σχέδιο του Θεού διότι τα μέλη της θα βασιλεύσουν μετά του Χριστού.

  Η Δευτέρα έλευσης του Χριστού σημαίνει δια τον αναγεννημένο Χριστιανό ότι θα γίνει όμοιος με τον Χριστό ότι θα γίνει όμοιος με τον Χριστό ότι θα είναι μετ’ Αυτού και ότι θα βασιλεύσει

μετ’ Αυτού.     

  Δια τον Ιουδαίο ο οποίος απέρριψε τον Χριστό και τώρα καταπατείται και διώκεται η επάνοδος του Χριστού επί της γης θα σημάνει την ελπίδα μιας νέας ζωής. Οι Ιουδαίοι θα ον αναγνωρίσουν τότε και θα τον δεχθούν ως Μεσσία τους. αυτό θα αποτελέσει απαρχή αποκαταστάσεως τους εις την χώρα τους εν ειρήνη και αναδείξεως των και πάλι ως έθνος.

(Ιερεμίας ς:14—15 Ησαϊας μγ:5—7 Πράξεις ιε:14—17).

  Οι εκτάσεις της ερήμου στην Παλαιστίνη θα οικοδομηθούν θα κατοικηθούν και θα καλλιεργηθούν. Οι σχετικές (γι’ αυτό ως προς την έρημο και υπόλοιπα) οι προφητείες δεν έχουν ξεπληρωθεί ακόμα.

  Για τα έθνη η επάνοδος του Χριστού θα σημάνει την

καταστροφή του παρόντος πολιτικού συστήματος του κόσμου του οποίου ο άρχων είναι ο διάβολος (Δανιήλ ιθ:11). Θα σημάνει το τέλος των πολέμων των ταραχών και των ανατρεπτικών κινημάτων. Θα σημάνει την κρίση των εθνών της γης τον χωρισμό αυτών σε έθνη—πρόβατα και εις έθνη –ερίφια την καταστροφή των τελευταίων και την επιβίωση εν ειρήνη των εθνών—προβάτων τα οποία ονομάζονται «δίκαιοι».

(Ματθαίος κε:31—40 Μιχαίας δ:3—4 Ησαϊας β)

  Η επάνοδος του Χριστού θα σηκώσει την κατάρα από τη γη η οποία θα ανθίσει ως ρόδο θα δώσει τον καρπό της.

  

Από Τον Κόσμο Της Αγίας Γραφής

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

(Μετά βιβλικού χάρτου)

Υπό

GEORGE D.BECKWITH

Διδάκτωρ φιλοσοφίας = ιεροκήρυκος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟΝ ΕΝΑΤΟΝ-ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΕΝΑΤΟΝ

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ

  «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν ουδέ θέλει γίνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείνοι δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ δια τους εκλεκτούς θέλουσι συντμηθεί αι ημέραι εκείναι». (Ματθαίος κδ:21—22).

            «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  Η περίοδος της θλίψεως περιλαμβάνει επτά έτη και ακολουθεί ευθύς μετά την αρπαγή της Εκκλησίας και την ανάκληση του Αγίου Πνεύματος από τη γη. Δηλαδή εκτείνεται από της αρπαγής της Εκκλησίας μέχρι της επιφανείας του Χριστού

(Ιερεμίας λ:3—7) και ταυτίζεται με την εβδομηκοστή εβδομάδα του Δανιήλ(Δανιήλ θ:27) και την ημέρα του Αντιχρίστου. Ο Αντίχριστος θα αποκαλυφθεί μετά την αρπαγή και θα αποβεί ο απόλυτος δικτάτωρ του κόσμου. Η περίοδος αυτή υποβάλει σε μεγάλη δοκιμασία τόσο τους Ιουδαίους όσο και τους εθνικούς οι οποίοι δεν σώθηκαν δια του Χριστού. Εκείνα που θα συμβούν κατά την περίοδο αυτή περιγράφονται εις την

(Αποκάλυψη κεφ.ς:1και ιθ:21).

  Η αναχώρησης εκ της γης όλων των αληθινών Χριστιανών θα προκαλέσει μεγάλο φόβο και σύγχυση επ’ αυτής. Τα επτά έτη της περιόδου μεγάλης θλίψεως διαιρούνται εις δύο ίσα χρονικά διαστήματα εκ τριών και ημίσεως ετών εκάστου. Στην  αρχή της περιόδου κατά την οποία  ανοίγονται οι σφραγίδες

(Αποκάλυψης ς:1) θα αποκαλυφθεί ο Αντίχριστος ο οποίος θα συνάψει μια συνθήκη με τον Ιουδαϊκό λαό την οποία εν τούτοις θα καταργήσει εις το τέλος του πρώτου ημίσεως της περιόδου.

  Ο Σατανάς ο οποίος ονομάζεται πάντοτε μέγας δράκων θα καταρριφθεί τότε εκ του ουρανού μετά των αγγέλων αυτού. Αυτός αντιτάχθηκε πάντοτε εις το έργον του Θεού και κάμνει παν ότι είναι δυνατόν για να αντιταχθεί και εις τον εκλεκτό λαό του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο θα κατευθύνει όλη την οργή του ειδικώς κατά των Ιουδαίων διότι εκ της φυλής τούτων γεννήθηκε ο Χριστός και υπερυψώθηκε με δύναμη. Ο Αντίχριστος θα περιβληθεί την δύναμη του Διαβόλου. Η μεγάλη θλίψις θα περιλαμβάνει κυρίως τα τελευταία 3 ½ έτη της όλης περιόδου των επτά ετών και ονομάζεται «καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ».

  Τότε ένα άλλο θηρίο αναβαίνει εκ της γης το οποίο ονομάζεται ψευδοπροφήτης. Βλασφημεί τον Θεό και αναγκάζει τους ανθρώπους να λατρεύουν το πρώτο θηρίο. Επίσης υποχρεώνει όλους τους πάντας λάβουν το «χάραγμα» επί της χειρός τους της δεξιάς ή επί των μετώπων τους και εκδίδει πρόσταγμα να μη δύναται κανείς να αγοράσει ή να πωλήση εάν δεν φέρει το χάραγμα αυτό. Ο Αντίχριστος τότε αναγνωρίζεται ως Παγκόσμιος Κυβερνήτης και λατρεύεται ως Θεός.

  Το πιστό υπόλοιπο του εκλεκτού λαού του Ισραήλ θα ελευθερωθεί τότε από όλη την οργή και θα καταφύγει σε τόπο παρασκευασμένο δι’ αυτό όπου θα κρυφθεί επί 3 ½ χρόνια. Ο χρόνος αυτός θέλει συντμηθεί κατά τον λόγον του Χριστού προς χάριν των εκλεκτών του Θεού.

  Η περίοδος όμως αυτή θα είναι περίοδος σωτηρίας. Ένα σύνολο από 144.000ανθρώπων εκ του Ισραήλ παρουσιάζεται σφραγισμένων. Ένα άλλο πλήθος «οίτινες έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου» σώζονται κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψεως.

   Δεν αποτελούν αυτοί την Εκκλησία αλλ’ εδέχθησαν τον Σωτήρα μετά την αρπαγή της Εκκλησίας. Όλοι αυτοί είναι άγιοι μάρτυρες της αιματηρής περιόδου της μεγάλης θλίψεως. Οι ψυχές αυτών μετά το θάνατο τους εμφανίζονται κάτω του θυσιαστηρίου όπως αναφέρει ο Ιωάννης. Οι μάρτυρες αυτοί είναι εκείνοι που θα κηρύξουν το «Ευαγγέλιο της Βασιλείας» και θα διωχτούν μέχρι θανάτου. Θα είναι το σταχυολόγημα εκ του θερισμού και θα αναστηθούν και αυτοί για να συμμετάσχουν στις στρατιές του ουρανού.

  Ο σκόφηλδλέγει ότι το αναρίθμητο πλήθος εκ των εθνών όπως αναφέρεται στηνΑποκάλυψη ζ:9 περί των οποίων λέγεται έρχονται εκ της μεγάλης θλίψεως δεν είναι η Εκκλησία αλλά κατέχουν μία θέση παρόμοια με εκείνη των Λευιτών απέναντι των ιερέων όπως βλέπουμε στον Μωσαϊκό Νόμο.

(Αποκάλυψης ζ:15)

  Εις την Αποκάλυψη (κεφ. ιζ ) αναφέρεται γυνή ενδεδυμένη πορφύρα και κόκκινο και καθισμένη επί θηρίου κόκκινο γεμάτο ονόματα βλασφημίας έχοντας κεφαλές επτά και κέρατα δέκα.  Αυτή θα είναι η αποστάτης εκκλησία των ημερών εκείνων η οποία βραδύτερον θα καταστραφεί (αργότερα).

  Οι Ιουδαίοι τότε θα αναγνωρίσουν ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας των και ότι το Πνεύμα του Θεού έχει ξεχυθεί επάνω σ’ αυτούς. 

  Συγχρόνως αποστέλλονται τρεις άγγελοι για να κηρύξουν προς τον κόσμο. Ο ένας κηρύττει «το αιώνιο Ευαγγέλιο» της κρίσεως ο δεύτερος αναγγέλλει την πτώση της Βαβυλώνας και ο τρίτος αναφέρει λόγους κρίσεως κθ’ όλων εκείνων που κάμπτονται στο να λατρεύουν το θηρίο.

  Η περίοδος αυτή θα τερματιστεί με την μάχη του Αρμαγεδώνα εις την πεδιάδα Μεγιδδώ. Ο Χριστός θα επιστρέψει αιφνιδίως μέσα σε δόξα και με όλες τις δυνάμεις των ουρανών και θα θέσει τέρμα εις τους «καιρούς των Εθνών  και την περίοδο της θλίψεως. Θα έλθει για να κρίνει τα Έθνη και να εγκαταστήσει την Βασιλεία Του επάνω στη γη.

  Επί του Διαγράμματος αναφέρονται οι σφραγίδες οι σάλπιγγες οι φιάλες ο Σατανάς και οι δυνάμεις του που ρίχνονται εκ των ουρανών  ο Αντίχριστος ο ψευδοπροφήτης η εικόνα του θηρίου

Η ενδεδυμένη κόκκινο η γυναίκα το θυσιαστήριο ο λίθος ο οποίος απεκόπη άνευ χειρός ο Αρμαγεδών η Επιφάνεια και το όρος των ελαιών.

  Η βασιλεία του Αντίχριστου  που θα εγκαθιδρυθεί επί της γης κατά την περίοδο της Μ. θλίψεως θα είναι μία ψευδείς και παραποιημένη βασιλεία. Η τριάς της βασιλείας αυτής θα είναι Σατανάς ή Δράκων  αντιποιούμενος τον Θεό και Πατέρα το πρώτο θηρίο ή αντίχριστος αντιποιούμενος τον Υιόν  και το δεύτερο θηρίο ή ψευδοπροφήτης αντιποιούμενος το Άγιον Πνεύμα. Όταν οι μαθηταί του Χριστού προσεύχονταν όπως τους δίδαξε Εκείνος λέγοντας «Ελθέτω η βασιλεία Σου»απέβλεπαν εις την πραγματική βασιλεία του Χριστού η οποία θα ακολουθήσει την περίοδο της Μ. Θλίψεως και της επιφανείας του Χριστού.

  Εις το τέλος της Μ. Θλίψεως ο Χριστός θα εγκαταστήσει τη βασιλεία Του και οι Ιουδαίοι θα δεχθούν Αυτόν ως βασιλέα τους. ο Σατανάς θα συλληφθεί θα δεθεί και θα ριφθεί εις την άβυσσο όπου θα μείνει μέχρι να πληρωθούν χίλια έτη. Ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης θα ριφθούν εις την «λίμνη του πυρός». Ο Χριστός τότε θα κρίνει τα έθνη και ο Θεός θα δοκιμάσει τον άνθρωπο ακόμη μιαν φορά κατά την περίοδο αυτή. 

  Ο Σατανάς θα λυθεί μετά χίλια έτη για να πλανήσει τα έθνη οπότε θα δοθεί τέρμα εις την προαιώνια σύγκρουση μεταξύ Θεού και Σατανά ο οποίος θα ριφθεί τελικά εις την λίμνη του πυρός όπου είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης και εκεί θα βασανίζονται ημέρα και νύκτα εις τους αιώνες των αιώνων.

  Αυτός που μελετά την Αποκάλυψη βρίσκει εκεί τις λεπτομέρειες περί της δράσεως των αγγέλων  με τις σφραγίδες και τις φιάλες (Αποκάλυψης ς: και η:).Ο Σατανάς γνωρίζει ότι κάμνει τον τελευταίο κύκλο της προαιωνίου συγκρούσεως του με τον Χριστό και ότι τον χάνει.

  Κατά την ταραγμένη αυτή εποχή η «χάρις του Θεού» αποκαλύπτεται και πάλι: «πας όστις υπακούσει εις τον Θεό θέλει  σωθεί».

  Ας θυμηθούμε την υπόσχεση του Θεού. «Ο υπομείνας εως τέλους ούτως θέλει σωθεί». ¨Γίνου πιστός μέχρι θανάτου και θέλω δώσει τον στέφανον της ζωής».(Αποκάλυψη β:10).

………………   

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ—

Η ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΊΑ—Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

                   ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

    «Και τα δέκα κέρατα τα οποίαείδες είναι δέκα βασιλείς οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι αλλά μία ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου….

  Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς διότι είναι Κύριος των Κυρίων και βασιλεύς των Βασιλέων»( Αποκάλυψης ιζ:12—14).

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  Εις τους χρόνους του Δανιήλ προ 2.500 και πλέον ετών και κατά την διάρκεια της αιχμαλωσία στην Βαβυλώνα ο Θεός έδωκε ένα όνειρο εις τον Ναβουχοδονόσωρ βασιλέα της Βαβυλώνας. Αυτό το όνειρο παρουσίαζε την εικόνα ανθρώπου του οποίου το σώμα αποτελούνταν από διάφορα μέταλλα.  Η ερμηνεία του ονείρου όπως αποκαλύφθηκε στον Δανιήλ υπό του Θεού περιλάμβανε την ύπαρξη την ανάπτυξη και την δύναμη των παγκοσμίων αυτοκρατοριών οι οποίες επρόκειτο να έλθουν

  Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ως παγκόσμιος δύναμη αντιπροσωπευόταν από τις κνήμες του πόδες και τους δακτύλους της εικόνας

 Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καταστράφηκε και έπαυσε να υπάρχει προτού εκπληρωθούν οι προφητείες όπως αποκαλύπτονταν στην εικόνα του ονείρου ή με άλλα λόγια η ιστορία της αυτοκρατορίας εξελιχθεί μέχρι των δακτύλων της εικόνας. Τοιουτοτρόπως εκείνοι που μελετούν τις προφητείες της Γραφής έχουν δίκιο να φρονούν(σκέπτονται) ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία πρόκειται να αναβιώσει προς εκπλήρωση των προφητειών και ότι η αναβίωση αυτή θα λάβει χώραν κατά την περίοδο της μεγάλης.

  Η μορφή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αποτελούμενης από δέκα βασίλεια τα οποία είναι και η τελευταία φάσης της υπάρξεως της αντιπροσωπεύεται υπό των δέκα δακτύλων της εικόνας του ονείρου(Δανιήλ β: και ζ: ). Κατά τον ίδιο τρόπο αντιπροσωπεύεται και υπό των δέκα κεράτων του τρομακτικού θηρίου της οράσεως του Ιωάννου στην Πάτμο

(Αποκάλυψης ιζ:12).

  Η Γραφή λέγει ότι δέκα βασίλεια της εικόνας του ονείρου κατασυντρίφτηκαν από ένα λίθο ο οποίος απεκόπη άνευ χειρών. Ο λίθος αυτός είναι ο ίδιος ο Χριστός «η πέτρα του Ισραήλ» (Γένεσης μθ:24 Δανιήλ β:34—45). «Ο δε λίθος που χτύπησε την εικόνα έγινε όρος μέγα και γέμισε όλη την γη».

  «Ο Θεός ο μέγας έκαμε γνωστό εις τον βασιλέα ότι πρόκειται να γίνει μετά από αυτά και αληθινό είναι το ενύπνιο και πιστή η  ερμηνεία του»

   Σήμερα τα έθνη της γης σείονται αλληλοσυγκρούονται και μεταβάλουν την όψη. Στις εφημερίδες και τα περιοδικά αναγιγνώσκουμε καταπληκτικά άρθρα σχετικά με αυτές τις μεταβολές και ακούμε τα ίδια πράγματα από το ραδιόφωνο και τις εξέδρες. Οι μελετώντες τις Γραφές παρακολουθούν με ζωηρό ενδιαφέρον όλες τις μεταβολές οι οποίες λαμβάνουν χώραν μεταξύ των εθνών διότι οι προφητείες εκπληρώνονται και γνωρίζουν τι πρέπει να αναμένουν.

  Ο Θεός μεταχειρίσθηκε τον Ναβουχοδονόσωρ βασιλιά της Βαβυλώνας να υποτάξει ασθενέστερα έθνη και να ηγηθεί μιας ισχυρής και παγκοσμίου Αυτοκρατορίας. (Δανιήλ β:37—38).

  Κατά τον ίδιο τρόπο μεταχειρίζεται και σήμερα ο Θεός κακούς ηγέτες δια να φέρει προς το τέρμα της την παρούσα οικονομία της Χάριτος.

  Σιδηροί δικτάτορες συντρίβουν σήμερα ανίσχυρα έθνη και τα υποχρεώνουν σε υποταγή. Επιχειρούν να συνάψουν συμμαχίες εθνών και προσπαθούν να γίνουν κοσμοκράτορες. Πράγματα τα οποία φαίνονταν αδύνατα δια των ανθρώπων λαμβάνουν χώραν σήμερα δια της προσταγής του Θεού.

  Η Γραφή ομιλεί περί δύο ομοσπονδιών εθνών ομοσπονδιών εθνών που πρόκειται να γίνουν της ομοσπονδίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπου θα αναβιώσει και της ομοσπονδίας του Βορρά. Οι εφημερίδες της εποχής μας παρουσιάζουν χωρίς  να το αντιλαμβάνονται την ροπή των εθνών προς σχηματισμό των δύο αυτών μεγάλων ομοσπονδιών.

  Είναιχαρακτηριστικό ότι ο Μουσολίνη είχε απαγγέλλει την αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά την 9^ηνΜαΐου το 1936και παρά της ανατροπές που συνέβηκαν κατά την διάρκεια του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου και μετ’ αυτόν το πνεύμα που κατείχε τον Μουσολίνη δεν εξέλιπε.

  Ο Θεός θα χρησιμοποιήσει το θηρίο τον Αντίχριστο ο οποίος θα εκπηδήσει από κάποια γωνία της υπό αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δια να εκπληρώσει τα σχέδιά του προς κατάκτηση των ανίσχυρων εθνών και δια τον σχηματισμό μιας ομοσπονδίας εθνών κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψεως.

  Δεν γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο ηγέτης ο οποίος θα αναλάβει τον ρόλο του Αντίχριστου.

  Ο Ιουδαϊκός λαός δεν πρόκειται ως σύνολο να δεχθεί τον Ιησού τον πραγματικό Χριστό ως Μεσσία του διότι ελάχιστοι μόνο Ιουδαίοι έχουν μέχρι σήμερα επιστραφεί στο Χριστό ,εν τούτοις όταν έλθει «ο καιρός της στενοχώριας του Ιακώβ» θα τον δεχθούν διότι θα αναγνωρίσουν εις το πρόσωπον Του εκείνον τον οποίο σταύρωσαν.

  Εν τω μεταξύ και όταν αποκαλυφθεί ο Αντίχριστος μετά την αρπαγή οι Ιουδαίοι θα τον δεχθούν αντί του πραγματικού Χριστού διότι θα συνάψουν μαζί του μία συνθήκη εις την αρχή της περιόδου της θλίψεως και την οποία αυτός θα καταργήσει μετά το πρώτο μισό της περιόδου.

  Οι σημερινοί δικτάτορες κατευθύνουν τα πράγματα προς την λύση τους κατά τρόπον αξιοσημείωτο.  Ποιόν κλονισμό θα υποστούν εκείνοι που θα παραμείνουν επί της γης μετά την

αρπαγή ανακαλύπτοντας ότι οι σεσωσμένοι που ήταν έτοιμοι να συναντήσουν τον Κύριο αρπάχτηκαν οι δε παραμένοντες θα εξουσιαστούν από τον Αντίχριστο.

  Ο δικτάτωραυτός θα αναπτύξει ταχέως την δραστηριότητα του κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψεως και μετά την ακύρωση της συνθήκης με τους Ιουδαίους. Εξ όσων μελετούμε θα στρέψει τις κατακτήσεις του προς την Αίγυπτο και από εκεί θα αρχίσει την τελευταία του εκστρατεία. Να τι λέγει σχετικά ο Δανιήλ.: «Και θέλει εκτείνει την χείρα αυτού επί τους τόπους  και η γη της Αιγύπτου δεν θέλει εκφύγει. Και θέλει κυριεύσει τους θησαυρούς του χρυσίου και οι Λύβυες και οι Αιθίοπες θέλουσιν είσθαι κατόπιν των βημάτων αυτού»

(Δανιήλ ια:42—43).

  Οι βασιλείς του Νότου θα έλθουν εναντίον του και το θηρίο θα τους νικήσει όπως όλες τις χώρες της Μεσογείου εκτός του Εδώμ του Μωάβ και του Αμών(Δανιήλ ια:41). Τα έθνη αυτά θα αποτελέσουν καταφύγιο δια το πιστό υπόλοιπο του Ισραήλ το οποίο θα διωχθεί.

  Οι ομοσπονδία του Βορρά παρασκευάζεται επίσης δια κατακτήσεις. Η Ρωσία και η Γερμανία όπως και άλλες χώρες του Βορά έχουν πάντοτε βλέψεις επί της Παλαιστίνης.

  Η ομοσπονδία του Βορρά περιγράφεται ως εξής εις την Γραφή: «Μετά πολλάς ημέρας θέλει γίνει επίσκεψης εις σε νε τοις εσχάτοις χρόνοις θέλει ελθεί εις την γη ήτις ηλευθερώθει εκ της μαχαίρας και συνήχθη εκ πολλών λαών εναντίον των ορέων του Ισραήλ τα οποία κατέστησαν έρημα δια παντός αυτός όμως μετεφέρθη εκ του μέσου των λαών και θέλουσι κατοικίσει πάντες ασφαλώς. Και θέλει αναβή και ελθεί ως ανεμοζάλη θέλεις είσθαι ως νέφος δια να σκεπάσει την γην σου και πάντα τα τάγματα σου και πολύς λαός μετά σου» (Ιεζεκιήλ λη:8—9).

  Κατά τα τελευταία έτη ο Ισραήλ Επανέρχεται εις την χώραν του μετά την διασπορά του μεταξύ των εθνών. Διάβασε  Ιεζεκιήλ λς-λη. Εις το δέκατο κεφάλαιο της Γενέσεως αναφέρεται η καταγωγή των εθνών που μνημονεύει ο Ιεζεκιήλ ως ο Γωγ ο Μαγώγ ο Ρως ι Θουβάλ ο Γομέρ και ο Θωγαρμά.

  Ο Αντίχριστος μέλλει να ταραχθεί εξ’ αιτίας ειδήσεων που θα

έλθουν εξ ανατολής και εκ του Βορρά. Με τα δέκα έθνη της ομοσπονδίας του θα αντιμετωπίσει την ομοσπονδία του Βορρά με επί κεφαλής των Γώγ στην κοιλάδα του Ιερζραέλ. Και οι δύο ομοσπονδίες θα αποβλέπουν εις τον πλούτο της Παλαιστίνης.  Κατά την σύγκρουση αυτή ο Αντίχριστος θα είναι ο νικητής και θα γίνει ο αρχηγός των στρατιών όλων των εθνών. Η επιτυχία αυτή θα τον εξωθήσει εις την μάχη του Αρμαγεδδών για να πολεμήσει κατά του εκλεκτού λαού του Θεού του Ισραήλ. Ως εκ’ τούτου η μάχη αυτή θα λάβει χώραν εκ μέρους των ηνωμένων εθνών υπό την αρχηγία του Αντιχρίστου στρεφομένων κατά των Ιουδαίων. Τότε θα λάβει χώραν η επιφάνεια του Ιησού χριστού εκ των ουρανών καθημένου επί λευκού ίππου. Το αποτέλεσμα της ελεύσεως του Χριστού να πολεμήσει κατά του Αντίχριστου θα είναι η καταστροφή των δυνάμεων του τελευταίου.

Να πως περιγράφει τα γεγονότα εκείνα η Αποκάλυψης:  «Και είδον το θηρίον και τους βασιλείς της γης και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα δια να κάμωσι πόλεμον με τον καθήμενον επί του ίππου και με το στράτευμα αυτού.

  Και επιάσθει τοθηρίον και μετά τούτου ο ψευδοπροφήτης όστις έκαμε τα σημεία ενώπιον αυτού με τα οποία επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός την καιομένην με το θείον. Και οι λοιποί εφονεύθησαν με την ρομφαίαν του καθημένου επί του ίππου την εξερχομένην εκ του στόματος αυτού και πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν εκ των σαρκών αυτών». (Αποκάλυψης ιθ:19—21).

  Έτσι θα τερματιστεί η εξουσία του Αντίχριστου του  βασιλέως της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όταν αναβιώσει. Οι άνθρωποι οφείλουν να ερευνούν τας Γραφάς και να αντιληφθούν τι λέγει ο Θεός δια την μέλλουσα πορεία των εθνών.

  Ο Χριστός θα έλθει κατά την επιφάνεια Αυτού με όλες τις δυνάμεις του ουρανού επί του Όρους των Ελαιών για να τερματίσει το έργο του αντίχριστου να κρίνει τα έθνη και να εγκαταστήσει την βασιλεία Του. (1)

‘’’’’’’’’’’’’’’’

(1)σημείωση του Μεταφραστή:

Ο συγγραφεύς ονομάζει αντίχριστο στο παρόν βιβλίο τον πολιτικό ηγέτη της μελλούσης να ανασυσταθεί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εκείνος ο οποίος αντιστοιχεί στο προς το πρώτον θηρίο το αναβαίνον από την θάλασσα του ιγ κεφαλαίου της Αποκαλύψεως.

Εν τούτοις πολλοί ερμηνευταί την ονομασία του αντίχριστου αποδίδουν εις το δεύτερο θηρίο του ίδιου κεφαλαίου που παρουσιάζεται ως αρνίον μιμούμενος το αληθινό αρνίον και το οποίον εκ των αναφερομένων υπουργημάτων που φαίνεται να εκπροσωπεί την θρησκευτική εξουσία η οποία εργάζεται υπέρ του θηρίου και ως εκ τούτου το θηρίο τούτο μάλλον συγκεντρώνει ιδιότητας αντίχριστου. Οπωσδήποτε το ζήτημα είναι δευτερεύουσας σημασίας εφ’ όσον μάλιστα οι προφητείες θα αποσαφηνιστούν μόνον κατά την εκπλήρωσή τους.(1)

………………   

(Ησαϊας λε:1 ψαλμός ξζ:6). 

  Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι διότι «οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν όσα ητοίμασεν ο Θεός εις τους αγαπώντας Αυτόν»

(Α΄ Κορινθίους β:9).

………………

Από Τον Κόσμο Της Αγίας Γραφής

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

GEORGE D. BECKWITH

Διδάκτωρ φιλοσοφίας = ιεροκήρυκος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ—ΜΕΡΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ

ΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

«δεν υπάρχει τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού τους μη περιπατούντας κατά σάρκα αλλά κατά το Πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.»(Ρωμαίους η:1—2).

  «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

  Κρίσις ονομάζεται κάτι που φέρει την καταστροφή ή την θλίψι

Θεωρείται ως τιμωρία δια την αμαρτία. Ως προκύπτει εκ των Γραφών υπάρχουν επτά κρίσεις οι οποίες και αναφέρονται εις το κάτω μέρος του διαγράμματος.

  Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει εις τον πιστό στην μελέτη του Λόγου του Θεού ότι υπάρχουν περισσότερες από μία αναστάσεις εκ των νεκρών και ότι υπάρχουν ορισμένες κρίσεις οι οποίες διαφέρουν απ’ αλλήλων κατά τον χρόνο τον τόπο τον σκοπό και τα αποτελέσματα.

  Εν τούτοις πολλοί κήρυκες και διδάσκαλοι προσπαθούν να εξηγήσουν ότι υπάρχει μία μόνο γενική ανάστασης ακολουθημένη από μία γενική κρίσι. Οι επτά κρίσεις περί των οποίων ομιλούμε είναι:

  1/. Η κρίσις των αμαρτιών του πιστού απ το ίδιο τον Ιησού Χριστό επάνω στο Σταυρό με αποτέλεσμα την Σωτηρία.

  2/. Η κρίσις του εγώ του πιστού απ’ αυτό τον ίδιο ενώ βρίσκεται εδώ επί της γης με αποτέλεσμα τον αγιασμό.

  3/. Η κρίσις των έργων του πιστού εκ μέρους του Χριστού με αποτέλεσμα την ανταμοιβή αυτού.

  4/. Η κρίσις του Ιουδαϊκού λαού επί της γης εκ μέρους του Θεού με αποτέλεσμα την αποκατάσταση αυτού.

  5/. Η κρίσις των εθνών επί της γης υπό του Υιού του ανθρώπου με αποτέλεσμα τον διαχωρισμό αυτών.

  6/. Η  κρίσις των εκπεσόντων αγγέλων εις τον αέρα εκ μέρους των Αγίων με αποτέλεσμα την καταδίκη αυτών.

7/. Και η κρίσις των αδίκων ενώπιον του Θεού εν ουρανώ με αποτέλεσμα την κόλαση.

 Αυτές οι κρίσεις λαμβάνουν χώραν ως θέλετε παρατηρήσει εις διάφορα μέρη. Μερικές γίνονται επί τη γης άλλες εις τον αέρα και μία στους ουρανούς. Αναφέρονται επίσης τρεις διάφοροι θρόνοι. Ένας εξ’ αυτών ονομάζεται «Βήμα Χριστού προ του οποίου θα κριθούν τα έργα του πιστού (Ρωμαίους ιδ:10). Άλλος θρόνος επί της γης ονομάζεται «Θρόνος  της δόξης Αυτού» προ του οποίου θα λάβει χώραν η κρίσις των εθνών (Ματθαίος κε:31—32).

 Και άλλος θρόνος ονομάζεται «Μέγας λευκός θρόνος» ενώπιον του οποίου θα λάβει χώραν η κρίσις των αποθανόντων αδίκων κατά την Δευτέρα ανάσταση.(Αποκάλυψης κ:11—12).

                     «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΙΣΙΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

  Η κρίσις αυτή έλαβε χώραν εις τον Σταυρό του Ιησού Χριστού όπου Εκείνος πλήρωσε την ποινή της παραβάσεως του Νόμου του Θεού εκ μέρους των αμαρτωλών. Η κρίσις αυτή έχει παρέλθει. Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος κατάρα υπέρ ημών (Γαλάτας γ:13).  Εκείνος ανέλαβε στον εαυτό Του την ενοχή δια τις δικές μας αμαρτίες.

Η αγάπη Του προς εμάς ήταν τόσο μεγάλη ώστε έδωκε την ίδια τη ζωή Του για να μπορέσουμε εμείς να εκφύγουμε την υπέρτατη ποινή του νόμου η οποία είναι θάνατος.

  Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλώμαστε αινούντες (εξυμνώντας) τον Ιησού Χριστό ο οποίος μας λύτρωσε από την κρίσι αυτή και έδωκε σε μας τους δικούς Του αιώνια ζωή. Ο Παύλος είπε: «πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου»

(Πράξεις ις:31). Και ο Χριστός είπε: «Ο ακούων τον λόγον  μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν»

(Ιωάννης ε:24—25).

              «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΡΙΣΙΣ—ΤΟΥ ΕΓΩ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

 Η κρίσις αυτή είναι του ΕΓΩτου πιστού. Ο κριτής είναι ο ίδιος ο πιστός. Αυτός ως παιδί του Θεού έχει αποδεχθεί τον ιλασμό (εξιλέωση) του Χριστού αναγεννήθηκε και έλαβε πνευματική φύσι. Η φύσι αυτή δεν εξαφανίζει την παλαιά αδαμική φύση αλλά προστίθεται εις αυτήν ως νέα φύσι.

Έτσι ο πιστός κατέχει δύο φύσεις οι οποίες ανταγωνίζονται η μία κατά της άλλης.

  Εις τον αγώνα αυτό ο Χριστιανός πρέπει να κρίνει εαυτόν καθ’ εκάστην ημέρα (κάθε ημέρα) και να οδηγείται από το Πνεύμα το Άγιο. Η φύσις εκείνη του Χριστιανού εις την οποία επιτρέπει να ενεργεί εις την ζωή του είναι και η υπερισχύουσα. (Αναγέννησης)

(Α΄ Κορινθίους ια: 28—34 και Ρωμαίους ιδ: 13)

  Η κρίσις του ΕΓΩ είναι ακόμη η ηθική κατάκρισις του πιστού στρεφομένη μάλλον κατά του εαυτού του επειδή επιτρέπει στους δικούς του δρόμους και συνήθειες να ενεργούν παρά εναντίον προς αυτούς τους δρόμους και συνήθειες του. Εάν παραμελείτε η κρίσις του ΕΓΏ τότε επεμβαίνει ο Κύριος για να κρίνει και το αποτέλεσμα της κρίσεως Του είναι παιδεία όχι όμως κατάκρισις. «Αλλ’ όταν κρινώμεθα  παιδευόμεθα υπό του Κυρίου δια να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου».

  Η πνευματική φύσις αναπτύσσετε όταν οδηγείται ελεύθερα υπό του Αγίου Πνεύματος. Η Αύξησης ενισχύεται με την μελέτη του Λόγου του Θεού την υπακοή εις Αυτόν την χριστιανική υπηρεσία και κοινωνία μετά των πιστών ως και με προσευχή και την ευχαριστία.

 Η σαρκική φύσις υπερισχύει όταν ο άνθρωπος ενδιαφέρεται περισσότερο περί του τι σκέπτεται ο κόσμος γι’ αυτόν παρά τι σκέπτεται ο Θεός.

  Με την προσπάθεια να αρέσει στον κόσμο ο άνθρωπος γίνεται υπερήφανος και εγωιστής και έτσι αμαρτάνει. Ο Θεός δύναται να τιμωρήσει και θα τιμωρήσει τους αμαρτάνοντας

(Εβραίους ιβ:3-12) Καμιά παρακοή οσονδήποτε μικρή δεν είναι ατιμώρητη. «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει τας αμαρτίας εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίσει ημάς από πάσης αδικίας»(Α΄ Ιωάννου α:9).

  Όταν ασκούμε την δικαία κρίσι επί του εαυτού μας η πνευματική  φύσις δεσπόζει της σαρκικής φύσεως. «Μακάριος όστις δεν κατακρίνει εαυτόν εις εκείνο το οποίο αποδέχεται»

(Ρωμαίους ιδ:22).

                         «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΤΡΙΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

  Η κρίσις αυτή και οι υπόλοιπες τέσσερις ανήκουν εις το μέλλον.

Η κρίσις αφορά μόνο τους σωσμένους την Εκκλησία του Ιησού Χριστού και έρχεται ευθύς μετά την οικονομία της Εκκλησίας. Θα λάβει χώραν εις τον αέρα «προ του Βήματος του Χριστού» επί του Οποίου κριτής είναι ο Ίδιος. (Α΄ Θεσσαλονικείς δ:17 και Α΄ Κορινθίους δ:5 ).

  Επί του διαγράμματος εικονίζεται εν συνεχεία της αμαρτίας αλλά κρίσις των έργων του πιστού. Πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του Βήματος του Χριστού.

(Β΄ Κορινθίους ε:10 Α΄ Κορινθίους γ:8—14 Ματθαίος ι:42 και ις:27 Λουκάς ιθ:17 Α΄ Κορινθίους θ:24—25 Β΄ Τιμοθέου δ:8 και Αποκάλυψης καβ:12)

  Όλα τα έργα μας θα δοκιμασθούν δια του πυρός. Όλα τα νεκρά έργα του πιστού παρουσιάζονται προ του βήματος του Χριστού ως «χόρτος και καλάμια» τα οποία θέλουσι κατακαεί και απωλεσθεί. Άνθρωποι οι οποίοι κατέχοντες σήμερον υψηλές θέσεις επί εις την γη Εκκλησία ενδεχόμενο να είναι ελάχιστοι εις την βασιλεία των ουρανών. Το κριτήριο θα είναι εκεί ο τρόπος κατά τον οποίο χρησιμοποιήσαμε τις ευκαιρίες μας δια να ομολογήσουμε τον Χριστό και να κερδίσουμε άλλους εις Αυτόν εδώ επί της γης αναλόγως προς την ικανότητας μας την θέση τα μέσα και τις θυσίες μας. Ο Θεός και κάθε πιστός ιδιαιτέρως μπορούν να καθορίσουν τι πρέπει αυτός και πώς να το κάμνει.

  Η κρίσις των έργων του πιστού θα αποφέρει σε τούτο είτε «ζημία είτε ανταμοιβή». Η ανταμοιβή του πιστού περιγράφεται εις το επόμενο κεφάλαιο.

                            «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ

Η κρίσις αυτή ονομάζεται «καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ»

(Ιερεμίας λ: 4—7 Δανιήλ ιβ:1) και λαμβάνει χώραν επί της γης μετά την επιστροφή των Ιουδαίων εις την Παλαιστίνη και μετά το πλήρωμα των εθνών».

  Η αιτία δια την κρίσι αυτή είναι προφανής. Οι Ιουδαίοι ως λαός παράκουσαν στον Θεό. Τον απέρριψαν (Α΄ Σαμουήλ η:7)

Απέρριψαν τον Ιησού Χριστό (Λουκάς κγ:18) και απέρριψαν επίσης το Άγιο Πνεύμα (Πράξεις ζ:51—54—60). Δηλαδή απέρριψαν τον Τριαδικό  Θεό.

  Προς τιμωρία των οι Ιουδαίοι διεσπάρησαν μεταξύ όλων των εθνών και τώρα μόλις επιστρέφουν αμετανόητοι εις την χώρα τους.  Απόκειται( εξαρτάται από τον Θεό) να κριθούν όταν τερματιστεί η Οικονομία της Χάριτος  και κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψεως όταν ο αντίχριστος θα είναι επί της γης. Τότε θα ριφθούν εις το «χωνευτήριο της θλίψεως». Τέλος κατά την επιφάνειαν του Χριστού το Ιουδαϊκό Έθνος θα αποκατασταθεί κατά τον Λόγο του Θεού.(Ησαϊας να:8).  

                             «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΠΕΜΠΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΑ ΕΘΝΗ

  Κατά τον χρόνο της κρίσεως αυτής η Εκκλησία θα έχει κριθεί εις τον αέρα (Τα έργα των πιστών που την αποτελούν) και οι Ιουδαίοι θα έχουν κριθεί επί της γης. Οι «καιροί των Εθνών» θα έχουν πληρωθεί(ολοκληρωθεί).Τα Έθνη λοιπόν κατά την Επιφάνεια του Ιησού Χριστού εις το τέλος της μεγάλης θλίψεως θα παραστούν προ του Κυρίου δια να κριθούν αναλόγως της συμπεριφορά των προς τους «αδελφούς Του»τους Ιουδαίους

(Ιωήλγ:2). Κριτής θα είναι ο Χριστός μαζί με την Εκκλησία Του. Κατά την κρίσι αυτή δεν αναφέρεται ότι «ηνοίχθησαν βιβλία».

  Αποτέλεσμα της κρίσεως αυτής θα είναι τα «Έθνη—πρόβατα» θα κληρονομήσουν την βασιλεία και θα μετέχουν των σεσωσμένων εθνών της Νέας Γης(Αποκάλυψης κα:24).

  «Τα Έθνη—Ερίφια» θα ριφθούν εις το πυρ το αιώνιο και ως έθνη θα καταστραφούν. Κατά την κρίσι αυτή δεν κρίνονται άτομα κατ’ ιδίαν αλλά τα έθνη. «Διότι ιδού εν ταις ημέραις και εν τω καιρώ εκείνω όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη και θέλω κριθή μετ’ αυτών εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομίας του Ισραήλ τον οποίον διέσπειρα μεταξύ των εθνών και διεμοιράσθησαν την γην μου»(Ιωήλ γ:1—2)

………………  

ΕΚΤΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΕΣΟΝΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ  ]

  «Και αγγέλουςοίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτώ αξίαν αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον εφύλαξε με παντοτινά δεσμά υποκάτω του σκότους δια την κρίσιν της μεγάλης ημέρας»

(Ιούδας 6) Αυτή είναι η ημέρα του Κυρίου (Ησαϊας β:9—22).

  Ο Σατανάς θα λάβει την καταδίκην του μετά τα χίλια έτη της Βασιλείας και προ της Κρίσεως ενώπιον του Μεγάλου λευκού θρόνου της (Αποκαλύψεως κα:11—15). Κατά τον χρόνον αυτόν θα κριθούν και άλλοι εκπεσόντες άγγελοι. «Ο Θεός δεν εφείσθη  αγγέλους αμαρτήσαντας αλλά ρίψας αυτούς εις τον τάρταρον δεδεμένους με αλύσεις σκότους παρέδωκε δια να φυλάττωνται εις κρίσιν» (Β΄ Πέτρου β:4).  

  Ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος είπε προς τον διάβολο όταν αγωνιζόμενος φιλονικούσε με αυτόν για το σώμα του Μωϋσή.

«Ο Κύριος να σε επιτιμήσει» (Ιούδας 9). Εις την (Αποκάλυψη κ:10) βρίσκουμε τα εξής: «Και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθει εις την λίμνη του Πυρός και του θείου όπου είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέρα και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων».

                 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΕΒΔΟΜΗ ΚΡΙΣΙΣ—ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΑΣ ΑΔΙΚΟΥΣ

« Οι δε λοιποίτων νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη». Οι νεκροί αυτοί είναι οι άδικοι οι οποίοι δεν μετείχαν στην πρώτη ανάσταση και των οποίων τα ονόματα θα παραμένουν εις τον τάφο ενώ οι ψυχές τους θα βρίσκονται εις τον άδη τον τόπο της αναμονής δια τους άδικους μέχρι της δευτέρας αναστάσεως.

  «Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ αυτού από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά. Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους ισταμένους ενώπιον του Θεού και τα βιβλία ηνοίχθησαν και βιβλίον άλλο ηνοίχθη το οποίον είναι της ζωής και εκρίθησαν

οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών».(Αποκάλυψης κ:11—12).

  Βλέπομε λοιπόν ότι υπάρχει και ανάστασης των αδίκων νεκρών η Δευτέρα Ανάστασης κατά την οποία οι νεκροί της κατηγορίας αυτής θα σταθούν προ του μεγάλου λευκού θρόνου δια να κριθούν κατά τα έργα αυτών. Κριτής θα είναι ο Θεός. Η γη τότε θα ανακαινισθεί δια πυρός.

  «Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός»(Αποκάλυψης κ:15).

  «Και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός. Ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος».

  «Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάσταση επί τούτων ο θάνατος δεν έχει εξουσίαν αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ Αυτού χίλια έτη»(Αποκάλυψης κ:5—6).

  ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

           ΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΙ

«Ιδού έρχομαι ταχέως κράτει εκείνο το οποίον έχεις δια να μη λάβη μηδείς τον στέφανον σου».(Αποκάλυψης γ:11)

 Από του Βήματος του Χριστού ενώπιον του οποίου ο πιστός θα κριθή δια «τα έργα του» ο Χριστός θα δώσει στεφάνους εις εκείνους που θα κριθούν άξιοι ανταμοιβής. Τα έργα του πιστού θα δοκιμαστούν δια πυρός.

  Άλλοι εκ των έργων του θα κατακαούν και θα προξενήσουν ζημιά εις τον πιστό και άλλα θα αντέξουν εις το πυρ δια τα οποία αυτός θα λάβει ανταμοιβή. Η ημέρα εκείνη θα είναι «Ημέρα στεφάνου» δι’ εκείνους που θα δικαιούνται ανταμοιβής. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει πέντε στεφάνους.

1/. Ο στέφανος της ζωής(Ιάκωβος α:12—Αποκάλυψης β:10).

  Ο στέφανος της ζωής είναι ο στέφανος των μαρτύρων και αναφέρεται  δύο φορές εις την Γραφή. Θα δοθεί εις εκείνους που Υποφέρουν διωγμό για χάριν του Χριστού. «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής»

2/. Ο στέφανος της δόξης (Α΄ Πέτρου ε:2—4).

Αυτός ο στέφανος των «πρεσβυτέρων» ή «ποιμένων» και θα απονεμηθεί σε εκείνους που δίδαξαν πιστά τον λόγο του Θεού από αγάπη προς τον Χριστό. 

3/. Ο στέφανος της καυχήσεως

(Α΄ Θεσσαλονικείς β:19—20).

  Αυτός ο στέφανος δι’ εκείνους που κερδίζουν ψυχές δια τον Κύριο Ιησού Χριστό. Θα είναι μεγάλη ανταμοιβή να δούμε εκείνους κερδίσαμε στον Χριστό.

  Μακάρι να κάμνωμε και να λέγουμε μόνο εκείνα που θα συντελέσουν εις την σωτηρία πολλών ψυχών χωρίς να περιμένουμε ατομική ανταμοιβή ή ευγνωμοσύνη. Μερικοί χριστιανοί είναι δυνατόν να απομακρύνουν αμαρτωλούς ανθρώπους από τον Χριστό λόγω της στάσεως τους προς αυτούς για τον απλό λόγο ότι φανερώνουν εις την έκφραση του προσώπου τους την εκ μέρους τους καταδίκη του αμαρτωλού.

  «Μη κρίνεται δια να μη κριθείτε». Κάθε χριστιανός πρέπει να χαίρεται συνεχώς για την σωτηρία του. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να παρουσιάζει ένας που ζητεί να κερδίσει ψυχές είναι το ιλαρό πρόσωπο(Β΄ Τιμοθέου β:23—26)

4/. Ο στέφανος της δικαιοσύνης(Β  Τιμοθέου δ:8)

  Ο στέφανος αυτός προορίζεται γι’ αυτούς που ποθούν και περιμένουν την Επιφάνεια του Χριστού και θα δοθεί σε αυτούς κατά την ημέραν της Επιφάνειας. Υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι οι οποίοι δεν πιστεύουν εις την επάνοδο του Χριστού παρά το γεγονός ότι Εκείνος είπε: «Πάλιν έρχομαι». Θα έλθει κατά τον τρόπο που έφυγε. «πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν καθαρίζει εαυτόν καθώς εκείνος είναι καθαρός»

(Α΄ Ιωάννου γ:3).

  5/. Ο άφθαρτος στέφανος (Α΄ Κορινθίους θ: 25—27).

  Ο στέφανος αυτός είναι ο στέφανος της Νίκης και προορίζεται γι’ αυτούς που έχουν εγκράτεια. Ανήκει εις εκείνους που δεν παραδίδονται εις τις επιθυμίες της σάρκας και στις ηδονές και απολαύσεις οι οποίες παρεμβάλλονται για να

καταστρέψουν ή να ανακόψουν το έργο του Θεού.

  Οι μεγαλύτερες μάχες της ζωής συνάπτονται μέσα στην καρδιά. Ας δεχθούμε την βοήθεια του Χριστού και Εκείνος θα κερδίσει τις μάχες για μας.

 Ας αγωνισθούμε δια να κερδίσουμε τον άφθαρτο στέφανο του Νικητού.

 Πόσον μέγαν φίλον έχομεν εν τω Χριστώ!

126/. Πόσον μεγα εν σοι φίλον

1/. Πόσον μέγαν εν σοι φίλον Έχομε ω Ιησού!

Ποια χάρις και αγάπη Λάμπει εν τω βίο Σου!

Πασάν της ψυχής γαλήνη Ζημιούμεθα μωρώς

Πόσην όμως Συ ειρήνη Μας παρέχεις διαρκώς.

……………………………

2/. Μας αφίνουσιν οι φίλοι Καταφεύγουμε προς Σε

Όταν πειρασμοί ποικίλοι Όταν θλίψεις περισσα

Όταν λύπαι απειλώσι Πάντα φέρομε εις Σε

Και χαραί αν μας κυκλώσει Πάλιν σπεύδομε προς Σε

………………………………..

3/. Όταν βάρη έμπροσθεν Σου Φέρομε εν προσευχή

Ποια εις το πρόσωπο Σου Χάρις ακτινοβολεί!

Πάσας μας τας αμαρτίας Εξαλείφεις ω Χριστέ!

Πάσας τας ανομίας Ιδού φέρομε προς Σε.

……………………………..

Από Τον Κόσμο Της Αγίας Γραφής

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

GEORGE D.BECKWITH

Διδάκτωρ φιλοσοφίας = ιεροκήρυκος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ-ΜΕΡΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΡΙΤΟ

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ

« Και θέλει δώσει εις Αυτόν Κύριος ο Θεός τον Θρόνο του Δαβίδ του πατρός Αυτού και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας και της βασιλείας Αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος».

(Λουκάς α:32—33).

 Ο Κύριος των ουρανών θα εγκαταστήσει επί της γης βασιλεία η οποία θα αποκαλυφθεί αιφνιδίως όταν «ο λίθος όστις απεκόπη άνευ χειρών» κτυπήσει τα Έθνη. Η αποκατάστασης των επιγείων πραγμάτων δεν πρόκειται να γίνει με την βαθμιαία επιστροφή του κόσμου προς τον Χριστό και την εξέλιξη της πνευματικής καταστάσεως των ανθρώπων. Ο Ιησούς Χριστός θα κτυπήσει και θα κρίνει τα έθνη και έπειτα θα εγκαταστήσει την Βασιλεία Του επί της γης η οποία θα είναι πραγματική και ορατή βασιλεία. Θα είναι επίσης μοναδική και παγκόσμιος βασιλεία και θα καταλάβει την θέση όλων των κυβερνήσεων και όλων των εθνών.

«Αι βασιλείαι του κόσμου έγιναν του Κυρίου ημών και του Χριστού Αυτού και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων». (Αποκάλυψης ια:15).

  Ο Χριστός θα βασιλεύσει προσωπικός επί της γης και επί του Θρόνου του πατρός Του Δαβίδ. Η βασιλεία Του θα είναι αιώνιος και θα συμβασιλεύσει μετά των Αγίων της πρώτης Αναστάσεως.  Η έδρα της βασιλείας του Χριστού θα είναι εις την Ιερουσαλήμ.

Εις το όνομα του Ιησού Χριστού θα κλείνει κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων.

(Φιλιππισίους β:10).

   Ο Ισραήλ τότε θα σωθεί και θα γίνει η κεφαλή των εθνών.

   Η χιλιετής βασιλεία του Χριστού εκτείνεται από της εποχής της επιφάνειας Αυτού μέχρι του «Μεγάλου λευκού Θρόνου». Κατ’ αυτήν θα διαρρεύσουν χίλια χρόνια αναπαύσεως και ευλογίας υπό την άμεσον επίβλεψη του Χριστού ως βασιλέως. Θα είναι μία περίοδος ενδόξου προόδου και παγκοσμίου ευημερίας και η γη θα αποδώσει τους καρπούς αυτής.

  Εν τούτοιςστην φύσι των ανθρώπων θα υπάρχει ακόμα έμφυτο το κακό. Και έτσι θα υπάρχουν καρδιές που μεταβλήθηκαν και καρδιές που θα μείνουν αμετάβλητες. Ο κόσμος θα υποταχθεί σε υπακοή εις τον Βασιλέα κατά την διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας αλλά το κακό θα υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων αν και ο Σατανάς θα απουσιάζει. Όταν η αμαρτία θα παρουσιάζεται θα καταπνίγεται αμέσως.

  Ως εκ τούτου η χιλιετής βασιλεία δεν θα είναι τέλεια εις αγιότητα παρ’ όλον ότι θα χαρακτηρίζεται από μεγάλες ευλογίες και ευημερία. Η κατάρα του Θεού επί του φυσικού κόσμου θα αποσυρθεί τότε (Ησαϊας νε:13) αλλά η αμαρτία θα επιδιώκει να εκδηλωθεί όπως θα συμβεί κατά την νέα αποστασία του κόσμου οδηγημένου υπό του Σατανά κατά το τέλος του αιώνος της Βασιλείας.

  Τότε ο Σατανάς θα λυθεί έπειτα από την χιλιετή δέσμευση του εντός της αβύσσου και θα ηγηθεί μιας νέας αποστασίας κατά του Θεού οπότε ο κόσμος θα έχει να διαλέξει μεταξύ του Θεού και του Σατανά.

  «Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη θέλει λυθεί ο σατανάς εκ της φυλακής αυτού. Και θέλει εξέλθει δια να πλανήσει τα έθνη εις τας τέσσερες γωνίας της γης τον Γώγ και τον Μαγώγ δια να συνάξει αυτούς εις πόλεμον των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην»(Αποκάλυψης κ:7—9). Τα ονόματα Γωγ και Μαγώγ δεν πρέπει να συγχύζονται με τα αναφερόμενα εις τον

 Ιεζεκιήλ κεφ. λη και λθ.

Η προφητεία του Ιεζεκιήλ εκπληρώνεται προ της χιλιετηρίδος ενώ η σκηνή των άνω εδαφίων εκτυλίσσεται μετά την χιλιετή βασιλεία.

  Πλήθη ανθρώπων θα συρρεύσουν τότε προς τον Σατανά επαναστατώντας κατά του Θεού. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι όλοι οι αποστάτες θα καταστραφούν δια πυρός το οποίο θα κατέλθει εξ ουρανών και ο Σατανάς θα ριφθεί εις την λίμνη του πυρός. Τότε θα στηθεί ο Μέγας Λευκός Θρόνος δια την κρίσιν των αμαρτωλών οι οποίοι θα αναστηθούν εκ νεκρών. Μετά την κρίσι τους θα ριχτούν και αυτοί εις την Λίμνη του Πυρός και αυτός θα είναι ο δεύτερος θάνατος.

  Ο Θάνατος αποτέλεσμα της αμαρτίας και ο Άδης ο τόπος διαμονής των πονηρών ψυχών και πνευμάτων θα καταστραφούν όσοι δε ευρεθούν εις τον Άδην θα ριφθούν εις τον τόπο της αιωνίου καταδίκης τους την Λίμνη του Πυρός.

  Ως αναφέρεται εις τον Λόγο του Θεού την χιλιετή βασιλεία θα μία άνευ προηγουμένου σύγχυσης και ταραχή που καταλήγουν σε παγκόσμια αποστασία και πόλεμο τα οποία εν τούτοις θα εκλείψουν ταχέως δια του πυρός που θα κατέλθει από του Θεού εκ του Ουρανού. (Αποκάλυψης κ:9). 

………………   

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ-ΜΕΡΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΝΕΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΓΗ

«Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλιν την αγίαν την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού λέγουσαν Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων και θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού και αυτός  ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών».

(Αποκάλυψης κα:1—3).

  Εις το τέλος του διαγράμματος παρουσιάζονται Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη. Οι σκοποί του Θεού θα πραγματοποιηθούν εξ ολοκλήρου εις μία οικονομία τελειότητας κατά την οποίαν ο άνθρωπος θα έχει αποκατασταθεί η γη θα έχει ανακαινισθεί ο Σατανάς και η αμαρτία θα έχουν νικηθεί ο θάνατος και ο Άδης θα έχουν εξαφανισθεί και ο Χριστός θα έχει στεφθεί Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.

  Τότε ο Χριστός θα έχει τερματίσει την χιλιετή βασιλεία Του και θα έχει θέσει όλους τους εχθρούς Του υπό τους πόδας Του. Θα έχει τερματίσει επίσης το έργο που του ανατέθηκε ως Υιού του ανθρώπου. Κατ’ αυτήν την τέλεια και αιώνια οικονομία ο Χριστός θα παραδώσει την βασιλεία εις τον Θεό και Πατέρα «δια να είναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι».

  Η σημασία της εκφράσεως «ουρανός νέος και γη νέα» είναι εξόχως σπουδαία και ενδιαφέρουσα και υπάρχουν πολλές ερμηνείες της εκφράσεως αυτής.

  Το πρώτο εδάφιο του κεφαλαίου τούτου της Γραφής είναι δυνατόν να εκληφθεί ότι διδάσκει ότι η γη ως πλανήτης και ο ουρανός που την περιβάλλει πρόκειται να καταστραφούν εξ’ ολοκλήρου δια του πυρός. εάν μελετήσουμε προσεκτικά το

Εδάφιο αυτό θα δούμε ότι δεν φαίνεται να εννοεί μια ολοκληρωτική καταστραφή.

 Η λέξης «νέος» εις αυτό το εδάφιο δεν σημαίνει ότι κάτι νέο θα αποκτήσει τώρα ύπαρξη. Εκείνο που σημαίνει είναι ότι κάτι τι που ήδη υπάρχει θα ανασυγκροτηθεί θα ανακαινισθεί ή φυσικώς θα μεταμορφωθεί δια του πυρός. την σημασία αυτή της λέξεως «νέος» αποδέχονται οι περισσότεροι μελετηταί της Γραφής.

 «Εάν προσέξουμε εις την γραφική έκφραση «το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται» θα αντιληφθούμε ότι η ανακαίνισης περί της οποίας γίνεται λόγος αφορά την εξωτερική όψη της γης. Η κατάρα την οποία ο Σατανάς και η αμαρτία επέφεραν εις το πρόσωπο της γης θα αφαιρεθεί και θα καταργηθεί η ατμόσφαιρα που περιβάλλει την γη θα εξυγιανθεί από το κακό και από κάθε πράγμα που προξενεί φθορά. Η παλαιά δημιουργία του ουρανού και της γης πρέπει να καθαρισθεί από το μόλυσμα της αμαρτίας». (Β΄ Πέτρου γ:5—15).

  Δεν φαίνεται καθόλου πιθανόν ότι η παρούσα γη την οποία ο Θεός δημιούργησε εν αρχή πρόκειται να εκμηδενισθεί. Και τούτο διότι η αρχική γη η οποία ερημώθηκε εις τους προϊστορικούς χρόνους εκ μέρους του Σατανά αποκαταστάθηκε και πάλι από τον Θεό. η ίδια γη η οποία έγινε αντικείμενο κατάρας προ του κατακλυσμού λόγω των αμαρτωλών ανθρώπων και των έργων αυτών εξυγιανθεί από τούτων δια του κατακλυσμού ο οποίος κάλυψε ολόκληρη την γη έστι ώστε να προκύψει δια του Νώε ένας νέος κόσμος.

  Κατά τον ίδιο τρόπο είναι πιθανόν ότι το πρόσωπο της γης η οποία κατά την εποχή του Αδάμ και της Εύας μέσα στον κήπο της Εδέμ ήταν καθαρά λόγω της αθωότητας του ανθρώπου θα καθαριστεί από την αμαρτία δια του πυρός και της καταστροφής πάσης οργανικής υπάρξεως επάνω στη γη εις τρόπον ώστε να ελευθερωθεί και πάλι η γη από την αμαρτία και να καταστεί κατάλληλο –περιβάλλον δια να κατοικείται από τους αγίους οι οποίοι λυτρώθηκαν από την αμαρτία και θα αναστηθούν δια να απολαύσουν την γη μέσα στην αγιότητα.

  Η φυσικήεξήγησης πολλών διδασκαλιών της Γραφής σε

σχέση με την γη είναι ότι η γη αυτή θα αποβεί η τελική κατοικία των λυτρωμένων. Η γη θα καταστεί τέλεια για να κατοικήσουν επάνω σ’ αυτήν οι άγιοι στην βασιλεία του Θεού.      Εις την Γένεση αναφέρεται ένας επίγειος παράδεισος που απωλέσθη και μία κατάρα που υπεβλήθηκε. Απ’ εναντίας εις την Αποκάλυψη περιγράφεται η κατάργησης της κατάρας δια του πυρός και δια κρίσεως και η αποκατάστασης ενός επίγειου παράδεισου. «Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται η δε γη διαμένει εις τον αιώνα»(Εκκλησιαστής α:4).

  Η Γραφή ομιλεί περί της αιωνίου κατοικίας ενδόξων υπάρξεων επί μιας δοξασμένης γης όπου θα διανύουν την αιωνιότητα.

 Η χιλιετής βασιλεία δεν θα είναι εποχή τελειότητας διότι κατ’ αυτήν θα υπάρχει πνευματική πάλη εντός των καρδιών πολλών ανθρώπων. Εις την οικονομία όμως του «Νέου ουρανού και Νέας Γης» δεν θα υπάρχει πόνος ασθένεια λύπη στεναγμός και δάκρυα.

  Ο Χριστός θα έχει θριαμβεύσει κατά της αμαρτίας και του θανάτου και θα έχει παραδώσει την ένδοξο βασιλεία εις τον Θεό. Ολόκληρος ο κόσμος θα εξαρτάται από τον Θεό και το Αρνίον και πάντα τα ουράνια και επίγεια θα έχουν υποταχθεί εις τον Υιόν του Θεού.

  Το χάσμα μεταξύ ουρανού και γης θα έχει γεφυρωθεί. Η σκηνή του Θεού θα είναι μετά των ανθρώπων και έτσι ο χωρισμός του ανθρώπου από του Θεού θα τερματιστεί. Οι δούλοι του Θεού θέλουσιν ιδεί Αυτόν και θέλουσι Τον υπηρετήσει εν αγαλλιάσει. Εκεί δεν θα υπάρχει πλέον νύκτα διότι Αυτός ο Θεός θα είναι το φως του Σύμπαντος.

  Μία νέα πόλις αγία πόλις θα κατέλθει τότε εκ των ουρανών η Νέα Ιερουσαλήμ ετοιμασμένη ως νύμφη κεκοσμημένη δια τον άνδρα αυτής. Και δεν θα υπάρχει εκεί Ναός διότι ο Κύριος των Δυνάμεων και το Αρνίον θα είναι Ναός αυτής.

  Τότε η σκηνή του Θεού θα είναι μετά των ανθρώπων.

………………   

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ-ΜΕΡΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ—ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΤΕ

ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

 «Ερευνάτε τας Γραφάς διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού».

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

 Η γνώσις της Αγίας Γραφής αποτελεί ως αποκαλύπτεται υπ’ Αυτού του Θεού ένα σημαντικό μέρος της αληθινής μορφώσεως κάθε ανθρώπου. Και πράγματι κανείς δεν μπορεί να ονομάζεται μορφωμένος χωρίς να αποκτήσει την γνώση αυτή. Καμία άλλη μόρφωσης την οποία μπορεί κανείς να αποκτήσει από τα στοιχειώδη ή τα ανώτερα εκπαιδευτήρια δύναται να αντικαταστήσει την εκ του Λόγου του Θεού διδασκαλία όπως ανακαλύπτεται δια του Αγίου Πνεύματος. Από την μελέτη της Αγίας Γραφής όπως μας αποκαλύπτεται αυτή δια του Αγίου Πνεύματος μπορούμε ως χριστιανοί να μάθουμε το σχέδιο του Θεού κατά τους παρελθόντας αιώνας το σχέδιο αυτού για την σωτηρία ημών δια του αίματος του Ιησού Χριστού και ακόμα το προφητικό σχέδιο Αυτού για το μέλλον της Εκκλησίας Του και του κόσμου. Επίσης μπορούμε να μάθουμε όλους τους σκοπούς του Θεού δια την γη επί της οποίας ζούμε.

  Η Γραφή αποκαλύπτεται ότι ο ευαγγελισμός ψυχών είναι θεμελιώδης αρχή του Χριστιανισμού. Όλοι οι αληθινά αναγεννημένοι πιστοί  σήμερα ενδιαφέρονται σήμερα δια την σωτηρία του απολωλότος (χαμένου πνευματικά) και για το έργο της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Το ευαγγέλιο είναι δύναμις Θεού προς σωτηρία εις πάντα τον πιστεύοντα.

  Οι Χριστιανοί ασχολούμενοι εις το έργο του Ευαγγελισμού πρέπει να είναι συνετοί ώστε να βασίζουν την πρόσκληση τους προς τους μη σωσμένους όπως: να δεχθούν τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα τους και Λυτρωτή τους επάνω στην αυθεντία του Γραπτού Λόγου του Θεού.

  Ο Λόγος περί τούτου είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου που προέρχεται από τον γραπτό Λόγο του Θεού περιβάλλεται αείποτε με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος το οποίο ενεργεί πάντοτε αποτελεσματικά και σταθερά για να πληρώνει τις ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής.

    Απ’ εναντίας το κήρυγμα που προέρχεται από την ανθρώπινη σοφία μένει άνευ αποτελέσματος και αποτυγχάνει διότι δεν έχει θεμέλια πνευματικά.

 Ο Ευαγγελιστής Μούντι έλεγε ότι δεν γνώρισε κανένα αληθινά επιστραμμένο εις τον Χριστό που να μη υπέστη την επίδραση του Λόγου του Θεού.

 Δια της παγκοσμίου διαδόσεως της Αγίας Γραφής τίθεται εις δράσιν μία ακατάβλητος δύναμις. Όταν ένα άτομο λάβει τον Λόγο του Θεού του δίδεται η ευκαιρία να τον αναγνώσει. Αν και είναι δυνατόν να μη ενδιαφερθεί με το περιεχόμενο του εξ’ αρχής εν τούτοις η πιθανότης να τον απορρίψει είναι ακόμη μικρότερη εφ’ όσον το βιβλίο είναι κτήμα του. έτσι μπορεί να λάβει τον Λόγο του Θεού μαζί του και να αναγνώσει εξ’ αυτού όταν είναι μόνος και απερίσπαστος εντός του δωματίου του οπότε οι θόρυβοι του κόσμου απομακρύνονται εκ της ψυχής του.

 Όταν ένας άνθρωπος αποσύρεται μόνος με την Αγία Γραφή τότε το Άγιο Πνεύμα βρίσκει την ευκαιρία να κάμει το έργο Του και να φέρει τον αμαρτωλό εις συναίσθηση της αμαρτίας του και τότε ο άνθρωπος μπορεί να ακούσει τους ψιθυρισμούς του Πνεύματος οι οποίοι έχουν την ικανότητα να κατευθύνουν αυτόν εις την αναγέννηση της ζωής του.

 Φαίνεται ότι το Άγιο Πνεύμα εντυπώνει κάποτε ορισμένα εδάφια της Γραφής εις τρόπον ώστε να αποκτούν ιδιαιτέρα δύναμη και πειστικότητα.

 Ο αποτελεσματικός ευαγγελισμός εξυπηρετείται με συνδυασμένη εντύπωση εις την οποία συμβάλλουν και η ακοή και η όρασης. Η εντύπωσης αυτή θα προκαλέσει πολύ ευκολότερα εις τον αμαρτωλό την συναίσθηση της αμαρτίας του ειλικρινή μετάνοια και αναγνώριση της ανάγκης του Χριστού ως Σωτήρα. Η σκέψης αυτή περί καλύτερης κατανοήσεως των Γραφών δι’ οπτικών μέσων εκείνων που τις μελετούν ενέπνευσε και την έκθεση της Ιστορίας και των προφητειών της Γραφής δια του Διαγράμματος το οποίο βρίσκεται στο τέλος τη παρούσας μελέτης.(το διάγραμμα φυσικά δεν μπορώ να το αποδώσω).

 Ο Θεός δύναται να βοηθήσει τον άνθρωπο δια του γραπτού

Λόγου Του και δια του Αγίου Πνεύματος ώστε να υποτάξει ακόμα και τις αντιτιθέμενες εις αυτόν δυνάμεις και να τις χρησιμοποιήσει ως μέσα επί των οποίων θα βαδίσει μέχρι και αυτών των πυλών του ουρανού και της παρουσίας του ζώντος Θεού.

 Ο Θεός δύναται να στρέψει όλες αυτές τις ενάντιες δυνάμεις προς το αγαθό του ανθρώπου. Και ακόμα περισσότερο μπορεί να λάβει μια ζωή συντετριμμένη από τον πόνο και την θλίψι και να την μεταβάλλει εις μία άρπα της οποίας η μουσική θα αποτελεί συνεχή αίνο προς τον Θεό. Ο Παντοδύναμος Θεός δύναται να μας κάνει ισχυρότερους από τις περιστάσεις μας…

 Ο Χριστός είπε: «Εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι’ εμού». «Ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων  δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν»

(Ιωάννης ιδ:6 Πράξεις δ:12).

  Ο Θεός θέλει να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Λόγο Του   την Αγία Γραφή. Δεν στρέφει την προτίμησή Του προς τους ανθρώπους που θεωρούνται μεγάλοι αλλά προς εκείνους που ταπεινοί και πιστοί έχουν τόλμη να παρουσιάζουν εις την ζωή τους την μεγαλοσύνη του Κυρίου αυτών. «Κύριος ο Θεός σου εν μέσω σου ο δυνατός θέλει σε σώσει» (Σοφονίας γ:17). Ο Ιησούς είπε προς τους μαθητές του:

  «Έλθετε οπίσω μου και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων».

Και αυτό σήμαινε:

  Θα σας κάμω να λαλείτε τους λόγους μου εν δυνάμει.

  Θα σας κάμω χρησίμους σε κάθε στιγμή.

  Θα σας κάμω στοργικούς ειλικρινείς ευσεβείς.

  Θα σας κάμω αγωγούς του ελέους μου.

  Θα σας κάμω ότι αδυνατείτε να είσθε αφ’ εαυτών.

  Θα σας κάμω τέλος όμοιους προς Εμέ.

  Διά της προσευχής επιτυγχάνονται περισσότερα πράγματα από όσα μπορεί να φανταστεί ο κόσμος. ΑΜΗΝ

………