1-9-2018--05--ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΙΣΜΟΣ Χρήστος Φραγκόπουλος.

5—Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΡΙΣΜΟ

  Στη ζωή μας δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να σπέρνουμε και να θερίζουμε. Πότε το ένα κάνουμε και πότε το άλλο. καμιά φορά και τα δύο μαζί. Συμβαίνει δε κάποιος θερισμός μιας παλιάς μας σποράς να συναντηθεί και να συμπιέσει με μια καινούργια σπορά. Αυτή η σπορά και ο θερισμός μπορεί να αφορά είτε μεγάλα τμήματα είτε μικρά τμήματα της ζωής μας. Και για τα μεγάλα και για τα μικρά ισχύουν οι ίδιοι νόμοι. Συνεχώς καλλιεργούμε. Σ’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ερώτημα είναι τι καλλιεργούμε. Σάρκα ή πνεύμα. Οι τομείς που σπέρνουμε και θερίζουμε είναι όλοι αυτοί που πλαισιώνουν τη ζωή μας. Είναι η εργασία μας. Είναι η οικογένεια μας. Είναι η διακονία μας στο Ευαγγέλιο.

  Ανάμεσα σε κάθε σπορά και στον θερισμό που θα ακολουθήσουμε μεσολαβεί κάποιο χρονικό διάστημα. Στη φυσική ζωή και για τον κάθε σπόρο το διάστημα αυτό είναι ορισμένο. Μα στα πνευματικά πράγματα στη σπορά και στο θερισμό της ζωής μας το διάστημα αυτό δεν είναι ορισμένο. Μπορεί  να είναι μικρό μπορεί να είναι μεγάλο. Βέβαιο είναι πως μεσολαβεί κάποια περίοδος. Και ξαφνικά τις πιο πολλές φορές απρόσμενα έρχεται η περίοδος του θερισμού. Και μπροστά μας ξεπετιούνται τα αποτελέσματα της παλιάς μας σποράς. Και είναι τόσο διαφορετικά από εκείνα που εμείς περιμέναμε.

Συνήθως μια απογοήτευση και μια βαθειά απορία μας καταλαμβάνουν την ώρα του θερισμού. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Και τούτο γιατί δεν προσέξαμε τον λόγο του θεού και τους πνευματικούς νόμους που αναφέρονται μέσα σ’ αυτόν. Βέβαια δεν είναι δύσκολο να μας λυθεί η απορία αν κάνουμε μια κάποια αναδρομή στο παρελθόν μας στην εποχή της σποράς. Στη διερεύνηση μας αυτή θα μας βοηθήσει και το Πνεύμα του Θεού που πάντα μας αποκαλύπτει την αλήθεια. Και τότε τι γίνεται.

  Στο σημείο αυτό θάθελα να υπογραμμίσω μια τραγική πραγματικότητα. Είπαμε πως ο χρόνος του θερισμού από την σπορά δεν είναι καθορισμένος. Μα συνήθως είναι μεγάλος. Πολλές φορές αργεί πάρα πολύ να έλθει. Και τότε τα πράγματα είναι τόσο τραγικά. Και να το εξηγήσουμε το γιατί. Όταν ο χρόνος είναι σύντομος και ο θερισμός είναι τρομερός γιατί ήτανε σαρκική η σπορά μας τότε υπάρχουν χρονικά περιθώρια να ξαναρχίσουμε από την αρχή. και βέβαια αν έχουμε πειραματισθεί και έχουμε αποκτήσει την πικρή πείρα της παλιά μας σποράς μπορούμε να έχουμε ένα επιτυχημένο νέο ξεκίνημα.

Αλλά αν αργήσουμε πολύ και έλθει όταν πια θα έχουμε φθάσει σε προχωρημένη ηλικία όταν θα έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις μας όταν δεν είναι δυνατόν πια να ξαναρχίσει το πείραμα τότε…τότε….η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Δεν υπάρχει επιστροφή. Μπορεί να μετανοήσει μπροστά στον Κύριο. Μπορεί

να τον συγχωρήσει ο Κύριος. Είναι βέβαιο αυτό. Μα η ζωή του κύλησε μέσα στην συμφορά και στην καταστροφή. Την εποχή που θα έπρεπε να απολαμβάνει τους κάποιους πνευματικούς καρπούς αυτός θα βρίσκεται ανάμεσα στα ερείπια που θα τον μυκτηρίζουν

.................