2-9-2018--07--ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΙΣΜΟΣ Χρήστος Φραγκόπουλος.

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

 

 7/.—Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΦΘΟΡΑ

  Και τώρα ερχόμαστε στον καρπό. Εάν σπείρεις στη σάρκα δεν γίνεται αλλιώς ο καρπός δεν μπορεί παρά να είναι ένας και μόνον ένας καθορισμένος. Φθορά! Η φθορά είναι θάνατος. Μα διαφέρει από τον άλλο θάνατο γιατί είναι αργός. Είναι ένας θάνατος που έρχεται λίγο –λίγο και κατά στάδια στη ζωή μας. Τρομερή είναι η φθορά. Ένα αδιάκοπο μαρτύριο. Κάθε μέρα και τέτοια κομμάτια θα πέφτουν από πάνω σου. Εάν δε έχεις και τη συναίσθηση ότι αυτά που τώρα θερίζεις είναι αποτελέσματα της δικής σου προσωπικής ενεργείας τότε όλα είναι τόσο δυσάρεστα βασανίζεσαι. Υποφέρεις αλλά χωρίς καμιά αποκατάσταση.

  Πάρτε παράδειγμα ένα γάμο.  Κάποιος παίρνει μια γυναίκα όχι γιατί ο Κύριος την διάλεξε γι αυτόν όχι γιατί είδε σ’ αυτήν πνευματικά χαρίσματα αλλά διότι του άρεσε «σαρκικά» όπως στην Εύα μετά από την εισήγηση του φιδιού της άρεσε τόσο πολύ το αμαρτωλό μήλο. Ο άνθρωπος αυτός δεν έδωσε σημασία στη φωνή του Θεού και στην οδηγία του Πνεύματος. Κοίταξε μόνο τη φωνή της δικής του θελήσεως το «μ’ αρέσει». Προχώρησε. Έσπειρε. Και πολύ γρήγορα ο άνθρωπος αυτός είναι υποχρεωμένος σ’ όλη του τη ζωή εδώ κάτω στη γη να σηκώνει ένα τόσο μεγάλο και δυσάρεστο βάρος.

Καθημερινό μαρτύριο. Είναι ένας θερισμός χωρίς καμιά βελτίωση ή ανακούφιση εκτός από το δώρο της υπομονής που ο Κύριος χαρίζει στους μετανοημένους.

  Εδώ είναι ένα σημείο που του δίνομε πάρα πολύ μεγάλη σημασία μα στο οποίο πολλοί με τις παραδεγμένες αντιλήψεις θα διαφωνήσουν μαζί μας. Ανάμεσα στη σπορά και στο θερισμό δεν μπορεί να μεσολαβήσει κανένας παράγων ώστε να αλλάξει να μεταβάλλει το αποτέλεσμα. Και όταν λέγω κανένας παράγων εννοώ φυσικά ούτε άνθρωπος ούτε Θεός. Ο άνθρωπος από

 Αδυναμία.

Ο  Θεός δε διότι δεν δεσμεύεται από την τάξη που αυτός ο ίδιος έθεσε. Έτσι το αποτέλεσμα θα είναι οπωσδήποτε αυτό που ήτανε από πριν μέσα στη σπορά.

                     «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Η ΣΠΟΡΑ ΠΝΕΥΜΑ

  Αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Η σπορά και ο θερισμός στη σάρκα. Μα δεν συμβαίνει πάντα έτσι. Είναι και άνθρωποι του Θεού που σπέρνουν στο Πνεύμα. Ο τρόπος ελπίζω να σας είναι γνωστός. Πρώτα-πρώτα δεν υπάρχει βιασύνη. Η σπουδή προέρχεται από την ώθηση της σάρκας και πάντα προηγείται. Είναι πιο έντονη η παρότρυνση της σάρκας.

«Ας περιμένουμε λέγει ο άνδρας στη γυναίκα να προσευχηθούμε και να μας φανερώσει ο Κύριος πιο είναι το θέλημα του». Με τον αυτό καθαρίζουν με το σφουγγάρι το μαυροπίνακα και προσφέρουν στο χέρι του Κυρίου την κιμωλία να γράψει εκείνος. Και το πνεύμα τους είτε εκφράζονται στην προσευχή είτε όχι είναι. «Κύριε θέλουμε το δικό σου θέλημα να γίνει. Θέλουμε τα δικά σου δώρα να παίρνουμε. Θέλουμε αυτό που είναι για τη δόξα τη δική σου και μόνο αυτό».

Και ο Θεός υπαγορεύει. Και ο θεός δίνει. Και περνούν τα χρόνια. Και περνούν οι καιροί και αρχίζουν να ξεδιπλώνονται οι πλούσιες ευλογίες του Κυρίου που δοξάζουν το όνομα του και κάθε τι που δοξάζει τον Κύριο. Γεμίζει την καρδιά μας με χαρά και αγαλλίαση. Και κάθε μέρα ευχαριστούμε τον Κύριο για το δώρο του αυτό. Και τον ευχαριστούμε ακόμη γιατί τότε μας βοήθησε να μην ακούμε άλλες φωνές και άλλες εισηγήσεις που θα μας οδηγούσαν σε αδιέξοδο και σε κρίση.

.........................