Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΝΔΕΚΑΤΟ ===========================
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΘΡΟΝΟ ==================
Εφθάσαμε τώρα σ’ ένα σύνορο. Τα τελευταία κυματάκια του χρόνου χτυπούν τώρα επάνω στην ακτή της αιωνιότητας. Ακόμα και στην όμορφη εκείνη χρυσή περίοδο της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού οι πιστοί μέσα σε χώρο ζούσαν και μέσα στο χρόνο.
Τώρα όμως επίκειται μια καινούργια πράξης δημιουργίας. Τώρα με το λόγο του Θεού πάλι νέοι ουρανοί και μια νέα γη θα έρθουν. Είναι μια καινούργια και ασύλληπτη από το νου μας κατάστασης πραγμάτων που θα διαμορφωθεί. Μπροστά στο άπειρο της νέας εκείνης ζωής ο χρόνος και ο χώρος θα χάσουν πια τη σημασία τους. Ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους λοιπόν βρισκόμαστε
τώρα. Και πάνω στο σύνορο ακριβώς αυτό του χρόνου και της αιωνιότητας βλέπουμε να ορθώνεται ένας μεγάλος λευκός θρόνος
(Αποκάλυψης 20:11). ===============================
Είναι η τελευταία κρίσις. Θάλασσα γύρω από το θρόνο οι άνθρωποι. Όχι μόνο εκείνοι που η μεγάλη εκείνη στιγμή τους κατέλαβε ζώντας μα και οι νεκροί. Σ’ ένα προηγούμενο κεφάλαιο της μελέτης μας είχαμε δει τάφους ξαφνικά ν’ ανοίγονται και
ν’ αποδίδουν τα νεκρά σώματα σε μια καινούργια ακατάλυτη ζωή. Αυτό ήταν χίλια χρόνια πριν. Ήταν στην όμορφη εκείνη στιγμή της αρπαγής της Εκκλησίας κατά την οποία όσοι είχαν αποθάνει εν Χριστώ αναστήθηκαν για να συναντήσουν μαζί με τους ζώντας αδελφούς των τον Κύριο στον αέρα. Στιγμή απερίγραπτα όμορφη εκείνη!
Στιγμή απερίγραπτη θλιβερή αυτή. Τώρα και οι υπόλοιποι τάφοι άνοιξαν. Κι’ απέδωσαν κι’ αυτοί το περιεχόμενο τους σε μια ζωή καινούργια θανάτου. Είναι αυτή η ώρα του «δεύτερου θανάτου» για τον οποίο ομιλεί η Αγ. Γραφή(Αποκάλυψης 2:11). Λέγει ο Ιωάννης στο όραμα του: «Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη… Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ αυτού…και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους ισταμένους ενώπιον του Θεού και τα βιβλία ηνοίχθησαν…και εκρίθησαν οι νεκροί» (Αποκάλυψης 20:5-11-12). Ας πλησιάσουμε λοιπόν. Με καρδιά ταπεινωμένη
ας πλησιάσουμε να παρακολουθήσουμε τη σκηνή.
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
`````````
Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσαμε να μη πλησιάσουμε. Είναι τόσο θλιβερό το θέαμα ώστε χωρίς να το θέλουμε αποτραβούμε τα μάτια μας και μια ερώτησης ανεβαίνει στην καρδιά μας: Δεν θα μπορούσε να έλειπε ο θρόνος αυτός; Δεν θα ήταν καλλίτερα αν αυτό το κεφάλαιο έλειπε από την ιστορία των σχέσεων του Θεού με τον άνθρωπο;
Και επειδή είναι θλιβερή η όψης του θρόνου εκείνου και επειδή η καρδιά μας – μάς ψιθυρίζει ότι πολύ θα προτιμούσαμε να έλειπε δεν είναι λίγοι εκείνοι που το έσβησαν το κεφάλαιο αυτό και εξαφάνισαν το θρόνο της κρίσεως.
Υποκατέστησαν τη δική τους κρίσι στην αιώνιο βουλή του θεού και το δικό τους αίσθημα περί αρμόζοντος και του πρέποντος στη δικαιοσύνη του θεού και απεφάνθησαν ότι μύθος είναι ο «μεγάλος λευκός θρόνος» ότι
κακώς σκηνοθετήθηκε η τελευταία σκηνή και ότι κρίσις κόλασης αιώνιος τιμωρία είναι θρησκευτικά παραμύθια που ίσως εξυπηρετήσουν κάποια θρησκευτική σκοπιμότητα δεν έχουν όμως καμιά πραγματική και καμιά ιστορική αξία.
Το αν μύθος είναι ο μεγάλος λευκός θρόνος το αν θρησκευτικά παραμύθια είναι η κρίσις και η κόλασης αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφασίσουμε με τα αισθήματα μας που είναι απατηλά ή έ3στω και με το λογικό μας που είναι περιορισμένο. Ασχολούμαστε τώρα μ’ έναν κόσμο εν σχέση με το οποίο η διάνοια μας αρνείται πια να εξυπηρετήσει.
Βρισκόμαστε τώρα σ’ έναν κόσμο εν σχέση με τον οποίο τις πληροφορίες μας είναι ανάγκη να τις πάρουμε αποκλειστικά από το τι ο Θεός μας έχει αποκαλύψει γι’ αυτόν.
Είναι βέβαια πάντα ανοιχτός μπροστά μας ο δρόμος να απορρίψουμε αν θέλουμε ολοκληρωτικά την αποκάλυψη του Θεού για τον κόσμο εκείνο. Αναμετρώντας τις συνέπειες μιας τέτοιας πράξεως μας για τη ζωή μας και διαρρηγνύοντας κάθε μας σχέση με τον άλλο εκείνο κόσμο μπορούμε να πούμε ότι ψέματα μας είπε για τον κόσμο εκείνον ο Θεός. Ή προχωρώντας ακόμα πιο πέρα να πούμε ότι ψέμα είναι ο ίδιος ο Θεός και έτσι να απορρίψουμε σαν ένα μεγάλο ψέμα ολοκληρωτικά την αποκάλυψη του Θεού. Εκείνο που δεν μπορούμε να κάνουμε εκείνο που από τους στοιχειώδες νόμους της λογικής δεν μας είναι επιτετραμμένο είναι να απορρίψουμε με εκλεκτικό μέτρο την αποκάλυψη του Θεού κρατώντας εκείνα τα στοιχεία της αποκαλύψεως αυτής που έχουν την επιδοκιμασία των αισθημάτων και του λογικού μας και απορρίπτοντας τα άλλα.
Αν λοιπόν δεν είμαστε διατεθειμένοι να διαρρήξουμε κάθε σχέση με την αποκάλυψη του Θεού είμαστε υποχρεωμένοι ύστερα από μια αντικειμενική και αβίαστη μελέτη του Λόγου Του να παραδεχθούμε ότι η κρίσις είναι αναμφισβήτητο και αναπόσπαστο τμήμα της θείας αυτής αποκαλύψεως. « Άπαξ απόκειται εις τους ανθρώπους να αποθάνωσι – διακηρύττει ο συγγραφεύς της προς (Εβραίους Επιστολής 9:27 ) – μετά δε τούτο κρίσις». Επάνω στου Αρείου Πάγου διαβεβαίωσε ο Απ. Παύλος τους ακροατές του ότι «προσδιώρισεν ο Θεός ημέραν εν τη οποία μέλλει να κρίνει την οικουμένην εν δικαιοσύνη δι’ ανδρός τον οποίον διώρισε» (Πράξεις 17:31). Και προς τον
Αμετανόητο αμαρτωλό ο ίδιος ο Απ. Παύλος γράφει στην προς (Ρωμαίους Επιστολή του 2:5): «Διά την σκληρότητα σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις εις σεαυτόν οργήν εν τη ημέρα της οργής».======================================
Υπάρχουν βέβαια πολλοί που λέγουν: «Αυτά είναι του Παύλου! Αυτά είναι των Αποστόλων οι οποίοι το απλό Ευαγγέλιο του Χριστού που ήταν γεμάτο από αγάπη το μετέβαλαν σε ένα σκαιό πολυσύνθετο θεολογικό σύστημα». Γενικά για το περιεχόμενο του Ευαγγελίου ποτέ δεν θα μπορούσαμε να δεχθούμε την κατηγορία αυτή εναντίον των Αποστόλων. Ειδικά όμως όσον αφορά τη διδασκαλία περί μέλλουσας κρίσεως και αιωνίου κολάσεως είναι ανάγκη ύστερα από προσεκτική μελέτη των διαφόρων βιβλίων της Καινής Διαθήκης να ομολογήσουμε ότι με γλώσσα πολύ κατηγορηματική και με εικόνες πολύ χτυπητές από εκείνες που χρησιμοποίησαν οι Απόστολοι Του ο Χριστός ο ίδιος τις διεκήρυξε τις θλιβερές αλλά αναμφισβήτητες αυτές αλήθειες. Ήταν από τα χείλη της αιωνίου αγάπης που βγήκαν οι τρομερές λέξεις: «το σκότος το εξώτερον»«το πυρ το άσβεστον» «όπου σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβήνεται». Ήταν ο Χριστός που ρώτησε μια μέρα τους Φαρισαίους – και μπορούμε να φανταστούμε με πόσο μεγάλη λύπη στην καρδιά Του το ρώτησε: « Πως θα φύγετε από την καταδίκην της γεένης;» (Ματθαίος 23:33).============================
Φρικτή εικόνα αυτή που χρησιμοποίησε ο Χριστός! Την δανείστηκε από την κοιλάδα Ενόμ ή την «κοιλάδα της γεένης» όπως ελληνοποιήθηκε που βρισκόταν έξω ακριβώς από τα τείχη της Ιερουσαλήμ και στην οποία άσβεστες ακοίμητες φωτιές νύχτα μέρα έκαιγαν για να δέχονται και να κατακάψουν τα απορρίμματα της αγίας πόλεως. Ένα αραιό γκρίζο σύννεφο καπνού που ανέβαινε προς τα νότια της πόλεως ήταν ίσως ορατό στους ακροατάς του Ιησού καθώς άκουγαν την ομιλία Του. ίσως ήταν εκείνο το σύννεφο που τους έδειξε με το δάχτυλο ο Κύριος για να προβάλει μπρος στα μάτια τους ένα άλλο σύννεφο να τους υπαινιχθεί μια άλλη κοιλάδα και να τους υπομνήσει μια άλλη άσβεστη ακοίμητη πνευματική φωτιά. Από τα χείλη του Παύλου ή οιουδήποτε αποστόλου ποτέ δεν βγήκαν λόγια τόσο σκληρά αλλά και τόσο σαφή εν σχέση με την τελευταία εκείνη κρίσι όσο ήσαν τα λόγια με τα οποία πιστοποίησε την πραγματικότητα της
Αυτός ο Χριστός.
Αν λοιπόν δεν θέλουμε ως θρησκεία μας να έχουμε κάποιο δικό μας κατασκεύασμα αλλά επιθυμούμε το περιεχόμενο των θρησκευτικών μας πεποιθήσεων να το αντλούμε από το Λόγο του θεού είμαστε αναγκασμένοι να παραδεχθούμε ότι ο μεγάλος εκείνος λευκός θρόνος στημένος εκεί επάνω μεταξύ χρόνου και αιωνιότητας είναι μια θλιβερή και ανεπιθύμητη αλλά αναμφισβήτητη πραγματικότης. Και τώρα παίρνοντας το υλικό μας από τον Λόγο του Θεού ας προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση σε τέσσερα ερωτήματα.
Πρώτα: ποιοι θα είναι οι υπόδικοι μπροστά στο μεγάλο λευκό θρόνο;
Δεύτερο: ποιος θα είναι ο δικαστής στη δίκη εκείνη;
Τρίτο: ποια θα είναι τα κριτήρια που θα χρησιμοποιηθούν για την έκδοση της αποφάσεως;
Και τέταρτο: ποια θα είναι η έκβασης της δίκης εκείνης και ποια τα αποτελέσματα της; Για κανένα από τα σημεία αυτά ο Λόγος του Θεού δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία.
```````````````````````````````````
Και πρώτα: οι υπόδικοι. Είναι αυτοί που βγήκαν από τους τάφους. «Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους ισταμένους ενώπιον του Θεού». οι τάφοι όμως απίστους μόνο περιείχαν. Των πιστών οι τάφοι είναι χίλια χρόνια τώρα που απέδωσαν το πολύτιμο περιεχόμενο τους. κανένας πιστός δεν έμεινε στον τάφο. Όλοι όσοι ήσαν του Χριστού όλοι όσοι εν όσω ζούσαν εδώ κάτω είχαν συνδέσει τη ζωή τους με δεσμούς αγάπης με το Χριστό και είχαν δεχθεί τη σωτηρία Του όλοι αυτοί αναστήθηκαν με την αρπαγή της Εκκλησίας και έζησαν ήδη την πρώτη σύντομη χιλιετή στιγμή μιας ευτυχισμένης αιωνιότητας με το Χριστό. Αυτοί λοιπόν σύμφωνα με τα στοιχεία που μας δίνει ο Ιωάννης στο όραμα του υπόδικοι μπροστά στο λευκό θρόνο δεν μπορεί να είναι.
Και το πόρισμα μας αυτό βρίσκεται σε τελεία αρμονία με τη σταθερή γραμμή διδασκαλίας της υπολοίπου Καινής Διαθήκης και με τις επανειλημμένες σαφείς διαβεβαιώσεις αυτού του Ιησού Χριστού. Μια από τις κατηγορηματικότερες διακηρύξεις που έκαμε ποτέ ο Ιησούς Χριστός ήταν: «Ο ακούων τον λόγον Μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά Με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται αλλά έχει ήδη μεταβή εκ του θανάτου εις την ζωήν»
(Ιωάννης 5: 24). Υπόδικοι λοιπόν μπροστά στο λευκό θρόνο οι χριστιανοί δεν μπορούν να σταθούν.
Αυτούς τους είδαμε να
στέκωνται μπροστά στο βήμα του Κυρίου και να προσφέρουν εκεί όλα τα μετά την αναγέννηση έργα τους για να υποστούν τον έλεγχο του Κυρίου από το πόρισμα του οποίου θα εξαρτηθεί η ειδική θέσης που θα διεκδικήσουν και θα καταλάβουν στη ζωή του ουρανού. Όλοι όμως – ανεξαιρέτως όλοι – μέσα στον ουρανό. Κανείς απ’ αυτούς δεν θα σταθεί τη μεγάλη εκείνη μέρα υπόδικος για να αποφασισθεί αν θα του δοθεί η αιώνιος ζωή του ουρανού. Αυτό αποφασίστηκε εδώ κάτω όταν οι άνθρωποι αυτοί με μετάνοια στην καρδιά και με πίστη οσοδήποτε ασθενή εδέχθηκαν ως Σωτήρα και Κύριο τους το Χριστό.
Το δεύτερο ερώτημα που θέσαμε είναι: Την έδρα του δικαστού στη δίκη εκείνη ποιος θα την καταλάβη; Μας το λέγει αυτό ο Ιωάννης στο όραμά του: «Και είδον τους νεκρούς ισταμένους ενώπιον του Θεού». αλλά θα πρέπει να γίνει αυτή η παρατήρησης: όταν ο Ιωάννης λέγει ενώπιον του Θεού εννοεί ειδικότερα το δεύτερο πρόσωπο της Θεότητος εννοεί τον Ιησού Χριστό.
Αυτός ο Κύριος μας το προ-είπε αυτό. Είπε: «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν»(Ιωάννης 5:22). Και άλλα λόγια του Κυρίου μας που είπε σ’ άλλες περιστάσεις επιβεβαιώνουν το γεγονός αυτό. Στο θρόνο λοιπόν της κρίσεως ο Χριστός. Και υπάρχει κάτι εν σχέση με το ακολουθούν τώρα τρίτο ερώτημα που προσδίδει μια ιδιαίτερη αρμοδιότητα στο προσώπου του Δικαστού. Αρμόζον είναι: ο Σωτήρ αυτός να είναι και ο Κριτής.
Το τρίτο ερώτημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι:
Ποιο θα είναι το κριτήριο βάση του οποίου ο καθήμενος επί του λευκού θρόνου θα εκδώσει την απόφασή Του; σημείο πολύ σπουδαίο και πολύ λεπτό. Είναι προφανές από το όραμα του Ιωάννου ότι το κριτήριο αυτό θα πρέπει να έχει πολύ στενή σχέση με ορισμένα βιβλία που θα ανοιχθούν μπροστά στο μεγάλο λευκό θρόνο και το πόρισμα της δίκης εκείνης ουσιωδώς θα επηρεασθεί από το περιεχόμενο των βιβλίων αυτών. Ποια λοιπόν είναι τα βιβλία αυτά και ποιο είναι το περιεχόμενό τους; «Και εκρίθησαν – λέγει ο Ιωάννης – εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών»…
Αν αυτή μόνο η δήλωσης υπήρχε θα ήταν υποχρεωμένος κανείς να συναγάγει ως συμπέρασμα ότι τα έργα του καθενός θα είναι το κριτήριο. Όσοι καλά ενάρετα θεάρεστα έργα έκαναν εδώ κάτω –
Και υπάρχει μνεία των (αναφορά) των έργων αυτών στα βιβλία που θα ανοιχθούν εκεί επάνω – θα κριθούν άξιοι της αιωνίου ζωής. Οι άλλοι όσοι τέτοια καλά έργα δεν θα έχουν να επιδείξουν αλλά αντιθέτως θα βαρύνονται τυχόν με έργα κακά αυτοί θα αποκλειστούν από την αιώνια ζωή. Αν μόνο αυτή η δήλωσης υπήρχε θα ήμασταν υποχρεωμένοι σ’ αυτό το συμπέρασμα να καταλήξουμε.
Αλλά και έτσι αν είχαν τα πράγματα πάλι θα αισθανόταν κανείς την ανάγκη να ρωτήσει: «Οι άλλοι που είναι; Γιατί μόνο αυτοί δικάζονται; Οι άλλοι πως απηλλάγησαν της δίκης»; Διότι αν από τις εγγραφές καλών και κακών πράξεων στις οικείες μερίδες των βιβλίων θα εξαρτηθεί το πόρισμα της δίκης εκείνης τότε πολύ περισσότεροι θα έπρεπε να είχαν εμφανισθεί ως υπόδικοι μπροστά στο λευκό θρόνο από τους εμφανιζομένους στο όραμα του Ιωάννου. Αν μπορούσαμε να ρίξουμε μια ματιά στα βιβλία και να βλέπαμε στις στήλες εκείνων που απουσιάζουν είμαι βέβαιος ότι απ’ αυτούς το μητρώο θα αποδεικνυόταν πολύ περισσότερο βεβαρημένο με πράξεις κακές από το μητρώο μερικών από τους υπόδικους.
Αν συνεπώς επ’ αυτής της βάσεως γίνεται η δίκη δεν μπορούμε να μη ρωτήσουμε: «Οι άλλοι που είναι; Γιατί αυτοί εδώ να είναι υπόδικοι»; Ιδίως αν θυμηθούμε τη διακήρυξη της Αγίας Γραφής ότι: «Οστις φυλάξει όλον τον νόμον και πταίση εις εν έγινε ένοχος πάντων»(Ιάκωβος 2:10) και λάβουμε συνεπώς υπ’ όψιν μας ότι και μιας κακής πράξεως η εγγραφή θα ήταν αρκετή για να φέρει τον ού (αυτόν για το οποίον πρόκειται) πρόκειται μεταξύ των υποδίκων με ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία ρωτούμε: «Οι άλλοι που είναι; Για τις πολλές ποικίλες εγγραφές στο παθητικό της μερίδας τους γιατί δεν ήρθαν κι’ εκείνοι να δικαστούν; Και απάντηση ικανοποιητική σ’ αυτό μας το ερώτημα απάντηση που να ικανοποιεί το στοιχειώδες αίσθημα της δικαιοσύνης δεν μπορούμε να βρούμε.
Και ξαφνικά θυμούμαστε κάτι. Θυμούμαστε ότι στο όραμα του Ιωάννου ένα από τα βιβλία ξεχώριζε από τα άλλα. Είναι το «βιβλίον της ζωής». Και ακόμα θυμούμαστε ότι στο ίδιο όραμα το βιβλίο αυτό ονομάζεται το «βιβλίον της ζωής του Αρνίου». Αυτό αποτελεί μια νύξη πολύ σαφή. Το Αρνίον είναι το «Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου»(Αποκάλυψης 13:8)
Κι έτσι το βιβλίο της ζωής βρίσκεται να είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με το σταυρό.
Είναι το βιβλίο της ζωής του Αρνίου διότι ο θάνατος του Χριστού κατέστησε δυνατό το άνοιγμα του βιβλίου της ζωής. «Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίο της ζωής ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός»(αποκάλυψης 20:15).==============================
Βλέπουμε λοιπόν ότι το τελικό και ουσιαστικό κριτήριο που θα χρησιμοποιηθεί σ’ εκείνη τη δίκη θα είναι ο σταυρός του Χριστού και η σχέσης του ανθρώπου με το σταυρό. Θα αναγνωσθεί και των άλλων βιβλίων το περιεχόμενο όχι όμως για να κριθεί αν οι φορείς των εκεί εγγεγραμμένων πράξεων θα καταλάβουν μια θέση στον ουρανό αλλά για δυό άλλους λόγους.
Πρώτα: για να διαπιστωθεί κατά τον επίσημο αυτό τρόπο ότι «Πάντες – ανεξαιρέτως πάντες – ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού».(Ρωμαίους 3:23). Και ότι αν από το
περιεχόμενο εκείνων των βιβλίων εξαρτάτο η κρίσις κανείς δεν θα έβρισκε το δρόμο προς το Θεό ανοιχτό.
Και κατόπιν για να γίνει η διαβάθμισης στη ζωή εκείνη του θανάτου. Όπως στη χώρα της χαράς διαβάθμισης θα υπάρξει που θα εξαρτηθεί από τα μετά την αναγέννηση έργα του πιστού έτσι διαβάθμισης οπωσδήποτε θα πρέπει να υπάρξει και στη χώρα του σκότους που κι αυτή θα εξαρτηθεί από το χαρακτήρα και τη βαρύτητα των έργων που θα βρεθούν εγγεγραμμένα στα βιβλία.
Έτσι το κριτήριο θα είναι ο σταυρός. Γι’ αυτό και πάνω στο θρόνο θα κάθεται εκείνος που σταυρώθηκε. Κριτής θα είναι ο Σωτήρ. Δεν μπορεί ο λευκός θρόνος να στηθεί εκεί που έπεσε η σκιά του σταυρού. Υπόδικοι λοιπόν μπροστά στο λευκό θρόνο θα σταθούν όχι οι αμαρτωλοί – όλοι οι αμαρτωλοί είναι! – όχι περισσότερο ή λιγότερο κακοί αλλά μόνο όσοι απέρριψαν την αγάπη και τη θυσία του σταυρού.
````````````````````
Και το τέλος τους; η καταδίκη τους; πόσο τρομερά τα λόγια με τα οποία την περιγράφει το όραμα του Ιωάννη! «Από προσώπου Αυτού έφυγαν η γη και ο ουρανός και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά»(Αποκάλυψης 20:11). Αυτή θα είναι η μόνη τιμωρία αλλά τιμωρία βαρειά. Όλα τα άλλα φωτιές και σκώληξ και το σκότος – σύμβολα είναι εικόνες είναι απλώς.
Και η τιμωρία θα είναι ότι δεν θα βρεθεί τόπος γι’ αυτούς στην παρουσία του Θεού. Και θα φύγουν οι άνθρωποι αυτοί «από προσώπου Αυτού». Και θα πάνε – που; Θα ξεκινήσουν για ένα ταξίδι μέσα στο σκοτάδι χωρίς τέλος. Θα προχωρεί το καράβι –ατελείωτη η θάλασσα κάτω μαύρος ο ουρανός επάνω πουθενά η υπόσχεσης ενός λιμανιού πουθενά ένα φως να τρεμοσβήνει μια υπόσχεσης μια ελπίδα.
Οι εξόριστοι του Θεού! αυτοί που περιφρόνησαν το σπίτι του Πατέρα. Αυτοί που απέρριψαν την αγάπη του Χριστού. Αυτοί που δεν δέχθηκαν να γραφτεί το όνομά τους στο βιβλίο της ζωής. Οι κατάδικοι του μεγάλου λευκού θρόνου. Ο Θεός να μας φυλάξει όλους από μια τέτοια τύχη!
`````````````````````````````
