Iδού έρχομαι ταχέως !!!
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΚΑΤΟ ==============================
ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ==========================
Πόσο σύντομη υπήρξε η βασιλεία του! και πόσο θλιβερό το τέλος της! Σε μια μικρή γωνίτσα του σύμπαντος πάνω σε έναν πλανήτη ένα βασίλειο ίδρυσε ο Θεός. Και βασιλιά έβαλε το νεογέννητο άνθρωπο. Είναι δύσκολο ίσως αδύνατο υπό τις σημερινές συνθήκες να συλλάβουμε την ομορφιά του βασιλείου εκείνου και την ευτυχία του βασιλιά. Κι’ ίσως της ευτυχίας του εκείνης ένα από τα πιο βαθιά μυστικά ήταν η ελπίδα που το ίδιο το χέρι του Θεού την έβαλε ασφαλώς στην καρδιά του ότι δοκιμαστικά ότι προσωρινά ήταν τα σχετικώς στενά του βασιλείου του και ότι όταν θα ερχόταν η ώρα του Θεού θα οδηγείτο ο νέος αυτός βασιλιάς σ’ ενός πολύ πιο μεγάλου βασιλείου το θρόνο.
Από τότε δεν έπαυσε η ανάμνησης αυτή η ελπίδα να χαϊδεύει του ανθρώπου την καρδιά. Μια μέρα είναι αλήθεια βρέθηκε μακριά από το θρόνο του – βασιλιάς χωρίς βασίλειο εξ αιτίας της περιπέτειας της αμαρτίας. Δεν ξεριζώθηκε όμως από την καρδιά του εντελώς και το ένστικτο το βασιλικό. Κι’ από τότε ο έκπτωτος αυτός βασιλιάς αναζητά το θρόνο του. Από το χέρι του θεού ήταν κι’ αυτό βαλμένο στην καρδιά του. Η μισοσβησμένη εκείνη
Ανάμνησης η δειλή εκείνη αλλά τόσο επίμονη ελπίδα είναι απλώς η ηχώ μέσα στου ανθρώπου την καρδιά της υποσχέσεως του Θεού ότι δε θα τον ξανακάνει βασιλιά. Και αν το θέμα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου είναι τόσο προσφιλές στην καρδιά του χριστιανού αυτό οφείλεται και στο ότι κατά τη ρητή υπόσχεση του Κυρίου με την Δευτέρα έλευση του Χριστού είναι συνδεδεμένη η επαλήθευσης της πιο επίμονης αυτής ελπίδας στην καρδιά του ανθρώπου. Της νέας καταστάσεως που θα εισαγάγει ο επανερχόμενος Σωτήρ ένα από τα ωραιότερα κεφάλαια θα είναι εκείνο που θα βρει τους πιστούς να είναι βασιλείς με το Χριστό.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
ΤΟΠΙΟ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Πόσο επίμονα δόθηκε η όμορφη υπόσχεσης στους λίγους σχετικώς εκείνους που άκουσαν το μήνυμα του Χριστού και ήλθαν κοντά Του! γιατί ήλθαν κοντά του; γιατί τον αγάπησαν βέβαια. Μα ακόμα γιατί στα λόγια Του ξύπνησε με’ την καρδιά τους την παλιά εκείνη μισοσβησμένη ανάμνηση. Το θρόνο θυμήθηκαν. Το θρόνο λαχτάρισαν και πάλι. Και στα σκαλοπάτια του θρόνου αυτού των οραμάτων τους πεταμένα δίχτυα από κάποια ψαρόβαρκα και κάτι κατάστιχα από κάποιο τελώνιο μας δείχνουν πόσο διατεθειμένοι οι άνθρωποι αυτοί θυσίασαν για το όνειρο τους. ====================================
Την τελευταία εκείνη βραδιά που πέρασε μαζί τους γύρω από το Πασχαλινό τραπέζι για το θρόνο και πάλι τους μίλησε ο Χριστός. Σιγά –σιγά γύρισε τα μάτια Του όλο το γύρο του τραπεζιού. Μια- μια είδε τις αγαπημένες φυσιογνωμίες των δικών Του. και είδε ακόμα κι’ εκείνους που δεν ήταν εκεί. Μας είδε όλους. Και είπε : «σεις είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς Μου όθεν Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις Εμέ»(Λουκάς 22:28). Ήταν αυτή μια απλώς από τις πολλές υπομνήσεις της υποσχέσεως Του αυτής. Αυτή η Καινή Διαθήκη άνοιξε με τη διακήρυξη ότι επλησίασε η βασιλεία των ουρανών. Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε το κήρυγμα του αυτό ήταν το θέμα του: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών
(Ματθαίος 3:2). Όταν αργότερα μετά τους πειρασμούς Του ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος άρχισε να κηρύττει το ίδιο πάλι θέμα πήρε: «Ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαία κηρύττων το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού» (Μάρκος 1:14).
Όταν μετά λίγο καιρό έστειλε ο Χριστός τους δώδεκα στην πρώτη ιεραποστολική περιοδεία τους στις πόλεις και τα χωριά της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας αυτό τους παρήγγειλε να πάρουν για
θέμα του κηρύγματος τους: «Υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες ότι επλησίασε η Βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος 10:7). Και στην καρδιά της προσευχής που δίδαξε να προσεύχονται την ελπίδα της βασιλείας τοποθέτησε: «Ελθέτω η βασιλεία Σου»
(Λουκάς 11:2). Ο σκοπός λοιπόν της ελεύσεως του Χριστού αυτός ήταν: να αναγγείλει στον άνθρωπο ότι θα του ξανάδινε το χαμένο θρόνο.
Δεν ήταν αυτό βέβαια κάτι το καινούργιο σε ιουδαϊκές καρδιές. Σε ανθρώπους που συνήθιζαν να σκύβουν με ευλάβεια στα ιερά χειρόγραφα του νόμου και των προφητών το θέμα της βασιλείας που ο Θεός θα ίδρυε ήταν πολύ οικείο και πολύ αγαπητό. Και κάθε θρήσκος Ιουδαίος με ιδιαίτερη λαχτάρα περίμενε μια μεγάλη ξεχωριστή ημέρα. Ήταν η «ημέρα του Κυρίου». ήταν η ημέρα κατά την οποία ο Κύριος θα ερχόταν για να καταλύσει το ζυγό των ξένων να εκδικήσει το λαό Του και να στήσει το θρόνο το δικό Του στον Ισραήλ. Η ημέρα του Κυρίου! θα ήταν εκείνη μια μέρα νίκης δόξης και ανέκφραστης χαράς.
Και δεν πρόσεξαν οι περισσότεροι τους πως δεν ήταν πάντα μ’ αυτά τα όμορφα χρώματα που την ζωγράφιζαν οι προφήται την ημέρα του Κυρίου. αν είχαν πάρει τον κόπο ν’ απαλλάξουν πρώτα τις καρδιές τους από προειλημμένες αντιλήψεις θα πρόσεχαν ότι όχι μόνο ημέρα χαράς αλλά και ημέρα σκότους όχι μόνο ημέρα νίκης αλλά και ημέρα θρήνου θα ήταν η ημέρα του Κυρίου. συνηθισμένη καθώς είναι η ανθρώπινη καρδιά να ξεδιαλέγει τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα να τα απωθεί οι ευσεβείς εκείνοι άνθρωποι απορροφήθηκαν αποκλειστικά από τη φωτεινή πλευρά της εικόνας. Και αυτή η φωτεινή πλευρά αυτή η επιπολαία αντίληψης της βασιλείας των ουρανών ήταν η πνευματική κληρονομιά που πήραν από το παρελθόν τους κι’ αυτοί ακόμα οι απόστολοι του Χριστού.
Έπρεπε πολλά ακόμα να δουν έπρεπε πολλά να πάθουν και πολλά να μάθουν για να καθαρίσουν σιγά-σιγά την εικόνα της βασιλείας που είχαν στην καρδιά τους από τα επιπόλαια στοιχεία της. Η εικόνα όμως της βασιλείας αυτή καθ’ αυτήν ποτέ δεν έσβησε στην καρδιά τους γιατί ήταν το χέρι του Θεού που την έβαλε εκεί. ================================
ΝΠΑΙΝΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΗ
Δεν μας εκπλήττει λοιπόν το γεγονός ότι τώρα σ’ αυτό το στάδιο
Της μελέτης μας βλέπουμε επί τέλους στημένους τους θρόνους. Λαμποκοπά από λάμψη των θρόνων το εικοστό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. «Και είδον θρόνους και εκάθισαν επ’ αυτών και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν του Ιησού και δια τον λόγον του Θεού και οίτινες δεν προσκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη» (Αποκάλυψης 20:4)========================
Αλλά ας μη προτρέχουμε των γεγονότων. Οι θρόνοι δεν έχουν στηθεί. Στο σημείο που αφήσαμε τη μελέτη μας στα προηγούμενα κεφάλαια θρόνοι ακόμα δεν υπήρχαν. Στον ουρανό είναι ακόμα στρωμένο το τραπέζι της εορτής του γάμου του Αρνίου και γύρω από το χαρούμενο τραπέζι είχαμε αφήσει την ολοκληρωμένη πλέον Εκκλησία με τον ουράνιο Νυμφίο. Τη γη αφ’ ετέρου την είχαμε αφήσει να σφαδάζει κάτω από το πέλμα του Αντίχριστου ενώ η αγωνία και ο πόνος της τελευταίας εκείνης εβδομάδος ετών έκαναν και τον ήλιο από τη φρίκη του να σκοτισθεί. Η μια μετά την άλλη οι φιάλες της οργής του Κυρίου εκπωματίσθηκαν και περιέλουσαν τη γη με το καφτό περιεχόμενο τους. Όλα προμηνύουν ότι τώρα πια θα παιχθεί η τελευταία πράξης στο δράμα του ανθρώπου. Και παίζεται πράγματι στην κοιλάδα του Αρμαγεδδών.
ΓΥΡΙΖΟΝΤΑ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η λέξης ή μάλλον η φρασούλα Αρμαγεδδών είναι εβραϊκή και σημαίνει «Ο λόφος της Μεγιδδώ». Αν πράγματι στην κοιλάδα που σχηματίζουν οι χαμηλοί λόφοι της Μεγιδδώ στην οποία τόσες μάχες στη μακρά ιστορία του ισραηλιτικού έθνους δόθηκαν θα δοθεί και η τελευταία εκείνη μάχη ή σε κάποια άλλη τοποθεσία που συμβολικώς την καλύπτει το όνομα αυτό δεν είμεθα εις θέσην να το πούμε. Εκείνο που χωρίς καμιά αμφιβολία μπορούμε να πούμε είναι ότι περί το τέλος πια της τελευταίας εβδομάδος ετών στην ιστορία του κόσμου μας υπό τη σημερινή του μορφή θα δοθεί μια τελευταία και τρομερή μάχη. Και αποτέλεσμα της μάχης: θα βρεθεί η Ιερουσαλήμ να είναι από παντού σφιγμένη από τον πολιορκητή στο του Αντίχριστου. Άδικα περίμενε η δυστυχισμένη πόλης κάποια απ’ έξω βοήθεια. Έφθασε τώρα πια η πιο μαύρη η πιο σκοτεινή της ώρα.
Και ξαφνικά ένα μοναδικό φαινόμενο τραβά τα βλέμματα των κατοίκων της Ιερουσαλήμ στον ουρανό. Τα σύννεφα σχίζονται οι ουρανοί ανοίγουν και μια φωτεινή μορφή από τον ήλιο πιο λαμπρή ξαφνικά εμφανίζεται. Μυριάδες άγγελοι Τον περιστοιχίζουν και πίσω ακολουθούν αναρίθμητα τα πλήθη των αγίων. Είναι ο Χριστός! Είναι ο Χριστός που επιστρέφει στη γη. Στην κυριολεξία της εκφράσεως αυτή είναι η στιγμή της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου. όλα τα άλλα προετοιμασία ήταν. Όλα τα άλλα προανήγγειλαν την ώρα αυτή.
Ο ΟΠΩΡΩΝΑΣ ΜΟΥ
Και δεν μπορούσε τώρα να μη θυμηθούμε την ώρα της πρώτης Του έλευσης και ν’ απολαύσουμε έτσι την αντίθεση. Τότε σ’ ένα κρύο στάβλο σ’ ένα ταπεινό χωριό της Ιουδαίας. Τότε σαν ένα μικρό αδύνατο βρέφος. Τότε η ώρα της κενώσεως από τη δόξα του ουρανού η ώρα της ανθρώπινης αδυναμίας. Τώρα η απόδοσης της ώρας εκείνης. Τώρα η ώρα που τόσοι αιώνες την περίμεναν. Η ώρα της βασιλείας του Χριστού. Βασιλείας μέσα στο αχανές της δημιουργίας του Θεού που όπως προ-είπε ο Δανιήλ «δεν θα έχει τέλος» η οποία όμως θα εγκαινιασθεί με μια όμορφη στιγμή χιλίων ετών εδώ κάτω στη γη μας.
Είναι πράγματι πολύ περίεργο πως υπάρχουν χριστιανοί που αρνούνται τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού και απορρίπτουν αυτό το όμορφο κεφάλαιο της ιστορίας της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου. και όμως έξη τουλάχιστον φορές επαναλαμβάνει η Αγ. Γραφή την προφητεία των χιλίων ετών. Και είναι ρητή και είναι ανεπιφύλακτη η διαβεβαίωσης:» Και θα βασιλεύσουν μετ’ Αυτού χίλια έτη» (Αποκάλυψης 20:6).===============
Ο ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΜΑΣ
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Μερικές σύντομες ματιές ας ρίξουμε στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού επί της γης. Και πρώτα –πρώτα δεν μπορούμε να μη αντιμετωπίσουμε το ερώτημα: «Γιατί; Ποια να ήταν άραγε η ανάγκη της χιλιετούς αυτής βασιλείας Του εδώ κάτω στη γη; Εφ’ όσον χιλιάδες ατέλειωτες αιώνων εκτείνονται μπροστά Του κατά τους οποίους μαζί με τους δικούς Του θα ασκεί τη βασιλική Του εξουσία στο αχανές της δημιουργίας Του γιατί τάχα να επιδιώξει για ένα σύντομο ασήμαντο απέναντι της αιωνιότητας διάστημα να στήσει ένα θρόνο εδώ κάτω στην ταπεινή μας γη; «Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν με συγκεκριμένα στοιχεία από το Λόγο του Θεού να δοθεί αυθεντική απάντησης στο τόσο ενδιαφέρον αυτό ερώτημα. Δεν είναι όμως δύσκολο από την όλη οικονομία των βιβλικών δεδομένων να συναγάγουμε την απάντηση.
Μιλήσαμε για τις αχανείς εκτάσεις της δημιουργίας του Θεού που είναι η χωρίς σύνορα επικράτεια της αιωνίου βασιλείας του Χριστού. Σ’ αυτήν όμως την αχανή επικράτεια υπάρχει μια γωνίτσα που δεν είναι σαν καμιά άλλη μια γωνίτσα που ιδιαίτεροι δεσμοί την συνδέουν με την καρδιά του Χριστού. Γεγονότα που διαδραματίσθηκαν σ’ εκείνη τη γωνίτσα της επικράτειας του Χριστού δημιούργησαν τίτλους ενδιαφέροντος για το Χριστό.
Μια φορά μόνο εμπήχθηκε κάπου ένας σταυρός για να καρφωθεί
Επάνω του ο Υιός του Θεού και τη θλιβερή αυτή δόξα μονάχα ο δικός μας πλανήτης μπορεί να διεκδικήσει. Ένας κήπος σ’ όλη την αχανή επικράτεια του Θεού φιλοξένησε κάτω από τα δένδρα του τον Υιό Του την ώρα της φρικτής αγωνίας Του. Βουνοπλαγιές και αμμουδιές ενός μόνο πλανήτη προσέφεραν φιλοξενία ποιος ξέρει πόσες νύχτες σ’ Εκείνον που δημιούργησε τα πάντα ενώ πολύ καλλίτερα απ’ Αυτόν προφυλαγμένα ήταν κουρνιασμένα τα πουλάκια στις φωλιές τους και οι αλεπούδες στις κατοικίες τους.
Θάμνοι και καλαμιές σ’ ένα μονάχα σημείο της απέραντης δημιουργίας του Θεού προσέφεραν το υλικό για ένα εμπαικτικό σκήπτρο που δόθηκε στα χέρια του Υιού του Θεού και για ένα αγκάθινο βασιλικό στέμμα που αποτέθηκε στο μέτωπο Του ενώ ολόγυρά Του άνθρωποι αγροίκοι συνωθούντο για να πάρουν τη χυδαία απόλαυση ότι κι’ αυτοί έφτυσαν τον Υιό του Θεού κι’ αυτοί Τον εγρόνθισαν.
Μια μικρή μόνο γωνίτσα της γης μας που είδε την ταπείνωση του Κυρίου. μα και ποια γωνιά της γης έμεινε που δεν είδε την ταπείνωση Του στο πρόσωπο των δικών Του; αμφιθέατρα που ρίγησαν στο ούρλιασμα των άγριων θηρίων καθώς ωρμούσαν προς τη γωνίτσα εκείνη που ένα λευκό κουβάρι φρίκης ήταν πεσμένοι οι Χριστιανοί. Πλατείες που είδαν φλεγόμενα ικριώματα πάνω στα οποία καίγονταν ζωντανοί οι άνθρωποι που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι αγαπούσαν το Χριστό. άλλες λιγότερο επιφανείς γωνιές που είδαν τον όχι λιγότερο οξύ πόνο ανωνύμων μαρτύρων. Πείνα εγκατάλειψης εξευτελισμοί πόνοι αγωνία δάκρυα – όλα αυτά με το τίμημα με το οποίο σε κάθε εποχή και σε κάθε γωνιά της γης πλήρωσαν οι άνθρωποι το δικαίωμα να αγαπούν το Χριστό και να τιμούν το νόμο Του.
Όλα αυτά θα μείνουν χωρίς καμιά ηθική ανταπόδοση; Αυτή θα είναι η τελευταία ανάμνησης της γης από το Χριστό και την Εκκλησία Του; δεν θα κληθεί σύμφωνα με τις επιταγές κάποιου ηθικού νόμου κάποιας ηθικής ανάγκης η χώρα της ταπεινώσεως του Χριστού να γνωρίσει και τη δόξα Του; ο Γολγοθάς που Του προσέφερε το σταυρό δεν θα κληθεί άραγε ποτέ να προσφέρει και το υπόβαθρο του θρόνου Του;
Αυτά είναι εκείνα που δημιουργούν την ανάγκη της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη. Όμορφη ανεκφράστως όμορφη
Θα είναι όλη η ατέλειωτη διάρκεια της βασιλείας του Χριστού. Και για το Χριστό όμως και για τους δικούς Του δεν ξέρω αν θα υπάρξει πιο όμορφη στιγμή που θα εγκαινιαστεί της ατέλειωτη αυτής βασιλείας η δόξα και η χαρά στη γη αυτή του πόνου και της αγωνίας Του. Νόμοι ηθικοί το απαιτούν. Η ανάγκη της
καρδιάς του Κυρίου μας το ζητάει: από τη γη μας να ξεκινήσει η
βασιλεία Του.================================
Ο ΚΑΜΠΟΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ`
Μερικά χαρακτηριστικά της χιλιετούς βασιλείας και μπορούμε να πρέπει να ξεχωρίσουμε χωρίς όμως ούτε για μια στιγμή να ξεχάσουμε ότι βρισκόμαστε τώρα σε μοναδική στην ιστορία του κόσμου μας περίοδο κατά την οποία ο κόσμος ο πνευματικός της αναστάσεως έχει εισβάλει μέσα στον κόσμο της ύλης και το αγκάλιασμα των δύο αυτών κόσμων έχει δημιουργήσει καταστάσεις που ο νους μας αδυνατεί να τις συλλάβη. Αν για τον κόσμο τον σχετικώς απλό της αναστάσεως βρεθήκαμε στην ανάγκη να ομολογήσουμε ότι υπάρχουν πολλά σημεία του που ξεφεύγουν τις δυνατότητες της κατανοήσεως μας τι να πούμε για έναν κόσμο υλικό τώρα για ένα σύντομο διάστημα φιλοξενεί μαζί με τους δικούς του σαρκικούς κατοίκους και επισκέπτες άϋλους από τη χώρα της αναστάσεως; Γι’ αυτό ας μελετήσουμε όσο μπορούμε πιο εντατικά ας μελετήσουμε το υλικό που γι’ αυτή την περίοδο μας προσφέρει ο Λόγος του Θεού. ας σταματήσουμε όμως εκεί. Ας επιβάλουμε όσο πιο αυστηρά μπορούμε χαλινό στη φαντασία μας και εγκράτεια στη γλώσσα μας.
Το πρώτο χαρακτηριστικό της χιλιετούς αυτής βασιλείας θα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του ύστερα από την περιπέτεια του εκείνη στον κήπο της Εδέμ θα απουσιάζει από τη ζωή του
Η ΑΚΑΙΑ ΜΟΥ
ανθρώπου η ολέθρια επίδρασης του διαβόλου. Κλεισμένος σε φυλακή θα είναι τώρα ο διάβολος(Αποκάλυψης 20:2) και ανίκανος πλέον να βλάψει. Ας μη εμπλακούμε τώρα σε θεολογικά προβλήματα ρωτώντας: «Γιατί άραγε να μη χτιστή νωρίτερα η φυλακή αυτή;» - ερώτημα που μοιραία θα μας οδηγήσει στο άλλο εκείνο: «Πως συνέβη ώστε σ’ έναν κόσμο που βγήκε από τα χέρια παντοδύναμης αγάπης να υπάρχει διάβολος και να υπάρχει κακό»; Είναι αυτά ερωτήματα που μας είναι αδύνατον να τους δώσουμε μια οπωσδήποτε ικανοποιητική απάντηση υπό τις σημερινές μας συνθήκες ζωής και με τον
σημερινό διανοητικό μας οπλισμό. Ας μη εμπλακούμε λοιπόν σε άγονες αναζητήσεις λύσεων. Μάλλον ας χαρούμε ότι θα υπάρξει επί τέλους μια φυλακή μέσα στην οποία θα είναι ακίνδυνος πια ο αρχαίος εκείνος εχθρός μας.
Και εφ’ όσον η ολέθρια αυτή επίδρασης θα εκλείψει για πρώτη φορά δικαιοσύνη απόλυτος θα χαρακτηρίσει τη ζωή της ανθρώπινης κοινωνίας. « Ιδού – λέγει (ο Ιερεμίας 23:5)αναφερόμενος σ’ αυτή την περίοδο – έρχονται ημέραι λέγει Κύριος και θα ανεγείρω εις το Δαβίδ βλαστόν δίκαιον και βασιλεύς θα βασιλεύσει και θα ευημερήσει και θα εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης». Η γη μας που το μόνο δίκαιο που ως τώρα γνώρισε υπήρξε το δίκαιο του ισχυρότερου θα αναπνεύσει πια μέσα σε μια ατμόσφαιρα δικαιοσύνης.
Θα υπάρχει δικαιοσύνη γιατί στο θρόνο θα είναι ο Χριστός. Και στης γήινης αυτής εξουσία την άσκηση συμπαραστάτες Του θα έχει τους πιστούς. «Και είδον θρόνους – λέγει ο Ιωάννης(Αποκάλυψης 20:4) – και εκάθισαν επ’ αυτών». «Εάν συναπεθάνομεν – γράφει ο Απ. Παύλος στην Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή του (2:11-12) – θέλομεν και συζήσει εάν υπομένομε θέλομεν και συμβασιλεύσει». Στο θρόνο λοιπόν στης γης το θρόνο μαζί με τον Χριστό και οι πιστοί. Και ασκούν δικαστική εξουσία. Άγνωστο μας είναι το ακριβές περιεχόμενο της δικαστικής αυτής εξουσίας αναμφισβήτητο όμως είναι γεγονός. «Και κρίσις εδόθη εις αυτούς» λέγει ο Ιωάννης (Αποκάλυψης 20:4). «Εδόθη – λέγει ο Δανιήλ (7:22) – η κρίσης εις τους αγίους του Υψίστου». «Δεν εξεύρετε –ρωτά ο Απ. Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του (Α΄
Ο ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΜΑΣ
Κορινθίους 6:2-3) – ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο;… Δεν εξεύρετε ότι αγγέλους θα κρίνουμε;»
Της νέας αυτής εξουσίας που θα γνωρίσει η γη το κέντρον θα είναι η Ιερουσαλήμ. Γράφει ο προφήτης (Μιχαίας 4:1-2): «Και εν ταις εσχάταις ημέραις το Όρος του Οίκου του Κυρίου θα στηριχθεί επί της κορυφής των Ορέων και θα υψωθεί υπεράνω των Βουνών και λαοί θα συρρεύσουν εις αυτό. Και έθνη πολλά θα υπάγουν και θα είπουν έλθετε και ας αναβώμεν εις το Όρος του Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θα διδάξει ημάς τας οδούς αυτού και θα περιπατήσωμεν εν ταις τρίβοις Αυτού διότι εκ Σιών θα εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ
Ιερουσαλήμ». Κάτω από την διακυβέρνηση του Κυρίου για πρώτη φορά η γη θα ειρηνεύσει. Πόλεμοι δεν θα υπάρχουν πλέον. Ο εφιάλτης αυτός που τόσο ετυρράνησε τον άνθρωπο θα σηκωθεί επί τέλους από το στήθος του. «Και θα κρίνει αναμέσων των εθνών και θα ελέγξει πολλούς λαούς και θα σφυρηλατήσουν τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα δεν θα σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους ουδέ θα μάθουν πλέον τον πόλεμον» (Ησαϊας 2: 4). Όχι με οργανισμούς ηνωμένων εθνών που τα θεμέλια τους είναι ο εγωισμός και η αμοιβαία καχυποψία όχι με άλλες απέλπιδες ανθρώπινες προσπάθειες αλλά με την προσωπική έλευση του Άρχοντος της ειρήνης θα γνωρίσει επί τέλους ανακούφιση θ’ απολαύσει επί τέλους ειρήνη η τόσο ταλαιπωρημένη αυτή γη.
Οι λόγχες και οι μάχαιρες που θα μετατραπούν σε όπλα ειρηνικά αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα σήμερα όπλα ανυπολόγιστου ασύλληπτου αποτελεσματικότητας. Είναι αυτά τα όπλα που θα τεθούν στην υπηρεσία του ανθρώπου και θα γίνει τότε η γη μας ένας σιτοβολώνας μια αποθήκη γεμάτη από τα αγαθά του Θεού που δεν θα έχει κλειδώσει ο εγωισμός και η απληστία. Σήμερα υπολογίζεται ότι στην πλούσια γη μας σε κάθε τέσσερις ανθρώπους ο ένας πηγαίνει κάθε βράδυ να κοιμηθεί νηστικός. Εκεί όμως πεινασμένος δεν θα υπάρχει. «Και θα καταβιβάζω την βροχήν εν τω καιρώ αυτής βροχή ευλογίας θα είναι. Και τα δένδρα του αγρού θα αποδίδουν τον καρπόν αυτών και η γη θα αποδίδει το προϊόν αυτής και θα είναι ασφαλείς εν τη γη αυτών» (Ιεζεκιήλ 34:26-27). «Και θα κάθηνται έκαστος
Ο ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΜΑΣ
υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού και δεν θα υπάρχει ο εκφοβών» (Μιχαίας 4:4). Για πρώτη φορά θα απολαύσει ο άνθρωπος κάθε άνθρωπος το προϊόν του κόπου του.
Και μια θαυμαστή μεταβολή θα λάβει χώραν και σ’ εκείνους τους συμπαθείς ενοίκους της γης μας τους τετράποδες πτερωτούς και άλλους φίλους μας που αυτών τη ζωή η αμαρτία του ανθρώπου την παρέσυρε στον κύκλο της κατάρας και έβαλε μέσα στη φύση τους άγνωστα προηγουμένως άγρια αιμοβόρα ένστικτα. Τότε
«ο λύκος θα συγκατοικεί με το αρνίον και η λεοπάρδαλης θα αναπαύεται με το ερίφιον και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού και μικρόν παιδίον θα οδηγεί αυτά»(Ησαϊας 11:6)
Πόσο όμορφη η εικόνα: ένα μικρό παιδάκι με το χέρι του στη
χαίτη του λεονταριού οδηγεί τους τετράποδους συντρόφους του στην καινούργια ζωή της συμφιλιώσεως. «Και θα κατοικήσουν ασφαλώς εν τη ερήμω και θα κοιμούνται εν τοις δρυμοίς»
(Ιεζεκιήλ 34:25). Το δάσος! Το δάσος που το σκοτείνιασε ο φόβος και ανέδωσε άγριους μηκυθμούς τώρα επί τέλους θα ηρεμίσει. Μια καλοσύνη θα έλθει τώρα να διώξει το φόβο και την αγριότητα.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Πόσο όμορφο θα είναι τότε το σπίτι μας αυτό! Ξαναγυρνά κανείς ύστερα από τόσα χρόνια πολλά απουσίας στον τόπο του και μελαγχολεί. Γιατί τα αγαπητά του πρόσωπα δεν είναι πια εκεί όλα τα γνώριμα κατατόπια έχουν αλλάξει σημάδια αξέχαστα μιας παλιάς όμορφης ζωής έχουν εξαφανιστεί και το σπίτι το πατρικό έχει μισογκρεμίσει. Δεν θα είναι τέτοια η ώρα εκείνου του νόστου (νοστιμάδα= νόστιμα ).
Εκείνο το «νόστιμο ήμαρ» τίποτε δεν θα το σκοτεινιάσει. Τη χαρά του τίποτε δεν θα τη θολώσει. Στο σπίτι το παλιό τους θα γυρίσουν οι πιστοί και θα δουν με χαρά τους πως το χέρι του Λυτρωτού το χάιδεψε το σπίτι τους αυτό και το έκανε πιο όμορφο από πριν. Και για χίλια χρόνια θ’ απολαύσουν την καινούργια ομορφιά του παλιού σπιτιού.
Όμορφη ώρα! Εύχομαι από την όμορφη ώρα εκείνη του παλιού μας σπιτιού κανείς μας να μη λείψει.
````````````````````
ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ ΜΟΥ
...........................
