22-1-2021
ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Μεταφορά της Αγίας Γραφής Σπύρου Φίλου
Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
Η συγχώρησης αποτελεί την απάντηση του Θεού της αμαρτίας. Λύνει τα προβλήματα της ενοχής. Θεραπεύει την πληγωμένη καρδιά του αμαρτωλού. Ανανεώνει τη σχέση του με τον Πατέρα. Γεμίζει όλη την ύπαρξή του με αγάπη για τον Σωτήρα. Του προβάλλει ένα νέο ορίζοντα ελπίδος και χαράς.
Η συγχώρεσης είναι ο προαπαιτούμενος όρος κάθε ευλογίας και προόδου στην χριστιανική ζωή.
Οι αμαρτίες μας αν και είναι πολλές και θλιβερές όμως πρέπει αυτές να συγχωρεθούν. Η συγχώρεσης είναι η ένδοξη αυγή που ανατέλλει μετά τη νύκτα της απελπισίας, η γαλήνη που επακολουθεί της τρικυμίας η ειρήνη μετά την μάχη.
«..διότι ελεήμων είμαι, λέγει Κύριος· δεν θέλω φυλάττει την οργήν διαπαντός…»
Ιερεμίας 3:12
12 Πήγαινε και διακήρυξε αυτά τα λόγια προς τον βορρά, και πες: Γύρνα, Ισραήλ, η αποστάτρια, λέει ο Κύριος, και δεν θα κάνω να πέσει η οργή μου επάνω σας· επειδή, είμαι ελεήμονας, λέει ο Κύριος· δεν θα φυλάττω την οργή για πάντα.
….
Ο Κύριος μας για την αμαρτωλή που φίλησε τα πόδια Του και άλειψε με μύρο είπε: «συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί,»
Λουκάς 7:47
47 Γι' αυτό, σου λέω, συγχωρημένες είναι οι πολλές αμαρτίες της· επειδή, αγάπησε πολύ· σε όποιον, όμως, λίγο συγχωρείται, λίγο αγαπάει.
……
Α΄ Σε ποιες περιπτώσεις θα εμποδιζόταν η χορήγηση συγχώρεσης.
1/. Εάν αγνοούνταν η αμαρτία. Ο Θεός θα μπορούσε να την αγνοήσει. Αλλ’ αυτό θα αποτελούσε άρνηση στον Λόγο του και περιφρόνηση στον άγιο Του νόμο. Ο Παντοδύναμος ποτέ δεν θα παραβλέψει την ανομία του ανθρώπου. Ποτέ δεν θα έλθει σε συνεννόηση με τον αμαρτωλό.
2/. Εάν συμβιβαζόταν η αμαρτία. Ίσως κάποιος σκεφθεί
Ότι Ο Θεός θα μπορούσε να λύση το πρόβλημα της αμαρτίας ερχόμενος σε διαπραγματεύσεις με το αμαρτωλό. Ότι θα μπορούσε δηλαδή να δεχθεί για πληρωμή της αμαρτίας την προσφορά του καλού χαρακτήρα ενός ανθρώπου ή διαφόρων καλών έργων του κι έτσι μετρώντας τα καλά και τα καλά του ανθρώπου ή διαφόρων καλών έργων του, κι έτσι μετρώντας τα καλά και κακά του ανθρώπου αν θα’ έβρισκε τα πρώτα περισσότερα θα έπρεπε να παρατιόνταν από κάθε τιμωρία για την αμαρτία.
Όμως αυτό δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει. Το να προέβαινε ο Θεός σε μια τέτοια συναλλαγή με δημιουργήματα που έχουν στασιάσει εναντίον Του, τούτο θα σήμαινε ότι Αυτός αρνείται τον χαρακτήρα της αγιότητας και δικαιοσύνης Του.
Η τιμωρία της αμαρτίας πρέπει να πληρωθεί. Η ιερότητα του νόμου πρέπει να υποστηριχθεί. Η δικαιοσύνη του Θεού πρέπει να υπερασπισθεί. Με μόνο τρόπο μπορούν να ικανοποιηθούν όλες αυτές οι θείες απαιτήσεις δια της συγχωρήσεως των αμαρτιών.
….
Β΄ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ
1/. Από της πλευράς του ανθρώπου. Αν δεν τακτοποιούνταν το πρόβλημα της αμαρτίας του ανθρώπου αυτός θα παρέμενε μέσα α’ αυτή θα λογιζόταν ως ένας εχθρός του Θεού και θα ήταν καταδικασμένος σε αιώνια απελπισία.
2/. Από της πλευράς του Θεού. Όπως ακριβώς η συγχώρεση είναι ουσιώδες στοιχείο για την απαλλαγή των ανθρώπων απ΄ την ποινή της αμαρτίας άλλο τόσο είναι ουσιώδες και από την πλευρά του Θεού. Η καρδιά της αγάπης του ουράνιου Πατέρα μας επιθυμεί να εναγκαλιστεί τον αποστατημένο αμαρτωλό αποκαθιστώντας έτσι την σχέση Του μαζί του. διότι οποιαδήποτε αποκατάσταση μεταξύ Θεού και ανθρώπου που δεν θα βασιζόταν στη συγχώρεση των αμαρτιών θα ασύμφωνος προς την φύση τις ιδιότητας την αγιότητα, και την δικαιοσύνη του Θεού.
………………………….
Γ Η ΦΥΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ
«Συγχωρώ» Σημαίνει κυρίως «παρέχω συγνώμη» ή «απαλλάσσομαι απ’ το πάθος της εκδικήσεως»
«τούτον ο Θεός ύψωσε διά της δεξιάς αυτού Αρχηγόν και Σωτήρα, διά να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών.».
Πράξεις 5:31
31 Αυτόν, ο Θεός τον ύψωσε με το δεξί του χέρι, αρχηγό και σωτήρα, για να δώσει μετάνοια στον Ισραήλ και άφεση αμαρτιών.
Ο Παύλος κήρυττε στην Αντιόχεια της Πισιδίας : «Διά τούτου κηρύττεται προς εσάς άφεσης αμαρτιών».
Πράξεις 13:38
38 Ας είναι, λοιπόν, γνωστό σε σας, άνδρες αδελφοί, ότι διαμέσου αυτού κηρύττεται προς εσάς άφεση αμαρτιών·
…..
Η συγχώρεσης είναι θείο προνόμιο για τον άνθρωπο.
Είναι μία πράξης την οποία εκτελεί ο Θεός.
«Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας».
Α΄ Ιωάννου 1:9
9 Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.
….
Όταν ο Υιός του Θεού βρισκόταν σωματικός στη γη θεράπευσε έναν παράλυτο και παρρησία συνέδεσε το θαύμα αυτό με την δύναμη Του να συγχωρεί αμαρτίες. Και είπε:
«Αλλά διά να γνωρίσητε ότι εξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας, τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· Εγερθείς σήκωσον την κλίνην σου και ύπαγε εις τον οίκόν σου».
Ματθαίος 9:6
6 Αλλά, για να γνωρίσετε ότι ο Υιός τού ανθρώπου έχει εξουσία επάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες, (λέει τότε στον παράλυτο): Μόλις εγερθείς, σήκωσε το κρεβάτι σου, και πήγαινε στο σπίτι σου.
…….
Δ΄ Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Όταν ο Θεός συγχωρεί έναν αμαρτωλό η συγνώμη είναι πλήρης. Το πρόβλημα της αμαρτίας τακτοποιείται. Αυτή η αλήθεια απεικονίζεται κατά διαφόρους τρόπους μέσα στις Γραφές.
1/. Αν εξαιρέσουμε τη μία εκείνη κατά την γραφή μη συγχωρούμενη αμαρτία ακόμα και η πιο βδελυρή ανομία μπορεί να συγχωρεθεί. Μεγαλύτερο έγκλημα απ’ την σταύρωση του υιού του Θεού δεν έχει ποτέ διαπραχθεί.
« Ο δε Ιησούς έλεγε· Πάτερ, συγχώρησον αυτούς· διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι. Διαμεριζόμενοι δε τα ιμάτια αυτού, έβαλον κλήρον».
Λουκάς 23:34
34 Και ο Ιησούς έλεγε: Πατέρα, συγχώρεσε τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν. Και καθώς διαμοιράζονταν τα ιμάτιά του, έβαλαν κλήρο.
….
2/. Ο Ουράνιος Πατέρας μας συγχωρεί την διάπραξη μιας αμαρτίας όσες φορές και αν επαναληφθεί. Ο Πέτρος ρώτησε τον Κύριο α θα έπρεπε να συγχωρήσει επτά φορές τον αδελφό του. «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ' έως εβδομηκοντάκις επτά».
22 Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Δεν σου λέω μέχρι επτά φορές, αλλά μέχρι 70 φορές επτά.
…..
Με την απάντηση αυτή ο Κύριος μας απηχούσε την τρυφερή καρδιά του Θεού.
3/. Η απόστασης στην οποία ο Θεός απομακρύνει από μας τις αμαρτίες μας είναι ανυπολόγιστη.
Ψαλμός103:12
12 Όσο απέχει η ανατολή από τη δύση, τόσο μακριά έστειλε από μας τις ανομίες μας.
Αυτός είναι ένας παραστατικός τρόπος εκφράσεως του γεγονότος ότι όταν ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες τις απομακρύνει τελείως από προσώπου Του.
4/. Οι αμαρτίες μας συγχωρούνται τελείως. Ο Θεός δεν ξεχωρίζει ορισμένες χονδροειδείς αμαρτίες τις οποίες μόνο να συγχωρεί. Συγχωρεί : «πάντα τα πταίσματα μας».
Κολοσσαεις 2:13
13 Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί στα αμαρτήματα και στην ακροβυστία τής σάρκας σας, σας ζωοποίησε μαζί του, καθώς σας συγχώρεσε όλα τα πταίσματα,
5/. Οι αμαρτίες μας λησμονούνται. Όταν αυτές συγχωρούνται εξαλείφονται όχι μόνο απ’ τα αρχεία του Θεού αλλά κι απ’ το βιβλίο των ενθυμήσεων Του.
Ησαϊας 44:22
22 Εξάλειψα τις παραβάσεις σου, σαν πυκνή ομίχλη, και τις αμαρτίες σου, σαν σύννεφο· γύρνα σε μένα· επειδή, εγώ σε λύτρωσα.
….
Ένα σύννεφο είναι ικανό να εμποδίσει τις ακτίνες του ήλιου να φωτίσουν να ενθαρρύνει το πουλί να κελαηδήσει, α μην αφήσει το ρόδο να ξεδιπλώσει τα πέταλα του. έτσι και οι αμαρτίες μας είναι σύννεφα που κάνουν τη ζωή σκοτεινή
Και μελαγχολική. Ο Θεός όμως δύναται να τα διαλύει! Κανένα σύννεφο όταν διαλυθεί δεν ξανασχηματίζεται ακριβώς με το ίδιο σχήμα. Έτσι κι οι αμαρτίες μας εκείνες που κάποτε συγχωρήθηκαν έχουν πια τελείως ξεχαστεί. Η βάσης της νέας μας με τον Θεό συμφωνίας βρίσκεται στην υπόσχεση:
«διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον».
ΙΕΡΕΜΙΑΣ 31:34
34 Και δεν θα διδάσκουν πλέον κάθε ένας τον κοντινό του, και κάθε ένας τον αδελφό του, λέγοντας: Γνωρίστε τον Κύριο· επειδή, όλοι αυτοί θα με γνωρίζουν, από τον πιο μικρό ανάμεσά τους μέχρι τον πιο μεγάλο ανάμεσά τους, λέει ο Κύριος· επειδή, θα συγχωρήσω την ανομία τους, και δεν θα θυμάμαι πλέον την αμαρτία τους.
...........................
Ε΄ ΤΟ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ
1/. Το έλεος του Θεού την χορηγεί. Η συγχώρησης του αμαρτωλού πηγάζει απ’ την φύση του Θεού. Ο ουράνιος πατέρας μας είναι άγιος και δίκαιος.
«Εις Κύριον τον Θεόν ημών είναι οι οικτιρμοί και αι αφέσεις· διότι απεστατήσαμεν απ' αυτού»,
Δανιήλ 9:9
9 Στον Κύριο τον Θεό μας είναι οι οικτιρμοί και οι αφέσεις· επειδή, αποστατήσαμε απ' αυτόν,
2/. Η θυσία του Χριστού είναι η πηγή της.
Η συγχώρεσης γίνεται μόνο δια θυσίας.
«…χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.»
Εβραίους 9:22
22 Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται όλα σύμφωνα με τον νόμο, και χωρίς χύσει αίματος δεν γίνεται άφεση.
….
Ένα θύμα για τη θυσία έπρεπε να εξευρεθεί. Και ο Θεός στην άπειρη σοφία Του και αγάπη Του για μας προσέφερε τον μονογενή Του Υιό. Να γίνει Εκείνος το θύμα. Έντονα ο Παύλος το διακηρύττει:
Πράξεις 13: 37—38 –39
37 Εκείνος, όμως, τον οποίο ο Θεός ανέστησε, δεν είδε φθορά.
38 Ας είναι, λοιπόν, γνωστό σε σας, άνδρες αδελφοί, ότι διαμέσου αυτού «Χριστού» κηρύττεται προς εσάς άφεση αμαρτιών·
39 και από όλα, από όσα δεν μπορέσατε διαμέσου τού νόμου τού Μωυσή να δικαιωθείτε, διαμέσου τούτου, «Χριστού» καθένας που πιστεύει, ανακηρύσσεται δίκαιος.
….
Η άφεσης του αμαρτωλού δεν στηρίζεται πάνω στο χαρακτήρα ή στη διδασκαλία ή στο παράδειγμα του Ιησού, αλλά πάνω στο χυμένο αίμα Του.
Εφεσίους 1:6—7
6 σε έπαινον της δόξας τής χάρης του, με την οποία μάς χαρίτωσε με τον αγαπημένο του·
7 με τον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου τού αίματός του, την άφεση των αμαρτημάτων, σύμφωνα με τον πλούτο τής χάρης του·
Α΄ Ιωάννου 1:7
7 Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα τού Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία.
ΣΤ’ ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ
Ο Θεός έχει ήδη κάμει το μέρος Του. ο αμνός έχει θυσιαστεί.
Η θυσία έχει γίνει δεκτή. Αλλά ποιος είναι ο ρόλος τον οποίο
Πρέπει να παίξει ο άνθρωπος για την απόκτηση της συγχωρήσεως; Δύο είναι οι τάξεις των ανθρώπων που την χρειάζονται:
1/. Εκείνοι που την χρειάζονται για να σωθούν. Όσοι επιθυμούν να εισέλθουν στην οικογένεια του Θεού πρέπει να δεχθούν την δια του Χριστού εξιλέωση της αμαρτίας τους.
Πρέπει αφού πρώτα αναγνωρίσουν την αμαρτωλή τους κατάσταση να δεχθούν τον Υιό του Θεού ως Σωτήρα τους. αυτός είναι ο μόνος δρόμος της συγχωρήσεως και σωτηρίας.
2/. Εκείνοι που τη χρειάζονται για τη διατήρηση συνεχούς με το Θεό επικοινωνίας. Αυτοί έχουν ανάγκη καθημερινού καθαρισμού. Αν και είναι αυτοί αιωνίως σεσωσμένοι όμως λερώνονται ενώ διασχίζονταν σκοτεινό δρόμο της ζωής. Οι κηλίδες τους βάζουν προσκόμματα στην επικοινωνία τους με τον Θεό. Καθημερινές αμαρτίες χρειάζονται καθημερινή μετάνοια εξομολόγηση και συγχώρηση. Ανομολόγητες αμαρτίες είναι ένα σαράκι στην πρόοδο του χριστιανού. Πιστέ μένε πιστός σ’ αυτό το σημείο! Να μετανοείς, ομολογείς, και α επικαλείσαι το αίμα του Χριστού, να διατηρείς την λεωφόρο της επικοινωνίας σου με τον Θεό καθαρή και χωρίς εμπόδια. « Εάν ομολογούμε»…
9 Εάν ομολογάμε τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήσει εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίσει ημάς από πάσης αδικίας.
Β΄ χρονικών 7:14
14 και ο λαός μου, επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι και εκζητήσωσι το πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών.
…….
Ζ΄ η ασυγχώρητος αμαρτία
1/. Η πραγματικότητα της. Η συγχωρούσα χάρις του Θεού είναι άπειρη και συγχωρεί κάθε αμαρτία. Όμως υπάρχει αμαρτία «Θανάσιμος»
16 Αν κάποιος δει τον αδελφό του να αμαρτάνει με αμαρτία όχι θανάσιμη, θα ζητήσει· και ο Θεός θα του δώσει ζωή, σ' εκείνους που αμαρτάνουν όχι θανάσιμα. Υπάρχει μία θανάσιμη αμαρτία· δεν λέω να παρακαλέσει για εκείνη.
….
Μία «βλασφημία» η οποία «δεν θέλει συγχωρεθεί εις τους ανθρώπους»
Ματθαίος 12:31-32
31 Γι' αυτό, σας λέω: Κάθε αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους· η βλασφημία, όμως, ενάντια στο Πνεύμα, δεν θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους.
32 Και όποιος πει έναν λόγο ενάντια στον Υιό τού ανθρώπου, θα του συγχωρεθεί· όποιος, όμως, πει ενάντια στο Πνεύμα το Άγιο, δεν θα του συγχωρεθεί, ούτε σε τούτον τον αιώνα ούτε στον μέλλοντα.
…..
Η κάθε αμετανόητη ψυχή είναι ένοχος της αμαρτίας αυτής η οποία «δεν έχει συγχώρηση εις τον αιώνα»
Μάρκος 3:28—29 –30
28 Σας διαβεβαιώνω ότι, όλα τα αμαρτήματα θα συγχωρηθούν στους γιους των ανθρώπων, και οι βλασφημίες όσες βλασφημήσουν·
29 όποιος, όμως, βλασφημήσει στο Πνεύμα το Άγιο, δεν έχει συγχώρηση στον αιώνα, αλλά είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης·
30 επειδή, έλεγαν: Έχει ακάθαρτο πνεύμα.
….
2/. Η φύσης της
α) Από αρνητικής πλευράς. Η αμαρτία αυτή δεν είναι κάποια άστατη επιθυμία κάποια αμαρτωλή τάσης ή κάποια παράβασης την οποία ο αμαρτωλός από επιπολαιότητα μπορεί να διαπράττει. Μία διαρκείς αγωνία την οποία κάποιος μπορεί να έχει φοβούμενος μήπως διαπράξει την ασυγχώρητη αυτή αμαρτία αποτελεί ένδειξη ότι αυτός είναι απαλλαγμένος απ’ αυτήν την αμαρτία. Διότι εκείνος που αμαρτάνει θανάσιμα τον χαρακτηρίζει η παντελής έλλειψης της ανάγκης να μετανοήσει γι αυτήν.
31 Γι' αυτό, σας λέω: Κάθε αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους· η βλασφημία, όμως, ενάντια στο Πνεύμα, δεν θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους.
32 Και όποιος πει έναν λόγο ενάντια στον Υιό τού ανθρώπου, θα του συγχωρεθεί· όποιος, όμως, πει ενάντια στο Πνεύμα το Άγιο, δεν θα του συγχωρεθεί, ούτε σε τούτον τον αιώνα ούτε στον μέλλοντα.
Μάρκος 3:28—29 –30
28 Σας διαβεβαιώνω ότι, όλα τα αμαρτήματα θα συγχωρηθούν στους γιους των ανθρώπων, και οι βλασφημίες όσες βλασφημήσουν·
29 όποιος, όμως, βλασφημήσει στο Πνεύμα το Άγιο, δεν έχει συγχώρηση στον αιώνα, αλλά είναι ένοχος αιώνιας καταδίκης·
30 επειδή, έλεγαν: Έχει ακάθαρτο πνεύμα.
….
Καθιστούν σαφές το ότι βλασφημία εναντίον του Πνεύματος του Αγίου σημαίνει η οριστική ενσυνείδητη συνεχείς απόρριψης της μαρτυρίας του Παράκλητου όσον αφορά τον Χριστό. Αυτό συνεπάγεται ε ολίγοις μία τελεία και μόνιμη απάρνηση του Ευαγγελίου του Χριστού. Ποιο λοιπόν θα ήταν το μέσον δια του οποίου μία τέτοια στυγερή άρνησης της μαρτυρίας του Θεού θα μπορούσε να συγχωρεθεί;
………………………….
Η/ Το καθήκον του συγχωρεμένου αμαρτωλού.
Ας χαίρεται αυτός και ας δοξάζει τον Θεό για την ακένωτο
Πηγή της θείας αφέσεως. Ας αποδίδει στον Παντοδύναμο την πρέπουσα ευγνωμοσύνη που αρμόζει στο Άγιο και Υψηλό όνομα Του.
Κι ας ερμηνεύει με τη ζωή του την συγχωρητικότητα του Θεού συγχωρώντας τους άλλους.
Εφεσίους 4:32
32 γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού.
Ο Θεός με συγχώρησε. Έτσι ας συγχωρήσω κι εγώ τον αδελφό μου. Ο Θεός ευχαριστείται όταν τα παιδιά Του κατέχονται από ένα τέτοιο πνεύμα. αλλά θα φέρει σε κρίση όλους όσοι αρνούνται να συγχωρήσουν:
Ματθαίος 18:35
35 Έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μου θα κάνει σε σας, αν δεν συγχωρήσετε από την καρδιά σας κάθε ένας στον αδελφό του τα παραπτώματά τους.
Το πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού
Το πρόβλημα του ανθρώπου βρίσκει την λύση του στον Χριστό.
Κάποιος θα μπορούσε α γίνει ένας καλός οπαδός του Κομφούκιου ή του Βούδα χωρίς να είναι ανάγκη να έχει αυτός απαραιτήτως και κάποια προσωπική σχέση με τον ιδρυτή της θρησκείας που ακολουθεί. Τα όσα ο Κομφούκιος είπε προσδιόριζαν όχι το πρόσωπο του αλλά μόνο την διδασκαλία του. Σ’ αυτό δε το ακριβώς το σημείο η χριστιανική πίστη είναι τελείως διαφορετική από κάθε άλλη.
Το πρόσωπο η ζωή το λυτρωτικό έργο και η συνεχιζόμενη ύπαρξης του Ιησού Χριστού είναι το κέντρο της Χριστιανικής πίστεως. Ενώ δηλαδή πιστεύουμε και δεχόμαστε όλα όσα ο Ιησούς δίδαξε, όμως η ουσία της πίστεως μας είναι προσωπική μας σχέσης με Αυτόν ως Υιόν του Θεού και Σωτήρα των ψυχών μας.
Ποιος ποτέ άκουσε για τον οπαδό θρησκείας ότι η σωτηρία του είναι λόγου χάριν «εν Κομφουκίω» ή «εν τω Βούδα»
Ο Ιησούς Χριστός υπήρχε προαιωνίως εις τον κόλπον του Πατρός πράγμα που Τον ξεχωρίζει κατά ένα μοναδικό και τέλειο τρόπο από κάθε άνθρωπο απέβαλε τις φωτεινές Του δόξες που είχε στους ουρανούς και ήλθε σ’ αυτόν τον κόσμο της δυστυχίας. «7 αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους…9 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν…
Φιλιππησίους 2:
6 ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό·
7 αλλά, κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου, αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους·
8 και, καθώς βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού.
9 Γι' αυτό, και ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε όνομα, που είναι το όνομα πάνω από κάθε άλλο·
….
Το μέρος αυτό του βιβλίου μας ασχολείται αποκλειστικά με το Πρόσωπο του Ιησού. Ποιος είναι τι δίδαξε και τι επιτέλεσε για τον άνθρωπο. Μαζί με το υπόλοιπο τόμο αφιερώνεται προς δόξαν Του.
Η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί την σκιά της Καινής Διαθήκης
Πολλά γεγονότα και περιστατικά που εξιστορούνται στην Καινή Διαθήκη προελέχθησαν πολύ πριν συμβούν.
Κυριολεκτικώς εκατοντάδες απ’ αυτά θα μπορούσαν να παρατεθούν για ν’ αποδείξουν αυτό τον ισχυρισμό. Έτσι η εκπλήρωσης των προφητειών αποτελεί συν τοις άλλοις και μία ακλόνητη μαρτυρία ότι η βίβλος είναι ο Λόγος του Θεού.
Ένας μεγάλος αριθμός προφητειών της Παλαιάς διαθήκης που εξεπληρώθησαν με την γέννηση την επίγεια ζωή και τον
Θάνατο του Χριστού αποδεικνύουν σε κάθε ειλικρινή ερευνητή αφ’ ενός το κύρος του αγίου Λόγου του Θεού αφ’ ετέρου ότι το πρόσωπο στο οποίο όλες αυτές βρήκαν την εκπλήρωση τους δεν ήταν άλλο απ το Πρόσωπο του ενσαρκωθέντος Υιού του Θεού. Το Πνεύμα το Άγιο κατά ένα πάνσοφο τρόπο εξομάλυνε το δρόμο ώστε κάθε ειλικρινείς άνθρωπος να αναγνώριζε τον Λυτρωτή όταν Αυτός θα ερχόταν. Το ότι Αυτός συγκέντρωνε στο πρόσωπο Του την εκπλήρωση τόσων πολλών προφητειών τούτο θα έδινε τη δυνατότητα σε κάθε ένα να διαπιστώσει αλάνθαστα την ταυτότητα του προσώπου Του.
Κάποιος δεν θα μπορούσε να είναι Αυτός ο Μεσσίας αν εκτός των άλλων δεν γεννιόταν στην Βηθλεέμ. Αυτό άλλωστε το ήξεραν και το υποστήριζαν πάρα πολλοί εκ των Ιουδαίων. Ήξεραν ότι ο Μεσσίας έπρεπε Να είναι Ιουδαίος και ο οποίος μάλιστα να κατάγεται απ’ την φυλή του Ιούδα.
Όταν λοιπόν συγκεντρωθούν και μελετηθούν όλες οι προφητείες που αναφέρονται στο πρόσωπο και το έργο του Μεσσία που επρόκειτο να έλθει, γίνεται φανερό ότι αυτές συγκλίνουν σ’ έναν μόνο άνθρωπο απ’ όλη την ανθρωπότητα. Κι’ αυτός είναι ο από Ναζαρέτ Ιησούς.
Εκείνοι που νομίζουν πως ο Μεσσίας δεν έχει έλθει ακόμα, κι ότι επομένως η γέννησης Του θα είναι ένα μελλοντικό γεγονός, ας γνωρίζουν ότι η Παλαιά διαθήκη και τον ακριβή χρόνο στον οποίο θα ερχόταν κι ο οποίος συνέπεσε ακριβώς τη στιγμή της γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Κανείς που θα εμφανιζόταν προ ή μετά τον προσδιορισμένο από Θεού Χρόνο θα μπορούσε να είναι ο Μεσσίας
Μόνον ο Ιησούς ήλθε στον προσδιορισμένο καιρό.
Α΄ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1/. Θα προερχόταν απ’ τον Ισραήλ.
Αριθμοί 24:17-19
17 Θα τον δω, αλλ' όχι τώρα· θα τον θωρήσω, αλλ' όχι από κοντά· αστέρι θα ανατείλει από τον Ιακώβ, και θα αναστηθεί σκήπτρο από τον Ισραήλ,
Και θα πατάξει τους αρχηγούς τού Μωάβ, και θα εξολοθρεύσει όλους τούς γιους τού Σηθ.
18 Και ο Εδώμ θα είναι κληρονομιά, και ο Σηείρ θα είναι κληρονομιά στους εχθρούς του.
Και ο Ισραήλ θα πράξει με ισχύ.
19 Και από τον Ιακώβ θα βγει εκείνος που εξουσιάζει, και θα εξολοθρεύσει εκείνον που διασώθηκε από την πόλη.
Και πράγματι ο Ιησούς καταγόταν κατά σάρκα απ’ τον Αβραάμ, Ισαάκ, και Ιακώβ.
Ματθαίος 1:1-17
1 ΒΙΒΛΙΟ της γενεαλογίας τού Ιησού Χριστού, γιου τού Δαβίδ, γιου τού Αβραάμ.
2 Ο Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ· και ο Ισαάκ γέννησε τον Ιακώβ· και ο Ιακώβ γέννησε τον Ιούδα και τους αδελφούς του·
3 και ο Ιούδας γέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά από τη Θάμαρ· και ο Φαρές γέννησε τον Εσρώμ· και ο Εσρώμ γέννησε τον Αράμ·…
..15 και ο Ελιούδ γέννησε τον Ελεάζαρ· και ο Ελεάζαρ γέννησε τον Ματθάν· και ο Ματθάν γέννησε τον Ιακώβ·
16 και ο Ιακώβ γέννησε τον Ιωσήφ, τον άνδρα τής Μαρίας, από την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς, που λέγεται Χριστός.
17 Όλες, λοιπόν, οι γενεές από τον Αβραάμ μέχρι τον Δαβίδ είναι 14 γενεές· και από τον Δαβίδ μέχρι τη μετοικεσία τής Βαβυλώνας είναι 14 γενεές· και από τη μετοικεσία τής Βαβυλώνας μέχρι τον Χριστό είναι 14 γενεές.
2/. Θα καταγόταν απ’ την οικογένεια του Δαβίδ της φυλής του Ιούδα.
Γένεσης 49:10
10 Δεν θα εκλείψει το σκήπτρο από τον Ιούδα ούτε νομοθέτης από μέσα από τα πόδια του, μέχρις ότου έρθει ο Σηλώ· και σ' αυτόν θα είναι η υπακοή των λαών.
Ησαϊας 11:1—2
1 ΚΑΙ θα βγει ράβδος από τον κορμό τού Ιεσσαί, και κλάδος θα ανέβει από τις ρίζες του·
2 και το πνεύμα τού Κυρίου θα αναπαυθεί επάνω του, πνεύμα σοφίας και σύνεσης, πνεύμα βουλής και δύναμης, πνεύμα γνώσης και φόβου τού Κυρίου·
Ο δε Λουκάς μας ότι αυτές οι προφητείες βρήκαν την εκπλήρωση τους στο πρόσωπο του Ιησού
Λουκάς 1: 31—33
31 Και πρόσεξε, θα μείνεις έγγυος, και θα γεννήσεις έναν γιο· και θα αποκαλέσεις το όνομά του ΙΗΣΟΥ.
32 Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα του·
33 και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο τού Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.
3/. Θα γεννιόταν στην Βηθλεέμ.
Μιχαίας 5:2
2 Κι εσύ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρή, ώστε να είσαι ανάμεσα στις χιλιάδες τού Ιούδα, από σένα θα εξέλθει σε μένα ένας άνδρας για να είναι ηγούμενος στον Ισραήλ· που οι έξοδοί του είναι εξαρχής, από ημέρες αιώνα.
Λουκάς 2: 4—6—7
4 Ανέβηκε δε από τη Γαλιλαία και ο Ιωσήφ, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη τού Δαβίδ, που αποκαλείται Βηθλεέμ, (επειδή, αυτός ήταν από την οικογένεια και την πατριά τού Δαβίδ),
5 για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ, που ήταν αρραβωνιασμένη μ' αυτόν για γυναίκα, η οποία ήταν έγγυος.
6 Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι ημέρες για να γεννήσει·
7 και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον σπαργάνωσε, και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη· επειδή, δεν υπήρχε γι' αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα.
….
Σήμερα κανείς πια δεν αρνείται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στην Βηθλεέμ.
4/. Θα γεννιόταν από μία παρθένο.
Ησαϊας 7:14
14 Γι' αυτό, ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημάδι· Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ.
Ματθαίος 1:18—23
18 ΚΑΙ η γέννηση του Ιησού Χριστού ήταν ως εξής: Αφού η μητέρα του Μαρία αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ, πριν βρεθούν μαζί, βρέθηκε έγκυος, από το Άγιο Πνεύμα.
19 Και ο άνδρας της, ο Ιωσήφ, επειδή ήταν δίκαιος, και μη θέλοντας να την εκθέσει δημόσια, θέλησε να τη διώξει κρυφά.
20 Και ενώ αυτός τα συλλογίστηκε αυτά, ξάφνου, ένας άγγελος του Κυρίου, παρουσιάστηκε σ' αυτόν σε όνειρο, λέγοντας: Ιωσήφ, γιε τού Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα·
21 και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους.
22 Και όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, που έλεγε:
23 «Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει, και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσουν το όνομά του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ», που ερμηνευόμενο σημαίνει: Μαζί μας είναι ο Θεός.
….
5/. Ο χρόνος της ελεύσεως Του ήταν ακριβώς προσδιορισμένος.
Δανιήλ 9: 24—26
24 Εβδομήντα εβδομάδες διορίστηκαν για τον λαό σου, και για την άγια πόλη σου, ώστε να συντελεστεί η παράβαση, και να τελειώσουν οι αμαρτίες, και να γίνει εξιλέωση για την ανομία, και να εισαχθεί αιώνια δικαιοσύνη, και να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία και να χριστεί ο Άγιος των αγίων.
25 Γνώρισε, λοιπόν, και κατάλαβε, ότι, από την έκδοση του προστάγματος για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, μέχρι του Χριστού τού Ηγήτορα, θα είναι επτά εβδομάδες, και 62 εβδομάδες· θα οικοδομηθεί ξανά η πλατεία και το τείχος, μάλιστα σε καιρούς στενοχώριας.
26 Και μετά τις 62 εβδομάδες, ο Χριστός θα εκκοπεί, όμως, όχι για τον εαυτό του· και ο λαός τού ηγήτορα, που θάρθει, θα αφανίσει την πόλη και το αγιαστήριο· και το τέλος της θάρθει με κατακλυσμό, και μέχρι το τέλος τού πολέμου είναι διορισμένοι αφανισμοί.
Ο Μεσσίας θα υφίστατο θάνατο 490 χρόνια μετά την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ.
Κανείς άλλος που θα πέθαινε προ ή μετά το έτος αυτό θα μπορούσε να είναι ο Χριστός.
6/. Η έλευσης Του θα προαγγελλόταν από ένα πρόδρομο που αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
3 Μια φωνή κάποιου που βοά μέσα στην έρημο: Ετοιμάστε τον δρόμο τού Κυρίου· κάντε ίσια τα μονοπάτια τού Θεού μας στην έρημο.
Ματθαίος 3:1—3
1 ΚΑΙ κατά τις ημέρες εκείνες έρχεται ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κηρύττοντας στην έρημο της Ιουδαίας,
2 και λέγοντας: Μετανοείτε· επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών.
3 Επειδή, αυτός είναι εκείνος που ειπώθηκε από τον προφήτη Ησαϊα, λέγοντας: «Φωνή κάποιου που φωνάζει δυνατά μέσα στην έρημο: Ετοιμάστε τον δρόμο τού Κυρίου· κάντε ίσια τα μονοπάτια του».
…
7/. Ο Χριστός θα ήταν Θεός.
Ησαϊας 9:6
6 Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας τού Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης.
ΙΩΑΝΝΗΣ 1:1
1 ΣΤΗΝ αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος.
Ιωάννης 1:14
14 Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια.
……
Β΄ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1/. Θα δαπανούσε ένα μέρος της παιδική του ηλικίας
Ωσηέ 11:1
1 ΟΤΑΝ ο Ισραήλ ήταν νήπιο, τότε εγώ τον αγάπησα, και από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιο μου.
Ματθαίος 2: 14—15
14 Και εκείνος, αφού σηκώθηκε, πήρε, μέσα στη νύχτα, το παιδί και τη μητέρα του, και αναχώρησαν στην Αίγυπτο·
15 και ήταν εκεί μέχρι τον θάνατο του Ηρώδη· για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον Κύριο διαμέσου τού προφήτη, λέγοντας: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιο μου».
…..
2/. Θα υφίστατο παθήματα για την εξιλέωση αμαρτιών.
Ησαϊας 53:4—6
4 Αυτός, στην πραγματικότητα, βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας· ενώ, εμείς τον θεωρήσαμε τραυματισμένον, πληγωμένον από τον Θεό, και ταλαιπωρημένον.
5 Αυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας· η τιμωρία, που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ' αυτόν· και διαμέσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς.
6 Όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα· στραφήκαμε κάθε ένας στον δικό του δρόμο· ο Κύριος, όμως, έβαλε επάνω σ' αυτόν την ανομία όλων μας.
….
Και αυτά όλα είναι όσα έχουν ήδη συμβεί καθώς είναι γεγραμμένο:
Β΄ Κορινθίους 5:21
21 Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού.
3/. Θα εισερχόταν στην Ιερουσαλήμ επί πώλου όνου.
Ζαχαρίας 9:9
9 Χαίρε υπερβολικά, θυγατέρα Σιών· αλάλαζε, θυγατέρα Ιερουσαλήμ· δες, ο βασιλιάς σου έρχεται σε σένα· αυτός είναι δίκαιος, και σώζει· πράος, και κάθεται επάνω σε γαϊδούρι, και επάνω σε πουλάρι, γιο υποζυγίου.
….
Κι ο Ιησούς είπε:
Ματθαίος 21: 1—2—4—5
1 ΚΑΙ όταν πλησίασαν στα Ιεροσόλυμα, και ήρθαν στη Βηθφαγή, προς το όρος των ελαιών, ο Ιησούς έστειλε τότε δύο μαθητές, λέγοντάς τους:
2 Πηγαίνετε στην κωμόπολη, που είναι απέναντί σας· κι αμέσως θα βρείτε ένα θηλυκό γαϊδούρι δεμένο, και μαζί του ένα πουλαράκι· λύστε τα, και φέρτε τα σε μένα.
3 Και αν κάποιος σας πει κάτι, θα πείτε, ότι ο Κύριος τα έχει ανάγκη· και θα τα στείλει αμέσως.
4 Και όλο τούτο έγινε, για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε διαμέσου τού προφήτη, που είπε:
5 «Πείτε στη θυγατέρα Σιών»: «Δες, ο βασιλιάς σου έρχεται σε σένα πράος, και καθισμένος επάνω σε γαϊδούρι, και πουλάρι, αρσενικό γέννημα υποζυγίου».
…..
4/. Θα του προσφερόταν χολή και όξος κατά την ώρα της αγωνίας Του επί του σταυρού.
Ψαλμός 69:21
21 Για φαγητό μου, έδωσαν σε μένα χολή, και στη δίψα μου με πότισαν ξίδι. Και η εκπλήρωσης
Ματθαίος 27:34
34 του έδωσαν να πιει ξίδι ανακατεμένο με χολή· και καθώς το γεύτηκε δεν ήθελε να πιει.
….
5/. Δεν θα του έσπαζαν ούτε ένα οστούν του σώματος Του, σε αντίθεση προς την συνήθεια που επικρατούσε την εποχή εκείνη αυτούς που σταυρώνονταν
Ψαλμός 34:20
20 Αυτός φυλάττει όλα τα κόκαλά του· κανένα απ' αυτά δεν θα συντριφτεί.
Ο πασχαλινός αμνός ένας τέλειος τύπος του Χριστού έπρεπε να διατηρηθεί με όλα τα οστά άθραυστα:
Έξοδος 12: 46
46 Μέσα στο ίδιο το σπίτι θα φαγωθεί· από το κρέας δεν θα φέρετε έξω από το σπίτι, και κόκαλο δεν θα σπάσετε απ' αυτό.
….
Τι συνέβη στην περίπτωση του Αμνού του Θεού;
Ιωάννης 19:32—33—36
32 Ήρθαν, λοιπόν, οι στρατιώτες, και στον μεν πρώτο σύντριψαν τα σκέλη του, και στον άλλον που σταυρώθηκε μαζί του.
33 Όταν, όμως, ήρθαν στον Ιησού, καθώς τον είδαν να έχει ήδη πεθάνει, δεν του σύντριψαν τα σκέλη·
34 αλλά, ένας από τους στρατιώτες διατρύπησε με τη λόγχη την πλευρά του, κι αμέσως βγήκε αίμα και νερό.
35 Και αυτός που το είδε δίνει μαρτυρία, και η μαρτυρία του είναι αληθινή, και εκείνος ξέρει ότι λέει την αλήθεια, για να πιστέψετε εσείς.
36 Επειδή, αυτά έγιναν, για να εκπληρωθεί η γραφή: «Κόκαλο δικό του δεν θα συντριφτεί».
….
6/. Άνθρωποι θα έβαζαν σε κλήρο τα ενδύματα Του.
Η σχετική προφητεία έχει ως εξής:
Ψαλμός 22:18
18 Μοίρασαν μεταξύ τους τα ιμάτιά μου· και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο.
Η δε εκπλήρωσης της έγινε με απόλυτη ακρίβεια
Ματθαίος 27:35
35 Και αφού τον σταύρωσαν, μοιράστηκαν τα ιμάτιά του, βάζοντας κλήρο· για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε διαμέσου τού προφήτη: «Μοιράστηκαν αναμεταξύ τους τα ιμάτιά μου, και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο».
….
7/. Θα πρόφερε ορισμένα λόγια, Κατά την επιθανάτιο αγωνία Του:
Ψαλμός 22:1
ΘΕΕ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;
Γιατί στέκεσαι μακριά από τη σωτηρία μου και από τα λόγια των στεναγμών μου;
Όπως ακριβώς κι’ έγινε.
Μάρκος 15:34
34 Και την ένατη ώρα, ο Ιησούς κραύγασε με δυνατή φωνή, λέγοντας: «Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί;», που ερμηνευόμενο, σημαίνει: «Θεέ μου, Θεέ μου, ως προς τι με εγκατέλειψες;».
8/. Θα ανασταίνονταν απ’ τους νεκρούς. Ο ψαλμωδός με αγαλλίαση δήλωσε:
9 Γι' αυτό, η καρδιά μου ευφράνθηκε και η γλώσσα μου αγαλλίασε· ακόμα και η σάρκα μου θα αναπαυθεί με ελπίδα.
10 Επειδή, δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη, ούτε θα αφήσεις τον Όσιό σου να δει φθορά.
….
Ο Σίμων Πέτρος πλήρης Πνεύματος βεβαίωσε ότι αυτά λόγια ξεπληρώθηκαν στην ανάσταση του Χριστού.
Πράξεις 2: 30—31—32
30 Επειδή, λοιπόν, ήταν προφήτης, και ήξερε ότι ο Θεός ορκίστηκε σ' αυτόν με όρκο, ότι από τον καρπό τής οσφύος του θα σηκώσει κατά σάρκα τον Χριστό, για να τον καθίσει επάνω στον θρόνο του,
31 προβλέποντας μίλησε για την ανάσταση του Χριστού, ότι η ψυχή του δεν εγκαταλείφθηκε στον άδη ούτε η σάρκα του είδε φθορά.
32 Τούτον τον Ιησού ο Θεός τον ανέστησε, για τον οποίο εμείς είμαστε μάρτυρες.
…..
Γ΄ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΚΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ
Οι προφητείες που έχουν ήδη εκπληρωθεί κατ’ άλλους μεν μπορεί να θεωρηθούν ως αποδείξεις στους ισχυρισμούς της Βίβλου περί του Ιησού, κατ’ άλλους δε ως ένας δόλος που σκοπεύει να πλανά τους ανθρώπους. Το τέκνον του Θεού, εμπνευσμένο απ’ το Άγιο Πνεύμα δέχεται μετά χαράς τη μαρτυρία του βιβλίου αυτού και γονατίζει μαζί με τον Θωμά μπροστά στα πόδια του Ιησού λέγοντας «ο Κύριος μου και ο Θεός μου». Η πίστης των πατέρων όπως είναι αξιόπιστος ορθή και κατοχυρωμένη απ’ την μαρτυρία της εκπληρωθείσης
Προφητείας παραμένει αιωνίως.
ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Μεταφορά της Αγίας Γραφής Σπύρου Φίλου
Η Συνέχεια δωδέκατη=12=
Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Α΄ Η ΖΩΗ ΤΟΥ
Η Επίγεια σταδιοδρομία του Κυρίου μας περιγράφεται κυρίως εις τα τέσσαρα Ευαγγέλια. Όμως υπάρχουν κι άλλες συμπληρωματικές μεμονωμένες πληροφορίες εν σχέση με τη ζωή Του και σε άλλα βιβλία της Κ.Δ. Τα Ευαγγέλια δεν ακολουθούν πάντοτε μία αυστηρή χρονολογική σειρά στην εξιστόρηση των σχετικών με την ζωή του Ιησού γεγονότων που αναφέρουν. Εκτός τούτου μερικές πλευρές της ζωής Του τονίζονται κι’ απ΄ τους τέσσερις συγγραφείς των, ενώ άλλες μόνον απ’ τον ένα.
Μερικοί σπουδασταί της Βίβλου έχουν κατατάξει τα γεγονότα
Της ζωής του Ιησού χρονολογικώς και έχουν συμφωνήσει με απόλυτη ακρίβεια τα διάφορα Ευαγγέλια ώστε αυτά να μας παρέχουν ένα σαφές σχεδιάγραμμα της υπηρεσίας Του.
1/. Η προγενεστέρα του δημοσίου Του έργου ζωή του Χριστού.
Αυτή περίοδος περιλαμβάνει τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής Του. Αυτά αποτέλεσαν χρόνο προπαρασκευής, κατά τον οποίο ο Υιός του Θεού ετοιμάζεται για το έργο για το οποίο ο Πατέρας Τον είχε στείλει.
Υπάρχουν λίγα μόνο στοιχεία που να μιλούν για την περίοδο αυτή. Τα Ευαγγέλια ασχολούνται κυρίως με τη ζωή και το έργο των τελευταίων ετών της ζωής του Χριστού. Παρ’ όλα αυτά όμως τα τριάντα Του πρώτα χρόνια είναι χρόνια μεγάλης σημασίας. Θα μπορούσαμε να τα χωρίσουμε σε τέσσερα μέρη:
α) Η προ της ενσαρκώσεως κατάστασης, η γέννηση και η νηπιακής ηλικίας του Ιησού. Ο Ιωάννης μιλά για τον περί του Λόγου λέγοντας ότι Αυτός υπήρχε προ της δημιουργίας και ως αιώνιος Θεός. Ο Ματθαίος και ο Λουκάς δίδουν το γενεαλογικό βάθος των προγόνων του Ιησού και μιλούν για την μητέρα Του τον Ιωάννης τον βαπτιστή τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την γέννηση τη περιτομή τη φυγή στην Αίγυπτο και την περιτομή την φυγή στην Αίγυπτο και την επίσκεψη των μάγων. Ο Μάρκος και ο Ιωάννης δεν αναφέρουν τίποτε περί των ιστορικών γεγονότων που συνέπεσαν με την γέννηση του Κυρίου μας.
Περί αυτής λίγα μνημονεύονται στην Κ.Δ.
Κατ’ αυτούς ζούσε τότε στη Ναζαρέτ και μεγάλωνε ως φυσιολογικό παιδί.
γ) Ο Ιησούς σε ηλικία δώδεκα ετών. Το παραπέτασμα παραμερίζεται και το παιδί Ιησούς εμφανίζεται στον ναό έχοντας συνείδηση της σχέσεως Του με τον Θεό και της ανάγκης να υπηρετήσει κάποια σχέδια του Πατρός Του.
δ) Ο Ιησούς πατά το όριο της ανδρικής ηλικίας.
Πλησιάζει τώρα τα τριάντα. Το δημόσιο έργο Του πρόκειται να αρχίσει. Βαπτίζεται υφίσταται τους πειρασμούς στην έρημο και αρχίζει να αποκτά οπαδούς.
Παρακολουθεί το γάμο της Κανά μαζί με τους μαθητές Του.
2/. Το δημόσιο έργο του Χριστού. Αυτό περικλείεται σε μια περίοδο περίπου τριών ετών. Απ’ το τριακοστό δηλαδή έτος της ηλικίας Του μέχρι το τριακοστό τρίτο που περιέχει και της τελευταίες ημέρες της ζωής Του τον θάνατο Του και την ανάσταση Του.
Η Καπερναούμ και η Γαλιλαία είναι περιοχές της τότε δράσεως του. τα πρώτα τρία Ευαγγέλια ασχολούνται με ένα μεγάλο μέρος αυτής της φάσεως της ζωής του Ιησού και ειδικώς με τα θαύματα Του.
γ) Το τέλος του έργου Του στη Γαλιλαία. Επί ένα χρόνο περίπου ο Κύριος κινείται μέσα και ολόγυρα στη Γαλιλαία.
Η επί του Όρους Ομιλία κηρύσσεται, οι μαθητές αποστέλλονται στην πρώτη τους αποστολή ο δε Ιωάννης ο Βαπτιστής αποκεφαλίζεται.
δ) Το κυρίως έργο Του της περιόδου αυτής. Για έξη περίπου μήνες οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ζητούν τη ζωή του Ιησού. Οι εχθροί του Κυρίου μας Το κυνηγούν ζητώντας να βρουν έδαφος πάνω στο οποίο να στηρίξουν τη δίωξή Του. Η σκηνή επί της οποίας τώρα λαμβάνουν χώρα γεγονότα έχει μετατοπιστεί απ’ την Γαλιλαία. Ο Ιησούς περιοδεύει την Καπερναούμ στη βηθεσδά στην Καισαρεία Φιλίππου και τελικά εισέρχεται ξανά στην Γαλιλαία την οποία πρόκειται ν’ αφήσει γρήγορα και για πάντα. Ομιλεί στους μαθητές Του γύρω απ το θάνατο Του και την Ανάσταση Του.
ε) Η συμπλήρωση του δημοσίου Του έργου.
Αυτή καλύπτει μία περίοδο έξη μηνών. Περικλείει τις τελευταίες υπηρεσίες που προσέφερε ο Κύριος μας στην Ιουδαία και στην Περέα, και τελειώνει λίγο προ της θριαμβευτικής Του εισόδου στην Ιερουσαλήμ. Ο Λουκάς κι ο Ιωάννης περιγράφουν κάπως λεπτομερώς την περίοδο αυτή η οποία κλείνει το τριετές δημόσιο έργο του Χριστού.
3/. Το τέλος της ζωής του Χριστού. Αυτή η τελευταία περίοδος της ζωής Του διαρκεί σχεδόν δύο μήνες. Αρχίζει με την ανάληψη Του στους ουρανούς. Μεγάλες περικοπές όλων των ευαγγελίων αφηγούνται τα γεγονότα της περιόδου αυτής που μπορεί και να διαιρεθεί ως εξής:
Οι πρώτες μέρες της τελευταίας εβδομάδας του Ιησού προ της σταυρώσεως Του, περιέχουν τους αγώνες Του με τους Ιουδαίους και την εκ μέρους Του αντιμετώπιση της Ρωμαϊκής εξουσίας. Κλαίει για την Ιερουσαλήμ απαντά σε ερωτήσεις που του αποτείνουν, εκτελεί θαύματα αλλά και το σπουδαιότερο αφιερώνει χρόνο να διδάξει τους μαθητές Του
Γύρω από αλήθειες μελλοντικών φάσεων του σχεδίου του Θεού. Η συνομιλία του όρους των ελαιών είναι τόσο σημαντική ώστε αναφέρεται και στα τρία πρώτα ευαγγέλια. Αυτήν ακολουθεί ένας αριθμός παραβολών τις περισσότερες των οποίων μόνο ο Ματθαίος αφηγείται.
β) Η τελευταία Του διδασκαλία και τα πάθη.
Πολύ υλικό σχετικό με αυτά δίδεται κι’ απ’ τους τέσσερις ευαγγελιστές. Όμως μόνο:
Ο Ιωάννης στα κεφάλαια -14-17
Παρουσιάζει γεγονότα και διδασκαλία που δεν αναφέρεται διόλου απ’ τους άλλους συγγραφείς.
Αυτά τα κεφάλαια του Ιωάννου περιέχουν λόγια του Ιησού σχετικά με τον ουρανό την αλήθεια της σχέσεως Του με τον Πατέρα την όμορφη απεικόνιση της αμπέλου και των κλημάτων την περιγραφή περί του Αγίου Πνεύματος και την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου μας.
Όλοι οι Ευαγγελιστές μας παρέχουν λεπτομέρειες της συλλήψεως του Σωτήρος της δίκης Του, των παθημάτων Του και της σταυρώσεως Του. Το μέρος αυτό τελειώνει με τον θάνατο και την ταφή του Ιησού ενώ οι μαθητές είναι πανικόβλητοι και αποθαρρυμένοι. Ο τάφος σφραγίζεται οι στρατιώτες τον φρουρούν και το τέλος φαίνεται να είναι πολύ κοντά.
γ) Η ανάστασης και η ανάληψης.
Ο Ιησούς τώρα εγείρεται απ τους νεκρούς. Εμφανίζεται συνεχώς στους δικούς Του, για να δώσει έτσι τη μαρτυρία της αναστάσεως Του. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητα της αναζωογονήσεως του σώματος Του. Σε πέντε περιπτώσεις κατά το διάστημα της περιόδου μεταξύ αναστάσεως και αναλήψεως διακηρύσσει την Μεγάλη Αποστολή του Ευαγγελίου και διατυπώνει συνεχώς το ενδιαφέρον Του για την εξάπλωση του σε όλον τον κόσμο.
Πράξεις 1:11
11 οι οποίοι και είπαν: Άνδρες Γαλιλαίοι, γιατί στέκεστε κοιτάζοντας στον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφθηκε από σας στον ουρανό, θάρθει έτσι, με τον ίδιο τρόπο που τον είδατε να πορεύεται στον ουρανό.
Β΄ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ
Ένα ολόκληρο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου είναι ειδικώς αφιερωμένο στη μελέτη των θαυμάτων του Κυρίου.
Τίποτε άλλο δεν προεξέχει καθαρότερα στα Ευαγγέλια από τις πράξεις της υπερφυσικής δυνάμεως του Ιησού.
Αυτά τα θεία διαπιστευτήρια επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι Αυτός είναι Θεός. Τα θαύματα του Ιησού επεκτείνονται σ’ όλη τη σφαίρα της ζωής του ανθρώπου με όλες τις εκδηλώσεις.
Ο Κύριος θεραπεύεσαι ασθένειες και ήγειρε νεκρούς, για ν’ αποδείξει ότι είχε δύναμη επί (επάνω) των ασθενειών και επί του θανάτου. Σταμάτησε την τρικυμία και μετέβαλε το νερό σε κρασί για να δείξει την δύναμη Του επί της φύσεως. Έβγαλε δαιμόνια και τα επιτίμησε( μάλωσε) για να δείξει την εξουσία Του επί του κόσμου των πνευμάτων όπως και επί της τύχης των. Κανείς άλλος εκτός από έναν ενσαρκωμένο Θεό δεν θα μπορούσε να εκτελέσει τέτοια καταπληκτικά έργα.
……
Γ΄ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ
Παντού μέσα στον τόμο αυτό σποραδικά αναφέρονται τα διδάγματα των αληθειών του Κυρίου μας. Μερικές μάλιστα φορές ανυψώνονται αυτά σ’ ένα τόσο υψηλό σημείο ώστε να υπάρχει κίνδυνος για κάποιον να τα θεωρήσει ότι είναι αποξενωμένα απ΄ το κέντρο της όλης αλήθειας που είναι ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν μία μεγάλη παρανόησης. Ο χριστιανός που ποθεί να εφαρμόσει πρακτικώς τα διδάγματα του Ιησού στη ζωή του δεν πρέπει να περιορίζει την πίστη του μόνο σ’ αυτούς του νόμους ηθικής υποτιμώντας ή μετριάζοντας μέσα στην συνείδηση του το εξιλεωτικό έργο του Χριστού για την αμαρτία και την σωματική Του ανάσταση.
Η επί του όρους Ομιλία περικλείουν τον χρυσούν κανόνα κι’ άλλες βασικές αλήθειες της ζωής, περιέχει και πολλές απ’ τις κυριότερες ηθικές εντολές του Κυρίου μας. Αυτές μπορεί να υποδιαιρεθούν ως εξής:
1/. Η σχέσεις του ανθρώπου με το Θεό. Ο Ιησούς μας παραγγέλλει να αγαπάμε τον Θεό να Τον εμπιστευόμαστε και να προσευχόμαστε πίστη εις Αυτόν.
2/. Η σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Ο Χριστός δηλώνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται προς τους συνανθρώπους τους έτσι όπως θα ήθελαν να συμπεριφέρονται αυτούς οι άλλοι. Έχουν υποχρέωση να αγαπούν ο ένας τον άλλον, να συγχωρεί ο ένας τον άλλον και γενικώς να φέρονται μεταξύ τους με επιείκεια.
Δόξα στον Κύριο. Αμήν
