12-1-2020

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΙΣ Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ 1960 

 (πρόλογος του Δημ. Ι Μαγκριώτη)

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στην σημερινή κρίσιμη εποχή που ζούμε πολύς κόσμος ύστερα από τις αναφορές που υπέστη λόγω της αποστασίας του από του ζώντος Θεού εις την Αλήθεια που σώζει.Αλλά που θα μπορέσει να βρει την αλήθεια αυτή; Που αλλού παρά εις τον Λόγο του Θεού εις την αγία Γραφή. Εκείνη μας αποκαλύπτει τις θείες Βουλές μας ομιλεί δια το τέλειο σχέδιο της Σωτηρίας του Θεού δια τον αμαρτωλό άνθρωπο μας αποκαλύπτει την άπειρη και ανεξιχνίαστη αγάπη του Θεού δια τον αμαρτωλό. Στον Λόγο του θεού θα μάθει ο κάθε άνθρωπος πόσο πολύ τον αγαπά ο Θεός ώστε να στείλει τον μονογενή Του υιόν τον Ιησού Χριστόν δια να γίνει ο αντικαταστάτης μας και να υποστεί επί του Σταυρού του Γολγοθά την τιμωρία την οποία αξίζαμε εμείς.  Εκεί κάθε αμαρτωλός θα γνωρίσει το κορύφωμα της θείας αγάπης γι’ αυτόν. Τις αλήθειες αυτές έχουν ανάγκη ν’ ακούσουν ιδιαιτέρως σήμερα οι άνθρωποι δια να γνωρίσουν την ασύλληπτη αγάπη του Θεού δια να μάθουν το Λυτρωτικό έργο του Χριστού και να σωθούν από την επερχομένην οργή και βρουν ειρήνη και ανάπαυση στις ταραγμένες ψυχές τους. τις αλήθειες αυτές διακηρύσσει από τις στήλες του το τόσο συμπαθητικό και ψυχωφελές συνάμα Θρησκευτικό Περιοδικό «Η Φωνή του Ευαγγελίου» που εκδίδεται υπό του κ. Σπύρου Ζωδιάτη και κυκλοφορεί ευρύτατα στην Ελλάδα. Μερικά από τα τόσο ωφέλημα στις ψυχές άρθρα του κ. Σ. Ζωδιάτη που δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό του τούτο και στην Εφημερίδα «Ατλαντίδα» της Νέας Υόρκης κατά καιρούς τα περιέλαβαν ήδη εις το ανά χείρας αυτοτελές τεύχος και τα προσφέρει σ’ ευρύτερο κοινό. Στα άρθρα αυτά θίγονται με απλότητα αλλά και με βαθύτητα σκέψεων όλα τα θέματα που ενδιαφέρουν κάθε ψυχή. Ο  αντικειμενικός των σκοπός είναι να οδηγήσουν την κάθε ειλικρινή ψυχή να γνωρίσει την Αλήθεια κατευθείαν στην πηγή της Αλήθειας και της ζωής στον Ιησού Χριστό και να την κάμουν ώστε να ζήσει σε στενότερη επικοινωνία μαζί Του δια να έχει στην ζωή της καρπούς της ψυχικής ενώσεως τους οποίους ο Κύριος περιμένει από τους δικούς Του.

Είναι άρθρα γραμμένα από πιστό δούλο του Θεού και ακούραστο εργάτη του Ευαγγελίου  στα  οποία κυριαρχεί μια βαθιά πίστις προς τον Λυτρωτή και ένας αγνός πόθος όπως Τον υπηρετήσει πιστά. Δια τούτο πιστεύομε ότι θα δώσουν μια δυνατή ψυχική τόνωση σ’ όλες τις ειλικρινείς ψυχές που θα τα διαβάσουν και θα θελήσουν να εμβαθύνουν στο πνευματικό τους περιεχόμενο.  Θα είναι μία πραγματική ευκαιρία στο Ελληνικό αναγνωστικό κοινό που διψά για εκλεκτή πνευματική τροφή να εντρυφήσει στις σελίδες του βιβλίου αυτού για να δοκιμάσει αγνή πνευματική απόλαυση και βαθιά ψυχική αγαλλίαση σε μεγάλη κλίμακα.

Θα ήταν ευχής έργον εάν κυκλοφορούσαν και διαβάζονταν από κάθε χριστιανό βιβλία με παρόμοιο πνευματικό περιεχόμενο που τρέφουν και δυναμώνουν την ψυχή και την φέρνουν σε στενότερη επικοινωνία προς τον Λυτρωτή της για να φέρουν καρπόν στην ζωή τους.

                                Δ. Ι. Μαγκριώτης

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

--ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

02---H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 1^ον

 02--ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ  ΧΡΙΣΤΟΝ

Το τρίτο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου είναι ένα από τα σπουδαιότερα της Καινής Διαθήκης διότι ασχολείται με την βασικότερη ανάγκη του ανθρώπου την αναγέννηση. Παραθέτουμε λίγα από τα πρώτα εδάφια του κεφαλαίου αυτού. «Ήτο δε άνθρωπος τις εκ των Φαρισαίων Νικόδημος ονομαζόμενος άρχων των Ιουδαίων. Ούτος ήλθε προς τον Ιησούν δια νυκτός και είπε προς αυτόν Ραββί εξεύρομεν  ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος διότι ουδείς δύναται να κάμνει τα σημεία ταύτα  τα οποία συ κάμνεις εάν δεν είναι ο θεός μετ’ αυτού. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν αληθώς –αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος πως δύναται άνθρωπος να γεννηθεί γέρων ων; Μήπως δύναται να εισέλθει δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθεί; Απεκρίθη ο Ιησούς Αληθώς-αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί εξ’ ύδατος και Πνεύματος δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού. το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον  εκ του Πνεύματος  είναι πνεύμα. Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον Πρέπει να γεννηθείς άνωθεν. Ο άνεμος όπου θέλει πνέει και την φωνήν αυτού ακούεις αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει ούτως είναι πας όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος».(Ιωάννης γ:1—8).

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 03-- ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

1/ Ήτο άρχων των Ιουδαίων κι’ επομένως μέλος του ανώτατου Ιουδαϊκού εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Σανχενδρείμ. Με άλλα λόγια ήτο αντιπρόσωπος του Ιουδαϊκού έθνους δι’ αυτό και στον Χριστόν δεν λέγει «εξεύρω» αλλά «εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος». Παρ’ όλο το μεγάλο εκκλησιαστικό του αξίωμα προσέρχεται εις τον Χριστόν και ο Χριστός αμέσως του φανερώνει ότι έχει ανάγκην της αναγεννήσεως. Τούτο μας διδάσκει ότι ασχέτως της μεγάλης κοινωνικής ή θρησκευτικής θέσεως που κατέχει ο άνθρωπος ενώπιον του Θεού είναι όλοι αμαρτωλοί και έχουν χρείαν(ανάγκη)της Θείας γεννήσεως. «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού».(Ρωμαίους γ:23).

2/ Ήλθε εις τον Χριστόν την νύκτα. Τον λόγο δεν μπορούμε θετικά να εξεύρουμε. Πιθανόν να ήτο από φόβον μήπως και τα λοιπά μέλη του Εκκλησιαστικού Συνεδρίου εμάνθαναν ότι ήθελε να έλθει εις επαφή με τον νέον Διδάσκαλον. Αυτός είναι ο εκκλησιαστικός φόβος ο οποίος και σήμερα υπάρχει. Στην εποχή της προόδου που ζούμε χρειαζόμεθα μεγαλύτερο πνεύμα ελευθερίας δια την έρευνα υπέρ της αληθείας. Αλλά δυστυχώς φοβούμεθα την κοινή γνώμη και τον κοινωνικό και εκκλησιαστικό εξοστρακισμό.  Ο Νικόδημος είναι γνωστός ως ο κρυπτός μαθητής του Χριστού. Εάν εγένετο φανερός μαθητής του Χριστού τότε πιθανόν να έχανε την θέσιν του τον μισθόν του και την εκτίμηση που έχαιρε από τον λαόν και τους συναδέλφους του. θα τον έλεγαν «αιρετικό» ότι στο τέλος της ζωής του άλλαξε την θρησκεία του. Ο Νικόδημος όμως δεν μπορούσε να μη γνωρίσει τον Χριστό έστω και κρυφίως. Στην πραγματικότητα ήταν άνθρωπος ειλικρινής διότι αργότερα όταν του εδόθη η ευκαιρία να πει ένα καλό λόγο υπέρ του Χριστού το έκαμε υπερασπίσας τον Χριστό ενώπιον των λοιπόν συναδέλφων Φαρισαίων(Ιωάννης ζ:50—51). Ο άνθρωπος αυτός είχε ωραίο όνομα Νικόδημος! Προέρχεται από τας λέξεις νικώ και δήμος. Ο Νικόδημος έπρεπε να σταθεί υψηλά υπεράνω του κοινού επιπέδου του δήμου αλλά ο φόβος τον κατέλαβε  έμεινε με το όνομα χωρίς χάρι.

Φίλε είσαι φανερός ή κρυφός μαθητής του Χριστού; Η χαρά σου και ψυχική ικανοποίησης θα είναι τελεία όταν ο Χριστός που πιστεύεις εν τη καρδία σου ομολογείς και ενώπιον των συνανθρώπων σου. μέσα στον κύκλο σου είτε κοινωνικό είτε θρησκευτικό μη αφήσεις τους άλλους να νομίσουν ότι η σιωπή σου είναι έγκρισης των γύρω σου συμβαινόντων ή λεγομένων. Η αμαρτία στον κόσμο μας έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που

Χρειαζόμαστε κρυφούς μαθητάς αλλά φανερούς ατρόμητους εις την διακήρυξη της αλήθειας και εις τον έλεγχο του ψεύδους. Διατί φοβούμεθα; «Εάν ο Κύριος είναι μεθ’ ημών τις θέλει είσθαι καθ’ ημών;» Είναι προτιμότερο να υπακούει κανείς τον Θεό ή να ευχαριστεί τον κόσμο και τους συνανθρώπους του; το να είναι κανείς μάρτυς υπέρ της αληθείας και δικαιοσύνης δεν είναι μομφή αλλά μεγάλος έπαινο. Ο απ. Παύλος λέγει: «Δεν αισχύνομαι (ντρέπομαι)το Ευαγγέλιο του Χριστού επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα». Εμπρός λοιπόν για τον Χριστό όχι μαθηταί της νυκτός αλλά τέκνα του φωτός.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

 -ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

05-

3/ Ο Νικόδημος ήτο εις εκ των Φαρισαίων. Η θρησκευτική αυτή τάξης ήτο πιο συντηρητική της εποχής του Χριστού. Προσεπάθουν οι Φαρισαίοι να τηρούν κατ’ ακρίβειαν τον νόμον. Δεν επιδέχοντο την παραμικράν παρέκκλισιν των θρησκευτικών των δοξασιών. Με άλλα λόγια έλεγαν: «Ημείς Φαρισαίοι γεννηθήκαμε και Φαρισαίοι θα πεθάνομε». Υπάρχουν και στην εποχή μας πολλοί μοντέρνοι Φαρισαίοι. Πόσο ανόητοι όμως! Όταν ο άνθρωπος κλείσει τον νουν του εις την αντικειμενική έρευνα της αλήθειας κλείνει την πόρτα εναντίον της προόδου και της πνευματικής αναμορφώσεως. Πόσο ανόητοι θα είμασταν εάν δεν δεχόμασταν την χρήση του ηλεκτρικού φωτός διότι οι πατέρες μας δεν χρησιμοποιούσαν ηλεκτρισμό αλλά λύχνους. Αλλοίμονο εις εκείνον που πιστεύει και δεν ερευνά. Η έρευνα είναι αναγκαία. Αφού ερευνήσουμε όμως και δούμε την αλήθεια ας έχομε την ειλικρίνεια να παραδεχθούμε την αμαρτία μας και το πνευματικό μας σκοτάδι και εγκολπωθούμε τον Χριστό ο οποίος είναι η Αλήθεια η Οδός και η Ζωή.Αυτός είναι ο μόνος Σωτήρ διότι η Γραφή μας λέγει: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανό δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν». (Πράξεις δ:12). Αυτό μόνο το όνομα Φαρισαίος γεννούσε στην καρδιά των ανθρώπων εκείνων μια πνευματική υπερηφάνεια που τους κρατούσε μακράν του Χριστού. «Και ποιος είναι αυτός ο καινούργιος διδάσκαλος που ήρθε τώρα να μας διδάξει». Μήπως ημείς δεν δώσαμε τα θρησκευτικά φώτα στον κόσμο; «Σπέρμα του Αβραάμ είμεθα !»(Ιωάννης κ:33). Όταν ο Χριστός τους μίλησε λιγάκι αυστηρά αμέσως Του λέγουν: «Δεν λέγομεν ημείς καλώς ότι Σαμαρείτης είσαι εσύ και δαιμόνιον έχεις;» (Ιωάννης κ:48). Στον κόσμο αρκεί να πεις την αλήθεια για να σε υβρίσει και να σε μισήσει και αποκαλέσει αιρετικόν. Αγαπητοί ! η προσπάθεια μας αποβλέπει μόνο εις την διακήρυξη της αλήθειας του Χριστού. «Και θέλετε γνωρίσει την αλήθεια και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει».(Ιωάννης κ:32). Είθε ο Λόγος του Θεού ν’ αφυπνίσει τας καρδίας μας και να τας ταπεινώσει ώστε να δεχθούν τον Χριστόν όχι κρυφά αλλά φανερά.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

06--

Το πρώτο πράγμα που ο Νικόδημος είπε στον Χριστό όταν τον συνήντησε  ήτο το εξής: «Εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες Διδάσκαλος διότι ουδείς δύναται να κάμνει τα σημεία ταύτα τα οποία συ κάμνεις εάν δεν είναι ο Θεός μετ’ αυτού» (Ιωάννης γ:2). Ο συλλογισμός αυτός του Νικόδημου αφ’ ενός μεν δεν ήτο και τόσον ορθός διότι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεόν ούτε αποβλέπουν εις την δόξαν Του κάμνουν θαύματα αφ’ ετέρου δε ήτο ορθός καθ’ ότι του Χριστού τα θαύματα ήσαν διαφορετικά από τα θαύματα των ανθρώπων. Το θαύμα δεν είναι απόλυτη απόδειξης ότι είναι εκ του Θεού. και αυτός ο διάβολος ως και οι ακόλουθοι του έχουν την ικανότητα να θαυματουργούν. Ας πάρουμε πχ. τους μάγους της Αιγύπτου την εποχή κατά την οποία ο Μωϋσής προσεπάθει να οδηγήσει τον λαό Ισραήλ έξω από την Αίγυπτον. Οι μάγοι μπόρεσαν μέχρις ενός να επαναλάβουν τα υπό του Μωϋσέως εκτελεσθέντα θαύματα. Ιδού τι λέγει ο Παύλος περί τούτων: «Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι εργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός».(Β΄ Κορινθίους ια: 13—14). Περί δε του αντίχριστου η Γραφή λέγει: «Όστις θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους»

(Β΄ Θεσσαλονικείς β: 9). Δι’ αυτό ακριβώς ο Ιωάννης μας λέγει: «Αγαπητοί μη πιστεύετε εις παν πνεύμα αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον» (Α΄  Ιωάννου δ:1). Αλλά θα ερωτήσει τις: «Πως μπορούμε να διακρίνουμε εκείνους που έχουν το πνεύμα του Χριστού από εκείνους που έχουν το πνεύμα του διαβόλου»; Αυτή είναι μια σπουδαία κι’ επίκαιρος ερώτησης. Είδαμε εις την επιστολή (Β’ Κορινθίους ια:14—15) ότι ο Σατανάς όχι μόνο ο ίδιος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός αλλά ότι και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται εις διακόνους δικαιοσύνης. Το κριτήριο εάν αυτός είναι εκ του Θεού δεν είναι η ικανότης του θαυματουργείν. Ο λόγος του Θεού μας δίδει την απάντηση εις το σπουδαίο ερώτημα. «Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν εάν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον(εννοεί την Αγία Γραφή)βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς» (στους ψευδοπροφήτες) (Ησαϊας κ:20). Ο Λόγος του Θεού είναι ο απόλυτος  κριτής ανθρώπου και διδασκαλίας.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

07--

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ

Ήταν νύκτα και ασφαλώς ο Χριστός θα ήταν κουρασμένος από το έργον της ημέρας. Και όμως δεν έδιωξε τον Νικόδημο λέγοντας του να έλθει να τον συναντήσει σε πιο κατάλληλη ώρα. Είναι προσιτός σε όλους και πάντοτε. Ο Χριστός θα ήταν σε κανένα γνωστό Του σπίτι εκείνο το βράδυ. Το σπίτι είναι κοινό μέρος. Μερικοί νομίζουν πως για να συναντήσουν τον Χριστό πρέπει να πάνε σε κανένα ειδικό εκκλησάκι να κάμουν κάτι ιδιαίτερο δια τον Χριστό. η προσωπική σου συνάντηση με τον Χριστό φίλε αναγνώστα μπορεί να γίνει στο σπίτι σου στο χωράφι στο κατάστημα σου στο δρόμο  στην Εκκλησία οπουδήποτε. Εκεί που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή που διαβάζεις τις γραμμές αυτές ο Χριστός είναι πρόθυμος να σε δεχθεί και να σε σώσει από τις αμαρτίες σου.

Να ήταν άλλος εκτός του Χριστού ασφαλώς θα εκολακεύετο με τα λόγια που του είπε ο Νικόδημος. Πόσον διάφορος (διαφορετικός)ο Χριστός από εκείνους που υποτίθεται ότι είναι πρέσβεις του Χριστού επί της γης! Για να πας να ειδής τον Πάπα της Ρώμης χρειάζεσαι πολλάς διατυπώσεις φύλακα να σε συνοδεύει! Για να συναντήσεις τον Χριστό ούτε φύλακα χρειάζεσαι ούτε διατυπώσεις. Ο Χριστός δεν κολακεύεται  από ανθρώπους. Η απόκρισης του Ιησού προς τον Νικόδημο αφορά την βασική ανάγκη κάθε ανθρώπου «Αληθώς –αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού». (Ιωάννης γ:3). Ο Νικόδημος ήλθε εις τον Χριστό αναγνωρίζων Αυτόν ως Διδάσκαλον αλλ’ αυτός είναι περισσότερον τούτου. Έτσι και ο κοινός λαός σκέπτεται περί του Χριστού. Τον θεωρεί καλόν κοινωνικόν μεταρρυθμιστήν Διδάσκαλον της ηθικής! Αλλ’ ο Χριστός είναι περισσότερον τούτου. Ο αμαρτωλός δεν χρειάζεται τον Χριστόν ως Διδάσκαλον αλλ’ ως ΣΩΤΗΡΑ. Ο αμαρτωλός δεν χρειάζεται ηθική αγωγή αλλά σωτηρίαν αναγέννησην.  Η Γραφή μας λέγει ότι είμαστε Νεκροί εν ταις παραβάσεσι και ταις αμαρτίαις ημών (Εφεσίους β:1). Προς τι η διδαχή προς ανθρώπους  οι οποίοι είναι νεκροί;

.>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

08-

Πόσον ανόητοι θα εχαρακτηριζώμεθα εάν εστέλλαμε μερικούς καθηγητές και διδασκάλους δια να διδάξουν εις τα νεκροταφεία! Και όμως ο κόσμος μας είναι μεγάλο πνευματικό νεκροταφείο. Κάπου στην Σκωτία σε μια πόλη υπάρχει ένα ωραίο νεκροταφείο. Στην πόρτα έχει ως εξής επιγραφή: «Το νεκροταφείο αυτό προορίζετε αποκλειστικά για τους νεκρούς που ζουν στην κοινότητα αυτή». Ωραίος χαρακτηρισμός μιας κοινότητας μέσα στην οποία η αμαρτία βασιλεύει. Στον κόσμο μας σήμερα υπάρχουν περισσότερα σχολεία περισσότεροι μορφωμένοι άνθρωποι  περισσότερα κοινωνικά ιδρύματα και μεγαλυτέρα προσπάθεια δια την εξύψωση του λαού από κάθε άλλην εποχή. Και όμως ο κόσμος μας δεν καλυτερεύει ηθικώς. Ούτε θα καλυτερεύσει. Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να διδάξουμε τους νεκρούς: ο κόσμος μας έχει ανάγκη αναγεννήσεως πνευματικής ζωής. Προτού διδάξομε τον τρόπο της ζωής πρέπει να βοηθήσουμε τον κόσμο να εύρη την ζωή με τον Χριστό. δεν μπορεί κανείς να ζήσει χριστιανική ζωή χωρίς πρώτα να έχει τον Χριστό στην καρδιά του. ¨Εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού». Τι είναι η βασιλεία του Θεού;  Εις το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο μόνο δύο φορές αναφέρεται η βασιλεία του Θεού και τις δύο φορές εις το τρίτον κεφάλαιον.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

09

 

Εδώ δεν πρόκειται περί επιγείου βασιλείας αλλά  περί της πνευματικής βασιλείας του Θεού. Ο Παύλος λέγει: «Η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσης και πόσης(υλική) αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμαίους ιδ:17). Η βασιλεία του Θεού εδώ έχει πνευματική σημασία. Εδώ δεν πρόκειται  περί της Μεσσιανικής Βασιλείας του Χριστού.

«Αμήν –Αμήν σοι λέγω  εάν μη τις γεννηθεί άνωθεν ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού». Το ρήμα «ιδείν» εδώ σημαίνει «γνωρίζω». Με άλλα λόγια το εδάφιο αυτό μας λέγει ότι χωρίς αναγέννηση ο  άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει την βασιλείαν του Θεού. Ο άνθρωπος που δεν έχει αναγεννηθεί δεν εξεύρει τι είναι δικαιοσύνη ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω. Ο κοσμικός άνθρωπος είναι ξένος προς τα πνευματικά πράγματα. «Ο φυσικός…όμως δεν δέχεται τα του  Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικώς ανακρίνονται».

(Α΄ Κορινθίους β:14). Στρέψατε τα βλέμματά σας στον ταραγμένο μας κόσμο. Η βασιλεία του Θεού λείπει

από τας καρδίας των ανθρώπων. Δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη. Η ειρήνη είναι πόθος διαρκώς απραγματοποίητος. Την ειρήνη δεν μπόρεσε να φέρει η Κοινωνία των Εθνών. Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη φαίνονται να πραγματοποιούν την ποθητή ειρήνη του κόσμου. Χαρά  πραγματική δεν υπάρχει! Αυτά  όλα ευρίσκονται μόνο εν τω Χριστώ. Κοινωνική αναγέννησης δεν είναι δυνατή άνευ ατομικής αναγεννήσεως. Βασιλεία του Θεού εις τον κόσμο δεν μπορεί να υπάρχει εάν προηγουμένως δεν υπάρξει εις τας καρδίας των ανθρώπων. Μόνο αναγέννησης μόνο ο Χριστός μόνο η Σωτηρία Του μπορεί να φυτεύσει μέσα στην καρδιά σου την θείαν δικαιοσύνη ειρήνη χαρά μέσα σε ένα κόσμο που είναι γεμάτος από αδικία πολέμους ταραχές και θλίψεις. Η πραγματοποίησης της ατομικής ευτυχίας γίνεται μόνο δια της αποδοχής του Χριστού ως Σωτήρα σου.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

10

ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Όταν ο Νικόδημος ήκουσε τον Χριστόν να του λέγει: «Αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού» αμέσως έκπληκτος απεκρίθη: «Πως δύναται άνθρωπος να γεννηθεί γέρων ων; Μήποτε δύναται να εισέλθει δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθεί;» Με τα λόγια αυτά ο Νικόδημος δείχνει την άγνοια του για τις πνευματικές αλήθειες. Η διδασκαλία του Χριστού είναι τόσο απλή και όμως αυτός αδυνατεί να την καταλάβει. Ο Νικόδημος προσπαθεί να κατεβάσει τα πράγματα που ανάγονται στο βασίλειο του πνεύματος στο βασίλειο της ύλης. Ο Χριστός ομιλεί περί της πνευματικής αναγεννήσεως αλλ’ ο Νικόδημος περιορίζεται μόνο στη φυσική γέννηση.  Ο καημένος ο Νικόδημος! Αν και από τους ανώτατους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής του εν τούτοις αγνοεί την βασικότερα αλήθειαν της θείας αποκαλύψεως την αναγέννησην. Έχει μόνο φυσικά μάτια. Στερείται πνευματικής οράσεως και γι αυτό κατ’ αρχήν ίσως εξέλαβε τον Χριστό ως ανόητο. Ιδού ο συλλογισμός του: «Μα τι έπαθε ο Χριστός; Δεν βλέπει τα’ άσπρα μαλλιά μου; Δεν βλέπει ότι δεν είμαι μακράν του τάφους έρχεται τώρα να μου πει πως πρέπει να ξαναγεννηθώ; Μ’ αυτή είναι πρώτης τάξεως ανοησία. Αυτό που μου λέγει είναι αδύνατον κατά τους φυσικούς νόμους!» Έτσι ίσως σκέπτεσαι και συ αγαπητέ αναγνώστα όταν αντιμετωπίζεις τας μεγάλας αληθείας της βίβλου και ειδικά το σπουδαίο ζήτημα της προσωπικής σου σωτηρίας της ψυχικής σου αναγεννήσεως. Υπάρχει μεγάλη αλήθεια στην διακήρυξη του απ. Παύλου: «Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικώς ανακρίνονται»

(Α΄ Κορινθίους β:14).

……………………………….

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

11

Με άλλα λόγια για να καταλάβεις τα πνευματικά πράγματα τας αληθείας της Βίβλου χρειάζεσαι πνευματικά μάτια. Μη νομίζεις ότι επειδή κατέχεις θέσην σπουδαία εις τον εκκλησιαστικό κόσμο έχεις κατ’ ανάγκην την ικανότητα να καταλαμβάνεις τα πράγματα του Θεού. Μόλις επιτρέψεις στον Χριστό να σου μιλήσει δια του Λόγου Του αμέσως θ’ αντιληφθείς την άγνοιαν σου. Μη προσπαθήσεις όμως να την κρύψεις. Πρέπει να την εξομολογηθείς και τότε μόνον θα διαφωτισθείς από του αιωνίου Λόγου του Θεού. είχα κάποιος καθηγητή κάποτε που μας έλεγε. «Το να μη εξεύρεις δεν είναι αμάρτημα  αλλά το να μη ρωτάς για να μάθεις είναι θανάσιμο αμάρτημα». Εάν τούτο είναι αληθές όταν πρόκειται περί εκπαιδευτικών ζητημάτων πόσο μάλλον όταν πρόκειται περί ζητημάτων που αφορούν την αιώνια μας τύχη!

Ο Χριστός αναγκάζεται να εξηγήσει περαιτέρω το θαύμα της αναγεννήσεως και δείχνει στον Νικόδημο τα μέσα αναγεννήσεως. Ιδού τι λέγει: «αληθώς – αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλεία του Θεού»

(Ιωάννης γ:5). Ύδωρ και Πνεύμα. Αυτά είναι τα μέσα αναγεννήσεως. Τι σημαίνουν;  Μεταξύ των διαφόρων θεολόγων υπάρχει κάποια διαφορά σχετικώς με την σημασία του «ύδατος» εδώ. Εκείνοι που πιστεύουν ότι το νηπιοβάπτισμα σώζει τον άνθρωπο και τον αναγεννά νομίζουν ότι πρόκειται περί του ύδατος της κολυμπήθρας. Εάν όλοι εκείνοι που βαπτίζονται ως νήπια αναγεννώνται και εισέρχονται εις την βασιλείαν του Θεού τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε κλέπται ούτε φονείς ούτε κακοί άνθρωποι. Και όμως πόσοι που σήμερα πολεμούν υπέρ της κομμουνιστικής αθεΐας κατά της δοξασμένης μας πατρίδος δεν εβαπτίσθησαν ως νήπια! Τι έγινε η αναγέννησης των εάν πραγματικά την έλαβον με την ενέργειαν του ύδατος; Δια να εννοήσουμε την αλήθεια του εδαφίου αυτού είναι ανάγκη να προσέξουμε εις άλλες διακηρύξεις του Λόγου του Θεού και να δούμε τι συμβολική σημασία έχει το «ύδωρ» εις πολλές περιπτώσεις στη Γραφή. Πως λοιπόν μπορούμε να αποδείξουμε ότι το βάπτισμα είτε νηπίων ήτε μεγαλύτερων δεν είναι αναγκαίο στοιχείον δια την σωτηρίαν του  αμαρτωλού.

 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

12

1/. Εάν το βάπτισμα ήταν αναγκαίο δια την σωτηρίαν τότε κανείς προ του βαπτίσματος του Ιωάννου του βαπτιστού δεν μπόρεσε να σωθεί διότι η Π.Δ. δεν αναφέρει το βάπτισμα. Δεν θα μπορούσαμε να φθάσουμε σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα διότι η Γραφή διακηρύττει ότι πολλοί από τους άνδρας της Παλαιάς Οικονομίας πραγματικά ευαρέστησαν τον Θεόν και απέθανον εν πίστει.(Εβραίους ια:)

2/. Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την σωτηρίαν τότε κάθε πιστός που πέθανε κατά την παρούσα οικονομία της χάρητος αβάπτιστος δεν ανήκει εις την βασιλεία του Θεού και απωλέσθη αιωνίως. Τέτοια διδαχή δεν συμφωνεί με την Γραφή. Ο επί σταυρού ληστής έλαβε την εξής διαβεβαίωση από τον Χριστόν τον ίδιο: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον θέλεις είσθε μετ’ εμού εν τω παραδείσω». (Λουκάς κγ:43). Ο ληστής αυτός ποτέ δεν εβαπτίσθει και όμως εισήχθη εις τον παράδεισο. Εδώ ευρισκόμεθα αντιμέτωποι με κάτι σοβαρό. Είτε ο Χριστός εψεύδετο ή –η διδαχή κατά την οποία το βάπτισμα είναι αναγκαίο δια την σωτηρία είναι ψευδής. Δεν μπορούν και τα δύο να αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Ποιος δε είναι εκείνος που θα τολμήσει ν’ αποκαλέσει τον Ιησούν Χριστόν τον αιώνιο Υιό του Θεού ψεύτην; Ας είναι ο Θεός αληθής πάσα δε ανθρώπινη διδασκαλία ψευδής.

3/. Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε θα έπρεπε να απορρίψομε την αλήθεια της Αγία Γραφής η οποία διακηρύττει: «Δεν δικαιούται  άνθρωπος εξ έργων νόμου ειμή δια πίστεως Ιησού Χριστού και ημείς επιστεύσαμε εις τον Ιησού Χριστό δια να δικαιωθούμε εκ πίστεως Χριστού και ουχί εξ’ έργων νόμου διότι δεν θέλει δικαιωθεί εξ’ έργων νόμου ουδείς άνθρωπος» (Γαλάτας β:16). Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε εφ’ όσον ο Χριστός δεν εμβάπτισε κανέναν (Ιωάννης δ:2) επομένως δεν έσωσε και κανένα. Αυτό όμως είναι απαράδεκτο διότι ο Χριστός ήλθε « δια να σώσει τον λαό Του εκ των αμαρτιών αυτών». Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε γιατί να μην το αναφέρει ο Παύλος όταν ο δεσμοφύλαξ των Φιλίππων  ερώτησε λέγων: «Τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξεις ιστ:30). Η απάντηση του Παύλου ήτο: «πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου».(Πράξεις ιστ:31). Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε διατί ο Παύλος γράφων προς τους Κορινθίους να λέγει: «ευχαριστώ εις τον Θεό ότι ουδένα από σας εβάπτισα ειμή Κρίσπον και Γάϊο»(Α΄ Κορινθίους α:14). Ασφαλώς εις την Κόρινθο θα υπήρχαν περισσότεροι πιστοί οι οποίοι

αναγεννήθηκαν δια της χάρητος του Χριστού.

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

13

 

Αλλά τι σημαίνει το «ύδωρ» λοιπόν εάν δεν σημαίνει το ύδωρ του βαπτίσματος; Πρέπει να δούμε ποια είναι η χρήσης της λέξεως «ύδωρ» εις άλλα μέρη της Γραφής και ιδίως εις το Ευαγγέλιο  του Ιωάννου.

Εις την Σαμαρείτιδα ο Χριστός είπε: «Όστις όμως πίη εκ του ύδατος το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα αλλά το ύδωρ το οποίο θέλω δώσει εις αυτόν θέλει γίνει πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης δ:14). Άραγε εδώ ο Χριστός ομιλούσε για το φυσικό ύδωρ; Πάλιν εις άλλην περίπτωση ο Χριστός  λέγει: «Εάν τις διψά ας έρχεται προς εμέ και ας πίνει. Όστις πιστεύει εις εμέ καθώς είπεν η Γραφή ποταμοί ύδατος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού».(Ιωάννης ζ:37—38). Το ύδωρ εις τας περιπτώσεις αυτάς έχει μεταφορικήν έννοιαν σημαίνει δε τον Λόγον του Θεού του οποίου η ενέργεια είναι απολύτως αναγκαία δια την αναγέννηση του αμαρτωλού. Εις όλα τα άλλα μέρη της Αγίας Γραφής εις τα οποία αναφέρονται τα μέσα της αναγεννήσεως ο Λόγος του Θεού πάντοτε αναφέρεται. Ιδού ολίγα  παραδείγματα: «Ο Λόγος Σου με εζωοποίησεν» (Ψαλμός 119:50). «Εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού δια του Ευαγγελίου».  (Α΄ Κορινθίους δ: 15). ¨Εξ ιδίας αυτού θελήσεως εγέννησεν ημάς δια του Λόγου της αληθείας» (Ιάκωβος α: 18). Ιδού τι λέγει ο Πέτρος: «Επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος αλλά αφθάρτου δια του Λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα»

(Α΄ Πέτρου Α: 23). Ο Λόγος του Θεού δεν συμβολίζεται μόνον ως «ύδωρ» αλλά και ως «λύχνος» και ως «φως» διότι φωτίζει τον αμαρτωλό. «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου». (Ψαλμός 119:105). «Δεν είναι ο Λόγος Μου ως πυρ λέγει ο Κύριος και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» (Ιερεμίας κγ:29). Αι συμβολικαί αυταί παραστάσεις του Λόγου του Θεού μας δεικνύουν την ιδιαιτέρα και εξαγνιστική δύναμίν Του. Ομιλών περί της εκκλησίας ο Απ. Παύλος λέγει: (Καθορίσας(αυτήν) με το λουτρόν  του ύδατος δια του Λόγου. Όθεν ένα από τα δύο μέσα της αναγεννήσεως είναι ο Λόγος του Θεού. Φίλε άραγε μελετάς την Αγίαν Γραφήν; Επέτρεψες εις τον Λόγον του Θεού να σε πλύνει και να σε καθαρίσει; Εάν όχι κάμε το τώρα χωρίς αργοπορία για το συμφέρον της ψυχής σου.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

14

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2^ον  

ΖΗΤΗΜΑ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΝΩΣΕΩΣ

Οι λόγοι του Χριστού προς τον Νικόδημο υπήρξαν πραγματικά πολύ απλοί αλλά δυστυχώς ο Νικόδημος δεν μπορούσε ή μάλλον δεν τον συνέφερε να τους καταλάβει. Έκπληκτος ο Νικόδημος αναφωνεί: «Πως δύναται να γίνωσι ταύτα;» (Ιωάννης γ:9). Αυτό φανερώνει ότι ο Νικόδημος ήταν άνθρωπος φυσικός και όχι πνευματικός. Και όμως ήταν άνθρωπος πεπαιδευμένος (μορφωμένος) με παραδειγματικό ηθικό χαρακτήρα. Χρειάζεται όμως περισσότερον της εκπαιδεύσεως και του ηθικού χαρακτήρος δια να καταλάβει τα πράγματα του Θεού. αν και ο «Λόγος (Θεός) έγινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών» και μας φανερώνει το σχέδιο της σωτηρίας Του με λόγους απλούς εν τούτοις αδυνατούμε να Τον καταλάβουμε. Ο Χριστός ομιλεί περί της ανοικοδομήσεως ή μάλλον της αναστάσεως του ναού του σώματος Του και οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ομιλούσε περί του ναού της Ιερουσαλήμ. Προσέφερε στην Σαμαρείτιδα «ύδωρ ζων» και αυτή νόμιζε ότι θα της έδιδε νερό από το πηγάδι του Ιακώβ. Είπε εις τους μαθητάς Του ότι είχε φαγητό να φάγει περί του οποίου αυτοί δεν ήξεραν αλλ’ αυτοί νόμιζαν ότι πρόκειται περί υλικής τροφής (Ιωάννου δ:32). Ωμίλει περί του Εαυτού Του ως ζώντος άρτου του καταβάντος εκ του ουρανού. «Εάν τις φάγει» είπε «εκ του άρτου θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει είναι η σαρξ μου την οποία εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του Κόσμου». Που να Τον καταλάβουν οι Εβραίοι! «Πως δύναται ούτος να δώσει εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού;» είπαν. Μπορούσαμε να φέρομε σωρείας παραδειγμάτων δια να αποδείξομε ότι « ο φυσικός άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικός ανακρίνονται». (Α΄ Κορινθίους β:14) αλλά τα’ αναφερθέντα είναι αρκετά να μας πείσουν περί τούτου.

Ο Νικόδημος αν και θρησκευτικώς ηγέτης δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι εξ’ ίσου πνευματικώς τυφλός όπως και ο πιο αγράμματος και ο πιο αδιάφορος ως προς την θεία αλήθεια. Ο μη αναγεννημένος άνθρωπος είναι τυφλός ως προς τα πράγματα ασχέτως πόσο πεπαιδευμένος και ηθικός είναι. Δίκαιον έχει ο Σολομών όταν λέγει: «η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος δεν γνωρίζουσι που προσκόπτουσιν»

(Παροιμίαι δ:19) περί δε των τοιούτων ο Παύλος λέγει: «εσκοτιμένοι την διάνοιαν απηλλοτριωμένοι όντες της ζωής του Θεού δια την άγνοιαν  

την ούσαν εν αυτοίς δια την πώρωσιν της καρδίας αυτών»

(Εφεσίους δ:18).

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

15

Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΗΤΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΛΗΘΗΣ

Ήταν πρόθυμος να ομολογήσει την ανικανότητα να εννοήσει την μεγάλην αλήθεια της αναγεννήσεως. Η  υπερηφάνεια πολλών ανθρώπων είναι εκείνη που τους εμποδίζει από του ν’ αναγνωρίσουν την αμαρτωλότητα των και να παραδεχθούν ότι ο Χριστός είναι ο μόνος ικανός Σωτήρ. Το γεγονός ότι ο Νικόδημος ήτο «άρχων των Ιουδαίων» δεσπότης όπως θα λέγαμε σήμερα ή πάστωρ δεν τον έκαμε ν’ αποκρύψει την άγνοια του. «Πως δύναται να γίνωσι ταύτα;» Και αμέσως ο Χριστός χωρίς να χάσει καιρό του λέγει: «Συ είσαι ο διδάσκαλος του Ισραήλ και ταύτα δεν εξεύρεις;(Ιωάννης γ:10). Πόσον αυστηροί είναι οι λόγοι αυτοί; Σαν να του έλεγε: «Συ κηρύττεις τον Λόγον του θεού αλλά συ ο ίδιος δεν τον εξεύρεις διατείνεσαι ότι έχεις το φως αλλά συ έχεις ανάγκην φωτισμού πρώτον». Ο Νικόδημος δεν είναι μόνος έχει πολλούς ακολούθους στον αιώνα μας. Η αποφοίτησης από κάποια Θεολογική Σχολή δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει κατ’ ανάγκην διαφωτισθεί ως προς την Θείαν αλήθειαν της αναγεννήσεως. Δυστυχώς στον κόσμο που ζούμε ακόμη και η θρησκεία έχει καταντήσει εμπόριο. Οι θρησκευτικοί ηγέται θεωρούν το έργον τους ως ένα από τα πολλά επαγγέλματα. Δεν υπάρχουν πολλοί σήμερα των Διαμαρτυρομένων των Ορθοδόξων ή των Καθολικών που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν εύκολα τα συμφέροντα των δια την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού. Το να είναι εργάτης του Ευαγγελίου τούτου είναι μια μεγάλη ευθύνη. Είναι ιερόν προνόμιο. Ίσως μερικοί από τους αναγνώστας μου νομίσουν ότι τα κηρύγματα μου είναι λιγάκι αυστηρά. Το παραδέχομαι. Αλλ’ η πιστότης εις τον Λόγον του Θεού είναι προτιμοτέρα από την απόκτηση φίλων οι οποίοι θέλουν διαρκώς να τους γαργαλίζεις την ακοή και να τους λέγεις πόσο καλοί είναι:

 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

16-

 

 ο Χριστός εξακολουθεί να ομιλεί στον Νικόδημο: «Αληθώς – αληθώς σοι λέγω ότι εκείνο το οποίον εξεύρομεν λαλούμεν και εκείνο το οποίο είδομεν μαρτυρούμεν και την μαρτυρίαν ημών δεν δέχεσθε. Εάν τα επίγεια σας είπον και δεν πιστεύητε πως εάν σας είπω τα επουράνια θέλετε πιστεύσει;» (Ιωάννης γ:11—12).  Εδώ ο Χριστός φανερώνει εις τον Νικόδημο ότι το πρώτο του μέλημα δεν είναι ν’ ασχοληθεί με τας μεταφυσικάς και θεολογικάς υποθέσεις εις τας οποίας οι «Εβραίοι θρησκευτικοί ηγέται ευαρεστούντο. Εδώ πρόκειται περί θείων

Πραγματικοτήτων. «εκείνο το οποίον εξεύρομεν λαλούμεν και εκείνο το οποίον είδομεν μαρτυρούμεν».Νικόδημε λέγει ο Χριστός «δεν σου ομιλώ περί θεωριών αλλά για πρακτική πραγματικότητα της αναγεννήσεως της οποίας η οικειοποίησης καθίσταται δυνατή δια της ενσαρκώσεως μου ως του Μονογενούς Υιού του Θεού».  «Την μαρτυρίαν ημών δεν δέχεσθε!» Ιδού η αιτία της αγνοίας του Νικόδημου. Δεν είναι μάλλον ζήτημα «γνώσεως» αλλά ζήτημα «θελήσεως». Πολλοί είναι οι άνθρωποι εκείνοι που εξεύρουν ότι είναι αμαρτωλοί και ότι ο Χριστός δύναται να τους σώσει και όμως δεν δέχονται την σωτηρίαν χάριν του Θεού. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να καταλάβουν απόλυτα  ένα ορισμένο πράγμα προτού το δεχθούν. Κρατώ ένα πορτοκάλι. Το τρώγω. Το βρίσκω πολύ εύγευστο. Με πλησιάζει κάποιος ο οποίος ποτέ δεν εγεύθη  πορτοκάλι. Προσπαθώ να του περιγράψω την γεύση του πορτοκαλιού. Όσο ικανή κι’ αν είναι η περιγραφή μου είναι αδύνατον να μπορέσω να τον κάμω να καταλάβει απόλυτα την ουσία του πορτοκαλιού. Είναι ανάγκη να γευθεί το πορτοκάλι και τότε θα καταλάβει με τι μοιάζει. Πόσο ανόητος θα ήμουν εάν ηρνούμην να χρησιμοποιήσω το ηλεκτρικό φως εάν πρώτα δεν εννοούσα απόλυτα όλη τη θεωρία του ηλεκτρισμού! Ο λόγος του Θεού διακηρύττει «Δια πίστεως εννοούμεν» (Εβραίους ια:3).  Η πίστης προηγείται της γνώσεως. Η πίστης είναι το πρώτο και σπουδαιότερο βήμα προς την απόκτηση της θείας γνώσεως. Πολλές φορές παρανούμεθα γιατί ο Θεός δεν μας αποκαλύπτει περισσότερα πράγματα δια την μεταφυσική μας κατάσταση απ’ όσα βρίσκουμε στον Λόγο Του. η αιτία μας δίδεται υπό του Χριστού του ιδίου: «Εάν τα επίγεια σας είπον και δεν πιστεύετε πως εάν σας είπω τα επουράνια θέλετε πιστεύσει;»

……………………………..

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

17

 

Πολλές αλήθειες της Βίβλου δεν έχουν καμιά σημασία για τον μη αναγεννημένο άνθρωπο. Για να φθάσεις στο κόκαλο πρέπει πρώτα να φας το κρέας. Για να μπεις στο πνεύμα της Βίβλου και να το εννοείς είναι ανάγκη πρώτα να γνωρίσεις τον Χριστόν ως προσωπικό σου Σωτήρα. Κάποτε μια κόρη πήρε ένα βιβλίο να διαβάσει. Όταν το τελείωσε το πέταξε στη γωνιά λέγοντας «χειρότερο απ’ αυτό το βιβλίο δεν διάβασα!» Ύστερα από λίγο το ξαναπήρε στα χέρια της να δει ποιος ήταν ο συγγραφέας του. εξεπλάγη όταν είδε το όνομα του συγγραφέως ήτο το ίδιον με το όνομα του αρραβωνιαστικού της. Τον ρώτησε αν πραγματικά αυτός είχε γράψει το βιβλίο. Όταν την βεβαίωσε περί τούτου κάθισε και άρχισε να το ξαναδιαβάζει. Όταν το τελείωσε αυτή τη φορά δεν το πέταξε αλλά με θαυμασμό αντίκρισε τον αγαπημένο της και του είπε ότι ήταν το Καλλίτερο βιβλίο που είχε ποτέ διαβάσει. Η γνωριμία με τον συγγραφέα συνέτεινε πολύ εις την εκτίμηση του βιβλίου. Η γνωριμία με τον Χριστόν του Ευαγγελίου θα σε κάμει ν’ αγαπήσεις και να εννοήσεις τις μεγάλες αλήθειες της Βίβλου. Άφησε το Πνεύμα του Θεού να ενεργήσει την θείαν αναγέννηση στην καρδιά σου και τότε θα καταλάβεις το μυστήριο της αναγεννήσεως.

Δεν είναι μόνον ο λόγος του Θεού που είναι αναγκαίος εις την αναγέννηση αλλά και η Θεία ενέργεια του Πνεύματος του Αγίου του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Το μεν Πνεύμα είναι πρόσωπο που ενεργεί την αναγέννηση ο δε Λόγος του Θεού είναι το «σπέρμα»

(Α΄ Ιωάννου γ:9). Μπορεί κανείς να μελετά τον Λόγο του Θεού να τον εξεύρει πολύ καλά αλλά να είναι εκτός της βασιλείας του Θεού. Η Γραφή λέγει ότι  «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι» (Ιάκωβος β:19). Η ενέργεια του Πνεύματος είναι απαραίτητος. «Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα».

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

18

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ

Όπως γεννάται κανείς στον κόσμο αυτόν έτσι πρέπει να αναγεννηθεί εάν θέλει να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού. Εδώ ομιλεί ο Χριστός και είναι πολύ καθαρά η διακήρυξης του. Υπάρχουν συνέπειαι των αποφάσεων μας. Το γεγονός ότι είναι δυνατή η άρνησης της προσφοράς της αναγεννήσεως υπό του ανθρώπου αποδεικνύει ότι η πράξης αυτή είναι ενσυνείδητος.  Δεν μπορεί τρίτο πρόσωπο να αναλάβει την ευθύνη που πέφτει επάνω μας. Ότι και να κάνωμε στο βρέφος που γεννιέται από Χριστιανούς γονείς δεν μπορούμε εμείς να το αναγεννήσομε.  Μπορούμε βέβαια να το καθοδηγήσομε στον Χριστό και όταν αποδεχθεί Αυτόν τότε γίνεται τέκνον Του. Για να καταλάβουμε καλλίτερα το μεγάλο αυτό δίδαγμα του Λόγου του Θεού πρέπει να εξετάσουμε ποιος είναι:

Θα μου πει κάποιος. «Μα επί τέλους τι είναι αναγέννησης;» αναγέννησης είναι ζωή. Όση διαφορά υπάρχει μεταξύ του ζωντανού ανθρώπου και του νεκρού πνεύματος τόση υπάρχει και μεταξύ του αναγεννημένου και μη αναγεννημένου. Με λίγα λόγια είναι ζωή πνευματική. Ίσως να μη

καταλαβαίνεις τα πράγματα αυτά.  Σαν δυσνόητα να σου φαίνονται. Μόλις τα’ άκουσε ο Νικόδημος αναφώνησε: «Πως δύνανται να γίνωσι ταύτα;»  Η δυσκολία κείται εις το εξής. Ο άνθρωπος προσπαθεί να κατεβάσει το παν στο βασίλειο της ύλης και εάν δεν μπορεί να βρει απτές φυσικές αποδείξεις αρνείται να δεχθεί το ένα ή το άλλο πράγμα. Πόσο ανόητος η σκέψης αυτή του ανθρώπου. Την αντικρίζει ο Χριστός με τα εξής. «Το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα. Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν». Με άλλα λόγια ο Χριστός διακηρύττει ότι υπάρχουν δύο βασίλεια το βασίλειο της ύλης και το βασίλειο του πνεύματος. Την ύλη την βλέπεις την πιάνεις την ζυγίζεις και φθάνεις στο συμπέρασμα ότι είναι πραγματικά. Αλλ’ επειδή  το πνεύμα ή τα πράγματα που ανάγονται στο βασίλειο του πνεύματος δεν μπορείς να καταλάβεις να πιάσεις και να ζυγίσεις θα πει δεν είναι πραγματικά; Αλλοίμονο! Είναι άραγε  ο ηλεκτρισμός πραγματικότης. Βλέπω τα’ αποτελέσματα του ηλεκτρισμού αυτή τη στιγμή γράφω το άρθρο αυτό υπό το ηλεκτρικό φως. Κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι το ηλεκτρικό φως δεν είναι πραγματικότης. Τι είναι ηλεκτρισμός; Κανείς δεν μπορεί να μας πει. Είναι μυστήριον. Αυτό όμως αφαιρεί από την πραγματικότητα του. Σας ερωτώ! Τι είναι ζωή; Ερωτήσατε οιονδήποτε βιολόγο και θα δείτε ότι ικανοποιητικός ορισμός δεν μπορεί να δοθεί. Δεν εξεύρουμε τι είναι ζωή αλλά κανείς μας δεν μπορεί να αρνηθεί την πραγματικότητα της ζωής. Μέσα στο μυστήριο της ζωής υπάρχει η αλήθεια και η πραγματικότητα. Ίσως και αναγέννηση απόλυτα να μη μπορείς να την καταλάβεις όπως αδυνατείς να καταλάβεις απόλυτα και την φυσική γέννηση. «Μη προσπαθείς Νικόδημε να εξηγήσεις τις πνευματικές αλήθειες με φυσικά φαινόμενα είναι αδύνατον». Αυτό ακριβώς διεκήρυττε ο Χριστός σ’ αυτόν όταν του έλεγε. «Το γεγεννημένον εκ της Σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα».

Με άλλα λόγια Νικόδημε όταν σου ομιλώ περί της πνευματικής γεννήσεως συ μη σκέπτεσαι πως θα μπορέσεις άνθρωπος γέρων ων να μπεις στην κοιλιά της μάννας σου και να ξαναγεννηθείς. « Άλλο το ένα και άλλο το άλλο».

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

19--ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

1/.Αναγέννησης δεν είναι η εξωτερική μεταβολή. Πολλές φορές παρεξηγείτε η αναγέννηση ως «αναμόρφωσης της ζωής» ως το γύρισμα καινούργιου φύλλου στο βιβλίο της ζωής ως το να αλλάζει κανείς μερικές συνήθειες του. Αυτό δεν είναι αναγέννησης. Εδώ δεν πρόκειται περί εξωτερικής αλλαγής αλλά περί εσωτερικής διότι εκ της καρδίας προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής. Υποθέσατε ότι κάτι συνέβη   με την μηχανή του ρολογιού σας και αντί να το δώσετε στον ειδικό τεχνίτη αρχίσετε να το γυαλίζετε την θήκη του. το γυάλισμα δεν θα βοηθήσει τη μηχανή. Ο Θεός μας λέγει: «Η καρδιά είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη». (Ιερεμίας 17:9). Η αναγέννησης ασχολείται με την καρδιά. Όταν η καρδιά είναι καθαρά τότε ολόκληρος η ζωή είναι καθαρά. Πόσον ταιριαστά είναι τα λόγια του Χριστού σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι με το να φαίνονται στους ανθρώπους καλοί θα κληρονομήσουν την βασιλείαν του Θεού: «Ουέ εις εσάς γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί διότι παρομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας». (Ματθαίος κγ: 27—28).

2/. Αναγέννησης δεν είναι θρησκευτικότης. Πάμπολλοι είναι εκείνοι που νομίζουν ότι ο τακτικός τους εκκλησιασμός το γεγονός ότι γεννήθηκαν από χριστιανούς γονείς εις χριστιανική χώρα το γεγονός ότι μελετούν από καιρού εις καιρόν την Αγίαν Γραφήν νηστεύουν προσφέρουν χρήματα εις την εκκλησία κλπ είναι ικανά να τους εισαγάγουν εις τον Ουρανό. Εάν το να είναι κανείς θρήσκος είναι αρκετό τότε γιατί ο Χριστός να πει στον Νικόδημο: «Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον πρέπει να γεννηθείτε  άνωθεν». (Ιωάννης γ:7). Ο Νικόδημος όχι μόνο θρήσκος ήταν αλλά και θρησκευτικός αρχηγός. Με το να φέρει κανείς τον υπό των ανθρώπων δοθέντα τίτλο του «αιδεσιμότατος σεβασμιώτατος κλπ» δεν σημαίνει ότι έχει και τον Ουρανό εξασφαλισμένο. Και μπροστά στο δικό μου όνομα υπάρχει το «αιδεσιμότατος» αλλ’ αυτό δεν σημαίνει τίποτα ενώπιον του Θεού ούτε είναι αποδεικτικό της αναγεννήσεως μου. Μπορείς  να είσαι θρήσκος χωρίς να έχεις αναγεννηθεί. Μη θαυμάσεις λοιπόν όταν και σε σένα αυτή τη στιγμή ο Χριστός λέγει «Πρέπει να γεννηθείς άνωθεν» μπορείς να ονομάζεσαι Ορθόδοξος Καθολικός ή Διαμαρτυρόμενος. Αλλά τι με τούτο; «Εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού». 

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

20

ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ;

 

Μερικοί νομίζουν πως είναι αλλαγή καρδιάς. Πουθενά όμως στη Γραφή δεν βρίσκουμε τέτοιο πράγμα. Όπου ο άνθρωπος αναγεννάτε

γίνεται κοινωνός της φύσεως του Θεού (Β΄ Πέτρου α:4) δεν απαλλάσσετε όμως των επιθυμιών της σαρκός. Η Θεία φύσις που ο αναγεννημένος έχει τον κάμνει να λέγει «Εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς» (Ιησού Χριστού). (Ρωμαίους κ:37).

Όταν γεννηθήκαμε κληρονομήσαμε την φύσιν των γονέων μας. Όταν αναγεννώμεθα κληρονομούμε την θείαν φύσιν. Το όμοιον γεννά όμοιον. Αυτός είναι ο βασικός νόμος. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός θα είναι πάντα σαρξ άσχετο πόσο πολιτισμένη κι εξευγενισμένη είναι. Ο  αμαρτωλός διαρκώς διοικείται υπό της αμαρτωλής φύσεως ο αναγεννημένος όμως διοικείται υπό της εις αυτόν υπό του πνεύματος χορηγηθείσης φύσεως. Αναγέννησης λοιπόν είναι η δημιουργία νέου ανθρώπου. Είναι θείο γέννημα.(Ιάκωβος α:18). Είναι γέννημα του Πνεύματος (Ιωάννης γ:6). «Εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέο κτίσμα τα αρχαία παρήλθον ιδού τα πάντα έγιναν νέα» (Β΄ Κορινθίους ε:17). Αναγέννησης σημαίνει την είσοδον μας  εις την οικογένεια του Θεού. ώστε κάθε αναγεννημένος έχει δύο φύσεις την της σαρκός και την του πνεύματος. Αύται αντίκεινται η μία προς την άλλη(πάει μία ενάντια στην άλλη)κι επομένως ο χριστιανός ευρίσκεται εις διαρκεί πόλεμον. Ο Παύλος γράφων προς τους Γαλάτας λέγει: «Περιπατείται κατά το πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός».

(Γαλάτας ε: 16—17).  Μόνον δια της χάρητος του Θεού μπορούμε να νικούμε την σάρκα και μόνο ο Λόγος του Θεού μπορεί να θρέψει την νέα μας Θείαν φύσιν. Φίλε άραγε έχεις αναγεννηθεί; «Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν»(Ιωάννης γ:7).

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

21

ΘΑ ΑΝΑΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ;

Ο Ιώβ βουτηγμένος μέσα στην θλίψι στον πόνο και την απόγνωση βλέπων μπροστά του ζωγραφισμένο ζωηρά τον θάνατο ερωτά κάτι που απασχόλησε κάθε γενεά και κάθε ανθρώπινο νου.  «Εάν αποθάνει ο άνθρωπος θέλει αναζήσει;» (Ιώβ ιδ:24). Η ανθρώπινη σοφία αδυνατεί να απαντήσει σε ένα τόσο σπουδαίο ερώτημα. Υπερβαίνει τα όρια του φυσικού και ορατού κόσμου. Αυτή η ερώτησης μας κάμνει να υποθέσουμε ότι εις τον νουν του ανθρώπου θα υπάρχει έμφυτη γνώσης του υπερπέραν. Το ζήτημα εξετάσθει και από τον Εκκλησιαστήν πίσω από τον οποίο κρύβονται πολλοί που δεν πιστεύουν εις την μετά θάνατον ζωήν όπως «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά». Ας μη λησμονηθεί όμως ότι το

βιβλίον του Εκκλησιαστού δεν αναφέρεται η φράσης! «Τάδε λέγει Κύριος» μάλλον αρχίζει με τα εξής λόγια: «Λόγοι του Εκκλησιαστού Υιού του Δαβίδ βασιλέως εν Ιερουσαλήμ. (Εκκλησιαστής α:1). Εις το βιβλίο τούτο δεν διατείνεται ότι μας λέγει την προς αυτόν αποκάλυψιν του Θεού αλλά μας πληροφορεί περί των σκέψεων και πράξεων του «υπό τον ήλιον» ανθρώπου. Με άλλα λόγια βγαίνει να ερευνήσει και να δει πως σκέπτεται ο κοινός άνθρωπος. Όταν φθάσει στο ζήτημα του πνεύματος του ανθρώπου σταματά προς στιγμήν κι ερωτά. «Τις γνωρίζει το πνεύμα των υιών των ανθρώπων αν αυτό αναβαίνει εις τα άνω και το πνεύμα του κτήνους αν αυτό κατεβαίνει κάτω εις την γην;  Δεν μπορεί ο Εκκλησιαστής άνθρωπος όπως είναι να τον πληροφορήσει για τις μεταφυσικές του απορίες. Είναι αναγκαία η θεία αποκάλυψης ο υπό τον ήλιον άνθρωπος δεν μπορεί να δη πέραν του τάφου κι επομένως τα θεωρεί όλα ως τελειώνοντας εκεί «χωρίς ο άνθρωπος να δύναται να εξιχνιάσει απ’ αρχής μέχρι τέλους το έργον το οποίον ο Θεός έκαμεν»

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

22

(Εκκλησιαστής γ:11). Καθώς διαβάζω τα επιχειρήματα των «Χιλιαστών»και καθώς μελετώ τας υπό του Εκκλησιαστού αναφερόμενος σκέψεις του «υπό τον ήλιον» ανθρώπου βεβαιώνεται βαθειά η πεποίθησης μου ότι και οι αυτοκαλούμενοι «μάρτυρες του Ιεχωβά» δεν ζητούν την αποκάλυψη του Θεού το «Τάδε λέγει Κύριος» αλλά τα τις διδαχές των μάταιων ανθρώπων των ζησάντων «υπό τον ήλιον» όπως πχ του Russell και Rutherford. Στο τελευταίο κεφάλαιο του ο Εκκλησιαστής λέγει: «και επιστρέψει το χώμα εις την γην καθώς ήτο και το πνεύμα επιστρέψει εις τον Θεόν όστις έδωκεν αυτό» (Εκκλησιαστής ιβ:7). Θέλει με άλλα λόγια να μας εξηγήσει ότι παρά τα εναντίον του υπερπέραν επιχειρήματα του φυσικού ανθρώπου εν τούτοις  βαθειά μέσα στην ψυχή του υπάρχει μια καλά ριζωμένη πεποίθησης ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή αν και δεν είναι ικανός ο άνθρωπος δια του λόγου και της σκέψεως να προσδιορίσει την ακριβή της χαρακτήρα.

Μέσα εις την Γραφή υπάρχουν αι διακηρύξεις αγίων του Θεού ανδρών περί της μετά θάνατον ζωής. Μετά την υπό του Ιώβ υποβληθείσαν ερώτηση: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος θέλει αναζήσει;» (Ιώβ ιδ: 14) αναφωνεί την απάντηση: «Εξεύρω ότι ζει ο Λυτρωτής μου και θέλει εγερθεί εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γης και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρεί πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου»

(Ιώβ ιθ:26—27).  Άλλη μαρτυρία είναι η προφητεία του Ενώχ. «Ήλθεν ο Κύριος με μυριάδες αγίων αυτού» η οποία αναφέρεται εις την δευτέραν έλευση του Χριστού μετά των αγίων Του. Τούτο αποδεικνύει ότι ι άγιοι ζουν παρά το γεγονός του φυσικού των θανάτου. Εάν δεν ήτο ούτως εάν κατά τον θάνατον των περιήλθον εις αφάνειαν και εκμηδένιση πως θα μπορούσαν να επιστρέψουν με τον Χριστόν;  Ο συγγραφεύς της προς τους Εβραίους επιστολής γράφων περί των ανδρών της πίστεως λέγει:

«Τώρα όμως επιθυμούσι καλυτέρα τουτέστιν επουράνιον δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς να λέγηται Θεός αυτών διότι ητοίμασεν δ’ αυτούς πόλιν». (Εβραίους ια:16). Εδώ το πνεύμα του Κυρίου ομιλεί περί ανθρώπων οι οποίοι είχαν ήδη δοκιμάσει τον φυσικό θάνατο και όμως μας τους παρουσιάζει ως επιθυμούντες. Εάν ο θάνατος τα τελείωσε όλα τότε ο Θεός ψεύδεται όταν λέγει ότι ετοίμασε δια τους εκ του κόσμου τούτου απελθόντες αγίους «πόλιν έχουσα τα θεμέλια της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». (Εβραίους ια:10). Όχι ο Θεός δεν ψεύδεται. Ας είναι πας άνθρωπος ψεύτης ο Θεός όμως αληθείς! Αγαπητοί προσέξτε να μη πλανηθείτε και σεις από τα σατανικά ψεύδη των ανθρώπων άσχετο αν οι άνθρωποι αυτοί αυτοκαλούνται «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Κάθε άλλο από μάρτυρες του Θεού!  Ιδού  και άλλος πραγματικός μάρτυς του Θεού μαρτυρεί κατά την Γραφήν. «Δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω Άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον Όσιον σου να ίδει διαφθοράν(Ψαλμός ιστ:10). Και ο Παύλος λέγει: «Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς οπόθεν προσμένομε Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών ώστε να γίνει σύμορφον με το σώμα της δόξης αυτού»(Φιλιππησίους γ:20—21). Άλλη μεγάλη απόδειξης του ότι ο θάνατος δεν είναι εκμηδένισης είναι και η Γραφική εξιστόρησης της μεταμορφώσεως του Κυρίου. (Ματθαίος ιζ:1—12 Μάρκος θ:1—5 και Λουκάς θ:27—33).  Ο Μωϋσής απέθανε όταν ήτο 120 ετών και το σώμα του ετάφη εις την κοιλάδα του Μωάβ. Ύστερα από 1500 χρόνια περίπου τον βρίσκουμε με τον Ηλία εις την γη Χαναάν επί του Όρους της μεταμορφώσεως ομιλώντας με τον Χριστό περί του σταυρικού Του θανάτου. Ο Ηλίας είχε εγκαταλείψει την γην άνω των 800 ετών προ του συμβάντος αυτού. Τόσον ο Μωϋσής όσον και ο Ηλίας ευρίσκονται εις ενσυνείδητη κατάσταση καθ’ όλα αυτά τα έτη διότι κατά την επιστροφήν των επί του Όρους ανεγνωρίσθησαν υπό του Πέτρου του Ιακώβου και του Ιωάννου. Εάν περιήλθαν εις αφάνειαν κ. κ. χιλιασταί πως θα μπορούσαν να παρουσιαστούν ο ένας 1500 χρόνια μετά τον θάνατον του και ο άλλος 800 χρόνια μετά την αναχώρηση του από την γη; Εκείνο το οποίον χρειάζεστε αγαπητοί είναι να επιστρέψετε εις την υγιαίνουσαν διδασκαλία του Χριστού. Εάν θέλετε περισσότερες Γραφικές μαρτυρίες ιδού: «Αληθώς –αληθώς σας λέγω ότι έρχεται ώρα και ήδη είναι οτε οι νεκροί (οι πνευματικοί νεκροί εν ταις αμαρτίαις και ταις

παραβάσεσι )θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού και οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει(λαμβάνοντας το δώρο της αιωνίου ζωής). Και κατόπιν ο Ιησούς προσέθεσε.»Μη θαυμάζετε τούτο διότι έρχεται ώρα καθ’ ήν πάντες οι εν ταις μνημείοις θέλουσι ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει (τα σώματα των ) οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάσταση ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάσταση κρίσεως». (Ιωάννης ε:25—28—29 ).

……………………………

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

23

                   «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Δεν είναι μόνο η Γραφή και το συναίσθημα του ανθρώπου που επιβεβαιούν την ματαθάνατιον ζωήν αλλά και αυτή η λογική δια τους ακόλουθους λόγους:

1/. Στον κόσμο μας κυριαρχεί η αδικία μεταξύ των ανθρώπων. Πολλές φορές οι δίκαιοι τιμωρούνται και οι άδικοι προοδεύουν. Αυτό είναι κατάδηλον. Εάν ο Θεός επέτρεπε σε μια τέτοια κατάσταση να εξακολουθεί αιωνίως τότε θα ήταν πραγματικά άδικος Θεός. Ο νόμος όμως του Θεού είναι: « Ότι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο θέλει θερίσει». Εάν η αδικία μείνει ατιμώρητος εδώ θα τιμωρηθεί μετά θάνατον εάν η δικαιοσύνη εδώ μένει χωρίς αμοιβή θα αμειφθεί εις την αιωνιότητα. Ώστε το δόγμα της αιωνίου τιμωρίας και αμοιβής συμφωνεί με τας απαιτήσεις της λογικής.

2/. Στον κόσμο μας υπάρχει πληθώρα θλίψεων και πόνου. Πολλές φορές φταίμε για τις θλίψεις μας αλλ’ όχι πάντοτε. Εάν  ο θάνατος τελειώνει όλα τότε διατί εκείνοι που ευρίσκονται υπό την διαρκή ανυπόφορο πίεση των δεινοπαθημάτων να μη αυτοκτονήσουν και δώσουν τέλος εις τον πόνο και την θλίψη; Ακόμη και αυτή η σκέψης μιας τέτοιας λύσεως των ανθρωπίνων μας προβλημάτων μας κάμνει να ανατριχιάζομε. Ζούμε και υποφέρουμε γιατί πιστεύουμε ότι κάτι υπάρχει και πέραν του τάφου. Ο Θεός λέγει: «Ας είσθε βέβαιοι ότι θέλει σας ευρεί η αμαρτία σας» (Αριθμοί λβ:23). Αυτή δεν είναι μόνον η φωνή του Θεού αλλά και η φωνή της λογικής. Εάν αι αμαρτίαι μας δεν ανακληθούν στη ζωή αυτή θα αποκαλυφθούν υπό του καρδιογνώστη Θεού εις την μετέπειτα ζωή. Εκείνοι που ακράδαντα πιστεύουμε στη μεταθανάτιο μας ύπαρξη

Μπορούμε να πούμε με τον απόστολο Παύλο. «Φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσα να αποκαλυφθεί εις ημάς».(Ρωμαίους η:18). «Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης επειδή ημείς δεν  ατενίζομε εις τα βλεπόμενα  μη βλεπόμενα διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα  τα δε μη βλεπόμενα αιώνια». (Β΄ Κορινθίους δ:17—18).

3/. Όλοι μας θαυμάζουμε την δημιουργία του Θεού τον ουρανό με τα’ άστρα τον ήλιο την σελήνη και όλην την φύσι του Θεού. είναι λογικό να πιστεύει κανείς ότι ο Θεός ετοίμασε όλα αυτά δια τον άνθρωπο εάν ο άνθρωπος δεν ζει παρά λίγα χρόνια κι’ έπειτα εξαφανίζεται;  Η γη μας ένεκεν της αμαρτίας του ανθρώπου ευρίσκεται υπό κατάραν. Έρχεται όμως η ημέρα κατά την οποία θα είπωμεν: «Είδον ουρανόν νέον και γην νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε».

(Αποκάλυψης κα:1). Τα σχέδια του Θεού δια τον άνθρωπον είναι αιώνια και όχι πρόσκαιρα. Συ αναγνώστα άραγε δίδεις περισσοτέραν προσοχή στα πρόσκαιρα της γης ή στα αιώνια;

«Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα». (Α΄ Ιωάννου β:17).

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

24

ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ;

 

ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΑ

Κάποτε ο Χριστός είπε εις τους μαθητάς Του. «Μη νομίσετε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην δεν ήλθον να βάλω ειρήνην αλλά μάχαιραν».(Ματθαίος ι:34). Οι λόγοι αυτοί ειπώθηκαν από τον ίδιο  τον Χριστό ο οποίος είπε: «Ειρήνην αφήνω εις εσάς ειρήνην την εμήν εις δίδω εις εσάς ουχί καθώς ο κόσμος δίδει σας δίδω εγώ (Ιωάννης ιδ:27). Όταν ο Χριστός εγεννάτο επί της γης ο ύμνος των Αγγέλων ήτο: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

(Λουκάς β:14). Μεταξύ των ονομάτων που αποδίδονται εις τον Χριστό εν τη Π.Δ. είναι και του Άρχοντα της Ειρήνης(Ησαϊας θ:6). Πως είναι δυνατόν ο ίδιος ο Χριστός να λέγει εις το ένα μέρος ότι ήλθε να φέρει μάχαιραν και εις το άλλο να ονομάζεται Άρχων Ειρήνης; Σαν παράδοξα πράγματα φαίνονται αυτά. Ο άπιστος αναζητά τέτοιες φαινομενικές αντιφάσεις εις την Γραφήν δια να καταρρίψει το κύρος και την αυθεντία της.»Πως είναι δυνατόν λέγουν να πιστεύσουμε εις τον Χριστόν ο οποίος

  Ολοφάνερα αντιφάσκει δεν εξεύρει τι  λέγει;» Εις τους σοβαρούς όμως εξεταστές του Λόγου του Θεού και τους πνευματικώς διακρίνοντας τας θείας αληθείας τα λόγια αυτά του Χριστού δεν είναι καθόλου παραδοξολογία. Εξεύρομεν ότι όταν ο Χριστός γίνει βασιλεύς των καρδιών μας φέρει την ειρήνην και την γαλήνην μαζί Του. γίνεται ο άρχων της ψυχικής μας ηρεμίας και ο εμψυχωτής ζωής ατάραχου. Είναι δυνατόν για εκείνους που δεν εδέχθησαν ακόμη την σωτηρίαν χάριν του Χριστού να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται. Τρώγω ένα ωραίο εύγευστο πορτοκάλι. Χωρίς να σας δώσω εσάς να το δοκιμάσετε αρχίζω να σας περιγράφω δια λόγων πόσο ωραίο και εύγευστο και γλυκύ και αρωματώδες είναι. Εάν δεν το δοκιμάσετε είναι αδύνατον να αντιληφθείτε πλήρως την γεύση του πορτοκαλιού. Έτσι είναι και ο Χριστός. Εάν δεν τον δεχθείτε προσωπικός. Τον λάβετε μέσα στην καρδιά σας γευθείτε την άφθονη χάρι Του στη ζωή σας δεν είναι δυνατόν να αντιληφτείτε τι σημαίνει η ψυχική ειρήνη την οποία προσφέρει. Πολλοί νομίζουν πως είναι ανάγκη να κάμουν πολλά πράγματα δια να δοκιμάσουν τον Χριστό και την προσφερόμενη σωτηρίαν.   Πόσον απατώνται. Δύο είναι αι αλήθειαι που πρέπει να αναγνωρίσεις εάν θέλεις να σωθείς. Πρώτον ότι είσαι αμαρτωλός ότι εγεννήθης τοιούτος άσχετα αν δεν διέπραξες κανένα μεγάλο και τρομερό έγκλημα. Όλοι είμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής. Δεύτερον ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρ ικανός να μας σώσει από τις αμαρτίας μας. Αι δύο αυταί αναγνωρίσεις συνοδευόμεναι με μιαν ειλικρινή μετάνοιαν θα φέρουν την ειρήνην αυτήν την οποίαν ο Χριστός υπόσχεται. Αυτή είναι η εσωτερική ατομική ειρήνη. Όταν όμως ο Χριστός γίνει βασιλεύς της καρδιάς μας αμέσως αρχίζουν αι συγκρούσεις με το περιβάλλον μας το αμαρτωλό το περιβάλλον του σπιτιού της εργασίας της κοινωνικής ζωής και πολλές φορές και αυτής της Εκκλησίας. Η προς τον Χριστόν πίστις μας δημιουργεί ειρήνην με τον Θεόν αλλά κηρύττει πόλεμον κατά της αμαρτίας που εκχυλίζει πέριξ μας.(γύρω μας). Οι γονείς μας δυνατόν να μας πετάξουν από το σπίτι ο σύζυγος ή η σύζυγος μας να θέλουν να μας χωρίσει τα παιδιά μας να μας αποκηρύξουν και να μη θέλουν να μας ξαναδούν τα’ αδέλφια μας να μας βλάψουν γιατί; Διότι δεχθήκαμε τον Χριστόν εις την καρδιά μας.  Η σωτηρία και αναγέννησης μας παρεξηγείται ως αλλαξοθρησκεία. Τέτοια παραδείγματα έχομε άφθονα. Ας συνοψίσομε όμως  όλα εις τους λόγους του Χριστού. «Μη νομίστε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην δεν ήλθον να βάλω ειρήνην αλλά

Μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω τον άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού. Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού. Και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου δεν είναι άξιος εμού»(Ματθαίος)ι:34—38).

…………………………….. 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

25

ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ;

Πολλοί νομίζουν ότι ο Χριστός είναι όλο γλυκύτης και ειρήνη. Έχουν την αντίληψη ότι μόλις Τον δεχθούν όλαι αι δυσκολίαι και τα βάσανα της ζωής θα εκλείψουν. Πόσον απατώνται! Χριστιανός δεν σημαίνει άνθρωπον που κάθεται στη ξαπλωτή καρέκλα με το μειδίαμα στο πρόσωπο. Ο Κάρλ Μαρξ ο αρχηγός των Μαρξιστών αυτό ήθελε να εκφράσει όταν είπε ότι η θρησκεία ρίχνει τον άνθρωπο σε μια ήσυχη νάρκωση μιας ονειρώδους φανταστικής ζωής. Αυτήν την ιδέα έχουν γενικά οι Κομμουνισταί περί θρησκείας και περί του Χριστού όλως ιδιαιτέρως. Όχι αυτό δεν παρουσιάζει την πραγματικότητα. Ο Χριστός δεν ήλθε να φέρει ειρήνη μόνο αλλά και μάχαιραν δεν μας ρίχνει σε νάρκωση αλλά σ’ ενέργεια σε κίνηση στην πρώτη γραμμή της μάχης. Οι  φασαρίες μας αρχίζουν με την έλευση του Χριστού στην καρδιά μας και στην ζωή μας. Ας πάρουμε τον Ζακχαίο. Ήταν τελώνης μάζευε τους φόρους και οι τρόποι τους οποίους χρησιμοποίει δια την συσσώρευση του «Χρυσού» δεν ήταν και τόσο τίμιοι. Η συνήδεισίς του δεν τον πείραζε καθόλου. Ήταν τελείως επαναπαυμένη. Όταν όμως εδέχθη τον Χριστόν τα πράγματα άλλαξαν. Η ειρήνη από τη ζωή του Ζακχαίου εξηφανίσθη. Η συνείδησης του τον έλεγχε πολύ. Ο Χριστός στην καρδιά του έφερε ειρήνη αλλά τον έκαμε και ανήσυχο για τις αμαρτωλές του πράξεις. Έπρεπε να επιστρέψει τα χρήματα που είχε κλέψει να κάμει επανορθώσεις αι οποίαι τον κατέβασαν από την τάξιν των πλουσίων εις την τάξιν των πτωχών. Ίσως ποτέ του να μη μπόρεσε να επανακτήσει την προτέραν του οικονομική ευημερία αλλά τι με τούτο; Η αποδοχή του Χριστού ήταν η αφετηρία του δρόμου που οδηγεί στον ουρανό δρόμου τεθλιμμένου γεμάτου πόλεμο αλλά ευτυχισμένου.

Ας πάρουμε την Σαμαρείτιδα. Τους άνδρας τους άλλαζε σαν τα λερωμένα πουκάμισα χωρίς συναίσθηση της αμαρτωλότητας της. Μια όμως επαφή με τον Χριστό την τάραξε έσεισε το οικοδόμημα της ζωής της εκ θεμελίων. Δεν μπορούσε να συνεχίσει την αμαρτωλή της ζωή χωρίς να την ελέγχει η συνείδησης της. Εάν ήθελε την ειρήνη του Χριστού έπρεπε να τα χαλάσει με τους ανθρώπους προς τους οποίους προσέφερε τον εαυτόν της. Δεν μπορούσε να τα είχε καλά και με τους δύο. Έπρεπε τον ένα να αγαπήσει και τον άλλο να μισήσει. Έπρεπε να ειρηνεύσει με τον Χριστόν και να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον του κόσμου.

Ο Γιαννάκης ήταν άρρωστος στο κρεββάτι. Ήταν μεσάνυχτα και διψούσε πολύ. Έσπρωξε την μητέρα του και της είπε να του δώσει νερό. Εκείνη κατάκοπη από την εργασία της ημέρας του λέγει:»Παιδάκι μου σου έβαλα νερό δίπλα σου πάρε το και πιες». Ο Γιαννάκης δεν το έκαμε. Γύρισε από την άλλη μεριά λιγάκι κακοφανισμένος. Σε δέκα λεπτά ξανασπρώχνει τη μαμά του και της λέγει: «Μαμά δώσε μου λίγο νερό σε παρακαλώ». Η μαμά του νεύριασε αυτή τη φορά και του λέγει: «Γιαννάκη αν με ξαναξυπνήσεις θα σηκωθώ και θα σε χτυπήσω. Το νερό είναι δίπλα σου». Ο Γιαννάκης χωρίς να χάσει καιρό της λέγει:»Μαμά όταν σηκωθείς να με χτυπήσεις θα μου δώσεις κι’ ένα ποτήρι νερό;  Ο Γιαννάκης ήταν πρόθυμος να υποστεί το χτύπημα για να απολαύσει ένα ποτήρι νερό. Κι’ εμείς πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να δεχθούμε τον εξωτερικό πόλεμο με την αμαρτία την προσωρινή περιφρόνηση των φίλων και συγγενών μας χάριν της βαθειάς εσωτερικής ψυχικής ειρήνης που προσφέρει ο Χριστός ο οποίος είπε: «Εν τω κόσμω θέλετε έχει

θλίψιν αλλά θαρσείτε εγώ νίκησα τον κόσμον (Ιωάννης ις:33).

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

26

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 3^ον

ΔΙΑΤΙ ΗΛΘΕΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Εις ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

Η μεγαλυτέρα μάζα των ανθρώπων σήμερα αγνοεί τον πραγματικό σκοπό της ελεύσεως του Χριστού εις τον κόσμο. Πολλοί νομίζουν ότι ο Χριστός ήλθε για να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα να διασκεδάζουμε και να γλεντούμε. Πολλά εκατομμύρια κόσμου εορτάζουν τα Χριστούγεννα πόσοι όμως ξέρουν γιατί ήλθε ο Χριστός;

Ο Χριστός ομιλών εις τον Νικόδημο του λέγει: «Επειδή δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιον αυτού εις τον κόσμον δια να κρίνει τον κόσμο αλλά δια να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού»

(Ιωάννης γ:37). Στην πραγματικότητα  στον κόσμο άξιζε κρίσις αλλ’ ο Θεός αντί κρίσεως έφερεν σωτηρίαν. Η αγάπη του Θεού ήταν τόσο μεγάλη για τον άνθρωπο ώστε έστειλε τον Υιόν Του την πρώτην φοράν δια να ζητήσει και να σώσει το απολωλός (Λουκάς ιθ:30). Αντί κρίσεως σωτηρία! Τι μεγάλο θαύμα οποία σπλάχνα στοργής! Κατά τον τότε καιρόν η προς τον Θεόν εκτίμησης και αφοσίωσης είχε εξαφανιστεί. Η αμαρτία είχε φθάσει στο κατακόρυφο. Κανείς άλλος δεν μπορούσε να μεσολαβήσει μεταξύ Θεού και ανθρώπων παρά μόνο ο ίδιος ο Θεός εις μεσίτης Θεού και ανθρώπων παρά μόνο ο ίδιος ο Θεός εν τω προσώπω του Υιού Του - του Ιησού Χριστού «διότι είναι εις Θεός εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων Χριστός Ιησούς όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων». (Α΄ Τιμοθέου β:5—6 ).

Η Γραφή πολύ καθαρά διδάσκει τα δύο σπουδαία δόγματα του Χριστιανισμού την κρίσιν και την σωτηρίαν. Επίσης διδάσκει ότι ο Χριστός είναι ο μόνος ο οποίος κατέστη Σωτήρ και ο μόνος ο οποίος θα γίνει κριτής εκείνων που τον απέρριψαν ως Σωτήρα. Πόσες φορές ο γονεύς είναι πρόθυμος να συγχωρήσει το παιδάκι του αν αυτό αναγνωρίσει το σφάλμα του και ζητήσει συγχώρηση. Αν όχι συνήθως το τιμωρεί. Ώστε η απαίτησης του Χριστού από μας είναι πολύ λογική.

Δεν μας κρίνει πριν μας δώσει την ευκαιρία που μας δίδεται είμαστε πλέον υπεύθυνοι για την κατάστασιν μας. Κάποιος μόλις μπορεί και κρατιέται από έναν επικίνδυνο βράχο. Σε λιγάκι εξεύρει ότι θα κρημνισθεί και θα σκοτωθεί. Η μόνη ελπίς είναι κάποιος από τον δρόμο να του ρίξει ένα σχοινί για να σωθεί. Το σχοινί ρίχνεται αλλ’ ο φίλος μας επιμένει ότι ο βράχος πάνω στον οποίο στηρίζεται είναι αρκετά δυνατός και δεν δέχεται ν’ αρπάξει το σχοινί. Σε λιγάκι όμως κρημνίζεται και γίνεται κομμάτια. Ποιος φταίει; Κανένας άλλος εκτός από τον εαυτόν του. Ηρνήθη να πιάσει το μέσο που θα τον έσωζε. Έτσι και στα πνευματικά πράγματα. Ο απ. Παύλος μας λέγει ότι είναι πάντες υπό αμαρτίαν ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις δεν υπάρχει τις έχων σύνεση δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν ομού εξηχρειώθησαν δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν δεν υπάρχει ουδέ εις (Ρωμαίους γ:9—12). «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού»

(Ρωμαίους γ:23). Ιδού λοιπόν αι διακηρύξεις της Βίβλου ότι όλοι είμεθα αμαρτωλοί άνομοι. Τι γίνεται σ’ εκείνον που παραβαίνει τον νόμο της πολιτείας; Δύο είναι οι πιθανότητες. Η ν’ ανακαλυφθεί ή να κατορθώσει να την αποκρύψει από τα μάτια της αστυνομίας. Το γεγονός όμως είναι ότι η παράβαση του νόμου είτε ανακαλυφθεί είτε όχι είναι τιμωρητέα.  Επειδή ο άνθρωπος ο νόμος του ανθρώπου και τα μέσα που χρησιμοποιεί δια την εφαρμογή του νόμου είναι τόσο ατελή γι αυτό σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια που παραβαίνουν τον νόμο και ποτέ δεν συλλαμβάνονται. Κανείς όμως δεν μπορεί να κρυφθεί από τον Θεό. αυτός είναι παντογνώστης και πάνσοφος εξεύρει κι’ αυτούς ακόμη τους διαλογισμούς μας.»Αυτός εξεύρει τα κρύφια της καρδιά». (Ψαλμός μδ:21

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

27

 

Φίλε μη προσπαθείς να κρύψεις εξωτερικά της θρησκείας με ορισμένες καλές πράξεις να τυφλώσεις τον Θεό. Υπάρχουν  πολλοί που όλη τους την ζωή κλέβουν και στο τέλος για να καθησυχάσουν δήθεν την συνείδηση τους κτίζουν ένα νοσοκομείο ή ορφανοτροφείο. Οποία απάτη! Ο Θεός βέβαια ευαρεστείται και μας προτρέπει να κάμνωμε καλά έργα ας μη νομίζουμε όμως ότι αυτά μπορούν να μας σώσουν. Ο μόνος που μπορεί να μας σώσει είναι ο Χριστός. Αυτός που αντί να μας κρίνει όπως μας αξίζει τείνει το σπλαχνικό του χέρι και μας προτείνει να το πιάσουμε αν θέλομε να σωθούμε.  Αυτός πέθανε αντί για μας. Άφησε την κρίσι του Θεού να πέσει επάνω Του για να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Θεού.  η αμαρτία δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη. Κάποτε έπρεπε να κριθεί προτού ο Χριστός μας σώσει. Ιδού τι διακηρύττει ο Παύλος για το ζήτημα αυτό. «Επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού δικαιούνται δε δωρεάν με την χάριν αυτού δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως εν τω αίματι αυτού προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού δια την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων δια της μακροθυμίας του Θεού προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού εν τω παρόντι καιρώ δια να είναι Αυτός δίκαιος και να δικαιώνει τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν.(Ρωμαίους γ:23—26).

Η πρώτη έλευσης του Χριστού εις τον κόσμον έκαμε την σωτηρίαν του ανθρώπου δυνατή. Πρέπει όμως ο κάθε άνθρωπος να την λάβει αν θέλει να σωθεί. Η σωτηρία είναι απολύτως δωρεάν. Κανείς δεν μπορεί να την αγοράσει με χρήματα ή με καλά έργα. Τα καλά έργα όμως πρέπει να ακολουθήσουν την σωτηρία ως απόδειξης της πίστεως εις τους συνανθρώπους μας. Μόνο απ’ Εκείνον εναντίον του οποίου αμαρτήσαμε μπορούμε να ζητήσουμε την συγχώρηση και από κανένα άλλον άνθρωπο. «Όστις πιστεύει εις Αυτόν (τον Χριστόν) δεν κρίνεται όστις όμως δεν πιστεύει είναι ήδη κεκριμένος διότι δεν επίστευσεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού»(Ιωάννης γ:18). Δια τον πιστεύοντα εις τον Χριστόν δεν υπάρχει ουδεμία κατάκρισης(Ρωμαίουςη:1). Ο απιστών όμως είναι ήδη κεκριμένος διότι είναι «εκ φύσεως τέκνον οργής». (Εφεσίους β:3). Δεν υπάρχει ουδέτερον έδαφος. Είτε πιστεύεις είτε δεν πιστεύεις. Ιδού Κυριακήν κατόπιν Κυριακής διαβάζεις τα κηρύγματα αυτά που σε προτρέπουν δια του Λόγου του Θεού να δεχθείς τον Χριστό ως Σωτήρα σου και όμως συ διαρκώς τον απορρίπτεις. Μη περιμένεις να σε κρίνει ο Θεός. Δεν είναι ανάγκη να περιμένεις τη μεγάλη και τρομερή εκείνη ημέρα. Συ από τώρα κρίνεις τον εαυτόν σου από την στάση που λαμβάνεις απέναντι του Χριστού. Η μόνη σου ευκαιρία ο μόνος τρόπος ν’ απαλλαγής από την κρίσιν του Χριστού  είναι να δεχθείς την σωτηρία Του δια του αίματος που έχυσε στον Γολγοθά για τις αμαρτίες σου. όταν η σωτηρία προηγηθεί της κρίσεως τότε η κρίσις για σένα ως τέκνο του Θεού δεν θα είναι η ημέρα τιμωρίας. Από σένα εξαρτάται να εκλέξεις τώρα προτού γίνει πολύ αργά.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

28

      ΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑΙ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Απεχθανόμεθα τους σταυρώσαντας τον Χριστό. Νομίζουμε ότι οι Εβραίοι ήταν εκείνοι που τον σταύρωσαν. Πόσο εκπληττόμεθα όταν δούμε πως στην πραγματικότητα δεν ήταν οι Εβραίοι που σταύρωσαν τον Χριστό αλλ’ οι αμαρτίες του ανθρώπινου γένους οι δικές μας αμαρτίες. Συ κι’ εγώ σταυρώσαμε τον Χριστό. Υπάρχουν ιδιαιτέρως τέσσερις αμαρτίες που αναφέρονται στην Γραφή ως αι αναβάσασαι τον Χριστό επί του Σταυρού.

1/. Η πρώτη είναι φθόνος. «Επειδή ήξευρεν ότι δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν οι αρχιερείς»(Μάρκος ιε:10).

2/.Η Δευτέρα είναι φιλαργυρία. «Τότε υπήγεν εις των

δώδεκα ο λεγόμενος Ιούδας ο Ισκαριώτης προς τους αρχιερείς και είπε: Τι θέλετε να μοι δώσετε και εγώ θέλω σας παραδώσει Αυτόν; Και εκείνοι έδωκαν εις αυτόν τριάκοντα αργύρια. Και από τότε εζήτει ευκαιρία δια να παραδώσει Αυτόν».

(Ματθαίος  κστ:14—16).

3/. Η Τρίτη αμαρτία είναι η συκοφαντία! Κακολογία! «Τότε εσηκώθει άπαν το πλήθος αυτών και έφεραν αυτόν προς τον Πιλάτο. Και ήρχισαν να κατηγορώσιν Αυτόν λέγοντες: Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον Καίσαρα λέγοντα εαυτόν ότι είναι ο Χριστός βασιλεύς».(Λουκάς κγ:1—2).

4/. Η τέταρτη είναι η αμαρτία της Ανθρωπαρεσκείας. «Ο Πιλάτος λοιπόν θέλων να κάμει εις τον όχλον το αρεστόν απέλυσεν εις αυτούς τον Βαραββάν και παρέδωκε τον Ιησού αφού εμαστίγωσεν αυτόν δια να σταυρωθεί».(Μάρκος ιε:15).

Αι αμαρτίαι αυταί δεν ήσαν κοιναί εις την εποχή του Χριστού μόνο αλλά και σήμερα. Ποιος είναι εκείνος από ημάς που δεν μπορεί να πει ότι είναι απόλυτα ελεύθερος από τον φθόνο την αγάπη προς το χρήμα την καταλαλιά και ανθρωπαρέσκειαν;

«Ο αναμάρτητος τον λίθον πρώτος βαλέτω». Υποκείμενοι εις τας αμαρτίας αυτάς κατατάσσομε τους εαυτούς μα με τους φονεύσαντας τον Χριστό. Γινόμεθα και ημείς σταυρωταί του Υιού του Θεού. Η απέχθεια και το μίσος μας λοιπόν δια τους σταυρωτές του Χριστού πρέπει δίκαια να στραφεί και εναντίον του εαυτού μας οποτεδήποτε φθονούμε τον πλησίον μας σταυρώνουμε εκ νέου τον χρηστό. Οποτεδήποτε δεικνύομε αδυναμία προς το χρήμα θυσιάζουμε την συνείδηση μας και την αλήθεια δίκαια γινόμεθα ένα με τον Ιούδα. οποτεδήποτε κακολογούμε ένα τρίτο πρόσωπο αναλαμβάνουμε το έργον των Γραμματέων και Φαρισαίων. Οποτεδήποτε προτιμούμε να ευχαριστήσουμε εις τον Θεόν παίρνουμε στα χέρια μας το μαστίγιο του Πιλάτου και μαστιγώνουμε τον Χριστό. ποιος από εμάς θέλει να συγκαταλεχθεί με τους σταυρωτές του Χριστού; Ας εξετάσουμε μία προς μία τις αμαρτίες αυτές τις οποίες διαπράττοντες γινόμαστε σταυρωτές του Υιού του Θεού.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Ο ΦΘΌΝΟΣ

«Δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν οι αρχιερείς». Ήταν ακόμη πολύ πρωί όταν οι αρχιερείς συνεβουλεύθησαν μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων και όλου του συνεδρίου και δέσαντες τον Ιησούν έφεραν και παρέδωκαν εις τον Πιλάτο. Επακολούθησε συνομιλία του Πιλάτου με τον Χριστό. εν τέλει ο Πιλάτος υποκύπτει εις την κοινή γνώμη του λαού αθωώνει τον κακούργο Βαραββά και καταδικάζει τον αθώον Ιησού. Πίσω από την απόφαση του Πιλάτου ήταν η θέλησης ο θρησκευτικός φανατισμός και ο φθόνος  των θρησκευτικών λειτουργών της εποχής εκείνης των αρχιερέων. Η φωνή του όχλου του έλεγε:»Σταύρωσον –σταύρωσον αυτόν» δεν ήταν φωνή της προσωπικής κρίσεως και αποφάσεως του καθενός κοινού ανθρώπου που αποτελούσε τον όχλο. Ήταν η εξωτερίκευσης του φθόνου των αρχιερέων. Αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι για την μεγάλη αυτή αδικία. Μεγάλη είναι η δύναμης της οργανωμένης θρησκείας. Πολλές φορές κάμνει απερίγραπτα κακά. Μπροστά στα εκκλησιαστικό σκήπτρο υποκλίνεται η κρατική δικαιοσύνη και υποτάσσεται τυφλά ο κοινός νους και η θέλησης του κοινού λαού. Η εκκλησιαστική δύναμης στα χέρια ανθρώπων αναγεννημένων ανιδιοτελών στα χέρια εκείνων που έμαθαν να θέτουν την αλήθεια την δικαιοσύνη και την δόξα του θεού υπεράνω των προσωπικών των συμφερόντων μπορεί να συντελέσει εις την κοινωνική και πνευματική ανύψωση του λαού. Ο θεός όμως να λυπηθεί την εκκλησία εκείνη της οποίας οι αρχιερείς είναι φθονεροί και των οποίων ο φθόνος σταυρώνει τον Χριστό. «Δια φθόνο παρέδωκαν Αυτόν οι αρχιερείς

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

29-

 

ΔΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΕΦΘΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Η κυρία αιτία του φθόνου προήρχετο από το γεγονός ότι η διδασκαλία των ήταν διάφορος της διδασκαλίας του Χριστού. Νόμιζαν ότι ο Χριστός θα εγίνετο βασιλεύς και τότε τι θα εγίνετο εις αυτούς;

 Ποία θα ήτο η τύχη των; Υπήρχε κίνδυνος να χάσουν την θέσιν της αρχιεροσύνης των.  Ήλθε ο αρχιερεύς Χριστός και έκαμε όλους εκείνους που πίστευσαν εις Αυτόν βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα Αυτού.(Αποκάλυψης 1:6). Φθονούσαν το μέρος αυτό της διδασκαλίας του Χριστού που ανύψωνε τον αναγεννημένον άνθρωπον εις το αξίωμα και το προνόμιο του ιερέως και κατεβίβαζε τους αρχιερείς εις το ίδιο επίπεδο με τους άλλους πιστούς. Αυτό ο αρχιερείς δεν μπορούσαν να το χωνεύσουν. Αυτό θα έκαμνε τους ανθρώπους  να παύσουν να τους υπακούουν τυφλά. Και βέβαια φθονούσαν και φθονούν τον Χριστό οι αρχιερείς διότι οι πραγματικοί ακόλουθοι του Χριστού διακηρύττουν με τον συγγραφέα της προς Εβραίους επιστολής « Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν όστις διήλθεν τους Ουρανούς Ιησούν τον Υιόν του Θεού ας κρατώμεν την ομολογία. Διότι δεν έχομε αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήσει εις τας ασθενείας ημών αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζομε λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος δια να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.»(Εβραίους δ:14—16).        

Ενώπιον του θείου Αρχιερέως οι άνθρωποι αρχιερείς χάνουν την προγενέστερα των αξίαν. Οι αρχιερείς φθονούν τον Χριστόν διότι Αυτός καταργεί το σύστημα εκείνο που τους θεοποιούσε σχεδόν μπροστά στο λαό. Η διατήρησης του εκκλησιαστικού των συστήματος σήμαινε την προστασία της ατομικής τους ευημερίας. Τα ελατήρια του φθόνου ποτέ δεν είναι αγνά. Ο φθόνος είναι επικίνδυνος όταν κατακτά την καρδιά κάποιου που έχει θέσιν υπεύθυνη στην κοινωνία.

Πως ήταν δυνατόν οι αρχιερείς ν’ αγαπήσουν τον Ιησού ο οποίος έλεγε.»Επί της καθέδρας του Μωϋσέως κάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι πάντα λοιπόν όσα κι αν είπωσι προς εσάς να φυλάττητε κατά τα έργα αυτών μη πράττετε επειδή λέγουσι και δεν πράττουσι. Διότι δένουν φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιθέτουν επί τους ώμους των ανθρώπων δεν θέλουσι όμως ουδέ δια του δακτύλου αυτών να κινήσωσιν αυτά. Πράττουν δε πάντα τα έργα αυτών δια να βλέπωνται υπό των ανθρώπων και πλατύνουσι τα φυλακτήρια αυτών και

Μεγαλύνουν τα κράσπεδα των ιματίων αυτών και αγαπώσιν τον πρώτον τόπον εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και να ονομάζονται υπό των ανθρώπων Ραββί-Ραββί!»

(Ματθαίος 23: 2—8). Αντί αι καυστικαί αυταί παρατηρήσεις του Χριστού να τους κάμουν να μετανοήσουν τους έκαμαν να Τον φθονήσουν. Ο φθόνος σταύρωσε τον Χριστό. δεν μπορούσαν να βλέπουν Αυτόν να υψώνεται και αυτοί να ελαττούνται.

Ας αποβάλλουμε τον φθόνο από την καρδιά μας. Ένας Ρωμαίος πολίτης γνωστός δια τον φθόνον του. όταν κάποιος φίλος του μια μέρα τον είδε σκυθρωπό αναφώνησε: «Είτε κάποιο κακό του συνέβη  είτε κάποιο πολύ καλό συνέβη σε κάποιον άλλον». Η πρόοδος του Χριστού που δεν είχε που να κλίνει την κεφαλήν διήγειρε τον φθόνο των αρχιερέων. Ένας κεραμεύς φθόνησε κάποιον πλύστη ο οποίος διαρκώς προόδευε. Δια να τον βλάψει ο κεραμεύς  έπεισε τον βασιλέα να διατάξει τον πλύστη να πλύνει έναν από τους ελέφαντες του μέχρι να γίνει άσπρος δια να γίνει και βασιλεύς λευκού ελέφαντος.  Ο πλύστης όμως πολύ έξυπνος απάντησε στον βασιλέα ότι ήταν απαίτησης της τέχνης του δια να πλύνει κάτι καλά θα έπρεπε να το τοποθετήσει σε κατάλληλο και ευρύχωρο σκεύος. Τότε ο βασιλεύς εστράφη εις τον κεραμέα και τον διέταξε να κατασκευάσει ένα τέτοιο σκεύος για ελέφαντα. Το ετοίμασε αλλά μόλις ο ελέφαντας πάτησε το πόδι του το σκεύος κατεθρυμματίσθη. Ξανάκανε το σκεύος αλλ’ εις μάτην. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κεραμεύς ετιμωρήθη από τον βασιλέα δια την ανικανότητα του. πήγε να ανοίξει τον τάφο άλλου αλλ’ ανακάλυψε στο τέλος ότι ο τάφος ήταν για τον ίδιο.  Αυτό είναι το κατόρθωμα του φθόνου. Ο φθόνος σταύρωσε τον Χριστό αλλά στον σταυρό ο Χριστός ενίκησε τον φθόνο τον θάνατο εξιλέωσε τον άνθρωπο που δέχεται το καθαρτήριο αίμα που έχυσε επ’ αυτού.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤH

 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

30

Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

Η φιλαργυρία κατέκτησε την καρδιά του Ιούδα του Ισκαριώτη.

«Τότε υπήγεν εις των δώδεκα ο λεγόμενος Ιούδας ο Ισκαριώτης προς τους αρχιερείς και είπε: Τι θέλετε να μοι δώσητε κι εγώ θέλω σας παραδώσει αυτόν; Και εκείνοι έδωκαν εις αυτόν τριάκοντα αργύρια. Και από τότε εζήτει ευκαιρίαν δια να παραδώσει αυτόν»(Ματθαίος 26:14—16).  Μη νομίσετε προς στιγμήν ότι το χρήμα είναι κακόν αφ’ εαυτού. Σήμερα είναι το σύμβολον της αμοιβής του μόχθου της ανθρώπινης εργασίας. Η εργασία χωρίς χρήμα θα ήταν άχαρη. Το να προσπαθεί κανείς να κάμνει «χρυσόν» δεν είναι αμάρτημα να κάμνει όμως «χρυσό» εις βάρος του Χριστού είναι τρομερόν αμάρτημα. Κάθε τίμιος άνθρωπος έχει απόλυτο δικαίωμα να κάμνει χρήματα. Τούτο διαφέρει τελείως από την αμαρτία της φιλαργυρίας. Άλλο να κάμνει κανείς χρήματα και άλλο να τα’ αγαπά περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα. Το αντικείμενο της αγάπης μας πρέπει να είναι πρόσωπα και όχι πράγματα. Όταν ο άνθρωπος αγαπά το χρήμα περισσότερο απ’ ότι αγαπά τον Θεόν και τους συνανθρώπους του και θυσιάζει την ευημερία των άλλων δια την απόκτηση του χρήματος τότε ο άνθρωπος αυτός μπορεί να ονομαστεί φιλάργυρος και να καταταχθεί με τον Ιούδα ως ο σταυρωτής του Χριστού. Το χρήμα είναι δημιουργός απείρου καλού αλλ’ είναι και επικίνδυνο πολύ επικίνδυνο. Εξαρτάται από τον άνθρωπο που το κατέχει. Ίσως εάν το χρήμα ευρίσκετο εις διαφορετικά χέρια να καθίστατο  μεγάλα ευλογία αλλά δυστυχώς οι κατέχοντες αυτό τουλάχιστον η πλειονότης έχει αναπτύξει το ψυχολογικό σύμπλεγμα της φιλαργυρίας και όλοι εξεύρομε ότι η φιλαργυρία είναι ρίζα πάντων των κακών.

Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα. Ένας κτίστης ή εργολάβος αναλαμβάνει να κτίσει ένα σπίτι. Είναι φιλάργυρος. Η τιμιότης του επιτρέπει ένα ορισμένο κέρδος αλλ’ αυτός θέλει να κερδίσει περισσότερα. Το σπίτι κτίζεται η εμφάνισης του είναι καλή αλλ’ όχι και η ποιότητα. Η σταθερότητα και η ασφάλεια εξαρτώνται όχι από το φαινόμενο και την εξωτερική ωραιότητα αλλά από την ποιότητα των υλικών. Σε λίγο καιρό όλως απροσδόκητα η στέγη πέφτει και σκοτώνει ένα ή περισσότερα μέλη της αθώας εκείνης οικογένειας. Ποιος είναι ο φονεύς εις την περίπτωση αυτή. Ποιος είναι ο Ιούδας;

Ο ζαχαροπλάστης έχει μερικά γλυκά που έμειναν από την προηγούμενη ημέρα. Εξεύρει ότι η πώλησης των είναι επικίνδυνος δια την υγεία και την ζωή του κοινού. Από το άλλο μέρος αγαπά το χρήμα τόσο πολύ που δεν θέλει με κανένα τρόπο  να θυσιάσει τα κέρδη του. Το χρήμα πρέπει να ρεύσει μέσα στο ταμείο του άσχετα αν τούτο γίνει εις βάρος της ζωής των άλλων. Πωλεί τα γλυκίσματα και το αποτέλεσμα είναι η δηλητηρίασης τόσων προσώπων. Καμιά φορά οι τοιούτοι φονείς οι τοιούτοι Ιούδαι συλλαμβάνονται αλλά τις περισσότερες φορές ξεφεύγουν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αυτοί είναι οι Ιούδαι του εμπορικού κόσμου. Δυστυχώς ο κόσμος μας είναι γεμάτος απ’ αυτούς γι’ αυτό είναι και ταλαίπωρος. Η φιλαργυρία μας σταυρώνει τον Χριστό. τον θανατώνει. Χωρίς τον Χριστό η ευτυχία είναι αδύνατος. Πολλά είναι τα παραδείγματα του είδους αυτού. Πάρτε τον εργοστασιάρχη που κατασκευάζει πλοία. Έχει ατσάλι κατωτέρας ποιότητας που αν το χρησιμοποιήσει θα διπλασιάσει το κέρδος του. Η φιλαργυρία του ρίχνει στον βυθό της Θάλασσας πάμπολλους επιβάτες του πλοίου. Κανείς δεν εξεύρει γιατί το πλοίο βυθίστηκε. Το βύθισε η φιλαργυρία του εργοστασιάρχη. Οι σημερινοί Ιούδαι μπορούν να σκοτώσουν περισσότερους του ενός. Το όπλο αυτό στα χέρια του σημερινού ανθρώπου έχει καταντήσει επικυνδινωδέστατο. Δεν είναι ανάγκη να επαναφέρουμε τον Χριστό εις την γη για να Τον σταυρώσουμε. Ο ίδιος είπε: «Αληθώς σας λέγω καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου εις εμέ εκάμετε». Εάν με τη φιλαργυρία μας καταχρώμεθα τον εργάτη ή τον εργοδότη μας καταχρώμεθα τον Χριστό. Οτιδήποτε κάμομε εις βάρος της ευημερίας του πλησίον μας κατεβάζει εις το χαμηλό επίπεδο του Ιούδα του προδότη του Χριστού.

……………………………….

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

31

Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

 

Η φιλαργυρία έκαμε τον Ιούδα να προδώσει τον Χριστό. Ας εξετάσουμε ο καθένας μας τον εαυτό του μήπως και εμείς υποκείμεθα εις το ίδιο αμάρτημα. Τι να τον κάμομε τον χρυσό χωρίς τον Χριστό; Όταν όμως τον χρυσό μας τον βάλουμε στα χέρια του Χριστού η προκύπτουσα ευλογία είναι μεγάλη. Εις την καρδιά εκείνου που κατοικεί ο Χριστός είναι αδύνατον ο χρυσός να καταλάβει την πρώτη θέση. Πολύ δύσκολο όμως

Για τον Χριστό να κολλήσει σ’ εκείνου την καρδιά που έχει κατακτηθεί από τον χρυσό. Στην καρδιά του Ιούδα δεν έχει λάβει χώραν το θαύμα της αναγεννήσεως. Πως ήτο δυνατόν άνθρωπος αναγεννημένος σεσωσμένος δια της θείας χάριτος να πάει στους αρχιερείς και να τους πει: «Τι θέλετε μη δώσητε και εγώ θέλω σας παραδώσει αυτόν;»  Αδύνατον. Ο Χριστός ποτέ δεν είχε βασιλεύσει στην καρδιά του Ιούδα.

Προσέξτε και πάλι την στάση των αρχιερέων. Ήσαν πολύ έξυπνοι άνθρωποι. Ήξεραν την αδυναμία της ανθρώπινης ψυχής. Έπρεπε να βρουν κάποιο τρόπο να πραγματοποιήσουν την διακαή επιθυμία του φθόνου των. Το μέσον ήταν το χρήμα και η αγάπη του Ιούδα για το χρήμα. Προηγουμένως καταχράστηκαν την άγνοια του λαού για να πλουτίσουν το ταμείο τους. τώρα έχουν την χρηματική ευχέρεια να πληρώσουν τα χρήματα αυτά που ίσως πήραν με την διαβεβαίωση προς εκείνους από τους οποίους τα πήραν ότι οι ψυχές των συγγενών των θα μεταφέρονταν εις τόπο αναπαύσεως και ειρήνης. Αυτά τα χρήματα που ήταν η πληρωμή για αντιγραφικές προσευχές χρησιμοποιούνται τώρα δια να κορέσουν(χορτάσουν) την φιλαργυρία του Ιούδα εκείνο λοιπόν που πραγματικά σταύρωσε τον Χριστό ήταν το εκκλησιαστικό χρήμα το χρήμα των αρχιερέων. Το χρήμα που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς ιερούς χρησιμοποιήθηκε για να σταυρώσει τον Χριστό.

Πολλές φορές όταν μας παρουσιάζεται κάποιο έργο να κάμομε φαίνεται πως αυτομάτως η πρώτη ερώτηση που κάνομε είναι η εξής: «Τι θα μπορέσω να κερδίσω. Τι θα βγάλω;» Η φιλαργυρία είναι κληρονομιά του προπατορικού μας αμαρτήματος. Ανώτερος είναι εκείνος ο άνθρωπος που αντί να πει: «Τι θα κερδίσω; Λέγει: «Κατά πόσον θα ωφελήσω τον πλησίον μου κάνοντας το έργο αυτό;» εξεύρω  μερικούς που αυτοκαλούνται χριστιανοί μάλιστα κάμνουν και τους κήρυκες. Για ν’ αποκτήσουν χρυσό πωλούν αλκοολικά ποτά νικοτίνη πράγματα που δηλητηριάζουν τον οργανισμό του ανθρώπου. Βυθίζουν οικογένειες μέσα στην δυστυχία κάνοντας χρυσό και κατόπιν θέλουν να φέρουν τον Χριστό στις οικογένειες αυτές με τον ίδιο χρυσό που τις βύθισε στη φτώχεια και την απελπισία.

Υπάρχουν δυστυχώς εκκλησίες οι οποίες σταυρώνουν τον Χριστό το Σαββατόβραδο και την Κυριακή επιχειρούν  να τον λατρεύσουν. Το Σάββατο στο υπόγειο της εκκλησίας μεθούν και χορεύουν ίσως για να μαζέψουν χρήματα για κάποιο εκκλησιαστικό σκοπό την δε Κυριακή στον «ναό του Θεού» πάνω από το μπαρ ο κληρικός ευλογεί τα χρήματα αυτά. Οποία απάτη οποίον αίσχος οποία προδοσία του Χριστού! Ποτέ ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Εκείνο το οποίο χρειάζεται ο αυτοκαλούμενος χριστιανικός κόσμος της εποχής μας είναι ένας ατρόμητος Χρυσόστομος που από το χρήμα δεν δεσμεύεται για το χρήμα δεν θυσιάζει την αλήθεια του Ευαγγελίου με το χρήμα δεν πωλεί συγχωροχάρτια αλλά για τον Χριστό θυσιάζει και θυσιάζεται.

Ο μόνος που είναι ικανός να φονεύσει την αμαρτία της φιλαργυρίας από μέσα στην καρδιά μας είναι Εκείνος τον οποίο ο άνθρωπος σταύρωσε με την φιλαργυρία του ο Αιώνιος Υιός του Θεού ο Ιησούς Χριστός. Η σταύρωσή Του είναι ο θρίαμβος Του και όχι η ήττα Του. Είναι η πηγή της ανθρώπινης σωτηρίας. Μπορεί να γίνει και η πηγή της δικής σου σωτηρίας αν δεχθείς το εξιλαστήριο αίμα που ο Χριστός έχυσε για σένα.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

MPLOK

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

32--ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

 

Προσέξτε παρακαλώ μία προς μία τις συκοφαντίες του

πλήθους. « Και άρχισαν να κατηγορώσιν αυτόν λέγοντες: Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον καίσαρα λέγοντα εαυτόν ότι είναι ο Χριστός βασιλεύς». Κατηγόρησαν τον Χριστό ως υποσκάπτοντα την εθνική ευημερία τους και ως εμποδίζοντα την οικονομική ευστάθεια του έθνους. Με άλλα λόγια ως προδότη της πατρίδας του και ως κλέπτη του κρατικού ταμείου.  Η μεν πρώτη κατηγορία αφορούσε τους Ιουδαίους η δε δευτέρα τους Ρωμαίους κυβερνήτες. Οι κατήγοροι του Χριστού  ήσαν πολύ έξυπνοι. Ήξεραν τι να πουν στον Πιλάτο τον εκπρόσωπο του Ρωμαίου κατακτητή. Ήταν καθήκον του να προστατεύσει το Ιουδαϊκό έθνος από κάθε αναβρασμό εθνικό και να συλλέγει τους φόρους. Έτσι λοιπόν για τον Χριστό είπαν ότι δεν είναι πατριώτης ότι είναι κλέπτης διότι λέγει στους άλλους να μη πληρώσουν φόρους. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Όταν μερικοί δεν συμφωνούν μαζί μας σε ορισμένες θρησκευτικές δοξασίες αντί να μας αντιμετωπίσουν με Γραφικά επιχειρήματα εκτοξεύουν εναντίον μας κατηγόριες ανύπαρκτες και ψευδείς ότι δεν ήμαστε Έλληνες ότι επιχειρούμε την διάσπαση του Ελληνισμού και άλλα πολλά εξ’ ίσου ανόητα με εκείνα που ο όχλος έλεγε κατά του Χριστού. Πόσο χαμηλά κατέρχονται(κατεβαίνουν) οι τοιούτοι! Η συκοφαντία δεν ξέρει όρια δεν ξέρει που να σταματήσει. Ίσως  ν’ αρχίζει με ένα δράμι(γραμμάριο) αλήθειας αλλά το δράμι (γραμμάριο)αυτό της αλήθειας χάνεται μέσα στο καντάρι (ζυγαριά) της ψευδούς φαντασίας. Συκοφαντία και φαντασία περπατούν σφιχτά αγκαλιασμένες. Είναι δίδυμες αδελφές. Όπως η φαντασία δεν ξέρει τέλος και η συκοφαντία. Είθε ο Θεός να μας απαλλάξει από το τρομερό αυτό αμάρτημα.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

33

 

Η ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ

Πρόκειται περί της απολύσεως του Βαραββά ή του Χριστού. Ένας από τους δύο έπρεπε να ελευθερωθεί. Ο Πιλάτος είχε πιστοποιήσει ότι ο Χριστός ήταν αθώος.

Οι κατηγόριες του όχλου αποδείχτηκαν αστήρικτες κατηγόριες. Εσκέφθη όμως ο Πιλάτος τι θα έλεγε ο όχλος τι θα έκαμνε εν περιπτώσει που αυτός θα πήγαινε κατά της κοινής γνώμης; Ασφαλώς θα γινόταν μεγάλη ταραχή η οποία υπήρχε κίνδυνος να εκτοπίσει  τον Πιλάτο από την σπουδαία του θέση. Για να περνώ καλά πρέπει να τάχω καλά με τον κοσμάκη θα συλλογίστηκε ασφαλώς ο Πιλάτος. Έτσι συλλογίζονται πολλοί άλλοι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέται. Υπάρχει τελεία αδιαφορία για την αλήθεια για την δικαιοσύνη. Εις τις χριστιανικές εκκλησίες σήμερα οι ποιμένες βλέπουν πολλά τα άτοπα πολλά τα’ αντιχριστιανικά πολλά τα’ ανήθικα! Πόσοι όμως έχουν το θάρρος να νικήσουν την αμαρτία της ανθρωπαρέσκειας και να πουν το άσπρο – άσπρο και το μαύρο – μαύρο; «Ο Πιλάτος λοιπόν θέλων να κάμει στον όχλο το αρεστό απέλυσε εις αυτούς τον Βαραββά και παρέδωκε τον Ιησού αφού μαστίγωσε Αυτόν δια να σταυρωθεί»

(Μάρκος ιε:15). Ιδού άνθρωποι που διοικούσαν τότε οι δε σημερινοί μας κυβερνήται εις όλα τα επίπεδα της ζωής δεν είναι καθόλου καλύτεροι. Θέλουν να κάμουν εις τον όχλον το αρεστόν. Η ανθρωπαρέσκεια είναι αμαρτία άραγε; Και βέβαια διότι σταύρωσε τον Χριστό.

Αγαπητέ μου αναγνώστη μη προτιμήσεις να ευχαριστήσεις τον κόσμο τους συγγενείς τους φίλους σου σταυρώνοντας τον Χριστό αποδεχόμενος Αυτόν ως τον προσωπικό σου Σωτήρα κατατάσσεις τον κόσμο ως εχθρόν σου.

Κάποια κόρη ήλθε εις τον ιεροκήρυκα της και του είπε: «Μα αιδεσιμότατε όταν δεχθώ τον Χριστό πρέπει ν’ αφήσω τον κόσμο». Μη φοβάσαι της είπε ο ιεροκήρυξ «δεν θα είναι ανάγκη για σένα ν’ αφήσεις τον κόσμο μόνος του θα σε αφήσει». Και πραγματικά ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνην επί την γην δεν ήλθον να βάλω ειρήνην αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθα να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφη κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού. Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου δεν είναι άξιος εμού. Όστις εύρη την ζωήν αυτού θέλει απολέσει αυτήν και όστις απολέσει την ζωήν αυτού δι εμέ θέλει εύρη αυτήν».(Ματθαίος ι:34—39).

Η απόρριψης της αμαρτίας της ανθρωπαρέσκειας σημαίνει την επώμισιν (στους ώμους) του σταυρού του Χριστού. Είθε ο καθένας μας να εκλέξει τον Χριστό παρά την πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας.

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

 ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

34

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 4^ον

 ΕΝ ΣΟΙ ΛΕΙΠΕΙ

Ο Ιησούς μόλις άφησε τα παιδιά αφού τα αγκάλιασε και τα

ευλόγησε. Εκείνη ακριβώς την ώρα που έβγαινε στο δρόμο συνέβη το ακόλουθο περιστατικό.

«Έδραμε τις και γονυπετής έμπροσθεν αυτού ηρώτα αυτόν Διδάσκαλε αγαθέ τι να κάμω για να κληρονομήσω ζωή αιώνιο; Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν. Τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ειμή ο Θεός. Τας εντολάς εξεύρεις «Μη μοιχεύσεις Μη φονεύσεις Μη κλέψεις Μη ψευδομαρτυρήσεις Μη αποστερήσεις Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα». Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτόν Διδάσκαλε ταύτα πάντα εφύλαξα εκ νεότητος μου. Και ο Ιησούς εμβλέψας εις αυτόν ηγάπησεν αυτόν και είπε προς αυτόν. Εν σοι λείπει. Ύπαγε πώλησον όσα έχεις και δος εις τους πτωχούς και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ και ελθέ και ακολούθει μοι σηκώσας τον σταυρόν. Εκείνος όμως σκυθρωπάσας δια τον λόγον ανεχώρησε λυπούμενος διότι είχε κτήματα πολλά. Και περιβλέψας ο Ιησούς λέγει προς τους μαθητάς αυτού. Πόσον δυσκόλως θέλουσιν εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού οι έχοντες τα χρήματα». (Μάρκος 10:17—23). Αν και ο νέος αυτός εφύλαττε τας εντολάς  εν τούτοις επιθύμει να λάβει αιώνιο ζωή. Γι’ αυτό σπεύδει εις συνάντηση του Ιησού όστις είναι ο μόνος ο οποίος προσφέρει αιώνιο ζωή. Πολλά είχε ακούσει για τον Χριστό ήθελε όμως να Τον γνωρίσει προσωπικός και για πάντα να λύσει τις απορίες που είχε. Εις την ζωή του νέου αυτού υπήρχαν καλά πράγματα δια τα οποία ήταν άξιος συγχαρητηρίων. Εφ’ όσον ήταν ελλιπής εις ένα μόνο πράγμα  θα πει ότι στα άλλα όλα ήταν εν τάξει.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

35

ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

1/. Ο νέος αυτός δεν ήταν ελλιπής εις ηθικότητα.

Όταν ο Χριστός τον ρώτησε αν τηρεί τον νόμο χωρίς να διστάσει είπε: «Ταύτα πάντα εφύλαξα εκ νεότητος μου». Εάν αυτή η αξίωσης δεν ήταν αληθής ο Χριστός καρδιογνώστης όπως ήταν θα το έλεγχε και θα τον ντρόπιαζε για το ψέμα του. Ενθυμείσθε την περίπτωση της Σαμαρείτιδας; Όταν ο της είπε να πάει να φέρει τον άνδρα της αυτή αμέσως προσπάθησε να αποκρύψει την αμαρτωλή της ζωή και είπε: «δεν έχω άνδρα». Ο Ιησούς ήξευρε ότι αυτό δεν ήταν ορθό και αμέσως της αποκάλυψε ότι γνώριζε όλη της την ζωή λέγων: «Καλώς είπας ότι δεν έχω άνδρα διότι πέντε άνδρας έλαβες και εκείνος τον οποίον έχεις τώρα δεν είναι ανήρ σου τούτο αληθές είπας». Από το μάτι του Χριστού τίποτα δεν κρύβεται.

Σε συγχαίρουμε λοιπόν νέε μας για την ηθική σου για την τιμιότητα σου διότι είσαι πραγματικός κύριος αλλά σου λείπει ένα πράγμα.

2/. Δεν του έλειπε η εξωτερική θρησκεία. Ο Λουκάς μας λέγει ότι ο νέος αυτός ήτο άρχων το οποίο σημαίνει ότι ήτο μέλος του ανώτατου Ιουδαϊκού Εκκλησιαστικού Συνεδρίου του Σανχενδρείμ. Δεν ήταν δε εύκολο να γίνει κανείς μέλος του συνεδρίου αυτού. Έπρεπε να υπερέχει εις χαρακτήρα και εις θρησκευτικό ζήλο. Παρ’ όλον ότι ο άνθρωπος αυτό ήτο νέος κατόρθωσε ν’ ανέβει τόσο  ψηλά σ’ ένα τόσο σπουδαίο εκκλησιαστικό αξίωμα. Άλλο μέρος του Συνεδρίου αυτού ήτο ο Νικόδημος ο οποίος ήλθε εις τον Χριστό την νύχτα. Αυτός  ήταν γέρος. Δεν ήταν εύκολο κανείς στα νεανικά του χρόνια να καθίσει σ’ ένα τέτοιο συνέδριο. Απαιτείτε εξαιρετική ικανότης την οποίαν ο νέος μας είχε. Ούτε σήμερα δεν βλέπει κανείς μεγάλο εκκλησιαστικά αξιώματα να κατέχονται από νέους. Οι δεσπότες και πατριάρχες είναι συνήθως πρεσβύτεροι στην ηλικία. Παρ’ όλην όμως την ταχύτητα με την οποία ο νέος αυτός ανήλθε την κλίμακα της εκκλησιαστικής διακρίσεως ο Χριστός όταν τον αντίκρισε του είπε: «Εν σοι λείπει». Αυτό ασφαλώς θα τον καταλύπησε αλλά ήταν η αλήθεια κι’ έπρεπε να την μάθει επειδή αφορούσε το άτομο του. Ίσως και εμείς να ευρισκόμεθα εις την ίδια κατάσταση εις την οποία ευρίσκετο ο νέος της ιστορίας μας να είμαστε κατ’ εξοχήν θρήσκοι να μη αφήνουμε εορτή να μας φύγει να τηρούμε όλους τους εξωτερικούς τύπους να πηγαίνουμε  στην εκκλησία τακτικά και μάλιστα να κατέχουμε εκκλησιαστικό αξίωμα μεγάλο ή μικρό. Ο Χριστός και σε μας τολμά να πει: «Και τι με τούτο; Παρ’ όλη την εξωτερική σου θρησκεία σου λείπει κάτι!».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

36

3/. Δεν ήτο ελλιπής ευσεβείας. Ο Χριστός ήτο πρόσωπο άγνωστο εις αυτόν. Ποτέ δεν Τον είχε συναντήσει. Τον γνώριζε εκ φήμης μόνο. Και όμως μόλις Τον πλησιάζει γονυπετεί ενώπιον Του. Γονατίζομε μπροστά στα πρόσωπα που σεβόμεθα κι’ εκτιμούμε. Η πράξης λοιπόν  του νέου μας πείθει περί του σεβασμού τον οποίο είχε για Χριστό. Ασφαλώς μπορούσε με την πράξει του αυτή να βρει τον μπελά του. αλλοίμονο αν τον έβλεπαν οι συνάδελφοί του εκκλησιαστικοί άρχοντες να υποκλίνεται εις τον Ιησού τον οποίο μισούσαν και προσπαθούσαν να φονεύσουν. Για φανταστείτε π.χ. έναν Καθολικό Καρδινάλιο να υποκλιθεί και να γονατίσει μπροστά σ’ ένα εκκλησιαστικό αρχηγό ξένου δόγματος. Θα τα εύρισκε σκούρα με τον Πάπα! Παρ’ όλον όμως τον κίνδυνο που υπήρχε εις την έκφραση του σεβασμού του προς τον Χριστό ο νέος αυτός δεν μπορούσε να κάμει διαφορετικά έκαμε εκείνο που τον διέτασσε η συνείδησης  του ευρισκόμενος μπροστά στον Κύριο του ουρανού και της γης. Απέδωσε τον σεβασμό εκεί που ανήκε αψηφώντας τις συνέπειες. Όχι μόνον γονυπέτησε ενώπιον του Χριστού αλλά και τον προσφώνησε πολύ ευλαβώς:»Διδάσκαλε αγαθέ του λέγει: Ένας τίτλος μια τέτοια προσφώνησης σπανίως εδίδετο εις τους Ραβίνους υπό τον Ιουδαίων. Ώστε ο νέος αυτός απέδωσε εις τον Χριστόν μεγαλυτέρα τιμήν από εκείνη που ελάμβαναν οι εκκλησιαστικοί αρχηγοί του δόγματος του.

Κι’ αυτό ήταν επικίνδυνο γι’ αυτόν αλλά δεν τον ένοιαζε. Ήταν άνθρωπος ευθύς που την αλήθεια την έλεγε αλήθεια την ημέρα –ημέρα και το φως –φως. Και όμως το γονυπέτημα του και η προσφώνησης του να κολακεύσουν τον Χριστό λέγει εις αυτόν «Εν σοι λείπει!». Ευσεβής ίσως να είσαι. Πολλές μετάνοιες με το γόνατο κεκλιμένο μπροστά στην εικόνα του Χριστού μετάνοιες να κάνεις νομίζοντας ότι με τούτο θα κερδίσεις την εύνοια και την σωτηρία του Χριστού σε σένα το θρήσκο: «Εν σοι λείπει!»

4/. Ο νέος αυτός ήτο ορθόδοξος. Ορθόδοξος θα πει εκείνος που κατά την αντίληψη του δοξάζει ορθά. Ο άνθρωπος λοιπόν αυτός ανήκε στο ορθόδοξο δόγμα των Γραμματέων και Φαρισαίων και όχι στην αίρεση των Σαδδουκαίων που δεν πίστευαν ούτε στους αγγέλους ούτε στα πνεύματα ούτε στην αθανασία της ψυχής ούτε στην αιώνια ζωή. Πως όμως το ξέρουμε ότι ο νέος ήταν ορθόδοξος; Από το γεγονός ότι ήρθε εις τον Χριστόν ζητώντας να λάβει αιώνιο ζωή. Εάν ήταν Σαδδουκαίος δεν θα επεδίωκε ένα τέτοιο πράγμα διότι δεν θα το πίστευε. Όχι κάθε άλλο παρά αιρετικός παρά ορθολογιστής ή σκεπτικιστής ήταν ο νέος της ιστορίας μας. Ήταν καμάρι της τότε ορθοδοξίας. Το «πιστεύω» της θρησκείας του το ήξευρε απ’ έξω και ανακατωτά. Και όμως παρ’ όλην την ορθοδοξία του ο Χριστός του είπε: «Εν σοι λείπει!».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

37

5/. Δεν ήτο ελλιπής ειλικρινείας. Η αξίωσης του ότι ετήρει τας εντολάς ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη. Ο Χριστός του ανέφερε μόνο ολίγας : «Μη μοιχεύσης μη φονεύσης με ψευδομαρτυρήσεις». Αυταί ήσαν κάπως χονδραί και μεγάλαι αμαρτίαι. Αλλά προχωρεί και σε κάτι άλλο: «Μη αποστερήσεις»

Ποιος μεταξύ των αρχιερέων της εποχής εκείνης ακόμη και της σημερινής μπορεί να πει εν πάση ειλικρίνεια ότι πάντοτε και πάντα υπήρξε τηρητής της εντολής αυτής; Ελάχιστοι. Προσέξατε πως ο Χριστός ομίλησε περί αυτών εις τους όχλους και προς τους μαθητάς Αυτού. : «Επί της καθέδρας του Μωϋσέως εκάθισαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι πάντα λοιπόν όσα αν είπωσι προς εσάς να φυλάττητε –φυλάττετε και πράττετε κατά δε τα έργα αυτών μη πράττετε επειδή λέγουσι και δεν πράττουσι. Διότι δένουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιθέτουσι επί τους ώμους των ανθρώπων δεν θέλουσι όμως ουδέ δια του δακτύλου αυτών να κινήσωσι αυτά. Πράττουσι δε πάντα τα έργα αυτών δια να βλέπωνται υπό των ανθρώπων και πλατύνουσι τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών και αγαπώσι τον πρώτον τόπον εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και να ονομάζονται υπό των ανθρώπων Ραββί-Ραββί…. Ουέ εις εσάς γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί διότι κλείετε την βασιλεία των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων επειδή σεις δεν εισέρχεστε ουδέ τους εισερχομένους αφήνετε να εισέλθωσι. Ουέ  εις εσάς γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί διότι κατατρώγετε τας οικίας των χηρών και τούτο επί προφάσει ότι κάμνετε μακράς προσευχάς…. Ουέ εις εσάς…διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και πινακίου έσωθεν όμως γέμουσιν εξ’ αρπαγής και ακαθαρσίας» (Ματθαίος κεφ: 23). Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται είχαν εμποροποιήει την θρησκεία. Το μήκος των προσευχών εξαρτιόταν από πόσα χρήματα μπορούσαν οι «πιστοί ¨να πληρώσουν.  Τον παράδεισο είχαν μονοπώλιο και τον πουλούσαν στη μαύρη αγορά. Μη νομίσετε ότι η μαύρη αγορά περιορίζεται μόνο στο εμπόριο εκτείνεται και μέσα σ’ αυτές τις σημερινές οργανωμένες εκκλησίες. Κάποιος είπε πως τότε ο Πέτρος και ο Ιωάννης είπαν εις τον χωλό έξω της ωραίας Πύλης «Αργύριον και χρυσίον ημείς δεν έχομεν αλλ’ ότι έχομεν τούτο σοι δίδομεν. Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου σηκώθητι και περιπάτει» (Πράξεις κεφ: γ).

Αλλά σήμερα στο Βατικανό ο όρος αντεστράφη. Εκεί όπως και αλλού μπορούν να πουν: «Αργύριον και χρυσίον ημείς έχομεν αλλά δεν μπορούμε να σου πούμε: εν τω ονόματι του Χριστού σηκώθητι και περιπάτει». Πως πραγματικά έχει καταντήσει ο κόσμος μας! Εις τι χαμηλό επίπεδο. Ακόμη και την δύσκολη στιγμή του θανάτου εκμεταλλευόταν διότι ο Χριστός τους κατηγορεί ως εισερχόμενους και κατατρώγοντας τας οικίας των χηρών. Σαν να μη έφθανε η θλίψις των και βρίσκονται εκείνοι που θα έπρεπε να τις παρηγορήσουν κι ‘ εξυψώσουν ηθικώς και οικονομικώς και κάμνουν το φορτίο τους βαρύτερο.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

38

Ο νέος της ιστορίας μας αποτελούσε εξαίρεση. Δεν ήταν τέτοιος χαμένος. Ήταν ειλικρινής. Δεν αποστερούσε κανένα ούτε της ηθικής ούτε της οικονομικής του ακεραιότητας και ευημερίας. Αυτός έπραττε εκείνα που κήρυττε. Ήταν πλούσιος αλήθεια αλλά τα χρήματα φαίνεται απέκτησε εντίμως ή κληρονόμησε. Δεν εμποροποίησε την θρησκεία δεν πωλούσε προσευχές δεν ήταν υποκριτής αλλά ειλικρινέστατος περπατούσε σύμφωνα με το φως που είχε. Όταν είπε: «Διδάσκαλε ταύτα πάντα εφύλαξα εκ νεότητος μου» δεν κοίταζε να δει αν ήταν μόνος του δεν προσπάθησε να μη τον ακούσουν εκείνοι που ήξεραν την ζωή του.  Πόσες φορές εμείς είμαστε πρόθυμοι να κάμομε μεγάλες αξιώσεις και ισχυρισμούς και κομπασμούς της ηθικής μας ακεραιότητας αλλά συνήθως θέλομε να τις κάνομε σ’ εκείνους που δεν μας ξέρουν καλά που δεν είναι γνώσται της ιδιαιτέρας μας ζωής. Τον νέο μας ούτε οι φίλοι του ούτε ο Χριστός μπόρεσαν να διαψεύσουν ως μη τηρήσαντα τας προαναφερθείσας εντολάς.

«Εύγε νέε δια την ειλικρίνεια σου» θα του έλεγε ο Χριστός.

«αλλά σου λείπει ένα πράγμα ακόμη!»  

 «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

39-

--04--Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣ

Εις το προηγούμενο κεφάλαιο μελετήσαμε πέντε από τα καλά προτερήματα του νέου που ήλθε στον Χριστό.

Αυτά δε ήσαν η ηθικότης του η εξωτερική του θρησκεία η ευσέβεια του η ορθοδοξία του και η ειλικρίνεια του. Μπορούμε όμως να τον συγχαρούμε και δι’ άλλα πράγματα δια τα οποία δεν ήταν ελλιπής.

1/. Δεν ήταν ελλιπής ζήλου.—Η περιγραφή είναι: «έδραμε τις και γονυπετήσας έμπροσθεν αυτού(του Ιησού)ηρώτα αυτόν Διδάσκαλε αγαθέ τι να κάμω δια να κληρονομήσω ζωήν αιώνιον». (Μάρκου 10:17). Ο νέος έδραμε προς τον Χριστό. αυτό είναι χαρακτηριστικό του ζήλου τον οποίο είχε για να συναντήσει και συνομιλήσει με τον Χριστό. Ο Νικόδημος πήγε να δει τον Χριστό τη νύκτα αυτός όμως πήγε την ημέρα

Τρεχάτος. Είδε  τον Χριστό να περπατά στο δρόμο μετά που είχε ευλογήσει τα παιδιά. Δεν ήταν ανάγκη να ρωτήσει ποιος ήταν. Τα μάτια του όχλου αδιάκοπα Τον παρακολουθούσαν. Η ακοή του ονόματος Του έφθανε σε κάθε γωνιά της Παλαιστίνης. Προηγουμένως είχε λάβει χώραν συζήτησης περί του γάμου του διαζυγίου και της επανασυζεύξεως των διαζευγμένων. Όχλοι ήσαν συναθροισμένοι γύρω Του και τους εδίδασκε. Μετά την συζήτησι και προτού απολυθεί ο όχλος έφεραν τα παιδάκια να τα ευλογήσει. Αμέσως κατόπιν παρουσιάζεται περιπατών εις την οδόν όταν τον πλησίασε ο νέος της ιστορίας μας. Έτρεξε για να Τον προφθάση. Φοβήθηκε μήπως χάσει την ευκαιρία αυτή η οποία ίσως να ήταν μοναδική. Είχε τεράστιο ζήλο! Για φανταστείτε έναν αρχιερέα ένα μέλος του ανώτατου δικαστηρίου να σπρώχνει τον κόσμο για να συναντήσει τον κεκηρυγμένον κατ’ αυτούς εχθρό της οργανωμένης τους θρησκείας. Εχρειαζόταν θάρρος για να κάμει ένα τέτοιο πράγμα. Τα βλέμματα του είχαν προσηλωθεί προς τον Χριστό κι’ έπειτα να Τον συναντήσει αμέσως. Α! πως και εμείς θα έπρεπε να τον μιμηθούμε τον νέο αυτόν εις το σημείο τούτο. Πόσοι από μας άραγε έχομε τον ίδιο ζήλο; Ποθούμε να συναντήσουμε τον Χριστό με τόση λαχτάρα για να πληροφορηθούμε πως μπορούμε να λάβουμε αιώνια ζωή; Συνήθως τρέχουμε για πολλά άλλα πράγματα σπανίως όμως για να πλησιάσουμε τον Χριστό. τρέχουμε εις τους χορούς εις τις διασκεδάσεις εις τα χαρτοπαίγνια εις τις εργασίες μας προς απόκτηση των υλικών αγαθών εις την συνάντηση συγγενών και φίλων μας αλλά πόσοι από εμάς τρέχουμε εις τον οίκο του Κυρίου για να προσευχηθούμε για να λατρεύσουμε τον  Θεό εν Πνεύματι και αληθεία; Όλες σχεδόν οι εκκλησίες είναι άδειες. Πόσες φορές ρωτώ γνωστούς «Θα έλθετε εις την εκκλησία αύριο;» Η απάντηση τις περισσότερες φορές είναι «Αν δεν μου τύχη τίποτε άλλο!» Η βασιλεία του θεού εις την ζωή μας κατάντησε το τελευταίο πράγμα αντί να είναι το πρώτο. Τρέχουμε – τρέχουμε μοχθούμε τόσο για τα υλικά που δεν έχουμε δύναμη για τα πνευματικά. Ο νέος της ιστορίας μας δεν μας έμοιαζε. Ήταν ζηλωτής αλλά παρ’ όλο τον ζήλο του ο Χριστός του είπε: «εν σοι

λείπει».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

40

2/. Ο νέος αυτός ήταν σκεπτικός. Σαν παράδοξη πρότασης είναι αυτή γιατί η νεότης και η σκεπτικότης συνήθως δεν συμβαδίζουν. Οι νέοι μας σήμερα είναι επιπόλαιοι δεν κάθονται να σκεφθούν τις συνέπειες των πράξεων των. Εάν σκέπτονταν δεν θα έκαμναν ότι κάμνουν. Κάποιος είπε ότι κερδίζομε τη μισή μάχη όταν κατορθώσομε να πείσουμε τους ανθρώπους να σκέπτονται.

Ο νέος αυτός ήξερε να σκέπτεται. Μελέτησε προσεκτικά τον νόμο και προσπάθησε κατά δύναμη να τον τηρήσει. Συλλογίσθηκε όμως: εάν ο νόμος ήταν αρκετός τότε γιατί να έλθει ο Χριστός; Σκέφθηκε μήπως του έλειπε κάτι. Ο νόμος δεν μπορούσε να του προσφέρει αιώνια ζωή την οποία ο Χριστός προσέφερε. Τι έπρεπε να κάμει; Να εμείνει εις τον νόμο ή να προσέλθει εις τον Χριστό να μάθει εκείνο που δεν ήξευρε; Διάλεξε το δεύτερο και πολύ ορθά σαν σοφός που ήταν. Η  έρευνα είναι σπουδαίο προτέρημα. Δεν ακολούθησε το παράδειγμα πολλών συναδέλφων του που κατηγορούσαν τον Χριστό ως απατεώνα ως διάβολο χωρίς  να Τον ακούσουν χωρίς καν ν’ ανταλλάξουν μια κουβέντα μαζί Του. αυτό κάνουν πολλοί σήμερα. Χωρίς να μελετήσουν να γνωρίσουν εκφέρουν βεβιασμένη γνώμη. Είναι μεγάλη χάρις να σκέπτεται κανείς προτού αποφασίσει. «Τα πάντα δοκιμάζετε το καλόν κατέχετε». Το «πίστευε και μη ερεύνα» είναι σατανικό. Ερεύνησε και πίστευσε. Αυτό έκαμε ο νέος μας. Ήθελε να σχηματίσει προσωπική γνώμη για τον Χριστό και όχι απλώς να καταβροχθίσει τι του έλεγαν οι άλλοι περί Αυτού. Είχε αυτοδεδικαιομένον νου αλλ’ εκζητούσαν καρδίαν.  Ας έχομε και νου και καρδιά ανοικτή για την αλήθεια που μας παρουσιάζεται από το στόμα του Χριστού.

3/. Δεν ήτο ελλιπής θελήσεως. «Τι να κάμω δια να κληρονομήσω ζωήν αιώνιον;»  Ήταν πρόθυμος να κάμει οτιδήποτε του ζητείτο να υποστεί οιανδήποτε θυσία να καταβάλει κάποιο νενομισμένο ποσό για να αγοράσει την αιώνια ζωή. Ο καημένος νόμιζε ότι η σωτηρία της ψυχής αγοράζεται ενώ προσφέρεται τελείως δωρεάν. Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε απολύτως τίποτα αλλά απλώς να δεχθούμε το έργο που ο Χριστός έκαμε για μας. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Κατά χάριν είθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων δια να μη καυχηθεί τις.(Εφεσίους 2:8—9).  «Αλλ’ ότε εφανερώθει η Χρηστότης και η φιλανθρωπία  του σωτήρος ημών Θεού ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς δια λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ’ ημάς δια του Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών ίνα δικαιωθέντες δια της χάριτος εκείνου κληρονόμοι κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής». (Τίτος 3:4—7).

Άσχετο όμως αν η σωτηρία είναι δωρεάν. Υπάρχει ανάγκη θελήσεως εκ μέρους μα να σωθούμε. Ο Χριστός μπορεί να σώσει εκείνους μόνο που θέλουν να σωθούν. Σήμερα το πρωί διασχίζαμε την Αδριατική Θάλασσα με πλοίο διακρίναμε μια βαρκούλα με τέσσερις νέους που μας έδωσαν το σύνθημα ότι ήταν ναυαγοί. Αμέσως το πλοίο μας σταμάτησε και περίμενε τους ναυαγούς να μας πλησιάσουν. Στο πλοίο μας υπήρχε σωτηρία γι’ αυτούς αλλά έπρεπε οι ίδιοι να θέλουν να σωθούν. Εν μέρει πρέπει να κάμομε και εμείς. Ο Χριστός είναι πρόθυμος να μας σώσει «θυσιασθείς υπέρ ημών» πρέπει όμως και εμείς να δεχθούμε το δώρο αυτό της αιώνιας ζωής. Και όμως παρά την καλή θέληση του νέου να κάμει ή να δώσει για την σωτηρία του ο Χριστός του λέγει: «Εν σοι λείπει».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

41

4/. Ο νέος αυτός ήταν ταπεινός. Ήταν γνωστό ότι ο Ιησούς δεν είχε που να κλίνει την κεφαλή. Γεννήθηκε μέσα στη φάτνη και μεγάλωσε στο φτωχικό σπίτι ενός μαραγκού. Εκουσίως (ήταν γνωστό σε όλους)πτώχευσε για να πλουτίσει εμάς με την χάριν Του. τουναντίον ο νέος της ιστορίας μας ήταν πλούσιος και είχε υψηλή θέση εις την κοινωνία και όμως συγκατανεύει να συναντηθεί με τον πτωχό Ναζωραίο. Η πραγματική μεγαλειότης είναι εκείνη που εξεύρει να ταπεινώνεται. Η ταπείνωσης είναι απαραίτητος όρος της συναντήσεως μας με τον Χριστό. Εάν  «ο λαός μου»  λέγει ο Θεός «επί τον οποίον εκλήθη το όνομα μου ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι και εκζητήσουν το πρόσωπον μου και επιστρέψωσιν από των οδών των πονηρών τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών» (Β΄ Χρονικών 7:14). Ο Θεός αντιτάσσεται εις τον υπερήφανο άνθρωπο τον απεχθάνεται τον ταπεινό όμως προσδέχεται. Με όλη όμως την ταπείνωση του νέου μα ο Χριστός του λέγει: «Εν σοι λείπει»

ΤΙ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΕΙΠΕ;

Ιδού τι του είπε ο Χριστός: «Εν σοι λείπει ύπαγε πώλησον όσα έχεις και δος εις τους πτωχούς και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ και ελθέ και ακολούθει μοι σηκώσας τον σταυρόν» (Μάρκος 10:21). Αυτή δεν είναι γενική απαίτησης του Χριστού από εκείνους που θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Ο Χριστός ως καρδιογνώστης ήξευρε ποιος ήταν ο καλός μας νέος και τον πάτησε να ιδεί τι θα έκαμνε.

Μερικοί νομίζουν πως ειδωλολάτρης είναι μόνο εκείνος που κάμνει μια εικόνα ή ένα άγαλμα προσώπου ή ζώου ή πράγματος και το λατρεύει.  Η αντίληψης αυτή είναι λανθασμένη. Είδωλο σημαίνει το πράγμα ή πρόσωπο που κατακτά απόλυτα την αγάπην και αφοσίωση μας. Εις την περίπτωση αυτήν το είδωλο του νέου ήταν ο πλούτος του και τα υπάρχοντά του. δεν ήταν αμάρτημα που είχε κτήματα χρήματα υπάρχοντα. Το αμάρτημα συνίστατο εις την θέση που είχε δώσει στα χρήματά του. τα είχε κάμει το είδωλο του. τα απέκτησε τιμίως αλλά τα χρήματα τον κατέκτησαν. Εφ’ όσον εμείς κατέχουμε αυτά είναι εν τάξει αλλ’ όταν εκείνα μας κατέχουν τότε αλλοίμονο γίνονται το είδωλό μας ο θεός μας. Μία από τις πρώτες εντολές του θεού ήταν: «Μη έχεις άλλους Θεούς πλην εμού… διότι εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος» (Έξοδος κεφ:20). Αυτό ακριβώς υπονοούσε ο Χριστός όταν είπε: «Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού». (Ματθαίος 10:37). Ακόμη και αυτοί οι γονείς μας τα απιδιά μας η σύζυγος ή ο σύζυγος μας μπορούν να γίνουν τα είδωλά μας που μπορούν να μας αποκλείσουν τον ουρανό. Το είδωλό μας πρέπει να είναι μόνον ο Θεός και κανένα άλλο πράγμα ή πρόσωπο. Οτιδήποτε παίρνει την θέση του θεού μας κατεβάζει στο χαμηλό επίπεδο

του ειδωλολάτρη. «Ύπαγε όσα έχεις και δος εις τους πτωχούς». Τι ήθελε να πει μ’ αυτό ο Χριστός;

1/. Να εγκαταλείψεις το είδωλό σου. Εφόσον αυτά τα χρήματα δεν υπάρχει καλλίτερος τρόπος του να απαλλαγής από το να θέσεις τα υπάρχοντά σου σε καλή χρήση. Δίδοντας τα στους πτωχούς και τον εαυτό σου ωφελείς και τους άλλους ανακουφίζεις. Ακράδαντα πιστεύω ότι η ευτυχία και η χαρά που ο δίδων σπείρει μέσα στη δικιά του την καρδιά είναι απειράκις μεγαλυτέρα από την ευτυχία που δανείζει στον δυστυχισμένο συνάνθρωπο του. βοηθώντας άλλους βοηθούμε τους εαυτούς μας.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

42

 

2/. Να σηκώσεις τον σταυρόν» Τον ειδωλοποιηθέντα πλούτον σου και τον σταυρό δεν θ’ αντέξεις να σηκώσεις ταυτόχρονα. Πρέπει να απαλλαγής του ενός για να σηκώσεις τον άλλον. Δεν λέγει ο Χριστός «σηκώσας τον σταυρόν στο» αλλά «σηκώσας τον σταυρόν». Όχι  τον δικό σου αλλά τον σταυρό του Χριστού και τον σταυρό των συνανθρώπων σου. ο σταυρός τον οποίο καλούμεθα να σηκώσουμε είναι η τιμή της ποιότητας μας προς τον Χριστό. Ο δρόμος του Χριστού ασφαλώς είναι ελαφρότερος του βαρετού ειδώλου σου.

3/. Ακολούθει μοι. Όταν έχεις την αιώνιο ζωή δεν είναι ανάγκη να στηρίζεσαι στα υλικά σου αγαθά. Ακολούθει μοι όπου πάω. Εμπιστεύσου με σε κάθε βήμα της ζωής. Είμαι οδηγός ασφαλής λέγει ο Χριστός. Για να μπορέσουμε όμως να ακολουθήσουμε τον Χριστό πρέπει να είμαστε ελεύθεροι από κάθε άλλο βάρος από κάθε αμαρτία και ν’ αφήσουμε το παράδειγμα Του να γίνει ο κανόνας της ζωής μας.

                     «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ

Ήταν δύσκολη απαίτησης του Χριστού για τον νέο. Δεν μπορούσε να δει πως τα μη βλεπόμενα είναι επισφαλή και πρόσκαιρα. Την πίστη του δεν μπόρεσε να βάλει στα μη βλεπόμενα αλλά πιο πραγματικά από τα βλεπόμενα. Γι’ αυτό αναγινώσκομεν περί αυτού: «Εκείνος όμως σκυθρωπάσας δια τον λόγον ανεχώρησε λυπούμενος διότι είχε κτήματα πολλά». Η λύπη του σας βεβαιώ δεν ήταν στιγμιαία αλλά έμεινε μαζί του και σ’ όλη τη ζωή του και σ’ όλη την αιωνιότητα.

Έτσι ο νέος μας προτίμησε τα πρόσκαιρα παρά τα αιώνια. Άραγε ποια θα είναι η δική μας εκλογή και απόφαση φίλε αναγνώστα; Τα επίγεια παρέρχονται τα δε ουράνια μένουν εις τον αιώνα.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

43

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 5^ον

 

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ολίγοι είναι εκείνοι στον σημερινό μας που ξέρουν τη σημασία και την αξία της προσευχής. Νομίζουν ότι είναι επαναλήψεις ορισμένων φράσεων ή τροπαρίων ή ορισμένες κινήσεις του σώματος. Προσευχή δεν είναι πράγμα εξωτερικό αλλ’ η επικοινωνία με τον Θεό. είναι κλειδί που μας έχει δώσει ο θεός δια να μας θέτει εις επικοινωνία με τον αόρατο κόσμο. Η προσευχή δεν είναι ευγλωττία αλλά ένθερμος προσπάθεια με το συναίσθημα της αδυναμίας μας. Δεν είναι ρητορικοί λόγοι αλλά κατάνυξης καρδιάς. Πολύ ωραία ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «Η προσευχή είναι λιμήν εις τους χρειαζούμενους άγκυρα ασφαλής εις κυμαινομένους παρηγορία εις τους πενθούντας ασφάλεια εις τους πλουσίους ίασης εις τους αθενούντας φύλαξ εις τους υγιαίνοντας εν γένει δε ουδέν υπάρχει της προσευχής ισχυρότερον». Ο δε Γρηγόριος ο Νύσσης λέγει: «Η προσευχή είναι σωφροσύνης φυλακτήριον παρθενίας σφραγίς θυμού παιδαγωγία τύφου κατακτήριον μνησικακίας καθάρσιου φθόνου καθαίρεσης ειρήνης ασφάλεια». Ω! εάν γνωρίζατε τι είναι να προσεύχεσθε! Ω! εάν ο Θεός σας έδιδε την χάριν ν’ αγαπάτε την προσευχή. Οποία γαλήνη εις την ψυχήν σας οποία αγάπη εις την καρδιά σας! οποία χαρά θα λάμπει εν τη εκφράσει του προσώπου σας έστω και αν τα δάκρυα εκ των οφθαλμών σας!» Αυτοί ήταν οι λόγοι που η βασίλισσα των Ελλήνων Όλγα κάποτε προς τον λαό της και προς εμάς σήμερα. Εξακολουθεί δε: «Ω! ναι! εάν γνωρίζετε πώς να προσεύχεσθε και εάν αγαπάτε την προσευχή πόσον καλή και χρήσιμος καρποφόρος και πολύτιμος θα ήταν η ζωή σας. τίποτα δεν ανυψώνει τόσο την ψυχή όσο η προσευχή.

Ο Θεός τόσο συγκαταβατικός προς την ψυχή όσο την ανυψώνει μετ’ αυτού εις τας χώρας του φωτός και της αγάπης και όταν η προσευχή τελειώσει η ψυχή επιστρέφει εις τα καθημερινά της καθήκοντα μάλλον πεφωτισμένη την διάνοια μάλλον πρόθυμος την θέληση. Είναι πεπληρωμένη υπό θείας αίγλης ην εκχέει αφθόνως εφ’ όλων οίτινες τη πλησιάζουν»       

«Εάν θέλεις να ευδοκιμήσεις εν ταις σπουδές σου με την επιτυχία ήτις εξαγιάζει προσευχήθητι πριν αρχίσεις».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

44

 

«Εάν θέλεις να ευδοκιμήσεις εν τι μετά των άλλων συναναστροφή προσευχήθητι πριν γίνεις οικείος αυτών»  

«Τίποτε δεν καταπραΰνει και ηδύνει την ζωή τόσο όσο η προσευχή». «Προσευχή είναι το κλειδί όλων των ουρανίων θησαυρών και δι’ αυτής εισδύομε εν τω κέντρω της χαράς της δυνάμεως του οικτιρμού και της θείας Αγαθότητας….  Απολαμβάνομε πάσαν ευτυχία εξ όλων των περί ημάς όπως ο σπόγγος βυθιζόμενος εις την Θάλασσα απορροφά άνευ προσπάθειας τινάς το ύδωρ το οποίο τον περικυκλώνει….  Η χαρά εκείνη η δύναμης ο οίκτος και η αγαθότης καθίστανται ιδικά μας». Θα ήταν δύσκολο να βρει κανείς έναν ικανοποιητικό ορισμό της προσευχής. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε πως προσευχή είναι συνεργασία με τον Θεό. Είναι η συμμόρφωσης των επιθυμιών μας της θελήσεως μας και της ζωής μας με το Θεό. Είναι η συμμαχία μας με τον Ουράνιο Πατέρα δια την προσευχή και όχι η προσπάθεια μας να πείσουμε τον Θεό να κάμει το αρεστό σε μας. Είναι η συνάντησης της βουλής μας με την βουλή Του. Τι δε  είναι βουλή παρά αυτό τούτο το είναι μας ολόκληρος ο ψυχικός μας κόσμος. Προσευχή λοιπόν είναι η εναρμόνισης της ζωής μας του εαυτού μας προς τον Θεό. Η προσευχή κουρδίζει το βιολί της ζωής μας ούτως ώστε να μη γίνεται παραφωνία. Η προσευχή κατορθώνει να καθαρίσει τόσο την ψυχή μας να εξαγιάσει τις πράξεις μας που στην πραγματικότητα δεν εξεύρουμε που τελειώνουν οι δικές μας επιθυμίες και που αρχίζουν  οι επιθυμίες του  Θεού για μας. Το θέλημα μας και το θέλημα Του γίνονται ένα. Εφ’ όσον οι επιθυμίες του Θεού και οι δικές μας είναι οι αυτές αποφάσεις μας συμφωνούν και η δύναμης του Θεού γίνεται δύναμης μας. Αλλ’ η δύναμης Του είναι παντοδυναμία. Ιδού λοιπόν! Χάνοντας την δική μας δύναμη μέσα στην παντοδυναμία Του γινόμαστε και εμείς παντοδύναμοι! Δια της προσευχής. Δεν είναι δυνατόν να μάθουμε την τέχνη της κατά Θεόν ζωής εάν δεν απαιτήσουμε την συνήθεια της προσευχής.

«Είναι αδύνατον να καταλάβουμε πως κατορθώνετε ότι

Κατορθώνετε εσείς οι  χριστιανοί» είπαν μερικοί φοιτητές της κοινωνιολογίας σ’ ένα χριστιανό συμφοιτητή τους. Και βέβαια! Γιατί πίσω από τα κατορθώματα των χριστιανών είναι η προσευχή η κινητήριος δύναμης που ενισχύει τον χριστιανό αν και κοινός άνθρωπος να κάμνει εξαιρετικά πράγματα.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

45

 

Ας ακούσουμε τον Χριστό: «Και εγώ σας λέγω Αιτείται και θέλει σας δοθεί ζητείτε και θέλετε ευρεί κρούετε και θέλει σας ανοιχθεί. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθεί. Και εάν τις εξ’ υμών είναι πατήρ και ο υιός αυτού ζητήσει άρτον μήπως θέλει δώσει εις αυτόν λίθον; Και εάν οψάριον μήπως αντί οψαρίου θέλει δώσει εις αυτόν όφιν;  Η εάν ζητήσει ωόν μήπως θέλει δώσει εις αυτόν σκορπίον; Εάν λοιπόν σεις πονηροί όντες εξεύρετε να δίδετε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας πόσο μάλλον ο Πατήρ ο Ουράνιος θέλει δώσει Πνεύμα Άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;»(Λουκάς 11:9—13).

Εάν ο καθένας μας αντιλαμβανόταν την αξία και το προνόμιο της προσευχής! Οι μοντέρνοι άνθρωποι νομίζουν πως είναι πράγμα απαρχαιωμένο. Πόσοι είναι εκείνοι που προτού φάγουν προτού γευθούν τ’ αγαθά του Θεού κλίνουν τας κεφαλάς τους και λέγουν: «Από σου Θεέ μας προέρχεται πάσα δόσης αγαθή και παν δώρημα τέλειον». Πόσοι προσεύχονται προτού κατακληθούν; 

Στο τραίνο μπήκαν αρκετοί κύριοι που φαίνεται ότι επέστρεψαν από το χαρτοπαίγνιο. Ήλθε η ώρα του ύπνου. Ένα αγοράκι προτού κατακλιθή γονάτισε στο διάδρομο φορώντας τις πιτζάμες του και άρχισε να προσεύχεται. Η πράξης αυτή του παιδιού κατέπληξε τους κοσμικούς κυρίους οι οποίοι μόλις αντελήφθησαν τι έκαμνε το παιδί κράτησαν απόλυτη σιωπή. Οι σκληρές καρδιές των μαλάκωσαν και τα μάτια τους γέμισαν δάκρυα. Ένας κύριος γύρισε προς το γονατιστό παιδάκι και είπε: «Θα ήθελα να μάθω τι έχει το αγοράκι αυτό που εγώ έχω χάσει!». Ο Μακένζη Κίνγκ επί πολλά έτη πρωθυπουργός του Καναδά λέγει: «Αντιμετωπίζω τα προβλήματα του γραφείου μου με πίστη και σταθερότητα όταν κάθε μέρα ξοδεύω λίγη ώρα με τον Θεό σε προσευχή».

Μια νέα κυριολεκτικά ράκος εις την υγεία της και προ πάντων

στα νεύρα της πήγε στο γιατρό της. Από το γραφείο του γιατρού έφυγε κατάπληκτη για την διάγνωση του γιατρού ο οποίος είπε: «Ιωάννα δεν ξέρω τι να κάμω για σένα». Καλλίτερα πήγαινε σπίτι γονάτισε και προσευχή σου». Μήπως άραγε και του δικού μας προβλήματος η διάγνωση δεν είναι αυτή; Η προσευχή είναι φάρμακο αποτελεσματικότατο.

                       «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

46

Όλοι μπορούν να προσεύχονται αλλά τι το όφελος αν οι προσευχές τους δεν εισακούονται υπό του Θεού; ο ψαλμωδός έλεγε: «εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου ο Κύριος δεν θα ήθελεν ακούει». (Ψαλμός 66:18).

1/. Ο πρώτος όρος είναι η καθαρή καρδιά. «Οι καθαροί την καρδίαν θα ίδουν τον Θεόν» είπε ο Χριστός εις την επί του Όρους ομιλία Του. Οι Ισραηλίται κατά τον καιρόν του Ησαϊα παραπονιούνταν διότι προσεύχονταν και ο Θεός δεν του άκουγε. Τι έπαθε ο Θεός άραγε; Μήπως κουφάθηκε και δεν μπορεί να ακούσει; Ή το χέρι του μίκρυνε και δεν μπορεί να σώσει; Νόμιζαν ότι το σφάλμα ήταν με το Θεό. Αντί να εξετάσουν τους εαυτούς του κατηγορούσαν το Θεό. Ιδού όμως ποια απάντηση τους έδωσε ο Ησαϊας: Ιδού η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη ώστε να μη δύναται να σώσει  ουδέ ωτίον το αυτού εβάρυνεν ώστε να μη δύναται να ακούσει αλλ’ οι ανομίαι σας έβαλον χωρίσματα μεταξύ υμών και του Θεού υμών και αι αμαρτίαι σας έκρυψαν το πρόσωπον αυτού από σας δια να μη ακούει. Διότι αι χείρες σας είναι μεμολυσμέναι από αίματος  και οι δάκτυλοί σας από ανομίας τα χείλη σας ελάλησαν ψεύδη η γλώσσα σας εμελέτησε κακία.

(Ησαϊας 59: 1—3). 

Ο αμαρτωλός άνθρωπος δεν μπορεί να έλθει εις επαφή με τον Θεό. Μόνο ένα είδος επαφής μπορεί να κάμει αυτός την προσευχή της μετανοίας την προσευχή του Τελώνου. «Κύριε ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Την προσευχή μετανοίας ο Θεός πάντοτε εισακούει όταν βέβαια γίνεται με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα. Το θέλημα του Θεού είναι να σωθούν πάντες οι άνθρωποι. Η προσευχή της μετανοίας είναι η πρώτη προσευχή στη ζωή του Χριστιανού. Καθίσταται δε ανάγκη

Διαρκώς να εξετάζουμε εαυτούς όσες φορές παρατηρούμε ότι

οι προσευχές μας δεν κινούν τον Θεό εις ενέργεια.

Ο Θεός είναι αδρανείς μόνο όταν αμαρτία κατοικεί μέσα στην καρδιά μας.

2/. Εις τις: (παροιμίας 28:9)ευρίσκομε τον δεύτερο όρο: «Του εκκλίνοντος το ωτίον αυτού από του να ακούει τον νόμον και αυτή η προσευχή αυτού θέλει είσθαι βδέλυγμα».

Προτού ομιλήσουμε εμείς εις τον Θεόν να μας ομιλήσει αυτό δε το κάμνει κυρίως δια του Λόγου Του δια της αγίας Γραφής. Ώστε η προσευχή εκείνου που δεν έμαθε να μελετά την Βίβλον δεν έχει πολλάς πιθανότητας να εισακουσθεί. Προσέξατε τι συνέβη κατά την εποχή του Προφήτου Ζαχαρία. « Έγινε λόγος Κυρίου προς τον Ζαχαρία. Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων λέγων: Κρίνετε κρίσιν αληθείας και κάμνετε έλεος και οικτιρμόν έκαστος προς τον αδελφόν αυτού και μη καταδυναστεύετε την χήραν και τον ορφανόν τον ξένον και τον πένητα και μηδείς από σας ας μη βούλεται κακόν κατά του αδελφού αυτού εν τη καρδία αυτού. Αλλ’ ηρνήθησαν να προσέξωσι και έστρεψαν νώτα απειθή και εβάρυναν τα ώτα αυτών δια να μη ακούσωσι.  Ναι αυτοί έκαμον τας καρδίας αυτών αδάμαντα ώστε να μη ακούσωσι τον νόμον και τους λόγους τους οποίους ο Κύριος των Δυνάμεων εξαπέστειλε εν τω πνεύματι αυτού δια των προτέρων προφητών δια τούτο ήλθε οργή μεγάλη παρά του Κυρίου των δυνάμεων.

Όθεν καθώς αυτός έκραξε και αυτοί δεν εισήκουον ούτως αυτοί έκραζαν και εγώ δεν εισήκουον». (Ζαχαρίας ζ:5-8—13).

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

47

 

Από το έθνος μας γίνονται ακατάπαυστα προσευχές για την ανόρθωση μας και δια την επίζησιν μας. Πολλές φορές διερωτώμεθα γιατί ο Θεός δεν απαντά γιατί ο Θεός δεν ακούει την κραυγή της απογνώσεως μας. Άραγε εμείς ακούμε την κραυγή του Θεού. αφήνουμε τον Λόγον Του να εισδύσει σε κάθε γωνιά του έθνους μας και προ πάντων σε κάθε Ελληνική ψυχή;  Ας μη παραπονιόμαστε ότι ο Θεός δεν εισακούει τις προσευχές μας. Άραγε εμείς ανήκουμε εις την τάξιν εκείνων των ανθρώπων προς τους οποίους απευθύνεται η υπόσχεσης Του; πόσες φορές οι γονείς λέγουν στο παιδί τους: «Αν μ’ ακούς και κάμεις ότι σου λέγω τότε εγώ θα κάμω το καθήκον μου απέναντί σου. ακριβώς το ίδιο λέγει και ο θεός σε μας. «άκουσε με και θα δεις τι θα κάμω για σένα». «Επειδή εγώ έκραζα και εσείς δεν με υπακούσατε εξέτεινα την χείρα μου και ουδείς πρόσεχε αλλά καταφρονείτε όλες τις συμβουλές μου και τους ελέγχους μου δεν δεχόσαστε για τούτο και εγώ θέλω επιγελάσει εις τον όλεθρο σας θέλω καταχαρεί όταν επέλθει ο φόβος σας…. τότε θέλουσι με επικαλεσθή αλλά δεν θέλω αποκριθεί επιμόνως θέλουσι με εκζητήσει αλλά δεν θέλουσι με ευρεί. Διότι μίσησαν την γνώσιν και τον φόβον του Κυρίου δεν εξέλεξαν». (Παροιμίες 1: 24—29).   

3/. Δια να εισακούσει ο θεός τις προσευχές μας είναι ανάγκη να εισακούμε τις προσευχές εκείνων που έχουν ανάγκη από εμάς. «Όστις εμφράττει τα ώτα αυτού εις την κραυγή του πτωχού θέλει φωνάζει και αυτός και δεν θέλει εισακουσθεί». (Παροιμίες 21:13). Υπάρχει μία παροιμία που λέγει: « Ο Θεός βοηθάει εκείνους που βοηθούν τους άλλους».

Κάποτε οι Ινδίες μαστίζονταν από πείνα και θανατηφόρες ασθένειες. Οι άνθρωποι απέθνησκαν κατά χιλιάδες. Μια ιεραπόστολος παρατήρησε μερικούς Ινδούς να τοποθετούν έναν αποθνήσκοντα σύντροφο τους πάνω στη βεράντα ενός ακατοίκητου σπιτιού. Φοβήθηκαν μήπως κολλήσουν την ασθένεια κι έτσι τον εγκατέλειψαν αβοήθητο ενώ αυτοί έφυγαν απαρατήρητοι. Ο δυστυχής άνθρωπος υπέφερε τρομερά. κυλιόταν μέσα στην ακαθαρσία. Η ιεραπόστολος δεν μπορούσε ν’ ανοίξει το στόμα του να του δώσει φάρμακο ή φαγητό. Δεν μπορούσε να βρει άνδρες να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Ακριβώς δίπλα στο σπίτι ήταν μια γέφυρα πάνω στην οποία ήταν μερικοί παχουλοί δυνατοί ασκητές ο οποίοι καθισμένοι μεγαλοφώνως επαναλάμβαναν ιερούς στοίχους.

Η ιεραπόστολος τους ρώτησε ποιοι ήταν. «Είμαστε άγιοι» απάντησαν. Τους παρακάλεσε να αφήσουν τις θέσης του να παύσουν να ψάλλουν και να τρέξουν να την βοηθήσουν να μεταφέρει τον ασθενή στο νοσοκομείο. Αυτοί αντί ν’ ανταποκριθούν εις την κραυγή της ανάγκης θύμωσαν και κραύγασαν: «εμείς είμαστε άγιοι άνθρωποι ποτέ μας δεν κάνουμε τίποτα για τους άλλους». Ιδού αγιοσύνη! Τέτοιας είναι η αγιοσύνη των ασκητών οι οποίοι μέσα στην αντίληψη τους ότι είναι ανώτεροι όλων των άλλων ανθρώπων δεν καταδέχονται

να κατέβουν από τον θρόνο της αγιοσύνης τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και να τους οδηγήσουν εις τον λιμένα της Σωτηρίας. Όταν οι Εβραίοι είδαν τον Χριστό να πλησιάζει τους λεπρούς για να τους θεραπεύσει απόρησαν εξεπλάγησαν. Τι γυρεύει ο άγιος μεταξύ των αμαρτωλών; Αλλοίμονο εάν ο Χριστός γινόταν μοναχός σε κάποιο βουνό. Αμφιβάλλω εάν η αδρανής αγιοσύνη είναι καθόλου αγιοσύνη. Όταν προσευχόμαστε παρακαλούμε τον Θεό να ενεργήσει. Αλλά προτού ενεργήσει Εκείνος είναι ανάγκη να ενεργήσουμε εμείς στην υπηρεσία Του και μέσα στην υπηρεσία των συνανθρώπων μας.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

48

 

ΕΝΑΤΕΝΙΖΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΑ ΜΗ ΒΛΕΠΟΜΕΝΑ

Ο απ. Παύλος γράφων προς του Κορινθίους λέγει: «Επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα μη βλεπόμενα αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα αιώνια».(Β΄  Κορινθίους δ: 18).

Στον υλιστή αυτά φαίνονται παράξενα λόγια. Πως μπορεί κανείς να δει το μη ορατό; Εις τον πνευματικόν όμως άνθρωπον η διακήρυξης αυτή του Παύλου είναι λογικότατη διότι αναγνωρίζει την ύπαρξη δύο κόσμων του υλικού και του πνευματικού του πρόσκαιρου και του αιώνιου του ορατού και του αοράτου. Ο Παύλος τα βλεπόμενα θεωρούσε ως παροδικά τα δε αόρατα ως διαμένοντα.

Οι φυσιοδίφαι μας λέγουν ότι υπάρχει ένας μικρός υδρόβιος κάνθαρος ο οποίος έχει δύο ζευγάρια μάτια. Το ένα ζευγάρι διατηρεί από το νερό και το άλλο ζευγάρι κάτω από το νερό ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τα συμβαίνοντα και στους εις δύο κόσμους. Έτσι και ο χριστιανός. Εκτός της φυσικής του οράσεως έχει πνευματική όραση δια της οποίας καθαρά μπορεί ν’ ατενίζει τα αιώνια. Τέτοια μάτια δεν έχουν πολλοί σ’ αυτόν τον κόσμο. Δίκαιο είχε ο Παύλος όταν έλεγε ότι «ο φυσικός  άνθρωπος δεν δέχεται τα του πνεύματος του θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικός ανακρίνονται». (Α΄ Κορινθίους β:14). Των οποίων απίστων όντων ο θεός του κόσμου (διάβολος)τούτου

τύφλωσε τον νου δια να μη επιλάμψη ο εις αυτούς ο φωτισμός του Ευαγγελίου της δόξης του Χριστού όστις είναι εικών του Θεού» (Β΄ Κορινθίους δ:4).

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

59

4/.Δεν πρέπει όμως να εκπλητώμεθα για την ανικανότητα του κόσμου να διακρίνει τα πνευματικά πράγματα. Μήπως με τους φυσικούς μας οφθαλμούς είναι αδύνατον να δούμε κάθε τι που μπορεί να θεαθεί; Σε μια βροχερή ημέρα δεν μπορούμε να δούμε όλα εκείνα που ένας καλλιτέχνης ένας ζωγράφος μπορεί να ιδεί. Στον κήπο δεν βλέπουμε ότι ο φυσιολόγος. Στα μάρμαρα δεν βλέπουμε τις πιθανότητες που βλέπει ο γλύπτης. Ο μεγάλος γλύπτης Μιχαήλ Άγγελος κάποτε εργαζόταν πάνω

σ’ ένα κομμάτι μάρμαρο όταν κάποιος τον ρώτησε τι έκαμνε  «βγάζω από το  μάρμαρο τον άγγελο από το μάρμαρο» ήταν η απάντησης του. Το καλλιτεχνικό του μάτι μπορούσε να δει τις πιθανότητες που υπήρχαν στο όμορφο εκείνο μάρμαρο ενώ τα μάτια ενός απλού ανθρώπου δεν θα μπορούσαν να ιδούν τίποτε. Κάποιος πολύ ωραία κάποτε είπε ότι εκείνα τα πράγματα που βλέπουμε εξαρτώνται από τι είμεθα. Ας πάρουμε πχ ένα βουνό γεμάτο δένδρα. Το κοιτάζουν επτά άνθρωποι. Ο ένας είναι κυνηγός κι’ επομένως βλέπει το βουνό σαν κατάλληλο έδαφος για κυνήγι. Ένας άλλος είναι πιλότος αεροπλάνου κι’ επομένως βλέπει το βουνό ως εμπόδιο για την πτήση του και πρέπει να το υπερπηδήσει. Ο ξυλουργός βλέπει το βουνό ως περιέχον άφθονα ξύλα που μπορεί να προμηθευτεί. Ο φοιτητής  το βουνό το βλέπει ως πηγή επιστημονικής έρευνας. Ο ανθρακωρύχος βλέπει τόνους του άνθρακος που νάναι κρυμμένα κάτω από το βουνό. Οι εκδρομέας και ο παραθεριστής βλέπουν το βουνό ως τόπον παραθερισμού και αναπαύσεως. Ο γεωργός βλέπει το βουνό ως έδαφος καλλιεργήσιμο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν το βουνό διαφορετικά. Το βουνό όμως είναι το ίδιο. Εις τι λοιπόν συνίσταται η διαφορά; Εις το τι είναι οι άνθρωποι που το κοιτάζουν. Ας πάρουμε τον ανατέλλοντα ήλιο. Τι βλέπουμε; Ο πνευματικός άνθρωπος βεβαίως βλέπει την δόξα του ουρανού ενώ ο φιλάργυρος ίσως βλέπει μόνο ένα μεγάλο στρογγυλό νόμισμα. Βλέπουμε εκείνο που είμαστε.

Δύο μαθηταί εστάλησαν να παρατηρήσουν προσεκτικά έναν

αγρό ένα δάσος κι’ ένα ρυάκι. Στην επιστροφή τους έπρεπε να πει ο καθένας ότι είδε. Η απάντησης του ενός ήταν: «δεν είδα τίποτα καινούργιο. Δεν βαριέσαι τα ίδια πράγματα βλέπει κανείς διαρκώς». Ο άλλος έδωσε την εξής λεπτομερή απάντηση: «Τα σύννεφα σήμερα έκαμαν τον ουρανό πιο σκοτεινό.  Όταν σταμάτησα να δω τις εικόνες που σχημάτιζαν τα σύννεφα είδα ένα πουλί που πετούσε στη φωλιά του για να προστατεύσει τα μικρά του. από το ρυάκι έβγαινε μια ωραία μελωδία. Τα ψάρια έμοιαζαν με φωτεινές λαμπάδες μέσα στο νερό. Με κατέλαβε η επιθυμία να ακολουθήσω τα ίχνη των ζώων που εγκατέλειπαν το ρυάκι για να βρουν κατάλυμα στο δάσος». Τα δύο παιδιά πήγαν ακριβώς στα ίδια μέρη αλλ’ είδαν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Η διαφορά έκειτο στα παιδιά.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

50

Ερχόμενοι τώρα εις τα πνευματικά πράγματα βλέπουμε ότι συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Μερικοί δεν βλέπουν τίποτε το άξιον λόγου εις τον Χριστό ή την σωτηρία και αγία ζωή που Αυτός προσφέρει. Άραγε το σφάλμα που κείται; Εις τον Χριστό ή εις τον ενατενίζοντα τον Χριστό; το γεγονός ότι πολλοί δεν μπορούν να δουν τα αιώνια τα μη βλεπόμενα θα πεί ότι αυτά δεν υπάρχουν δεν είναι πραγματικά; Ο μύωψ μπορεί να ιδεί μέχρις ορισμένης αποστάσεως. Πέραν του ορίζοντος της οράσεως του δυνατόν να υπάρχει υψηλόν δένδρο αλλ’ επειδή αυτός δεν μπορεί  να το ιδεί δεν θα πει ότι δεν υπάρχει. Τα εις τον ένα αόρατα είναι ορατά εις τον άλλον. Υπήρξαν άνθρωποι που έχουν την ικανότητα παρά του Θεού να ατενίζουν εις τα μη βλεπόμενα τα αιώνια «εν πίστη απέθανον ούτοι πάντες μη λαβόντας τας επαγγελίας αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς και πεισθέντες και εγκολπωθέντες και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης». (Εβραίους ια:13). Δια τον Μωϋσή λέγεται «ως βλέπων τον αόρατον

(τον ερχόμενο Χριστό )ενεκαρτέρησε». (Εβραίους ια:27). Δια να μπορέσει λοιπόν ο άνθρωπος να διακρίνει τα πνευματικά πράγματα πρέπει να είναι πνευματικός. «εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού».

(Ιωάννης γ:3). «Μακάριοι οι καθαροί την καρδία διότι αυτοί θέλουσι ιδεί τον Θεό».(Ματθαίος ε:8). Μόνο ο αναγεννηθείς άνθρωπος μπορεί να εισδύσει εις την αιωνιότητα και να ατενίσει τα αιώνια. Η καρδιά για να δει πρέπει να είναι καθαρά. Δεν εξεύρω αν ποτέ σας είχατε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε από κοντά την αλλαγή που λαμβάνει χώραν στον άνθρωπο που για πρώτη φορά δέχεται τον Χριστό ως προσωπικό του Σωτήρα. Η αλλαγή συνοψίζεται εις το του απ.  Παύλου:»Ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα». «Τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

51

Ο μη σεσωσμένος χριστιανός δεν μπορεί να ιδεί πέραν της υλικής ευημερίας και του χρήματος. Ο Τολστόι μας διηγείται μια ωραία ιστορία για κάποιο Ρώσο που κληρονόμησε την περιουσία του πατρός του. η περιουσία συνίστατο ως επί το πλείστον από γην. Δεν ήταν ευχαριστημένος με την κληρονομηθείσα γη. Εσκέπτετο πως ν’ αποκτήσει περισσοτέραν.  Μια μέρα ήλθε κάποιος μεγάλος γεωκτήμων ο οποίος προσέφερε εις τον νέον αυτόν όλη την γη γύρω στην οποία θα μπορούσε να περπατήσει μέσα σε μια μέρα. Του είπε όμως πως κατά την δύση του ήλιου πρέπει να επιστρέψει ακριβώς στο μέρος από το οποίο άρχισε την πορεία του.  μόλις το άκουσε ο νέος πέταξε από το σακάκι του και άρχισε να τρέχει σαν τρελός μέσα στο χωράφι. Σχεδίαζε ότι θα μπορούσε σε μια μέρα να καλύψει περί τα εξ τετραγωνικά μίλια.  Όταν όμως κάλυψε τα εξ μίλια κατελήφθη από απληστία και αποφάσισε να καλύψει εννέα μίλια και κατόπιν δώδεκα μίλια και κατόπιν δεκαπέντε. Μέχρι το μεσημέρι είχε καλύψει τις δύο πλευρές του τετραγώνου δηλαδή τριάντα μίλια. Έτρεξε ολοταχώς να καλύψει και τις άλλες πλευρές για να φθάσει εκεί όπου είχε ξεκινήσει πριν δύσει ο ήλιος. Η δύναμης του άρχισε να λιγοστεύει. Προσήλωσε το ένα μάτι στον ήλιο και το άλλο στο τέρμα του δρόμου του κι’ έτρεχε σαν τρελός. Τέλος ακριβώς τη στιγμή που έδυε ο ήλιος τελείωσε τα εξήντα μίλια κι έφθασε εκεί όπου είχε αρχίσει. Δεν βάσταξε όμως. Τότε ο γεωκτήμων που τον περίμενε αντικρύζων το πτώμα του φιλάργυρου Ρώσου είπε: «Του προσέφερα όλη τη γη που μπορούσε να καλύψει. Ιδού δεν μπόρεσε να καλύψει παραπάνω από ένα λάκκο δύο μέτρα μήκος και ¾ του μέτρου φάρδος». Με τα λόγια αυτά ο ξένος γενναιόδωρος γεωκτήμων αναχώρησε λέγων: «Κράτησα την υπόσχεσή μου». Εάν μπορούσε ο καθένας μας να καταλάβει πόσο πρόσκαιρα είναι τα γήινα πόσο δε αιώνια τα ουράνια! Παραπάνω από τον τάφο μας το σώμα μας δεν μπορεί να κατακτήσει.

Φίλε αναγνώστα τι ζητείς εις την ζωή; Τι βλέπεις; Τα ορατά που είναι πρόσκαιρα ή τα αόρατα που είναι αιώνια; Η πίστης κάμνει το αόρατο πραγματικό. Η πίστις φέρνει τον αόρατο Χριστό και τον κάμνει πραγματικό και ορατό σωτήρα. Κάποιος  μέθυσος μια μέρα πίστεψε στον Χριστό κι’ εσώθη. Ο ταβερνιάρης τον έβλεπε να περνά έξω από την ταβέρνα χωρίς όμως να μπαίνει μέσα όπως πρώτα. Επί τέλους μια μέρα θέλησε να τον φωνάξει και να τον ρωτήσει γιατί δεν σταματούσε πια στην ταβέρνα. «Τι συμβαίνει Γιάννη γιατί δεν μπαίνεις στην ταβέρνα πια; Περνάς απ’ έξω κι’ ούτε καλημέρα δεν μας λες». «Δεν σταματώ στην ταβέρνα πια γιατί ο σύντροφος μου που είναι πάντα μαζί μου δεν μπαίνει σε ταβέρνες. Κάθε φορά που περνώ είναι κι ο Χριστός μαζί μου «. Ο εις τους πολλούς αόρατος Χριστός για τον άνθρωπο αυτό κατέστη ο παντοτινός σύντροφος δια την ζωή αυτή και την μετέπειτα. Ο Χριστός εν τη καρδία σημαίνει αιώνιο ζωή. Όταν έχουμε ζωή δεν προσηλωνόμαστε εις τα πρόσκαιρα αλλ’ εις τα αιώνια. Άραγε έχεις αιώνια ζωή; Εάν όχι ζήτησε την από τον Χριστό.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

 

 

 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

52

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6^ΟΝ

ΘΕΛΟΜΕN ΝΑ ΙΔΩΜΕΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥN

Ο Χριστός φθάνει σχεδόν εις το τέλος της επιγείου Του διακονίας. Εισέρχεται εις τα Ιεροσόλυμα θριαμβευτικά αλλά η απόρριψης Tου από τον Ισραήλ εγγίζει. Την στιγμή που οι Εβραίοι τον απορρίπτουν τον ζητούν  οι Εθνικοί οι Έλληνες. Γι’ αυτό  διαβάζουμε εις το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (12: 20—21) «Ήσαν δε τινές Έλληνες μεταξύ των μεταβαινόντων δια να προσκυνήσουν τη εορτή. Ούτοι λοιπόν ήλθον προς το Φίλιππον τον από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και παρεκάλουν αυτόν λέγοντες: Κύριε θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησούν». Ασφαλώς θα είχαν ακούσει για τον Ιησού και θέλησαν να τον γνωρίσουν προσωπικός. Πολύ ωραία ο Λουκάς εις τας (Πράξεις των Αποστόλων 17:21). Περιγράφει το πνεύμα των Ελλήνων: «Πάντες δε οι Αθηναίοι  και οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν άλλον ηυκαίρουν παρά εις το να λέγωσι και να ακούσωσι τι νεότερο».

Ο Έλλην είναι φύσει φιλομαθείς και θρήσκος. Εις την περίπτωση αυτήν ούτε η μάθησης ούτε η θρησκεία του τον επαρκούν. Ζητεί να γνωρίσει από τον Χριστό ο οποίος είναι ο μόνος ικανός να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Θα ήταν ευτύχημα αν κι εμείς οι σημερινοί Έλληνες μιμούμαστε τους προπάτορες μας εις την επιθυμία μας να ίδομε και να γνωρίσουμε τον Χριστό ως τον προσωπικό μας Σωτήρα. Δεν έρχονται 

Δεν έρχονται κατ’ ευθείαν Εις τον Χριστό αλλά πηγαίνουν μέσω άλλου προσώπου του Φιλίππου. Εφοβούντο μήπως ο Χριστός    

   Ήταν για τους Εβραίους μόνο. Γι’ αυτό ακριβώς και ο Φίλιππος δεν τους παίρνει κατ’ ευθείαν εις τον Χριστό αλλά πηγαίνει να συμβουλευτεί τον συναδέλφου του Ανδρέα.  Νόμιζαν ότι η παραγγελία του Χριστού «Εις οδόν των Εθνών  μη υπάγετε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθετε»

(Ματθαίος 10:5).εξακολουθούσε να ισχύει. Στην πραγματικότητα όμως ο Χριστός είναι για όλο τον κόσμο για κάθε εθνικότητα για κάθε φυλή δεν είναι δε ανάγκη να μεσολαβούν άλλα πρόσωπα για να δούμε τον Χριστό. Αυτός μας λέγει ότι είναι ο μόνος μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου. (Α΄ Τιμοθέου 2:5). Το έργον του υπηρέτου του Χριστού είναι όπως το έργο του παρανύμφου τελειώνει όταν ο αμαρτωλός έλθει σε επαφή με τον νυμφίο τον Χριστό.

Θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησού η κραυγή του ανθρώπου δια μέσου των αιώνων. Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρουσσώ κάποτε είπε: «Εάν δεν υπάρχει Θεός θα έπρεπε να εφεύρουμε ένα Θεό για να μην τρελαθούμε». Ο Ιώβ μέσα στην θλίψι και δοκιμασία αναφώνησε: «Είθε να ήξευρον που να εύρω αυτόν ήθελον υπάγει έως του θρόνου αυτού».  Ο Πλάτων έλεγε: «Ευρισκόμεθα στην αναζήτηση ενός Θεού ή ενός θεόπνευστου ανθρώπου ο οποίος θα μας δείξει το καθήκον μας και θα εξαλείψει το σκοτάδι από τα μάτια μας».

           «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

53

ΔΙΑΤΙ Η ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

1/. Ένεκεν (εξ’ αιτίας) του τι ήτο και είναι ο Χριστός.

Δεν είναι απλούς άνθρωπος. Είναι θεάνθρωπος Τέλειος Θεός τέλειος άνθρωπος. Μοναδικός στον χαρακτήρα Του.  Ο νους μας δεν μπορεί να Τον καταλάβει αλλ’ η καρδία μας μπορεί να Τον αισθανθεί. «Και αναντιρρήτως το μυστήριο της ευσεβείας είναι μέγα ο Θεός εφανερώθει εν σαρκί εδικαιώθη εν πνεύματι εφάνη εις αγγέλους εκηρύχθη εις τα έθνη επιστεύθη εις τον κόσμο ανελήφθη εν δόξη». (Α΄ Τιμοθέου 3:16). Η ενσάρκωσης του Θεού εν τω προσώπω του Χριστού είναι το μεγαλύτερο μυστήριο. Ο Λόγος σαρξ εγένετο. Ποιος μπορεί να παρακολουθήσει την ζωή του Χριστού ως ανθρώπου και να μη πέσει στα γόνατα του και να με τον Θωμά ; «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου!» εάν ήτο απλούς άνθρωπος δεν θα μπορούσε να

κάμει ότι έκαμε. Ένας Αιγύπτιος νέος ενώ διάβαζε την ιστορία της Σταυρώσεως του Χριστού σταμάτησε όταν ήλθε στο μέρος που ο Χριστός στον σταυρό πάνω φώναξε: «Πάτερ συγχώρησον αυτούς διότι δεν εξεύρουν τι κάμνουν « Και αναφώνησε λέγων: « Άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κάμει μια τέτοια προσευχή για τους εχθρούς του».

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

54

 

Η κατανόησης της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού καθίσταται η βάσις της καταλλήλου κατανοήσεως της θείας Του φύσεως έργου. Προσέξατε! Ούτε μία γραμμή δεν έγραψε και όμως περισσότερα βιβλία εγράφησαν για το πρόσωπό Του  παρά για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο φιλοσοφίας ή επιστήμη. Ούτε μία γραμμή μουσικής δεν συνέταξε αλλά για τ’ όνομά του εγράφησαν περισσότερα τεμάχια μουσικής και ύμνοι παρά για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Κάθε Κυριακή εκατομμύρια ακολούθων του Τον λατρεύουν ως πιστοί ακόλουθοι Του. και όμως κανένα δεν βίασε να Τον ακολουθήσει. Δεν νίκησε με το ξίφος του στο χέρι αλλά επάνω στο σταυρό θυσιαζόμενος για κείνους που επρόκειτο να σώσει. Αυτός δεν είχε που να κλείνει την κεφαλή του και όμως χιλιάδες ορφανά κοιμούνται σε ορφανοτροφεία που ιδρυθήκαν για την αγάπη του Χριστού. Με ποιόν να σε συγκρίνουμε Χριστέ μας; Με κανένα. Είσαι ο Κύριος του ουρανού και της γης. Είσαι ασύγκριτος γιατί είσαι ο Υιός του Θεού που ήλθε στον κόσμο μας τούτον να σκηνώσεις μεταξύ μας για λίγο καιρό για να μας φανερώσεις τον Πατέρα σου τον Θεό. έγινε άνθρωπος για να γίνουμε ημείς που πιστεύουμε σε Σένα παιδιά του Θεού. Τι έξοχο πράγμα! Τι έξοχο προνόμιο να μπορούμε εμείς να Σε πλησιάζουμε και να ζητούμε την γνωριμία σου. Γνωρίζοντας Σε γνωρίζουμε τον Θεόν. «Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων δεν ενόμισεν αρπαγήν το να είναι ίσα με τον Θεόν αλλ’ εαυτόν εκκένωσε λαβών δούλου μορφήν γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους. Και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου –θανάτου δε σταυρού»(Φιλιππισίους 2:6—8). .

Αυτός γεννήθηκε από γυναίκα παρθένο χωρίς την ενέργειαν ανδρός. Υπερφυσική υπήρξε η γέννησης Του υπήρξε η ζωή Του  και υπερφυσικός ο θάνατός Του. Εις την Αγίαν Γραφήν

Δεν ευρίσκουμε πουθενά να ονομάζεται απλώς «Υιός ανθρώπου».είναι πάντοτε «Ο Υιός του ανθρώπου». Είναι μοναδικός. Είναι Υιός εκ φύσεως. Ενώ εμείς απλώς υιοθετούμεθα εις την οικογένεια του Θεού. εάν θέλουμε σοφία δεν στρεφόμαστε στον σοφόν Σολομώντα αλλ’ εις την ενσάρκωση της σοφίας τον Χριστόν. Εάν θέλουμε συμπάθεια δεν στρεφόμαστε εις τον Ιερεμία αν και επονομάσθει ο  κλαίων προφήτης αλλ’ εις τον Χριστόν η προσωποποίησης του οίκτου της ευσπλαχνίας και της συμπάθειας όστις περασθείς κατά πάντα δύναται να βοηθήσει και ημάς τους πειραζομένους. Εάν θέλουμε παράδειγμα ζήλου δεν θα το βρούμε εις τον τολμηρό Πέτρο ούτε εις τον ατρόμητο Παύλο αλλ’ εις τον ίδιο τον Χριστό ο οποίος είπε: «Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε». Εάν θέλουμε υπόδειγμα αγάπης δεν θα προστρέξουμε στον μαθητή της αγάπης τον Ιωάννη αλλ’ εις τον ίδιο τον Κύριο της αγάπης τον Χριστό όστις ενώ εμείς είμαστε εχθροί Του μας αγάπησε μέχρι θανάτου. Πραγματικά η μόνη λογική λύσης του Χριστού ως ανθρώπου είναι η αναγνώρισης Του ως Θεού.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

55

Ακούστε Τον: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου εγώ είμαι ο άρτος της ζωής εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή. Αυτά που θέλεις άνθρωπε τα έχω – έλθετε προς Με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι κι εγώ θέλω σας αναπαύσει». Όπως οι κουρασμένοι Έλληνες τότε βρήκαν ανάπαυση και σωτηρία στον Χριστό κι’ εμείς σήμερα αν Τον εμπιστευθούμε γιατί Αυτός είναι ο ίδιος χθες σήμερον και εις τον αιώνα.

2/. Οι Έλληνες της εποχής του Χριστού δεν ζήτησαν να Τον ιδούν μόνο  ένεκεν (εξ’ αιτίας) του ότι Αυτός ήταν ο μοναδικός Θεάνθρωπος αλλά κι’ ένεκεν(εξ’ αιτίας) του τι ο Χριστός κάμνει δια τον άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι δεν έχουν ανάγκη του Χριστού διότι τα ταμεία τους είναι γεμάτα χρυσό. Μία εφημερίδα προσέφερε ένα βραβείο σ’ εκείνον που θα έδιδε τον καλλίτερο ορισμό του χρήματος. Ιδού ο ορισμός του βραβευθέντος: « Το χρήμα είναι ο παγκόσμιος προμηθευτής οποιουδήποτε πράγματος εκτός της ευτυχίας και το διαβατήριο για οποιοδήποτε μέρος εκτός του ουρανού». Είθε αυτό να το γράψουμε βαθειά μέσα στην καρδιά μας και να ρυθμίσουμε την ζωή μας καταλλήλως. Ας ζητήσουμε όχι πλέον τον χρυσόν αλλά τον Χριστόν διότι ο πρώτος παρέρχεται ο δε δεύτερος είναι αιώνιος.

Κανένας δεν διατείνεται να έχει σωθεί από κανένα άλλο πρόσωπο ή κανένα άλλο πράγμα εκτός του Ιησού Χριστού. Υπήρξαν μεγάλοι άνδρες που έζησαν πάνω στη γη αυτή αλλά κανένας τους δεν μπόρεσε να φέρει εκείνο που ο Χριστός έφερε δηλαδή την σωτηρία του ανθρώπου και ζωή αιώνιο. Εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν δοκιμάσει το θαύμα της αναγεννήσεως μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να μαρτυρήσουν δια της σωτηρίου χάρι του Χριστού. Δεν ακούμε κανένα να λέγει «Εγώ σώθηκα από τον Πλάτωνα από τον Σωκράτη από τον Πάπα από τον δεσπότη από τον Κομφούκιο από τον Βούδα». Αμέτρητα όμως στόματα άνοιξαν και ανοίγουν κάθε μέρα λέγοντας: «Δεν αισχύνομαι (ντρέπομαι) το ευαγγέλιο του Χριστού επειδή είναι δύναμης Θεού προς σωτηρία εις πάντα πιστεύοντα Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα».

(Ρωμαίους 1:16). 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

56

Είμαστε πρόθυμοι να κάμομε πολλά πειράματα εις πολλά πεδία της γνώσεως. Ένα είναι το πείραμα που δεν θέλουμε να δοκιμάσουμε το πείραμα του Χριστού. Τον απορρίπτομε χωρίς να τον δοκιμάσουμε. Αυτό για μας είναι μοιραίο.

Ένας άπιστος μια νύκτα προσεκλήθη να ομιλήσει σε μια ομάδα χριστιανών. Οι χριστιανοί ήθελαν να του δώσουν την ευκαιρία ν’ αναπτύξει τις θεωρίες του και τις αντιρρήσεις του κατά του χριστιανισμού. Αφού ομίλησε επί μιαν σχεδόν ώρα προσκάλεσε οιονδήποτε χριστιανό ευρισκομένου μέσα στην αίθουσα να έλθει πάνω στον άμβωνα και να διαψεύσει ότι ο ίδιος είχε πει κατά του Χριστού. Μεγάλη σιωπή επικράτησε για λίγα λεπτά. Κανείς δεν εφαίνετο να τολμούσε ν’ αντικρούσει τα αντιχριστιανικά επιχειρήματα του άπιστου. Τέλος ένας γέρος που καθόταν σ’ ένα πισινό κάθισμα σηκώθηκε κι’ προχώρησε ν’ ανέβει στον άμβωνα. Στάθηκε μπροστά στο πλήθος και έβγαλε ένα πορτοκάλι από την τσέπη του. χωρίς να πει τίποτα άρχισε να το ξεφλουδίζει. Αυτό βέβαια φάνηκε πολύ παράξενο στο χριστιανικό ακροατήριο και στον άπιστο ομιλητή ο οποίος τον παρακίνησε να αναφέρει τι ήθελε να πει υπέρ του Χριστού. Το στόμα του όμως ούτε άνοιξε καθόλου. Ο άπιστος νεύριασε

και του είπε: «Μήπως ήταν ανάγκη να ανεβείς στον άμβωνα να ξεφλουδίσεις το πορτοκάλι σου και να σπαταλάς τώρα τον καιρό τόσον ανθρώπων;» Χωρίς απάντηση ο γέρος προχώρησε ξεφλουδίζοντας το πορτοκάλι. Επιτέλους τελείωσε και ο άπιστος νόμιζε ότι το παιχνίδι θα σταματούσε εκεί αλλά που! Νόμισε πως ο γέρος τα είχε χάσει. Εκείνος τη δουλειά του. αφού καθάρισε το πορτοκάλι άρχισε να το τρώγει. Αφού το έφαγε στράφηκε στον άπιστο και του είπε: «μπορείτε σας παρακαλώ κύριε να μου πείτε ποια γεύση είχε το πορτοκάλι που μόλις έφαγα; Ήταν γλυκό πικρό ξινό τι γεύση είχε;  Θυμωμένος ο άπιστος απάντησε: «και που ξέρω εγώ σεις το φάγατε σεις το εξεύρετε». «Εν τάξει κύριε δοκιμάσατε τον Χριστό στην ζωή σας;» «Όχι» γιατί λοιπόν εκφέρετε γνώμη γι’ Αυτόν εφ’ όσον δεν γνωρίζετε;» κόκαλο ο φημισμένος άπιστος. Ντροπιασμένος κατέβηκε από τον άμβωνα τελείως ηττημένος. Όλα τα αντιχριστιανικά του επιχειρήματα κατέπεσαν.

Ομιλώ εξ’ ιδίας μου πείρας. Ο Χριστός είναι ο ικανός να σώσει εις το παντελές. Δοκιμάσατε Τον και θα ιδείτε ότι ο ζυγός Του είναι καλός και το φορτίον Του ελαφρό. Στον  σταυρό Του θα βρείτε τελεία ανάπαυση εξιλασμό και ειρήνη της ψυχής. Δοκιμάσατε πειραματισθείτε τον Χριστό. δεν έχετε να χάσετε τίποτα. « Εάν εγώ υψωθώ υπεράνω της γης θέλω ελκύσει πάντας προς εμαυτόν». (Ιωάννης 12:32)  είπεν ο Χριστός. Αυτός είναι ο παγκόσμιος μαγνήτης. Ελκύει και την πιο αμαρτωλή καρδιά. Έχει την ικανότητα να ξεσκεπάζει όλα τα κρύφια της καρδιάς. Ο δυνατός μαγνήτης μπορεί να ελκύσει μέταλλα που βρίσκονται θαμμένα μέσα στη γη. Έτσι και ο Χριστός την καρδιά μας που είναι θαμμένη βαθειά μέσα στην αμαρτία στη σαπίλα στη λάσπη μπορεί να την ελκύσει αλλά και να την καθαρίσει και να την κάμει εύχρηστη στον κόσμο τούτο. Την καθαρή καρδιά ο Χριστός ενοικεί (κατοικεί) την κάμνει σπίτι Του. για φανταστείτε τι υπέροχο και ένδοξο προνόμιο είναι να έχει κανείς τον Χριστό τον βασιλέα των βασιλέων τον Κύριον των κυρίων μέσα στην καρδιά του.  Αυτό είναι το μυστήριο του Χριστού ότι κατοικεί στις καρδιές εκείνων που Τον δέχονται. Φέρνει τον Θεό μέσα μας Τότε δεν ζούμε πια εμείς αλλ’ αυτός ζει μέσα μας δεν μιλούμε πια εμείς

αλλ’ Αυτός μιλά για μας.

« Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην… ζω δε ουχί πλέον εγώ αλλ’ ο Χριστός ζει εν εμοί κθ’ ο δε τώρα ζω εν σαρκί ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού όστις με ηγάπησε και παρέδοκεν εαυτόν υπέρ εμού»(Γαλάτας 2:20).

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

57

Μία μητέρα επισκέφθηκε τον υιό της στο Πανεπιστήμιο όπου σπούδαζε. Προς μεγάλην της κατάπληξη είδε το δωμάτιό του ήταν γεμάτο από άσεμνες εικόνες(φωτογραφίες). Δεν του είπε τίποτα απολύτως. Όταν πήγε στο σπίτι αγόρασε μια εικόνα του Χριστού την πακετάρισε και την έστειλε στον υιό της ως δώρον. Ύστερα από λίγο καιρό η μητέρα ξανά-επισκέφθηκε το παιδί της στο σχολείο. Προς μεγάλη της έκπληξη όταν μπήκε στο δωμάτιό του παρατήρησε ότι όλες οι άσεμνες εικόνες έλειπαν και ήταν μόνο η εικών του Χριστού. « Τι έγειναν οι άλλες εικόνες;» τον ρώτησε. Δεν μπορούσα να τις έχω και εκείνες και τον Χριστό. Έπρεπε να διαλέξω. Διάλεξα τον Χριστό. εκεί που μπαίνει ο Χριστός απ’ εκεί εκδιώκεται το κακό αυτομάτως. Μη λοιπόν σε απασχολεί πολύ το ζήτημα του πως η καρδιά σου θ’ απαλλαγεί από τις τόσες αμαρτίες και από τις τόσες αμαρτωλές έξης (επαναλαμβανόμενες κακές συνήθειες) . όταν μπει ο Χριστός μέσα στην καρδιά σου αυτή αυτομάτως από μαύρη σαν την πίσσα που είναι γίνεται λευκή σαν το χιόνι. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κάποια χημική ουσία. Αυτή είναι το αίμα του Ιησού Χριστού το οποίον «καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιωάννου 1:7).  Η εφαρμογή  του φαρμάκου αυτού επί της καρδίας σου γίνεται δια πίστεως

Εμπρός λοιπόν στην αντικατάσταση του εγώ υπό του Χριστού! Μέσα στο σκότος που ζούμε πως είναι δυνατόν να δούμε τον Χριστόν; Ο ίδιος είπε: «εγώ είμαι το φως του κόσμου». Να μη βγάλουμε πρώτα το σκοτάδι κι’ ύστερα να επιτρέψουμε στο φως να μπει ανοίγοντας τα παράθυρα είπε το παιδάκι στη μαμά του. μιλούσε όμως σαν παιδάκι! Πως μπορούσαν να αποβάλουν το σκοτάδι ή το ν’ αφήνουν το φως να το αντικαταστήσει; Σαν το παιδάκι αυτό είναι πολλοί ενήλικοι σήμερα. Ίσως κι εμείς στο συλλογισμό μας να είμαστε μωρά. Λέμε: «Δεν μπορώ να αφήσω τον Χριστό  να μπει μέσα στην  καρδιά μου. Είναι λερωμένη. Πρέπει να την καθαρίσω πρώτα

Πριν να επιτρέψω στον Χριστό να μπει και να την κάμει κατοικητήριό Του». προσπαθούμε να βγάλουμε το σκοτάδι προτού επιτρέψουμε στο φως να μπει. Ο μόνος που θα μπορέσει ν’ αποβάλλει το σκοτάδι από την καρδιά μας είναι ο Χριστός το φως. Ας ανοίξουμε λοιπόν το παραθυράκι της καρδιάς μας.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

58

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΙΔΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Στη ζωή του χριστιανού.--- Όταν ο Χριστός βρίσκεται εντός μας τότε οι άνθρωποι θα αντιληφθούν. Ένα πράγμα που είναι φωτεινό δεν μπορεί να κρυφτεί. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ανθρώπινη ιστορία ο κόσμος επιθυμεί να ιδεί τα’ αποτελέσματα του Χριστού στη ζωή μας. Φωνάζουν οι άνθρωποι οι άπιστοι οι άνθρωποι οι άθεοι:»θέλουν να ιδούμε τον Χριστόν να περπατά στους δρόμους μας αλλά υπάρχουν πολλοί χριστιανοί που πρέπει να κάμουν τους άλλους να βλέπουν τον Χριστό να περπατά να μιλά να εργάζεται το καλό να παρηγορεί τους τεθλιμμένους να θεραπεύει τους ασθενείς να επουλώνει τις πληγές των πληγωμένων. Υπάρχουν ή πρέπει να υπάρχουν χριστιανοί που να έχουν τον Χριστό. κάποτε ρώτησαν κάποιον Ινδό ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που τον έκαμνε να μη δεχθεί τον χριστιανισμό. «οι χριστιανοί με εμποδίζουν να ιδώ τον χριστό» ήταν η απάντησης του. ο άπιστος γείτονάς μας η γυναίκα μας τα παιδιά μας στέκονται μπροστά μα και λέγουν: «Θέλουμε να ιδούμε τον Χριστό στη ζωή σας!». Άραγε  θα το κατορθώσουν;

Η αλήθεια είναι ότι τα έργα μας δεν μας σώζουν ότι τα έργα μας δεν είναι η βάσης της πίστεως αλλ’ η πίστης είναι βάσης των καλών έργων. Τα καλά έργα μας είναι η φανέρωσης εις τον έξω κόσμο της πίστεως μας εις τον Χριστόν. Μπορούμε να λέμε πως πιστεύουμε αλλά τι με τούτο;

Μια κόρη πίστεψε στο Χριστό τον δέχτηκε για Σωτήρα της και θέλησε να γίνει μέλος της εκκλησίας του μεγάλου Άγγλου ιεροκήρυκος Σπέρτζον. Η επιτροπή που την εξέτασε όσον αφορά την δογματική προκατάρτιση της κόρης ανακάλυψε ότι ήξευρε πολύ λίγα από τα χριστιανικά δόγματα.

Επί τέλους η κόρη βαρέθηκε να ακούει τις δύσκολες Θεολογικές ερωτήσεις της επιτροπής και τους είπε: «κύριοι ένα πράγμα ξέρω ότι πριν αναγεννηθώ δεν σκούπιζα κάτω από τα κρεβάτια και τις ντουλάπες αλλά τώρα σκουπίζω και τα μέρη που δεν φαίνονται στο σπίτι που δουλεύω.

Αμέσως μόλις άκουσε την μαρτυρίαν αυτή η επιτροπή ψήφισε να δεχθεί την κόρη στην εκκλησία. Δεν είναι το τι λέμε τόσο όσο το τι κάνουμε που φανερώνει τον Χριστό στον γύρω μας κόσμο.

Τελευταίως ένας κύριος τηλεφώνησε σ’ ένα ιεροκήρυκα και του είπε: «Είμαι εκείνος που γύρευες με το φανάρι». Προχώρησε λέγοντας το πόσο καλά ήξευρε τις Γραφές και ότι μπορούσε ν’ απαντήσει οιονδήποτε δύσκολη ερώτηση όσον αφορά την Αγίαν Γραφή. Του είπε πως ήξευρε σχεδόν όλη τη βίβλο απ’ έξω.

Την επομένη μέρα ο ίδιος κύριος τηλεφώνησε στον ιεροκήρυκα και του επανέλαβε τα ίδια πράγματα σχεδόν. Ο Ιεροκήρυξ δεν είπε τίποτα. Όταν όμως ο κύριος αυτός του τηλεφώνησε και Τρίτη φορά του είπε εις απάντηση της καυχησιολογίας του περί γνώσεως των Γραφών: «Δεν μ’ ενδιαφέρει πόση από τη Βίβλο ξέρεις απ’ έξω εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι πόσες διδαχές της Βίβλου ζεις στην καθημερινή σου ζωή. Ο κύριος αυτός έκτοτε δεν ενόχλησε  τον ιεροκήρυκα.

                               «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

69

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΑΣ

Ένας γέρος μαύρος ήθελε να γίνει μέλος σε μια πλούσια εκκλησία της αριστοκρατικής 5^ης  λεωφόρου της Νέας Υόρκης.

Ο Ιεροκήρυκας μη γνωρίζοντας τι δικαιολογία να βρει για να  τον διώξει τον συμβούλευσε να πάει σπίτι του και να προσευχηθεί για το ζήτημα αυτό.

Σε λίγες μέρες ο μαύρος επέστρεψε στην εκκλησία και ο κήρυκας τον ρώτησε:»Ε τι αποφάσισες;» Ο μαύρος πολύ απλοϊκά του απάντησε: «Αιδεσιμότατε προσευχήθηκα και ξανά-προσευχήθηκα αλλ’ ο Κύριος μου είπε: «Γιάννη τι σκοτίζεσαι και στενοχωριέσαι. Κι’ εγώ που είμαι Θεός προσπαθώ εδώ και είκοσι χρόνια να μπω την Εκκλησία

Αυτή και δεν το κατόρθωσα». Κόκαλο ο Ιεροκήρυκας!

«Όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εν τω ονόματί Μου ιδού είμαι κι’ εγώ εν τω μέσω αυτών» λέγει ο Χριστός. Βασιζόμενοι σ’ αυτό πολλοί σήμερα κάθε Κυριακή πηγαίνουν στην Εκκλησία με την ελπίδα ότι θα συναντήσουν τον Χριστό. αλλά που να βρεθεί ο Χριστός! Προσπαθεί να μπει στις εκκλησίες που καλούνται χριστιανικές αλλά δεν Τον αφήνουμε. Φοβούμεθα μήπως μας χαλάσει τα κοσμικά σχέδιά μας. Εάν ο Χριστός μπει στους ναούς μας οι οποίοι κατέστησαν οίκο αναψυχής και εμπορίου χορού και διασκεδάσεων θ’ ανέτρεπε τα τραπέζια μας και θα έκαμνε φραγγέλιο να μας κυνηγήσει σε πλήρη δικαία αγανάκτησή του.  Ο κόσμος έρχεται στις εκκλησίες σήμερα διότι έρχεται με την ελπίδα να ιδεί τον Χριστό αλλ’ ο Χριστός έχει εκδιωχθεί. Προσέξτε δεν μιλώ για καμιά εκκλησία ιδιαίτερα. Δεν είμαι κριτής των διαφόρων δογμάτων αλλά δεν  μπορώ να κλείσω τα μάτια μου μπροστά στο τι λαμβάνει χώραν γύρω μας μεταξύ όλων σχεδόν των δογμάτων. Και τι να πω περί άμβωνος του εικοστού αιώνος; Στην Νέα Υόρκη πριν λίγο καιρό κάποιος περιβόητος «χριστιανός»ιεροκήρυκας κήρυττε επί του θέματος: «Ο κίνδυνος του λατρεύειν τον Ιησούν». Ιδού λοιπόν ! πηγαίνουμε εις τις εκκλησίες της εποχής μας και ακούμε ότι είναι επικύνδινο να λατρεύουμε τον Κύριο μας. Αλλοίμονο. Βαίνομε προς τον Κρημνόν».

Ένας ιεροκήρυκας μια Κυριακή πρωί ανέβηκε όπως συνήθως στον άμβωνα του και βρήκε ένα χαρτάκι πάνω στο οποίο ήταν γραμμένα τα εξής: «ως εκκλησίασμα θέλουμε να δούμε τον Ιησούν». Αυτό τάραξε τον φιλοσοφούντα ιεροκήρυκα. Ήταν όμως ειλικρινής άνθρωπος και βαθειά μέσα στην καρδιά του είχε την επιθυμία να φανερώσει τον Χριστό κατά την ποιμαντορική του διακονία αλλά κατά τα φαινόμενα δεν το είχε πετύχει μέχρι τη στιγμή. Ως πραγματικά μορφωμένος άνθρωπος δεν στράφηκε να κατηγορήσει το εκκλησίασμά του ως αγνώμον και μη εκτιμών την διακονία του. προσπάθησε να εξετάσει τον εαυτόν του. με μεγάλη του λύπη ανακάλυψε ότι τα μέλη της εκκλησίας του είχαν δίκαιο λέγοντας του ότι δεν φανέρωνε ότι δεν φανέρωνε τον Χριστό. Απομακρύνθηκε από την Εκκλησία του για λίγο καιρό γι’ αυτοεξέταση και πνευματική επικοινωνία με τον Θεό. επέστρεψε καινούργιος άνθρωπος. Μια μέρα στον άμβωνα του βρήκε ένα άλλο χαρτάκι πάνω στο οποίο ήταν γραμμένα τα εξής: «εχάρησαν λοιπόν οι μαθηταί ειδόντες τον Κύριον» (Ιωάννης 20:20)

Είθε να έλθει η ημέρα την οποία θα βλέπουμε σε κάθε άμβωνα τον Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον κηρυσσόμενον

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

60

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

(Λουκάς ιδ: 16—24). 

  Ο Χριστός ήταν καλεσμένος στο τραπέζι ενός Φαρισαίου το σπίτι. Εκεί βλέποντας ότι λείπουν οι πτωχοί λείπουν οι φτωχοί έλαβε αφορμή να μιλήσει για τους φίλους των πτωχών τι μεγάλο μισθό θάχουν απ’ το Θεό στην ανάσταση των δικαίων.

«Όταν προσκαλείς λέγει στον Φαρισαίο για δείπνο ή γεύμα μη καλείς τους φίλους σου ούτε τους συγγενείς σου μηδέ τους πλουσίους γείτονας σου γιατί και αυτοί θα σε καλέσουν και θα σου ανταποδώσουν. Αλλά να καλείς τους πτωχούς αναπήρους χωλούς τυφλούς που δεν έχουν να στο ανταποδώσουν και γι’ αυτό θα είσαι μακάριος γιατί θα σου ανταποδοθεί στην ανάσταση των δικαίων». Ένας των συνδαιτυμόνων που άκουσε αυτά είπε: «Μακάριος όστις φάγει άρτον στην βασιλεία του Θεού».  Και  τότε ο Χριστός εις απάντηση είπε την παραβολή:

Ένας άνθρωπος λέγει έκαμε ένα μεγάλο δείπνο στο οποίο κάλεσε πολλούς. Έστειλε το δούλο του στην ώρα του δείπνου να τους πει: ελάτε τώρα όλα είναι έτοιμα. Οι προσκληθέντες πρόβαλαν διάφορες δικαιολογίες και δεν ήλθαν. Ο πρώτος είπε: αγόρασα έναν αγρό  και πρέπει να πάω να το ιδώ. Πέντε ζεύγη βοδιών αγόρασα λέγει ο δεύτερος και πηγαίνω να τα δοκιμάσω. Και ο τρίτος δικαιολογήθηκε ότι είναι νιόπαντρος και δεν αδειάζει. Ο δούλος επέστρεψε άπρακτος τα ανέφερε όλα στον οικοδεσπότη ο οποίος οργίσθηκε και τον έστειλε να καλέσει όπου τους βρει τους πτωχούς ανάπηρους χωλούς τυφλούς και να τους φέρει στο σπίτι του. ο πιστός δούλος έτρεξε αμέσως και έκαμε σύμφωνα με την εντολή του κυρίου του. Αλλά και πάλιν υπήρχε χώρος. Ο οικοδεσπότης θέλει κι’ αυτός να συμπληρωθεί. Και διατάσσει τον δούλο  του και πάλι:

Τρέξε του λέγει παντού και ανάγκασε τους να έλθουν ώστε να γεμίσει το σπίτι μου. Και τότε ο οικοδεσπότης είπε για τους πρώτους που αρνήθηκαν ότι κανείς απ’ αυτούς δεν θέλει γευθεί του δείπνου.

                            «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ

H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

61

 

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ

α/. το μεγάλο Δείπνο. Ο Θεός εν τη Παντοδυναμία και Αγάπη Του δημιούργησε το Σύμπαν στην άπειρη Του Σοφία και Αγάπη πραγματοποίησε το μεγαλειώδες σχέδιο της Σωτηρία του ανθρώπου δια του Υιού Του δια του οποίου λυτρωθήκαμε και δια του Αγίου Πνεύματος δια του οποίου αναγεννηθήκαμε ώστε όποιος πιστεύει εις τον Χριστό να γίνει παιδί του Θεού και κληρονόμος των Θείων ευλογιών.»…Ο Θεός ο ειπών να λάμψει φως εκ του σκότους είναι όστις έλαμψε εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμό της γνώσεως της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού»

(Β΄ Κορινθίους δ:6 και Ιωάννης γ:16). Το μεγάλο τούτο κοσμοσωτήριο γεγονός να το διακηρύξει το Ευαγγέλιο ως χαρμόσυνο άγγελμα και ευτυχές γεγονός για κάθε άνθρωπο και το οποίο ο Χριστός εδώ το ονομάζει «Δείπνον». Και είναι «δείπνο» διότι είναι μια εορτή που δεν έχει ούτε λύπες ούτε στερήσεις αλλ’ όλο χαρά και πλούτος θείων ευλογιών και απείρων αγαθών τα οποία δια του Ευαγγελίου υπόσχεται ο Θεός εις τους πιστούς τους μετέχοντας του Δείπνου.

Το «Δείπνο» είναι μέγα γιατί το προσφέρει ο Μέγας Θεός γιατί είναι τόσο μεγάλο ώστε να υπάρχει αρκετός τόπος «για τον καθένα» «για όλους» και «για πάντοτε». Είναι μέγα γιατί  χρειάστηκε για να γίνει ένα μεγάλο τίμημα κόστισε το τίμιο αίμα του Θεανθρώπου Χριστού «Ηξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε… δια φθαρτών αργυρίου ή χρυσίον αλλά δια του τιμίου αίματος του Χριστού ως αμνού αμώμου και ασπίλου»

(Α΄ Πέτρος α:19). «…εις υπέρ πάντων απέθανε…»

(Β΄ Κορινθίους ε:14). Επίσης το Δείπνο είναι «έτοιμο» προπαρασκευασμένο. Το πνευματικό αυτό δείπνο του ευαγγελίου εμελετήθη μέσα στην καρδιά του Θεού προ καταβολής κόσμου(πριν γίνει ο κόσμος).Δια τούτο και ο Χριστός το τίμημα του Δείπνου καλείται «Το αρνίον το

Εσφαγμένον από καταβολής κόσμου». (Εφεσίους α:4)δηλαδή ο Χριστός μας ενεθυμήθη και πριν ακόμα γεννηθούμε. Πόσο τούτο μας συγκινεί και μας γεννά αίσθημα άπειρης  ευγνωμοσύνης προς τον «αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα δια του αίματος του από των αμαρτωλών ημών» (αποκ.α:5).

β/. Η εγκάρδιος πρόσκλησης. «Έρχεσθε επειδή πάντα είναι ήδη έτοιμα». Κατά την παραβολή οι πρώτοι προσκληθέντες αρνήθηκαν προφασιζόμενοι μωρές και ανόητες δικαιολογίες ως εμπόδια. Τα αυτά δεν ήταν αμαρτωλά διότι δεν ήταν κακό που αγόρασε γη ή ζεύγη βοδιών ή που παντρεύτηκαν. Το κακό έγκειται εις το ότι νικήθηκαν από τα εμπόδια αυτά. Έδωσαν σ’ αυτά τόση μεγάλη αξία ώστε να τα θεωρήσουν σπουδαιότερα από την πρόσκληση του δείπνου έσφαλαν στην εκτίμηση που προτίμησαν την απόλαυση των υλικών πραγμάτων από τα πνευματικά κωφεύσαντες στην πρόσκληση που τους έκαμε ο Βασιλεύς των βασιλέων ο Θεός που τους προσφέρει το δείπνο της «Χάριτος» της αιωνιότητας. Αλλά τα δικαιώματα του Θεού επί της δημιουργίας υπερέχουν όλων των καθαρώς ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ίδιο δυστυχώς κάμνουν και σήμερα πολλοί οι οποίοι αν και προσκαλούμενοι να δεχτούν την εν Χριστώ λύτρωση αυτοί αφήνουν την ευκαιρία αμελώντας και προφασιζόμενοι ότι «δεν έχουν καιρό» «δεν αδειάζουν» «είναι απασχολημένοι»κλπ. Ενώ υπακούουν προθύμος σε κάθε άλλο εκτός από την πρόσκληση. «αλλ’ ….εάν….πάσα παράβασης και παρακοή έλαβεν διακαίαν μισθαποδοσίαν πως ημείς θέλομεν εκφύγει εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν;» (Εβραίους β:2—3).

Αλλά τους πρώτους αρνηθέντας είναι δε αυτοί οι Ιουδαίοι οι οποίοι ευνοηθέντες υπό του Θεού περιφρόνησαν με επιπολαιότητα το δείπνο δεν τους μιμήθηκαν οι άλλοι οι οποίοι πρόθυμα προσήλθαν . και είναι αυτοί οι εθνικοί οι ειδωλολάτρες (μεταξύ των οποίων είμαστε και εμείς οι Έλληνες)

Οι οποίοι είχαν την πνευματική τυφλότητα και ψυχική αναπηρία και εις τους οποίους πιστεύσαντες έλαμψε το φως της αληθινής Θεογνωσίας και του Ευαγγελίου. Τώρα η πρόσκλησης απευθύνεται προς πάντας προς όλο τον κόσμο.

(Ματθαίος κη:19)διότι «είναι έτι τόπος» και «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου θέλει σωθή».

(Ρωμαίους ι:13).

Η πρόσκλησης απευθύνθηκε και προς σε σένα αγαπητέ μου. Σε καλεί ο Θεός να προσέλθεις εις το δείπνο. Στο δείπνο ο πνευματικός φτωχός γίνεται σοφός ο ψυχικός τυφλός βρίσκει το φως του ο ανάπηρος ηθικά θεραπεύεται και γίνεται σώος και ακέραιος. Η σοφία του Θεού σε καλεί εις το Δείπνο της και για σένα ετοίμασε το τραπέζι αυτής (της σοφίας). Έσφαξε τα σφάγια αυτής(της σοφίας)κέρασε τον οίνον αυτής(της σοφίας).

Απέστειλε τας θεραπαινίδας (υπηρεσίες) αυτής (της σοφίας) κηρύττει επί των υψηλών τόπων (υψηλοί τόποι ειδωλολατρίας) της πόλεως. « Όστις είναι άφρων ας στραφεί εδώ» και προς τους ενδεείς= (φτώχια πνευματική) φρενών λέγει προς αυτούς. Έλθετε  φάγετε από του άρτου μου και πίετε από του οίνου μου τον οποίο εκέρασα.  Αφήσατε την αφροσύνην και ζήσατε και κατευθυνθήτε εν τη οδώ της συνέσεως»

Παροιμίες θ:1—6 ).

 Δόξα στον Κύριο ΑΜΗΝ.