5-1-2018----04ον κομμάτι----05--ΤΥΧΙΚΟΣ -ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2000 –

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

 

04^ον   κομμάτι
``Τας χήρας τίμα''  (Για τη γυναίκα - )
(β) Εκείνες που είχαν παιδιά και εγγόνια, τα οποία όφειλαν να τις φροντίζουν, και οι οποίες, ανταποδοτικά, θα έπρεπε να είναι χρήσιμες στις συγγενικές οικογένειες. ``Εάν τις πιστός ή πιστή έχη χήρας, ας προμηθεύη εις αυτάς τα αναγκαία'', όρισε ο Παύλος (εδ. 16). Η Εκκλησία δεν ήταν υποχρεωμένη να υποστηρίζει τις χήρες αυτές.
(γ) Τις ``αληθώς χήρες'', δηλαδή εκείνες που όχι μόνο ήταν στον κόσμο ολομόναχες, χωρίς δύναμη ή βοήθεια για να καλύψουν τις βιοτικές τους ανάγκες, αλλά και διακρίνονταν για την πνευματικότητά τους.

(Βλέπε περισσότερα παρακάτω).
Με άλλα λόγια στον εσωτερικό κοινωνικό ιστό της πρώτης Εκκλησίας η λέξη χήρα απόκτησε ειδική έννοια, σημαίνοντας όχι απλά εκείνη που είχε χάσει τον σύζυγό της, αλλά κυρίως εκείνη που αφού έχασε τον σύζυγό της απόμεινε στον κόσμο έρημη και χρειαζόταν τη συμπαράσταση της αδελφότητας.
Υπήρχε όμως και μία άλλη κατάταξη των χηρών, αυτή τη φορά ανάλογα με τη διαγωγή τους:
(α) Χήρες που όχι μόνο ήταν φτωχές αλλά επίσης ήταν και βαθιά θρησκευόμενες. Μπορεί να μην είχαν οικογένεια, παιδιά ή εγγόνια, ούτε φίλους για να συντροφεύσουν τη μοναξιά τους, και στερούνταν τα απαραίτητα για τη ζωή, όμως όντας βαθιά ευσεβείς, έμεναν διαρκώς στις προσευχές.[

7] Απέναντι σ' αυτές τις αναγνωρισμένες και καταχωρημένες χήρες, η Εκκλησία είχε καθήκον αγάπης να παρέχει όλα τα αναγκαία.
(β) Χήρες που είχαν διδάξει ορθά και με ευσέβεια ``τον ίδιον εαυτών οίκον, [ώστε] να αποδίδωσιν αμοιβάς εις τους προγόνους αυτών''. Ο Απόστολος τονίζει ότι η εκπλήρωση αυτού του συχνά παραμελημένου καθήκοντος είναι ``καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Θεού'' (Πρβλ. Εφεσ. 6/ς/2-3, Μάρκ. 7/ζ/10-11).[8]
(γ) Χήρες που ενδιαφέρονταν για την ευθυμία και τις απολαύσεις, και όχι για τα πράγματα του Θεού. Όπως εκείνοι που ``όνομα έχουν ότι ζουν αλλά είναι νεκροί'' (Αποκ. 3/γ/1), και η χήρα ``η δεδομένη εις τας ηδονάς, 

ενώ ζη είναι νεκρά'', θα γράψει ο Παύλος. Η Εκκλησία δεν έχει υποχρεώσεις απέναντι σ' αυτές τις χήρες, πέρα από το να τις προειδοποιήσει ότι βρίσκονται σε καθεστώς αμαρτίας και μεγάλο κίνδυνο. ``Εάν ζήτε κατά την σάρκα μέλλετε να αποθάνητε'' (Ρωμ. 8/η/13).
Οι "αληθώς χήρες"
Σύμφωνα με την αποστολική διδαχή, προκειμένου μια χήρα να μπορεί να δέχεται την βοήθεια της Εκκλησίας έπρεπε να είναι ``αληθώς χήρα'' και να έχει τις παρακάτω προϋποθέσεις:

1- Ως προς την ηλικία: ``Ουχί ολιγώτερον των εξήκοντα ετών''. Σ' αυτή την ηλικία οι γυναίκες έχουν χάσει πια τα ενδιαφέροντά τους για το γάμο. 

Επίσης δεν είναι σε θέση να εργάζονται για τις ανάγκες τους. Ελεύθερη από άλλες υποχρεώσεις, η πραγματική χήρα όντας μεμονωμένη ``ελπίζει επί τον Θεόν, και εμμένει εις τας δεήσεις και τας προσευχάς νύκτα και ημέραν'' (Α' Τιμ. 5/ε/5).[9]

...