9--2--2018----42------ ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

 

42

Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

Η φιλαργυρία έκαμε τον Ιούδα να προδώσει τον Χριστό. Ας εξετάσουμε ο καθένας μας τον εαυτό του μήπως και εμείς υποκείμεθα εις το ίδιο αμάρτημα. Τι να τον κάμομε τον χρυσό χωρίς τον Χριστό; Όταν όμως τον χρυσό μας τον βάλουμε στα χέρια του Χριστού η προκύπτουσα ευλογία είναι μεγάλη. Εις την καρδιά εκείνου που κατοικεί ο Χριστός είναι αδύνατον ο χρυσός να καταλάβει την πρώτη θέση. Πολύ δύσκολο όμως

Για τον Χριστό να κολλήσει σ’ εκείνου την καρδιά που έχει κατακτηθεί από τον χρυσό. Στην καρδιά του Ιούδα δεν έχει λάβει χώραν το θαύμα της αναγεννήσεως.

Πως ήτο δυνατόν άνθρωπος αναγεννημένος σωσμένος δια της θείας χάριτος να πάει στους αρχιερείς και να τους πει: «Τι θέλετε μη δώσητε και εγώ θέλω σας παραδώσει αυτόν;»  Αδύνατον. Ο Χριστός ποτέ δεν είχε βασιλεύσει στην καρδιά του Ιούδα.

Προσέξτε και πάλι την στάση των αρχιερέων. Ήσαν πολύ έξυπνοι άνθρωποι. Ήξεραν την αδυναμία της ανθρώπινης ψυχής. Έπρεπε να βρουν κάποιο τρόπο να πραγματοποιήσουν την διακαή επιθυμία του φθόνου των. Το μέσον ήταν το χρήμα και η αγάπη του Ιούδα για το χρήμα.

Προηγουμένως καταχράστηκαν την άγνοια του λαού για να πλουτίσουν το ταμείο τους. τώρα έχουν την χρηματική ευχέρεια να πληρώσουν τα χρήματα αυτά που ίσως πήραν με την διαβεβαίωση προς εκείνους από τους οποίους τα πήραν ότι οι ψυχές των συγγενών των θα μεταφέρονταν εις τόπο αναπαύσεως και ειρήνης. Αυτά τα χρήματα που ήταν η πληρωμή για αντιγραφικές προσευχές χρησιμοποιούνται τώρα δια να κορέσουν (χορτάσουν) την φιλαργυρία του Ιούδα εκείνο λοιπόν που πραγματικά σταύρωσε τον Χριστό ήταν το εκκλησιαστικό χρήμα το χρήμα των αρχιερέων.

Το χρήμα που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς ιερούς χρησιμοποιήθηκε για να σταυρώσει τον Χριστό.

Πολλές φορές όταν μας παρουσιάζεται κάποιο έργο να κάμομε φαίνεται πως αυτομάτως η πρώτη ερώτηση που κάνομε είναι η εξής: «Τι θα μπορέσω να κερδίσω. Τι θα βγάλω;» Η φιλαργυρία είναι κληρονομιά του προπατορικού μας αμαρτήματος. Ανώτερος είναι εκείνος ο άνθρωπος που αντί να πει: «Τι θα κερδίσω; Λέγει: «Κατά πόσον θα ωφελήσω τον πλησίον μου κάνοντας το έργο αυτό;» εξεύρω  μερικούς που αποκαλούνται χριστιανοί μάλιστα κάμνουν και τους κήρυκες.

Για ν’ αποκτήσουν χρυσό πωλούν αλκοολικά ποτά νικοτίνη πράγματα που δηλητηριάζουν τον οργανισμό του ανθρώπου. Βυθίζουν οικογένειες μέσα στην δυστυχία κάνοντας χρυσό και κατόπιν θέλουν να φέρουν τον Χριστό στις οικογένειες αυτές με τον ίδιο χρυσό που τις βύθισε στη φτώχεια και την απελπισία.

Υπάρχουν δυστυχώς εκκλησίες οι οποίες σταυρώνουν τον Χριστό το Σαββατόβραδο και την Κυριακή επιχειρούν  να τον λατρεύσουν.

Το Σάββατο στο υπόγειο της εκκλησίας μεθούν και χορεύουν ίσως για να μαζέψουν χρήματα για κάποιο εκκλησιαστικό σκοπό την δε Κυριακή στον «ναό του Θεού» πάνω από το μπαρ ο κληρικός ευλογεί τα χρήματα αυτά. Οποία απάτη οποίον αίσχος οποία προδοσία του Χριστού! Ποτέ ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Εκείνο το οποίο χρειάζεται ο αποκαλούμενος χριστιανικός κόσμος της εποχής μας είναι ένας ατρόμητος Χρυσόστομος που από το χρήμα δεν δεσμεύεται για το χρήμα δεν θυσιάζει την αλήθεια του Ευαγγελίου με το χρήμα δεν πωλεί συγχωροχάρτια αλλά για τον Χριστό θυσιάζει και θυσιάζεται.

Ο μόνος που είναι ικανός να φονεύσει την αμαρτία της φιλαργυρίας από μέσα στην καρδιά μας είναι Εκείνος τον οποίο ο άνθρωπος σταύρωσε με την φιλαργυρία του ο Αιώνιος Υιός του Θεού ο Ιησούς Χριστός. Η σταύρωσή Του είναι ο θρίαμβος Του και όχι η ήττα Του. Είναι η πηγή της ανθρώπινης σωτηρίας. Μπορεί να γίνει και η πηγή της δικής σου σωτηρίας αν δεχθείς το εξιλαστήριο αίμα που ο Χριστός έχυσε για σένα.

..