21--2--2018----19--20--21----ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

Iδού έρχομαι ταχέως !!! 




ΑΝΑΤΟΛΗ
19----ΤΟΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
       ΤΟΥ ΘΕΟΥ
   Πίσω από την ακαταστασίατου κόσμου ευρίσκονται πονηροί άνθρωποι και πίσω από αυτούς ευρίσκεται ο Σατανάς.
Είναι γνωστό ότι οι πονηροί άνθρωποι δημιουργούν τους πολέμους δια να υπηρετήσουν τους εγωιστικούς των σκοπούς. «Διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς εναντίον εις αίμα και σάρκα αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς εναντίον εις τας εξουσίας εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις»(Εφεσίους ς:12).
ΑΝΑΤΟΛΗ

  «Εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς»(Ρωμαίους η:37). Εις τας διαφόρους περιστάσεις της ζωής οι πειρασμοί έχουν την σπουδαία αποστολή να βοηθήσουν  να αποκαταστήσουν και να στερεώσουν ημάς εις πνευματικήν ζωήν. Αι πνευματικαί συγκρούσεις μας κατά των πειρασμών αποτελούν τις εκλεκτότερες ευλογίες μας διότι μας κάμνουν να ερευνούμε τον λόγο του Θεού βαθύτερα και να εμπιστευόμεθα εις Αυτόν  περισσότερο. Οι πειρασμοί ομοιάζουν με τους ανέμους που υποχρεώνουν τα μεγάλα δένδρα των ορέων να εισχωρούν με τις ρίζες τους βαθύτερα εις την γη. Ο Σατανάς ζητεί να μας παρασύρει δια των πειρασμών πράγμα που απεργάζεται την τελειωτική του ήττα. Ο Θεός δοκιμάζει τα τέκνα Του και ο Σατανάς τα πειράζει. Ο Θεός ουδέποτε πειράζει και ο Σατανάς ουδέποτε δοκιμάζει.
  Δια του Χριστού όχι μόνον νικώμεν τους πειρασμούς και καταισχύνομε τον Σατανά τον πειραστή αλλά και αιχμαλωτίζομεν τον εχθρόν υποτάσσομε αυτόν και αποκομίζομε πολλά λάφυρα εκ της μάχης.
   Υπερνικώμεν δια του Ιησού Χριστού.
ΑΝΑΤΟΛΗ


20----ΤΟΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
       ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΊΔΗΣΕΩΣ—Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ

«Και είπε Κύριος ο Θεός  Ιδού έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ’ ημών εις το γινώσκει το καλόν και το κακόν». (Γένεσης γ:22).
   Η Δευτέρα οικονομία είναι η οικονομία της συνειδήσεως. Εκτείνεται χρονικώς από της πτώσεως του Αδάμ μέχρι του κατακλυσμού και περιλαμβάνει μιαν περίοδον 1656 ετών. Ο ορισμός της λέξεως «συνείδησης» είναι γνώσης του καλού και του κακού. Κατά την περίοδον αυτήν η συνείδησης ήταν ο οδηγός του ανθρώπου. Δια της συνειδήσεως ο άνθρωπος κατέκρινε ή εδικαίωσεν εαυτόν( τον εαυτό του). Ο σκοπός προς τον οποίον απέβλεπε η οικονομία της συνειδήσεως ήταν να πράττει ο άνθρωπος ότι ήταν γνωστόν ως καλόν και να συγκρατεί τον εαυτόν του από του να πράττει το κακό. (Γένεσης δ:7). Αν και η συνείδησης έδιδε ικανότητα εις τον άνθρωπον να γνωρίζει και να φοβείται το κακό εν τούτοις δεν προίκισε αυτόν (εαυτό του) με την δύναμη να φυλάττει τον εαυτόν του από του να πράττει τούτο το οποίο μόνο η χάρις δύναται να πραγματοποιήσει.
ΑΝΑΤΟΛΗ

   Οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας επολλαπλασιάσθησαν ταχέως κατά την περίοδον αυτήν. Αλλά και ταχέως διεφθάρησαν εξ’ αιτίας της ασκήσεως του κακού διότι πρώτον οι «υιοί του Θεού» ήλθον σε επιμιξία με τας «θυγατέρας των ανθρώπων» δεύτερον υπήρχε μεγάλη κακία του ανθρώπου επί της γης διότι οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνο κακία πάσας τας ημέρας» τρίτον η γη είχε πληρωθεί αδικίας (Γεμίσει δεν έπαιρνε άλλο) και «ήτο διεφθαρμένη διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης» και τέταρτον οι άνθρωποι ηρνούντο να υπακούσουν εις το κήρυγμα του Νώε και να δεχθούν τας προειδοποιήσεις του περί της επερχομένης παγκοσμίου καταστροφής.
ΑΝΑΤΟΛΗ

  Ο αιών της συνειδήσεωςαναφέρεται εις τας Γραφάς και ως
αιών αγνοίας(Πράξεις ιζ: 30και Ρωμαίους α:20—32). Αλλ’ η άγνοια δεν αποτελεί δικαιολογία της ασκήσεως του κακού και δεν πρόκειται να απαλλάξει τον άνθρωπο από την τιμωρία.»Διότι όσοι ημάρτησαν χωρίς νόμον θέλουσι και απολεσθεί χωρίς νόμον και όσοι ημάρτησαν υπό νόμον θέλουσι κριθή δια νόμου».
(Ρωμαίους β:12 ).
  Εις το τέλος της οικονομίας της συνειδήσεως επήλθε τιμωρία δι’ όλους τους αμαρτωλούς. Εις το Διάγραμμα και εις την θέσιν Οικονομίας της συνειδήσεως περιλαμβάνονται η αιματηρά θυσία του Άβελ και η εκ των καρπών της γης θυσία του Κάϊν. Ο Κύριος επέβλεψε επί την θυσίαν του Άβελ διότι ήτο αιματηρά (Εβραίουςια:4) αλλ’ όχι και επί την θυσία του Κάϊν ήτις(Η οποία) έγινε άνευ χύσεως αίματος (Γένεσης δ:5 και Α΄ Ιωάννου γ:12).Ο Κάϊν δυσαρεστήθηκε εκ τούτου και έτσι υπό το κράτος της αμαρτίας του φόνευσε τον αδελφόν του τον Άβελ.
  Ο Σηθ εγεννήθη εις τον Αδάμ και την Εύα δια λάβει την θέση του Άβελ εις την βασιλική γραμμή ήτις(η οποία) φέρει προς τον Χριστόν δια της μεσολαβήσεως του Νώε και του Σημ ως δεικνύει η λευκή γραμμή των ονομάτων εις το διάγραμμα. Οι άνθρωποι της οικονομίας αυτής ήσαν έξοχοι αλλά και διεφθαρμένοι. Οι απόγονοι του Κάϊν εξέπεσαν και στράφηκαν κατ’ ευθεία προς την κρίσιν του κατακλυσμού.
  Κατ’ αυτήν την περίοδον έπρεπε ο Θεός να επεμβαίνει προσωπικός εις τας επιθέσεις των ανθρώπων. Μία παγκόσμιο κρίσις επέκειτο εξ’ αιτίας του κακού. Ο Νώε 120 χρόνια προ του κατακλυσμού ότι θα εξαφάνιζε τον άνθρωπο από προσώπου δι’ ενός κατακλυσμού και υπέδειξε εις αυτόν τα σχέδια κατασκευής της Κιβωτού.

...............
21---ΤΟΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
  Ο Νώε υπάκουσε εις τον Θεό και κατασκεύασε την Κιβωτό. Ήταν ένας τύπος πλοίου το σχήμα του οποίου αντιγράφουν σήμερα οι άνθρωποι. Ο Νώε εκήρυξε εις τους ανθρώπους και τους προειδοποίησε περί της επικειμένης καταστροφής αλλ’ αυτοί δεν έδωσαν προσοχή. Ο κατακλυσμός επήλθε και ο Θεός καθάρισε την γη από τα μολύσματα. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή που είδε ποτέ ο κόσμος. Πάσα σαρξ ζώσα επί του προσώπου της γης πέθανε εκτός του Νώε της συζύγου του των υιών του και των συζύγων των και των ζώων που ήσαν εις την Κιβωτό. Ένας Ρώσος πρόσφυγας αεροπόρος ο Ροσκοβίσκυ διηγήθηκε ότι βρήκε το ναυάγιο της κιβωτού εις μία μικρή λίμνη επί της κορυφής του Όρους Αραράτ προ της Ρωσικής επαναστάσεως.

  Ενδείξεις περί του κατακλυσμούυπάρχουν σε διάφορες Χώρες όπως εις την Κίνα τις Ινδίες και το Μεξικό. Ο Ιησούς Χριστός ομιλεί περί του κατακλυσμού στα εδάφια(Ματθαίος κδ: 37 και Λουκά ιζ:26) Ο Παύλος τον αναφέρει εις (το Εβραίους ια:7)και ο Πέτρος μαρτυρεί περί αυτού εις τα εδάφια (Α΄ Πέτρου γ:20και Β΄ Πέτρουβ:5 και γ:3—6).
  «Καθώς έγινε εν ταις ημέραις του Νώε ούτω θέλει είσθαι  και εν ταις ημέρες του Υιού του ανθρώπου έτρωγαν έπιναν ενύμφευον ενυμφεύοντο μέχρι της ημέρας καθ’ ήν ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσε άπαντας.
(Λουκάς ιζ:26—27).
  Μετά τον κατακλυσμό ο Νώε ευηρέστησεν εις τον με την προσφορά θυσία. Και τότε ο Θεός έδωκε μια διαθήκη άνευ όρων προς τον Νώε. Αυτή ήτο η Τρίτη μεγάλη διαθήκη του Θεού προς τον άνθρωπο(Γένεσης η:20 και Θ:17).
  Η διαθήκη περιελάμβανε τας εξής υποσχέσεις:
  1/. Ο Θεός δεν θα κατηράτο πλέον την γη εξ’ αιτίας του ανθρώπου ουδέ θα επάτασε πλέον πάντα ζώντα. 
  2/. Ο Νώε και οι απόγονοι του θα ηυξάνοντο και θα επληθύνοντο και θα εγέμιζαν την γη.
  3/. Θα ασκούσανε κυριαρχία όπως πρώτα επί πάσαν την ζωική δημιουργία.
  4/. Ηδύναντο να προσθέσουν το κρέας εις την μέχρι τότε φυσική δίαιτα των εφόσον ήθελον χύσει το αίμα του ζώου επί της γης.
  5/. Εδόθη ο νόμος της προσωπικής τιμωρίας δια τους χύνοντας αίμα ανθρώπων.
  6/. Η γη δεν θα καταστρεφόταν ποτέ πλέον δια κατακλυσμού. Το σημείο της διαθήκης αυτής ήταν το τόξο εν τη νεφέλη.
    Προ του κατακλυσμού υπήρξεν ένας άνθρωπος όστις είχε κοινωνία μετά του Θεού ο Ενώχ. Ο άνθρωπος αυτός μετετέθη εις τους ουρανούς δια να ιδεί θάνατο.

Ο Ενώχ είναι τύπος της Εκκλησίας του Χριστού η οποία λόγω της σχέσεως της με τον Χριστό θα μετατεθεί προ της περιόδου της μεγάλης θλίψεως.(Α΄ Θεσσαλονικείς α:10και Γένεσης ε: 24 και Β΄ Θεσσαλονικείς α:7). Η μέθοδος του Ενώχ

σημειούται επί του διαγράμματος εις την περίοδον της οικονομίας της συνειδήσεως με το βέλος που κατευθύνεται προς τα άνω. Ο Νώε διεφυλάχθη κατά τη διάρκεια του κατακλυσμού λόγω υπακοής του εις τον Θεό. αποτελεί  των τύπων των Εβραίων οι οποίοι θα διέλθουν την μεγάλη θλίψι. Η κιβωτός σημειούται επί του διαγράμματος εις το τέρμα της οικονομίας της συνειδήσεως. Υπό την κιβωτόν διαγράφεται ο κατακλυσμός και’ ον οι άνθρωποι της οικονομίας της συνειδήσεως εξωλοθρεύθησαν. Τα πτώματα των ανθρώπων αυτών ετάφηκαν εις ένα υγρό τάφο ενώ οι ψυχές των απήλθαν εις τόπον προορισμένο δια τους αποθνήσκοντας εν τη αμαρτία. Η οικονομία της συνειδήσεως ετερματίσθη με αποτυχία του ανθρώπου.







.........