Η προς Ρωμαίους
Επιστολή
Κεφάλαιο τέταρτο 04
Μετάφραση του λόγου
01-Η δικαίωση του
Αβραάμ—με βάση το νόμο ή την πίστη;
Ρωμαίους
4
1 Τι θα πούμε λοιπόν;
Ότι ο Αβραάμ ο πατέρας μας βρήκε τη δικαίωσή του χάρη σε έργα της σάρκας;
2 Γιατί αν ο Αβραάμ
δικαιώθηκε χάρη στα έργα, τότε έχει λόγο να καυχιέται, αυτό όμως δεν ισχύει για
το Θεό.
3 Διότι, τι λέει η Γραφή;
«Πίστεψε ο Αβραάμ στο Θεό, κι ήταν αυτό που υπολογίστηκε για τη δικαίωσή του».
4 Σ' εκείνον όμως που
εργάζεται, ο μισθός του δε λογαριάζεται σαν χάρη, αλλά σαν υποχρέωση.
5 Αντίθετα, σ' εκείνον
που δεν εργάζεται για τη σωτηρία του, αλλά πιστεύει σ' αυτόν που δικαιώνει τον
ασεβή, η πίστη του λογαριάζεται σαν βάση για τη δικαίωσή του,
6 όπως ακριβώς
διατυπώνει και ο Δαβίδ το μακαρισμό του ανθρώπου, στον οποίο ο Θεός λογαριάζει
τη δικαίωση χωρίς να λαβαίνει σαν βάση τα έργα:
7 «Μακάριοι εκείνοι που
τους συγχωρήθηκαν οι παρανομίες τους και που σκεπάστηκαν οι αμαρτίες τους!
8 Μακάριος ο άνθρωπος
εκείνος, στον οποίο είναι σίγουρο πως ο Κύριος δε θα του καταλογίσει αμαρτία!».
…………………………………………
…………………………………………….
9 Ο μακαρισμός, λοιπόν,
αυτός, για ποιους ειπώθηκε; Για τους περιτμημένους ή και για τους απερίτμητους
επίσης; Γιατί λέμε πως για τον Αβραάμ υπολογίστηκε η πίστη του σαν βάση για τη
δικαίωσή του.
10 Πώς λοιπόν του
υπολογίστηκε; Όταν ήταν πια περιτμημένος ή όσο ήταν ακόμα απερίτμητος; Όχι μετά
που περιτμήθηκε αλλά τότε που ήταν ακόμα απερίτμητος.
11 Κατόπιν περιτμήθηκε
σαν σημάδι επισφράγισης της δικαίωσής του χάρη στην πίστη που είχε, όταν ακόμα
ήταν απερίτμητος, έτσι που να είναι αυτός πια ο πατέρας όλων εκείνων που
πιστεύουν, ενώ είναι απερίτμητοι, ώστε να λογαριαστεί και σ' αυτούς η πίστη σαν
βάση για τη δικαίωσή τους.
12 Και βέβαια, είναι
πατέρας και των περιτμημένων εκείνων που δεν αρκούνται απλώς στη σωματική
περιτομή που έχουν κάνει, αλλά βαδίζουν στα ίχνη της πίστεως που είχε ο πατέρας
μας ο Αβραάμ, όταν ακόμα ήταν απερίτμητος.
13 Κι ασφαλώς η υπόσχεση
πως αυτός θα γίνει ο κληρονόμος του κόσμου, δε δόθηκε στον Αβραάμ ή στους
απογόνους του με βάση το νόμο, αλλά με βάση τη δικαίωση δια της πίστεως.
14 Αν, λοιπόν,
κληρονόμοι είναι εκείνοι που έχουν το νόμο, τότε έχει χάσει η πίστη το
περιεχόμενό της κι έχει καταργηθεί η υπόσχεση.
15 Γιατί ο νόμος έχει
σαν αποτέλεσμα την τιμωρία, διότι όπου δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει ούτε
παράβαση.
…………………………………………….
…………………………………………….
16 Γι' αυτό η υπόσχεση
της δικαίωσης είχε σαν αφετηρία την πίστη, για να χορηγηθεί σαν χάρη, ώστε να
είναι σίγουρη η ισχύς της σε όλους τους απογόνους, όχι μονάχα σ' εκείνους που
τους έχει δοθεί ο νόμος αλλά και σε όσους έχουν την πίστη του Αβραάμ, ο οποίος
είναι πατέρας όλων μας, -
17 όπως άλλωστε λέει η
Γραφή: «Σ' έχω καταστήσει πατέρα πολλών εθνών» - απέναντι στο Θεό, που δίνει
ζωή στους νεκρούς και με το κάλεσμά του φέρνει τα ανύπαρκτα στην ύπαρξη!
18 Ο οποίος, παρόλο που
φυσιολογικά δεν υπήρχε καμιά ελπίδα, εντούτοις πίστεψε με την ελπίδα πως θα
γινόταν πατέρας πολλών εθνών σύμφωνα με την προφητική υπόσχεση: «Το ίδιο
αμέτρητοι θα είναι οι απόγονοί σου».
19 Κι επειδή δεν είχε
ατονίσει η πίστη του, δεν έλαβε υπόψη του τη φυσική κατάσταση του σώματός του,
που ήταν νεκρωμένο πια - αφού ήταν κιόλας εκατό χρόνων περίπου - κι ούτε τη
νέκρωση της μήτρας της Σάρρας.
…………………………………………….
…………………………………………….
20 Έτσι, λοιπόν, δε
δυσπίστησε στην υπόσχεση του Θεού, αλλά απεναντίας δυνάμωσε στην πίστη και
απέδωσε δόξα στο Θεό,
21 έχοντας απόλυτη
βεβαιότητα πως εκείνο που υποσχέθηκε έχει τη δύναμη και να το πραγματοποιήσει
επίσης.
22 Γι' αυτό και η πίστη
του αυτή λογαριάστηκε σαν βάση της δικαίωσής του.
23 Και το ότι «η πίστη
του λογαριάστηκε σαν βάση για τη δικαίωσή του», δε γράφτηκε μονάχα γι' αυτόν,
αλλά και για μας. Γιατί και για μας πρόκειται να λογαριαστεί.
24 Για μας δηλαδή που
στηρίζουμε την πίστη μας σ' εκείνον που ανέστησε από τους νεκρούς τον Ιησού,
τον Κύριό μας,
25 ο οποίος παραδόθηκε
σε θάνατο για τα παραπτώματά μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας.
………………………………………………
