Iδού έρχομαι ταχέως !!!
12
Ετσι ονομάζεται στην ιστορία της Χριστιανικής εκκλησίας, η εξέγερση που σημειώθηκε τον 16ο αιώνα στην δυτική και κεντρική Ευρώπη, εναντίον των ετεροδιδασκαλιών και των καταχρήσεων, που είχαν εισχωρήσει στην εκκλησία. Πρώτος ο Λούθηρος στην Γερμανία αλλά και αμέσως μετά ο Ζβίγγλιος και ο Καλβίνος στην Ελβετία, ύψωσαν την φωνή τους εναντίον της θρησκευτικής καταπτώσεως, που βασίλευε στην εκκλησία και στην κοινωνία, και κάλεσαν τους Χριστιανούς σε πνευματικότερο Χριστιανισμό. Οι αρχηγοί αυτοί δεν κήρυξαν νέα θρησκεία, ούτε ζήτησαν να ιδρύσουν νέα Χριστιανική εκκλησία. Εάν σαν συνέπεια της εξεγέρσεώς τους και του κηρύγματός τους δημιουργήθηκε μέγα ρήγμα στην υπάρχουσα εκκλησία και μεγάλο τμήμα της αποσπάστηκε και αποτέλεσε εκκλησία ανεξάρτητη της εξουσίας του Πάπα, αυτό δεν αποτελούσε τον σκοπό της αναμορφωτικής κινήσεως. Η αναμόρφωση του 12ου αιώνα απέβλεπε αποκλειστικά στην διόρθωση των κακώς κειμένων στην εκκλησία και στον καθαρισμό της χριστιανικής θρησκείας από όλες τις ανθρώπινες προσθήκες και μεταβολές, που βαθμιαία είχαν επέλθει στην διδασκαλία, την λατρεία και την διοίκηση της εκκλησίας, διαμέσου χιλίων ετών αμάθειας και πνευματικού σκοταδιού.
Οι αναμορφωτές διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της αξιοθρήνητης καταστάσεως της εκκλησίας και ζήτησαν να επανέλθει αυτή στη διδασκαλία και στην απλότητα της εκκλησίας των πρώτων τριών αιώνων. Για τούτο και αποκαλέστηκε το κίνημά τους Διαμαρτύρηση ή Προτεσταντισμός. Το κίνημα αυτό απέβλεπε στην εσωτερική αναμόρφωση της εκκλησίας, όχι στην διάσπασή της. Η διάσπαση επήλθε γιατί ο Παπισμός δεν δέχτηκε καμία αναμόρφωση, αλλά αφόρισε και καταδίωξε και εκδίωξε από την εκκλησία, εκείνους, που ζητούσαν την διόρθωση των κακώς κειμένων. Ετσι δημιουργήθηκε η Αναμορφωμένη ή Ευαγγελική εκκλησία, από εκείνους που έτσι διώχτηκαν και αφορίσθηκαν, αφού άλλωστε καταβλήθηκε υπέρτατη προσπάθεια εκ μέρους του παπισμού, ώστε διαμέσου της κοσμικής εξουσίας να καταπνιγεί η διαμαρτύρηση δια πυρός και σιδήρου.
Η θρησκευτική αναμόρφωση του 16ου αιώνα δεν είχε σαν μοναδικό αποτέλεσμα την επάνοδο μεγάλου τμήματος της χριστιανικής εκκλησίας στην καθαρότητα και στην απλότητα του Αποστολικού Χριστιανισμού. Υπήρξε μεγάλος συντελεστής στην ίδρυση και των πολιτικών ελευθεριών, που αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του σημερινού πολιτισμού-στην καθιέρωση της ελευθερίας της σκέψεως και του λόγου και στην αναγνώριση της λαϊκής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων του λαού. Γιατί η αναμόρφωση έσπασε τις αλυσίδες που η πανίσχυρη εκκλησία του Μεσαίωνα είχε σφυρηλατήσει για τις συνειδήσεις των ατόμων και των κοινωνιών.
Και το κατόρθωσε αυτό η Αναμόρφωση του 16ου αιώνα α) Με την απελευθέρωση της Αγίας Γραφής από τους περιορισμούς, με τους οποίους η εκκλησία του Μεσαίωνα την είχε περικλείσει. Η δε Αγία Γραφή, που παραδόθηκε ελεύθερα στους λαούς της γης με την μετάφρασή της σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου, αφύπνισε τις ψυχές των ανθρώπων και τους δίδαξε την αληθινή θρησκεία του Ιησού Χριστού. β) Με την διακήρυξη των μεγάλων αρχών του Προτεσταντισμού, δηλαδή του δικαιώματος της ελεύθερης μελέτης και ερμηνείας του Θείου Λόγου, που έχει κάθε άνθρωπος και της απαλλαγής του ανθρώπου από τα νεκρά έργα του Ιουδαϊκού νόμου, τους κενούς τύπους και ιεροτελεστίες με τα οποία οι άνθρωποι βαθμιαία έντυσαν και έκαναν αγνώριστη την απλή και ζωντανή θρησκεία του Ιησού Χριστού.
Η Ευαγγελική λοιπόν Αναμόρφωση του 16ου αιώνα, υπήρξε ευεργετική για τον κόσμο και γιατί δίδαξε την επάνοδο στον καθαρό Χριστιανισμό των αποστολικών χρόνων και γιατί κήρυξε και καλλιέργησε στις ανθρώπινες κοινωνίες την ελευθερία της σκέψεως, του λόγου και της πνευματικής έρευνας. Γι’ αυτό ο κόσμος οφείλει να αισθάνεται ευγνωμοσύνη και σεβασμό στους απτόητους αρχηγούς της ευαγγελικής Αναμορφώσεως, για το θαρραλέο αυτό έργο, που τέτοια αγαθά μετέδωσε από τότε στην ανθρωπότητα και ιδίως στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ανεξάρτητα με το δόγμα τους.
....
