Iδού έρχομαι ταχέως !!!
Δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2011.
01--Περικοπή: Εκκλησιαστής 1
Η ζωή είναι γεμάτη αινίγματα. Ανατροπές και εξελίξεις που συχνά δεν βγάζουν νόημα τις οποίες όπως κι αν τις δεις είναι απολύτως ακατανόητες. Την προηγούμενη Κυριακή το σπίτι μας ήταν στολισμένο για να έχουμε το πάρτι γενεθλίων του Ιάσονα. Αντί για αυτό βρεθήκαμε στον Ακροπόταμο για να κηδέψουμε τον 43χρονο αδελφό της Νόπης που πέθαινε μέσα σε μία νύχτα. Και νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι αυτό που πονά περισσότερο και αυτό που μας ενοχλεί και μας βαραίνει δεν είναι η θλίψη αυτή καθ’ αυτή αλλά η αδυναμία μας να καταλάβουμε. Είναι η έλλειψη νοήματος. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο μας συναντά ο Εκκλησιαστής. Προσέξτε δεν λέει «θλίψεις θλίψεων παντού θλίψεις» αλλά «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλησιαστήας 1:2)
Και εδώ πρέπει να πούμε ένα δύο πράγματα για την σημασία αυτής της λέξης κλειδί. Η λέξη «ματαιότητα» σημαίνει κυρίως δύο πράγματα. Το πρώτο έχει να κάνει με τον εφήμερο χαρακτήρα της ζωής. Η λέξη «χέβελ» σημαίνει ανάσα, ριπή του αέρα, πνοή, ατμός. Δηλαδή κάτι που έρχεται και φεύγει. Και στο πρώτο μέρος του βιβλίου αυτή είναι η έμφαση. Δείτε τα εδ. 3 – 4, «Τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον εκ παντός του μόχθου αυτού, τον οποίον μοχθεί υπό τον ήλιον. Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται, η δε γη διαμένει εις τον αιώνα». Και κυρίως το 6:12, «Η ζωή του ανθρώπου είναι μάταιη και περνάει σαν σκιά….».
………………………..
Στην εφημερίδα «νικητές» Π.Κανταρτζης
Το νόημα της ζωής
02---Δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2011.
Περικοπή: Εκκλησιαστής 1
Η ζωή είναι γεμάτη αινίγματα. Ανατροπές
Το δεύτερο έχει να κάνει με τον αινιγματικό χαρακτήρα της ζωής. Αυτό τονίζεται κυρίως στο δεύτερο μέρος του βιβλίου (μετά το κεφ. 6). Δείτε για παράδειγμα το 7:15 «Και τι δεν είδα στη διάρκεια της μάταιης ζωής μου! Τον δίκαιο να καταστρέφεται παρ’ όλη τη δικαιοσύνη του και τον ασεβή να μακροημερεύει παρ’ όλη την κακία του» Και συμπεραίνει, «Προσπάθησα να καταλάβω πώς μπορεί κανείς να γίνει σοφός και παρατήρησα προσεκτικά τις ασχολίες των ανθρώπων πάνω στη γη. Είδα λοιπόν ότι όσο κι αν πασχίσει κανείς μέρα και νύχτα δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως το πώς ενεργεί ο Θεός. Όσο και αν προσπαθήσουν να το διερευνήσουν οι άνθρωποι είναι βέβαιο πως δεν θα το καταλάβουν. Ακόμα κι οι σοφοί που ισχυρίζονται πως γνωρίζουν δεν μπορούν να εξιχνιάσουν τις ενέργειες του Θεού» (8:16 – 17). Άρα ξανά το πρόβλημα δεν είναι μόνο το πρόβλημα αλλά το ότι δεν μπορώ να βγάλω νόημα, να καταλάβω.
Στην ταινία Rabbit’s Hole (Ελληνικός τίτλος: Απώλεια) το θέμα είναι η απώλεια, ο θάνατος. Η μάνα έχασε από τα ναρκωτικά τον γιο της και η κόρη έχασε το τετράχρονο αγοράκι της από ατύχημα. Σε μια στιγμή συζητούν για τραγικά συμβάντα που συνέβησαν στη ζωή διασήμων και κάποια στιγμή θυμάται τον Ωνάση που έδινε αμοιβή σε όποιον θα αποδείκνυε ότι κάποιος έκανε σαμποτάζ στο αεροπλάνο του γιου που έπεσε και σκοτώθηκε. Και τότε λέει κάτι που νομίζω ότι είναι τεράστιο, « Χρειαζόταν έναν λόγο που έχασε τον γιο του». Εδώ η γυναίκα αυτή λέει μία σπουδαία αλήθεια. Μπορούμε να «υπομείνουμε» τα πάντα αν ξέραμε το γιατί.
Και το μήνυμα αυτού του βιβλίου είναι τόσο ωμό. Μας λέει ότι τον «λόγο» όσο κι αν τον ψάξεις κάτω από τον ήλιο δεν θα τον βρεις. Στο εδ. 3 λέει, «Τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον εκ παντός του μόχθου αυτού, τον οποίον μοχθεί υπό τον ήλιον…». Δηλαδή, όσο κι αν ψάξεις «ωφέλεια» κάτω από τον ήλιο δεν θα την βρεις. Κι η λέξη «ωφέλεια» είναι μια άλλη λέξη κλειδί μες στο βιβλίο. Απαντά μόνο σε αυτό το βιβλίο (10 φορές) και σημαίνει αυτό που λέμε «ωφέλιμο φορτίο». Δηλαδή αν βγάλουμε όλα τα περιστασιακά βάρη τότε τι είναι αυτό που μένει. Αν διαλύσουμε τη ζωή στα μέρη που την συνθέτουν και δούμε τι απομένει τότε μας λέει ο Εκκλησιαστής ότι «υπό τον ήλιο δεν θα βρούμε τίποτα». Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει καμία «ωφέλεια», κανένας λόγος κάτω από τον ήλιο.
03--ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ
Στην εφημερίδα «νικητές» Π.Κανταρτζης
Άρα;
Το βιβλίο συζητά διάφορες απαντήσεις στο ερώτημα αυτό. Θα ήθελα βγαίνοντας έξω από το βιβλίο να δούμε μία αξιοσημείωτη απάντηση που βρίσκουμε σε ένα τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη:
Φεύγεις και πας είσαι καράβι
μπροστά κοιτάς η θάλασσά σου
πυρκαγιές και πάγοι.
Μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει
ο γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει.
Φεύγεις που πας και που πιστεύεις
τι κυνηγάς ποια γη σε θέλει
ποιον εαυτό γυρεύεις.
Όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
κάθε ταξίδι είναι γυρισμός.
Φεύγεις και πας που επιστρέφεις
σε ποια στεριά η ξενιτιά σου είναι όσα έχεις.
Κι όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Εσύ γεννάς τη θάλασσα
και χτίζεις το καράβι
είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η γιορτή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού.
Και το ταξίδι σου είσαι εσύ
είσαι το κύμα το νησί
είσαι ο αέρας το πανί
και τ’ άσπρο μου μαντήλι.
Η πρόταση αυτή λέει ότι η ζωή δεν έχει άλλο νόημα πέρα από αυτό που μπορώ να της δώσω εγώ. Αυτό ακούγεται ελκυστικό. Φανταστείτε όμως πόσο άγχος πρέπει να γεννά μία τέτοια στάση. Εγώ είμαι ο θεός στο σύμπαν μου που πρέπει να το δημιουργώ και να το νοηματοδοτώ και να το ανασταίνω και να το ανασυντάσω κάθε στιγμή…
Στην εφημερίδα «νικητές» Π.Κανταρτζης
…………
