29-9-2021 ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟ-ΜΙΛΟΥΜΕ;

JOHN BLANCHARD

Αυτό το ουρανιο τόξο Πρώτη φορά στην ζωή μου το είδα και μάλλον δεν θα το ξαναδώ. Ήταν στην μεση του ουρανού σαν ένα στέμμα και μάλλον το πρόλαβα εγω όταν τελείωνε ήμουν πολύ ευλογημένη που το είδα.

Μέρος Πρώτο του Βιβλίου

(Ο Θεάνθρωπος της Βίβλου ή ο Σούπερ—Σταρ; )

Ένα από τα πιο παράξενα πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο των μαζικών μέσων επικοινωνίας και ψυχαγωγίας είναι η συχνή χρήση του ονόματος Ιησούς. Είναι μια από τις δημοφιλείς και κερδοφόρες λέξεις που χρησιμοποιούνται στις ημέρες μας. Στο όνομα αυτό έχουν αφιερωθεί κινηματογραφικές ταινίες και ανέβηκαν θεατρικά έργα όπως ο «Ιησούς Χριστός Σούπερ—Σταρ» (Ιησούς Χριστός υπέρλαμπρο αστέρι)το Γκόντσπελλ και έχουν ηχογραφηθεί αρκετά χρήματα από το όνομα αυτό. Κι έτσι ξαφνικά ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται στο προσκήνιο της δημοσιότητας. Υπάρχουν ακόμα πολλά τραγούδια «ποπ» που μιλούν για τον Ιησού τον Θεό την πίστη και ένα υπερφυσικό ον. Όλα αυτά σημαίνουν ότι κάθε χριστιανός θα έπρεπε να χαρεί στο γεγονός ότι το όνομα Ιησούς χρησιμοποιείται τόσο πλατειά ότι βρίσκεται στα χείλη τόσο πολλών και ηχεί στ’ αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων. Χωρίς ντροπή διακηρύττω ότι είμαι χριστιανός κι όμως απογοητεύομαι από την παρούσα τάση εκμεταλλεύσεως του ονόματος του Ιησού Χριστού ως Σούπερ—Σταρ και Γκόντσπελλ κλπ.

Κι’ αυτό γιατί δεν ασχολούνται με τον Χριστό όπως θ' άπρεπε να το κάνουν. Πιστεύω ότι ο Χριστός για τον οποίο ακούμε στα «ποπ»τραγούδια και βλέπουμε στα κινηματογραφικά έργα δεν μοιάζει καθόλου με τον πραγματικό Ιησού και θ’ αποδείξω τι εννοώ μ’ αυτό. Κανένας δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει το γεγονός ότι στην ιστορία του κόσμου δεν υπήρξε κανένας με πολιτική φιλοσοφική και θρησκευτική φήμη που τράβηξε τόσο πολλών την προσοχή τόσο επισταμένα και λεπτομερειακά όσο ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ.

Γεννήθηκε πριν 2000 χρόνια σε μια εργατική οικογένεια.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής Του το πέρασε σε μια άσημη πόλη που ονομάζεται Ναζαρέτ. Η δημόσια σταδιοδρομία Του όμως κράτησε και θα κρατά χιλιάδες φορές περισσότερο απ’ αυτό.

Οι περιοδείες Του περιορίστηκαν σ’ ένα μικρό γεωγραφικό χώρο κι’ όμως δεν υπάρχει σχεδόν καμιά γωνιά στον κόσμο που το Όνομα Του δεν ακούστηκε. Δεν έγραψε ούτε ένα βιβλίο. Δεν έγραψε παρά μόνο μερικές λέξεις πάνω στο έδαφος όπως μας αναφέρει η Βίβλος. Κι’ όμως περισσότερα βιβλία γράφτηκαν γι Αυτόν παρά για κάθε άλλον άνθρωπο που έζησε ποτέ στην υφήλιο. Ποτέ δεν συγκέντρωσε κάποιο στράτευμα όπως έκαναν πολλοί στρατιωτικοί επαναστάτες και άλλοι άνθρωποι που άλλαξαν τον κόσμο. Κι’ όμως στο πέρασμα των ετών χιλιάδες πέθαναν εθελοντικά γι’ Αυτόν αν και δεν Τον είδαν σωματικά. Στο νου μας έρχονται αυτοί που μαρτύρησαν στο παρελθόν όταν τους έριχναν στα λιοντάρια για ψυχαγωγία των αυτοκρατόρων και άλλων. Κι’ όμως περισσότεροι χριστιανοί πέθαναν για την πίστη τους στον 20^ον αιώνα μας από κάθε άλλο προηγούμενο αιώνα της χριστιανικής εκκλησίας. Ζούμε σήμερα στην εποχή και τον αιώνα των μαρτύρων.

Ήταν άνθρωπος χωρίς πλούτη και χωρίς εκπαίδευση κι όμως άνθρωποι που είχαν άφθονα και τα δύο Τον ακολούθησαν. Δεν έφτασε ποτέ τα 34 γενέθλια Του κι όμως η σημερινή εφημερίδα φέρνει ημερομηνία που σχετίζεται με την ημερομηνία της γεννήσεως του Χριστού. Τι θα κάνεις με ένα τέτοιο Πρόσωπο;

Γεννήθηκε σε μια δανεισμένη φάτνη έζησε σε μια χώρα που βρισκόταν σε ξένη κατοχή. Δεν είχε ούτε μια βάρκα για να ταξιδέψει κι ούτε ένα ζώο για να τον μεταφέρει. Ακόμη και αυτός ο τάφος που τον θάψανε δεν ήταν δικός Του. κι’ όμως αν μαζεύονταν μαζί όλα τα στρατεύματα το ναυτικό όλες οι Βουλές και όλοι οι βασιλείς της γης δεν θα είχαν τόση επίδραση στην ανθρωπότητα όσο η ζωή αυτού του μοναδικού Προσώπου.

Ο Ρίχτερ είπε: «Με τα τρυπημένα χέρια Του κατανίκησε αυτοκρατορίες και έστρεψε το ρεύμα των αιώνων από το κανάλι του» κανένας ενημερωμένος για τα πράγματα του κόσμου άνθρωπος δεν αμφιβάλλει για την ύπαρξη του Χριστού. Το

ερώτημα είναι: «Τι σας φαίνεται περί του Χριστού;» (Ματθαίος κβ:42). Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τον πραγματικό Ιησού και τότε ο καθένας ξεχωριστά θα πρέπει ν’ αποφασίσει τι θα κάνει μαζί Του.

Για να δούμε πως ακριβώς είναι ο Ιησούς και για να είμαστε αμερόληπτοι στις κρίσεις μας πρέπει να καταφύγουμε στην μόνη σύγχρονη Του αυθεντική ιστορική αφήγηση της ζωής του έργου και της διδασκαλίας Του. αυτή περιλαμβάνεται στα

4 Ευαγγέλια που κυρίως αναφέρονται στη ζωή του Ιησού. Θα εξετάσουμε μαζί τρία ερωτήματα σε σχέση με τον Ιησού.

...................................

Α/ Τι Σας Φαίνεται Για Τον Χαρακτήρα Του;

Τούτο είναι καλό σημείο ν’ αρχίσουμε τη μελέτη μας. Ο χαρακτήρας ενός προσώπου είτε τον προδίδει η βεβαιότητα τα όσα λέγονται γι’ αυτό. Τι νομίζεται όμως εσείς προσωπικά για ένα τέτοιο χαρακτήρα που συχνά τόσο λεπτομερειακά από τους θεολόγους ή τους ψυχαναλυτές ή τους κάθε είδους σπουδαστές στο πέρασμα των αιώνων;

Διαβάζοντας τα Ευαγγέλια σε σχέση με το χαρακτήρα Του ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα καταπληκτικό γεγονός. Συναντούμε κάποιον χωρίς ψεγάδια και χωρίς αμαρτία. Αυτό το παραδέχτηκαν ακόμη και οι εχθροί Του. Ο Ιησούς είχε πολλούς εχθρούς. Στο τέλος όμως της ζωής Του από το στρατόπεδο των εχθρών Του υπήρξαν μαρτυρίες γι’ Αυτόν κάτι που είναι πολύ ασυνήθιστο. Ο Πόντιος Πιλάτος που Τον έκρινε είπε: «ουδέν έγκλημα ευρίσκω εν τω ανθρώπω τούτω» (Λουκάς κγ:4). Και πιο πέρα: «δεν εύρον εν τω ανθρώπω τούτο ουδέν έγκλημα εξ’ όσων κατηγορείτε κατ’ αυτού» (Λουκάς κγ:14). Και «τι κακόν έπραξεν ούτος; Ουδεμίαν αιτίαν θανάτου εύρον εν αυτώ» (Λουκάς κγ:22). Η σύζυγος του Πιλάτου είδε ένα θαυμαστό όνειρο κι’ έτρεξε και είπε στο σύζυγο της: «Άπεχε του δικαίου εκείνου» (Ματθαίος κζ:19). Ένας από τους ληστές που σταυρώθηκαν μαζί Του την ίδια μέρα είπε: «Και ημείς μεν δικαίως διότι άξια των όσα επράξαμεν απολαμβάνομεν ούτος όμως ουδέν άτοπον έπραξεν»(Λουκάς κγ 41). Γνώριζε ότι η παράβαση του νόμου συνεπαγόταν θάνατο.

Ο Ρωμαίος στρατιώτης που είχε συνηθίσει να βλέπει τους εγκληματίες να θανατώνονται κοίταξε στον Ιησού και είπε: «Όντως ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος» Λουκάς κγ:47). Ο Ιούδας Ισκαριώτης έζησε μαζί Του εργάστηκε μαζί Του κάτω από κάθε είδους συνθήκες τελικά όμως Τον πρόδωσε για μερικά χρήματα. Πριν αυτοκτονήσει μετανοημένος είπε: ήμαρτον παραδώσας αίμα αθώον»(Ματθαίος καζ:4). Έτσι ακόμα και οι εχθροί Του παραδέχτηκαν ότι δεν βρήκαν κανένα σφάλμα

σ’ Αυτόν.

Το ίδιο έκαναν και οι φ ί λ οι Του. Αυτό αντηχεί παράξενα στ’ αυτιά μας. Οι φίλοι μας είναι εκείνοι που γνωρίζουν καλύτερα και σε βάθος ποιοι είμαστε. Πολλές φορές συναντούμε κάποιον ένα Σαββατοκύριακο ή σε κάποια συντροφιά. Τον βλέπουμε για λίγες ώρες και συμπεραίνουμε: «Είναι πράγματι σπουδαίος και θαυμάσιος άνθρωπος». Αν όμως μιλήσεις με κάποιον που γνωρίζει από κοντά το πρόσωπο αυτό το βλέπει στην καθημερνή του ζωή και μένει στο ίδιο σπίτι θ’ ακούσεις ίσως μια διαφορετική ιστορία! Τότε ανακαλύπτεις πόσο ατελής είναι ο άνθρωπος αυτός.

...................................

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΙΛΟΥΜΕ;

Μέρος δεύτερο

Οι φίλοι όμως του Χριστού δεν Τον γνώρισαν τυχαία και για μικρό διάστημα. Τον είδαν στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή Του σε οποιεσδήποτε συνθήκες και αντίξοες περιστάσεις. Κι’ όμως στο τέλος ένας από στενούς Του φίλους ο Πέτρος κατάληξε στο αβίαστο συμπέρασμα ότι ο Χριστός ήταν «άμωμος και άσπιλος» (Α’ Πέτρου β:19) και ο Χριστός «αμαρτίαν δεν έκαμεν ουδέ ευρέθη δόλο εν τω στόματι Αυτού» (Α’ Πέτρου β:22). Αν πεις ότι κάποιο πρόσωπο είναι χωρίς αμαρτία πρέπει να σταματήσεις εκεί. Ο Πέτρος όμως προσθέτει: «ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού». Το προσθέτει αυτό ο Πέτρος γιατί το στόμα είναι αυτό που μα προσδίδει συνήθως. Μπορούμε να καλύψουμε μερικές όψεις της προσωπικότητας μας. Να κάνουμε πράγματα που άλλοι άνθρωποι μπορούν να δουν και ν’ ακούσουν. Την προσωπική μας ηθική τη σφαίρα του νου τη φιλοδοξία μας κανένας δεν τη γνωρίζει. Η γλώσσα όμως συχνά μας αποκαλύπτει. Και ο Πέτρος που επί τρία συνεχή χρόνια άκουε τον Ιησού λέγει ότι όσα είπε ο Χριστός ήταν όλα χωρίς

δόλο τέλεια.

Και άλλος μαθητής Του ο Ιωάννης γράφει: «αμαρτία εν Αυτώ δεν υπάρχει» (Α΄ Ιωάννουγ:5). Οι ακόλουθοί Του λοιπόν Τον πίστευαν.

Ας δούμε τον Παύλο. Δεν γεννήθηκε χριστιανός ούτε απόστολος. Στην πραγματικότητα ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο να καταστρέψει την Εκκλησία του Χριστού. Ήταν «ευσεβής» με τον δικό του τρόπο και πίστευε ότι ο Χριστός και οι ακόλουθοι Του ήσαν παράφρονες και κακοί. Γι’ αυτό κι έταξε τη ζωή του στο να τους ξεριζώσει από το πρόσωπο της γης. Κι είναι γνωστοί οι διωγμοί του εναντίον των χριστιανών. Κι ‘όμως αυτός ο άνθρωπος με τη μεγάλη μόρφωση όταν άλλαξε και είδε αντικειμενικά ποιος είναι ο Ιησούς έφτασε στο σημείο να πει για τον Χριστό «τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν»

(Β΄ Κορινθίους ε:21). Και ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής γράφει επίσης για το Χριστό: «πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας»(Εβραίους δ:15). Και ακόμη ότι ο Ιησούς είναι: «όσιος άκακος αμίαντος ξεχωρισμένος από των αμαρτωλών» (εβραίους ζ:16).

Αυτό που οι φίλοι Του διακήρυτταν γι’ Αυτόν το αξιούσε και ο

Ί δ ι ο ς για τον Εαυτό Του. κι’ αυτό είναι παράξενο. Κάποιος είπε: Οι μεγάλοι άνδρες ποτέ δεν νομίζουν ότι είναι μεγάλοι και οι μικροί ποτέ δεν νομίζουν ότι είναι μικροί». Αν διαβάσεις βιογραφίες και ασχοληθείς με την ηθική πλευρά ενός προσώπου θ’ ανακαλύψεις ότι όσο πιο μεγάλος είναι ένας άνθρωπος τόσο χαμηλότερα σκέφτεται για τον εαυτό του. Ποτέ δεν καυχιέται για τον εαυτό του. Μάλιστα οι πιστοί όσο πιο πολύ γνωρίζουν την αγιότητα και μεγαλοπρέπεια του Θεού τόσο πιο πολύ βλέπουν την δική τους αμαρτία και αδυναμία.

Ο Απ. Παύλος σ’ ένα στάδιο της ζωής του γράφει: «Εγώ είμαι ελάχιστος των αποστόλων όστις δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι απόστολος» (Α΄ Κορινθίους ιε:19). Υστερότερα όμως όταν μεγάλωσε στην πνευματική του ζωή είπε: «εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων» (Εφεσίους γ:8). Και αργότερα στο τέλος της ζωής του είπε: «Ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον δια να σώσει αμαρτωλούς των οποίων πρώτος είμαι εγώ.»

(Α΄ Τιμοθέου α:15).

Παρόμοιες διακηρύξεις έκαναν και άλλοι άνθρωποι του Θεού. Τίποτα δεν λένε για τον εαυτό τους εκτός όταν θέλουν να τον κατακρίνουν για έλλειψη πνευματικότητας και ευσέβειας.

Στην περίπτωση όμως του Ιησού Χριστού διαπιστώνουμε ακριβώς το αντίθετο. Ούτε για μια στιγμή δεν σταμάτησε να μιλά για τον εαυτό Του. φαίνεται εντελώς «εγωκεντρικός» στις αξιώσεις Του. με τον πιο απλό και σαφή τρόπο αξίωσε ότι στην ιστορία του κόσμου δεν υπήρξε κανείς ίσος Του. Έστρεψε τα μάτια Του στον Πατέρα και είπε: «Εγώ κάμνω πάντοτε τα αρεστά εις Αυτόν»(Ιωάννης α:29) τίποτε δεν σκέφτομαι και δεν κάμνω εκτός αυτά μόνο που ευαρεστούν στον Θεό. Κοίταξε στους ανθρώπους που τον περιτριγύριζαν άνθρωποι απλοί θρησκευόμενοι και με υψηλά κριτήρια ηθικής και είπε: «Τις από σας με ελέγχει περί αμαρτίας; (Ιωάννης η:46). Αντίκρισε τον διάβολο και είπε: «διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου(ο διάβολος)και δεν έχει ουδέν εν εμοί» (Ιωάννης ιδ:30) οποιεσδήποτε καταστροφές κι αν έκανε ο διάβολος στους άλλους δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα.

Ποια είναι η γνώμη σου για έναν τέτοιο χαρακτήρα; Ποτέ Του δεν προσευχήθηκε για συγχώρηση παρ’ ότι πρότρεπε τους άλλους να το κάνουν. Συχνά προσευχήθηκε για τους άλλους ποτέ όμως δεν ζήτησε κανένας να προσευχηθεί γι’ Αυτόν.

Κάποιος είπε: «Δεν γνώρισε ίχνος ήττας ούτε είχε αδυναμίες να νικήσει. Δεν είχε κανένα ψεγάδι στο χαρακτήρα Του». Τι φρονάς λοιπόν για τον Χριστό;

...................................

Μέρος Τρίτο

Β΄ Τι Σας Φαίνεται Για Τις Διακηρύξεις Του;

Όπως αναφέραμε προηγουμένως στο πρόσωπο του Χριστού έχουμε κάποιον που συνεχώς μιλά για τον εαυτό Του. Κάνει απανωτές διακηρύξεις για το πρόσωπο Του. Πρώτο: Έκανε λόγου χάρη διακηρύξεις για την π ρ ο φ η τ ε ι α.

Η Π.Δ. περιέχει πολλές προφητείες για τον κόσμο την Ιερουσαλήμ τον Ισραήλ και όλες αυτές που είναι τυλιγμένες με τις προφητείες για το πρόσωπο του Μεσσία του προσδοκώμενου απελευθερωτή του Σωτήρα. Κάποιου εντελώς διαφορετικού από τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Στην Π.Δ. όλοι και όλα δείχνουν σ’ Αυτόν τον Μεσσία. Και στην καινή Διαθήκη ο Ιωάννης ο βαπτιστής δείχνει στον ίδιο Μεσσία με επιπρόσθετο όμως στοιχείο ότι « επλησίασεν η Βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος γ:2). Διακήρυττε ότι ο Μεσσίας βρισκόταν ανάμεσά τους ότι ήταν σύγχρονος τους.

Κατόπιν ήλθε ο Ιησούς κηρύττοντας από μια άποψη το ίδιο μήνυμα της βασιλείας. Και την ατομική ευθύνη και επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό. Πήρε στα χέρια Του όλα τα βιβλία της Π.Δ. και είπε ότι μιλούν γι’ Αυτόν (Λουκάς κδ:27)

Αυτά τα διακήρυττε ο Υιός του ξυλουργού. Ένας άνδρας στα 30 του χρόνια πήρε όλα τα βιβλία της Π.Δ. και είπε ότι μιλούν γι’ Αυτό! Κάποτε είπε στους Ιουδαίους: «Ερευνάτε τας γραφάς διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον και εκείναι αι μαρτυρούσαι περί εμού» (Ιωάννης ε:39).

Τι θα κάνεις μ’ ένα πρόσωπο που έχει τέτοιες αξιώσεις και έκανε διακηρύξεις!... Επίσης έκανε διακηρύξεις για τα

π ρ ο β λ ή μ α τα της ζωής. Χρησιμοποίησε όλων των ειδών

ζωντανές εκφράσεις για να περιγράψει τον εαυτό Του σαν την απάντηση σε πρόβλημα του ανθρώπου: Προβλήματα ηθικής ακεραιότητας προσωπικότητας σκοπού. Έκανε διακηρύξεις όπως «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής» (Ιωάννης ς:35) «Εγώ είμαι το φως του κόσμου» (Ιωάννης ια:12) «Εγώ είμαι η Θύρα» (Ιωάννης ι:9) «Εγώ είμαι η ανάστασης και η ζωή» (Ιωάννης ια:25) «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάννης ιδ:6) «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή»(Ιωάννης ιε:1) Κανένας κοινός άνθρωπος δεν μπορούσε να κάνει τέτοιες διακηρύξεις. Εκτός αν ήταν παράφρονας και βλάσφημος. Τι θα κάνεις μ’ ένα τέτοιο πρόσωπο με τέτοιες αξιώσεις;

Διάβασα όλη τη ζωή του Χριστού προσεκτικά και ανακάλυψα ότι ποτέ δεν χρησιμοποίησε λέξεις που τόσο συχνά χρησιμοποιούμε εμείς στην καθημερινή μας ζωή σαν γνώρισμα της αδυναμίας της άγνοιας και της ανθρώπινης φύσεως μας. Ποτέ ο Χριστός δεν είπε: Νομίζω –ελπίζω-δεν γνωρίζω-υποθέτω- δεν είμαι βέβαιος. Πάντοτε μιλούσε με απόλυτη αυθεντία. Ποτέ Του δεν μετανόησε –δεν ζήτησε συγγνώμη-ποτέ Του δεν ζήτησε την γνώμη άλλων για να αποφασίσει για κάποιο

θέμα. Τι θα κάνεις με ένα τέτοιο Πρόσωπο που έχει τέτοιες αξιώσεις για τα προβλήματα της ζωής;

Ο Ιησούς μίλησε επίσης για π α ν τ ο δ υ ν α μ ί α.

Διακήρυξε ότι μπορούσε να θεραπεύσει κάθε είδους αρρώστια. Μπορούσε ν’ ανοίξει τα μάτια των τυφλών τα’ αυτιά των κουφών να θεραπεύσει τους παράλυτους τους δαιμονιζόμενους ακόμη ν’ αναστήσει και τους νεκρούς. Αξιούσε δύναμη ακόμη και πάνω στα στοιχεία της φύσεως και το απέδειξε. Σταμάτησε την τρικυμία μ’ ένα λόγο Του. αξιούσε ότι μπορούσε να αναστήσει και το δικό Του σώμα. «εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν (την ψυχήν)και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν»(Ιωάννης ι:18)

Αυτός έχει την εξουσία να κρίνει όλους τους ανθρώπους όλα τα έθνη και ν’ αποφασίσει για το αιώνιο μέλλον τους. τι θα κάνεις λοιπόν μ’ Αυτόν που είπε: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης;» (Ματθαίοςκαη:18) Είχαμε πολλές ποικίλες διακηρύξεις. Όλες όμως ωχριούν στην διακήρυξη Του ότι είναι Θεός. Πήρε πάνω Του θείους τίτλους.

Σε μια περίπτωση οι ηγέτες των Ιουδαίων θυμωμένοι για τις παράλογες αξιώσεις που έκανε ο Ιησούς Τον ρώτησαν: «Μήπως είσαι μεγαλύτερος του πατρός ημών Αβραάμ;» (Ιωάννης η: 53) και πιο πέρα «πεντήκοντα έτη δεν έχεις ετι και είδες τον Αβραάμ;(Ιωάννης η:57).Ο Ιησούς τους απάντησε: Αληθώς –αληθώς σας λέγω πριν γίνει ο Αβραάμ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ»

.................................

Μέρος τέταρτο

(Ιωάννης η:58). Οι δύο λέξεις με τα κεφαλαία είναι σπουδαίες. Αν ο Ιησούς διακήρυττε μόνον ότι ήταν μεγαλύτερος του Αβραάμ—κι αυτό θα ήταν αρκετά θαυμαστό—τότε θα έλεγε «πριν γίνει ο Αβραάμ ε γ ω ή μ ο υ ν». Αντί όμως αυτού εν γνώσει χρησιμοποίησε τις λέξεις «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ»

Για ν’ ανακαλύψουμε γιατί ο Ιησούς το είπε αυτό πρέπει να πάμε πίσω στην Π.Δ. Όταν ο Θεός κάλεσε τον Μωϋσή να οδηγήσει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο ο Μωϋσής Του είπε με ποιο όνομα θα τον γνώριζε στους ισραηλίτες. Του Θεού η απάντηση βρίσκεται στην (Έξοδο γ:14) «είπεν ο Θεός προς τον Μωϋσή: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο Ων» Και είπε ούτως θέλεις ειπεί στους υιούς Ισραήλ ο Ων με απέστειλε προς εσάς».

Στον θεοσεβή Ιουδαίο αυτό αποτελούσε ένα από τα

διακριτικά ονόματα του Θεού. Και τους φάνηκε υπερβολικό όταν άκουσαν τον Ιησού που ήταν κι Αυτός Ιουδαίος και γνώριζε καλά την σημασία του ονόματος αυτού να το χρησιμοποιεί για τον εαυτό Του. Αποτελούσε βλασφημία αυτό για κάθε άνθρωπο που θα το χρησιμοποιούσε και η ποινή ήταν ο θάνατος με λιθοβολισμό «εσήκωσαν λοιπόν λίθους δια να ρίψωσι κατ’ αυτού» (Ιωάννης η:59)Από το περιστατικό αυτό γίνεται φανερό ότι και ο Ιησούς και οι Ιουδαίοι ήξεραν τη σημασία του πράγματος. Ο Ιησούς όμως ασκούσε δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα του Θεού σαν δικό Του όπως το ξανάκανε στο

(Ιωάννης ιγ:13—και ιη:5)

Διακήρυξε ότι είναι ίσος με τον Θεό. το έκανε αυτό συχνά και πολύ φυσικά. Σαν σαφή μαρτυρία δεν χρειάζεται παρά να παρά να αναφέρουμε τα λόγια Του.

Όστις δεχθεί εν τοιούτων παιδίων εις το όνομα μου εμέ δέχεται και όστις δέχεται εμέ δεν δέχεται εμέ αλλά τον αποστείλαντά με» (Μάρκος θ:37)

Δια να τιμώσι πάντες τον Υιόν τιμώσι τον Πατέρα. Ο μη τιμών τον Υιόν δεν τιμά τον Πατέρα τον πέμψαντα αυτόν».

(Ιωάννης ε:23).

Απεκρίθη ο Ιησούς: Ούτε εμέ εξεύρετε ούτε τον Πατέρα μου εάν εξεύρετε εμέ ηθέλετε εξεύρει και τον Πατέρα μου»

(Ιωάννης η:19)

«Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάννης ι:30).

« Ο δε Ιησούς έκραξε και είπεν: Ο πιστεύων εις εμέ δεν πιστεύει εις εμέ αλλ’ εις τον πέμψαντά με»(Ιωάννης ιβ:44).

«Και ο θεωρών εμέ θεωρεί τον πέμψαντά με» (Ιωάννης ιβ:7).

«Εάν εγνωρίζατε εμέ και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει. Και από του νυν γνωρίζετε αυτόν και είδετε αυτόν»(Ιωάννης ιδ:7).

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς τόσον καιρόν είμαι μεθ’ ημών και δεν με εγνώρισας Φίλιππε; Όστις είδεν εμέ είδε και τον Πατέρα και συ πως λέγεις Δείξον εις ημάς τον Πατέρα;» (Ιωάννης ιδ:9).

«Πιστεύετε μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί ει δε μη δια τα έργα αυτά πιστεύετε μοι»(Ιωάννης ιδ:11).

Τι πιο σαφέστερο απ’ αυτό. Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είναι Θεός κι όλη η ζωή Του απέδειξε την αλήθεια της διακηρύξεως

Του αυτής.

....................................

Μέρος πέμπτο

Στο Ιωάννου ιγ:13 είπε στους μαθητές Του: «Σεις με φωνάζετε ο Διδάσκαλος και ο Κύριος και καλώς λέγετε διότι είμαι».(Ιωάννης γι:13). Αυτά τα λόγια αποτελούσαν βλασφημία αν χρησιμοποιούνταν από έναν απλό άνθρωπο γιατί χρησιμοποιούνται μόνο για το Θεό. Ο Χριστός όμως τα χρησιμοποίησε για τον εαυτό Του.

Ακόμη δέχθηκε θεία λατρεία. Όταν ο Θωμάς έπεσε στα πόδια Του να τον προσκυνήσει λέγοντας «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου»(Ιωάννης κ:28). Ο Χριστός δεν του είπε να σηκωθεί και να ανακαλέσει τα βλάσφημα λόγια του. αντίθετα δέχθηκε και την προσκύνηση και τη διακήρυξη του Θωμά.

Σε παρόμοια περίσταση βρέθηκαν κι άλλοι άγιοι άνθρωποι. Πχ. όταν ο απ. Πέτρος πήγε στο σπίτι του Κορνηλίου για να τον συναντήσει ο Κορνήλιος «έπεσε εις τους πόδας αυτού και προσκύνησε».Ποιά ήταν όμως η αντίδραση του Πέτρου; Δέχθηκε την προσκύνηση; «Αλλ’ ο Πέτρος σήκωσε αυτόν λέγων: Σηκώθητι και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι» (Πράξεις ι:25). Κάποτε ο Παύλος και ο Βαρνάβας στα Λίστρα θεράπευσαν ένα χωλό. Οι άνθρωποι βλέποντας το θαύμα νόμισαν ότι οι απόστολοι ήσαν θεοί και άρχισαν να τους λατρεύουν. Ποια όμως ήταν η αντίδραση του Παύλου και του Βαρνάβα; «διέσχισαν τα ιμάτια αυτών…λέγοντες….και ημείς άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας…»(Πράξεις ιδ:15) στην Αποκάλυψη ο Ιωάννης είδε όραμα και έπεσε να προσκυνήσει τον άγγελο. Εκείνος όμως του είπε: «Πρόσεχε μη κάμης τούτο διότι εγώ είμαι σύνδουλος σου….τον Θεόν προσκύνησον»(αποκάλυψης κβ:8—9).

Τι θα κάνετε ένα τέτοιο Πρόσωπο που έκαμε τέτοιες διακηρύξεις για προφητεία προβλήματα παντοδυναμία και προσωπικότητα;

...................................

Γ/ Πως σας φαίνονται οι διακηρύξεις για το Θάνατό Του;

Ο Θάνατός Του.

1/. Ε κ ο υ σ ι ο ς. Μπορεί να πεις ότι σ’ αυτό δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο γιατί πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν θεληματικά. Κι’ όμως κανένας δεν πέθανε στον κόσμο

θεληματικά εκτός από τον Ιησού Χριστό. Μπορεί να πεις: Και τι γίνεται μ’ αυτούς που αυτοκτονούν; Συμφωνώ. Αν το σκεφτείς προσεκτικά θα διαπιστώσεις ότι δεν το κάνουν θεληματικά. Το μόνο που κάνουν αυτοί είναι να διαλέγουν τον τόπο τον τρόπο και τον χρόνο του θανάτου όχι όμως κι αυτόν τον θάνατο τους.

Όλοι είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε γιατί είμαστε θνητοί. Η βίβλος διδάσκει ότι ο πνευματικός θάνατος και ο φυσικός θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας της ανυπακοής και της απομακρύνσεως μας από το Θεό. Έτσι ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος»(Ρωμαίους ς:23). «Η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατο» (Ιάκωβος α:15). Η περίπτωση όμως του Χριστού είναι ασυνήθιστη

Πέθανε στο Σταυρό κι’ όμως δεν είχε αμαρτία. Ο νόμος λέγει ότι η αμαρτία φέρνει θάνατο. Ο Χριστός δεν είχε αμαρτία κι’ όμως πέθανε. Η είναι η αιτία. Ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα. Στον Χριστό έχουμε το αποτέλεσμα χωρίς αιτία. Αυτό δείχνει ότι πέθανε θεληματικά. «Εταπείνωσεν Εαυτόν γ ε ν ό μ ε ν ος

υ π ή κ ο ο ς μέχρι θανάτου –θανάτου δε σταυρού» (Φιλιππισίους β:8).

...............................

Μέρος έκτο

2/.Ο θάνατος Του ήταν πράξη α ν τ ι κ α τ α σ τ ά σ ε ω ς στη θέση άλλων ανθρώπων. Εδώ βρίσκεται η εξήγηση του γιατί ο Χριστός πέθανε αφού δεν είχε αμαρτία. Πέθανε για χάρη των ανθρώπων για μένα για σένα. Πήρε την αμαρτία μας. Έγινε αντικαταστάτης μας ως προς την αμαρτία μας. «Τας αμαρτίας ημών Αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου»

«Α΄ Πέτρουβ:24). «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθεί αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».(Ματθαίος κ:28). «Τούτο είναι το αίμα της Καινής Διαθήκης το υπέρ εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθαίος κς 28). Πήρε την τιμωρία και την κρίση μας επάνω Του.

3/. Ο θάνατος Του ήταν ν ι κ η φ ό ρ ο ς. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης είπε: «ο θάνατος είναι τρομερό πράγμα είναι γιατί είναι το τέλος». Είχε λάθος όμως. Ο Ιησούς απέδειξε ότι ο

θάνατος δεν ήταν το τέλος γιατί τρεις μέρες ύστερα από την ταφή Του αναστήθηκε όπως ακριβώς το ήθελε. Η ανάσταση του Χριστού δεν είναι θεωρεία ή μια μυστικιστική πίστη αλλά είναι ένα ιστορικό γεγονός (Α΄ Κορινθίους ιε:3—4).

Η ανάσταση Του είναι πιο αυθεντική και πιο τεκμηριωμένη κι απ’ αυτήν την ύπαρξη του Ναπολέοντα.

Εμφανίστηκε στη Μαγδαληνή (Μάρκος ιε:9 ) σε μερικές γυναίκες (Ματθαίος ιη:9) σε δύο μαθητές(Λουκάς κγ:15)στους δέκα μαθητές (Ιωάννη κ:19) στους μαθητές στην ακρογιαλιά (Ιωάννης κα:1)στον Πέτρο(Λουκάς κδ:34) στους πεντακοσίους (Α΄ Κορινθίους ιε:6) στον Ιάκωβο

(Α΄ Κορινθίουςιε:7) και στον Παύλο( Α΄ Κορινθίους ιε:8) «Εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα μετά το πάθος αυτού δια πολλών τεκμηρίων» (Πράξεις α:3)

Ο Ιησούς είναι ζωντανός σήμερα. Και το ερώτημα μας: ο Ιησούς Χριστός είναι πραγματικός δεν είναι δημιούργημα διανοητικό; Τι νομίζεται για τον Χριστό; Υπάρχουν λογικά δύο εκδοχές γι Αυτόν.

Η μία εκδοχή είναι ότι ο Χριστός ήταν παράφρονας για όσα διακήρυξε. Ήταν ένας ανόητος και απατεώνας. Νόμιζε ότι ήταν Θεός και προσπάθησε την απάτη Του να την εξαπλώσει παντού. Αν το πιστέψεις αυτό τότε θα σου δημιουργήσει ένα πελώριο πρόβλημα για το οποίο δεν έχει βρεθεί ακόμα κάποια απάντηση. Θα πρέπει να εξηγήσεις πως ένας απόλυτα τρελός παράφρων και απατεώνας έζησε μια τόσο ισορροπημένη γεμάτη συμπάθεια και αγάπη ζωή!

Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι ήταν κακός. Ως επίσης και ότι ήξερε ότι δεν ήταν Θεός αλλά εσκεμμένα προσπάθησε να εξαπατήσει όλο το Θρησκευόμενο Ιουδαϊκό έθνος. Εσκεμμένα αποφάσισε κάθε άλλη θρησκεία και ν’ αναγκάσει τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν με την ψεύτικη αξίωση ότι ήταν ο Θεός με μορφή ανθρώπου.

Την εκδοχή αυτή θα την αφήσω σε σένα να την εξετάσεις. Αν όμως υιοθετήσεις την εκδοχή αυτή τότε δημιουργείς πρόβλημα γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση: Πως είναι δυνατόν να είναι τόσο κακός βλάσφημος να προσπαθεί να εξαπατήσει

τον κόσμο για να Τον ακολουθήσει σε κάτι που είναι ολοκληρωτικά ψεύτικο αφού η ηθική διδασκαλία Του δεν έχει ίση της σ’ όλη την ιστορία του κόσμου σ’ οποιαδήποτε φιλοσοφία ή θρησκεία που είναι γνωστή στους ανθρώπους; Με κανένα τρόπο δεν μπορείς να τα συμβιβάσεις αυτά τα δύο.

Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή. Προτού όμως έρθω

σ΄ αυτήν θέλω να σου πω ότι αν ακόμα έχεις την ιδέα ότι ο Ιησούς είναι τρελός ή κακός και αν έχεις κάποια σοβαρή απάντηση σ’ αυτό τότε πρέπει ν’ αφιερώσεις όλη σου τη ζωή για να εξαφανίσεις τη χριστιανική Εκκλησία από το πρόσωπο της γης. Με την πράξη σου αυτή κάνεις τη μεγαλύτερη προσφορά στην ανθρωπότητα: Να καταστρέψεις την χριστιανική πίστη που έχει οικοδομηθεί επάνω σ’ ένα ψέμα σε μια απάτη σ’ έναν κακό άνθρωπο.

Η άλλη εκδοχή είναι ότι ο χριστός έλεγε αλήθεια.

α/ ότι ήταν ΘΕΟΣ. Αν ο χαρακτήρας Του η ειλικρίνεια των διακηρύξεων Του ο σταυρικός θάνατος και η ανάστασης Του

σ’ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός είναι Θεός τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άλλη κρίση. Κι’ αυτή τη φορά είναι καθαρά προσωπική.

Ένας από τους Χάξλεϋ είχε την ειλικρίνεια να παραδεχτεί ότι δεν ήθελε να σκεφτεί για ένα προσωπικό Θεό για τον Οποίο η Βίβλος μιλά γιατί αν υπήρχε ένας τέτοιος Θεός «τότε θα είχε ηθικές αξιώσεις στην ζωή μου και εγώ δεν είμαι έτοιμος να τις δεχτώ».

Αν παραδεχτείς ότι ο Χριστός είναι Θεός τότε έχει αξιώσεις στην ζωή σου. Όλη η διδασκαλία Του είναι αληθινή το ίδιο και οι προειδοποιήσεις και οι υποσχέσεις Του. Τότε έως ότου εγκαταλείψεις τον τρόπο της ζωής σου τον εγωκεντρισμό σου και επιστρέψεις σ’ Αυτόν έως ότου Τον εμπιστευθείς και Τον δεχθείς σαν προσωπικό σου Σωτήρα και τον ακολουθήσεις με υπακοή και αγάπη βρίσκεσαι έξω από την βασιλεία του Θεού. Και δεν υπάρχει ζωντανή πείρα του Θεού στη ζωή σου έως ότου εμπιστευθείς στον Χριστό.

Αυτό δεν αποτελεί απλώς μια πρόκληση. Είναι η πείρα αμέτρητων ανθρώπων κάθε εποχής. Και συ θ’ ανακαλύψεις

Αυτό που αυτοί πειραματίστηκαν. Τότε θα έχεις τον πραγματικό Χριστό στην ζωή σου.

Ο Χριστός είναι ζωντανός. Αυτό είναι η πείρα της ζωής μου.

Κι’ αν αυτό δεν ήταν αληθινό τότε το τελευταίο πράγμα που θα μ’ απασχολούσε αυτό θα ήταν.

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Χριστό; μην αρκεστείς να πιστεύεις τον Χριστό που ο κόσμος κατασκεύασε και εξυμνεί. Ακολούθησε τον Χριστό της Βίβλου. Είναι ο Σωτήρας σου και ο

Κύριος σου. ΑΜΗΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Γ. Σ. Κ.