Πανσέληνος απο την ταράτσα του σπιτιού μου το 2014

 25-9-2021---Χωρισμένο σε Τρία Μερη
H ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΕΙΣ Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ 1960
ΣΠΥΡΟΥ ΖΩΔΙΑΤΗ (πρόλογος του Δημ. Ι Μαγκριώτη)
Β΄ έκδοσης «Ο ΛΟΓΟΣ» Εμμανουήλ Μπενάκη 28-Αθήναι
Μέρος Πρώτο
...........................................
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στην σημερινή κρίσιμη εποχή που ζούμε πολύς κόσμος ύστερα από τις αναφορές που υπέστη λόγω της αποστασίας του από του ζώντος Θεού εις την Αλήθεια που σώζει.
Αλλά που θα μπορέσει να βρει την αλήθεια αυτή; Που αλλού παρά εις τον Λόγο του Θεού εις την αγία Γραφή. Εκείνη μας αποκαλύπτει τις θείες Βουλές μας ομιλεί δια το τέλειο σχέδιο της Σωτηρίας του Θεού δια τον αμαρτωλό άνθρωπο μας αποκαλύπτει την άπειρη και ανεξιχνίαστη αγάπη του Θεού δια τον αμαρτωλό. Στον Λόγο του θεού θα μάθει ο κάθε άνθρωπος πόσο πολύ τον αγαπά ο Θεός ώστε να στείλει τον μονογενή Του υιόν τον Ιησού Χριστόν δια να γίνει ο αντικαταστάτης μας και να υποστεί επί του Σταυρού του Γολγοθά την τιμωρία την οποία αξίζαμε εμείς. Εκεί κάθε αμαρτωλός θα γνωρίσει το κορύφωμα της θείας αγάπης γι’ αυτόν. Τις αλήθειες αυτές έχουν ανάγκη ν’ ακούσουν ιδιαιτέρως σήμερα οι άνθρωποι δια να γνωρίσουν την ασύλληπτη αγάπη του Θεού δια να μάθουν το Λυτρωτικό έργο του Χριστού και να σωθούν από την επερχομένην οργή και βρουν ειρήνη και ανάπαυση στις ταραγμένες ψυχές τους. τις αλήθειες αυτές διακηρύσσει από τις στήλες του το τόσο συμπαθητικό και ψυχωφελές συνάμα Θρησκευτικό Περιοδικό «Η Φωνή του Ευαγγελίου» που εκδίδεται υπό του κ. Σπύρου Ζωδιάτη και κυκλοφορεί ευρύτατα στην Ελλάδα. Μερικά από τα τόσο ωφέλημα στις ψυχές άρθρα του κ. Σ. Ζωδιάτη που δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό του τούτο και στην Εφημερίδα «Ατλαντίδα» της Νέας Υόρκης κατά καιρούς τα περιέλαβαν ήδη εις το ανά χείρας αυτοτελές τεύχος και τα προσφέρει σ’ ευρύτερο κοινό. Στα άρθρα αυτά θίγονται με απλότητα αλλά και με βαθύτητα σκέψεων όλα τα θέματα που ενδιαφέρουν κάθε ψυχή. Ο αντικειμενικός των σκοπός είναι να οδηγήσουν την κάθε ειλικρινή ψυχή να γνωρίσει την Αλήθεια κατευθείαν στην πηγή της Αλήθειας και της ζωής στον Ιησού Χριστό και να την κάμουν ώστε να ζήσει σε στενότερη επικοινωνία μαζί Του δια να έχει στην ζωή της καρπούς της ψυχικής ενώσεως τους οποίους ο Κύριος περιμένει από τους δικούς Του.
Είναι άρθρα γραμμένα από πιστό δούλο του Θεού και ακούραστο εργάτη του Ευαγγελίου στα οποία κυριαρχεί μια βαθιά πίστις προς τον Λυτρωτή και ένας αγνός πόθος όπως Τον υπηρετήσει πιστά. Δια τούτο πιστεύομε ότι θα δώσουν μια δυνατή ψυχική τόνωση σ’ όλες τις ειλικρινείς ψυχές που θα τα διαβάσουν και θα θελήσουν να εμβαθύνουν στο πνευματικό τους περιεχόμενο. Θα είναι μία πραγματική ευκαιρία στο Ελληνικό αναγνωστικό κοινό που διψά για εκλεκτή πνευματική τροφή να εντρυφήσει στις σελίδες του βιβλίου αυτού για να δοκιμάσει αγνή πνευματική απόλαυση και βαθιά ψυχική αγαλλίαση σε μεγάλη κλίμακα.
Θα ήταν ευχής έργον εάν κυκλοφορούσαν και διαβάζονταν από κάθε χριστιανό βιβλία με παρόμοιο πνευματικό περιεχόμενο που τρέφουν και δυναμώνουν την ψυχή και την φέρνουν σε στενότερη επικοινωνία προς τον Λυτρωτή της για να φέρουν καρπόν στην ζωή τους.
Δ. Ι. Μαγκριώτης
................................................
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 1^ον
ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ
Το τρίτο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου είναι ένα από τα σπουδαιότερα της Καινής Διαθήκης διότι ασχολείται με την βασικότερη ανάγκη του ανθρώπου την αναγέννηση. Παραθέτουμε λίγα από τα πρώτα εδάφια του κεφαλαίου αυτού. «Ήτο δε άνθρωπος τις εκ των Φαρισαίων Νικόδημος ονομαζόμενος άρχων των Ιουδαίων. Ούτος ήλθε προς τον Ιησούν δια νυκτός και είπε προς αυτόν Ραββί εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος διότι ουδείς δύναται να κάμνει τα σημεία ταύτα τα οποία συ κάμνεις εάν δεν είναι ο θεός μετ’ αυτού. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν αληθώς –αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος πως δύναται άνθρωπος να γεννηθεί γέρων ων; Μήπως δύναται να εισέλθει δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθεί; Απεκρίθη ο Ιησούς Αληθώς-αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί εξ’ ύδατος και Πνεύματος δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού. το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα. Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον Πρέπει να γεννηθείς άνωθεν. Ο άνεμος όπου θέλει πνέει και την φωνήν αυτού ακούεις αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει ούτως είναι πας όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος».(Ιωάννης γ:1—8).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»........................................
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
1/ Ήτο άρχων των Ιουδαίων κι’ επομένως μέλος του ανώτατου Ιουδαϊκού εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Σανχενδρείμ. Με άλλα λόγια ήτο αντιπρόσωπος του Ιουδαϊκού έθνους δι’ αυτό και στον Χριστόν δεν λέγει «εξεύρω» αλλά «εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος». Παρ’ όλο το μεγάλο εκκλησιαστικό του αξίωμα προσέρχεται εις τον Χριστόν και ο Χριστός αμέσως του φανερώνει ότι έχει ανάγκην της αναγεννήσεως. Τούτο μας διδάσκει ότι ασχέτως της μεγάλης κοινωνικής ή θρησκευτικής θέσεως που κατέχει ο άνθρωπος ενώπιον του Θεού είναι όλοι αμαρτωλοί και έχουν χρείαν(ανάγκη)της Θείας γεννήσεως. «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού».(Ρωμαίους γ:23).
2/ Ήλθε εις τον Χριστόν την νύκτα. Τον λόγο δεν μπορούμε θετικά να εξεύρουμε. Πιθανόν να ήτο από φόβον μήπως και τα λοιπά μέλη του Εκκλησιαστικού Συνεδρίου εμάνθαναν ότι ήθελε να έλθει εις επαφή με τον νέον Διδάσκαλον. Αυτός είναι ο εκκλησιαστικός φόβος ο οποίος και σήμερα υπάρχει. Στην εποχή της προόδου που ζούμε χρειαζόμεθα μεγαλύτερο πνεύμα ελευθερίας δια την έρευνα υπέρ της αληθείας. Αλλά δυστυχώς φοβούμεθα την κοινή γνώμη και τον κοινωνικό και εκκλησιαστικό εξοστρακισμό. Ο Νικόδημος είναι γνωστός ως ο κρυπτός μαθητής του Χριστού. Εάν εγένετο φανερός μαθητής του Χριστού τότε πιθανόν να έχανε την θέσιν του τον μισθόν του και την εκτίμηση που έχαιρε από τον λαόν και τους συναδέλφους του. θα τον έλεγαν «αιρετικό» ότι στο τέλος της ζωής του άλλαξε την θρησκεία του. Ο Νικόδημος όμως δεν μπορούσε να μη γνωρίσει τον Χριστό έστω και κρυφίως. Στην πραγματικότητα ήταν άνθρωπος ειλικρινής διότι αργότερα όταν του εδόθη η ευκαιρία να πει ένα καλό λόγο υπέρ του Χριστού το έκαμε υπερασπίσας τον Χριστό ενώπιον των λοιπόν συναδέλφων Φαρισαίων(Ιωάννης ζ:50—51). Ο άνθρωπος αυτός είχε ωραίο όνομα Νικόδημος! Προέρχεται από τας λέξεις νικώ και δήμος. Ο Νικόδημος έπρεπε να σταθεί υψηλά υπεράνω του κοινού επιπέδου του δήμου αλλά ο φόβος τον κατέλαβε έμεινε με το όνομα χωρίς χάρι.
Φίλε είσαι φανερός ή κρυφός μαθητής του Χριστού; Η χαρά σου και ψυχική ικανοποίησης θα είναι τελεία όταν ο Χριστός που πιστεύεις εν τη καρδία σου ομολογείς και ενώπιον των συνανθρώπων σου. μέσα στον κύκλο σου είτε κοινωνικό είτε θρησκευτικό μη αφήσεις τους άλλους να νομίσουν ότι η σιωπή σου είναι έγκρισης των γύρω σου συμβαινόντων ή λεγομένων. Η αμαρτία στον κόσμο μας έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που
Χρειαζόμαστε κρυφούς μαθητάς αλλά φανερούς ατρόμητους εις την διακήρυξη της αλήθειας και εις τον έλεγχο του ψεύδους. Διατί φοβούμεθα; «Εάν ο Κύριος είναι μεθ’ ημών τις θέλει είσθαι καθ’ ημών;» Είναι προτιμότερο να υπακούει κανείς τον Θεό ή να ευχαριστεί τον κόσμο και τους συνανθρώπους του; το να είναι κανείς μάρτυς υπέρ της αληθείας και δικαιοσύνης δεν είναι μομφή αλλά μεγάλος έπαινο. Ο απ. Παύλος λέγει: «Δεν αισχύνομαι (ντρέπομαι)το Ευαγγέλιο του Χριστού επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα». Εμπρός λοιπόν για τον Χριστό όχι μαθηταί της νυκτός αλλά τέκνα του φωτός.
3/ Ο Νικόδημος ήτο εις εκ των Φαρισαίων. Η θρησκευτική αυτή τάξης ήτο πιο συντηρητική της εποχής του Χριστού. Προσεπάθουν οι Φαρισαίοι να τηρούν κατ’ ακρίβειαν τον νόμον. Δεν επιδέχοντο την παραμικράν παρέκκλισιν των θρησκευτικών των δοξασιών. Με άλλα λόγια έλεγαν: «Ημείς Φαρισαίοι γεννηθήκαμε και Φαρισαίοι θα πεθάνομε». Υπάρχουν και στην εποχή μας πολλοί μοντέρνοι Φαρισαίοι. Πόσο ανόητοι όμως! Όταν ο άνθρωπος κλείσει τον νουν του εις την αντικειμενική έρευνα της αλήθειας κλείνει την πόρτα εναντίον της προόδου και της πνευματικής αναμορφώσεως. Πόσο ανόητοι θα είμασταν εάν δεν δεχόμασταν την χρήση του ηλεκτρικού φωτός διότι οι πατέρες μας δεν χρησιμοποιούσαν ηλεκτρισμό αλλά λύχνους. Αλλοίμονο εις εκείνον που πιστεύει και δεν ερευνά. Η έρευνα είναι αναγκαία. Αφού ερευνήσουμε όμως και δούμε την αλήθεια ας έχομε την ειλικρίνεια να παραδεχθούμε την αμαρτία μας και το πνευματικό μας σκοτάδι και εγκολπωθούμε τον Χριστό ο οποίος είναι η Αλήθεια η Οδός και η Ζωή.
Αυτός είναι ο μόνος Σωτήρ διότι η Γραφή μας λέγει: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανό δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν». (Πράξεις δ:12). Αυτό μόνο το όνομα Φαρισαίος γεννούσε στην καρδιά των ανθρώπων εκείνων μια πνευματική υπερηφάνεια που τους κρατούσε μακράν του Χριστού. «Και ποιος είναι αυτός ο καινούργιος διδάσκαλος που ήρθε τώρα να μας διδάξει». Μήπως ημείς δεν δώσαμε τα θρησκευτικά φώτα στον κόσμο; «Σπέρμα του Αβραάμ είμεθα !»
(Ιωάννης κ:33). Όταν ο Χριστός τους μίλησε λιγάκι αυστηρά αμέσως Του λέγουν: «Δεν λέγομεν ημείς καλώς ότι Σαμαρείτης είσαι εσύ και δαιμόνιον έχεις;» (Ιωάννης κ:48). Στον κόσμο αρκεί να πεις την αλήθεια για να σε υβρίσει και να σε μισήσει και αποκαλέσει αιρετικόν.
Αγαπητοί ! η προσπάθεια μας αποβλέπει μόνο εις την διακήρυξη της αλήθειας του Χριστού. «Και θέλετε γνωρίσει την αλήθεια και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει».(Ιωάννης κ:32). Είθε ο Λόγος του Θεού ν’ αφυπνίσει τας καρδίας μας και να τας ταπεινώσει ώστε να δεχθούν τον Χριστόν όχι κρυφά αλλά φανερά.
........................................
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Το πρώτο πράγμα που ο Νικόδημος είπε στον Χριστό όταν τον συνήντησε ήτο το εξής: «Εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες Διδάσκαλος διότι ουδείς δύναται να κάμνει τα σημεία ταύτα τα οποία συ κάμνεις εάν δεν είναι ο Θεός μετ’ αυτού» (Ιωάννης γ:2). Ο συλλογισμός αυτός του Νικόδημου αφ’ ενός μεν δεν ήτο και τόσον ορθός διότι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεόν ούτε αποβλέπουν εις την δόξαν Του κάμνουν θαύματα αφ’ ετέρου δε ήτο ορθός καθ’ ότι του Χριστού τα θαύματα ήσαν διαφορετικά από τα θαύματα των ανθρώπων. Το θαύμα δεν είναι απόλυτη απόδειξης ότι είναι εκ του Θεού. και αυτός ο διάβολος ως και οι ακόλουθοι του έχουν την ικανότητα να θαυματουργούν. Ας πάρουμε πχ. τους μάγους της Αιγύπτου την εποχή κατά την οποία ο Μωϋσής προσεπάθει να οδηγήσει τον λαό Ισραήλ έξω από την Αίγυπτον. Οι μάγοι μπόρεσαν μέχρις ενός να επαναλάβουν τα υπό του Μωϋσέως εκτελεσθέντα θαύματα. Ιδού τι λέγει ο Παύλος περί τούτων: «Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι εργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός».(Β΄ Κορινθίους ια: 13—14). Περί δε του αντίχριστου η Γραφή λέγει: «Όστις θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους»
(Β΄ Θεσσαλονικείς β: 9). Δι’ αυτό ακριβώς ο Ιωάννης μας λέγει: «Αγαπητοί μη πιστεύετε εις παν πνεύμα αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον» (Α΄ Ιωάννου δ:1). Αλλά θα ερωτήσει τις: «Πως μπορούμε να διακρίνουμε εκείνους που έχουν το πνεύμα του Χριστού από εκείνους που έχουν το πνεύμα του διαβόλου»; Αυτή είναι μια σπουδαία κι’ επίκαιρος ερώτησης. Είδαμε εις την επιστολή (Β’ Κορινθίους ια:14—15) ότι ο Σατανάς όχι μόνο ο ίδιος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός αλλά ότι και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται εις διακόνους δικαιοσύνης. Το κριτήριο εάν αυτός είναι εκ του Θεού δεν είναι η ικανότης του θαυματουργείν. Ο λόγος του Θεού μας δίδει την απάντηση εις το σπουδαίο ερώτημα. «Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν εάν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον(εννοεί την Αγία Γραφή)βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς» (στους ψευδοπροφήτες) (Ησαϊας κ:20). Ο Λόγος του Θεού είναι ο απόλυτος κριτής ανθρώπου και διδασκαλίας.
..............................................
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ
Ήταν νύκτα και ασφαλώς ο Χριστός θα ήταν κουρασμένος από το έργον της ημέρας. Και όμως δεν έδιωξε τον Νικόδημο λέγοντας του να έλθει να τον συναντήσει σε πιο κατάλληλη ώρα. Είναι προσιτός σε όλους και πάντοτε. Ο Χριστός θα ήταν σε κανένα γνωστό Του σπίτι εκείνο το βράδυ. Το σπίτι είναι κοινό μέρος. Μερικοί νομίζουν πως για να συναντήσουν τον Χριστό πρέπει να πάνε σε κανένα ειδικό εκκλησάκι να κάμουν κάτι ιδιαίτερο δια τον Χριστό. η προσωπική σου συνάντηση με τον Χριστό φίλε αναγνώστα μπορεί να γίνει στο σπίτι σου στο χωράφι στο κατάστημα σου στο δρόμο στην Εκκλησία οπουδήποτε. Εκεί που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή που διαβάζεις τις γραμμές αυτές ο Χριστός είναι πρόθυμος να σε δεχθεί και να σε σώσει από τις αμαρτίες σου.
Να ήταν άλλος εκτός του Χριστού ασφαλώς θα εκολακεύετο με τα λόγια που του είπε ο Νικόδημος. Πόσον διάφορος (διαφορετικός)ο Χριστός από εκείνους που υποτίθεται ότι είναι πρέσβεις του Χριστού επί της γης! Για να πας να ειδής τον Πάπα της Ρώμης χρειάζεσαι πολλάς διατυπώσεις φύλακα να σε συνοδεύει! Για να συναντήσεις τον Χριστό ούτε φύλακα χρειάζεσαι ούτε διατυπώσεις. Ο Χριστός δεν κολακεύεται από ανθρώπους. Η απόκρισης του Ιησού προς τον Νικόδημο αφορά την βασική ανάγκη κάθε ανθρώπου «Αληθώς –αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού». (Ιωάννης γ:3). Ο Νικόδημος ήλθε εις τον Χριστό αναγνωρίζων Αυτόν ως Διδάσκαλον αλλ’ αυτός είναι περισσότερον τούτου. Έτσι και ο κοινός λαός σκέπτεται περί του Χριστού. Τον θεωρεί καλόν κοινωνικόν μεταρρυθμιστήν Διδάσκαλον της ηθικής! Αλλ’ ο Χριστός είναι περισσότερον τούτου. Ο αμαρτωλός δεν χρειάζεται τον Χριστόν ως Διδάσκαλον αλλ’ ως ΣΩΤΗΡΑ. Ο αμαρτωλός δεν χρειάζεται ηθική αγωγή αλλά σωτηρίαν αναγέννησην. Η Γραφή μας λέγει ότι είμαστε Νεκροί εν ταις παραβάσεσι και ταις αμαρτίαις ημών (Εφεσίους β:1). Προς τι η διδαχή προς ανθρώπους οι οποίοι είναι νεκροί; Πόσον ανόητοι θα εχαρακτηριζώμεθα εάν εστέλλαμε μερικούς καθηγητές και διδασκάλους δια να διδάξουν εις τα νεκροταφεία! Και όμως ο κόσμος μας είναι μεγάλο πνευματικό νεκροταφείο. Κάπου στην Σκωτία σε μια πόλη υπάρχει ένα ωραίο νεκροταφείο. Στην πόρτα έχει ως εξής επιγραφή: «Το νεκροταφείο αυτό προορίζετε αποκλειστικά για τους νεκρούς που ζουν στην κοινότητα αυτή». Ωραίος χαρακτηρισμός μιας κοινότητας μέσα στην οποία η αμαρτία βασιλεύει. Στον κόσμο μας σήμερα υπάρχουν περισσότερα σχολεία περισσότεροι μορφωμένοι άνθρωποι περισσότερα κοινωνικά ιδρύματα και μεγαλυτέρα προσπάθεια δια την εξύψωση του λαού από κάθε άλλην εποχή. Και όμως ο κόσμος μας δεν καλυτερεύει ηθικώς. Ούτε θα καλυτερεύσει. Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να διδάξουμε τους νεκρούς: ο κόσμος μας έχει ανάγκη αναγεννήσεως πνευματικής ζωής. Προτού διδάξομε τον τρόπο της ζωής πρέπει να βοηθήσουμε τον κόσμο να εύρη την ζωή με τον Χριστό. δεν μπορεί κανείς να ζήσει χριστιανική ζωή χωρίς πρώτα να έχει τον Χριστό στην καρδιά του. ¨Εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού». Τι είναι η βασιλεία του Θεού; Εις το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο μόνο δύο φορές αναφέρεται η βασιλεία του Θεού και τις δύο φορές εις το τρίτον κεφάλαιον.
Εδώ δεν πρόκειται περί επιγείου βασιλείας αλλά περί της πνευματικής βασιλείας του Θεού. Ο Παύλος λέγει: «Η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσης και πόσης(υλική) αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμαίους ιδ:17). Η βασιλεία του Θεού εδώ έχει πνευματική σημασία. Εδώ δεν πρόκειται περί της Μεσσιανικής Βασιλείας του Χριστού.
«Αμήν –Αμήν σοι λέγω εάν μη τις γεννηθεί άνωθεν ου δύναται ιδείν την βασιλείαν του Θεού». Το ρήμα «ιδείν» εδώ σημαίνει «γνωρίζω». Με άλλα λόγια το εδάφιο αυτό μας λέγει ότι χωρίς αναγέννηση ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει την βασιλείαν του Θεού. Ο άνθρωπος που δεν έχει αναγεννηθεί δεν εξεύρει τι είναι δικαιοσύνη ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω. Ο κοσμικός άνθρωπος είναι ξένος προς τα πνευματικά πράγματα. «Ο φυσικός…όμως δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικώς ανακρίνονται».
(Α΄ Κορινθίους β:14). Στρέψατε τα βλέμματά σας στον ταραγμένο μας κόσμο. Η βασιλεία του Θεού λείπει
από τας καρδίας των ανθρώπων. Δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη. Η ειρήνη είναι πόθος διαρκώς απραγματοποίητος. Την ειρήνη δεν μπόρεσε να φέρει η Κοινωνία των Εθνών. Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη φαίνονται να πραγματοποιούν την ποθητή ειρήνη του κόσμου. Χαρά πραγματική δεν υπάρχει! Αυτά όλα ευρίσκονται μόνο εν τω Χριστώ. Κοινωνική αναγέννησης δεν είναι δυνατή άνευ ατομικής αναγεννήσεως. Βασιλεία του Θεού εις τον κόσμο δεν μπορεί να υπάρχει εάν προηγουμένως δεν υπάρξει εις τας καρδίας των ανθρώπων. Μόνο αναγέννησης μόνο ο Χριστός μόνο η Σωτηρία Του μπορεί να φυτεύσει μέσα στην καρδιά σου την θείαν δικαιοσύνη ειρήνη χαρά μέσα σε ένα κόσμο που είναι γεμάτος από αδικία πολέμους ταραχές και θλίψεις. Η πραγματοποίησης της ατομικής ευτυχίας γίνεται μόνο δια της αποδοχής του Χριστού ως Σωτήρα σου.
....................................................
ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Όταν ο Νικόδημος ήκουσε τον Χριστόν να του λέγει: «Αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού» αμέσως έκπληκτος απεκρίθη: «Πως δύναται άνθρωπος να γεννηθεί γέρων ων; Μήποτε δύναται να εισέλθει δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθεί;» Με τα λόγια αυτά ο Νικόδημος δείχνει την άγνοια του για τις πνευματικές αλήθειες. Η διδασκαλία του Χριστού είναι τόσο απλή και όμως αυτός αδυνατεί να την καταλάβει. Ο Νικόδημος προσπαθεί να κατεβάσει τα πράγματα που ανάγονται στο βασίλειο του πνεύματος στο βασίλειο της ύλης. Ο Χριστός ομιλεί περί της πνευματικής αναγεννήσεως αλλ’ ο Νικόδημος περιορίζεται μόνο στη φυσική γέννηση. Ο καημένος ο Νικόδημος! Αν και από τους ανώτατους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής του εν τούτοις αγνοεί την βασικότερα αλήθειαν της θείας αποκαλύψεως την αναγέννησην. Έχει μόνο φυσικά μάτια. Στερείται πνευματικής οράσεως και γι αυτό κατ’ αρχήν ίσως εξέλαβε τον Χριστό ως ανόητο. Ιδού ο συλλογισμός του: «Μα τι έπαθε ο Χριστός; Δεν βλέπει τα’ άσπρα μαλλιά μου; Δεν βλέπει ότι δεν είμαι μακράν του τάφους έρχεται τώρα να μου πει πως πρέπει να ξαναγεννηθώ; Μ’ αυτή είναι πρώτης τάξεως ανοησία. Αυτό που μου λέγει είναι αδύνατον κατά τους φυσικούς νόμους!» Έτσι ίσως σκέπτεσαι και συ αγαπητέ αναγνώστα όταν αντιμετωπίζεις τας μεγάλας αληθείας της βίβλου και ειδικά το σπουδαίο ζήτημα της προσωπικής σου σωτηρίας της ψυχικής σου αναγεννήσεως. Υπάρχει μεγάλη αλήθεια στην διακήρυξη του απ. Παύλου: «Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικώς ανακρίνονται»
(Α΄ Κορινθίους β:14).
Με άλλα λόγια για να καταλάβεις τα πνευματικά πράγματα τας αληθείας της Βίβλου χρειάζεσαι πνευματικά μάτια. Μη νομίζεις ότι επειδή κατέχεις θέσην σπουδαία εις τον εκκλησιαστικό κόσμο έχεις κατ’ ανάγκην την ικανότητα να καταλαμβάνεις τα πράγματα του Θεού. Μόλις επιτρέψεις στον Χριστό να σου μιλήσει δια του Λόγου Του αμέσως θ’ αντιληφθείς την άγνοιαν σου. Μη προσπαθήσεις όμως να την κρύψεις. Πρέπει να την εξομολογηθείς και τότε μόνον θα διαφωτισθείς από του αιωνίου Λόγου του Θεού. είχα κάποιος καθηγητή κάποτε που μας έλεγε. «Το να μη εξεύρεις δεν είναι αμάρτημα αλλά το να μη ρωτάς για να μάθεις είναι θανάσιμο αμάρτημα». Εάν τούτο είναι αληθές όταν πρόκειται περί εκπαιδευτικών ζητημάτων πόσο μάλλον όταν πρόκειται περί ζητημάτων που αφορούν την αιώνια μας τύχη!
Ο Χριστός αναγκάζεται να εξηγήσει περαιτέρω το θαύμα της αναγεννήσεως και δείχνει στον Νικόδημο τα μέσα αναγεννήσεως. Ιδού τι λέγει: «αληθώς – αληθώς σοι λέγω εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλεία του Θεού»
(Ιωάννης γ:5). Ύδωρ και Πνεύμα. Αυτά είναι τα μέσα αναγεννήσεως. Τι σημαίνουν; Μεταξύ των διαφόρων θεολόγων υπάρχει κάποια διαφορά σχετικώς με την σημασία του «ύδατος» εδώ. Εκείνοι που πιστεύουν ότι το νηπιοβάπτισμα σώζει τον άνθρωπο και τον αναγεννά νομίζουν ότι πρόκειται περί του ύδατος της κολυμπήθρας. Εάν όλοι εκείνοι που βαπτίζονται ως νήπια αναγεννώνται και εισέρχονται εις την βασιλείαν του Θεού τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε κλέπται ούτε φονείς ούτε κακοί άνθρωποι. Και όμως πόσοι που σήμερα πολεμούν υπέρ της κομμουνιστικής αθεΐας κατά της δοξασμένης μας πατρίδος δεν εβαπτίσθησαν ως νήπια! Τι έγινε η αναγέννησης των εάν πραγματικά την έλαβον με την ενέργειαν του ύδατος; Δια να εννοήσουμε την αλήθεια του εδαφίου αυτού είναι ανάγκη να προσέξουμε εις άλλες διακηρύξεις του Λόγου του Θεού και να δούμε τι συμβολική σημασία έχει το «ύδωρ» εις πολλές περιπτώσεις στη Γραφή. Πως λοιπόν μπορούμε να αποδείξουμε ότι το βάπτισμα είτε νηπίων ήτε μεγαλύτερων δεν είναι αναγκαίο στοιχείον δια την σωτηρίαν του αμαρτωλού.
1/. Εάν το βάπτισμα ήταν αναγκαίο δια την σωτηρίαν τότε κανείς προ του βαπτίσματος του Ιωάννου του βαπτιστού δεν μπόρεσε να σωθεί διότι η Π.Δ. δεν αναφέρει το βάπτισμα. Δεν θα μπορούσαμε να φθάσουμε σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα διότι η Γραφή διακηρύττει ότι πολλοί από τους άνδρας της Παλαιάς Οικονομίας πραγματικά ευαρέστησαν τον Θεόν και απέθανον εν πίστει.(Εβραίους ια:)
2/. Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την σωτηρίαν τότε κάθε πιστός που πέθανε κατά την παρούσα οικονομία της χάρητος αβάπτιστος δεν ανήκει εις την βασιλεία του Θεού και απωλέσθη αιωνίως. Τέτοια διδαχή δεν συμφωνεί με την Γραφή. Ο επί σταυρού ληστής έλαβε την εξής διαβεβαίωση από τον Χριστόν τον ίδιο: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον θέλεις είσθε μετ’ εμού εν τω παραδείσω». (Λουκάς κγ:43). Ο ληστής αυτός ποτέ δεν εβαπτίσθει και όμως εισήχθη εις τον παράδεισο. Εδώ ευρισκόμεθα αντιμέτωποι με κάτι σοβαρό. Είτε ο Χριστός εψεύδετο ή –η διδαχή κατά την οποία το βάπτισμα είναι αναγκαίο δια την σωτηρία είναι ψευδής. Δεν μπορούν και τα δύο να αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Ποιος δε είναι εκείνος που θα τολμήσει ν’ αποκαλέσει τον Ιησούν Χριστόν τον αιώνιο Υιό του Θεού ψεύτην; Ας είναι ο Θεός αληθής πάσα δε ανθρώπινη διδασκαλία ψευδής.
3/. Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε θα έπρεπε να απορρίψομε την αλήθεια της Αγία Γραφής η οποία διακηρύττει: «Δεν δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου ειμή δια πίστεως Ιησού Χριστού και ημείς επιστεύσαμε εις τον Ιησού Χριστό δια να δικαιωθούμε εκ πίστεως Χριστού και ουχί εξ’ έργων νόμου διότι δεν θέλει δικαιωθεί εξ’ έργων νόμου ουδείς άνθρωπος» (Γαλάτας β:16). Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε εφ’ όσον ο Χριστός δεν εμβάπτισε κανέναν (Ιωάννης δ:2) επομένως δεν έσωσε και κανένα. Αυτό όμως είναι απαράδεκτο διότι ο Χριστός ήλθε « δια να σώσει τον λαό Του εκ των αμαρτιών αυτών». Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε γιατί να μην το αναφέρει ο Παύλος όταν ο δεσμοφύλαξ των Φιλίππων ερώτησε λέγων: «Τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξεις ιστ:30). Η απάντηση του Παύλου ήτο: «πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου».(Πράξεις ιστ:31). Εάν το βάπτισμα ήτο αναγκαίο δια την αναγέννηση τότε διατί ο Παύλος γράφων προς τους Κορινθίους να λέγει: «ευχαριστώ εις τον Θεό ότι ουδένα από σας εβάπτισα ειμή Κρίσπον και Γάϊο»(Α΄ Κορινθίους α:14). Ασφαλώς εις την Κόρινθο θα υπήρχαν περισσότεροι πιστοί οι οποίοι
αναγεννήθηκαν δια της χάρητος του Χριστού.
Αλλά τι σημαίνει το «ύδωρ» λοιπόν εάν δεν σημαίνει το ύδωρ του βαπτίσματος; Πρέπει να δούμε ποια είναι η χρήσης της λέξεως «ύδωρ» εις άλλα μέρη της Γραφής και ιδίως εις το Ευαγγέλιο του Ιωάννου.
Εις την Σαμαρείτιδα ο Χριστός είπε: «Όστις όμως πίη εκ του ύδατος το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα αλλά το ύδωρ το οποίο θέλω δώσει εις αυτόν θέλει γίνει πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης δ:14). Άραγε εδώ ο Χριστός ομιλούσε για το φυσικό ύδωρ; Πάλιν εις άλλην περίπτωση ο Χριστός λέγει: «Εάν τις διψά ας έρχεται προς εμέ και ας πίνει. Όστις πιστεύει εις εμέ καθώς είπεν η Γραφή ποταμοί ύδατος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού».(Ιωάννης ζ:37—38). Το ύδωρ εις τας περιπτώσεις αυτάς έχει μεταφορικήν έννοιαν σημαίνει δε τον Λόγον του Θεού του οποίου η ενέργεια είναι απολύτως αναγκαία δια την αναγέννηση του αμαρτωλού. Εις όλα τα άλλα μέρη της Αγίας Γραφής εις τα οποία αναφέρονται τα μέσα της αναγεννήσεως ο Λόγος του Θεού πάντοτε αναφέρεται. Ιδού ολίγα παραδείγματα: «Ο Λόγος Σου με εζωοποίησεν» (Ψαλμός 119:50). «Εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού δια του Ευαγγελίου». (Α΄ Κορινθίους δ: 15). ¨Εξ ιδίας αυτού θελήσεως εγέννησεν ημάς δια του Λόγου της αληθείας» (Ιάκωβος α: 18). Ιδού τι λέγει ο Πέτρος: «Επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος αλλά αφθάρτου δια του Λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα»
(Α΄ Πέτρου Α: 23). Ο Λόγος του Θεού δεν συμβολίζεται μόνον ως «ύδωρ» αλλά και ως «λύχνος» και ως «φως» διότι φωτίζει τον αμαρτωλό. «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου». (Ψαλμός 119:105). «Δεν είναι ο Λόγος Μου ως πυρ λέγει ο Κύριος και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» (Ιερεμίας κγ:29). Αι συμβολικαί αυταί παραστάσεις του Λόγου του Θεού μας δεικνύουν την ιδιαιτέρα και εξαγνιστική δύναμίν Του. Ομιλών περί της εκκλησίας ο Απ. Παύλος λέγει: (Καθορίσας(αυτήν) με το λουτρόν του ύδατος δια του Λόγου. Όθεν ένα από τα δύο μέσα της αναγεννήσεως είναι ο Λόγος του Θεού. Φίλε άραγε μελετάς την Αγίαν Γραφήν; Επέτρεψες εις τον Λόγον του Θεού να σε πλύνει και να σε καθαρίσει; Εάν όχι κάμε το τώρα χωρίς αργοπορία για το συμφέρον της ψυχής σου.
.....................................................
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2^ον
ΖΗΤΗΜΑ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΝΩΣΕΩΣ
Οι λόγοι του Χριστού προς τον Νικόδημο υπήρξαν πραγματικά πολύ απλοί αλλά δυστυχώς ο Νικόδημος δεν μπορούσε ή μάλλον δεν τον συνέφερε να τους καταλάβει. Έκπληκτος ο Νικόδημος αναφωνεί: «Πως δύναται να γίνωσι ταύτα;» (Ιωάννης γ:9). Αυτό φανερώνει ότι ο Νικόδημος ήταν άνθρωπος φυσικός και όχι πνευματικός. Και όμως ήταν άνθρωπος πεπαιδευμένος (μορφωμένος) με παραδειγματικό ηθικό χαρακτήρα. Χρειάζεται όμως περισσότερον της εκπαιδεύσεως και του ηθικού χαρακτήρος δια να καταλάβει τα πράγματα του Θεού. αν και ο «Λόγος (Θεός) έγινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών» και μας φανερώνει το σχέδιο της σωτηρίας Του με λόγους απλούς εν τούτοις αδυνατούμε να Τον καταλάβουμε. Ο Χριστός ομιλεί περί της ανοικοδομήσεως ή μάλλον της αναστάσεως του ναού του σώματος Του και οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ομιλούσε περί του ναού της Ιερουσαλήμ. Προσέφερε στην Σαμαρείτιδα «ύδωρ ζων» και αυτή νόμιζε ότι θα της έδιδε νερό από το πηγάδι του Ιακώβ. Είπε εις τους μαθητάς Του ότι είχε φαγητό να φάγει περί του οποίου αυτοί δεν ήξεραν αλλ’ αυτοί νόμιζαν ότι πρόκειται περί υλικής τροφής (Ιωάννου δ:32). Ωμίλει περί του Εαυτού Του ως ζώντος άρτου του καταβάντος εκ του ουρανού. «Εάν τις φάγει» είπε «εκ του άρτου θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει είναι η σαρξ μου την οποία εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του Κόσμου». Που να Τον καταλάβουν οι Εβραίοι! «Πως δύναται ούτος να δώσει εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού;» είπαν. Μπορούσαμε να φέρομε σωρείας παραδειγμάτων δια να αποδείξομε ότι « ο φυσικός άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικός ανακρίνονται». (Α΄ Κορινθίους β:14) αλλά τα’ αναφερθέντα είναι αρκετά να μας πείσουν περί τούτου.
Ο Νικόδημος αν και θρησκευτικώς ηγέτης δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι εξ’ ίσου πνευματικώς τυφλός όπως και ο πιο αγράμματος και ο πιο αδιάφορος ως προς την θεία αλήθεια. Ο μη αναγεννημένος άνθρωπος είναι τυφλός ως προς τα πράγματα ασχέτως πόσο πεπαιδευμένος και ηθικός είναι. Δίκαιον έχει ο Σολομών όταν λέγει: «η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος δεν γνωρίζουσι που προσκόπτουσιν»
(Παροιμίαι δ:19) περί δε των τοιούτων ο Παύλος λέγει: «εσκοτιμένοι την διάνοιαν απηλλοτριωμένοι όντες της ζωής του Θεού δια την άγνοιαν
την ούσαν εν αυτοίς δια την πώρωσιν της καρδίας αυτών»
(Εφεσίους δ:18).
.........................................
Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΗΤΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΛΗΘΗΣ
Ήταν πρόθυμος να ομολογήσει την ανικανότητα να εννοήσει την μεγάλην αλήθεια της αναγεννήσεως. Η υπερηφάνεια πολλών ανθρώπων είναι εκείνη που τους εμποδίζει από του ν’ αναγνωρίσουν την αμαρτωλότητα των και να παραδεχθούν ότι ο Χριστός είναι ο μόνος ικανός Σωτήρ. Το γεγονός ότι ο Νικόδημος ήτο «άρχων των Ιουδαίων» δεσπότης όπως θα λέγαμε σήμερα ή πάστωρ δεν τον έκαμε ν’ αποκρύψει την άγνοια του. «Πως δύναται να γίνωσι ταύτα;» Και αμέσως ο Χριστός χωρίς να χάσει καιρό του λέγει: «Συ είσαι ο διδάσκαλος του Ισραήλ και ταύτα δεν εξεύρεις;(Ιωάννης γ:10). Πόσον αυστηροί είναι οι λόγοι αυτοί; Σαν να του έλεγε: «Συ κηρύττεις τον Λόγον του θεού αλλά συ ο ίδιος δεν τον εξεύρεις διατείνεσαι ότι έχεις το φως αλλά συ έχεις ανάγκην φωτισμού πρώτον». Ο Νικόδημος δεν είναι μόνος έχει πολλούς ακολούθους στον αιώνα μας. Η αποφοίτησης από κάποια Θεολογική Σχολή δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει κατ’ ανάγκην διαφωτισθεί ως προς την Θείαν αλήθειαν της αναγεννήσεως. Δυστυχώς στον κόσμο που ζούμε ακόμη και η θρησκεία έχει καταντήσει εμπόριο. Οι θρησκευτικοί ηγέται θεωρούν το έργον τους ως ένα από τα πολλά επαγγέλματα. Δεν υπάρχουν πολλοί σήμερα των Διαμαρτυρομένων των Ορθοδόξων ή των Καθολικών που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν εύκολα τα συμφέροντα των δια την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού. Το να είναι εργάτης του Ευαγγελίου τούτου είναι μια μεγάλη ευθύνη. Είναι ιερόν προνόμιο. Ίσως μερικοί από τους αναγνώστας μου νομίσουν ότι τα κηρύγματα μου είναι λιγάκι αυστηρά. Το παραδέχομαι. Αλλ’ η πιστότης εις τον Λόγον του Θεού είναι προτιμοτέρα από την απόκτηση φίλων οι οποίοι θέλουν διαρκώς να τους γαργαλίζεις την ακοή και να τους λέγεις πόσο καλοί είναι: ο Χριστός εξακολουθεί να ομιλεί στον Νικόδημο: «Αληθώς – αληθώς σοι λέγω ότι εκείνο το οποίον εξεύρομεν λαλούμεν και εκείνο το οποίο είδομεν μαρτυρούμεν και την μαρτυρίαν ημών δεν δέχεσθε. Εάν τα επίγεια σας είπον και δεν πιστεύητε πως εάν σας είπω τα επουράνια θέλετε πιστεύσει;» (Ιωάννης γ:11—12). Εδώ ο Χριστός φανερώνει εις τον Νικόδημο ότι το πρώτο του μέλημα δεν είναι ν’ ασχοληθεί με τας μεταφυσικάς και θεολογικάς υποθέσεις εις τας οποίας οι «Εβραίοι θρησκευτικοί ηγέται ευαρεστούντο. Εδώ πρόκειται περί θείων
Πραγματικοτήτων. «εκείνο το οποίον εξεύρομεν λαλούμεν και εκείνο το οποίον είδομεν μαρτυρούμεν».Νικόδημε λέγει ο Χριστός «δεν σου ομιλώ περί θεωριών αλλά για πρακτική πραγματικότητα της αναγεννήσεως της οποίας η οικειοποίησης καθίσταται δυνατή δια της ενσαρκώσεως μου ως του Μονογενούς Υιού του Θεού». «Την μαρτυρίαν ημών δεν δέχεσθε!» Ιδού η αιτία της αγνοίας του Νικόδημου. Δεν είναι μάλλον ζήτημα «γνώσεως» αλλά ζήτημα «θελήσεως». Πολλοί είναι οι άνθρωποι εκείνοι που εξεύρουν ότι είναι αμαρτωλοί και ότι ο Χριστός δύναται να τους σώσει και όμως δεν δέχονται την σωτηρίαν χάριν του Θεού. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να καταλάβουν απόλυτα ένα ορισμένο πράγμα προτού το δεχθούν. Κρατώ ένα πορτοκάλι. Το τρώγω. Το βρίσκω πολύ εύγευστο. Με πλησιάζει κάποιος ο οποίος ποτέ δεν εγεύθη πορτοκάλι. Προσπαθώ να του περιγράψω την γεύση του πορτοκαλιού. Όσο ικανή κι’ αν είναι η περιγραφή μου είναι αδύνατον να μπορέσω να τον κάμω να καταλάβει απόλυτα την ουσία του πορτοκαλιού. Είναι ανάγκη να γευθεί το πορτοκάλι και τότε θα καταλάβει με τι μοιάζει. Πόσο ανόητος θα ήμουν εάν ηρνούμην να χρησιμοποιήσω το ηλεκτρικό φως εάν πρώτα δεν εννοούσα απόλυτα όλη τη θεωρία του ηλεκτρισμού! Ο λόγος του Θεού διακηρύττει «Δια πίστεως εννοούμεν» (Εβραίους ια:3). Η πίστης προηγείται της γνώσεως. Η πίστης είναι το πρώτο και σπουδαιότερο βήμα προς την απόκτηση της θείας γνώσεως. Πολλές φορές παρανούμεθα γιατί ο Θεός δεν μας αποκαλύπτει περισσότερα πράγματα δια την μεταφυσική μας κατάσταση απ’ όσα βρίσκουμε στον Λόγο Του. η αιτία μας δίδεται υπό του Χριστού του ιδίου: «Εάν τα επίγεια σας είπον και δεν πιστεύετε πως εάν σας είπω τα επουράνια θέλετε πιστεύσει;» Πολλές αλήθειες της Βίβλου δεν έχουν καμιά σημασία για τον μη αναγεννημένο άνθρωπο. Για να φθάσεις στο κόκαλο πρέπει πρώτα να φας το κρέας. Για να μπεις στο πνεύμα της Βίβλου και να το εννοείς είναι ανάγκη πρώτα να γνωρίσεις τον Χριστόν ως προσωπικό σου Σωτήρα. Κάποτε μια κόρη πήρε ένα βιβλίο να διαβάσει. Όταν το τελείωσε το πέταξε στη γωνιά λέγοντας «χειρότερο απ’ αυτό το βιβλίο δεν διάβασα!» Ύστερα από λίγο το ξαναπήρε στα χέρια της να δει ποιος ήταν ο συγγραφέας του. εξεπλάγη όταν είδε το όνομα του συγγραφέως ήτο το ίδιον με το όνομα του αρραβωνιαστικού της. Τον ρώτησε αν πραγματικά αυτός είχε γράψει το βιβλίο. Όταν την βεβαίωσε περί τούτου κάθισε και άρχισε να το ξαναδιαβάζει. Όταν το τελείωσε αυτή τη φορά δεν το πέταξε αλλά με θαυμασμό αντίκρισε τον αγαπημένο της και του είπε ότι ήταν το Καλλίτερο βιβλίο που είχε ποτέ διαβάσει. Η γνωριμία με τον συγγραφέα συνέτεινε πολύ εις την εκτίμηση του βιβλίου. Η γνωριμία με τον Χριστόν του Ευαγγελίου θα σε κάμει ν’ αγαπήσεις και να εννοήσεις τις μεγάλες αλήθειες της Βίβλου. Άφησε το Πνεύμα του Θεού να ενεργήσει την θείαν αναγέννηση στην καρδιά σου και τότε θα καταλάβεις το μυστήριο της αναγεννήσεως.
.............................................
Δεν είναι μόνον ο λόγος του Θεού που είναι αναγκαίος εις την αναγέννηση αλλά και η Θεία ενέργεια του Πνεύματος του Αγίου του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Το μεν Πνεύμα είναι πρόσωπο που ενεργεί την αναγέννηση ο δε Λόγος του Θεού είναι το «σπέρμα»
(Α΄ Ιωάννου γ:9). Μπορεί κανείς να μελετά τον Λόγο του Θεού να τον εξεύρει πολύ καλά αλλά να είναι εκτός της βασιλείας του Θεού. Η Γραφή λέγει ότι «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι» (Ιάκωβος β:19). Η ενέργεια του Πνεύματος είναι απαραίτητος. «Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα».
............................................
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ
Όπως γεννάται κανείς στον κόσμο αυτόν έτσι πρέπει να αναγεννηθεί εάν θέλει να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού. Εδώ ομιλεί ο Χριστός και είναι πολύ καθαρά η διακήρυξης του. Υπάρχουν συνέπειαι των αποφάσεων μας. Το γεγονός ότι είναι δυνατή η άρνησης της προσφοράς της αναγεννήσεως υπό του ανθρώπου αποδεικνύει ότι η πράξης αυτή είναι ενσυνείδητος. Δεν μπορεί τρίτο πρόσωπο να αναλάβει την ευθύνη που πέφτει επάνω μας. Ότι και να κάνωμε στο βρέφος που γεννιέται από Χριστιανούς γονείς δεν μπορούμε εμείς να το αναγεννήσομε. Μπορούμε βέβαια να το καθοδηγήσομε στον Χριστό και όταν αποδεχθεί Αυτόν τότε γίνεται τέκνον Του. Για να καταλάβουμε καλλίτερα το μεγάλο αυτό δίδαγμα του Λόγου του Θεού πρέπει να εξετάσουμε ποιος είναι:
..........................................................
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Θα μου πει κάποιος. «Μα επί τέλους τι είναι αναγέννησης;» αναγέννησης είναι ζωή. Όση διαφορά υπάρχει μεταξύ του ζωντανού ανθρώπου και του νεκρού πνεύματος τόση υπάρχει και μεταξύ του αναγεννημένου και μη αναγεννημένου. Με λίγα λόγια είναι ζωή πνευματική. Ίσως να μη
καταλαβαίνεις τα πράγματα αυτά. Σαν δυσνόητα να σου φαίνονται. Μόλις τα’ άκουσε ο Νικόδημος αναφώνησε: «Πως δύνανται να γίνωσι ταύτα;» Η δυσκολία κείται εις το εξής. Ο άνθρωπος προσπαθεί να κατεβάσει το παν στο βασίλειο της ύλης και εάν δεν μπορεί να βρει απτές φυσικές αποδείξεις αρνείται να δεχθεί το ένα ή το άλλο πράγμα. Πόσο ανόητος η σκέψης αυτή του ανθρώπου. Την αντικρίζει ο Χριστός με τα εξής. «Το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα. Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν». Με άλλα λόγια ο Χριστός διακηρύττει ότι υπάρχουν δύο βασίλεια το βασίλειο της ύλης και το βασίλειο του πνεύματος. Την ύλη την βλέπεις την πιάνεις την ζυγίζεις και φθάνεις στο συμπέρασμα ότι είναι πραγματικά. Αλλ’ επειδή το πνεύμα ή τα πράγματα που ανάγονται στο βασίλειο του πνεύματος δεν μπορείς να καταλάβεις να πιάσεις και να ζυγίσεις θα πει δεν είναι πραγματικά; Αλλοίμονο! Είναι άραγε ο ηλεκτρισμός πραγματικότης. Βλέπω τα’ αποτελέσματα του ηλεκτρισμού αυτή τη στιγμή γράφω το άρθρο αυτό υπό το ηλεκτρικό φως. Κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι το ηλεκτρικό φως δεν είναι πραγματικότης. Τι είναι ηλεκτρισμός; Κανείς δεν μπορεί να μας πει. Είναι μυστήριον. Αυτό όμως αφαιρεί από την πραγματικότητα του. Σας ερωτώ! Τι είναι ζωή; Ερωτήσατε οιονδήποτε βιολόγο και θα δείτε ότι ικανοποιητικός ορισμός δεν μπορεί να δοθεί. Δεν εξεύρουμε τι είναι ζωή αλλά κανείς μας δεν μπορεί να αρνηθεί την πραγματικότητα της ζωής. Μέσα στο μυστήριο της ζωής υπάρχει η αλήθεια και η πραγματικότητα. Ίσως και αναγέννηση απόλυτα να μη μπορείς να την καταλάβεις όπως αδυνατείς να καταλάβεις απόλυτα και την φυσική γέννηση. «Μη προσπαθείς Νικόδημε να εξηγήσεις τις πνευματικές αλήθειες με φυσικά φαινόμενα είναι αδύνατον». Αυτό ακριβώς διεκήρυττε ο Χριστός σ’ αυτόν όταν του έλεγε. «Το γεγεννημένον εκ της Σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα».
Με άλλα λόγια Νικόδημε όταν σου ομιλώ περί της πνευματικής γεννήσεως συ μη σκέπτεσαι πως θα μπορέσεις άνθρωπος γέρων ων να μπεις στην κοιλιά της μάννας σου και να ξαναγεννηθείς. « Άλλο το ένα και άλλο το άλλο».
.......................................
ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
1/.Αναγέννησης δεν είναι η εξωτερική μεταβολή. Πολλές φορές παρεξηγείτε η αναγέννηση ως «αναμόρφωσης της ζωής» ως το γύρισμα καινούργιου φύλλου στο βιβλίο της ζωής ως το να αλλάζει κανείς μερικές συνήθειες του. Αυτό δεν είναι αναγέννησης. Εδώ δεν πρόκειται περί εξωτερικής αλλαγής αλλά περί εσωτερικής διότι εκ της καρδίας προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής. Υποθέστε ότι κάτι συνέβη με την μηχανή του ρολογιού σας και αντί να το δώσετε στον ειδικό τεχνίτη αρχίσετε να το γυαλίζετε την θήκη του. το γυάλισμα δεν θα βοηθήσει τη μηχανή. Ο Θεός μας λέγει: «Η καρδιά είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη». (Ιερεμίας 17:9). Η αναγέννησης ασχολείται με την καρδιά. Όταν η καρδιά είναι καθαρά τότε ολόκληρος η ζωή είναι καθαρά. Πόσον ταιριαστά είναι τα λόγια του Χριστού σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι με το να φαίνονται στους ανθρώπους καλοί θα κληρονομήσουν την βασιλείαν του Θεού: «Ουέ εις εσάς γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί διότι παρομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας». (Ματθαίος κγ: 27—28).
2/. Αναγέννησης δεν είναι θρησκευτικότης. Πάμπολλοι είναι εκείνοι που νομίζουν ότι ο τακτικός τους εκκλησιασμός το γεγονός ότι γεννήθηκαν από χριστιανούς γονείς εις χριστιανική χώρα το γεγονός ότι μελετούν από καιρού εις καιρόν την Αγίαν Γραφήν νηστεύουν προσφέρουν χρήματα εις την εκκλησία κλπ είναι ικανά να τους εισαγάγουν εις τον Ουρανό. Εάν το να είναι κανείς θρήσκος είναι αρκετό τότε γιατί ο Χριστός να πει στον Νικόδημο: «Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν». (Ιωάννης γ:7). Ο Νικόδημος όχι μόνο θρήσκος ήταν αλλά και θρησκευτικός αρχηγός. Με το να φέρει κανείς τον υπό των ανθρώπων δοθέντα τίτλο του «αιδεσιμότατος σεβασμιότατος κλπ» δεν σημαίνει ότι έχει και τον Ουρανό εξασφαλισμένο. Και μπροστά στο δικό μου όνομα υπάρχει το «αιδεσιμότατος» αλλ’ αυτό δεν σημαίνει τίποτα ενώπιον του Θεού ούτε είναι αποδεικτικό της αναγεννήσεως μου. Μπορείς να είσαι θρήσκος χωρίς να έχεις αναγεννηθεί. Μη θαυμάσεις λοιπόν όταν και σε σένα αυτή τη στιγμή ο Χριστός λέγει «Πρέπει να γεννηθείς άνωθεν» μπορείς να ονομάζεσαι Ορθόδοξος Καθολικός ή Διαμαρτυρόμενος. Αλλά τι με τούτο; «Εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την βασιλείαν του Θεού».
............................................
ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ;
Μερικοί νομίζουν πως είναι αλλαγή καρδιάς. Πουθενά όμως στη Γραφή δεν βρίσκουμε τέτοιο πράγμα.
Όπου ο άνθρωπος αναγεννάτε γίνεται κοινωνός της φύσεως του Θεού (Β΄ Πέτρου α:4) δεν απαλλάσσετε όμως των επιθυμιών της σαρκός. Η Θεία φύσις που ο αναγεννημένος έχει τον κάμνει να λέγει «Εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς» (Ιησού Χριστού). (Ρωμαίους κ:37).
Όταν γεννηθήκαμε κληρονομήσαμε την φύσιν των γονέων μας. Όταν αναγεννώμεθα κληρονομούμε την θείαν φύσιν. Το όμοιον γεννά όμοιον. Αυτός είναι ο βασικός νόμος. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός θα είναι πάντα σαρξ άσχετο πόσο πολιτισμένη κι εξευγενισμένη είναι. Ο αμαρτωλός διαρκώς διοικείται υπό της αμαρτωλής φύσεως ο αναγεννημένος όμως διοικείται υπό της εις αυτόν υπό του πνεύματος χορηγηθείσης φύσεως. Αναγέννησης λοιπόν είναι η δημιουργία νέου ανθρώπου. Είναι θείο γέννημα.(Ιάκωβος α:18). Είναι γέννημα του Πνεύματος (Ιωάννης γ:6). «Εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέο κτίσμα τα αρχαία παρήλθον ιδού τα πάντα έγιναν νέα» (Β΄ Κορινθίους ε:17). Αναγέννησης σημαίνει την είσοδον μας εις την οικογένεια του Θεού. ώστε κάθε αναγεννημένος έχει δύο φύσεις την της σαρκός και την του πνεύματος. Αύται αντίκεινται η μία προς την άλλη(πάει μία ενάντια στην άλλη)κι επομένως ο χριστιανός ευρίσκεται εις διαρκεί πόλεμον. Ο Παύλος γράφων προς τους Γαλάτας λέγει: «Περιπατείτε κατά το πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμία της σαρκός».
(Γαλάτας ε: 16—17). Μόνον δια της χάριτος του Θεού μπορούμε να νικούμε την σάρκα και μόνο ο Λόγος του Θεού μπορεί να θρέψει την νέα μας Θείαν φύσιν. Φίλε άραγε έχεις αναγεννηθεί; «Μη θαυμάσεις ότι σοι είπον πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν»(Ιωάννης γ:7).
................................................
ΘΑ ΑΝΑΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ;
Ο Ιώβ βουτηγμένος μέσα στην θλίψι στον πόνο και την απόγνωση βλέπων μπροστά του ζωγραφισμένο ζωηρά τον θάνατο ερωτά κάτι που απασχόλησε κάθε γενεά και κάθε ανθρώπινο νου. «Εάν αποθάνει ο άνθρωπος θέλει ξαναζήσει;» (Ιώβ ιδ:24). Η ανθρώπινη σοφία αδυνατεί να απαντήσει σε ένα τόσο σπουδαίο ερώτημα. Υπερβαίνει τα όρια του φυσικού και ορατού κόσμου. Αυτή η ερώτησης μας κάμνει να υποθέσουμε ότι εις τον νουν του ανθρώπου θα υπάρχει έμφυτη γνώσης του υπερπέραν. Το ζήτημα εξετάσθει και από τον Εκκλησιαστήν πίσω από τον οποίο κρύβονται πολλοί που δεν πιστεύουν εις την μετά θάνατον ζωήν όπως «Οι μάρτυρες του Ιεχωβά». Ας μη λησμονηθεί όμως ότι το
βιβλίον του Εκκλησιαστού δεν αναφέρεται η φράσης! «Τάδε λέγει Κύριος» μάλλον αρχίζει με τα εξής λόγια: «Λόγοι του Εκκλησιαστού Υιού του Δαβίδ βασιλέως εν Ιερουσαλήμ. (Εκκλησιαστής α:1). Εις το βιβλίο τούτο δεν διατείνεται ότι μας λέγει την προς αυτόν αποκάλυψιν του Θεού αλλά μας πληροφορεί περί των σκέψεων και πράξεων του «υπό τον ήλιον» ανθρώπου. Με άλλα λόγια βγαίνει να ερευνήσει και να δει πως σκέπτεται ο κοινός άνθρωπος. Όταν φθάσει στο ζήτημα του πνεύματος του ανθρώπου σταματά προς στιγμήν κι ερωτά. «Τις γνωρίζει το πνεύμα των υιών των ανθρώπων αν αυτό αναβαίνει εις τα άνω και το πνεύμα του κτήνους αν αυτό κατεβαίνει κάτω εις την γην; Δεν μπορεί ο Εκκλησιαστής άνθρωπος όπως είναι να τον πληροφορήσει για τις μεταφυσικές του απορίες. Είναι αναγκαία η θεία αποκάλυψης ο υπό τον ήλιον άνθρωπος δεν μπορεί να δη πέραν του τάφου κι επομένως τα θεωρεί όλα ως τελειώνοντας εκεί «χωρίς ο άνθρωπος να δύναται να εξιχνιάσει απ’ αρχής μέχρι τέλους το έργον το οποίον ο Θεός έκαμεν»
(Εκκλησιαστής γ:11). Καθώς διαβάζω τα επιχειρήματα των «Χιλιαστών»και καθώς μελετώ τας υπό του Εκκλησιαστού αναφερόμενος σκέψεις του «υπό τον ήλιον» ανθρώπου βεβαιώνεται βαθειά η πεποίθησης μου ότι και οι αυτοκαλούμενοι «μάρτυρες του Ιεχωβά» δεν ζητούν την αποκάλυψη του Θεού το «Τάδε λέγει Κύριος» αλλά τα τις διδαχές των μάταιων ανθρώπων των ζησάντων «υπό τον ήλιον» όπως πχ του Russell και Rutherford. Στο τελευταίο κεφάλαιο του ο Εκκλησιαστής λέγει: «και επιστρέψει το χώμα εις την γην καθώς ήτο και το πνεύμα επιστρέψει εις τον Θεόν όστις έδωκεν αυτό» (Εκκλησιαστής ιβ:7). Θέλει με άλλα λόγια να μας εξηγήσει ότι παρά τα εναντίον του υπερπέραν επιχειρήματα του φυσικού ανθρώπου εν τούτοις βαθειά μέσα στην ψυχή του υπάρχει μια καλά ριζωμένη πεποίθησης ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή αν και δεν είναι ικανός ο άνθρωπος δια του λόγου και της σκέψεως να προσδιορίσει την ακριβή της χαρακτήρα.
Μέσα εις την Γραφή υπάρχουν αι διακηρύξεις αγίων του Θεού ανδρών περί της μετά θάνατον ζωής. Μετά την υπό του Ιώβ υποβληθείσαν ερώτηση: «Εάν αποθάνη ο άνθρωπος θέλει αναζήσει;» (Ιώβ ιδ: 14) αναφωνεί την απάντηση: «Εξεύρω ότι ζει ο Λυτρωτής μου και θέλει εγερθεί εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γης και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρεί πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου»
(Ιώβ ιθ:26—27). Άλλη μαρτυρία είναι η προφητεία του Ενώχ. «Ήλθεν ο Κύριος με μυριάδες αγίων αυτού» η οποία αναφέρεται εις την δευτέραν έλευση του Χριστού μετά των αγίων Του. Τούτο αποδεικνύει ότι ι άγιοι ζουν παρά το γεγονός του φυσικού των θανάτου. Εάν δεν ήτο ούτως εάν κατά τον θάνατον των περιήλθον εις αφάνειαν και εκμηδένιση πως θα μπορούσαν να επιστρέψουν με τον Χριστόν; Ο συγγραφεύς της προς τους Εβραίους επιστολής γράφων περί των ανδρών της πίστεως λέγει:
«Τώρα όμως επιθυμούσι καλυτέρα τουτέστιν επουράνιον δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς να λέγηται Θεός αυτών διότι ητοίμασεν δ’ αυτούς πόλιν». (Εβραίους ια:16). Εδώ το πνεύμα του Κυρίου ομιλεί περί ανθρώπων οι οποίοι είχαν ήδη δοκιμάσει τον φυσικό θάνατο και όμως μας τους παρουσιάζει ως επιθυμούντες. Εάν ο θάνατος τα τελείωσε όλα τότε ο Θεός ψεύδεται όταν λέγει ότι ετοίμασε δια τους εκ του κόσμου τούτου απελθόντες αγίους «πόλιν έχουσα τα θεμέλια της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». (Εβραίους ια:10). Όχι ο Θεός δεν ψεύδεται. Ας είναι πας άνθρωπος ψεύτης ο Θεός όμως αληθείς! Αγαπητοί προσέξτε να μη πλανηθείτε και σεις από τα σατανικά ψεύδη των ανθρώπων άσχετο αν οι άνθρωποι αυτοί αυτοκαλούνται «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Κάθε άλλο από μάρτυρες του Θεού! Ιδού και άλλος πραγματικός μάρτυς του Θεού μαρτυρεί κατά την Γραφήν. «Δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω Άδη ουδέ θέλεις αφήσει τον Όσιον σου να ίδει διαφθοράν(Ψαλμός ιστ:10). Και ο Παύλος λέγει: «Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς οπόθεν προσμένομε Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών ώστε να γίνει σύμορφον με το σώμα της δόξης αυτού»(Φιλιππησίους γ:20—21). Άλλη μεγάλη απόδειξης του ότι ο θάνατος δεν είναι εκμηδένισης είναι και η Γραφική εξιστόρησης της μεταμορφώσεως του Κυρίου. (Ματθαίος ιζ:1—12 Μάρκος θ:1—5 και Λουκάς θ:27—33). Ο Μωϋσής απέθανε όταν ήτο 120 ετών και το σώμα του ετάφη εις την κοιλάδα του Μωάβ. Ύστερα από 1500 χρόνια περίπου τον βρίσκουμε με τον Ηλία εις την γη Χαναάν επί του Όρους της μεταμορφώσεως ομιλώντας με τον Χριστό περί του σταυρικού Του θανάτου. Ο Ηλίας είχε εγκαταλείψει την γην άνω των 800 ετών προ του συμβάντος αυτού. Τόσον ο Μωϋσής όσον και ο Ηλίας ευρίσκονται εις ενσυνείδητη κατάσταση καθ’ όλα αυτά τα έτη διότι κατά την επιστροφήν των επί του Όρους ανεγνωρίσθησαν υπό του Πέτρου του Ιακώβου και του Ιωάννου. Εάν περιήλθαν εις αφάνειαν κ. κ. χιλιασταί πως θα μπορούσαν να παρουσιαστούν ο ένας 1500 χρόνια μετά τον θάνατον του και ο άλλος 800 χρόνια μετά την αναχώρηση του από την γη; Εκείνο το οποίον χρειάζεστε αγαπητοί είναι να επιστρέψετε εις την υγιαίνουσαν διδασκαλία του Χριστού. Εάν θέλετε περισσότερες Γραφικές μαρτυρίες ιδού: «Αληθώς –αληθώς σας λέγω ότι έρχεται ώρα και ήδη είναι οτε οι νεκροί (οι πνευματικοί νεκροί εν ταις αμαρτίαις και ταις
παραβάσεσι )θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού και οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει(λαμβάνοντας το δώρο της αιωνίου ζωής). Και κατόπιν ο Ιησούς προσέθεσε.»Μη θαυμάζετε τούτο διότι έρχεται ώρα καθ’ ήν πάντες οι εν ταις μνημείοις θέλουσι ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει (τα σώματα των ) οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάσταση ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάσταση κρίσεως». (Ιωάννης ε:25—28—29 ).
Δεν είναι μόνο η Γραφή και το συναίσθημα του ανθρώπου που επιβεβαιούν την ματαθάνατιον ζωήν αλλά και αυτή η λογική δια τους ακόλουθους λόγους:
1/. Στον κόσμο μας κυριαρχεί η αδικία μεταξύ των ανθρώπων. Πολλές φορές οι δίκαιοι τιμωρούνται και οι άδικοι προοδεύουν. Αυτό είναι κατάδηλον. Εάν ο Θεός επέτρεπε σε μια τέτοια κατάσταση να εξακολουθεί αιωνίως τότε θα ήταν πραγματικά άδικος Θεός. Ο νόμος όμως του Θεού είναι: « Ότι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο θέλει θερίσει». Εάν η αδικία μείνει ατιμώρητος εδώ θα τιμωρηθεί μετά θάνατον εάν η δικαιοσύνη εδώ μένει χωρίς αμοιβή θα αμειφθεί εις την αιωνιότητα. Ώστε το δόγμα της αιωνίου τιμωρίας και αμοιβής συμφωνεί με τας απαιτήσεις της λογικής.
2/. Στον κόσμο μας υπάρχει πληθώρα θλίψεων και πόνου. Πολλές φορές φταίμε για τις θλίψεις μας αλλ’ όχι πάντοτε. Εάν ο θάνατος τελειώνει όλα τότε διατί εκείνοι που ευρίσκονται υπό την διαρκή ανυπόφορο πίεση των δεινοπαθημάτων να μη αυτοκτονήσουν και δώσουν τέλος εις τον πόνο και την θλίψη; Ακόμη και αυτή η σκέψης μιας τέτοιας λύσεως των ανθρωπίνων μας προβλημάτων μας κάμνει να ανατριχιάζομε. Ζούμε και υποφέρουμε γιατί πιστεύουμε ότι κάτι υπάρχει και πέραν του τάφου. Ο Θεός λέγει: «Ας είσθε βέβαιοι ότι θέλει σας ευρεί η αμαρτία σας» (Αριθμοί λβ:23). Αυτή δεν είναι μόνον η φωνή του Θεού αλλά και η φωνή της λογικής. Εάν αι αμαρτίαι μας δεν ανακληθούν στη ζωή αυτή θα αποκαλυφθούν υπό του καρδιογνώστη Θεού εις την μετέπειτα ζωή. Εκείνοι που ακράδαντα πιστεύουμε στη μεταθανάτιο μας ύπαρξη
Μπορούμε να πούμε με τον απόστολο Παύλο. «Φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσα να αποκαλυφθεί εις ημάς».(Ρωμαίους η:18). «Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις εργάζεται εις ημάς καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης επειδή ημείς δεν ατενίζομε εις τα βλεπόμενα μη βλεπόμενα διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα τα δε μη βλεπόμενα αιώνια». (Β΄ Κορινθίους δ:17—18).
3/. Όλοι μας θαυμάζουμε την δημιουργία του Θεού τον ουρανό με τα’ άστρα τον ήλιο την σελήνη και όλην την φύσι του Θεού. είναι λογικό να πιστεύει κανείς ότι ο Θεός ετοίμασε όλα αυτά δια τον άνθρωπο εάν ο άνθρωπος δεν ζει παρά λίγα χρόνια κι’ έπειτα εξαφανίζεται; Η γη μας ένεκεν της αμαρτίας του ανθρώπου ευρίσκεται υπό κατάραν. Έρχεται όμως η ημέρα κατά την οποία θα είπωμεν: «Είδον ουρανόν νέον και γην νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε».
(Αποκάλυψης κα:1). Τα σχέδια του Θεού δια τον άνθρωπον είναι αιώνια και όχι πρόσκαιρα. Συ αναγνώστα άραγε δίδεις περισσοτέραν προσοχή στα πρόσκαιρα της γης ή στα αιώνια;
«Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα». (Α΄ Ιωάννου β:17).
...................................
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΜΑΧΑΙΡΑ
Κάποτε ο Χριστός είπε εις τους μαθητάς Του. «Μη νομίσετε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην δεν ήλθον να βάλω ειρήνην αλλά μάχαιραν».(Ματθαίος ι:34). Οι λόγοι αυτοί ειπώθηκαν από τον ίδιο τον Χριστό ο οποίος είπε: «Ειρήνην αφήνω εις εσάς ειρήνην την εμήν εις δίδω εις εσάς ουχί καθώς ο κόσμος δίδει σας δίδω εγώ (Ιωάννης ιδ:27). Όταν ο Χριστός εγεννάτο επί της γης ο ύμνος των Αγγέλων ήτο: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
(Λουκάς β:14). Μεταξύ των ονομάτων που αποδίδονται εις τον Χριστό εν τη Π.Δ. είναι και του Άρχοντα της Ειρήνης(Ησαϊας θ:6). Πως είναι δυνατόν ο ίδιος ο Χριστός να λέγει εις το ένα μέρος ότι ήλθε να φέρει μάχαιραν και εις το άλλο να ονομάζεται Άρχων Ειρήνης; Σαν παράδοξα πράγματα φαίνονται αυτά. Ο άπιστος αναζητά τέτοιες φαινομενικές αντιφάσεις εις την Γραφήν δια να καταρρίψει το κύρος και την αυθεντία της.»Πως είναι δυνατόν λέγουν να πιστεύσουμε εις τον Χριστόν ο οποίος
Ολοφάνερα αντιφάσκει δεν εξεύρει τι λέγει;» Εις τους σοβαρούς όμως εξεταστές του Λόγου του Θεού και τους πνευματικώς διακρίνοντας τας θείας αληθείας τα λόγια αυτά του Χριστού δεν είναι καθόλου παραδοξολογία. Εξεύρομεν ότι όταν ο Χριστός γίνει βασιλεύς των καρδιών μας φέρει την ειρήνην και την γαλήνην μαζί Του. γίνεται ο άρχων της ψυχικής μας ηρεμίας και ο εμψυχωτής ζωής ατάραχου. Είναι δυνατόν για εκείνους που δεν εδέχθησαν ακόμη την σωτηρίαν χάριν του Χριστού να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται. Τρώγω ένα ωραίο εύγευστο πορτοκάλι. Χωρίς να σας δώσω εσάς να το δοκιμάσετε αρχίζω να σας περιγράφω δια λόγων πόσο ωραίο και εύγευστο και γλυκύ και αρωματώδες είναι. Εάν δεν το δοκιμάσετε είναι αδύνατον να αντιληφθείτε πλήρως την γεύση του πορτοκαλιού. Έτσι είναι και ο Χριστός. Εάν δεν τον δεχθείτε προσωπικός. Τον λάβετε μέσα στην καρδιά σας γευθείτε την άφθονη χάρι Του στη ζωή σας δεν είναι δυνατόν να αντιληφτείτε τι σημαίνει η ψυχική ειρήνη την οποία προσφέρει. Πολλοί νομίζουν πως είναι ανάγκη να κάμουν πολλά πράγματα δια να δοκιμάσουν τον Χριστό και την προσφερόμενη σωτηρίαν. Πόσον απατώνται. Δύο είναι αι αλήθειαι που πρέπει να αναγνωρίσεις εάν θέλεις να σωθείς. Πρώτον ότι είσαι αμαρτωλός ότι εγεννήθης τοιούτος άσχετα αν δεν διέπραξες κανένα μεγάλο και τρομερό έγκλημα. Όλοι είμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής. Δεύτερον ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρ ικανός να μας σώσει από τις αμαρτίας μας. Αι δύο αυταί αναγνωρίσεις συνοδευόμεναι με μιαν ειλικρινή μετάνοιαν θα φέρουν την ειρήνην αυτήν την οποίαν ο Χριστός υπόσχεται. Αυτή είναι η εσωτερική ατομική ειρήνη. Όταν όμως ο Χριστός γίνει βασιλεύς της καρδιάς μας αμέσως αρχίζουν αι συγκρούσεις με το περιβάλλον μας το αμαρτωλό το περιβάλλον του σπιτιού της εργασίας της κοινωνικής ζωής και πολλές φορές και αυτής της Εκκλησίας. Η προς τον Χριστόν πίστις μας δημιουργεί ειρήνην με τον Θεόν αλλά κηρύττει πόλεμον κατά της αμαρτίας που εκχυλίζει πέριξ μας.(γύρω μας). Οι γονείς μας δυνατόν να μας πετάξουν από το σπίτι ο σύζυγος ή η σύζυγος μας να θέλουν να μας χωρίσει τα παιδιά μας να μας αποκηρύξουν και να μη θέλουν να μας ξαναδούν τα’ αδέλφια μας να μας βλάψουν γιατί; Διότι δεχθήκαμε τον Χριστόν εις την καρδιά μας. Η σωτηρία και αναγέννησης μας παρεξηγείται ως αλλαξοθρησκεία. Τέτοια παραδείγματα έχομε άφθονα. Ας συνοψίσομε όμως όλα εις τους λόγους του Χριστού. «Μη νομίστε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην δεν ήλθον να βάλω ειρήνην αλλά
Μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω τον άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού. Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ δεν είναι άξιος εμού. Και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου δεν είναι άξιος εμού»(Ματθαίος)ι:34—38).
Πολλοί νομίζουν ότι ο Χριστός είναι όλο γλυκύτης και ειρήνη. Έχουν την αντίληψη ότι μόλις Τον δεχθούν όλαι αι δυσκολίαι και τα βάσανα της ζωής θα εκλείψουν. Πόσον απατώνται! Χριστιανός δεν σημαίνει άνθρωπον που κάθεται στη ξαπλωτή καρέκλα με το μειδίαμα στο πρόσωπο. Ο Κάρλ Μαρξ ο αρχηγός των Μαρξιστών αυτό ήθελε να εκφράσει όταν είπε ότι η θρησκεία ρίχνει τον άνθρωπο σε μια ήσυχη νάρκωση μιας ονειρώδους φανταστικής ζωής. Αυτήν την ιδέα έχουν γενικά οι Κομμουνισταί περί θρησκείας και περί του Χριστού όλως ιδιαιτέρως. Όχι αυτό δεν παρουσιάζει την πραγματικότητα. Ο Χριστός δεν ήλθε να φέρει ειρήνη μόνο αλλά και μάχαιραν δεν μας ρίχνει σε νάρκωση αλλά σ’ ενέργεια σε κίνηση στην πρώτη γραμμή της μάχης. Οι φασαρίες μας αρχίζουν με την έλευση του Χριστού στην καρδιά μας και στην ζωή μας. Ας πάρουμε τον Ζακχαίο. Ήταν τελώνης μάζευε τους φόρους και οι τρόποι τους οποίους χρησιμοποίει δια την συσσώρευση του «Χρυσού» δεν ήταν και τόσο τίμιοι. Η συνήδεισίς του δεν τον πείραζε καθόλου. Ήταν τελείως επαναπαυμένη. Όταν όμως εδέχθη τον Χριστόν τα πράγματα άλλαξαν. Η ειρήνη από τη ζωή του Ζακχαίου εξηφανίσθη. Η συνείδησης του τον έλεγχε πολύ. Ο Χριστός στην καρδιά του έφερε ειρήνη αλλά τον έκαμε και ανήσυχο για τις αμαρτωλές του πράξεις. Έπρεπε να επιστρέψει τα χρήματα που είχε κλέψει να κάμει επανορθώσεις αι οποίαι τον κατέβασαν από την τάξιν των πλουσίων εις την τάξιν των πτωχών. Ίσως ποτέ του να μη μπόρεσε να επανακτήσει την προτέραν του οικονομική ευημερία αλλά τι με τούτο; Η αποδοχή του Χριστού ήταν η αφετηρία του δρόμου που οδηγεί στον ουρανό δρόμου τεθλιμμένου γεμάτου πόλεμο αλλά ευτυχισμένου.
Ας πάρουμε την Σαμαρείτιδα. Τους άνδρας τους άλλαζε σαν τα λερωμένα πουκάμισα χωρίς συναίσθηση της αμαρτωλότητας της. Μια όμως επαφή με τον Χριστό την τάραξε έσεισε το οικοδόμημα της ζωής της εκ θεμελίων. Δεν μπορούσε να συνεχίσει την αμαρτωλή της ζωή χωρίς να την ελέγχει η συνείδησης της. Εάν ήθελε την ειρήνη του Χριστού έπρεπε να τα χαλάσει με τους ανθρώπους προς τους οποίους προσέφερε τον εαυτόν της. Δεν μπορούσε να τα είχε καλά και με τους δύο. Έπρεπε τον ένα να αγαπήσει και τον άλλο να μισήσει. Έπρεπε να ειρηνεύσει με τον Χριστόν και να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον του κόσμου.
Ο Γιαννάκης ήταν άρρωστος στο κρεββάτι. Ήταν μεσάνυχτα και διψούσε πολύ. Έσπρωξε την μητέρα του και της είπε να του δώσει νερό. Εκείνη κατάκοπη από την εργασία της ημέρας του λέγει:»Παιδάκι μου σου έβαλα νερό δίπλα σου πάρε το και πιες». Ο Γιαννάκης δεν το έκαμε. Γύρισε από την άλλη μεριά λιγάκι κακοφανισμένος. Σε δέκα λεπτά ξανασπρώχνει τη μαμά του και της λέγει: «Μαμά δώσε μου λίγο νερό σε παρακαλώ». Η μαμά του νεύριασε αυτή τη φορά και του λέγει: «Γιαννάκη αν με ξαναξυπνήσεις θα σηκωθώ και θα σε χτυπήσω. Το νερό είναι δίπλα σου». Ο Γιαννάκης χωρίς να χάσει καιρό της λέγει:»Μαμά όταν σηκωθείς να με χτυπήσεις θα μου δώσεις κι’ ένα ποτήρι νερό; Ο Γιαννάκης ήταν πρόθυμος να υποστεί το χτύπημα για να απολαύσει ένα ποτήρι νερό. Κι’ εμείς πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να δεχθούμε τον εξωτερικό πόλεμο με την αμαρτία την προσωρινή περιφρόνηση των φίλων και συγγενών μας χάριν της βαθειάς εσωτερικής ψυχικής ειρήνης που προσφέρει ο Χριστός ο οποίος είπε: «Εν τω κόσμω θέλετε έχει
θλίψιν αλλά θαρσείτε εγώ νίκησα τον κόσμον (Ιωάννης ις:33).       συνεχίζεται
.............................................