Iδού έρχομαι ταχέως !!!
02-
ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΣΕ ΤΡΙΑ ΣΤΆΔΙΑ
Υπάρχει Ζωή Μετά Θάνατο;
η προοπτική όμως του να είναι κανείς με τον Χριστό είναι εξίσου αληθινή τώρα για κάθε πιστό που πεθαίνει. Όταν είναι «απών από το σώμα είναι στην παρουσία του Κυρίου» (Βλέπε Β΄ Κορινθίους 5:8). Και όπως ακριβώς εμείς περιμένουμε με λαχτάρα να δούμε τον Χριστό πιστεύω ότι περιμένει κι εκείνος με μεγάλη χαρά να καλωσορίσει όλους εκείνους που λύτρωσε με τη θυσία Του στο Γολγοθά.
Για ένα πράγμα είμαστε απόλυτα βέβαιοι όλοι εκείνοι που υπάρχουν εν Χριστώ θα απολαύσουν την παρουσία Του και την ευλογία που ετοιμάζει Εκείνος για όλους όσους θα κατοικήσουν σ’ εκείνο το θαυμάσιο τόπο. Αυτό το μελλοντικό σπίτι είναι μονάχα για εκείνους που πιστεύουν στον Χριστό. Εσύ τον γνωρίζεις αγαπητέ αναγνώστη; Αν όχι ζήτησε Του σήμερα κιόλας να σε συχωρήσει και να σε σώσει.
Ο Κάμπελ Μόργκαν παρατήρησε ότι αν απλούστατα ήταν παραβολή τότε είναι ημοναδική παραβολή όπου ένα πρόσωπο όπου ένα πρόσωπο αναφέρεται με τα’ όνομα του. Ο Χριστός είπε «ήτο δε πτωχός τις ονομαζόμενος Λάζαρος».Αλλά κι αν ακόμα ο Κύριος μας αναφερόταν σε μια παραβολή και πάλι πολλά πράγματα μπορούμε να μάθουμε για τη ζωή μετά θάνατο.
Προσέξτε την καταπληκτική διαφορά ανάμεσα τουςΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
(Α΄ Κορινθίους 15:55).
Κι αργότερα στο ίδιο κεφάλαιο διακήρυξε: «Διότι στενοχωρούμαι υπό των δύο έχων μεν την επιθυμίαν να αναχωρήσω και να είμαι με τον Χριστό διότι είναι πολύ πλέον καλύτερο».(Φιλιππησίους 1:23). Ναι αυτά τα εδάφια μας δείχνουν καθαρά ότι στη ζωή μετά το θάνατο υπάρχει συναίσθηση. Δεύτερον στην περιγραφή Του για τον πλούσιο και τον Λάζαρο ο Ιησούς μας αποκάλυψε ακόμα ότι στη ζωή μετά το θάνατο.
Κατά την διάρκεια μιας απόπειρας ληστείας είχε πυροβολήσει και σκοτώσει έναν άνθρωπο μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο παιδιών του θύματος. Καταδικάστηκε να πεθάνει στην ηλεκτρική καρέκλα και τον καιρό που έγινε η τηλεοπτική συνέντευξη είχε μόνο μια μέρα ακόμη για να ζήσει αυτός ο άνθρωπος βασταζόταν τόσο πολύ από το φοβερό και άγριο έγκλημα του ώστε είχε αρνηθεί να αφήσει τον δικηγόρο του να ζητήσει αναβολή της εκτέλεσης του. Ήθελε να πεθάνει. Έβλεπε το θάνατο σαν φυγή από μια ένοχη συνείδηση κι από την κατακραυγή της οργισμένης εναντίον του κοινωνίας. Μάλιστα είπε τούτα τα λόγια σχετικά με την επικείμενη εκτέλεση του: «Είναι η φυγή μου για την ελευθερία. Είναι ο τρόπος για να ξεφύγω απ’ αυτήν τηνζωντανή κόλαση».
Πόσο σημαντικό αλήθεια είναι να ακούσεις και να πιστέψεις στο Λόγο του Θεού τώρα: και να θυμάσαι αγαπητέ μου αναγνώστη ότι αν το μήνυμα της αγίας Γραφής όπως κηρρύτεται από τους πιστούς δούλους του Θεού δεν σου αρκεί για να σε φέρει στο Χριστό ούτε φωνή κάποιου που γύρισε απ’ τους νεκρούς είναι ικανή να σε κάνει να πιστέψεις.
Χαίρομαι παρ’ όλα αυτά που οι πιστοί άνθρωποι του Θεού έχουν πολύ καλύτερες και πιο αυθεντικές απαντήσεις στις ερωτήσεις σχετικά με την μέλλουσα ζωή.
Ο απόστολος αναφέρθηκε σ’ αυτούς στο 4 εδάφιο του 20ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεωςπροτού συνεχίσει να διακηρύξει στο τελευταίο μέρος του εδαφίου 5ότι: «αυτή είναι η ανάστασης η πρώτη».
(Φιλιππησίους 3:20—21).
:
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
OO ΛΕΩΝ ΜΟΥ
Υπάρχει Ζωή Μετά Θάνατο;
1/==Το υπάρχει ζωή μετά θάνατο είναι εκδόσεις «οι Νικητές» έκδοσηΤρίτη τουRICHARD W DE HAAN.Κατερίνη.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Ο Παράδεισος
Όταν κάποιος ρωτήθηκε αν βρισκόταν στο δρόμο για τον ουρανό αυτός απάντησε: «Στο δρόμο όχι. Ζω από τώρα εκεί!». Και σαν πιστός αυτό που είπε ήταν αλήθεια. Ναι ο ουρανός είναι το πνευματικό σπίτι κάθε ανθρώπου που έχει πιστέψει κι εμπιστευθεί τη ζωή του στον χριστό. Ο πιστός δεν είναι παρά ένας οδοιπόρος πάνω στη γη περαστικός από δω καθώς πηγαίνει στη δόξα –στη μόνιμη κατοικία του. Στην πραγματικότητα όλοι εκείνοι που τον γνωρίζουν τον Κύριο είναι από τώρα καθισμένοι «εν τοις επουρανίοις δια Ιησού Χριστού»
(Εφεσίους 2:6). Ναι σε σχέση με τη θέση μας εμείς που γνωρίσαμε τον Κύριο βρισκόμαστε από τώρα στον Ουρανό. Και με το θάνατο οι ψυχές μας στην πραγματικότητα θα πάνε στον ουρανό όπου θα απολαύσουν την παρουσία του Θεού και τις πολλές ευλογίες που είναι φυλαγμένες για όλους όσους τον αγαπούν.
Όμως δεν ήταν πάντοτε έτσι τα πράγματα. Όταν ένας πιστός πέθαινε πριν από την ανάληψη του Χριστού αντί να πάει στον ουρανό η ψυχή του πήγαινε στον «Άδη». (όπως ονομάζεται στην Αγία Γραφή). Κανένας λοιπόν στην Π.Δ. δεν μπορούσε ποτέ να μιλάει όπως ο Παύλος μιλούσε στους Κορίνθιους λέγοντας τους ότι «… επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσομε από του σώματος και να ενδυμήσωμεν προς τον Κύριον»(βλέπε Β΄ Κορινθίους 5:6—8).
Ο Δαβίδ ο άνθρωπος «..κατά την καρδίαν του Θεού» το μόνο που μπορούσε να λέει ήταν: «…έτι δε η σαρξ μου θέλει αναπαυθεί επ’ ελπίδι. Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τωΆδη…»(Ψαλμός ιστ:9—10). Και στο κεφάλαιο της Γενέσεως διαβάζουμε ότι όταν ο Ιακώβ έφθασε στο τέλος της επίγειας πορείας του: «…έσυρε τους πόδας αυτού επί την κλίνην και εξέπνευσε και προσετέθη εις τον λαόν αυτού».(Γένεσηςμθ:23).
Αντίθετα με τον Απ. Παύλο που περίμενε με το θάνατο με φανερή
Προσδοκία γιατί θα συναντιόταν προσωπικά με τον Χριστό στον ουρανό ο Δαβίδ ο Ιακώβ και όλοι οι άλλοι άγιοι της Π.Δ. προσδοκούσαν να συγκεντρωθούν μαζί με τον λαό τους στον Άδη. Πράγματι ο πρώτος που πήρε τη διαβεβαίωση ότι θα πήγαινε να συναντήσει προσωπικά τον Χριστό μετά το θάνατο του ήταν ο ληστής που κρεμόταν στο σταυρό δίπλα στον Κύριο. Σ’ αυτόν τον μετανοημένο άνθρωπο ο Χριστός είπε: «σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω»(Λουκάς 23:43). Ναι ο άνθρωπος αυτός –που κρεμάστηκε δίπλα από τον Κύριο μας τον Ιησού Χριστό – θα απολάμβανε την παρουσία του Χριστού εκείνη την ίδια μέρα στον Παράδεισο. Αλλά και σήμερα όταν ένα πιστό παιδί του Θεού πεθαίνει απολαμβάνει αμέσως την ευλογία της προσωπικής παρουσίας του Χριστού.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Τα ΔΥΟ Διαμερίσματα Στον Άδη
Που είναι ο Παράδεισος;
Ο Δρ. Γουίλλιαμ Έβανς σχολιάζοντας τις επιστολές Ρωμαίους και Α΄ Κορινθίους είπε τα εξής: «Ο Παράδεισος ήταν την πρώτη φορά στη
γη—ο κήπος της Εδέμ. Έπειτα ήταν κάτω από τη γη – στα ανώτερα μέρη του Άδη όπου; Όπου κατέβηκε ο Χριστός. Κάποια μέρα θα είναι πάλι στη γη—πιθανόν «η Νέα Ιερουσαλήμ που κατεβαίνει από τον ουρανό πάνω στη γη». Βέβαια είτε συμφωνούμε είτε όχι με όλα όσα λέει ο δρ. Έβανς για ένα πράγμα είμαστε απόλυτα βέβαιοι Παράδεισος η κατοικία του δίκαιου βρίσκεται στον Ουρανό όπου είναι ο Χριστός. Στην(Β΄ Κορινθίους 12:2) ο Απ. Παύλος περιγράφει μια καταπληκτική εμπειρία στη ζωή του όταν λέγει ότι «…ηρπάγει έως τρίτου Ουρανού». Και στο εδάφιο 4 αναφερόμενος σ’ αυτό το ίδιο μέρος λέει «ηρπάγει εις τον Παράδεισον». Είναι φανερό λοιπόν ότι Ουρανός και Παράδεισος είναι ένα και το αυτό. Ο Παράδεισος είναι στον Ουρανό. Ο Παράδεισος όμως δεν ήταν κάποτε στον ουρανό. Όπως ο δρ. Έβανς περιέγραψε παραπάνω ο Παράδεισος κάποτε ήταν «στα ανώτερα μέρη του Άδη». Τοποθετημένος σε μια περιοχή κάτω από την επιφάνεια της γης ήταν ο τόπος όπου οι ψυχές των δικαίων νεκρών περίμεναν την ανάσταση του σώματος. Στο κατώτερο διαμέρισμα του Άδη βρίσκονταν (και εξακολουθούν να βρίσκονται ακόμα) οι ψυχές των ασεβών νεκρών περιμένοντας την ανάσταση του σώματος τους και την οριστική μετάβαση τους στην τελευταία κατοικία τους που είναι η λίμνη του πυρός.
στην Ιστορία που είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός για τον Λάζαρο και τον Πλούσιο(Λουκάς 16:19—31). Ο Λάζαρος «εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ»(εδάφιο 22). Ο πλούσιος αντίθετα περιγράφεται ότι βρίσκονταν στον Άδη και μάλιστα σε μεγάλα βάσανα(εδάφιο 23). Ο Κύριος λέει κατόπιν ότι υπήρχε μεγάλο χάσμα ανάμεσά τους. και οι δύο όμως ήταν στον Άδη. Ο Λάζαρος βρισκόταν στο ανώτερο διαμέρισμα ενώ ο πλούσιος στο κατώτερο. Το ανώτερο αυτό τμήμα ονομάζεται «κόλπος του Αβραάμ» ή Παράδεισος και ήταν ένας τόπος παρηγοριάς ευλογίας και χαράς. Το κατώτερο μέρος αντίθετα ο Άδης ήταν κι εξακολουθεί να είναι ένας τόπος γεμάτος τύψεις και βάσανα.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Η Μετάθεση Του Παράδεισου
Υπήρξε παρ’ όλα αυτά μια σημαντική αλλαγή στο ανώτερο τμήμα του Άδη. Ο Παράδεισος τώρα πια βρίσκεται στον Ουρανό. Ο κάθε πιστός όταν φεύγει από αυτή τη ζωή αντί να πηγαίνει στο ανώτερο τμήμα του Άδη μπαίνει στον Ουρανό όπου απολαμβάνει αμέσως την ίδια ευλογημένη παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Πότε όμως έγινε αυτή η τόσο σπουδαία αλλαγή; Απαντώντας στην ερώτηση αυτή ήθελα αμέσως να πω ότι η αλλαγή αυτή έγινε πριν το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Κι αυτό φαίνεται όταν συγκρίνουμε τρία μέρη από του Λόγου του Θεού. Ο Δαβίδ γράφοντας τον Ψαλμό ιστ: διακήρυξε: «..έτι και η σαρξ μου θέλει αναπαυθεί επ’ ελπίδι. Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω Άδη…»(Ψαλμός ιστ:9—10). Ο Πέτρος στο β: κεφ. των Πράξεων εξήγησε ότι ο Δαβίδ μιλούσε «περί της Αναστάσεως του Χριστού ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω Άδη ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν»(Πράξεις 2:31). Ο Κύριος μας καθώς κρεμόταν στο Σταυρό έδωσε τούτη τη διαβεβαίωση στον ετοιμοθάνατο ληστή που είχε πιστέψει σ’ Εκείνον: «σήμερον θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω Παραδείσω»(Λουκάς 23:43).
Ας προσέξουμε άλλη μια φορά τα λόγια του εδαφίου(Πράξεις 2:31).
Ο Πέτρος είπε ότι ο Δαβίδ μιλούσε για τον Ιησού Χριστό όταν έλεγε ότι η ψυχή Του (δηλαδή η ψυχή του Χριστού)»δεν εγκατελείφθη στον Άδη μετά το θάνατο Του κι αφού ο Χριστός υποσχέθηκε στον ετοιμοθάνατο ληστή ότι θα ήταν μαζί Του στον Παράδεισο εκείνη την ίδια μέρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Παράδεισος ήταν και τότε ακόμα κάτω από την επιφάνεια της γης σ’ ένα μέρος που λεγόταν Άδης εκείνο τονΚαιρό.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια όμως μετά το θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού και ο Απ. Παύλος
(στην Β΄Κορινθίους 12:2—4). Ο Παράδεισος λοιπόν δεν ήταν πια στον Άδη όταν ο απόστολος έγραφε εκείνα τα λόγια αλλά ήταν σ’ ένα καινούργιο τόπο. Αντίθετα λοιπόν με την εποχή της Π.Δ. ο Παράδεισος τώρα βρίσκεται στον Ουρανό. Και ξαναρωτάμε. Πότε έγινε αυτή η αλλαγή; Ο Ιησούς αμέσως μετά την ανάσταση Του είπε στη Μαρία τα εξής: «Μη μου άπτου διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου αλλ’ ύπαγε προς τους προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας»(Ιωάννης 20:17). Το βραδινό εκείνης της ίδιας ημέρας παρ’ όλα αυτά ακούμε τον Ιησού Χριστό να προσκαλεί τους μαθητές Του να τον αγγίξουν. Να πως μας το περιγράφει ο Λουκάς.
«Και είπε προς αυτούς δια τι είσθε τεταραγμένοι και διατί αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας οι λογισμοί; Ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου ότι Αυτός Εγώ είμαι. Ψηλαφίσατε με και ίδετε διότι πνεύμα σάρκα και οστά δεν έχει καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα»(Λουκάς 24:38—39). Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι σε κάποια χρονική στιγμή ανάμεσα από την πρώτη εμφάνιση του Κυρίου μας στην Μαρία και τη συνάντησή Του με τους μαθητές Του εκείνο το βράδυ ο Χριστός είχε ανεβεί στον Πατέρα και επέστρεψε. Και ίσως να ήταν τότε που το ανώτερο τμήμα του Άδη άδειασε από τις ψυχές των δικαίων. Ίσως να ήταν τότε που «ο τρίτος ουρανός» ο τόπος που είναι ο ίδιος ο Θεός έγινε η νέα τοποθεσία του Παραδείσου. Έτσι αντίθετα με εκείνους τους πιστούς που πέθαιναν πριν την σταύρωση το πιστό παιδί του Θεού μπαίνει στην παρουσία του Κυρίου Του στον Ουρανό την ίδια στιγμή που θα πεθάνει. Ίσως αυτή η μεταβίβαση των λυτρωμένων από τον Άδη στον ουρανό να είχε ο Απ. Παύλος στο νου του όταν έγραψε:
«Αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωσε χαρίσματα εις τους ανθρώπους». Το δε ανέβη τι είναι ειμί ότι και κατέβη εις τα κατώτερα μέρη της γης; Ο καταβάς αυτός είναι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών δια να πληρώσει τα πάντα» (Εφεσίους 4:8—10).
Μερικοί σχολιαστές της βίβλου σχετίζουν το ανάγνωσμα αυτό με τα λόγια του Πέτρου όπου μιλώντας για τον Χριστό είπε ότι «πορευθείς κήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή τα οποία απείθησαν ποτέ οτε η μακροθυμία του Θεού πρόσμενε ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε» (Α΄ Πέτρου 3:19—20).
Οι Ευλογίες Του Παραδείσου
Οι άγιοι της Π.Δ. δεν μπορούσαν να περιμένουν ότι θα πάνε στην παρουσία του Κυρίου μετά το θάνατο τους. κανένας απ’ αυτούς δεν μπορούσε ποτέ να πει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια βεβαιότητα που έλεγε ο Παύλος ότι «το αποθανείν είναι κέρδος». Όχι ποτέ δεν μπορούσαν να έχουν την ελπίδα αυτή όπως εμείς σήμερα.
Ο Ιησούς αυτή τη θαυμαστή υπόσχεση έδωσε στους μαθητές Του.
«Ας με ταράττεται η καρδία σας πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη ήθελον σας ειπεί υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν δια να είσθε και σεις όπου είμαι εγώ»
(Ιωάννης 14:1—3).
Αυτά τα λόγια βέβαια ειπώθηκαν στους ακολούθους του Χριστού πριν από το Σταυρό με την προσδοκία της Δευτέρας Έλευσης Του.
Όταν σκεφτόμαστε το θάνατο ενός χριστιανού το μυαλό μας συνήθως πηγαίνει στη χαρά που θα πρέπει να δοκιμάζει ο πιστός όταν για πρώτη φορά βλέπει Εκείνον που τον έσωσε. Και πράγματι τι θαυμαστό και συγκλονιστικό θα είναι όταν συναντήσουμε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό! Οπωσδήποτε περιμένουμε με λαχτάρα να δούμε τον Χριστό. αλλά κι ο Κύριος μας—Εκείνος που αγάπησε τόσο πολύ την εκκλησία ώστε έδωσε τον εαυτό Του γι αυτήν – θα πρέπει να νιώθει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση όταν ένα πιστό παιδί του Θεού αγορασμένο με το αίμα Του συνοδεύεται απ’ τους αγγέλους και περνάει τις πύλες για να μπει στη δόξα του Ουρανού. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουμε σχετικά με τον Ουρανό.
Ένας συνταξιούχος ιεροκήρυξ μου έλεγε πριν από καιρό το εξής
περιστατικό. Ένας γέροντας 96 ετών που είχε χάσει την αγαπημένη του σύντροφο τελευταία του είπε τα εξής: «Δεν επιθυμώ τίποτα περισσότερο τώρα από το να ξαναδώ και ξαναβρεθώ κοντά στη γυναίκα μου και πάλι». Ο ιεροκήρυκας απάντησε: «Γιατί το λες αυτό; Ομολογείς ότι δεν είσαι χριστιανός; Πως ξέρεις λοιπόν που είναι η γυναίκα σου; Και μπορείς νάσαι βέβαιος ότι θάσαι πιο ευτυχισμένος εκεί;»
αφού σκέφτηκε για λίγα λεπτά ο ηλικιωμένος απάντησε: «Δίκιο έχεις. Πράγματι κάθε φορά που το σκέφτομαι αυτό η σκέψη ότι θα αφήσω αυτή τη ζωή με τρομάζει». Κι έπειτα έκαμε τούτη τη θλιβερή εξομολόγηση: «βαρέθηκα τη ζωή μου αλλά φοβάμαι και να πεθάνω».
Τι τρομερό δίλλημα: να βαριέσαι να ζεις αλλά να φοβάσαι και να πεθάνεις. Πόσο μεγάλη αντίθεση με την ελπίδα που έχει ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Κύριο και ζει γι’ Αυτόν. Ο πιστός δεν είναι ανάγκη να φοβάται ούτε τη ζωή ούτε το θάνατο. Είναι έτοιμος να φύγει—κι έτοιμος να μείνει. Όποιο κι αν είναι το σχέδιο που ο θεός έχει γι’ αυτόν ξέρει ότι είναι για το καλό του.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΚΕΦΆΛΑΙΟ Β΄(ΔΕΎΤΕΡΟ)
ΜΕΤΑΞΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Θα’ θελα τώρα να προσέξουμε ένα από τα πιο συναρπαστικά αναγνώσματα που μπορεί να βρει κανείς σ’ ολόκληρη τη Βίβλο. Είναι η ιστορία που είπε ο Χριστός για τον πλούσιο και τον Λάζαρο στον άδη(Λουκάς 16:19—31). Αυτό το ανάγνωσμα μας βοηθάει πολύ να καταλάβουμε πως θα είναι η μετά θάνατον ζωή. Και ιδιαίτερα μας δίνει πληροφορίες σχετικά με την ενδιάμεση κατάσταση – Το χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στο θάνατο και στην ανάσταση του σώματος. Κάποιος σχολιαστής της Βίβλου είπε ότι το 16 κεφάλαιο του Λουκά είναι το μοναδικό μέρος της Βίβλου που αναφέρει πως αισθάνονται οι ασεβεί; Άνθρωποι μετά το θάνατο τους.
Πριν μελετήσουμε αυτό το ανάγνωσμα της Βίβλου θάθελα να κάνω μια σοβαρή προειδοποίηση. Θα πρέπει να προσέξουμε να μην υποτιμήσουμε την αλήθεια που θέλει να διδάξει ο Χριστός για τη ζωή μετά θάνατο στο ιστ: κεφάλαιο του Λουκά παίρνοντας το περιστατικό αυτό σαν παραβολή. Αντίθετα πουθενά δεν υπάρχει έστω και ο παραμικρός υπαινιγμός ότι η ιστορία του πλούσιου και του Λάζαρου δεν είναι αληθινή.
Προσέξτε παρακαλώ πρώτα απ’ όλα τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον πλούσιο και το Λάζαρο εδώ σ’ αυτή τη ζωή ο Ιησούς είπε:
«Ήτο δε άνθρωπος τις πλούσιος και ενεδύετο πορφύρα και στολήν βυσσίνην ευφραινόμενος καθ’ ημέραν μεγαλοπρεπώς».(Λουκάς 16:19).
Αυτός ο άνθρωπος στεκόταν πολύ καλά οικονομικά. Μπορώ να φανταστώ ότι απολάμβανε τη ζωή στην πληρότητα της κι εκμεταλλευόταν όλα τα καλά πράγματα που μπορούσε ν’ αγοράσει με τα λεφτά του.
Ο Λάζαρος από την άλλη πλευρά ήταν στην πιο στην πιο άθλια και φτωχική κατάσταση που μπορούσε κανείς να είναι. «Ήτο δε πτωχός τις ονομαζόμενος Λάζαρος όστις έκειτο πεπληγωμένος πλησίον της πύλης αυτού και επεθύμει να χορτασθεί από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης του πλουσίου αλλά και οι κύνες ερχόμενοι έγλειφον τας πληγάς αυτού (Λουκάς 16:20—21).
Παρ’ όλο που ο πλούσιος σ’ αυτή την ιστορία αποδεικνύεται τελικά ο κακός άνθρωπος και ο φτωχός σαν: «καλός άνθρωπος» ας μη βιαστούμε να βγάλουμε εύκολα συμπεράσματα. Δε υπάρχει τίποτα το κακό στο να είναι κανείς πλούσιος. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος στην ιστορία αυτή που είπε ο Χριστός είχε πολλά πλούτη δεν είναι αυτό που τον καταδίκασε. Ούτε και το ότι ο Λάζαρος ήταν πτωχός αυτό ήταν που τον έσωσε. Βλέπετε δεν είναι το ίδιο το χρήμα που είναι «η ρίζα όλων των κακών». Αλλά η ΑΓΑΠΗ για το χρήμα είναι το πρόβλημα. Δεν είναι ο πλούτος που καταστρέφει τον άνθρωπο. Αντίθετα εκείνο που καταστρέφει είναι η ακατάσχετη επιθυμία του να κερδίσει όλο και περισσότερα. Η φιλαργυρία γίνεται τόσο δυνατή στη ζωή του ώστε λησμονεί τον Θεό αγνοεί τις ανάγκες των άλλων και η ζωή του γίνεται μεγάλο κυνηγητό για την απόκτηση όλο και περισσότερων αγαθών. Ο Απ. Παύλος μπορούσε να λέει: «εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός». Ένας άνθρωπος όμως που τον έχει κυριεύσει η μανία
ν’ αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά θα πρέπει να λέει: «εις εμέ το ζην είναι το χρήμα». Το γεγονός ότι ο πλούσιος τελικά έχασε την ψυχή του μας φανερώνει ότι είχε διώξει τον Κύριο από την ζωή του. ναι ο ένας άνθρωπος ήταν πάρα πολύ πλούσιος ενώ ο άλλος ήταν πάρα πολύ φτωχός. Η αντίθεση ανάμεσα στον πλούσιο και το Λάζαρο δεν τελειώνει εδώ.
«Απέθανε δε ο πτωχός και εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ. Απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη».(Λουκάς 16:22).
Σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου και οι δύο πέθαναν. Μονάχα όμως για τον πλούσιο αναφέρεται ότι: «ετάφη». Για τον Λάζαρο δεν γίνεται πουθενά ο λόγος ότι τον έβαλαν σε τάφο. Μερικοί σχολιαστές μάλιστα της Βίβλου συμπέραναν ότι ο Λάζαρος ήταν πτωχός τόσο έρημος τόσο παραμελημένος και τόσο μόνος στον κόσμο που κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να τον θάψει. Πολύ πιθανόν το σώμα του
Να το μετέφεραν στον σκουπιδότοπο της πόλης και τον πέταξαν εκεί. Ο πλούσιος από την άλλη πλευρά αναμφίβολα θα κηδεύτηκε με τον πιο μεγαλοπρεπή τρόπο. Από το εδάφιο 22 όμως μαθαίνουμε ότι για τον Λάζαρο έγινε κάτι πολύ πιο ανώτερο. Κι εδώ ακριβώς η αντίθεση ανάμεσα στους δύο γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Η κατάσταση του Λάζαρου καλυτέρεψε τόσο πολύ που οι στερήσεις και τα βάσανα της επίγειας ζωής του δεν είχαν καμιά σημασία πια. Ο Λάζαρος «εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ».
«Έχοντας αυτή τη θαυμαστή εμπειρία του Λάζαρου στο νου του κάποιος ευλογημένος δούλος του Θεού έγραψε τα εξής σχετικά με τους πιστούς που πεθαίνουν και πηγαίνουν στη δόξα.
«Διαβάζουμε στις εφημερίδες μας για το μεγαλόπρεπο καλωσόρισμα που γίνεται στον πρόεδρό μας όταν επιστρέφει στην πατρίδα έπειτα από μια περιοδεία του σε πολλά έθνη. Τι θαυμάσια εικόνα! Μια ολόκληρη παρέλαση από επισήμους αυτοκίνητα σημαιοστολισμοί αγήματα αστυνομική συνοδεία με όλη τη λαμπρότητα και την επισημότητα που ταιριάζει σ’ ένα νικητή που επιστρέφει στην πατρίδα. Όλα αυτά όμως δεν είναι τίποτα αν συγκριθούν με το θάνατο ενός αγίου και πιστού παιδιού του Θεού. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συγκίνηση που νοιώθει όταν πεθαίνει ο πιστός άνθρωπος του θεού. επιστρέφει στην πατρίδα αφήνει εδώ το χωμάτινο σώμα του ελευθερώνεται αποχαιρετά το θνητό σώμα και περικυκλώνεται από τις ουράνιες στρατιές μεταφέρεται από τους αγγέλους ψηλά –ψηλά ανάμεσα στις θριαμβευτικές φωνές των αγίων που βρίσκονται ήδη στον ουρανό κι έπειτα τον καλωσορίζουν τα αμέτρητα πλήθη των αγγέλων και κατόπιν – δόξα αλληλούια –παρουσιάζεται στον βασιλέα που τον ακούει να του λέει: «καλωσόρισες σπίτι παιδί μου». Αλήθεια όταν κανείς το σκέπτεται αυτό δεν μπορεί παρά να φωνάξει μαζί με τον Παύλο: «που θάνατε το κέντρο σου; που Άδη η νίκη σου»;
Ο Λάζαρος «εφέρθη υπό των αγγέλων εις τον κόλπον του Αβραάμ».
(Η φράση «εις τον κόλπον του Αβραάμ» χρησιμοποιούταν από τους Ιουδαίους για να προσδιορίσουν τον τόπο της ανάπαυσης της παρηγοριάς και της ευλογίας που απολάμβαναν οι δίκαιοι).
Καθώς ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός συνέχισε την ιστορία Του για τον πλούσιο και τον Λάζαρο αποκάλυψε μερικά ενδιαφέροντα και σημαντικά γεγονότα σχετικά με τη ζωή μετά θάνατο που θα τα μελετήσουμε πιο προσεχτικά. Πρώτα απ’ όλα έδειξε ότι:
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Υπάρχει Συναίσθηση
Ο Ιησούς είπε το εξής σχετικά με τον άνθρωπο που χάθηκε»και εν τω Άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού ενώ ήτο εν βασάνοις βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν ..και τον Λάζαρο εν τοις κόλποις αυτού».(Λουκάς 16:23).
Ναι «εν τω Άδη ύψωσε τους οφθαλμούς αυτού… και είδε τον Αβραάμ». Αυτό σημαίνει ότι ο πλούσιος είχε τις αισθήσεις του. ήξερε που βρισκόταν. Γνώριζε τι συνέβαινε γύρω του. είδε τον Αβραάμ και τον Λάζαρο.
Αυτό μας διδάσκει ότι δεν υπάρχει ύπνος της ψυχής μετά το θάνατο. Υπάρχει βέβαια ο ύπνος του σώματος. Δηλαδή με το θάνατο τα σώματά μας αυτές οι επίγειες σκηνές που στεγάζουν τις ψυχές μας διαλύονται. Τοποθετούνται στον τάφο. Είναι το χώμα που επιστρέφει στο χώμα περιμένοντας την ανάσταση.
Με αυτή την έννοια το σώμα «κοιμάται» -όχι όμως και η ψυχή! Αντίθετα παρ’ όλο που το σώμα μπορεί να κοιμάται η ψυχή δεν κοιμάται. Σκεφθείτε το εξής: αν η ψυχή δεν είχε συναίσθηση αλλά κοιμόταν στο χρόνο αυτό που μεσολαβεί ανάμεσα στο θάνατο και την ανάσταση τότε πως μπορούσε να λέει ο Παύλος ότι φεύγοντας από το σώμα του θάταν στην παρουσία του Κυρίου; Ή πως θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε την προτίμηση του να αναχωρήσει απ’ αυτήν τη ζωή και να είναι με το Χριστό;
Περιμένοντας μια συνειδητή απόλαυση της παρουσίας του Κυρίου ο Απόστολος μπορούσε να λέει: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος»(Φιλιππησίους 1:21).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Υπάρχει Αναγνώριση
Ο άνθρωπος που δεν είχε σωθεί φώναξε και είπε: «Πάτερ Αβραάμ ελέησόν με και πέμψον τον Λάζαρον δια να βάψει το άκρον του δακτύλου αυτού εις ύδωρ και να καταδροσίση την γλώσσαν μου διότι βασανίζομαι εν τη φλογί ταύτη».(Λουκάς 16:24).
O πλούσιος στον Άδη όχι μόνο έβλεπε τον Αβραάμ και τον Λάζαρο αλλά αναγνώρισε και ποιοι ήταν. Δεν υπάρχει λοιπόν συναίσθηση στην άλλη ζωή αλλά και γνώση και μάλιστα αναγνώριση των άλλων ανθρώπων. Ούτε ο ουρανός ούτε η κόλαση θα κατοικούνται απόμια μάζα από απρόσωπους άγνωστους κατοίκους. Όχι. Υπάρχει συναίσθηση. Υπάρχει αναγνώριση. Υπάρχει συνείδηση. Θα γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Τρίτον στη ζωή μετά θάνατο.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Υπάρχει Ενθύμηση
Η κραυγή του βασανιζόμενου ανθρώπου για ανακούφιση απαντήθηκε.
Είπε δε ο Αβραάμ: Τέκνονενθυμήθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου και ο Λάζαρος ομοίως τα κακά τώρα ούτως μεν παρηγορείται συ δε βασανίζεσαι (Λουκάς 16:25).
Ο Αβραάμ είπε στον άνθρωπο που βρισκόταν στον Άδη «θυμήσου». Αυτή η ίδια η θύμησηθα είναι μια από τις μεγαλύτερες κατάρες για όλους εκείνους που πεθαίνουν σε απιστία. Το να θυμάται κανείς το παρελθόν γνωρίζοντας ότι τα πράγματα δεν μπορούν ποτέ πια να αντιστραφούν να θυμάται το παρελθόν με λύπη να θυμάται με τις χαμένες ευκαιρίες για να γνωρίσουν τον Χριστό ναι να θυμάται το παρελθόν και να γνωρίζει ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να’ ναι τόσο διαφορετικά αυτή η θύμηση θα αποτελεί ένα μέρος της αγωνίας και της οδύνης για όλους εκείνους που μπαίνουν στην αιωνιότητα χωρίς να έχουν δεχθεί τον Χριστό.
Καθώς άκουγα μια μέρα τις ειδήσεις στην τηλεόραση είδα μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη μ’ ένα φυλακισμένο και καταδικασμένο σε θάνατο.
Έκανε λάθος όμως! Ο θάνατος μπορεί βέβαια τον ελευθέρωνε από την ζωντανή του κόλαση αλλά ταυτόχρονα άνοιγε την πόρτα σε κάτι χειρότερο- στην καταδίκη του Θεού σε μια αιώνια κόλαση. Κι ένα μέρος αυτής της τιμωρίας αναμφίβολα είναι θύμηση του παρελθόντος.
Και θα’ θελα να δούμε πως τελειώνει η ιστορία του Ιησού (διαβάστε (Λουκάς 16:27—31). Σύμφωνα με τον Αβραάμ ένας λόγος που προερχόταν από κάποιον που θα επέστρεφε απ’ τους νεκρούς δεν θα’ ταν πιο πειστικός απ’ την ίδια την μαρτυρία του Μωϋσή και των προφητών.
Παρ’ όλο που οι άνθρωποι άντρες και γυναίκες μπορεί να περιφρονούν την βίβλο και παρ’ όλο που αρνούνται τη μαρτυρία κάποιου που γύρισε απ’ τον τάφο θα πιστέψουν εν’ τούτοις όταν αυτοί βρεθούν με τους νεκρούς. Δεν υπάρχουν άπιστοι στην άλλη ζωή. Προτού πεθάνει ο πλούσιος της ιστορίας που είπε ο Χριστός ίσως να περιφρονούσε τον Θεό και να γελούσε με τη σκέψη μιας μελλοντικής ζωής. Τη στιγμή όμως που του ήρθε η κλήση του θανάτου και άνοιξε τα μάτια του στον Άδη πίστεψε.
Όχι στη ζωή μετά το θάνατο δεν υπάρχουν άπιστοι. Για όλους όμως που φεύγουν χωρίς Θεό είναι πολύ αργά πια.
Σε συμβουλεύω λοιπόν να πιστέψεις με όλη σου την καρδιά ότι έχεις ακούσει από τον Λόγο του Θεού. η ζωή είναι κάτι περισσότερο απ’ τα λίγα χρόνια που περνούν τόσο γρήγορα. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Ο καθένας από μας θα περάσει την αιωνιότητα σε κάποιο από τα δύο μέρη. Η εκλογή είναι δική σου. έτσι αν το Πνεύμα του Θεού έχει μιλήσει στην καρδιά σου αυτή την ώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές κι αν αισθάνεσαι ότι αν πέθαινες αυτή την ώρα δε θα’ σουν έτοιμος για τον Ουρανό γιατί δεν ζητά απ’ τον Ιησού Χριστό να σε σώσει; Γιατί δεν πηγαίνεις σ’ Αυτόν με μετάνοια και πίστη στη λυτρωτική του θυσία;
Εκείνος είπε:»Επειδή δεν απέστειλε ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον δια να κρίνει τον κόσμον αλλά δια να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού».
(Ιωάννης 3:17).Ο Ιησούς ακόμη είπε και τούτο: «αληθώς –αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων μου τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν».(Ιωάννης 5:24).
Παραδέξου το γεγονός ότι έχεις αμαρτήσει εναντίον του Θεού κι ότι αξίζεις την τιμωρία Του. Έπειτα αναγνωρίζοντας ότι σε αγάπησε τόσο πολύ ώστε έδωκε τον Υιόν Του τον Κύριο Ιησού Χριστό να πληρώσει την τιμή για τις αμαρτίες σου με το θάνατό Του επάνω στο Σταυρό ζήτησε Του να σε σώσει. Πες Του με δικά σου λόγια. Αλλά αν δεν ξέρεις πώς να προσευχηθείς θα μπορούσες να κάνεις τούτη την προσευχή:
«Κύριε Ιησού δέομαι κάθε τι που λέει η βίβλος για σένα. Πιστεύω ότι πέθανες για μένα ότι αναστήθηκες απ’ τους νεκρούς και ότι ζεις σήμερα. Παραδέχομαι ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να σώσω τον εαυτό μου γι’ αυτό Σε δέχομαι τώρα σαν Σωτήρα και Λυτρωτή μου. Εμπιστεύομαι και πιστεύω σε Σένα».
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
«Εάν αποθάνει ο άνθρωπος θέλει αναζήσει;» Αυτά τα λόγια αναφέρονται στο βιβλίο του Ιώβ.(Ιώβ ιδ:14). Είναι σπουδαίο το γεγονός ότι αυτή η ερώτηση βρίσκεται σ’ αυτό το βιβλίο. Και τούτο γιατί ο Ιώβ είναι ένα από τα πιο παλιά αν όχι το πιο παλιό βιβλίο της Αγίας Γραφής. Πραγματικά σ’ αυτό το αρχαίο κείμενο βρίσκουμε μια ερώτηση που απασχόλησε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους άντρες και γυναίκες από την αρχή ακόμα της ανθρώπινης Ιστορίας. Υπάρχει λοιπόν ζωή μετά θάνατον; Κι’ αν ναι πως θάναι αυτή η ζωή; Θα είναι απλώς και μόνον μια πνευματική κατάσταση ή θα πειραματιστούμε και μια φυσική ανάσταση;
Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές υπήρξαν πολλές και ποικίλες. Μερικές θρησκείες διδάσκουν τη μετεμψύχωση – την πίστη δηλαδή ότι οι ψυχές των ανθρώπων ενσαρκώνονται σε διάφορα σώματα μετά θάνατο ακόμα και σε αγελάδες ή σε μαϊμούδες. Επίσης ξέρω μια ορισμένη αίρεση που διακηρύσσει ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αιώνια και υπάρχει σε τρία στάδια: σε μια προγενέστερη στην παρούσα και στη μέλλουσα κατάσταση. Λέγεται ακόμα από μερικούς ότι η ζωή πάνω στη γη δεν είναι παρά μια περίοδος δοκιμασίας. Μ’ άλλα λόγια ισχυρίζονται ότι η κατάσταση μας
στην μέλλουσα ζωή προσδιορίζεται με βάση τα έργα μα σε τούτη τη γη.
Και τέλος υπάρχουν κι άλλες ομάδες ανθρώπων που αρνούνται ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατο. Προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εαυτούς τους νομίζοντας ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει είναι σαν να πεθαίνει ένα σκυλί κι αυτό είναι όλο. «Όλα εδώ τελειώνουν» λένε αυτοί. Μόνο μια φορά ζει κανείς γι’ αυτό θα πρέπει ν’ απολαύσει τη ζωή του. Φάε πιες κι’ απόλαυσε όσο μπορείς περισσότερο».
Αφού ο Ιώβ έκανε την ερώτηση: «Αν ένας άνθρωπος πεθάνει θα ξαναζήσει;» έδωσε τούτη την απάντηση:
«Διότι εξεύρω ότι ζει ο Λυτρωτής μου και θέλει εγερθεί εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γης και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρεί πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν». (Ιώβ ιθ:25—26).
Προσέξτε εδώ ο Ιώβ όχι μονάχα όχι μονάχα πίστευε ότι υπάρχει μετά θάνατο ζωή αλλά ήταν απόλυτα βέβαιος και για μια σωματική ανάσταση. Τον βλέπουμε να διακηρύσσει «…πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν». Στις προηγούμενες μελέτες στρέψαμε την προσοχή μας ιδιαίτερα στην ενδιάμεση κατάσταση. Δηλαδή στον τόπο και τις συνθήκες που βρίσκεται η ψυχή μεταξύ θανάτου και αναστάσεως. Σ’ αυτή τη μελέτη θα εξετάσουμε τι μας λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την ανάσταση του σώματος. Ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός έκαμε ετούτη τη δήλωση:
«μη θαυμάζετε τούτο διότι έρχεται ώρα καθ’ ήν πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσι εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάσταση ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάσταση κρίσεως»(Ιωάννης 5: 28—29).
Αυτό το ανάγνωσμα μας δείχνει καθαρά ότι όλοι οι άνθρωποι και οι ασεβείς και οι δίκαιοι πρόκειται να αναστηθούν. Βέβαια πολλή συζήτηση και πολύ αμφισβήτηση υπήρξε κατά καιρούς σχετικά με την ερμηνεία των εδαφίων αυτών. Μερικοί πιστεύουν ότι θα γίνει μια γενική ανάσταση για όλους τους ανθρώπους για τους καλούς και για τους κακούς. Άλλοι όμως (που κατά την άποψή τους βλέπουν δύο ξεχωριστές αναστάσεις μια για τους πιστούς και μια για τους απίστους)ερμηνεύουν τα λόγια του Χριστού μ’ ένα άλλο τρόπο. Λένε ότι ο Κύριος δεν είχε την πρόθεση εδώ να μιλήσει με λεπτομέρεια και για τις δύο αναστάσεις. Αντίθετα ισχυρίζονται ότι ο σκοπός Του ήταν να δώσει έμφαση στο γεγονός ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι και οι ασεβείς και οι δίκαιοι πρόκειται να δοκιμάσουν μια φυσική ανάσταση.
Ποιος έχει δίκιο;
Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Στην όραση που είχε ο Απ. Ιωάννης σχετικά με τον Ουρανό και τη μέλλουσα ζωή ανάφερε τα εξής: «Και είδον θρόνους και κάθισαν επ’ αυτών και κρίσις εδόθει εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν του Ιησού και δια τον λόγον του Θεού και οίτινες δεν προσκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώση τα χίλια έτη αυτή είναι η πρώτη ανάσταση». (Αποκάλυψης 20:4—5).
Προσέξτε ότι ο Απόστολος μίλησε για εκείνους που «έζησαν και βασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη». Σχετικά με αυτούς ο Ιωάννης είπε: «Αύτη είναι η πρώτη ανάστασης». Αναφέρθηκε όμως και σε μια ομάδα που «δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη». Έτσι βλέπουμε ότι θα γίνουν τουλάχιστον δύο ξεχωριστές αναστάσεις και θα απέχουν μεταξύ τους χίλια χρόνια.
Στην πρώτη ομάδα των ανθρώπων που θ’ αναστηθούν θα είναι εκείνοι που θα ζήσουν και θα βασιλέψουν με τον Χριστό κατά την διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας(βλέπε Αποκ. 20:4).Αυτοί ανήκουν στην ομάδα που αναφέρει ο Κύριος στο ε: κεφάλαιο κατά Ιωάννην ευαγγελίου οι οποίοι «θέλουσιν εξέλθει…εις ανάσταση ζωής». Η πρώτη ανάσταση λοιπόν περιλαμβάνει:
1/ «Τους νεκρούς εν Χριστώ» που ανασταίνονται κατά την αρπαγή της Εκκλησίας και
2/ τους πιστούς από τη «Μεγάλη Θλίψι» δηλαδή στο μεγάλο αριθμό ανθρώπων που θα πιστέψουν στον Χριστό μετά τη αρπαγή της εκκλησίας. Πολλοί απ’ αυτούς θα πεθάνουν κατά την διάρκειας της μεγάλης Θλίψεως»και θα δοκιμάσουν και αυτοί «Την ανάσταση της ζωής».
Ο Ιωάννης ακόμα αναφέρει στοεδάφιο 5 ότι μερικοί δεν θα ξαναζήσουν μέχρις ότου τελειώσει η περίοδος των χιλίων ετών. Αυτοί ανήκουν
σ’ εκείνους για τους οποίους ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε ότι θα αναστηθούν «εις ανάσταση κρίσεως». Αυτή η ανάσταση περιλαμβάνει όλους τους απίστους. Αυτοί που δεν πίστεψαν θ’ αντιμετωπίσουν «τον δεύτερο θάνατο» και την τιμωρία του Θεού.
υπάρχουν όπως είδαμε δύο διαφορετικές αναστάσεις. Ας μελετήσουμε λοιπόν προσεκτικά την κάθε μια απ’ αυτές.
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Η Πρώτη Ανάσταση
Ο απ. Παύλος μας μίλησε για την πρώτη ανάσταση στο Α΄ Θεσσαλονικείς δ: κεφάλαιοόταν έγραφε:»Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ Ουρανού με κέλευσμα με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσι αναστηθεί πρώτον. Έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομε θέλομεν αρπαχθεί μετ’ αυτών εν νεφέλες εις απάντηση του κυρίου εις τον αέρα και ούτω θέλομεν είσθαι μετά του Κυρίου». (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:16—17).
Την ίδια ακριβώς στιγμή που ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα έρθει να πάρει τους δικούς Του οι ψυχές των πιστών που έχουν ήδη πεθάνει και έχουν πάει στην παρουσία Του θα ενωθούν με τα ανανεωμένα τώρα πια ένδοξα αναστημένα σώματα τους. ο απόστολος μίλησε γι’ αυτό το ίδιο γεγονός στην πρώτη επιστολή του στους Κορίνθιους δίνοντας τα εξής παρηγορητικά λόγια: «Ιδού μυστήριον λέγω προς εσάς πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθεί πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθεί εν μια στιγμή εν ριπή οφθαλμού εν τη εσχάτη σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι και ημείς θέλομεν μεταμορφωθεί».
(Α΄ Κορινθίους 15:51—52).
Πολύ μου αρέσουν τα τελευταία λόγια του εδαφίου 52που μας λένε ότι«θα μεταμορφωθούμε». Δεν ξέρω πως αισθάνεσαι εσύ αγαπητέ μου αναγνώστη αλλά καθώς περνάνε τα χρόνια και νιώθω όλο και περισσότερο πόσο προσωρινό και πόσο φθαρτό είναι αυτό το σώμα στο οποίο κατοικούμε προσωπικά είμαι έτοιμος και λαχταρώ μάλιστα αυτή την αλλαγή αυτή τη μεταμόρφωση για την οποία μιλάει ο απ. Παύλος. Και σύμφωνα με τη μαρτυρία του στο γ: κεφάλαιο της προς Φιλιππησίους επιστολής σίγουρα αυτή η αλλαγή θα είναι για το καλύτερο. Θα γίνουμε όμοιοι με Αυτόν τον ίδιο τον Κύριο μας. Να τι μας λέει ο Απόστολος:
«Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς οπόθεν και προσμένομε Σωτήρα τον Κύριο Ιησού Χριστό όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών ώστε να γίνει σύμμορφο με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργεια δια της οποίας δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις εαυτόν».
Μ’ αυτά τα σώματα που θα είναι «σύμμορφα με το σώμα της δόξης αυτού» δεν θα δοκιμάζουμε πια με αρρώστιες ούτε πόνο ούτε εγχειρήσεις ούτε
Κούραση και αδυναμία ούτε κόπωση και δόξα στον Θεό ούτε θάνατο πια. Θα έχουμε αιώνια ζωή με σώματα «άφθαρτα» «ένδοξα» και «γεμάτα δύναμη».(Α΄ Κορινθίους 15:42—43). Ναι θα μεταμορφωθούμε. Δεν προοριστήκαμε να ξοδέψουμε την αιωνιότητα τριγυρίζοντας στο σύμπαν σαν άϋλα πνεύματα. Αντίθετα! Θα έχουμε σώματα που θα είναι αληθινά και ψηλαφητά. Και μ’ ένα τρόπο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε τώρα. Θα απολαμβάνουμε στην πληρότητα τους όλα τα ένδοξα πράγματα που έχει προετοιμάσει ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν.
Στο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως κα: ο Θεός μας αφήνει να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά στο αιώνιο μέλλον που περιμένει όλους εκείνους που θα λάβουν μέρος στην πρώτη ανάσταση. Ο Ιωάννης έγραψε τα εξής
«Και είδον ουρανόν νέονκαι γη νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδον την πόλην την αγίαν την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσα ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής.
Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού λέγουσιν ιδού η σκηνή του θεού μετά των ανθρώπων και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών.
Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον». (Αποκ. 21:1—4).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Η Δεύτερη Ανάσταση
Αφού είδαμε την πρώτη ανάσταση ας προσέξουμε τώρα για λίγο τη δεύτερη. Αυτή αφορά όλους εκείνους που θα αναστηθούν όπως ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός χαρακτηριστικά είπε: «εις ανάστασιν κρίσεως». Ο Ιωάννης αναφέρεται σ’ αυτήν την ομάδα στο κ: κεφ. της Αποκαλύψεως περιγράφοντας τους σαν εκείνους που «δεν ανέζησαν εωσού πληρωθώση τα χίλια έτη».αυτή η δεύτερη ανάσταση θα συμπεριλάβει όλους τουςαπίστους όλων των εποχών.
Θα συμπεριλάβει κάθε άνθρωπο που συνέχισε να απορρίπτει τον Κύριο Ιησού Χριστό από τη ζωή του μέχρις ότου πεθάνει και ο προορισμός του σφραγίστηκε για όλη την αιωνιότητα. Ναι ακόμη και οι χαμένοι αμαρτωλοί θα δοκιμάσουν μια σωματική ανάσταση. Θα κληθούνε να παρουσιαστούν μπροστά στο Θεό. η Βίβλος αυτή τη στιγμή μας την περιγράφει στα τελευταία εδάφια του κ: κεφ. της Αποκαλύψεως.
Ο Απ. Ιωάννης προβλέποντας εκείνη τη φοβερή μέρα έγραψε τα εξής:
«Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν και τον καθήμενον επ’ αυτού από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά.
Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους ισταμένους ενώπιον του Θεού.
Και τα Βιβλία ηνοίχθησαν και βιβλίον άλλο ηνοίχθη το οποίον είναι της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.
Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς και ο θάνατος και ο Άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς και κρίθηκαν έκαστος κατά τα έργα αυτού.
Και ο θάνατος και ο Άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.
Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής ερρίφθη εις την λίμνη του πυρός». (Αποκάλυψης 20:11—15).
«»»»»»»»»»»»»»»
Τα Δύο Βιβλία
Στην περιγραφή αυτής της τελευταίας ανάστασης όταν οι ασεβείς όλων των αιώνων αναστηθούν για να σταθούν μπροστά στο θρόνο του Θεού βλέπουμε ότι υπάρχουν δύο ειδών βιβλία.
1/ Εκείνα που αναφέρονται ως «τα βιβλία» και
2/ «Το βιβλίο της ζωής».
Οι τόμοι αυτοί που περιγράφονται απλά σαν «τα βιβλία» περιέχουν προφανώς μια προσωπική εξιστόρηση της ζωής εκείνων που θα κριθούν. Το ότι υπάρχουν τα βιβλία μας δείχνει καθαρά τι δικαιοσύνη και την αμεροληψία του Θεού ακόμη και στη μεταχείριση στους απίστους και τους ανάξιους. Βλέπετε η τιμωρία στην κόλαση δεν θάναι η ίδια για τον καθένα. Παρ’ όλο που κανένας δεν σώζεται με τα έργα του εκείνοι που θα παρουσιαστούν μπροστά στο Μεγάλο Λευκό θρόνο του θεού θα κριθούν σύμφωνα με όσα είναι γραμμένα στα βιβλία «κατά τα έργα αυτών».
(Αποκάλυψης 20:12).
Εκτός όμως απ’ αυτά τα βιβλία των έργων ο απόστολος ανάφερε και το βιβλίο της ζωής. Μερικοί πιστεύουν ότι επειδή ακριβώς ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός με τη ζωή το θάνατο και την ανάσταση Του προνόησε για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου το όνομα του καθενός που γεννιέται στον κόσμο αυτό είναι γραμμένο σ’ εκείνο το βιβλίο της ζωής. Λένε όμως ότι αν ένας πεθάνει χωρίς να πιστέψει στον Χριστό το όνομα του σβήνεται από το
βιβλίο της ζωής. Αποδεικνύεται έτσι ότι παρ’ όλο το λυτρωτικό έργο του θεού επαρκεί για όλους νε τούτοις είναι αποτελεσματικό μονάχα για κείνους που πιστεύουν. Βέβαια παρ’ όλο που δεν συμφωνούν όλοι οι μελετητές της Βίβλου με μια τέτοια εξήγηση όμως κάθε άνθρωπος που παίρνει το λόγο του Θεού σοβαρά συμφωνεί ότι το πιο σπουδαίο και πιο ζωτικό πράγμα είναι νάναι γραμμένο το όνομα σου και τα’ όνομα μου στις σελίδες εκείνου του βιβλίου.
Σύμφωνα με το εδάφιο 15 του κ: κεφ. της Αποκ. «όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός». (Αποκάλυψης 20:15). Και σ’ ερωτώ φίλε είναι γραμμένο το όνομα σου στις σελίδες του βιβλίου εκείνου; Είσαι βέβαιος γι’ αυτό; Αν όχι μπορεί να γραφτεί ακόμα και τώρα αν πιστέψεις στον Κύριο Ιησού Χριστό και τον δεχτείς σαν σωτήρα και Λυτρωτή σου.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΕΥΛΟΓΙΩΝ
Ο πόνος η λύπη η δυστυχία του κόσμου αυτού είναι αποκαρδιωτικά για κάθε ευαίσθητο άτομο. Η πείνα υπερβολική σε μερικές περιοχές της υδρογείου. Μητέρες με παιδιά έχουν μείνει άστεγοι εξαιτίας του πολέμου. Νέοι και γέροι καταστρέφουν τη ζωή τους σιγά –σιγά με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Το έγκλημα έχει αυξηθεί τρομερά. Ο εγωισμός και η αμαρτία έχουν μετατρέψει την επίγεια κατοικία μας σε παθήματα και κακία. Έρχεται όμως καιρός που όλα αυτά θα σταματήσουν. Το ηλιακό μας σύστημα θα καταστραφεί και θα αντικατασταθεί με «Νέα Γη και Νέο Ουρανό».Ο απ. Ιωάννης γράφοντας στα κεφάλαια 21—22 της Αποκάλυψης αναφέρει την όρασή που είχε μιας τεράστιας Πόλης απερίγραπτης ομορφιάς να κατεβαίνει σιγά από τον Ουρανό για να γίνει η πρωτεύουσα της αιώνιας κατοικίας μας. Κι’ αυτή η Πόλη η Νέα Ιερουσαλήμ θα είναι η αιώνια κατοικία όλων εκείνων που πίστεψαν στον Ιησού Χριστό. εκεί θα είμαστε ελευθερωμένοι αιώνια από κάθε κακό και φορτίο που μαστίζει τον κόσμο μας σήμερα. Και τελικά θα γίνουμε αυτοί που ο Θεός σκόπευε να είμαστε.
Τι θαυμάσια ζωή θα έχουμε στον Ουρανό! Θα ενωθούμε με όλους τους πιστούς όλων των αιώνων για να δοξάσουμε το Θεό για πάντα. Στο κεφάλαιο αυτό θα δούμε μερικές από τις ευλογίες που μας περιμένουν στον ουρανό.
Τα Αποτελέσματα Της Αμαρτίας Θα Εξαλειφθούν.
Για να καταλάβουμε περισσότερο τη δόξα που θα απολαμβάνουμε στον Ουρανό ο Ιωάννης αναφέρει ορισμένα πράγματα που αμαυρώνουν τη ζωή μας εδώ στη γη και τα οποία δεν υπάρχουν στον ουρανό.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχουν Δάκρυα
Οι μέρες μας στη γη είναι γεμάτες τραγωδία πόνο προβλήματα απογοήτευση και κακία. Σαν αποτέλεσμα τα δάκρυα είναι κοινά στην πείρα των ανθρώπων. Η μοναξιά κάποιου αρρώστου οι αγωνίες κάποιας μητέρας οι αναμνήσεις κάποιας τραγωδίας η απόρριψη και ο πόνος είναι όλα πολύ κοντά μας. Αλλά πριν αρχίσει η αιωνιότητα ο ίδιος ο Θεός θα «εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους…». Αυτή η αποστολή δεν θα ανατεθεί σ’ αγγέλους. Ο ίδιος ο Θεός χύσει βάλσαμο της θεραπείας στα τραύματα και τα κτυπήματα μας. Ο απ. Ιωάννης λέει: «Θα εξαλείψει ο Θεός κάθε δάκρυ από τα μάτια τους θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος θα υπάρχει πλέον διότι τα παλαιά παρήλθον».(Αποκάλυψης 21:4).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχει Θάνατος
Όχι μόνο δεν θα υπάρχουν δάκρυα στον Ουρανό αλλά ο Ιωάννης επίσης λέει: «Και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον». Αυτός ο φοβερός εχθρός ρίχνει συνεχώς τη σκιά του στη ζωή μας. Ο θάνατος μπαίνει σε κάθε χαρούμενο οικογενειακό κύκλο. Αργά ή γρήγορα κάθε σπίτι έχει την εμπειρία του κενού –του τρομερού κενού—που αφήνει ένα αγαπητό πρόσωπο που φεύγει απ’ αυτή τη ζωή. Κανένας άνθρωπος όσο δυνατός κι αν είναι δεν μπορεί να αποφύγει το αδυσώπητο κτύπημα του χρόνου και την πραγματικότητα ότι το επίγειο ταξίδι είναι σύντομο. Πόσο χαρούμενοι πρέπει να είμαστε που στην Ουράνια Κατοικία μας δεν θα αγωνιούμε πια δεν θα αναρωτιόμαστε πότε θάρθει το τέλος δεν θα υπάρχουν κρεβάτια αρρώστιας και προπαντός όχι άλλες κηδείες.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχει Πένθος Ούτε Κραυγή
Αυτά τα λόγια έχουν σχέση στενή με τα δάκρυα που ο Θεός θα εξαλείψει αλλά με διαφορετική έμφαση. Εδώ στη γη έχουμε πολλές περιπτώσεις για λύπη και πένθος: Οι αμαρτίες μας οι αποτυχίες μας η προσωπική δυστυχία η απογοήτευση οι οδυνηρές εθνικές καταστάσεις κι άλλα. Όταν φθάσουμε στη Νέα Ιερουσαλήμ ποτέ πια δεν θα πενθήσουμε και δεν θα λυπηθούμε. Θα είμαστε εντελώς ελεύθεροι απ’ τις αμαρτία τις εχθρικές εμπειρίες ή την απογοήτευση και ποτέ δεν θάχουμε ευκαιρίες να ενδιαφερθούμε για τις συμφορές που συμβαίνουν στον κόσμο.
Στην επιστολή Ιακώβου 4:9 οι αμαρτωλοί προειδοποιούνται να μετατρέψουν το γέλιο τους σε πένθος. Στον Ουρανό όμως οι πιστοί θα ανταλλάξουν το πένθος με χαρά.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχει Πόνος
Έχουμε αυτή την παρήγορη βεβαιότητα «ούτε πόνος δεν θέλει υπάρχει πλέον». (Αποκάλυψης 21:4).Τι ευλογία υπάρχει σ’ αυτά τα λόγια! Κανένας δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι περνούν τη ζωή τους σε βαθειά αγωνία εξ’ αιτίας αρρώστιας και πόνου. Μια επίσκεψη στον θάλαμο ενός αντικαρκινικού ή οποιουδήποτε νοσοκομείου μας δίνει μια αξέχαστη ιδέα για τη θλίψη και τον πόνο που είναι τόσο διαδεδομένα στον κόσμο μας.
Όμως στον Ουρανό ποτέ πια δεν θα γνωρίσουμε πόνο οπουδήποτε είδους. Τα σώματα μας στη δοξασμένη τους μορφή θα είναι ελεύθερα από ασθένειες και πόνο. Ποτέ δεν θα γεράσουμε. Υγεία και νεανική ζωτικότητα θα σημαδεύει τα αναστημένα σώματα μας.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχει Νύχτα
Ποτέ δεν θα νυχτώνει στον Ουρανό. «Και η πόλης δεν έχει ανάγκην από τον ήλιον ούτε από την Σελήνη δια να την φωτίζουν διότι η δόξα του Θεού είναι Φως της και το λυχνάρι της είναι το Αρνίον νύχτα εκεί δεν θα υπάρχει» (Αποκάλυψης 21:23—25).
Τώρα εξαρτιόμαστε από τον Ήλιο για φως και θερμότητα. Έχουμε μέρα και νύχτα και τέσσερις εποχές. Όμως στον Ουρανό δεν θάχουμε ανάγκη απ’ το Ηλιακό φως γιατί η ακτινοβόλος δόξα του Θεού θα γεμίζει την Ουράνια Πόλη.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχει Τίποτε Που Να Μιαίνει
Ένα άλλο στοιχείο που είναι τόσο κοινό στη γη και το οποίο θ’ απουσιάζει απ’ τον Ουρανό θα είναι η μόλυνση από το κακό.
Στην (Αποκάλυψη 21:27) διαβάζουμε : «Δεν θα μπει εις αυτήν τίποτε το μολυσμένο ούτε κανείς που κάνει βδελυκτά πράγματα και ψευδή». Σήμερα οι μεγαλύτερες πόλεις μας είναι γεμάτες έγκλημα βία μίσος κακία. Τα πορνογραφικά περιοδικά οι αισχρές θεατρικές παραστάσεις και η ανοιχτή ανηθικότητα έχουν κατακλύσει τους δρόμους. Σε μερικές περιοχές του
Κόσμου οι γονείς φοβούνται ν’ αφήσουν τα παιδιά τους να παίξουν ακόμη και στην παιδική χαρά. Τα ναρκωτικά απειλούν τη νεολαία μας.
Οι υποσχέσεις ότι στον Ουρανό δεν θα μπει τίποτε που μιαίνει αποτελούν καλά νέα. Η αμαρτία δεν θα περάσει απ’ τις πύλες της Νέας Ιερουσαλήμ.
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορεί να βλάψει τα παιδιά του Θεού. Για σκέψου. Δεν θα υπάρχει ανταρσία έγκλημα φόνος βία ανηθικότητα! Τι ευλογημένος τόπος θα είναι ο Ουρανός.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Δεν Θα Υπάρχει Ανάθεμα
Ακόμη ένα αποτέλεσμα της αμαρτίας θα λείψει για πάντα από το αιώνιο Σπίτι μας όταν μπούμε σ’ αυτό. «Δεν θα υπάρχει πλέον εκεί κανένα ανάθεμα»(Αποκάλυψης 22:3).
Στον κόσμο μας οι αγρότες πρέπει συνέχεια να κοπιάζουν στον αγώνα τους με τη γη τα ζιζάνια φτωχό χώμα αρρώστιες των φυτών έντομα…Μια τρομερή καταιγίδα μπορεί να καταστρέψει τη σοδιά ενός χρόνου σε λίγα λεπτά. Αλλά στον Ουρανό το ανάθεμα του Αδάμ δεν θα υπάρχει πια. Απελευθερωμένοι απ’ την κατάρα του Αδάμ η φύση θα χαμογελά στους ανθρώπους.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Ο Προορισμός Του Ανθρώπου Εκπληρώνεται
Στον Ουρανό όχι μόνο θα λείψουν τα κακά απ’ τη ζωή μας αλλά θα εκπληρώνουμε τέλεια τον σκοπό για τον οποίο ο Θεός μας έπλασε. Θα απολαμβάνουμε την παρουσία Του την κοινωνία(παρέα του)και τις ευλογίες Του. Σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού ο άνθρωπος θάπρεπε να υψωθεί πάνω από τους αγγέλους που «αποστέλλονται δι’ υπηρεσία χάριν εκείνων που μέλλουν να κληρονομήσουν σωτηρία». (Εβραίους 1:14).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Θα Τον Γνωρίσουμε Τέλεια
Η τωρινή γνώση μας για τον θεό αν και πραγματική και πολύτιμη είναι ελλιπής. Η αμαρτία έχει θολώσει την αντίληψή μας έτσι ώστε συχνά να πέφτουμε πολύ έξω από το σχέδιό του Θεού για μας. Στον Ουρανό όμως θα Τον γνωρίσουμε τέλεια. Θα ζούμε στην παρουσία Του και η πίστη μας θα μετατραπεί σε όψη. «Και άκουσα μεγάλην φωνήν από τον Ουρανό μα
λέγει ιδού η κατοικία του θεού είναι μεταξύ των ανθρώπων θα κατοικήσει μαζί τους και αυτοί θα είναι λαός Του και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους». (Αποκάλυψης 21:3).
Θα χαιρόμαστε στη δόξα του θεού μας. Θα Τον γνωρίσουμε τέλεια προσωπικά γιατί η Γραφή μας λέει: «Θα ιδούν το πρόσωπον του και το όνομα του θα είναι γραμμένο εις τα μέτωπα των». (Αποκάλυψης 22:4) .
Οι καρδιές μας θα πάλλουν από χαρά καθώς κατανοούμε την πληρότητα της δόξας και της μεγαλοπρέπειας του Κυρίου. Λατρεία γεμάτη αγάπη και γνήσια δοξολογία θα ξεχειλίζει από τις καρδιές μας καθώς θ’ ατενίσουμε το πρόσωπο του Σωτήρα μας και θα έχουμε την ευλογημένη βεβαιότητα ότι θα ζούμε μαζί Του αιώνια.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Θα Τον Λατρεύουμε Και Θα Τον Υπηρετούμε
Επιπρόσθετα με την ευλογία ότι θα γνωρίσουμε και θα απολαμβάνουμε το θεό θα είμαστε και απασχολημένοι σε μια καρποφόρα και γεμάτη νόημα δραστηριότητα στο αιώνιο Σπίτι μας. Ο Ιωάννης μας λέει: «…και οι δούλοι του θα τον λατρεύουν». (Αποκάλυψης 22:3). Πολλές φορές ο Ουρανός λανθασμένα απεικονίζεται να πετούν πάνω στα σύννεφα να φορούν άσπρα μακριά ρούχα να παίζουν άρπες όλη την ημέρα ή να στέκονται για πάντα γύρω απ’ το θρόνο του θεού ψάλλοντας δοξολογίες σ’ όλη την αιωνιότητα.
Χαίρομαι γιατί δεν θα είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Θα λατρεύουμε βέβαια τον Θεό. και θα είναι μια από τις σπουδαίες ασχολίες μας. Οι ατέλειες και οι αδυναμίες μας στη δοξολογία μας εδώ στη γη θα εξαφανιστούν. Οι σκέψεις μας δεν θα πλανιούνται και δεν θα σκεφτόμαστε τις δουλειές το εμπόριο τα μαθήματα μας και άλλα ασήμαντα πράγματα. Όλη η προσοχή μας θα κατευθύνεται στο Θεό. δεν θα υπάρχει Ναός στη Νέα Ιερουσαλήμ.(Αποκάλυψης 21:22) που συμβολίζει την απλή λατρεία μας στον κόσμο αυτό.
Ο Καινούργιος κόσμος θα παρέχει αμέτρητες ευκαιρίες για ποικιλία δραστηριοτήτων. Οι χαρές που αντλούμε από τον όμορφο κόσμο του θεού θα είναι δικές μας σε μεγαλύτερο όμως βαθμό. Η απόλαυση της κοινωνίας μας με τους άλλους θα ξεπερνά κάθε τι που γνωρίσαμε στη γη.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Θα Βασιλεύσουμε Μαζί Του
Τελικά όλοι οι πιστοί του Χριστού θα βασιλεύσουν μαζί Του στην αιωνιότητα. Ο απ. Ιωάννης λέει: «..και θα βασιλεύσουν εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψης 22:5).
Αυτό θα συμπληρώσει το δοξασμό μας. Θα συμμεριστούμε με τον Θεό την εξουσία Του πάνω στη μεταμορφωμένη δημιουργία. Ανεβασμένοι πάνω από τους αγγέλους μεταμορφωμένοι κατ’ εικόνα Ιησού Χριστού
Ελευθερωμένοι από κάθε πόνο λύπη αμαρτία θάνατο θα γευτούμε μια ζωή ατέλειωτης ευτυχίας ικανοποίησης και δόξας. Θα καταλάβουμε το σκοπό για τον οποίο μας έπλασε ο Θεός γιατί μαζί με τον Χριστό θα εξουσιάζουμε σ’ όλη την κτίση.
Είναι άραγε αυτό το ένδοξο μέλλον δικό σου; Μπορείς να πεις ότι ο Ουρανός είναι το αιώνιο Σπίτι σου; Αν όχι δέξου τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό Σωτήρα σου. Εκείνος πέθανε στο Γολγοθά για να σε σώσει απ’ την τιμωρία της αμαρτίας που είναι ο θάνατος. Η αιώνια ζωή μπορεί να είναι δική σου αν Τον εμπιστευθείς για τη σωτηρία σου. η Αγία Γραφή λέει: «Διότι ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος ενώ το δώρο του Θεού είναι ζωή αιώνιος δια του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας».
(Ρωμαίους 6:23).
Μπορείς νάσαι βέβαιος από τώρα ότι ο ουρανός θα είναι το αιώνιο Σπίτι σου. κάνε την εξής Προσευχή:
«Κύριε θέλω ο Ουρανός να είναι Σπίτι μου. Πιστεύω ότι πέθανες για μένα και αναστήθηκες από τον τάφο. Δέχομαι τη Σωτηρία που μου προσφέρεις. Συγχώρησε την αμαρτία μου. Εμπιστεύομαι μόνο εσένα για τη Σωτηρία μου. Σώσε με πιστεύω Κύριε Αμήν».
Ο Ιησούς υποσχέθηκε «…τον ερχόμενο μόνο προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω». Θυμήσου η Γραφή λέει: «Διότι καθένας που θα επικαλεστεί το όνομά του Κυρίου θα σωθεί».(Ρωμαίους 10:13)..
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Μετάφραση: ΣΟΦΙΑ Ι. ΜΑΝΟΥΣΑΡΙΔΟΥ.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1/ Ο Παράδεισος============================1
2/Μεταξύ θανάτου κι ανάστασης=================8
3/Οι δύο Αναστάσεις=========================16
4/ Ο Ουρανός το σπίτι των ευλογιών==============24
Η ΛΥΒΑ ΜΟΥ
Η ΛΥΒΑ ΜΟΥ
Η ΛΥΒΑ ΜΟΥ
Ο ΛΕΩΝ ΜΟΥ
«»»»»»»»»»»
