11-5-2021--Μέρος 36--37--38

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου (1885—1916

                       

                         Μέρος 36

Ησαΐας 9:6   Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης.

το δασάκι μου

 Ώστε στο Ματθαίος α:20 έπρεπε να γραφεί στο Ιωάννη ένας Άγγελος από τις στρατιές των αγγέλων του Θεού.
  Ο αξιωματικός τίτλος «Άγγελος Κυρίου ανήκε στον Ιησού Χριστό, αλλά κατά τον καιρόν που ο Ιωσήφ είδε το όνειρο, ο Ιησούς δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Υπάρχουν όμως δυστυχώς πολλοί που είναι ακατάρτιστοι πνευματικός και δεν έχουν

 ανατάμει=(σχολιαστική εξέταση) τον λόγο του Θεού με την μάχαιρα του Πνεύματος και γι αυτό αρνούνται την θεοπνευστία της Βίβλου εξ’  αιτίας τέτοιων εσφαλμένων λέξεων ή φράσεων όπως αυτές που αναφέραμε προηγουμένως ή και όπως αυτές που θα αναφέρομαι στην συνέχεια. Λ.Χ. στον Ψαλμό μ:6-8 διαβάζουμε «διάνοιξες εν εμού ώτα» και στην Εβραίους ι: 5-8

το δασάκι μου

«Ητοίμασας εις εμέ σώμα». Παρατηρούν ότι το ίδιο γεγονός παριστάνεται με διαφορετικές λέξεις, ενώ θα έπρεπε και στα δύο εδάφια να υπάρχει αυτή η φράσης. Και  εξ΄ αυτού στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει θεοπνευστία.  Όμως λησμονούν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι γραμματεύς, αλλά συγγραφέας της Βίβλου. Και ότι και στα δύο αυτά μέρη της Αγίας Γραφής, το Άγιο Πνεύμα ομιλεί για την ενσάρκωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας. 

το δασάκι μου 

Ώστε μόνο αντίθεσης δεν υπάρχει μεταξύ της εκφράσεως στον ψαλμό 50 και εκείνης στην προς Εβραίους επιστολή αλλά υπάρχει ζηλευτή αρμονία και ταυτότης εικόνας που αφορά το ίδιο πράγμα. Κα να πως: Στον Ψαλμό 50: 6-8  όπου αναφέρεται  «διήνοιξεν ες εμέ ώτα»

Στην έξοδο κα:5-6 Αλλ' εάν ο δούλος είπη φανερά, Αγαπώ τον Κύριο μου, την γυναίκα μου και τα τέκνα μου, δεν θέλω εξέλθει ελεύθερος·
6 τότε ο κύριος αυτού θέλει φέρει αυτόν προς τους κριτές· και θέλει φέρει αυτόν εις την θύραν ή εις τον παραστάτη της θύρας, και ο κύριος αυτού θέλει τρυπήσει το ωτίον αυτού με τρυπητήρι· και θέλει δουλεύει αυτόν διαπαντός.  

το δασάκι μου

 Εκεί διαβάζουμε ότι ο δούλος μετά από επταετή δουλεία έπρεπε να ελευθερώνεται. Εάν όμως ο δούλος έλεγε στον Κύριο του ότι τον αγαπούσε και ήθελε να παραμείνει μαζί του τότε ο Κύριος θα τον έφερνε στους κριτές και μπροστά τους θα ομολογούσε ότι αρνείται να ελευθερωθεί και να φύγει και ήθελε να παραμείνει με τον Κύριο του. ύστερα θα τον έφερνε κοντά στη θύρα και εκεί θα του τρυπούσε το αυτή με ένα τρυπητήρι. Αυτό ήταν σημείο που εβεβαίωνε ότι θα υπηρετούσε τον Κύριο του εφ’ όρου ζωής.   
Στην Φιλιππησίους β:6-8 
αναφέρεται κατά μεταφοράν ότι ο Ιησούς Χριστός έλαβε «δούλου μορφήν» και αυτό ακριβώς σημαίνει το «διανοίξας εις εμέ ώτα». 

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
Μέρος 37
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου (1885—1916
  Πως όμως είναι δυνατόν να τρυπηθεί το αυτί αν δεν υπάρχει σώμα; Το αυτί είναι πάνω στο σώμα. Ώστε και οι δύο αυτές οι παραστάσεις αναφέρονται στην ενσάρκωση του Ιησού Χριστού.

το δασάκι μου

Εφεσίους 6:
6 μη κατ' οφθαλμοδουλείαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' ως δούλοι του Χριστού, εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής,
7 μετ' ευνοίας δουλεύοντας εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους,  (το δασάκι μου)

8 εξεύροντες ότι έκαστος ό,τι καλόν πράξη, τούτο θέλει λάβει παρά του Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος.
  Ας προσπαθήσουμε τώρα να δώσουμε ερμηνεία στην Β΄ Κορινθίους γ:6 όπου αναφέρεται ότι «το γράμμα θανατώνει το δε πνεύμα ζωοποιεί»
Επειδή αυτή η δήλωσης χρησιμοποιείται από τους αρνούμενους την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής σαν απόδειξη του ισχυρισμού τους.

 Πως είναι δυνατόν λέγουν να είναι η Γραφή θεόπνευστος αφού το γράμμα θανατώνει το δε πνεύμα ζωοποιεί;
   Για να καταλάβουμε το ζήτημα τούτο πρέπει να μελετήσουμε ολόκληρο το τρίτο κεφάλαιο της προς Κορινθίους  Β΄ επιστολή στο κεφ. γ: τα εδάφια 3-8-17 και το 18 είναι σχετικό με το εδάφιο 6 που αναφέρεται στο Πνεύμα το Άγιο. Αλλά τι σημαίνει η φράσης «το γράμμα θανατώνει;»
  Κατ’ αρχήν πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι ξ λέξης «γράμμα» δεν σημαίνει όλα τα γράμματα της Αγίας Γραφής.

  Στο εδάφιο 6 διαβάζουμε: «όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να είμεθα διάκονοι της Καινής Διαθήκης ουχί κατά γράμματος αλλά δια του πνεύματος». Τι είναι λοιπόν αυτό το «γράμμα» ;
  Στο εδάφιο 3 αναφέρεται καθαρά ότι το γράμμα που θανατώνει είναι εκείνο που είναι γραμμένο με μελάνη ή λαξεμένο σε λίθινες πλάκες.  (το δασάκι μου )

Έτσι το γράμμα αυτό είναι ο Νόμος ο γεγραμμένος στις πλάκες του Μωϋσέως με μελάνη ή σκαλισμένος πάνω σε πέτρες. Ο Νόμος εκείνος ήταν διακονία θανάτου εδάφιον 7. Και  στο εδάφιο 9 αναφέρεται σαν «διακονία κατάκρισης». Αλλά  στα εδάφια 11-18 βεβαιώνεται ότι ήταν υπό κατάργηση. Όλα αυτά μας δείχνουν ότι αφορά το Νόμο. Ας προσέξουμε τώρα άλλα εδάφια.

  Στο εδάφιο 3 το Πνεύμα ονομάζεται «Πνεύμα Θεού» στα εδάφια 6 και 8 απλώς «Πνεύμα». Στο εδάφιο 9 «Διακονία δικαιοσύνης». Και στο εδάφ. 11 «το Ένδοξον της παραμονής του Πνεύματος» και τέλος στα εδάφια 17 και 18 το Πνεύμα ονομάζεται «Ο Κύριος» και «Το Πνεύμα του Κυρίου».
   Σε όλα αυτά τα εδάφια αποκαλύπτεται ότι ο Κύριος είναι το Πνεύμα και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί είναι  και ελευθερία. Σε όλο δε το κεφάλαιο τούτο ο Απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι ο Νόμος δεν δόθηκε δια σωτηρία επειδή ο Νόμος αναφέρεται στην αμαρτία και στην κατάκριση της αμαρτίας,
Ρωμαίους γ: 20, Γαλάτας γ:10-11

50----ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
Μέρος 38
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου (1885—1916
  Δια του Νόμου έγινε η γνώσης της αμαρτίας αλλά δεν υπήρχε τρόπος αποτελεσματικός ώστε να γίνεται αποχή από αυτήν ή να καταβάλλεται, άμυνα. Στον προσδιορισμένο όμως καιρό όταν ήλθε το Άγιο Πνεύμα έδωσε εφόδια δια μέσου των οποίων καταπολεμείται αποτελεσματικά η αμαρτία. Και αυτός είναι ο Λόγος για τον οποίο αναφέρεται στην Γραφή ότι «το μεν γράμμα(λόγος) θανατώνει το δε Πνεύμα ζωοποιεί».

Και όμως παρ’ όλη τη διαύγεια των νοημάτων που υπάρχουν στην Αγία Γραφή και την οποία προσπαθήσαμε να αποδείξουμε ορθοτομώντας το Λόγο ώστε να διαβεβαιωθεί η θεοπνευστία της Αγίας Γραφής όμως υπάρχουν πολλοί που έχουν αντιρρήσεις πάνω σε τούτη την αλήθεια.
  Η Αγία Γραφή δια μέσου των προφητών, μας ομιλεί δια της χρησιμοποιήσεως λέξεων και προτάσεων. Το ίδιο δεν κάνουμε και εμείς σε όλη την ζωή;

  Παραδείγματος χάριν  για να εκφράσουμε την θέληση μας και να πούμε «Θύρα», δεν θα χρησιμοποιήσουμε την λέξη «Θύρα»; Το να κρατήσουμε πέννα και να έχουμε μελάνη και χαρτί μονάχα δεν θα γίνουμε κατανοητοί από άλλους εκτός και αν χρησιμοποιήσουμε και γράψουμε λέξεις που θα συνθέσουν φράσεις και μάλιστα που να είναι κατάλληλες και να χαρακτηρίζουν το αντικείμενο των σκέψεων μας. Αυτός είναι ο τρόπος  με τον οποίο ο ένας άνθρωπος καταλαβαίνει, τον άλλο.

το δασάκι μου

το δασάκι μου

το δασάκι μου

το δασάκι μου

το δασάκι μου

το δασάκι μου

...................................