Iδού έρχομαι ταχέως !!!
Το Τέρμα Της Λυτρώσεως
«Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδω το Πνεύμα Μου».
(Λουκάς κγ:46)
-Ο λόγος αυτός όπως και οι προηγούμενοι δείχνει κάποια διαφορετική όψη της λυτρώσεως που ο Χριστός κέρδισε για μας από το Σταυρό. Είναι δε το επιστέγασμα όλων των λόγων που είπε.
-Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδω το πνεύμα Μου».
-Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήξερε τον Λόγο του Θεού την Παλαιά Διαθήκη. Μέσα στο πνεύμα της συνεχώς ζούσε. Αν και ο Ίδιος ήταν πηγαίος και ελάλησε ούτως ως ουδείς άλλος ποτέ όμως πάντοτε αντλούσε τη διδασκαλία Του και τα επιχειρήματα Του από τις σελίδες αυτού του αγίου Βιβλίου. Το ίδιο έκαμε και πάνω στο Σταυρό. Οι περισσότεροι λόγοι Του ήταν η εκπλήρωση των διαφόρων προφητειών που αφορούσαν το πρόσωπο Του.
-Στον έβδομο αυτό λόγο έχουμε να παρατηρήσουμε τρία πράγματα.
-1/.—Ο προσωπικός Θεός «Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδω το Πνεύμα Μου».
-Κάθε άνθρωπος μέσα στη ζωή κάποτε έρχεται αντιμέτωπος με την ιδέα του Θεού. Καταπιάνεται δε πολύ συχνά με τη λύση του προβλήματος αυτού. Θέλει να δώσει διάφορες απαντήσεις όσον αφορά το ερώτημα του περί υπάρξεως και του χαρακτήρος του Θεού.
Οι διάφοροι άνθρωποι με το λογικό τους ή τη φιλοσοφία τους με ποικίλους τρόπους απήντησαν στο ερώτημα της υπάρξεως και του χαρακτήρος του Θεού. Πολλοί είπαν «Δεν υπάρχει Θεός» και καυχιόνται για την ανακάλυψη τους αυτή. Αλλά μέσα στην Αγία Γραφή ξέρουμε ποιος άνθρωπος φθάνει στο συμπέρασμα αυτό ο άφρων.
-Μα αν πολλά και παράδοξα συμπεράσματα υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά την προσωπικότητα του Θεού για τον
-2/.—Ο Θεός Πατέρας. «Πάτερ».
Έτσι Τον απεκάλυψε σε μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Και είναι το πιο γλυκό όνομα του Θεού. αυτός είναι «ο Πατήρ» του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτός είναι και δικός μας Πατέρας αν έχουμε δεχθεί δια πίστεως τον Χριστό ως προσωπικό μας Σωτήρα. Διότι «όσοι εδέχθησαν Αυτόν εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού.
-3/.—Ο Χριστός ο Υιός του Θεού. «Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδω το Πνεύμα μου». Μέσα στο πνεύμα της λέξεως «Πάτερ» έζησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ευθύς εξ αρχής της επιγείου ζωής Του. Ακόμη δωδεκαετή Τον ακούμε να λέγει «Δεν εξεύρετε ότι πρέπει να ήμαι εις τα του Πατρός μου»
«Ημείς νόμον έχομεν και κατά τον νόμον ημών πρέπει να αποθάνη διότι έκαμεν εαυτόν Υιόν του Θεού» (Ιωάννης ιθ:7)
-Κι’ ενώ πιο μπροστά καθώς εξέτιε την ποινή μας μέσα στην αγωνία Του φώναξε «Θεέ μου Θεέ μου διατί με εγκατέλειπες» τώρα που το έργο Του έχει πια συντελεστή ακούγεται να κραυγάζει.
-Ήταν Υιός του Θεού κατά τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι είμεθα εμείς. Εμείς είμαστε «Υιοί του Θεού»κατά χάρι Εκείνος όμως είναι Ο Υιός Του Θεού και όπως οι Ιουδαίοι το κατάλαβαν τούτο σημαίνει ότι είναι «ίσος με τον Θεόν».
4/.—Την τελεία ανθρωπότητα του Χριστού. «Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδω το πνεύμα μου»
5/.—Η Εμπιστοσύνη Του. Όπως ένα παιδί εμπιστεύεται στον πατέρα του έτσι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός παραδίδει το πνεύμα Του στον Πατέρα Του. Με την πράξη Του αυτή γίνεται ένα ζωντανό παράδειγμα εμπιστοσύνης σε μας που τόσο ανάγκη έχουμε σήμερα μέσα στις διάφορες αντιξοότητες της ζωής.
-6/.—Η επιστροφή Του στον Πατέρα. «Εις χείρας Σου παραδίδω το Πνεύμα μου». Αυτός από τον Θεόν ήλθε για να κάνει ένα έργο σωτηρίας και λυτρώσεως για τον καθένα μας. Κι’ αφού το έργο αυτό ετελείωσε όταν φώναξε
(Ιωάννης ιγ:1).
-7/.—Προσφορά του τελειωμένου Του έργου.«Παραδίδω».
Ο Χριστός χρησιμοποίησε αυτά τα λόγια υπό μια ιδιαίτερη έννοια για τον εαυτόν Του ως του μόνου Μεσίτου μας μεταξύ ημών και του Θεού πάνω στο Σταυρό όπως ο προφήτης το είχε προαναγγείλει
(Εβραίους ι:10—12).
8/.—Εμπιστοσύνη στο Χριστό για την λύτρωση μας. Στον (Ψαλμό 31:5) απ’ όπου ο Χριστός πήρε αυτόν τον τελευταίο λόγο Του διαβάζουμε «Εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου. Συ με ελύτρωσας Κύριε ο Θεός της αληθείας».
-Για να πραγματοποιηθεί όμως το θαύμα της σωτηρίας στην πείρα του κάθε αμαρτωλού ανθρώπου είναι ανάγκη να έλθει στο Χριστό. Να εμπιστευθεί τελείως σ’ Αυτόν. Και μέσα από την καρδιά Του να πει «Εις χείρας Σου Παραδίδομαι. Σε Σένα παραδίδω το πνεύμα μου την ψυχή μου διότι Συ με ελύτρωσες.
Κύριε Θεέ της αληθείας. Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό. Το δέχομαι». Συμβαίνει αυτό και σε σένα φίλε αναγνώστα;
-9/.—Εμπιστοσύνη την ώρα των δυσκολιών. Έρχονται πολλές φορές διάφορες περιστάσεις και δοκιμασίες τόσο έντονες
που κάποτε μας βυθίζουν μέσα στο τέλμα της αθυμίας. Μέσα στην κατάσταση εκείνη διερωτώμασθε—«Διατί είσαι περίλυπος ψυχή μου και διατί ταράττεσαι εντός μου;» (Ψαλμός μγ:5). Τι πρέπει να κάνουμε τότε; Την απάντηση μας την δίδει ο ίδιος ο Κύριος μας με το παράδειγμα Του.
(Α΄ Πέτρου δ: 19).
10/.—Εμπιστοσύνη την ώραν του θανάτου. Πικρή είναι η στιγμή εκείνη. Αλλά αναπόφευκτη. Μα αν έχεις εμπιστευθεί τον Θεό ως τον πατέρα σου όταν δέχθηκες τον Χριστό ως Σωτήρα σου θα Τον εμπιστευθείς και την ώρα του θανάτου.
Με πλήρη ηρεμία τότε και συ θα μπορείς να επαναλάβεις τα λόγια του Κυρίου σου «Πάτερ εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου»βέβαιος ων για το που πηγαίνεις καθώς φεύγεις από τον κόσμο αυτόν. Δεν πας στο άγνωστο αλλά πηγαίνεις στο σπίτι του Πατέρα. Στην αγκαλιά Του για να είσαι και συ «μέσα στον κόλπο του Αβραάμ» «στον παράδεισο» «μαζί με τον Χριστό».
-Τι ευλογημένο τέρμα έχει αυτή η ένδοξη λύτρωση που ο Χριστός εξασφάλισε για μας πάνω στο Σταυρό! Λένε ότι ο αριθμός επτά μέσα στην ιερή γλώσσα της Αγίας Γραφής είναι το σύμβολο της τελειότητος. Κι’ αν αυτό είναι αληθινό τότε οι επτά λόγοι του Χριστού από τον Σταυρό που αποτελούν τις επτά όψεις της λυτρώσεως που είδαμε δημιουργούν την πιο τέλεια και την πιο ολοκληρωμένη λύτρωση του αμαρτωλού ανθρώπου.
..................
==01==
ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ(ερμηνευτική μελέτη Ευαγγελικών αρχών)Εκδόσεις «Λόγοι Ζωής 1973Χρήστος Φραγκόπουλος)
(Ματθαίος 4:1—10)
-Και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπε. Εάν ήσαι ο Υιός του Θεού ειπέ να γίνωσι άρτοι οι λίθοι ούτοι. Ο δε αποκριθείς είπεν. Είναι γεγραμμένον.»με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού».
-Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν και στήνει αυτόν εις το πτερύγιον του ιερού και λέγει προς αυτόν. Εάν είσαι Υιός του Θεού ρίψον σευτόν κάτω διότι είναι γεγραμμένον «ότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλου αυτού περί σου και θέλουσι σε σηκώσει επί των χειρών αυτών δια να μη προσκόψεις επί λίθον τον πόδα σου». Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς. Πάλιν είναι γεγραμμένον. «Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου».
-Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών. Και λέγει προς αυτόν. Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει εάν πεσών προσκυνήσεις με .Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν. «Ύπαγε Σατανά» διότι είναι γεγραμμένον. «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατεύσει».
==2==
ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
1/.—ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
-Οι πειρασμοί του Κυρίου έχουνε μεγάλη σπουδαιότητα στη μελέτη του κεφαλαίου των ενεργειών του εχθρού. Στους πειρασμούς αυτούς μας περιγράφεται μια μοναδική σύγκρουση μέσα στην ιστορία. Από τη μια μεριά βρίσκεται ο διάβολος με την τόσο πολύχρονη πείρα του και από την άλλη τη μεριά ο Υιός του Θεού. η σύγκρουση γίνεται σε πνευματικό επίπεδο και τα όπλα και από τις δυό μεριές είναι πνευματικά.
..............
2—Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
-Την απάντηση στο δικαιολογημένο ερώτημα «γιατί οι πειρασμοί του Κυρίου» μας τη δίνει ένα όνομα που παίρνει ο Κύριος μας. Στην προς Κορινθίους επιστολή ο Κύριος ονομάζεται «δεύτερος Αδάμ» και «έσχατος Αδάμ».
==3==
άμωμο θα μπορούσε να θυσιαστεί και η θυσία του να γίνει δεκτή από τον Θεό. έπρεπε εκείνος που ανέλαβε να γίνει
αδελφός μας να αποδεχτεί τέλειος δια τα παθημάτων απέναντι στην θεία δικαιοσύνη όπως μας λέγει η προς Εβραίους επιστολή
(Εβραίους 2:28 και 4:15)(Α΄ Κορινθίους 15:44και 15:23).
...................
3/.—ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
-Ο Μελετητής των πειρασμών του Κυρίου οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσει το θέμα αυτό. Πόσες πιθανότητες είχε ο διάβολος να επιτύχει στην επιχείρηση του αυτή εναντίον του Υιού του Θεού; Ο εχθρός στην προσπάθεια του αυτή δεν ανοίχθηκε σε μια απελπισμένη επιχείρηση χωρίς να έχει καμιά ελπίδα επιτυχίας. Δεν πρέπει να δικαιολογήσουμε την ενέργεια του με το ότι αγνοούσε ότι είχε να κάνει με τον Υιό του Θεού
4/.— Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
-Ο πρώτος πειρασμός είναι ο λεπτότερος και πονηρότερος από τους άλλους τους δύο. Το δηλητήριο του εχθρού είναι τόσο καλά κρυμμένο που δύσκολα πάρα πολύ δύσκολα διακρίνεται. Ο Κύριος μας μετά από σαράντα ημερών νηστεία που είχε στην έρημο όπου είχε οδηγηθεί από το Πνεύμα το Άγιο με μοναδικό σκοπό να πειρασθεί πείνασε. Την πείνα αυτή του Κυρίου εκμεταλλεύθηκε ο εχθρός και παίρνοντας αφορμή απ’ αυτήν έκανε τη δική του πρόταση:
==4==
δυνατός πρέπει να απαντήσουμε πως ήτανε ο πρώτος γιατί είχε καλά κρυμμένο το φαρμάκι. Και να ποιο ήτανε το πονηρό στοιχείο στην εισήγηση αυτή του διαβόλου. Ο Πατέρας είχε οδηγήσει τον Ιησού στην έρημο να πειρασθεί υπό του διαβόλου. Ο Θεός οδήγησε τον Ιησού και γνώριζε πολύ καλά τις συνθήκες και την κατάσταση της ερήμου που τον άφησε σαράντα μέρες νηστικό. Ήξερε πολύ καλά πως ο Ιησούς πεινούσε και από την άλλη μεριά
-Ακόμα ο Ιησούς στον κόσμο τούτο όπως ο ίδιος το διεκήρυξε δεν ήρθε να υπηρετηθεί μα να υπηρετήσει. Όλα όμως τα θαύματα του Κυρίου ήτανε για τους άλλους και τίποτα για τον εαυτό Του. Εάν όμως χρησιμοποιούσε τη δύναμη Του αυτή για την ικανοποιήσει μιας ενστικτώδης ανάγκης αυτό δεν θα ήταν
==5==
του στον Μεσσία στον κόσμο μας. Έτσι υποστηρίζεται πως το νόημα των λόγων του πειραστή ήτανε περίπου: «Εσύ ήλθες να
σώσεις τον κόσμο μα πεθαίνεις από πείνα. Τι σωτηρία θα πραγματοποιήσεις άμα αποθάνεις τώρα; Κοίταξε να κάνεις τις πέτρες ψωμιά να φας να ζήσεις να πραγματοποιήσεις το έργο σου». Βέβαια και αν αυτό ήτανε το νόημα του πειρασμού είχε μέσα του το ίδιο δηλητήριο που παραπάνω αναφέραμε.
-Η αναδρομή του Κυρίου μας στο χωρίο της Π.Δ. σκοπό είχε να δείξει στον πονηρό πειραστή και σε μας πως η ζωή δεν εξαρτάται από τους υλικούς παράγοντες μα από τα λόγια του Θεού και μάλιστα τα γραμμένα.
5—Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
-Ο δεύτερος πειρασμός είναι στο ίδιο σκαρί με τον πρώτο. Είναι και αυτός ένας πειρασμός κρυφός που το φαρμάκι του δεν φαίνεται. Στον πειρασμό αυτόν ο Κύριος μας οδηγήθηκε από τον πειραστή στο πτερύγιο του Ναού και δείχνοντας του το κενό τον προέτρεψε να πέσει γιατί σύμφωνα με τον λόγο του Θεού που προηγούμενα αναφέρθηκε σ’ αυτόν θα έστελνε ο Θεός τους αγγέλους του να τον πιάσουνε να μην χτυπήσει πουθενά το πόδι του. βέβαια η περιγραφή του πειρασμού αυτού ξεκαθαρίζει μερικές λεπτομέρειες. Δεν μας λέγει αν πραγματικά ο Κύριος
άλλους εισηγείται να κάνουν ανοησίες μα ο ίδιος ποτέ δεν κάνει. Το νόημα του πειρασμού είναι περίπου το παρακάτω.
-«Εσύ ήρθες για σωτήρας του κόσμου. Μέρος πιο κατάλληλο για το έργο σου αυτό και για να πετύχει την αναγνώριση του πλήθους που περισσότερο από οπουδήποτε αλλού είναι μαζεμένο στο Ναό δεν θα βρεις. Ευκαιρία λοιπόν να πηδήξεις από το πτερύγιο. Ο Πατέρας σου που πριν από λίγο σε διαβεβαίωσε και διακήρυξε πως είσαι Υιός του ασφαλώς δεν θα σε αφήσει να τσακιστείς μα θα στείλει τον άγγε3λο του να σε σηκώσει στα χέρια του και να μην πάθεις τίποτα. Τότε το πλήθος που θα δει τη σκηνή αυτή αμέσως θα σε αναγνωρίσει σαν Υιό του Θεού και σαν Μεσσία και έτσι πετυχαίνεις γρηγορότερα τον σκοπό σου.
-Και αυτή η εισήγηση είχε μέσα της το ίδιο πονηρό στοιχείο όπως και στον πρώτο πειρασμό. Τον σπρώχνει να ακολουθήσει ένα δικό του δρόμο διάφορο από κείνον του Θεού. Αντί εκείνος να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού θα ανάγκαζε τον θεό να υποταχθεί στο δικό του καπρίτσιο κα να κάνει κάτι αντίθετο με την αιώνια εκπεφρασμένη (τη γνώμη που είχε εκφράσει ο Θεός ή τη σκέψη του)βουλή του.( Βουλή- σκέψη –γνώμη). Ακόμη δε μπορούμε να πούμε πως εκείνο που παρατηρήσαμε στον πρώτο πειρασμό ότι δηλαδή θα
==7==
κατάληξη.
-Αν προσέξουμε όμως και το βιβλικό χωρίο που ο διάβολος πήρε στο στόμα του θα δούμε πως προφέροντας το έτσι κομμένο του παραλλάζει τη σημασία του. Τα λόγια του (Ψαλμού 91:11) περιέχουνε ακόμα και τις λέξεις «εις τας οδούς σου» και τούτο έχει μεγάλη σημασία. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν θα σε αφήσει να προσκόψεις τους πόδας σου όταν βαδίζεις στον δρόμο σου τον συνηθισμένο τον σωστό τον αρμόζοντα τον δρόμο που σου έμαθε ο Θεός τον δρόμο της υπακοής και όχι της ανταρσίας. Και πάλι ο Κύριος απαντάει στον διάβολο με τον γραπτό λόγο του Θεού με το «Πάλιν γέγραπται». Αυτό είναι το κύριο όπλο μας στις επιθέσεις του εχθρού.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
6—Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
-Ο τρίτος πειρασμός είναι τελείως διάφορος από τους δύο άλλους. Αφού ο δόλος και η διαστρέβλωση της αλήθειας δεν μπόρεσαν να φέρουνε το αποτέλεσμα που προσδοκούσε ο διάβολος αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει άλλες μεθόδους και συστήματα. Έρχεται σε άμεση συναλλαγή με τον Κύριο και προσπαθεί να επιτύχει το αποτέλεσμα του προσφέροντας κάτι πολύ μεγάλο σε αντάλλαγμα. Και στον πειρασμό αυτό όπως και στον δεύτερο πειρασμό μετέφερε τον Κύριο μας σ’ ένα ψηλό βουνό που πολλοί λένε πως πρέπει να είναι η κορυφή του Φασγά απ’ όπου ο Μωϋσής είδε την γη της Επαγγελίας χωρίς να μπει μέσα σ’ αυτήν. Για τη μεταφορά κάνουμε τις ίδιες σκέψεις όπως και στον δεύτερο πειρασμό. Από το ψηλό εκείνο σημείο του έδειξε όλα τα βασίλεια της γης και τη δόξα τους προτείνοντας του να πέσει να τον προσκυνήσει έστω και για ένα λεπτό και θα του τα χαρίσει για πάντα να βασιλέψει. Ο πειρασμός αυτός περισσότερο από τους άλλους φαίνεται ανόητος και ανίκανος να κερδίσει και ένα νήπιο χριστιανό. Πόσο μάλλον τον Κύριο μας. Εκείνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι πως ο διάβολος απελπισμένος από τους δύο πρώτους του πειρασμούς και από τις ισάριθμες αποτυχίες του
==8==
Καταφεύγει σαν σε στερνή του ελπίδα στη συναλλαγή που ασφαλώς δεν υπόσχεται περισσότερη επιτυχία από τους άλλους δύο πειρασμούς. Μερικοί νομίζουν τον πειρασμό αυτό σαν τον πιο δυνατό μα αυτό δεν φαίνεται. Άλλωστε ο διάβολος νικημένος δυό φορές δεν έχει πια μεγάλη επιθετική δύναμη. Το νόημα των λόγων του πρέπει να είναι το εξής περίπου:
-«Ήλθες στον κόσμο τούτο να γίνεις βασιλιάς. Μα ξέρεις πολύ καλά πως δικαιωματικά ο κόσμος τούτος μου ανήκει. Μου ανήκει και τον διαθέτω όπως εγώ θέλω. Αντί να εκτεθείς στην αβέβαιη προσπάθεια να επιτύχεις αυτό που επιθυμείς ακολουθώντας δρόμους άλλους πέσε και προσκύνησε με για λίγο μια φορά μονάχα και σου χαρίζω τον κόσμο αυτόν να τον κάνεις ότι θέλεις».
-Μπορούμε να πούμε πως η προσκύνηση αυτή δεν θα είχε άλλο σκοπό από την ευγνωμοσύνη του Κυρίου μας προς τον διάβολο για τη δωρεά. Η χοντροκομμένη και ξεδιάντροπη αυτή πρόταση του διαβόλου προκαλεί την αγανάκτηση του Κυρίου μας που σταματάει κάθε κουβέντα μαζί του αποδιώχνοντας τον με το «Ύπαγε…»
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
7—Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ
-Οι τρεις αυτοί πειρασμοί του Κυρίου μας δεν μπορούνε παρά να έχουνε κάποια σχέση ανάμεσα του. και ο αριθμός τους και η σειρά τους και το περιεχόμενο τους πρέπει να έχουν κάποιον εναρμονισμό. Και πράγματι αν προσέξουμε λίγο θα δούμε πως υπάρχει μια τέτοια σχέση.
-Ο πρώτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στον άνθρωπο Ιησού. Απευθύνεται στη σωματική και καθαρά ανθρώπινη ανάγκη πείνας. Είναι ένας πειρασμός που σαν βαθμό έχει την ανθρώπινη ανάγκη.
-Ο δεύτερος πειρασμός είναι ένας πειρασμός που απευθύνεται στον Ιησού σαν τον προσδοκόμενο Μεσσία. Θέλει και επιδιώκει να τον ξεστρατίσει από τον σωστό δρόμο του για τον Σταυρό υποδεικνύοντας του κάποιον άλλον δρόμο πιο σύντομο μα
==9==
διάφορο εκείνου του Θεού.
-Ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στον Ιησού σαν βασιλέα. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στον τρόπο που διάλεξε ο διάβολος να τον πειράξει και στα λόγια του.
-Μπορεί να λεχθεί ακόμα πως οι τρεις αυτοί πειρασμοί είναι αντίστοιχοι με τα τρία παρακλάδια της αμαρτία όπως μας τα δείχνει ο Ιωάννης.
-Ο πρώτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στην «επιθυμία της σαρκός».
-Ο δεύτερος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στην «επιθυμία των οφθαλμών»και
-Ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται «αλαζονεία του βίου». Σ’ αυτήν την αντιστοιχία συμφωνεί καλύτερα η σειρά του Λουκά που έχει τον τρίτο πειρασμό του Ματθαίου δεύτερο. (Λουκάς δ:1—13) (Ματθαίος δ:1—11).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
8—ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
-1/.—Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τις φυσικές μας ανάγκες. Αυτό φαίνεται στον πρώτο πειρασμό του Κυρίου μας όπου ο διάβολος αρπάχθηκε από την ανάγκη τροφής του Κυρίου. Όσοι πιέζονται από ανάγκες είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στους πειρασμούς του διαβόλου. Γι’ αυτό χρειάζεται ξεχωριστό ενδιαφέρον της Εκκλησία για τις αδελφές ψυχές που πιέζονται από ανάγκες. Όσοι όμως δημιουργούνε μόνοι τους ανάγκες πρέπει να ξέρουνε πως δημιουργούνε και εστίες πειρασμού.
-2/.—Ο διάβολος δεν λογαριάζει και δεν δειλιάζει μπροστά σε κανένα πρόσωπο. Έβαλε σε πειρασμό και μάλιστα διαρκείας τον Κύριο μας που ήξερε πως ήταν Υιός του Θεού. Εάν ο Κύριος μας σε όλη του τη ζωή αντιμετώπιζε πειρασμούς ποτέ δεν πρέπει να σκεφτούμε πως μπορεί να υπάρχουν πρόσωπα που να είναι έξω από την ακτίνα ενέργειας του διαβόλου.
-3/.—Ο διάβολος χρησιμοποιεί την Βίβλο. Την γνωρίζει καλύτερα από μας και αν είναι αντίθετος προς αυτήν την χρησιμοποιεί όχι βέβαια για σωτηρία ψυχών μα για να
==10==
πλανέψει τους αφελείς. Κάθε άνθρωπος που βαστά στα χέρια του την Βίβλο δεν σημαίνει πως μονάχα γι’ αυτό το λόγο είναι και παιδί του Θεού. Αλλού θα γυρέψουμε να βρούμε το ποθητό κριτήριο που θα μας ξεχωρίσει τα αληθινά παιδιά του Θεού.
-4/.—Ο διάβολος χρησιμοποιεί σαν πρώτο του όπλο την αμφιβολία. ¨Αλήθεια σας είπε να μην φάτε από κανένα δένδρο;» Και πάλιν: «Εάν είσαι Υιός του Θεού πες στις πέτρες να γίνουνε ψωμιά να φας». Είναι η πρώτη μορφή ολιγοπιστίας με ραγδαία εξέλιξη προς την ολοκληρωμένη απιστία. Ας μην αφήνουμε αμφιβολίες να φωλιάζουνε μέσα στην καρδιά μας μα να τις ξεδιαλύνουμε.
-5/.—Ο διάβολος ευχαριστιέται και επιδιώκει το προσκύνημα. Φαίνεται ότι είναι παλιά επιθυμία του αυτή και την επιδιώκει με κάθε τρόπο. Βέβαια στην περίπτωση του τρίτου πειρασμού του Κυρίου μας η έκφραση της είναι στην πιο φανερή της μορφή μα τις πιο πολλές φορές ο διάβολος διαλέγει άλλους τρόπους που χωρίς αυτός να φαίνεται φτάνει στον σκοπό του πιο εύκολα. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι που ο διάβολος μπορεί να κλέψει την προσκύνηση μας χωρίς να έχουμε μια πλήρη συνείδηση της πράξεις μας αυτής. Έχει τόσα υποκατάστατα του στην εποχή μας.
-6/.—Ο διάβολος χαρίζει υπόσχεται πληρώνει κάνει συμβόλαια συμβιβασμούς πάντα χρησιμοποιώντας τον κόσμο που διαθέτει. Παρουσιάζεται πάντα με χέρια γεμάτα από αγαθά και φαντάζει πάντα πλειοδότης στα μάτια αυτών που δεν τον ξέρουνε. Δεν θέλουμε να πούμε πως τα όσα υπόσχεται τα προσφέρει. Μα παζαρεύει άγρια ώσπου να ζαλίσει το θύμα του. Πάντα το νόμισμα του είναι ο κόσμος. Μήπως ο Κύριος μας αργότερα λέγοντας «τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημιώσει την ψυχή του» έχει τη ρίζα του στην ανάμνηση του πειρασμού του και της προσφοράς του διαβόλου.
-7/.—Ο διάβολος παρουσιάζεται πάντοτε θέλοντας το καλό μας. Έρχεται με την προσωπίδα του φίλου που μας αγαπά και ενδιαφέρεται για μας. Η απατηλή του αυτή καλοσύνη είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο όπλα του. Ένα μέρος
==11==
Στην προς Κορινθίους Επιστολή ο Παύλος συνιστά να προσέξουν οι Κορίνθιοι «να μην πλεονεκτηθούν από τον διάβολον». Να μη φανεί ο διάβολος στη σκέψη του ανθρώπου που αμάρτησε σαν πλειοδότης.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
9—Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
-Και στον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος μα αντιμετώπισε τους πειρασμού μπορούμε να δούμε αρκετά σημεία.
1/.—Ο Κύριος οδηγήθηκε στον πειρασμό από το Πνεύμα το Άγιο. Ναι. Πολλούς πειρασμούς τους επιτρέπει ο Θεός και μπορούμε να πούμε πως ο σκοπός τους είναι η πρόοδος του πιστού που πετυχαίνετε με τη νίκη πάνω στο διάβολο. Με αυτό πάλι δεν επιτρέπεται να λέμε πως κάθε πειρασμός της ζωής μας είναι από τον Θεό.
2/.—Ο πειρασμός που επιτρέπει ο Κύριος φέρνει τη νίκη. Οι πειρασμοί που είναι από τον Κύριο έρχονται είναι κομμένοι στα μέτρα μας και έχουνε σκοπό τους την πρόοδο μας. Η νίκη είναι εξασφαλισμένη και όχι μόνον δυνατή όπως λένε. Άλλοι είναι οι πειρασμοί που οδηγούν σε πτώση και σε αμαρτία. Αυτοί προέρχονται από μας και από τις επιθυμίες μας όπως λέγει ο Ιάκωβος.
3/.—Χρησιμοποίηση της Αγίας Γραφής. Αν και Υιός του Θεού που είχε εξουσία προτίμησε να πολεμήσει με τα όπλα και τα μέσα που και μείς έχουμε στη διάθεση μας. Έτσι μονάχα θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα αγωνιστού σε μας. Το μοναδικό του όπλο ήταν τα λόγια του Θεού και μάλιστα τα γραμμένα.
4/.—Πάλιν γέγραπται. Σε οποιαδήποτε επίθεση του διαβόλου σε οποιαδήποτε επιχείρημα του δεν υπάρχει άλλη απάντηση από τον λόγο του Θεού: «Πάλιν γέγραπται». Ακόμα οι δυό αυτές λέξεις μας δείχνουνε πως δεν πρέπει να στηριζόμαστε σ’ ένα μονάχα κομμάτι της Αγίας Γραφής γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της παρερμηνείας.
5/.—Ύπαγε. Τρεις φορές ο Κύριος χρησιμοποίησε τον λόγο του Θεού. Στις πολλές μεθοδίες του διαβόλου ο πιστός απαντά με το ένα όπλο: «Γέγραπται». Μα υπάρχει όριο που θα πρέπει
==12==
να κόψει κάθε κουβέντα με τον διάβολο και να τον διώξει λέγοντας του τα λόγια του Κυρίου: «Ύπαγε». Όταν ο διάβολος αποκαλυφθεί δεν μένει άλλη απάντηση: «Ύπαγε». Αμήν.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
==1==
ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ
(Ευαγγελικών αρχών εκδόσεις «Λόγοι Ζωής 1974»Χρήστος Φραγκόπουλος)
Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς
-Κάποιος από τους σοφούς αυτού του κόσμου παρατηρώντας τα χάλια της κοινωνικής ζωής και την αθλιότητα που βασιλεύει γύρω μας και θέλοντας να κάνει χιούμορ είπε πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο όπως ένα τεχνικός κατασκευάζει μια ατμομηχανή την έβαλε σε κίνηση και μόλις ξεκίνησε αυτή βιάστηκε να πηδήξει. Από τότε ο κόσμος πορεύεται σε μια τρελή και χωρίς σκοπό πορεία με μύριες συγκρούσεις και ανατροπές. Αυτό το πνεύμα επικρατεί σε πολλούς ανθρώπους. Βλέποντας το κακό την αδικία τη βία τα καθημερινά δράματα τα φορτώνουν όλα στο Θεό και με μεγάλη ευκολία τον κατηγορούν πως αδιαφόρησε και εγκατέλειψε τον κόσμο στην τύχη του.
-στο ίδιο καταλήγουν κάποιο άλλοι στρεφόμενοι στην αντίθετη κατεύθυνση και εξετάζοντας τα βάθη τους που τα βρίσκουν τόσο άδεια. Τους τρώει η μοναξιά. Πουθενά δεν μπορούν να βρουν λίγη αληθινή αγάπη που τόσο λαχταρά η ψυχή τους η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή μπορεί να σκεφθεί ο καθένας μας. Είμαστε μονάχοι μας; Ορφανοί; Ο Θεός μας έριξε στη γη και μας άφησε στην τύχη μας στα χέρια της αθλιότητας μας;
-Ε λοιπόν αυτό είναι μεγάλο ψέμα. Μια άθλια συκοφαντία ένα σατανικό κατασκεύασμα. Δεν είμαστε μόνοι. Ούτε φυσικά ορφανοί. Έχουμε έναν Πατέρα που δεν τον χωρούν οι Ουρανοί
τα σύμπαντα. Έναν αληθινό πατέρα γεμάτο στοργή τρυφερότητα
αγάπη για τον άνθρωπο τον κάθε άνθρωπο προσωπικά. Δικός σου Πατέρας και δικός μου Πατέρας. Και μπορούμε να τον πλησιάσουμε με την προσευχή και να του μιλήσουμε. Να ανοίξουμε την καρδιά μας και να ζητήσουμε τα πολύτιμα δώρα του.
-Υπάρχει όμως μια μεγάλη αλήθεια στην κοινή αντίληψη της μοναξιάς και της αποξενώσεως μας από τον Θεόν. Μονάχα που δεν είναι ο θεός που μας εγκατέλειψε. Εμείς είμαστε που εγκαταλείψαμε τον Θεό. Τον διαγράψαμε από τη ζωή μας για να ακολουθήσουμε τους αμαρτωλούς δρόμους των επιθυμιών μας. Τότε μας φαινότανε εμπόδιο ο Θεός και η αγάπη του. Τον
θυμόμαστε τον Θεό μονάχα σαν βρισκόμαστε μπροστά σε μια χρεοκοπία ή όταν πρόκειται να μπούμε στο χειρουργείο για μια σοβαρή εγχείρηση. Αποξενωθήκαμε από τον Θεό και πνιγόμαστε
==3==
μέσα στην μοναξιά μας. Μα δεν συμβαίνει το ίδιο με όλους τους ανθρώπους. Υπάρχουν όμως και άλλοι που την καρδιά τους άνοιξαν στον Θεό. Μετανόησαν για την αμαρτία τους και ζήτησαν από το Θεό να τους επισκεφθεί με το Πνεύμα του και να τους χαρίσει μια καινούργια ζωή. Και το θαύμα αυτό έγινε. Και νοιώθουν από μέσα τους οι άνθρωποι αυτοί πως είναι γνήσια παιδιά του Θεού.(Ρωμαίους 8:16).
-Παιδιά του Θεού δεν είναι όλοι οι άνθρωποι. Το ξεκαθαρίζει ο λόγος του Θεού. Παιδιά του Θεού είναι αυτοί που τον αναγνωρίζουν σαν Πατέρα τους και αφού αναγεννήθηκαν
(Ιωάννης 3:3). Ζουν τώρα μέσα στο θέλημα του μέσα στην αγάπη του και αγαπούν να πράττουν ότι ο Πατέρας τους ο Ουράνιος αγαπά και παραγγέλλει. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια χαρά ανείπωτη. Ποια δεν είναι μόνοι. Μιλούν στον άπειρο Θεό Δημιουργό του σύμπαντος με απλότητα και βεβαιότητα. Και ξέρουν ότι τους ακούει. Και παίρνουν απαντήσεις στις προσευχές τους. Και ο Θεός χαίρεται σαν μπορεί να δείξει την αγάπη του στα παιδιά του.
-Γιατί και συ να μην είσαι ένα γνήσιο αναμφισβήτητο παιδί του
Θεού.
-Γιατί και συ να μην απολαμβάνεις τη χαρά την ασφάλεια τη
γαλήνη που προσφέρει η πατρική αγκαλιά του Θεού;
-Γιατί και συ να μην έχεις την απόλαυση της καθημερινής επικοινωνίας με τον Ουράνιο Πατέρα;
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Αγιασθήτω Το Όνομα Σου
-Γύρω από το πρόσωπο του θεού ακούει κανείς κάθε μέρα από απλούς μα και καλλιεργημένους ανθρώπους τις μεγαλύτερες ανοησίες τις πιο παράλογες αλοκοτιές τα πιο εξωφρενικά λόγια. Γύρω από ένα τραπέζι καφενείου ή μέσα στη ζεστασιά ενός
χειμωνιάτικου βραδινού πίνοντας καφεδάκι τους ακούμε τον καθένα να λέγει και με τα λόγια να ζωγραφίζει τον Θεό όπως του αρέσει αυτήν την ώρα το δε κατασκεύασμα τους τις πιο πολλές φορές θυμίζει ζωγραφική παιδιών που κάνανε το πρώτο μάθημα ιχνογραφίας.
==4==
-Ο Θεός καημένε είναι… μια δύναμη. Να όπως ο ηλεκτρισμός να πούμε που κάνει τόσα πράγματα σηκώνει βάρη ανάβει λάμπες να πούμε μαγειρεύει το φαγητό. Να μια δύναμη τέτοια μα πιο μεγάλη. Τίποτα άλλο. Και μας δίνει το δικό του πορτραίτο του Θεού.
-Ο Θεός είναι μια ιδέα ξεφουρνίζει ο δεύτερος σοφός. Έχουμε στο κεφάλι μας διάφορες ιδέες. Δεν είναι πραγματικότητες. Του μυαλού κατασκευάσματα. Κάτι σαν τα όνειρα. Σαν τα αερικά. Ποιος είδε τον Θεό; ποιος τον έπιασε;
-Δεύτερη έκδοση περί Θεού επαυξημένη.
-Ο θεός είναι μια συμφορά. Δεν βλέπεις τι δράματα τι πολέμους τι αρρώστιες τι αδικίες; Δεν ξέρω τι είναι μα ότι και να είναι πολλά κακά μας έχει κάνει. Ο άνθρωπος κάνει όλα τα καλά και τα κακά.
-Τους πολέμους τους κάνει ο Θεός; Τις απάτες τις και τις αρπαγές τις κάνει ο Θεός; Τα κακά μας χάλια τα έκανε ο Θεός ή εμείς;
-Δεν βρίσκει άκρη. Δεν γνώρισαν οι άνθρωποι τον Θεόν. Και δεν μπορούν να τον γνωρίσουν. Οι υλιστές έχουν άλλο Θεό. Οι πανθεϊστές έχουν άλλο Θεό. Οι πνευματιστές έχουν άλλο Θεό. Ο καθένας ζωγραφίζει με τα δικά του κονδύλια και με τα δικά του χρώματα φαντασίας.
-Και το πιστό παιδί που μιλά με τον αγαπημένο του Ουράνιο Πατέρα του λέγει τον πόθο του τη λαχτάρα του. «Πατέρα μου πόσο θα ήθελα να σε γνωρίσουν οι άνθρωποι. Να σε γνωρίσουν όπως είσαι να γνωρίσουν το αληθινό σου πρόσωπο όπως αυτό φανερώνεται μέσα στη Βίβλο.
-Όταν λέγουμε ένα όνομα αμέσως αν γνωρίζουμε το πρόσωπο αυτό έστω και από εφημερίδες έρχεται μπροστά μας η αληθινή του μορφή το έργο του ο χαρακτήρας του ο ρόλος στη ζωή. Το
ίδιο και όταν αναφέρουμε το όνομα του Θεού οι άνθρωποι όταν γνωρίσουν θα σκέπτονται το πραγματικό του πρόσωπο και όχι τις καρικατούρες που αυτοί σχεδιάζουν και φαντάζονται. Και τότε ο Άγιος Θεός θα πάρει τη σωστή του θέση στην καρδιά μας
«θα αγιαστεί» και μέσα στην- καρδιά μας και μέσα στη ζωή μας.
==5==
-Αυτός που γνώρισε τον Θεό αυτός που πίστευσε στο Θεό. Την ώρα που αρχίζει να προσεύχεται ξεχνά τις ανάγκες του τα προβλήματα του ατομικά ή οικογενειακά και δέεται για ένα μονάχα πράγμα που καίει την καρδιά του. Θεέ μου αγιασθήτω το όνομα σου στις καρδιές όλων των ανθρώπων και να πάρει τη σωστή του θέση.
-Είναι ένας πόθος της καρδιάς.
-Είναι ένα αίτημα δικαιώσεως για τον Πατέρα μας.
-Είναι μια εκδήλωση αγάπης.
-Εκείνο που μπορεί και θέλει ο Θεός να γνωσθεί στους ανθρώπους δεν είναι η ουσιαστική του υπόσταση θέμα με το οποίο ασχολούνται φιλόσοφοι και θεολόγοι μα ο άγιος χαρακτήρας του γεμάτος αγάπη στοργή θυσία για τον άνθρωπο τον κάθε άνθρωπο. Μα σαν επιθυμούμε να αγιασθεί το όνομα του τότε θα πρέπει από τη ζωή μας να αποκαλύπτεται ο αληθινός χαρακτήρας του Χριστού και έτσι ν’ αγιάζεται ο Θεός.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Ελθέτω Η βασιλεία Σου Γεννηθήτω Το Θέλημα Σου Ως Εν Ουρανώ Και Επί Γης.
-Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η ζωή των ανθρώπων έχει καταντήσει σε όλα τα μέρη του κόσμου ένα συνεχές αδιάκοπο δράμα σε διάφορες αποχρώσεις. Οι άνθρωποι ζητούν ορισμένα αγαθά ορισμένα βασικά στοιχεία της ζωής που είναι σαν ανάγκες γραμμένες μέσα στα βάθη της ψυχής τους. Μα κάνουν το μεγάλο λάθος να τα γυρεύουν εκεί που δεν μπορούν να βρεθούν. Και ακόμη να νομίζουν πως μόνοι τους θα τα καταφέρουν να επιτύχουν στη ζωή τους. από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος αγωνίζεται για δικαιοσύνη για ισοπολιτεία για ελευθερία για μια ασφάλεια της ζωής του. Ζητά ο άνθρωπος σεβασμό από τον άλλον. Διατήρηση των αγαθών του κόπου του. Γι’ αυτά έχουν
γίνει τόσες και τόσες επαναστάσεις από τα παλιά τα χρόνια μέχρι
σήμερα. Για λίγο φάνηκε πως τους χαμογέλασε το όραμα πως οι αιώνιοι πόθοι γίνονται πραγματικότητα. Μα πολύ γρήγορα έρχεται η απογοήτευση. Δεν υπάρχει πιο πλούσια σε
==6==
συμπεράσματα μελέτη από τη μελέτη των τόσο μεγαλύτερων επαναστάσεων που έχυσαν τόσο αίμα. Της Ιουλιανής στη Γαλλία και της Οκτωβριανής στη Ρωσία. Πιστεύουμε πως υπήρχε ειλικρίνεια στις προθέσεις. Μα δεν υπήρχε δυνατότητα πραγματοποιήσεως αυτών που δόθηκαν σαν υπόσχεση. Η απογοήτευση που ακολούθησε ήτανε τόσο αποκαρδιωτική.
-Ο χριστιανός πιστεύει στον Θεό και όχι σε άνθρωπο. Αυτά που ζητούν οι άνθρωποι μονάχα ο Θεός δια του Χριστού μπορεί να τα χαρίσει. Όλα αυτά γίνονται πραγματικότητα σαν βασιλεύσει ο Χριστός στη ζωή μας. Σαν γίνει Εκείνος ο πραγματικός Κύριος. Και αυτά που τόσο λαχτάρησαν και πόθησαν οι αιώνες δεν είναι παρά βασικά στοιχεία της βασιλείας του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων.
-Ο άνθρωπος ο πιστός που προσεύχεται δεν ζητά από τους ανθρώπους αλλά από τον Πατέρα του τον Ουράνιο του οποίου γνωρίζει την αγάπη και τις προθέσεις ζητά να ενεργήσει ώστε οι άνθρωποι να δεχθούν τη βασιλεία του μέσα στις καρδιές τους.
Τότε στον κόσμο αυτό ένας νόμος και ένα θέλημα θα υπάρχει. Όλα μα όλα τα προβλήματα μας θα βρουν τη λύση τους. Όλοι οι πόθοι μας βαλμένοι στην καρδιά μας από τον Θεό θα βρουν την εκπλήρωση τους. Μια πλατειά ειρήνη πρώτα στην καρδιά μας και ύστερα στην κοινωνία μας θα βασιλεύσει. Να γιατί ο πιστός προσεύχεται και ζητά να έλθει η βασιλεία του Θεού στη γη.
-Η βασιλεία του Θεού απλώνει καθώς κάθε μια ψυχή αναγνωρίζοντας την αμαρτία της και την αποτυχία της καταφεύγει στον Θεό και ζητά από Εκείνον να βασιλεύσει μέσα στη ζωή της. Ένα τέτοιο καθεστώς υπάρχει. Είναι στη σφαίρα την πνευματική που αποκαλύπτεται ο Θεός και που λέγεται Ουρανός
Γι’ αυτό τα δεινά του κόσμου μας δεν υπάρχουν εκεί πάνω. Ένα τέτοιο καθεστώς ποθεί να προσεύχεται ο πιστός να έλθει στη γη.
-Να μην υπάρχουν πικραμένοι. Να μην υπάρχει μίσος. Να μην υπάρχει βία. Να βασιλεύει η ειρήνη. Να νοιώθουν όλοι ασφάλεια. Να μπορούν όλοι ευτυχισμένοι με την καρδιά τους να ψάλλουν. Μα όλα αυτά δεν τα περιμένουμε από τους ανθρώπους που το απέδειξαν πως δεν μπορούν να προσφέρουν. Μα τα
==7==
περιμένουμε από τον Θεό. Ναι Κύριε. Ας έλθει η δικά σου βασιλεία στις καρδιές μας και στην ταλαίπωρη γη μας και μας βασιλεύει το δικό σου μονάχα θέλημα το δικό σου που είναι αγαθό.
-Ναι Κύριε….
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Τον Άρτον Ημών Τον Επιούσιον
-Ένας από τους μεγάλους φιλοσόφους του περασμένου αιώνα που διαβάζεται και είναι πάρα πολύ γνωστός στην εποχή μας ο Σοπενάουερ γράφει για τον άνθρωπο δίνοντας τον ορισμό του. «Ο άνθρωπος είναι ένα μάτσο από επιθυμίες. Και είχε απόλυτα δίκιο. Επιθυμίες μας ζώνουν απ’ όλες τις μεριές. Επιθυμίες χωρίς αρχή και τέλος που μας μαστιγώνουν κάθε μέρα και μας σπρώχνουν σε ένα σκληρό αγώνα που δεν είναι ανάγκη της συντηρήσεως μας αλλά περισσότερο για να ικανοποιήσουμε κάποιες από αυτές τις επιθυμίες. Πολλές από αυτές είναι καθαρά του λάριγγος. Πόσος κόπους πόσα χρήματα πόση εργασία δεν γίνεται για μια ελάχιστη απόσταση που αρχίζει από την άκρη της γλώσσας και τελειώνει λίγο πριν από τις αμυγδαλές μας. Μερικά εκατοστά. Εκεί είναι τα αισθητήρια της γεύσεως. Γι’ αυτό το λίγο και για ένα γρήγορο πέρασμα. Σκεφθείτε. Τσελεμεντέδες ζαχαροπλαστεία ποτά συνδυασμοί και αγώνες της νοικοκυράς να επιτύχει το άριστο αποτέλεσμα «με σιγανή φωτιά» έτσι λέγει ο αρχιμάγειρας των ανακτόρων. Κάποτε άκουσα κάποιον να λέγει πω πήγαινε από το σπίτι του μια απόσταση πάνω από δέκα χιλιόμετρα γιατί είχε ανακαλύψει σ’ ένα συνοικιακό μπακάλη μια φέτα… αριστούργημα.
-Έχουμε σώμα έχουμε ανάγκες. Πρέπει να διατηρηθούμε στη ζωή. Την ώρα που ανοίγουμε την καρδιά μας στο Θεό θα πρέπει να μιλήσουμε και για τις σωματικές μας ανάγκες. Και ο Κύριος μας συμβουλεύει τις ανάγκες μας αυτές να τις περιορίσουμε στην αίτηση μας στο ελάχιστό. Το ψωμάκι μονάχα θα ζητούμε και αυτό τόσο όσο είναι απαραίτητο για τη συντήρηση μιας ημέρας. Την άλλη μέρα ο Θεός θέλει να έχει τη χαρά να μας συναντήσει στην προσευχή.
==8==
-Με αυτό δεν σημαίνει πως ο Θεός μας έχει καταδικάσει σε όλη μας τη ζωή να ζούμε τρώγοντας ξερό ψωμί μονάχα. Σκεφθείτε πόσων ειδών καρπούς και φρούτα πόσα είδη ψαριών πόσες ποικιλίες κρεάτων έχει δημιουργήσει για τον άνθρωπο. Μα η καρδιά μας και η γλώσσα μας δεν είναι δεμένη με αυτά. Εκείνο που έχει για μας σημασία είναι να έχουμε κάτι να κρατηθούμε στη ζωή για να μπορούμε να ζήσουμε και να δοξάζουμε τον Θεό και πατέρα μας. Και να μας δίνει την υπόσχεση του πως αυτό το ψωμάκι δεν θα μας λείψει ποτέ δεν θα το στερηθούμε και εκείνος εγγυάται γι’ αυτό. Τα θέματα γαργαλισμών γλώσσας και άλλων αισθησιακών απαιτήσεων δεν θα πρέπει να απαιτούμε από τον Θεό. τον λαό Ισραήλ στην έρημο ο Κύριος τον έτρεφε με το μάνα του ουρανού μια θαυμάσια τροφή που ετοιμαζότανε στα μαγειρεία του Ουρανού και περιείχε ότι χρειαζόταν ο ανθρώπινος οργανισμός για την πορεία των Ισραηλιτών στην έρημο.
-Πόσο διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων της εποχής μας που μοιάζουν περισσότερο με τον ανόητο εκείνο πλούσιο της παραβολής του Κυρίου μας που έλεγε λίγο πριν πεθάνει: «Έχεις ψυχή μου πάρα πολλά αγαθά φυλαγμένα στις αποθήκες. Φάγε πιες και γλεντοκόπα». Μα δεν πρόλαβε ο φουκαράς γιατί κάποιοι άλλοι πρόλαβαν και πήγανε με κυριαρχικά δικαιώματα να πάρουν την ψυχή του.
(Λουκάς 12:20) .
- Κύριος που μας έδωσε το σώμα γνωρίζει και τις ανάγκες του και έχει αναλάβει την υποχρέωση αυτός να το εφοδιάζει με τα απαραίτητα για τη συντήρηση του.
-«Κύριε δίνε μας το ψωμάκι που μας χρειάζεται και τις ανάγκες μας που γνωρίζεις συ Κύριε που μας χρειάζεται και τις ανάγκες μας που γνωρίζεις συ Κύριε για να μπορούμε να έχουμε τη χαρά της παρουσίας σου και την ευφροσύνη του προσώπου σου».
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Και Άφες Ημίν Τα Οφειλήματα Ημών
-Πολλοί έχουν την ιδέα πως ο κόσμος τούτος είναι ένα ξέφραγο αμπέλι που ο καθένας μπαίνει και βγαίνει ότι ώρα του καπνίσει
==9==
Χωρίς να είναι υποχρεωμένος να δώσει λόγο σε κανέναν. Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που παθαίνουν το ρεζιλίκι αυτό με τα μεγάλα Σούπερ Μάρκετ που φαίνονται σαν να μην είναι κανένας να παρακολουθήσει τι γίνεται και ποιος πήρε από τα διάφορα ράφια. Μα έχουν εγκαταστήσει κλειστά κυκλώματα τηλεοράσεως που όλα τα παρακολουθούν. Και σαν φθάσουν στην έξοδο με τα κλεμμένα ταυτόχρονα φθάνει και ο λογαριασμός με το πρόστιμο και την απειλή παραπομπής στο δικαστήριο.
-Υπάρχει δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη Θεού που εμείς με τις πράξεις μας με τη ζωή μας με τις πονηρίες μας την έχουμε περιφρονήσει την έχουμε αγνοήσει με αποτέλεσμα ένα τεράστιο παθητικό μα μας περιμένει ένα χρέος μεγάλο που κάνουμε πως δεν το ξέρουμε ή και πραγματικά μπλεγμένοι μέσα στο κυνήγι των αμαρτωλών μας επιθυμιών δεν είχαμε καιρό να ασχοληθούμε. Μα έχουμε πολλά χρέη απέναντι της δικαιοσύνης του θεού. χρέη που πρέπει να πληρωθούν. Ή με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο. μα οπωσδήποτε θα πληρωθούν και μάλιστα μέχρι την τελευταία πεντάρα. Αυτό απαιτεί η δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη του Θεού.
-Σαν σκεφτούμε όμως πως στον κόσμο τούτο ήρθαμε από γονείς αμαρτωλούς και από την ώρα εκείνη δεν πάψαμε ούτε μια στιγμή να κάνουμε δικές μας αμαρτίες αντιλαμβάνεστε πόσο μεγάλο θα πρέπει να είναι το παθητικό μας. Ακριβώς όλες οι αμαρτίες μας εάν μετανοήσουμε και πιστέψουμε στο λυτρωτικό έργο του Χριστού τις πληρώνει ο Ιησούς Χριστός με τη θυσία Του. Ή πιο σωστά τις έχει πληρώσει ήδη. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό. Είναι η μια πλευρά της μεγάλης θυσίας του Γολγοθά. Μα η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Κάθε μέρα που περνά από τότε που πιστεύσαμε στον Κύριο όλο και κάποιες αμαρτίες διαπράττουμε. Μπορεί να έχουμε τον πόθο να αρέσουμε στον Κύριο. Μπορεί να επιθυμούμε να περπατήσουμε στο δικό Του θέλημα μα η ανθρώπινη φύση που κουβαλάμε μας ξεγελά και πέφτουμε σε αμαρτίες. Αυτές μια-μια με πόνο και ειλικρίνεια πρέπει να τις φέρουμε στο θρόνο του Κυρίου και να ζητούμε συγχώρηση και καθαρισμό. Αυτήν την μεγάλη αλήθεια τόνισε ο Κύριος στον Πέτρο όταν αυτός
==10==
αρνήθηκε να δεχθεί το πλύσιμο των ποδιών του από τον Κύριο και μετά άλλαξε και είπε να τον πλύνει ολόκληρον. Ο Κύριος τότε του φανέρωσε «πως ο λελουμένος δεν έχει χρείαν ειμή τους πόδας να πλύνει». (Ιωάννης 13:10)
-Είναι ανάγκη να είμαστε καθαροί. Ο Πατήρ μας είναι άγιος και εμείς πρέπει να είμαστε άγιοι. Πόθος της καρδιάς μας διακαής θα πρέπει να είναι αυτή η καθαρότητα. Είναι ανάγκη συνεχώς να εξετάζουμε τον εαυτό μας τη ζωή μας τις προθέσεις μας τις σκέψεις μας και κάθε φορά που ο Κύριος φανερώνει κάτι το ακάθαρτο το απαράδεκτο σ’ Αυτόν και την αγιότητα του με ταπείνωση και θλίψει να ζητούμε από αυτόν να καθαρίσει και να συγχωρήσει τα πταίσματα μας. Αυτό που ζητούμε από τον Κύριο μας θα πρέπει να γίνεται με ειλικρίνεια και όχι με αοριστολογία ή γενικότητες. Μια –μια τις πράξεις ή τις προθέσεις που ζητούμε συγγνώμη από τον Κύριο να τις φέρνουμε μπροστά του μια-μια χωρίς δικαιολογίες και να ζητούμε τη συγγνώμη από τον Κύριο. Και είναι βέβαιο πως θα την έχουμε αν πραγματικά λυπόμαστε γι’ αυτό που πράξαμε και η μετάνοια μας είναι ειλικρινής. Αυτό ο Κύριος θα το εκτιμήσει.
-Δεν είναι δυνατόν κάθε μέρα που περνά το Πνεύμα του Θεού να μην υπογραμμίσει μέσα στην ζωή μας κάποια μαύρα στίγματα κάποιες αμαρτίες που θα πρέπει ο Κύριος να μας συγχωρήσει.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Ως Και Ημείς Αφίεμεν Τοις Οφειλέταις
-Υπάρχει μια έκφραση λαϊκή: «Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος». Αυτός κινδυνεύουμε να πάθουμε. Κάποτε ένας έμπορος θέλησε να πάρει μέρος σε μια δημοπρασία του Δημοσίου και του ζήτησαν να φέρει ένα χαρτί από την εφορία. Είχε κάτι παλιά χρέη που με επιτηδειότητα τα είχε ξεχάσει. Σαν είπε το όνομα του και άνοιξε την καρτέλα ο υπάλληλος δεν του είπε τίποτα μα του ζήτησε τη διεύθυνσή του. Αυτός την έδωσε χωρίς υποψία χωρίς υποψία πρόθυμα. Σαν ζήτησε το χαρτί ο υπάλληλος του απάντησε πως θα έλθει στο σπίτι του υπηρεσιακώς σε λίγες μέρες. Και είπε την αλήθεια. Σε λίγες
==11==
Πήγε το χαρτί με όλα του τα παλιά χρέη επιπλέον όλες τις προσαυξήσεις και με την απειλή αμέσου κατασχέσεως και φυλακίσεως αν εντός ολίγων ημερών δεν….
-Είμαι βέβαιος πως πολλοί χριστιανοί που πηγαίνουν να ζητήσουν συγνώμη από το Θεό αντί να ελαφρύνουν τη θέση τους την επιβαρύνουν σε μεγάλο βαθμό. Και ζητούν από τον Κύριο να τους συγχωρήσει με τον ίδιο τρόπο που κι αυτοί συγχώρησαν τους άλλους. Μα επειδή αυτοί δεν έχουν συγχωρήσει τους άλλους με την προσευχή τους και είτε το λένε όπως αναφέρεται στην προσευχή αυτή είτε δεν το λένε δεν κάνουν άλλο παρά να επιβαρύνουν το παθητικό τους. και αυτοί μπορεί να ησυχάζουν ότι ζήτησαν συγγνώμη από τον Κύριο και συνεχωρήθησαν οι αμαρτίες τους. Να κοιμούνται ήσυχοι. Να κάνουν σχέδια για την αιωνιότητα και το παθητικό τους κάθε ημέρα να αυξάνει γιατί δεν θέλησαν να δείξουν στους άλλους το έλεος που έδειξε σ’ αυτούς ο Χριστός.
-Μέσα σ’ αυτήν την πρότυπη και υποδειγματική προσευχή του Κυρίου μας που είναι ολόκληρη δεν υπάρχει κανένας όρος για να γίνουν δεκτά τα αιτήματα μας παρά μονάχα αυτό. «Καθώς και ημείς αφίεμεν». Είναι όρος και μάλιστα ένας όρος όμως απόλυτος που προηγείται του αιτήματος της προσευχής. Όπως ορισμένες αιτήσεις στις δημόσιες υπηρεσίες δεν γίνονται δεκτές αν δεν έχουν συνημμένα έτσι και εμείς μαζί με τα αιτήματα μας θα πρέπει να έχουμε και την ειλικρινή διαβεβαίωση πως έχουμε συγχωρήσει έχουμε διαγράψει όλα όσα μας έχουν κάνει οι άλλοι. Χωρίς αυτό ματαιοπονούμε. Χωρίς αυτό επιβαρύνουμε τη θέση μας χωρίς αυτό ας μη περιμένουμε καμιά απάντηση.
-Αν μπορούμε και υψώνουμε φωνή προσευχής. Αν αποκαλούμε τον Θεό πατέρα μας. Αν ζητούμε από τον Θεό ευλογίες πρέπει να το καταλάβουμε μια για πάντα είναι αποτέλεσμα του ελέους του Θεού στη ζωή μας. Πρώτος αυτός διέγραψε το αμαρτωλό παρελθόν το πλήρωσε με τη θυσία του Γολγοθά. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και ενώ εμείς είμαστε καρποί του ελέους του Θεού πρέπει δεν γίνεται διαφορετικά να δείξουμε το ίδιο πνεύμα την ίδια διάθεση και στους άλλους ανθρώπους. Αν αυτό δεν γίνει
==12==
Είναι απόδειξη πως δεν καταλάβαμε τι έχει κάνει ο Χριστός για μας και είμαστε ακόμη μέσα στις αμαρτίες μας έστω και αν φανταζόμαστε ότι θέλουμε.
-Πολλές παραβολές είπε ο Κύριος πάνω στο θέμα αυτό για να δείξει πως δεν αφήνεται το θέμα της συγχωρήσεως των αμαρτιών των άλλων σε μας στην καλή μας διάθεση αλλά είμαστε υποχρεωμένοι επί ποινή ακυρότητας και της πρώτης μεγάλης συγχωρήσεως των αμαρτιών μας. Δεν εξετάζει αν έχουμε δίκιο ή άδικο. Περισσότερο πρέπει να συγχωρούμε όταν το δίκιο είναι με το μέρος μας. Και ακόμη δεν εξετάζει τι είδους ήτανε το αδίκημα. Ότι και να είναι αυτό πρέπει να συγχωρούμε. Διαφορετικά είμαστε χαμένοι. Χαμένοι για πάντα.
-αν η εκκλησία στη μακρόχρονη πορεία της εφάρμοζε αυτήν την αλήθεια. Αν οι χριστιανοί οι σημερινοί γνώριζαν και πρόσεχαν αυτήν την μεγάλη πραγματικότητα πόση χάρη Θεού θα υπήρχε στη μαρτυρία του Ευαγγελίου και στη σωτηρία ψυχών.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Και Μη Εισενέγκης Ημάς Εις Πειρασμόν.
-Ο Σωκράτης θεωρήθηκε μεγάλος από τους συγχρόνους του περισσότερο δε από τους αιώνες που πέρασαν μέχρι σήμερα γιατί τόλμησε να στρέψει για γνώση του ανθρώπου πρώτα προς τον ίδιο τον εαυτό του. Εκείνο το «γνώθι σαυτόν» ήτανε αρκετό και μόνο του να του εξασφαλίσει την αθανασία. Είναι αλήθεια πως δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Είναι αλήθεια πως αγνοούμε τα βάθη μας. Τις δυνάμεις μας. Τις προθέσεις μας. Μονάχα ο Θεός όταν τον πλησιάσουμε με την αληθινή γνώση του Ευαγγελίου μονάχα Αυτός μπορεί να μας φανερώσει ποιοι είμαστε. Και τότε τρομαγμένοι στην αρχή ευχαριστημένοι αργότερα μαθαίνουμε πως είμαστε άθλιοι αμαρτωλοί χαλασμένοι ολωσδιόλου και πως δεν αξίζουμε παρά ένα σταυρό του Γολγοθά που στη θέση μας δέχθηκε ο Χριστός για μας τους ανάξιους.
-Και μετά αφού γνωρίσουμε και αφού πιστέψουμε στον Χριστό δεν παύουμε να έχουμε για τον εαυτό μας την ίδια γνώμη αδυναμίας και αναξιότητας. Δεν τρέφουμε αυταπάτη. Είμαστε
==13==
τόσο αδύνατοι. Γι’ αυτό μπροστά στους πειρασμούς που ο Κύριος μπορεί να επιτρέψει για την πρόοδο μας την ανάπτυξη μας την τελείωση μας είμαστε πάντοτε συνεσταλμένοι. Επιφυλακτικοί. Συναισθανόμεθα την αδυναμία μας και λέγουμε στον Κύριο: «μη Κύριε μας ρίξεις μέσα σε καταστάσεις πειρασμού της πιστότητας μας της δυνάμεως μας μη Κύριε γιατί δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό μας». Είναι ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που έκανε ο Πέτρος μπροστά σε όλους τους μαθητάς του Κυρίου μιλώντας προκλητικά και προσβλητικά για τους άλλους μαθητάς και λέγοντας: «Και αν όλοι σε εγκαταλείψουν εγώ όμως θα σε ακολουθήσω». (Ματθαίος 26:32). Γι’ αυτό ο Κύριος τον άφησε να φτάσει εκεί που έφτασε για να αναγνωρίσει και ομολογήσει την αδυναμία του.
-Μέσα στη ζωή μας μεγάλη σημασία έχουν οι πειρασμοί που δεν είναι ίδιοι για όλους τους ανθρώπους. Είναι στο σύνολό τους ένα μεγάλο τεράστιο εργαστήριο με διάφορα μηχανήματα που το καθένα προσφέρει και ένα διαφορετικό είδος επεξεργασίας στο χαρακτήρα μας στην ψυχή μας. Είναι απαραίτητοι οι πειρασμοί. Όλοι πέρασαν από αυτούς. Όλοι οι άγιοι και οι προφήτες του Θεού. και φυσικά και μείς θα περάσουμε. Μα συναισθανόμενοι την αδυναμία μας και την αναξιότητα μας δεν πηγαίνουμε προκλητικά να πούμε στον Κύριο: «ρίξε όσους πειρασμούς και αν θέλεις. Εγώ δεν φοβάμαι».
-Στην πραγματικότητα οι πειρασμοί είναι μια δυσάρεστη και αρκετά οδυνηρή εμπειρία. Αφηνόμαστε σχεδόν μόνοι μας να αντικρούσουμε τον πειραστή που δεν είναι άλλος από τον εχθρό μας τον διάβολο κατά τον ίδιο τρόπο που και ο Κύριος μας πειράσθηκε υπό του διαβόλου στην έρημο σαράντα μέρες. Και πρέπει να νικήσουμε. Και πάντα νικά το πιστό παιδί του Θεού. πρώτα γιατί ο Κύριος του δίνει δύναμη να ανταπεξέλθει στην επίθεση αυτή. Μα γιατί ακόμη ο Κύριος δεν μας αφήνει να πειρασθούμε παραπάνω από τη δύναμη μας. Και επιτρέπει πειρασμούς σύμφωνα με το πνευματικό μας ανάστημα με τη δύναμη μας.
-Με το αίτημα μας αυτό ταυτόχρονα ζητούμε από τον Κύριό μας
==14==
Να μη μας αφήσει μόνους μας. Είναι μια ομολογία της αναγνωρίσεως μας πόση ανάγκη έχουμε της ενώσεως μας με τον Κύριο που το ενδεχόμενο κάποιου πειρασμού θα διασπάσει. Και ακόμη δεν θέλουμε να ριψοκινδυνεύσουμε περνώντας από μια περιπέτεια που ίσως καταλήξει σε μια πνευματική πτώση με όλα τα δυσάρεστα αποτελέσματα.
-(Περισσότερα στο θέμα αυτό μπορείτε να βρείτε στο τεύχος μας «οι πειρασμοί του Κυρίου»και σ’ ένα άλλο που προσεχώς θα εκδώσουμε: «Οι θλίψεις στη ζωή του πιστού).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Αλλά Ρύσαι Ημάς Από Του Πονηρού.
Στο άκουσμα της λέξεως διάβολος πολλοί απ’ αυτούς που χωρίς να σκεφτούνε αλλά από μαϊμουδισμό και σνομπισμό αρνούνται την ύπαρξη ενός τέτοιου όντος γελούν ειρωνικά. Μα πιο πολύ από αυτούς γελά ο ίδιος ο διάβολος που τους έχει ζέψει στο δικό του άρμα των επιθυμιών και τους όπως σ’ αυτόν αρέσει χωρίς αυτοί να παίρνουν καθόλου είδηση τι συμβαίνει μέσα στη ζωή τους. ένας μεγάλος μαθηματικός ο Έϋλερ έλεγε σε μια σειρά απολογητικών σκέψεων «γιατί να υπάρχουν πονηροί άνθρωποι και να μην υπάρχουν και άλλα όντα υπερβατικά που κάνουν κακή χρήση της ελευθερίας τους όπως εμείς».
-Μέσα στη Βίβλο που μας φανερώνει τα πάντα αποκαλύπτεται και αυτός ο μοναδικός εχθρός μας. Οι άνθρωποι δεν είναι εχθροί μας και δεν μπορεί να είναι τέτοιοι. Είναι απλώς θύματα του μοναδικού αυτού εχθρού μας. Γι’ αυτό προσευχόμαστε για τους ανθρώπους και τους αγαπούμε. Λυπούμαστε αυτούς τους ανθρώπους και τους αγαπούμε. Ο εχθρός μας αυτός έχει πολλά χαρακτηριστικά. Έχει μια τεράστια πείρα από τα τόσα εκατομμύρια των ανθρώπων που πέρασαν από τα χέρια του. Είναι πιο δυνατός από μας υπήρξε «χερούβ εκλεκτό». Μονάχα με την ζωντανή παρουσία του Κυρίου μέσα στην καρδιά μας και στη ζωή μας μπορούμε να σταθούμε απέναντι του και να τον αντιμετωπίσουμε και μάλιστα νικηφόρα. Έχει πονηριά αφάνταστη και αν δεν είναι ο Κύριος μαζί μας μπορεί να μας
==15==
φέρει σε μια πολύ τραγική κατάσταση.
-Φέρει τίτλους μεγάλους που τους έδωσε ο ίδιος ο Κύριος μας όπως «ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκάλυψης 12:9).
«ο άρχων του αιώνος τούτου» (Ιωάννης 12:31). Ανάμεσα στα άλλα ονόματα του είναι και το «διάβολος»διότι έργο του είναι να διαβάλει τον Θεό στον άνθρωπο και τον άνθρωπο στον Θεό και άνθρωπο σε άνθρωπο ώστε να δημιουργεί συγκρούσεις και πολέμους. Ακόμη λέγεται και «πονηρός» όπως τον αποκαλεί ο Κύριος μας στην προσευχή αυτή γιατί σκοπό του έχει να προκαλεί πόνο στον άνθρωπο οδηγώντας τον στο θάνατο.
-Με το τελευταίο από τα αιτήματα που αναφέρονται στην προσευχή αυτή ζητούμε από τον Πατέρα μα ς να μας προστατεύσει από τον επικύνδινο και τρομερό εχθρό. Μα αυτό συνεπάγεται πως θα μένουμε κοντά στον Κύριο. Πως θα μισούμε την αμαρτία που είναι το όργανο με το οποίο παγιδεύει τις ψυχές μας. Πως δεν θα πορευόμαστε στους δικούς δρόμους των επιθυμιών που δίνουν δικαιώματα να επεμβαίνει μέσα στη ζωή μας και να δημιουργεί δυσάρεστες καταστάσεις που αφήνουν τραύματα και πληγές. Όπως έλεγε κάποιος «ο Θεός μας προστατεύει από τον πονηρό μας εμείς δεν προστατεύουμε τον εαυτό μας». Ο Κύριος μας φανερώνει τον κίνδυνο μας δείχνει την παγίδα μας ξεσκεπάζει τα σχέδια του. μα σαν εμείς δεν θέλουμε να αλλάξουμε δρόμο και πορεία τότε η προστασία του θεού καθίσταται ανώφελη.
-Έχουμε έναν πατέρα στοργικό και γεμάτο αγάπη. Μας έδειξε με την προσευχή αυτή τον τρόπο που θα επικοινωνούμε μαζί του. Η προσευχή είναι ένα δυνατό όπλο. Μα η γνήσια και αληθινή προσευχή πρέπει να γίνεται με αυτό το πνεύμα αυτής της υποδειγματικής προσευχής του Κυρίου μας. Αμήν
..........
